geen
onderdompeling in de olijvengeur , maar op speurtocht naar het
zwarte/witte goud: de truffel. Inderdaad net zoals 2 jaar geleden
sloeg de olijvenvlieg meedogenloos toe en vernielde een aanzienlijk
deel van de olijvenoogst. De olijfolie uit de Marche belooft weer
schaars en duur te zijn. Ongunstige weersomstandigheden voor de
olijvenoogst, maar des te beter voor de truffelmarkt. Met mijn zus en
haar gezin reden we naar Acqualagna, waar ze naast Alba de enige
echte Italiaanse witte truffel hebben,. In het fabriekje waar de
truffels geleverd werden , leerden we dat deze regio een
wonderhabitat vormt voor wel 7 soorten truffels, waardoor het hele
jaar door hier geoogst kan worden. De gemeente Acqualagna, amper 5000
inwoners rijk, heeft geen enkele werkloze inwoner, telt bovendien 25
restaurants en 6 banken !
Hierna
begaven we ons naar het huis van de truffeljager. Hij beschikte over
een ruim aantal truffelhonden, van verschillende rassen en vandaag
mocht Pablo mee. Helaas hadden we een regenachtige dag uitgekozen,
maar uitgedost in laarzen en regenjassen trotseerden we de
weerelementen om die truffels te zoeken. We werden niet teleurgesteld
,120 gram middelgrote witte truffels vonden we gedurende een uurtje
op pad zijn. Interessant om het eens mee te maken, want de jager
moest snel toeslaan zodra de hond aangaf waar een truffel zat. De
truffel mocht immers niet beschadigd worden tijdens het opgraven,
want anders daalde de waarde. Na zon stevige tocht doorheen de
bossen, wachtte de vrouw van de jager ons op met drank en lekkere
taart ! Ondertussen ging de uitleg gewoon door, want ook
waterwichelarij was belangrijk om truffels en water te vinden. Bleek
ons nichtje Lena zeer getalenteerd te zijn !
Nu
wilden we de truffels ook proeven, een heerlijke degustatie met
allerlei verwerkte truffelproducten volgde in een winkeltje,
truffelpasta, truffelsalami enz. ..daar er ook op dat vlak veel
gesjoemeld wordt met bijvoorbeeld Chinese truffels die naar niets
smaken..profiteerden we ervan dat we nu op de juiste plek waren ! Een
hele namiddag ondergedompeld in de truffelweelde, een must voor elke
gastronoom!
Na
een hele week familiebezoek, besteedden we onze tijd nu aan het
winter klaar maken van heel de tuin. Eigenlijk was dit gedurende 2
jaar overbodig werk gebleken, maar aangezien we nooit wisten hoe
Koning Winter zijn intrede zou doen, namen we toch altijd
voorzorgsmaatregelen.
We
namen uiteraard toch nog tijd om wat uitstapjes te doen. In
Senigallia bezochten we de Marchigiaanse versie van de kleine
zeemeermin, die gelukkig nog niet overspoeld wordt door een horde
toeristen .om daarna onze magen te vullen bij de selfservice Pesce
Azzurro. Een visserscoöperatie die hun dagelijkse visopbrengst naar
de verschillende restaurants brengt. Zeer eenvoudige keuken in een
zeer eenvoudige ruimte maar aan zeer democratische prijzen.
Ondanks
de nog warme novembertemperaturen
startten verschillende
gemeentes met hun kerstattracties. Dit jaar kozen we de gemeente
Candelara uit om
te verkennen. De naam
verwijst
naar het woord Candela of kaars en elk jaar rond de kerstdagen
versiert men het historisch dorpje met duizenden
kaarsen. De
kerstkraampjes verkopen dan ook kaarsen in allerlei vormen en maten
en tegen 17.30 gaan alle lampen uit zodat de kaarsverlichting
tot zijn goed recht komt. De
kunst is om vroeg te komen voordat de mensenmassa komt, want het
gebeuren
trekt bij mooi weer natuurlijk heel veel publiek. De sprookjesachtige
sfeer blijkt wel de moeite waard te zijn !
In
Cupramontana opende tijdelijk voor de kerstdagen een winkeltje met
specifieke Marchigiaanse producten, iets wat hier echt ontbrak. We
probeerden ook de uitbater ervan te overtuigen om dit ook tijdens het
toeristisch seizoen te doen. Wie weet ???
In
afwachting van de levende kerststallen en andere feestactiviteiten
van december, startten we met de voorbereidingen voor de 2
reisbeurzen van januari. Want volgend jaar in januari bezoeken we
liefst 2 reissalons, die van Antwerpen van 26/1-30/1 en die van
Hamont-Achel (Noord-Limburg) op zondag 22/1. Zet alvast die data in
jullie agenda, want dan kan iedereen ons bezoeken !
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
Mijn Belgische
identiteitskaart moest vernieuwd
worden. Dit gebeurde
via de Belgische ambassade in Rome. Men kon online de benodigde
documenten
invullen
en dan alles per post opsturen. Of zelf naar Rome
gaan. Ik besloot om alles per post te doen dat zou dan toch wat geld
besparen...dacht ik want ik had de bureaucratie weer goed onderschat.
Een enveloppe voldoende gefrankeerd aan mezelf gericht , een
postcheque die ook nog werkingskosten incasseerde, x aantal
pasfotos ..alles opgestuurd. Na enige tijd kreeg ik bericht dat
er nog documenten
ontbraken...die weliswaar niet vermeld stonden op de website van de
ambassade.
Dus weer een aantal nieuwe papieren
moeten
halen , op de gemeente
deze keer
met takszegels ..maar
het meest eigenaardige document
was wel het bewijs dat de gemeente
moest leveren dat ik nog altijd Belgische was of tenminste nog geen
Italiaanse
nationaliteit
bezat .maar zon officieel document bestond helemaal niet.
Bovendien kon ik misschien geen Belgische
meer zijn, maar
wie weet was ik nu
Nederlandse geworden of Duitse of .maar op onze gemeente deden ze
gelukkig niet moeilijk en verzonnen ze maar een mooi officieel
uitziend papier
voorzien van indrukwekkende stempels en handtekeningen
met de vermelding dat ik buitenlander was .
Meimaand
bloemenmaand, dat geldt zeker voor de Marche ! De zaterdagwandelingen
gebeurden dan ook richting de bergweiden want die tooiden zich met de
prachtigste flora voorzien van verschillende kleuren en geuren:
orchideeën, narcissen, pioenrozen , viooltjes de ene nog mooier dan
de ander. Wie in juni komt hoeft niet te treuren , het bewonderen
van de de bloemenpracht gaat gewoon door met andere soorten of men
moet gewoon wat meters omhoog klimmen...
Het
mooie weer zette ons aan om traditioneel in mei ons zwembad te openen
dat natuurlijk door een Nederlands koppel ingewijd werd. Onze
scooters kwamen ook uit de winterstal en we toerden alweer heerlijk
rond door het Machigiaanse landschap.
De
cursus van wilde planten sloot de cyclus af met een uitstap naar een
kruidenboerderij waar men essentiële olien van de diverse kruiden
produceerde o.a. van lavendel , tijm en laurier. Geen Provence
toestanden maar kleinschalig met echte lavendel .
Een
nieuw avonturenpark opende vorig jaar haar deuren en nodigde deze
maand de verschillende overnachtingsstructuren uit de buurt uit om
de attracties zelf te beleven. Een dagje in de buurt van de grotten,
maar dan zonder het bezoek aan de overigens indrukwekkende
natuurfenomenen. Allereerst trokken we ons een set riemen en helm
aan, waarmee we bij een gemakkelijk parcours mochten oefenen. Een
als groen aangeduid pad, maar toch al behoorlijk hoog. Daarna volgde
het blauwe pad , waarbij we via hevig bewegende bruggen en andere
toestanden de snelstromende rivier mochten oversteken. Hier haakten
al enkele kandidaten af. De rode tocht beloofde weinig goeds voor de
landrat die ik ben , dus liet ik dat maar aan de laatste moedigen
over. Geen Marchigiaans event zonder eten en dus schoven we later aan
aan een lekker buffet, dat smaakte best na deze inspanningen. De
namiddag stond bijna helemaal in het teken van de plaatselijke
cultuur. Onze culturele gids vertelde ons heel wat over de romaanse
kerk en de rotskerken die we even later via een stijgende wandeling
bereikten. Hier wachtten 2 speleologen ons op en getooid met helm en
licht doken we de grot achter de rotskerk in. Na een tijdje deden we
onze helmlichten uit en in het pikkedonker hoorden we één van de
grootste vleermuiskolonies een enorm lawaai maken. De dag sloten we
af in de kleine ommuurde gemeente van Genga en zijn gemeentemuseum
waar sinds kort de stenen Venusfiguur te bewonderen viel. Een
piepklein gebeeldhouwd werkje uit het Stenen tijdperk en pas enkele
jaren geleden ontdekt in de grot die we zoeven bezochten. Een dik
applaus voor de organisatoren, we beleefden een echte ontspannende
vakantiedag !
Begin
mei bezochten we de pas gerestaureerde steenfabriek in Cupra. De oude
ovens waren goed geïntegreerd
in de restauratie. Een fantastische ruimte met als naam de fabriek
van de smaak. Er bevond zich nu een volledige professionele keuken
ter beschikking van kleine bedrijven die jams of andere
gastronomische producten wensten te maken en te verkopen maar zelf
niet in een dergelijke keuken konden investeren. Maar men is nog op
zoek naar andere ideeën
om het hele gebouw te gebruiken in de toekomst, misschien
bedenkt één van de lezers van deze maandbrief wel iets?????
De
Wereldoorlog 1 voordracht hielden we nog eens voor de historische
vereniging in Ancona. Een leuke namiddag bovendien gevolgd door een
heerlijke maaltijd bij een van de organisatoren in een oud historisch
palazzo met prachtige blik op de haven.
Corpus
Domini met de infiorata of bloementapijten vergde ook dit jaar weer
veel helpende handen, niet alleen moesten er bloemen geplukt en
geleverd worden maar natuurlijk ook weer geplakt. De lerares
kunstgeschiedenis overtrof zichzelf dit jaar met 7 ontwerpen die
natuurlijk weer allemaal voorzien moesten worden met granen, planten
en bloemblaadjes; een geduld werk gedurende een hele week, maar wel
gezellig ! De dag zelf was het weer vroeg opstaan geblazen, voor de
hele vroege vogels half vijf, schrijfster dezes arriveerde om 5.45 op
de pizza van Cupra, vroeg genoeg want zoveel volk was er nog niet.
Maar met behulp van de schoolklassen en talrijke ouders mochten we
tevreden zijn over het resultaat. Zoals altijd hielp iedereen
iedereen en om 11 uur vertrok mijnheer pastoor met de relikwieën aan
het hoofd van de processie via alle bloementapijten gevolgd door een
hele stoet gelovigen. Voor de toeristen een bijzondere belevenis.
De
spannendste gebeurtenis van deze maand waren natuurlijk de
verkiezingsperikelen. Zoals vermeld in de vorige maandbrief was er
slechts 1 partij kandidaat, wat op het eerste zich voordelig leek,
maar volgens de Italiaanse wet dan weer niet. Die ene partij moet dan
een bepaald aantal stemmen halen wat in Cupra alleen haalbaar zou
zijn mits ca. 70 % participatie. Indien niet , wordt de gemeente
onder curatele geplaatst en dan kwam een commissaris uit Rome voor
een jaar alles overnemen. In de speciale verkiezingsbrief vertelde ik
reeds dat er dan maar een 2de lijst gemaakt werd, in de hoop dat de
tegenpartij in extremis een lijst zou indienen en/of om de
aanstelling van een commisaris te voorkomen. Bovendien, zelfs al zou
de enige partij het gevraagde quotum bereiken, dan bezat die 12
zetels zonder enige vorm van tegenspraak, wat de huidge burgemeester
verre van gezond vond. De 2de lijst werd dan net op tijd ingebracht
ondaks het theater van de rechtsen die nog even deden alsof ze een
lijst indienen, maar helaas voor hen trapte men er niet in. Ik was 1
van de 12 namen die op de 2de lijst stonden en nu werd het wel
spannend want nu deden we echt mee. We bestonden uit een vrolijke en
positieve ploeg die er het beste van wilde maken en hielden zelfs
een persconferentie . Zo was de gemeente gered !
De
verkiezingen zijn nu zondag op 5 juni en maandag weten we welke 4
mensen van onze lijst in de gemeenteraad zullen zetelen, want de
verliezende partij krijgt sowieso 4 zetels.
In
afwachting daarvan runnen we nog altijd onze Girandola, voor ons de
belangrijkste inkomstenbron ! Met deze keer nog een last minute
aanbieding geldig gedurende de eerste week van juli voor het
appartement en de grootste kamer Rossini.
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
voor de voordracht van Ancona reed ik met ons busje volgeladen met
de andere voordrachthouders naar de havenstad Ancona. Doch waar
precies moesten we zijn? Aan de rand van Ancona wachtte 1 van de
organisatoren ons op in haar Fiat Panda en toen volgde een
dollemansrit door nauwe steegjes , smalle bochten, e.d. waarbij de
chauffeur in de Panda totaal geen benul had van de afmetingen van de
Fiat Ducato bus....
de burgemeesterpartij organiseerde voor de hele bevolking een penne
per tutti avond,( pasta voor iedereen) in het gemeentepark. Wij als
2de lijst en zogenaamde oppositie gingen er ook naartoe. De 1ste keer
in de gemeentegeschiedenis dat oppositie partij en andere partij met
elkaar verbroederden....andere jaren was het altijd 2 aparte
bijeenkomsten geweest met veel gebrul en geschreeuw...
Categorie:wandelen in de Marche Tags:infiorata, corpus domini, musea in de marche, grotten van frasassi, parco avventura frasassi, cupramotnana, bed and breakfast italie
Herfstmaanden
kenmerken zich meestal door wisselvallig weer, september en oktober
2015 beantwoordden volledig aan dit beeld: weken met bijna 40 graden
gevolgd door helse regenbuien.
De
hittegolf startte op de dag van het middeleeuws diner, waardoor een
groot publiek opdaagde. Maar het was wel zweten geblazen in ons
middeleeuwse outfit. Doch dit stond geenszins de organisatie in de
weg; een vlotte bediening aan de tafels, perfect afgewisseld met
boeiende middeleeuwse attracties. Onze gasten genoten dan ook met
volle teugen !
De
traditionele passeggiando/degustando (wandelen en degusteren)
wandeling volgde dit jaar het traject van alle bronnen in
Cupramontana om te eindigen bij de alleroudste, de pas gerestaureerde
fonte Romana uit Romeinse tijd. Na de inwijdingsceremonie kon er
gedronken en gegeten worden. Het volgende project van de gemeente
voorzien voor maart volgend jaar, de musei nelle grotte of de musea
in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Via het VVV en
een bezoekerscentrum zal men het Verdicchiomuseum en het
wijnetiketmuseum bereiken om te eindigen bij de enoteca of wijntheek.
Bij mooi weer kan men dan zelfs een glaasje nuttigen in de
kruidentuin aangrenzend aan het klooster.
Oktober
startte zoals altijd met het fameuze wijnfeest. De eerste dag regende
het pijpenstelen, gelukkig sloten de weergoden de andere dagen de
watersluizen en bestraalde een mooie zon het feestelijk gebeuren.
Talrijke mensen maakten de palio van de pigiatura mee, de wedstrijd
van het druiven vertrappen , de geleide wijndegustatie, proefden
van de lekkere hapjes aan de kraampjes, bekeken de stoet met
praalwagens versierd met druiven om dan uiteindelijk te genieten van
het schitterende vuurwerk. Alweer een geslaagde festa dell'uva.
Zoals altijd hielpen Erik en ik de familie Cherubini, Erik ontkurkte
weer honderden wijnflessen en ik fungeerde dit jaar als vliegende
hulp. Frieten bakken, piadina's maken, bedienen aan de tafel, de
pasta serveren.....
Onze
B&B herbergde ook nog gasten deze herfst, waaronder een
Nederlands koppel dat we leerden kennen tijdens onze Trans-Siberische
reis, een leuk weerzien met veel verhalen. Bovendien ontvingen we een
sympathiek koppel waarbij de vrouw een echt schilderstalent bezat,
dat bleek wel uit de aquarel van onze Girandola die ze ons schonk en
de man bleek net zo'n treinfreak als Erik !!!!
Dit
jaar organiseerde Erik zijn klasreünie midden oktober , zodat ik die
week mijn reis naar Belgenland plande, toffe ontmoetingen met
vrienden en familie maar wat een slecht weer.....tevens bezocht ik
samen met een vriendin de kruidentuin van de abdij van Herkenrode,
een echte aanrader en de kerst tentoonstelling bij Thomas in
Hasselt.....gelukkig woonde ik daar niet in de buurt want mijn
bankrekening zou danig geslonken zijn....
Bij
thuiskomst verwelkomde mij een warme zonnige sole. Ideaal voor de
geplande uitstap van de Archeoclub van Cupramontana: op
ontdekkingstocht naar het geheime Cupra. Op het programma stonden de
beklimming van de kerktorens en de klokkentoren van het gemeentehuis
en de afdaling in de kelders van het gemeentehuis en de langste
kelder van een privéwoning op de piazza. Ooit waren alle kelders van
Cupramontana met elkaar verbonden en vormden zo een kilometerslang
gangenstelsel. Door de eeuwen heen stortten er meerdere in, waardoor
ze niet meer of slechts gedeeltelijk nog toegankelijk bleken. De
speleologen van deze gemeente brachten het voormalig netwerk in kaart
door ze één voor één te verkennen en waren dan ook op deze dag
onze gids.
Het
beklimmen van de 3 torens bleek niet altijd even gemakkelijk, soms
moest men zich door een nauw trappengang wurmen, of zich via een
ijzeren trapje naar boven begeven. Het uitzicht beloonde ons altijd
voor de gedane inspanningen, wat een geluk dat we net deze zonnige
dag uitkozen. We kregen ook de gelegenheid om boven de koepel te
lopen van het kerkje van de nonnen van de gemeente. Er woonden nl.
nog 3 zusters in het sint Catharinaklooster respectievelijk tussen
de 80 en 100 jaar oud. Zo kregen we even een inkijkje bij hun privé
vertrekken.
Om
de kelders te betreden moest men zich door nauwe gaten wringen
uitsluitend bijgelicht door onze koplampen. Cupra onthulde haar
geheimen. Uiteindelijk belandden we nog in een historisch palazzo
aan de piazza waar we de originele vloer bewonderden en de bewoners
ons nog op een aperitivo trakteerden !
Daarna
moest ik snel terug naar de Girandola want vandaag arriveerden mijn
ex-klasgenoten van ons Belgisch atheneum in Duitsland. 35 jaar
geleden verlieten we het Koninlijk Atheneum Bensberg en dit
heuglijke feit vierden we met een speciale klasreünie in la bella
Italia !
2
koppels kwamen met de wagen aan in de namiddag om dan samen naar de
luchthaven te rijden om de rest op te pikken. Het vliegtuig was op
tijd , doch het was even wachten geblazen op de groep , want als
verrassing trokken ze een speciaal T-shirt aan, door een vriendin
speciaal voor deze reünie ontworpen. De begroeting was dan ook meer
dan euforisch ! Er volgde natuurlijk eerst een groepsfoto met
iedereen gekleed in het speciale T- shirt om dan de magen te vullen
in een plaatselijk restaurant. In totaal waren we met 15, helaas kon
niet iedereen in ons busje meerijden of op de Girandola logeren. Doch
2 extra auto's en logeerplaatsen bij 2 collega's in ons dorpje Poggio
Cupro brachten de oplossing.
3
dagen lang voelden we ons terug 18 jaar, we startten de dagen met een
gezamenlijk ontbijt in onze B&B en daarna vertrokken we op
verkenning van de Marche, want ik wilde mijn klasgenoten het
prachtige van onze streek laten zien waar ik al 15 jaar leefde: de
grotten van Frasassi, Fabriano en het papiermuseum, Ancona, de Monte
Conero en een bezoek aan de olijfoliemolen die nu volop draaide. De
uitstappen telkens voorzien van culinaire stops, elk dieet werd nu
even aan de kant gezet. Niet voorzien was het bezoek aan de
plaatselijke garagist want het busje kampte met een olielek, een gat
in de oliefilter. Een extra niet toeristische attractie !
Ik
werd bedolven onder de chocolade, dropjes en prachtige planten en op
mijn beurt schonk ik mijn klasgenoten een mooi souvenir. Doch aan
alles kwam een einde en te gauw belandden we weer op de luchthaven
van Ancona , ditmaal voor het afscheid. 2 diehards bleven wel een
paar dagen langer op de Girandola om nog wat meer van de streek te
zien.
Erik
vertoefde ondertussen met het gemeentebestuur in Milaan bij de fuori
expo (buiten de Expo). De dampkapfabriek Elica van Fabriano bezat een
gebouw in het centrum van de modestad en gaf de gelegenheid aan de
Marchigiaanse steden er enkele dagen reclame te maken. Cupramontana
organiseerde dan ook 3 dagen lang degustaties, kookworkshops en wijn
voordrachten, Erik zorgde voor het toeristische luik.
Het
jaar is weliswaar nog niet om, de olijvenpluk staat voor de deur en
Erik is volop de deelname aan het organiseren van de B&B
vereniging aan de vakantiebeurs te Antwerpen einde januari !
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Tijdens het middeleeuws diner vond een toneelspel plaats, waarbij
het publiek actief betrokken werd. De regisseuse pikte er toevallig
een van onze Belgische gasten eruit die en gaf hem een aansteker
gevolgd door een stortvloed van Italiaanse woorden. Hulpeloos stond
onze gast daar, want wat werd er in hemelsnaam van hem verwacht ?
Even verliet ik het gepeupel en vertaalde ik zijn rol:telkens als het
woord fulmine viel , moest hij zijn aansteker aandoen want hij stelde
nl. de bliksem voor. Onze gast zou dan ook nooit meer het woord
Fulmine vergeten.
bij een wandeling aan de kliffenkust belandden we op een
wandelpad. Een speciaal bord verwittigde ons : attenzione percorso
facile, opgelet gemakkelijke wandeling
waarbij
er meteen een moeilijke afdaling via een steile trap volgde.
bij het wijnfeest zorgde een rondtrekkende muzikale groep ,
waarbij de leden verkleed waren als monnik, voor veel ambiance .
Aangekomen bij onze stand, startten ze hun repertoire. Na een
tijdje zeiden ze tegen onze baas dat ze alleen nog maar voort zouden
spelen indien ze een fles zouden krijgen. Geen probleem hoor
zei Erik en kwam met een fles water op de proppen.
Onze regio le Marche
wordt ook Italië in het klein genoemd; zee, bergen, heuvels en
cultuursteden allemaal te vinden op 9694 vierkante kilometer ! De zee
is hier bij de Monte Conero op zijn mooist ! 5oom hoge kliffenkust.
Sinds
ik deze maandbrieven schrijf , vanaf 1999, vermeldde ik begin
augustus altijd het gnocchifeest uit Poggio Cupro. Dit jaar ging het
gebeuren helaas niet door, vanwege gebrek aan vrijwilligers. De
grootmoeder werden immers een dagje ouder en als je op je 80 ste 3
avonden recht moet staan en gnocchi's maken.....
Gelukkig
hielden de weergoden tijdens deze zomermaand de hemelsluizen in
tegenstelling tot de maand juli , wel dicht . Doch Erik moest even
goed gras maaien, wat hij in augustus ook nog nooit had moeten doen.
De lavendel, eigenlijk een liefhebber van droogte en warmte, kreeg
een enorme groeischeut, zodat er veel te snoeien viel, en bundelen
en drogen in de hooischuur. De oude bundels ontdeed ik van hun zaden
en vulde hiermee talrijke kussentjes.
Toevallig
ontdekten we een interessante activiteit voor onze gasten: het ter
zee laten van genezen schildpadden. Regelmatig spoorde men gewonde en
zieke zeeschildpadden op in de Adriatische Zee. Die werden dan in een
speciaal centrum opgevangen om die te genezen. Eenmaal hersteld werd
het dier op een boot geladen en terug in zee gelaten op een
beschermde plek waar niet gevist werd.
Leuk
om mee te maken en de bijdrage dat men betaalde, ging dan naar het
zeeschildpadden centrum. De boottocht alleen al was meer dan de
moeite waard, rond de kliffenkust om dan aan te meren bij een mooie
rustige baai. De schildpad die de zee rook, croste zo snel als ze kon
de zee in en een duiker begeleidde haar naar de veilige wateren.
Prachtig om dat mee te maken !Naast deze activiteit organiseerden de
bootslui meerdere boottochtjes om te snorkelen met een bioloog, of om
passagiers af te zetten op een strandje en ze 's avonds terug op te
pikken. Ook het huren van een boot of zeilboot werd nu mogelijk.
Een
andere populaire activiteit van de laatste jaren bestond uit het
geocachen. Overal op de wereld verstopten mensen een object op
speciale plekken. De coördinaten van de verstopplaats
vermeldde men dan op de website van
geochace en de zoektocht kon beginnen. Zo ontdekte men wel leuke
plekken . Onze familie besloot ook iets te verstoppen in ons dorpje
Poggio Cupro zodat dit dorpje ook wat bekendheid zou krijgen. Op
www.geocache.com kan men zien
waar het object ongeveerligt. We hadden succes,
want ondertussen speuredn al een aantal personen het
object op !
Cupramontana
nodigde enkele streetfood koks uit Zuid Italië uit, om hun
specialiteiten klaar te maken op onze piazza. Een lekkere en gezellig
avond werd d het.
Cupramontana
kent weliswaar het grootste en bekendste wijnfeest maar de andere
wijndorpen in de buurt vieren het druivennat ook ! In Staffolo
woonden we dan eens de palio van de pigiatura bij, want die van
Cupramontana maakten we nooit mee.
De
bedoeling is om met verschillende teams tegen elkaar op te komen en
in een kwartier tijd zoveel en zo snel mogelijk druiven met de voeten
te trappelen. De hoeveelheid geperste sap wordt dan gewogen. Na een
kwartier topsport, want dat was het dan ook uiteindelijk , steeg de
spanning ten top om te zien wie nu het meeste sap had verwezenlijkt !
Begin
september hadden de middeleeuwse feesten weer plaats in
ons dorpje Poggio Cupro, de voorbereidende
vergaderingen of beter gezegd ontmoetingen zoals altijd grote chaos.
Maar uiteindelijk wist iedereen zijn rol, ontvingen we onze kostuums
en konden we alleen veel eieren naar de Clarissen brengen om droog
weer af te smeken.
Dit
jaar minder edelen onder de figuranten , want vorig jaar bij gebrek
aan boerenvolk en dus helpende handen, moesten de bezoekers te lang
wachten. Erik hoorde weer bij de gelukkige edelen want niemand kon
zijn lang kostuum aan !
De
dag van het feest stralend weer in tegenstelling tot alle
voorspellingen, toch durfden de mensen het niet aan en hadden we veel
minder bezoekers. Dat mocht de pret niet drukken en zo verliep dan
ook alles vlekkeloos. Dit jaar nieuwe acts als speciale vuurspuwers
toneel, buikdansers, middeleeuws koor en musici en roofvogels show.
Het publiek genoot dan ook van zowel het eten alsook van de
optredens. Wij helpers hadden het minder druk en konden het dan ook
rustiger aan doen.
De
maand september betekende voor onze Girandola
een even drukke maand als augustus, een welkome
meevaller. Ook de weergoden lieten zich van hun beste
kant zien ! Wij konden dan ook op ons gemak de fototentoonstelling
voorbereiden met de fotoclub voor het komende
wijnfeest. Het thema dit jaar : boerderijdieren.
Makkelijker gezegd dan gedaan want beesten poseren absoluut niet.Dus trokken Erik en ik regelmatig erop uit om koeien,
geiten e.d. te fotograferen. Eind september werden de mooiste
geselecteerd en konden we ze laten ontwikkelen.
Met
dit mooie feest in het vooruitzicht beëindig ik deze maandbrief en
tot volgende keer.
Tanti
saluti
Isabelle
en Erik
PS:
met veel geduld wachtten we op onze kostuums voor het
middeleeuws feest. Alhoewel de meesten hetzelfde kostuum droegen als
de vorige keren, dwarrelde de organisatrice weer zenuwachtig tussen
alle kleren door. This is chaotic ze ik ik aan onze Engelse
vriend die dit jaar ook mee wilde doen. Chaotic ? antwoordde
hij, This is normal !
-Tijdens een scootertour belandde we bij La Casa Colle Celeste ,
huis van de hemelse heuvel. Het bleek een bejaardentehuis te zijn
naast .het kerkhof....
ik reed op de weg in Cupramontana. Stopte vlak voor mij de
politieauto midden op de weg. Stapten er 2 politieagenten uit en
werden afgewisseld door hun collega's . De briefing gebeurde wel
midden op straat en achter hen een ellenlange rij auto's!!!
belevenissen in augustus en september in de Marche
Cupramontana, 5
oktober 2012
Cari amici,,
Even siëstatijd
tijdens de wijnfeesten, ideaal moment om jullie weer op de hoogte te
brengen van onze belevenissen in augustus en september.
Traditioneel startte
de maand augustus met ons dorpsfeest la scampagnata, weliswaar met
minder bezoekers dan vorig jaar, maar nog altijd genoeg gnocchi's om
te maken, want hiervoor kwamen de mensen toch naar Poggio Cupro. Uit
de talrijke andere feesten bezochten we nog de internationale
volksdansfeesten in Apiro, door het jaar een meer rustig dorpje, doch
tijdens het festival beleeft het een ware metamorfose, duizenden
belangstellenden verplaatsen zich graag naar deze Marchigiaanse
gemeente om het mooie dansevenement mee te maken met groepen uit heel
de wereld.
Het wandeldegustatie
evenement leidde dit jaar naar de San Michele kerk, waarbij aan het
einde van de fysieke inspanning de lekkere hapjes en wijnen de
ijverige sportievelingen culinair belonen.
Naast de scampagnata
krijgt ons dorp Poggio Cupro de laatste jaren enige faam in de
longboarding kampioenschappen, dit jaar werd onze heuvel zelfs erkend
voor de Italiaanse kampioenschappen. 3 dagen lang zoefden om ter
snelst een 20-tal mannen ( en 1 vrouw) met een verlengd skateboard
de heuvel af. De laatste dag is er geen competitie meer, maar
demonstratie en zeepkistenrace. Dit jaar sloopte blijkbaar iemand
grootmoeders zetel uit het salon en monteerde dat op 4 wielen...
Poggio Curpo , ons
dorpje van amper 400 inwoners, geraakte stilletjes aan op de kaart
van toeristische gebeurtenissen, vanwege het middeleeuws diner;
tussen de gangen door traden er vendelzwaaiers op , trommelgroep,
vuurspuwers en vuurshows en ballet. De verdedigingsmuren , de
piazzetta en kerk getuigden over het verleden als versterkt klooster
. Voor het historische diner was dan ook maar weinig decoratie nodig.
Erik en ik deden weer mee, hij als edelman en ik als volksvrouw. Ik
weigerde de rol van adellijke , want ik vond het veel leuker om mee
te helpen bij het gepeupel, de adel zat toch maar aan tafel en moest
zich heel serieus gedragen. De vergaderingen vooraf verliepen wat
chaotisch , het afhalen van de kostuums in het Sint Catharinaklooster
van Cupramontana vergde ook veel geduld, voordat iedereen gepast
had.....dan maar even het klooster verkennen, een prachtig gebouw dat
enkele jaren terug, gedeeltelijk gerestaureerd werd, echter zonder
doel....nu stond het maar weer leeg te staan, prachtige lokalen ,
prachtige ruimtes immens groot , te wachten op een investeerder ,
maar in crisistijd ????
De dag van het
gebeuren zelf begroette ons een stralende zon, gelukkig geen slecht
weer stress van vorig jaar. De bezoekers geraakten meteen in de
middeleeuwse sfeer, dankzij de muziek, de vendelzwaaiers en het hele
versierde dorp. Dat word moeilijk om het volgend jaar te
overtreffen.
De gasten die er bij
waren, genoten weer volop, geen toeristische kitsch maar een mooi
feest waaraan de dorpelingen allemaal participeerden.
Augustus kende ook
de laatste pizza avonden van de Girandola, waarbij we opnieuw
muzikaal talent ontdekten tijdens de Limburgse week, allemaal gasten
uit Belgisch Limburg !!!!
Vrienden van ons
bleken ook gebeten door het fotografievirus, de hele familie zelfs,
zodat we in de vroege avond de mooie zonnebloemen op de foto namen en
'morgens heel vroeg opstonden om de zonsopgang aan de kust te
fotograferen. Vooral voor de kinderen een hele belevenis. Waren we
tijdens de voege uurtjes bijna de enige op het strand, tegen de
middag vluchtten we voor de drukte weg , allemaal Italianen die het
laatste weekend van hun ferragosto aan de zee wilden vieren.
Zo was het snikheet
en zo waren de avonden fris maar als je door je gasten uitgenodigd
wordt voor een barbecue buiten, moet dat kunnen !
De Amerikaanse Tiny
chef waar ik een kleine kookcursus volgde gaf een workshop bij een
collega , ik met een gaste er naar toe. We leerden er veel bij onder
het toeziend oog van de Amerikaanse en maakten veel plezier. 's
Avonds mochten de niet kokers mee eten.. Voor het volgend jaar maakte
ik een afspraak met haar om ook zo kook workshops op de Girandola te
geven.
De crisis voelden we
wel op de Girandola, iedereen boekte later , doch de gaten vulden we
deze keer met lastminute Italianen.
Eriks vergaderingen
i.v.m. toerisme kenden weer een vervolg in september. Samen met nog
enkele andere verenigingen weigerden ze nog om mee te doen aan
vergaderingen voor nutteloze subsidies. Als er dan toch geld ter
beschikking was dan konden de praktijkmensen dat het best beslissen
waarvoor het gebruikt kon worden! Zo kwam er eens eindelijk wat geld
vrij om gerichte promotie te maken, om een 20- tal journalisten uit
te nodigen voor een 3-daagse verkenning van deze streek op natuur,
cultureel en gastronomisch gebied. Gepland voor het weekend van 20
oktober.
We mochten tevens
Nederlandse collega's vervangen bij een event georganiseerd voor
Belgische klanten van het Italiaanse bedrijf Ariston, nl. een
Vespatour door onze omgeving dat tot de olijfoliemolen zou leiden.
Een firma uit Piemonte (500km van de Marche) zorgde voor 9 vespa's. (
want in de Marche kan men helaas nog geen Vespa's huren) Erik zou
voorop rijden, want hij had de tour trip gepland, ik zou achteraan
volgen. Alleen de weergoden weigerden absoluut die dag om de zon te
laten schijnen, alleen regen en regen, de firma met de Vespa's die
al voor de kandidaten was aangekomen, deed dan ook niets anders dan
de vespa's in en uit te landen uit de busjes en dan maar weer
polieren. De groep mannen , alhoewel aangekondigd als Franstaligen,
bleken een groepje Vlamingen te zijn die er wel zin in hadden in dit
avontuur. Maar niet in de gietende regen. Dan maar improviseren, de
vespatour vervangen door rit in het busje , de olijfoliemolen bezoek
wat langer laten duren en dan klaarde de hemel gelukkig op en kon de
mooie rit door het Marchigiaanse landschap toch plaatsvinden. De
mannen genoten dan ook volop, wat was er leuker dan rondsnorren op
een scooter, heuvel op, heuvel af, na elke bocht een andere panorama.
Het aperitief bij Ruggero's bar was dan ook de kers op de taart.
Dit jaar geen
snikhete zomer maar genoeg warmte voor de vijgen om te worden
verwerkt tot lekkere vijgenjam.
Het dorpje Polverigi
bij Ancona organiseerde jaarlijks een pre halloween gebeuren in
september, de stad veranderde dan in een waar heksen feest, met
heksen, spooksteegjes en lugubere optredens Mooi om te zien maar
wat een werk voor maar 1 avond...
Het einde van de
maand ontving Erik zoals altijd zijn ex-klasgenoten die dit jaar een
heuse storm beleefden , terwijl mijn eigen klasreünie in Gent
onder een stralende zon verliep ! Ik maakte meteen van de gelegenheid
gebruik om zoveel vrienden en familie in die regio te bezoeken, toch
nog mensen moeten teleurstellen doch ik kom er weer, zo'n leuke stad
Gent !!!!
Ons toeristische
seizoen is bijna weer gedaan, de wijnfeesten zijn weer gestart,
helaas niet met warme temperaturen, maar eerder herfst toestanden
...Onze Belgische gasten maken er het beste van, het verslag van dit
oogstfeest is voor de volgende brief, wij drinken alvast een glaasje
Verdicchio op jullie gezondheid
salute.
Isabelle en Erik
Ps:
Erik
ging ook eens meewandelen met de podisti, uiteindelijk moest hij
afhaken,
zijn beide
wandelschoenen
lieten los bij de
zool ...mijn wandelschoenen waren echter even oud, en hadden al meer
kilometers
meegemaakt, waarschijnlijk waren
Eriks schoenen uitgedroogd
door niet gebruik.
Tijdens
een
uitstapje naar de badplaats Fano bewonderden
we
moedereend met haar
kuikens. Kwam een vrouw naast ons
staan
die ons meteen de helestamboom
van moedereend
uitlegde, de
namen van alle kuikens, de namen van alle voorbijdrijvende eenden en
diens verwantschappen, de overlijdens....
gasten
die bij ons overnachtten om dan een weekje umbria te doen en dan
terugkeerden om 's anderendaags het vliegtuig op Ancona
te nemen. Doch de volgende dag vloog er niets naar Brussel, hadden ze
zich niet vergist ? Ja een dag te vroeg bij ons gekomen, een dag te
vroeg bij de
vorige
gastheer vertrokken maar wel een extra dag vakantie.
Woonden we nu in Ierland of stond de
Girandola toch in Italië ? Aan de vijftig tinten groen van het
landschap tipte ik eerder voor het groene eiland Ierland... Regebuien
wisselden regelmatig de krachtige zonnestralen af, de bloemen
bloeiden nog nooit zo mooi. Alleen de toerist stond wat te balen
natuurlijk.
Maar de meeste activiteiten gingen
gewoon door en af en toe waren de weergoden de organisatoren gunstig
gezind. De palio van Jesi verliep de eerste dagen onder de zon. Wij
gingen naar de historische optocht en de zwaardgevechten kijken.
Vervolgens stemden we onze magen goed gezind in één van de
provisorische tavernes , opgesteld in de talrijke middeleeuwse
wijnkelders. Leuk gedaan, zitten op strobalen en louter historische
menu's zonder tomaten, paprika's e.d.
Een uitstapje naar het kruidenmuseum
weliswaar in Toscane meer bepaald in San Sepolcro, kon mijn
schoonouders meteen bekoren. Zo herinnerden wij ons het museum , een
festijn voor alle zintuigen !
Eindelijk arriveerden de bestelde
boeken van le notizie vanop een Italiaanse heuvel.Ik kon er meteen
opsturen en de rest legden we in de ontbijtzaal voor onze toekomstige
gasten. Onverwachts kregen we een telefoontje van een journalist voor
een artikel in de Grande reismagazine, niet alleen over onze B&B
maar blijkbaar was mijn boek al ergens bekend geraakt. We houden
jullie op de hoogte.
Mei was niet zoals de andere jaren
een drukke maand voor ons, maar gelukkig vonden enkele onze Girandola
toch nog : een van mijn humaniora klasgenoten en dat na 33 jaar , een
blij weerzien. Belgische gasten die de scooters huurden en prachtige
tochten maakten en dan 5 Italiaanse motards die een tussenstop bij
ons maakten op weg naar de rest van het schiereiland. Elke dag
brachten ze verslag uit aan hun lokale radio Radio Cortina en zo
hoorden we ons op die zender dan ook enthousiast vernoemd ! De
zaterdagwandelingen schitterden door de mooie flora, de meeste
bergflanken stonden gekleurd door alle wilde bloemen, orchideeën,
wild uien, narcissen enz... De akkers daarentegen kleurden gelukkig
op vele plekken nog rood door de klaprozen. Weinig pesticiden gebruik
dus.
Onze culinaire activiteiten stonden
deze maand absoluut niet stil, alle helpers van het wijnfeest werden
getrakteerd in een agriturismo. Heerlijke pastagerechten smulden we
er.. Dan volgde de pizza avond ter ere van het 10-jarig bestaan van
de vereniging van B&B in Cupramontana. Wat ooit een samenwerking
tussen 3 B&B's was, resulteerde een ajar later in 2003 in het
stichten van de vereniging Cupramontana Accoglie. Speciaal hiervoor
hielden ze de gemeenteraad 2 uurtjes vroeger zodat de burgemeester en
de schepen van toerisme ook aanwezig waren. Erik maakte zelfs een
geheugen bord waardoor we alle gerealiseerde activiteiten in 10
jaar tijd konden bekijken. Een nieuw restaurant in Cingoli
uitgeprobeerd met al onze Engelse vrienden il maiale volante, het
vliegend varken. Geen kaart maar uitslutiend 1 degustatiemenu per
week met allerlei originele verwerkingen van de lokale ingrediënten.
De beheerster van de olijfoliemolen
organiseerde in samenwerking met een Amerikaanse keukenchef (the
tinychef) 2 kookavonden. De eerste avond zouden Amerikaanse gerechten
worden klaargemaakt met Italiaanse producten. De 2de avond werd een
vegetarische avond. De eerste avond hadden we achter de rug. Heel
leerzaam en heel leuk. The tiny chef naam was niet gestolen, zo'n
dunne keukenchef had ik nooit gezien, ze had talrijke kookcursussen
in Italië gevolgd en kwam regelmatig naar hier om weer nieuwe kennis
op te doen. We kregen bovendien een mooie schort en een interessante
syllabus.
Ondanks alle activiteiten klusten we
ook nog, de vensterluiken moesten toch weer dringend behandeld
worden. Tijdens de regendagen ging deze activiteit in de hooischuur
door. Erik bouwde een mooi muurtje als achterkant van het zwembad.
Cupramontana kende ook zijn eigen
palio, de wedstrijd tussen de verschillende wijken bestond hier uit
het wijntonnen rollen. Dit jaar wensten ze er een historische stoet
erbij. Erik mocht weer edelman spelen en ik weer meelopen bij het
gepeupel. De zon begeleid met felle noordenwind hield het lang
uit, de regen kwam pas na de palio.
Waarschijnlijk duiken we dit jaar
rechtstreeks de zomer in, zo zien de voorspellingen er toch uit en
wie in de Marche op vakantie wilt komen kan vanaf nu eindelijk ook
een Nederlandstalige gids kopen uitsluitend over de regio Marche, de
ANWB heeft er een uitgegeven.
Voor ons is het seizoen begonnen en
we verheugen ons op alle gasten die we op de Girandola kunnen
verwelkomen.
Tot volgende keer.
Cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
Erik was al talrijke keren naar de ijzerhandelaar geweest om
de grasmaaier te laten repareren. Een oud ding maar als hij het deed
, dan wel nog perfect. Deze keer startte de grasmaaier nog maar met
moeite . Dus Erik naar de handelaar , nu wilde hij echt een nieuwe
kopen. Zo beu om altijd tijd te verliezen bij het starten. Doch alle
nieuwe grasmaaiers waren uitverkocht. Tja met die regen , iedereen
deed niets anders dan grasmaaien. Kom morgen maar terug. Erik kwam
overmorgen terug doch natuurlijk nog geen nieuwe grasmaaiers. Breng
je maaier maar nog eens hier. Erik deed het en na enkele ingrepen was
de maaier toch weer hersteld en nu doet hij het weer prima....
De meteo van deze maand kan kort
samengevat worden: grijs, koud en af en toe sneeuw. Met zo'n weer
verhuisden onze activiteiten binnenshuis achter de computer. De
gemeente wenste immers een mooie toeristische folder van
Cupramontana om op beurzen, of andere plaatsen te verspreiden. Erik
zorgde voor de lay-out, de bibliothecaressen van de stad voor de
teksten, een Engelse collega van ons voor de Engelse vertaling en de
fotoclub voor de foto's. Gelukkig selecteerde ik samen met deze
laatste de afbeeldingen, want de kunstfoto's die zij soms uitkozen ,
zouden de toeristen eerder afschrikken; een close-up van de bloedende
tenen van de Jezusfiguur bijvoorbeeld, of het klooster tijdens een
sneeuwbui. Vakantiegangers wilden immers zon zien en vrolijke
taferelen !
Bovendien mocht Erik de regionale
krant uitleggen waarom het de moeite waard was om Cupramontana te
bezoeken. De streefdatum om de folders in de handen te houden: einde
maart.
Met enkele collega's bezocht ik de
kruidenboerderij la Battinebbia. Een Belgische vrouw getrouwd met
onze dierenarts kweekte al geruime tijd lavendel, rozemarijn, salie
en tijm. Deze distilleerde ze tot essentiële oliën om die dan te
laten verwerken tot zeep, shampoo en andere verzorgingsproducten.
Een biologische wijngaard en een oude boomgaard omringden de
kruidenvelden. We discussieerden over een mogelijke samenwerking voor
onze gasten. Zo ontstond het idee om samen met de gasten enkele
kruiden te oogsten, die te distilleren , zodat de gasten
uiteindelijk hun eigen kruidenolie als souvenir mee konden nemen.
Februari was mijn verjaardagsmaand,
dit jaar verwende Erik mij met geschenken voor mijn hobby's: een
mooie takkenschaar en een statief om te fotograferen ! Die probeerde
ik meteen uit tijdens onze uitstap naar de Monte Catria, een 1700m
hoge berg waar men ook skiën kan. Daarna daalden we af naar het
mooie stadje Cagli, waar we een mooi restaurant vonden in de gewelfde
kelder van het historische palazzo.
Ondanks het grijze weer gonsde het
van het leven op de laatste marktdag van de maand, overal groepjes
oude mannen heftig pratend over de verkiezingen. Om 15 uur sloten de
stembureaus hun deuren en dan met spanning afwachten.... Het
resultaat kennen we allemaal , nu is het afwachten hoe de toekomstige
regering eruit zal zien...
Tot de volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik.
PS:
Erik kwam aangelopen om te zeggen dat ik in november een heel zak
tulpen had vergeten te planten...hij vond die nl. in de struiken aan
de straatkant. Dat leek me vreemd dat ik die niet eerder opgemerkt
had. Ik zag het direct, geen tulpenbollen maar uienbollen.
Waarschijnlijk had iemand die maanden geleden op zijn veld laten
liggen, want de bollen liepen al uit. Met de laatste storm waaide
de zak waarschijnlijk tot bij ons. Kon ik meteen weer kilo's uien
planten...
In het restaurant van Cagli geraakten we aan de praat met de
eigenaar ervan. Bleek hij nog in Belgisch Limburg geboren te zijn
meer bepaald in Eisden !!! Zijn vader had er een aantal jaren in de
mijnen gewerkt.
Een mooie reis van de wandelgroep uit Cupramontana
Cupramontana, 3
februari 2013,
Cari amici,
het nieuwe jaar is
ondertussen alweer een maand oud en de winter al voor de helft
voorbij ! We kunnen tot nu toe niet klagen, een klein beetje sneeuw,
geheel verwaarloosbaar vergeleken met de hoeveelheid van vorig jaar
en af en toe al primaverile temperaturen. Sommige middagen aten we
zelfs al buiten. Erik profiteerde ervan om allerlei mooie muurtjes en
borders te metselen rond de plantenbeddingen. Zelf snoeide ik al
ijverig de fruitbomen.
De feestdagen
vierden we o.a. in Umbrië en dit jaar bezochten we in de Marche de
kerststallen in Castiglioni van Arcevia. Een klein dorp waar de
bewoners zich elk jaar uitleven in het maken en tentoonstellen van
kerststallen. Elk materiaal is goed: pasta, wol, hout , de fantasie
is onbegrensd. Het resultaat bewondert men al wandelend door de
steegjes van het stadje. Bovendien weerklinkt mooie kerstmuziek uit
luidsprekers.
Op befanadag of
Driekoningen nodigde de chocoalefabriek Perugina in Perugia haar
personeel en ook anderen uit om de komst van de befana of de goede
heks te vieren. De zenuwachtigheid die dan heerst bij de kinderen
valt goed vergelijken met die tijdens de komst van Sinterklaas bij
ons.
In afwachting dat de
goede heks verscheen , traden er enkele circusartiesten op. Waaronder
ook ons nichtje van 11 jaar, dat 2x per week de circusschool volgt.
Het optreden was heel leuk en natuurlijk ontvingen we allemaal van de
peruginafabriek drank en gebak en chocolade !!!
Mijn nichtje
verbaasde ons echt met haar optreden aan de trapeze, ze was echt goed
(ook al is dit de peettante die aan het woord is). Te zien op dit
filmpje:
De
zaterdagwandelingen kenden weer leuke verrassingen: de steen van het
paard van San Romualdo. Hier bleef volgens de legende het paard van
de heilige stokstijf staan en knielde neer. De afdrukken van de
knieën van het paard waren nog altijd duidelijk in de steen te zien.
We passeerden tevens langs een gerestaureerde oude watermolen die nog
altijd graan en mais maalt tot meel.
Doch de reis naar
Finland was uiteindelijk het grootste gebeuren deze maand. De
wandelgroep die ooit begon als een kleine groep vrienden die elke
zaterdag ging wandelen, groeide spontaan uit tot een wandelgroep ,
waaruit zich allerlei activiteiten ontwikkelden die niet allen iets
met wandelen te maken hadden: , Engelse les, yoga, breien, pizza
avonden en ook mooie reizen. Naar Nederland, naar het Zwarte Woud en
Londen, altijd georganiseerd door enkele wandelleden respectievelijk
afkomstig uit die landen. Dit jaar planden onze Finse medewandelaars
een wandelreis naar Finland . Waar in Finland ? Het vakantieresort
http://www.himoslomat.fi/,
van een Fins koppel , dat een vakantiehuis bezat in Cupramontana,
onze eerste Finse gasten ooit. Dus werd er veel heen en weer geregeld
tot19 januari de vertrekdag .
Onze groep bestond
uit ca. 40 deelnemers waarbij we vertrokken van uit vliegveld Ancona
om via een tussenstop in München door te reizen naar Helsinki. Daar
aangekomen bracht een bus ons 250 km verder naar het merengebied.
Natuurlijk lag heel Finland onder een dik pak sneeuw .
We overnachtten in
kleine groepjes in enkele huisjes die uitstekend geïsoleerd en
verwarmd waren en heel gezellig ingericht, allemaal hout natuurlijk
en ook allemaal een eigen sauna.
De 5 dagen die erop
volgden ondervonden we een VIP behandeling. We deden van alles,
zwemmen in het ijskoude water met speciale pakken aan, curling en
sleetje rijden. Finse sauna met de moedigen onder ons een
onderdompeling in het ijskoude water van het meer (het moet gezegd
Erik en vele andere anderen deden het, zelf sprintte ik van de sneeuw
in de warme jacuzzi !!!)
Sneeuwscooteren,
sleeën met husky's, wandelen met sneeuwschoenen, bezoeken aan een
kunstenaar , viltwinkels, elandenfarm. en proeverij bij bessenwijnen.
Skiën en, langlaufen behoorden tevens tot de mogelijkheden. Ook
teambuilding activiteiten met spelletjes, waarbij wij en vooral de
Italianen er met veel plezier aan mee deden. De Finnen genoten ook,
geen gezeur of geklaag van onze groep maar veel enthousiasme en
gelach .
Erik bekeek met de
eigenaar wat de mogelijkheden i.v.m. samenwerking betreffende het
toerisme zou zijn met Cupramontana. Je wist maar nooit!
De temperatuur
lagen hoger dan normaal voor de tijd van het jaar tussen de -4 en -14
graden en we brachten zelfs 3 dagen zon mee, onbestaande normaal in
januari en februari.
Met veel spijt in
ons hart namen we afscheid van een heel mooie streek. Finland
magisch in de winter , misschien eens een alternatief voor
wintervakantie in Oostenrijk ?
Meer foto's:
http://www.castiglionidiarcevia.it/cupra/
Terug thuis mocht
Erik niet luieren, want de burgemeester liet hem meteen naar het
gemeentehuis komen. Of Erik niet de coördinator toerisme wilde
worden van Cupramontana in het 10 gemeenten project. Geen probleem.
Meteen sprak Erik over de Finse contacten en over de ideeën opgedaan
in het Finse VVV. Samen met de fotoclub van Cupra zouden we
eindelijk voor mooie postkaartjes zorgen voor Cupramontana.
Wat de fotoclub
betrof, de fotocursus was beëindigd en het getuigschrift mocht
ontvangen worden. Bovendien kreeg ik te horen dat ik de1ste prijs in
de fotowedstrijd gewonnen had met het thema olijf.
Een leuke
verrassing.
In afwachting van
het nieuwe toeristisch seizoen genoeg te doen dus !
Tot volgende maand.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
Bij het
circusoptreden brachten we mijn nichtje tegen 15 uur bij de Perugina
fabriek. De portier wist niets van een circus af, maar we mochten
toch binnen. Waarschijnlijk zou het tegen 16.30 starten. In
afwachting brachten we ons neefje naar een verjaardagsfeest. Om
kwart na vier arriveerden we terug aan de poort, waar nu een heel
lange rij auto's stond aan te schuiven doch de poort bleef toe. Half
vijf, de portier weigerde de poort te openen, zijn instructies
luiden kwart voor vijf, zeer onitaliaans....de circusartiesten die
hier niets van afwisten maakten zich bezorgd, waar bleef al het
volk of ging er niemand komen? Iemand van hen kwam poolshoogte
nemen aan de poort, gelukkig er was volk !
Om klokslagen kwart
voor vijf opende de portier dan eindelijk de poort...
deze maand stond
hoofdzakelijk in het teken van de olijven; eerst oogsten en dan
wachten in de olijfoliemolen op het kostbare vloeibare groene goud !
Maar eerst bezochten
we samen met onze Belgische neef Romain de hoofdstad Rome , hij
leerde nl. over de Romeinen, en de eeuwige stad moest zeker bezocht
worden. Helaas kozen we een totaal verkeerde dag, want het regende
er pijpenstelen, een zeldzaamheid voor Roma. Het Colosseum, het Forum
Romanum, de catacomben èn het poezenopvangcentrum kwamen allemaal
aan bod.
Daarna een namiddag
naar de show van Cirque du Soleil in een groot sportpaleis in Pesaro,
aan de kust. Een fantastische belevenis, alleen eindigde het ietwat
in mineur, een zwaar verstuikte voet. Nee niet omdat ik perse één
van de kunstjes wilde nadoen, maar een domme val over een trede dat
ik niet gezien had. Het olijvenplukken moest even gestaakt worden.
Na een week rust,
ging ik toch weer plukken, want het is gewoon een te fijne bezigheid,
in de open lucht , soms tussen en in eeuwenoude bomen en met
verschillende mensen. Plukken bij Italiaanse vrienden stopte altijd
met een grote lunch zeker als de Italiaanse mama speciaal hiervoor
was afgekomen uit Milaan. Ondanks de protesten van dochter en ons dat
met een zware maag het toch wel moeilijk oogsten is, moesten we
plaats nemen aan een goed gevulde tafel met pasta enz..
Door de grote
droogte en hitte van deze zomer waren er minder olijven, de kwaliteit
van de olie bleek gelukkig supergoed maar het percentage olie die men
verkreeg uit de olijven spectaculair laag In de molen maakten ze nog
nooit zo'n slechte percentages mee.. Dit jaar bedroeg de wachttijd
slechts een uur voordat het hele maalproces van onze oogst startte.
Nadia van de molen maakte ondertussen bruschetta klaar met
versgeperste olijfolie !
Erik vertrok voor
een weekje Belgenland en zou een lading bestelde bloembollen terug
meebrengen. Via mijn schoonzus waren er connecties met een
Nederlandse bloembollenkweker . Zij stuurde me een foto op van de
hoeveelheid die ik voor 50 euro had besteld...Nooit gedacht dat men
voor dat bedrag zoveel bloembollen kreeg...en het gewicht ervan 16
kg! Ryan air heeft als limiet 15kg per koffer.. Gelukkig was mijn
moeder even in België en mijn neefjes kwamen ook even over naar la
Bella Italië, zo zou Erik toch niet alle bloembollen alleen mee
moeten nemen. Aan de controle keken ze even raar op, doch mijn moeder
antwoordde snel dat het de beste tulpen uit Amsterdam waren !!!
Met onze wandelgroep
beleefden we wat speciaals. Een Nederlander met een vakantiehuis in
Cupra , die bovendien regelmatig met ons meewandelde , vertrok op 18
augustus te voet uit Nederland om de 1700km tot Cupra te wandelen.
De laatste kilometers wilden we echter samen met hem afleggen. De
timing was prefect. Om precies 9.30 ontmoetten we hem op een
bruggetje en klommen we samen terug naar Cupra , onderweg wilden we
al wat van zijn avonturen horen. Aangekomen trakteerde hij ons in
de bar , waar de burgemeester himself hem al stond op te wachten om
hem te feliciteren met zijn prestatie.
Het weer in november
was zeer wisselvallig, van bijna 20 graden en zon tot mistig en
regen. Toch maar alles in de winterberging plaatsen. Erik voorzag het
huisje van een tegelvloer, dit werd waarschijnlijk een mooie plek
voor allerlei cursussen. Nu de ideale overwinteringsplaats voor de
geraniums en andere tropische planten . De tuinmeubelen kwamen
terecht in onze hooischuur, de winter kon nu afkomen.
Alvorens in de
hooischuur wat te stapelen, moesten we natuurlijk weer wat rommel
opruimen, hiervoor bood nu een nieuw containerpark de oplossing.
Alles sorteren op karren en die dan in de bijbehorende containers
gedaan. Alles wat nog goed was, werd dan verkocht in een
kringloopwinkeltje.
Vanavond zal in
Cupramontana de kerstberlichting worden aangestoken en maakt iedereen
zich langzaamaan klaar voor de feestdagen. Dat wordt dus nog
kerstkransen knutselen voor het goede doel, de kerstmarkten bezoeken
om einde december het nieuwe jaar in te luiden.
A la prossima volta
Tanti saluti cari
Isabelle en eroik
PS:
mijn zus had weer een leuk verhaal van een collega gids uit
Umbrië. Die moest een groep rondleiden met een zeer enthousiaste en
hyperactieve reisbegeleidster. Bij het uitstappen uit de bus viel ze
en mocht ze al naar de spoed waar haar arm gebroken bleek.
De volgende dag stond de reisbegeleidster weer present met een
arm in het gips, maar dat kon volgens haar de pret niet bederven,
vooruit wat stond er vandaag op het programma ?. Doch mevrouw was
weer even te heftig bezig, weer een val en ja hoor nu was haar been
gebroken. Helaas voor haar moest ze nu wel terug naar huis....
een wijnproducent ontving een heel groep klanten uit
Toscane. 3 koppels ervan zouden bij ons overnachten. De 3 kamers
waren gereed, doch zoals altijd met Italiaanse gasten die wilde niet
bij die enz...kortom de 3 sleutels werden afgegeven en 's
anderendaags aan het ontbijt zouden we wel merken wie er überhaupt
was blijven slapen : 3 koppels, 2 of misschien niemand ????
In mijn vorige brief meldde ik het
ontbreken van de maartse buien, doch de aprilse grillen lieten zich
des te meer kenbaar maken. De Goede vrijdag processie verliep onder
de paraplu's. De paasklokken uit Rome, speciaal voor onze gasten uit
Schalkhoven geland in de Girandola, verstopten hun paaseieren maar
binnenshuis.
Gelukkig wisselde de zon regelmatig
af met de regenbuien, waardoor de natuur in een kleurrijke bloemenzee
veranderde en de fotografen van onze zaterdag wandelingen van extra
materiaal voorzag. Leve de digitale fotografie.
De podistigroep kreeg wel een
minder leuke boodschap te verwerken, onze gids Alberto brak zijn heup
tijdens een fietstocht met vrienden. De diehard fietste zelfs nog 10-
tallen kilometers met zijn gebroken heup. Een nieuwe heup en een week
verder organiseerde hij al alternatieve korte wandelingen. De groep
zonder zijn ervaren gids recycleerde dan maar de oude wandelingen of
belde bij twijfels aan kruispunten op: Alberto, we staan hier,
moeten we nu links of rechts ?
Met Pasen startte langzaam het
toeristisch seizoen, het VVV in Cupra heropende haar deuren voorlopig
elke maandagmorgen tijdens de markturen. Erik ontwierp een nieuwe
postkaart, dat alle toeristen gratis mochten afhalen op het VVV.
Eindelijk een alternatief voor de postkaart met de opgebaarde
heilige. Ook de parking voor de campers werd opgewaardeerd.
Een uitstap bracht ons naar
Mondavio, een mooi ommuurde burchtstad , op weg naar Urbino. Prachtig
en opmerkelijk de nog talrijke bewaarde gevechtstoestellen.
De meimaand startte met zonniger
weer , zodat alle vogels voor erfgenamen zorgden. Ononderbroken
vogelconcerten met als nummer 1 in de vogelhitparade, de nachtelijke
canzone van de nachtegaal .
1 mei vierden we traditioneel met de
wandelgroep, het bleef deze keer droog tijdens de maaltijd, maar
helaas doopten de weergoden de inwijdingsceremonie van de restauratie
van de oude fontein met vers regenwater.
Het zwembad legden we natuurlijk
open, een mooie rotstuin er rond aangelegd en een bamboescherm op de
achtergrond. De parasol aan het appartement vervingen we nu door een
zonnezeil. Bovendien ondertekenden we het contract voor zonnepanelen
voor stroom.
Zelfs tijdens crisistijden is
promotievoeren een must. Een journaliste en fotografe van het
tijdschrift de Smaak van Italië logeerden een paar dagen bij ons.
Het artikel over onze B&B vereniging en de gemeente Cupramontana
zou in het juli nummer verschijnen. De weergoden verpestten af en toe
het plezier, doch de eerste biomarkt werd vereeuwigd, de natuur,
enkele structuren, en het aperitief moment bij de bar. Genoeg
smaakmakers voor een vakantie in onze bijzondere gemeente
Cupramontana.
Het evenement van de meimaand was de
viering van ons 10-jarig jubileum van de opening van onze B&B
Girandola. Op 8 mei 2002 openden we onze deuren bij stromende regen
en omringd door een dikke modder parking. Gelukkig waren de 1ste
gasten een vriendin met haar wandelvrienden en hun wandelschoenen en
geen chique signore met hun stilettohielen ! We nodigden de
dorpsbewoners uit, onze collega's van de vereniging, de wandelgroep
en nog allerlei vrienden. Of ze allemaal zouden komen ? Maar wat te
eten aanbieden ? Uiteindelijk bedachten we een internationaal
broodjesfestival: panini porchetta voor Italië, hotdogs, knäckebröd
met beleg, stokbrood met Belgische preparé, kipkerrie salade,
tonijnsalade, en dan tortilla's. Onze vriendin bakte een prachtige
taart .
Er kwamen uiteindelijk 90 man
opdagen die al die verschillende broodjes origineel vonden. Zelfs de
Italianen onder het gezelschap smulden er op los. Vooral het
knäckebröd intrigeerde hen, was dat Belgisch brood ? Nee hoor
Scandinavisch ! Oh en waar vond men dat ? In Lidl of IKEA. Ook de
sauzen smaakten hen best, natuurlijk zelfgemaakt, want hier vond men
dat niet in de winkels. Leve internet voor de recepten !
De gasten bedolven ons onder de
geschenken, waarbij natuurlijk de dorpsbewoners en de wandelgroep ons
extra verwenden !
Het ideale moment voor een speech,
die filosofische discussies en veel emoties onder de toehoorders
teweeg bracht. Uiteraard bedankten we de dorpsbewoners,
collegavrienden en Cuprensers voor alles steun en hun vriendschap
tijdens al die jaren. Tot slot de opmerking dat onze gasten vaak als
Toscanefans bij ons aankwamen, doch afscheid namen als
Marchesupporters. Niet door de mooie natuur, en de cultuursteden,
alhoewel de gasten dat natuurlijk zeker apprecieerden. Doch
voornamelijk door hen , de bewoners van Poggio en Cupra. Onze gasten
werden immers altijd geraakt door de vriendelijkheid, de gastvrijheid
en de behulpzaamheid van de mensen hier. We hoopten dan ook dat zij
deze eigenschappen nooit zouden verliezen want die waren immers zo
belangrijk.
Veel gezoen en gefeliciteer
achteraf, waarbij wij buitenlanders zo geprezen werden voor ons
ondernemingszin e.d. Doch zonder de openheid en de hulp van de
plaatselijke bewoners hadden we onze B&B nooit geopend. Laat
staan 10 jaar open kunnen houden. Een mooier besluit dan de
wederzijdse verrijking konden we dan ook niet maken. Nu moest de
mooie taart tevoorschijn komen en worden aangesneden.
Een beter feest hadden we ons niet
kunnen wensen.
Met als kers op de taart: 2 awards
voor onze B&B: de Zoover award, één van de beste B&B in
Italië op een portaal waarbij gasten hun verblijf evalueerden en het
Italiaanse kwaliteitskeurmerk.
Op naar de volgende 10 jaar.
Erik en ik blijven echter niet
stilstaan, we volgen respectievelijk een wijncursus en een cursus
over wilde planten, mijn eigen scooter kondigt zich aan en de Giro
passeerde hier...maar dat is weer stof voor de volgende maandbrief.
Of tot op de Girandola, wij verheugen ons altijd op nieuwe gasten,
alsook onze honden die nu weer verwend werden door enkele gasten
...tot hun groot verdriet zijn ze ook weer snel weg.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste wijncursusdag waren slechts 2 cursisten aanwezig, Erik
en iemand anders. Nochtans hadden zich een 10-tal ingeschreven, doch
er was voetbal , er was een vergadering daar, een bijeenkomst
hier.....dan maar volgende week de echte start. Ondertussen mochten
de 2 cursisten al wijnen proeven.
De meeste gasten komen bij ons terecht via internet, door B&B
te googelen of overnachting of iets anders. Doch door een pasta naam
te googelen die veel op Girandola leek, arriveerde ook een gast.
Op het San Michele feest regent het altijd. Ook dit jaar dreigden
de wolken opnieuw aan de hemel . Mijnheer pastoor vertelde de
legende. Ooit stond er nog geen kerkje op deze plek. De droogte
teisterde al maanden de landbouwers...deze smeekten dan de Heilige
Michele om veel regen . Ze zouden hem belonen met het bouwen van een
kapel. San Michel had daar wel zin in en liet de hemelsluizen openen
...de dankbare boeren bouwden meteen een kerkje en sindsdien willen
of niet, regent het altijd tijdens het feest.
Op een vernissage van een plaatselijke kunstenaar die al jaren
gestorven was, was de adoptieve dochter aanwezig. Dat hadden de
bezoekers geweten. De hele inleiding onderbrak ze de spreker met
commentaar, verbeteringen en wilde nog de laatste plaatselijke
roddels uitwisselen en plein public. Tot ieders opluchting stak de
spreker daar uiteindelijk een grote stok ervoor.
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
