Cupramontana , 17 oktober 2018

Cari amici,

Met de maand september stopten onze activiteiten nog lang niet …..daarvoor moeten we bij het wijnfeest zijn. Dat evenement kondigt immers al jaren het einde van het toeristisch seizoen, althans wat Cupra Montana betreft.

Onze gasten kwamen zoals altijd uit verschillende gebieden met verschillende achtergronden: gepensioneerde Nederlanders die een weekend kwamen golven met hun golfclubje, mijn Nederlandse klasgenote die na 42 jaar besloot om me eens op te zoeken, Engelse en Belgische stamgasten, een Engelse milieu wetenschapster….

Konden we dan ook eindelijk weer gezamenlijk iets ondernemen, sommigen wandelden mee met de zaterdag groep, met anderen organiseerde ik een mini workshop tagliatelle maken, die smaakten overigens zeer lekker !!!

Doch sommige events hoefden we niet uit te vinden; het jaarlijkse middeleeuwse feest stond voor de deur. De weergoden waren ons enorm goed gezind, terwijl heel Jesi overstroomde en Cupra Montana onder een hagelbui bedolven werd, kon het feest in Poggio gewoon doorgaan zonder weerperikelen. Eén speciale deelneemster wil ik vermelden, een meisje van 14 jaar , wiens opa in ons dorpje Poggio Cupro woonde en jarenlang manden vlocht. Haar opa overleed, maar ter eerbetoon volgde ze een cursus manden vlechten en besloot om op het feest dit ook te doen voor het publiek.

Erik zat aan de kassa en zelf hielp ik in de keuken, terwijl het publiek opnieuw genoot van het lekker middeleeuws eten en de optredens.

Een ander evenement de moeite waard om te bezoeken, de heksen nacht in Polverigi, een kasteeldorp in de buurt van Ancona. Hier veranderen de dorpsbewoners voor 1 nacht hun hele dorp in heksen toestanden, altijd mooi versierd en elk jaar anders. We waren er vroeg genoeg bij, zodat we nog gemakkelijk een eetplaats bemachtigden (geen Marchigiaans feest zonder eten ) en daarna slenterden we door het hele dorp genietend van de griezelige decors….

De jaarlijkse Passeggiando/Degustando activiteit, een wandeling rond Cupra Montana met een cultureel doel en op het einde lekkere degustatie van lokale specialiteiten, bracht ons dit jaar naar het grottenklooster , ooit gebouwd door kluizenaarsmonniken die aanvankelijk in rotswoningen leefden om dan uiteindelijk toch in een stenen gebouw te verhuizen. Een prachtige locatie in een kloof, waardoor men het van nergens kan zien. Ter plekke kregen we een rondleiding en mochten we ook de binnenkant bekijken, normaal gezien alleen van buitenaf te bewonderen. Vervolgens klommen we terug omhoog naar een ander ex- religieus gebouw, het Sint Catarina klooster. In de gewelfde kelders bracht men nl. 2 jaar geleden het VVV, het wijnetikettenmuseum en de enoteca. daar zouden we kunnen genieten van een heerlijk buffet onder de begeleiding van een leuke muzikale band.

Ondanks de drukte vonden Erik en ik toch nog een vrije dag om er samen op uit te trekken , daarvoor staken we zelfs de regionale grenzen over ! In Umbrië bezochten we Rasiglia, een dorp dat ook het kleine Venezia genoemd wordt, enorm overdreven maar het bleek wel een zeer pittoresk dorpje te zijn, waarbij de aanwezigheid van veel water een enorme textielindustrie had voorgebracht. Tegenwoordig natuurlijk niet meer bestaande , maar overal getuigden foto’s en schilderijen van deze vroegere activiteit.

Op aanraden van een plaatselijke bewoonster reden we verder naar Postagno, een oud kasteeldorp dat jarenlang onbewoond en verlaten was geweest. Investeerders hadden het helemaal omgevormd tot 1 hotel, waar men gewoon door de steegjes kon wandelen. Er waren talrijke zithoeken en eetplekjes voor de hotelgasten maar ook buitenstaanders konden genieten van de horecafaciliteiten. In sommige ruimtes hingen dan foto’s van voor en na de verbouwingen, mooi gedaan.

De kruidentuin bij het ex-klooster kreeg nog een insectenhotel, dat door de voorzitter van ons werkgroepje eigenhandig werd gebouwd.

Mijn medeblogster van www.eccolemarche.eu kwam terug van haar job in Noorwegen. we besloten om onze blog nog meer te internationaliseren en onthaalden zo een Duitse vriendin die ook toevallig in ons dorpje Poggio Cupro woont als 3de blogster. Zo bloggen we nu in 3 talen ,Nederlands, Duits en Engels. Posten doen we 1 keer per week op donderdag, zo blijft het realistisch en haalbaar.

Eind september maakte ik weer een kleine minitrip naar Belgenland, door alle perikelen met stakingen e.d. werd het slecht een kort verblijf, terwijl Erik zich amuseerde aan de kust met zijn klasgenoten.

Volgende brief zal zeker met een artikel over het wijnfeest starten, waarna het toeristisch seizoen voor ons rustig zal voortkabbelen tot 6 januari. We kijken al naar de truffelfeesten uit , en al de evenementen i.v.m. olijfolie !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– ik stapte het postkantoor binnen van Cupra Montana. 2 bemande loketten zag ik, achter het ene ,de meest “vlijtige” bedienden van het kantoor en aan het andere een onbekende vrouw. Ik kwam aan de beurt bij de vrouw en gaf een brief voor Belgie af. 2,90 euro vroeg ze. “Oei” zei ik “bent u zeker ? Want vorige keer was het 1 euro, via de gewone post.” “Oh” zei ze “ is dat teveel?” Nog een van alles op computer gedaan….2,50 nog te veel ? “ja dat lijkt me wel.” Toen kwam de vlijtigste bediende in actie , tikte ook ergens op de pc: 1, 15 euro! “Ja” zei ik “dat lijkt me al realistischer.”

“Dus 1,15 is oké” ? “ja hoor, doe die prijs maar” antwoordde ik.

– tijdens de groepswandeling maakte ik kennis met een nieuwe wandelaar. Hij woonde in Bologna maar was afkomstig uit Cupra. Hij vertelde ons over zijn vakantie in Australië want daar woonde zijn zoon immers. “ Oh ken jij dan de eigenaars van de brillenwinkel, die hebben er ook een zoon ”. “Nu zal ik jullie eens wat vertellen” antwoordde hij. “Ik was met mijn zoon in Tasmanië (het eiland onder Australië) in een godvergeten natuurpark . We wandelden en hoorden er opeens stemmen….Italiaanse stemmen. Wij raakten aan de praat, waar komen jullie vandaan ? uit le Marche bleek. “oh ik ook.” “En waar dan ?” “ oh dat kent u niet Cupramontana,”” Dat bestaat niet, wij ook”, bleken dat de optiekers te zijn uit Cupra die daar ook met hun zoon aan het wandelen waren. Zo hebben we elkaar ontmoet en leren kennen !!!!

16-10-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cari amici,

De finale heeft niet moge zijn voor de Rode Duivels, maar de bronzen medaille stelde de supporters ook blij. Wij hadden ook onze fanzone en vooral de wedstrijden tegen Japan en Frankrijk bracht volk op de been. Die tegen Brazilië misten we helaas wegens een afscheidsdiner van Nieuw-Zeelandse collega’s. Doch onze nieuwe huisgenote Panina, zorgde voor de nodige afleiding !

De cicaden of boomkrekels voerden overdag hun luiste concerten op, we wisten de zomer is op de Girandola ingetreden. Maar met af en toe een verkoelende onweersbui, zodat hier nog geen droogte heerste en we ons zelfs af een toe in Ierland waanden, daar de kleur groen nog altijd het landschap overheerste.

De mei maandbrief bevatte reeds verschillende opsommingen van activiteiten, deze brief barst ervan, Magnalonga dialect voor lang eten maakten we voor het eerst mee. Gedurende de hele dag wandelden we rond en in Cupramontana van punt naar punt waar overal iets te eten en te drinken was, telkens begeleid door muziek en volksdansen. We startten met het ontbijt om dan een volledig parcours af te leggen tot natuurlijk het dessert. Onderweg met 300 man die er echt zin in hadden, veel families met kinderen, veel gezongen en gelachen dat zorgde meteen voor een goede sfeer.

Eén voordracht stond op onze wenslijst: het verhaal van de ontdekking van de grotten van Frasassi, één van de grootsten van Europa en indrukwekkend. (bezocht ze al 5 keer). Gelukkig lukte het ons deze keer om de verhalen van 2 ontdekkers te horen. Het publiek luisterde geboeid naar de twee 60-ers die 40 jaar geleden de ontdekking van hun leven maakten samen met andere 11 speleologen, waarvan de jongste toen 16 en de oudste 22 jaar was. De groep bezat sinds enkele weken pas zijn brevet, om dan zo’n natuurwonder te ontdekken. A.h.v hun foto’s vertelden ze hun verhaal waarbij duidelijk werd ,dat ze er zeker 3 weken over deden voordat ze de bodem bereikten van de hoofdgrot. Die is nl. zo groot dat de Dom van Milaan erin kan staan zonder de wanden aan te raken. In de 70-er jaren hadden ze nog geen ledlampen op hun hoofd maar carbuurlichtjes die bij de geringste luchtvlaag uitgingen. Ook geen speciale pakken, maar gewoon jeans,en katoenen kleding. Prachtig. Maar pas 2 jaar geleden ontvingen de ontdekkers een gratis toegangskaart om de grotten te mogen bezoeken……..

Met de Archeoclub zaten we ook niet stil, want tijdens onze speurtocht naar documenten van WOI ontdekten we toevallig muziekpartituren van Bonanni, de leermeester van de bekende Spontini en kapelmeester in Cupramontana. Muziekstukken die nog nooit opgevoerd waren. Van het een kwam het andere en door samenwerking met een barokke koor en muziekensemble die nog op de instrumenten speelden uit die tijd ,vond dan de 1ste opvoering van die stukken in de kerk San Lorenzo van Cupra, een concert op hoog niveau. Waarbij een professor muziek uit Rome de orgels van onze kerken bestudeerde en tot het besluit kwam dat zo’n kleine gemeente wel 6 waardevolle orgels bezat, alle de moeite om gerestaureerd te worden (doch zoals altijd ontbraken de nodige centjes ) Tevens het bewijs dat onze gemeente in de 17de en 18de eeuw op muziekgebied belangrijk was.

Mijn vader die een mooie verjaardag te vieren had, 80 jaar en zo kwam mijn familie na 10 jaar weer eens allemaal te samen, om gezellig samen te eten in Perugia.

Qua gasten maakten we zeer veel wisselingen mee, de hele zomer lang, waardoor we voor het eerst geen pizza avond organiseerden. Toch probeerden we het record van de langste tagliatelle te breken dat op 4 meter stond, het werd 3,40m maar niet getreurd.

Gasten namen een origineel souvenir mee naar huis, een oldtimer motor dat ze toevallig bij een Italiaanse mevrouw ontdekten.

De zomer sloten we af, de eerste onweers- en hagelbui veroorzaakten helaas veel schade bij de wijnboeren, maar in oktober gaat het beroemde wijnfeest gewoon door. Zetten jullie maar alvast 4t/m 7oktober in jullie agenda want dan vieren we weer uitbundig de wijnoogst. Wie af wil komen, kan nog boeken en we zorgen voor 2 dagen gratis entreekaarten !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Mijn zus zat in de sneltrein van Lece naar Bari die al enorme vertraging had opgelopen. Opeens werd omgeroepen: de sneltrein verandert vanaf nu in een lokale boemel en zal nu overal stoppen. Dit natuurlijk tot groot ongenoegen van de meeste passagiers die daarna de treinconducteur bestormden…

– de tandarts belde op ik hoefde binnen een uur niet te komen want de hele tandartsstoel was opeens kapot gegaan…..

– Op internet lazen we dat men het landbouwmuseum in Sassoferrato op zondag 12 augustus kon bezichtigen met gids. Wij ernaar toe want het museum was meer toe dan open. We kwamen eraan, deur open maar niemand te zien ook niet na wat roepen. Wij naar binnen en het museum op ons eigen houtje bezocht, maar naargelang we verder kwamen, werden de zalen steeds donkerder. Tiens geen licht meer. Terug bij de ingang merkten we dat ze ons opgesloten hadden. Bellen hielp niet, maar Erik vond een middel om zonder de deur te forceren toch naar buiten te geraken. Eenmaal buiten ,werden we plots opgebeld waarna wij de situatie uitlegden. Ja, kregen we te horen, dat museum is slechts op aanvraag te bezoeken, tja antwoordden, we op internet stond iets anders en de deur stond wagenwijd open….

-

03-09-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 8 juni 2018,

Cari amici,

‘s nachts is het volop “light en sound” show in de natuur; terwijl de krekels luid tsjirpen, gaan de lichtjes van de vuurvliegjes voortdurend aan en uit , aan en uit. Nu gaan we echt naar de zomer toe. Er ontbreekt alleen nog het luide achtergrondgeluid van de boomkrekels overdag, pas dan spreken we van de zomer.

1 mei is hier ook een feestdag, en tevens aspergedag in Avacelli, één van de mooie kasteeldorpjes hier in de buurt. Dit jaar lukte het me eindelijk om de begeleide aspergewandeling mee te maken met de natuurgids Sabrina. Een wandeling aangepast aan iedereen, dus best te doen voor de podista die ik ben. Het werd een interessante tocht met uitleg hoe men de wilde asperges kan herkennen en het beste plukken. hier groeien inderdaad wilde asperges in de natuur, waarbij eind april, begin mei de ideale periode is om die te oogsten. Maar je moet ze eerst gezien hebben om daarna zelf op pad te gaan. Ze staan dikwijls op moeilijk te bereiken plaatsen. De asperges hoeft men niet te schillen ,maar kunnen direct gebruikt worden voor omeletten of pastasauzen. Via een romaans kerkje van de tempeliers bereikten we uiteindelijk terug Avacelli waar men pastaschotels met asperges kon proeven.

Hoe stil de wintermaanden ,hoe druk het in de lente is met verschillende evenementen. Soms zou een mens zich in 3 of in 4 moeten delen om alles te beleven. De Chiese aperte of open kerkdag organiseerde onze heemkundige kring. Zelf bood ik me aan om ons dorpskerkje te gidsen in Poggio Cupro. Een 16de eeuwse kerk waar ooit een veel oudere kerk stond. Elke kerk uit Cupra zou deze dag iets bijzonders bieden, ofwel kon men op het dak of wel achter de verborgen luiken loeren waarachter de kluizenaars nonnen de mis moesten volgen of een magische tuin bij de kerk van Poggio Cupro. Ons kerkje bezit een aantal interessante bezienswaardigheden: het oudste fresco van de Marche van de heilige Florian uit de 15de eeuw, een doopvont met een houten koepel uit de 16de eeuw, een preekbalkon nog helemaal beschilderd uit de 16de eeuw en dan natuurlijk de magische tuin met prachtig uitzicht.

Eriks ouders logeerden 2,5 week bij ons , ook weer een excuus om allerlei dingen te bezoeken. De open molendagen waarbij in onze buurt nog altijd een actieve molen staat. Tegenwoordig maalt die voornamelijk mais en biograan. Bovendien bezochten we een oude bankgebouw uit de 19de eeuw, waarbij men nog de oude bankkluizen uit de 50-er jaren kon bezichtigen. Aangezien Eriks moeder in die tijd in een bank werkte , bestond het bezoek vooral uit het ophalen van nostalgische herinneringen. Oude rekenmachines, alle oude bankbiljetten voor de euro en munten stonden er, maar ook een gat waardoor men kon kruipen , mochten de bankbediendes een klant vergeten hebben bij de kluizen.

Bij de ouders van Eriks staat ook het shoppen van schoenen steevast op het programma, ook deze keer slaagden ze .

Met de Archeoclub doken we de magazijnen in op zoek naar archieven van 1915-1918. We vonden in de bibliotheek nl. een inventaris met alle documenten uit die periode, doch de documenten zelf niet. In het stadsmagazijn misschien ? ja daar stonden dan heel veel dozen die 1 voor 1 moesten geopend worden. Maar zo ontdekten we wel nog boeken uit de 16de eeuw en meer. Alle dozen eenmaal doorzocht verhuisden we de gevonden documenten naar de bibliotheek waar we nu geregeld samenkomen om alles te doorpluizen. Een echt monnikenwerk, zeker als men bedenkt dat niet iedereen een mooi en leesbaar handschrift bezat. De burgemeester van die tijd alvast niet !

De 2 stagiairs konden eindelijk starten in het museum en langzaamaan vinden ze hun draai. Toevallig was ik net aanwezig toen er Zweden nar binnen stapten met een Zweedse gids over Italië, met de vermelding van Cupramontana ! Onze gemeente mag best gekend worden.

Begin juni was het weer zover, Corpus Domini dag. Dat betekende hier de infiorata of de bloementapijten. Zoals ieder jaar hielp ik de kunstgeschiedenis lerares met haar schilderijen die met bloemen en ander natuurlijk materiaal beplakt moesten worden.

Mijn e-bike is natuurlijk nog niet aangekomen, nu is 10 juni de afleverdatum, ik ben benieuwd.

Italië en Nederland doen niet mee bij de WK voetbal, het zal stil zijn in de bars dit jaar maar niet op de Girandola want wie hier logeert kan zeker op de Rode duivels supporteren, wij hebben attributen genoeg !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Ik stond op mijn beurt te wachten aan het waterhuisje in Cupra . Sinds enkele jaren kunnen we er aan het luttele bedrag van 5 cent per liter, plat of bruiswater halen. Natuurlijk moet je soms op de beurt wachten ,maar dan kun je altijd wel met iemand babbelen. De oudere man was zeer geconcentreerd zijn flessen aan het vullen toen hij me opmerkte: “oh mevrouw sorry dat ik u nu pas zie, anders had ik u voorgelaten.” “Nu dat hoeft niet hoor ,ik heb tijd.” “ ja maar een vrouw heeft altijd wel wat te doen, had ik u gezien dan had ik u voorgelaten….”

– Erik moest voor zijn stagiairs naar de Italiaanse RVA. Samen met hen ging hij er naar toe. Allerlei documenten ingevuld en dan de takszegels. Tja die had Erik niet, dan snel in een bar tabacchi takszegels gehaald. Opgeplakt ,stempels , “ja” zei de ambtenaar , “ nu is alles in orde voor 3 maanden”. “ hè” zei Erik “we hadden toch 4 maanden afgesproken ?” “Oei” zei de ambtenaar

“ En nu moeten er zeker nieuwe takszegels op ?” vroeg Erik. Eigenlijk wel ,maar ja we waren in Italië en heel langzaam lukte het de ambtenaar toch de takszegels van de andere documenten af te halen en op de nieuwe formulieren te plakken.

– Ik stond bij het postkantoor een formulier in te vullen toen 2 toeristen opvielen die de postbediende iets probeerde wijs te maken. Zij spraken geen Italiaans, hij geen Engels. Of ik ze kon helpen ? “ ja” zeiden ze in het Duits , ze zochten postkaartjes. Ik legde het de bediende aan het loket uit, “ah ik dacht postzegels. Postkaarten kunenn ze in Cupra bij de tabacchi halen en tegelijkertijd postzegels.” Ik vertaalde het maar voegde er bij : koop daar geen postkaarten, want die zijn lelijk (wie wil er nou een opgebaarde heilige opsturen ?), maar ga in het VVV daar hebben ze er mooie en de postzegels haal je dan bij de tabacchi.

07-06-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 3 mei 2018,

cari amici,

de paasdagen verdreven definitief Koning Winter uit het schiereiland, waardoor Prinses Lente zich eindelijk in het land vestigde. Dit betekende wel voor Erik herhaaldelijke sessies van gras maaien en gras maaien en gras maaien…...De planten haalden we uit hun winterberging, alsook het hele tuinmeubilair. Onze scooters kregen een mooie wasbeurt , zodat we weer door de mooie landschappen konden rondtoeren. ‘s Nachts genoten we reeds van de mooie zangstonden van de nachtegalen, nu nog de krekels en het mooie seizoen is daar !

Zonnig weer betekende eindelijk ook opnieuw verdere wandelingen met de groep, deze keer de Valle Scappuccia , waarbij men beloond werd door een indrukwekkende overhangende rots.

Een wandeling naar het zeetje en het imposante monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de 1 ste wereldoorlog bij Ancona voegden we eveneens aan ons programma. Een aanrader want de vroegere vissershuisjes in de rotswand vormden tegenwoordig de strandhuisjes voor de bewoners van Ancona. Op dit moment waren ze natuurlijk allemaal druk bezig met de lenteschoonmaak en kon je ook eens een kijkje nemen binnen deze huisjes ! Sommigen hadden er zelfs een keuken in staan !

Met het mooie weer kregen we ook weer zin om te bewegen, Erik op zijn mountainbike en ik toog met mijn bijeen gesprokkelde spaarcentjes naar een fietsenwinkel in Fabriano. Eerst maakte ik bij een vriendin , een ervaren fietsster , een proefrit op haar e-mountainbike , waarbij ik meteen verkocht was. Ik wist exact welk model ik wilde tot grote verbazing van de verkopers, want de meesten die daar komen, hebben slechts vage ideeën. Ook daar mocht ik een testrit doen, waarbij ik midden mei dan mijn e-mountainbike mocht afhalen en zo na vele jaren eindelijk weer eens kon fietsen.

Op 1 mei zou het VVV en het etikettenmuseum opnieuw de deuren openen, doch onze competente kracht van vorig jaar vond een job in Noorwegen. Erik zocht een nieuwe oplossing en na verschillende sollicitatiegesprekken zouden 2 meisjes kunnen starten. De hele bureaucratische rompslomp dat hiermee gepaard ging, besparen we jullie echter.

Zoals reeds vermeld in de vorige maandbrieven bracht de blog ons weer leuke ervaringen op. Toevallig waren 2 musea, die helaas dikwijls gesloten bleken, op dezelfde dag open. Bovendien lagen ze bij elkaar in de buurt, dus aarzelden we niet lang en besloten we erheen te gaan. Allereerst bezochten we het hoedenmuseum in Montappone, een gemeente amper 1000 bewoners groot, dat samen met enkele buursteden een internationale rol speelden, maar nu ook nog, wat de hoedenmode betreft. 70% van alle Europese hoeden worden er nog steeds gemaakt. We kregen er een zeer interessante en bevlogen rondleiding in een prachtige zaal. Zoal jullie zien op de bovenste foto mochten we op het einde een mooie hoed uitzoeken in de uitgebreide collectie. In de blog ervaren jullie de details van ons bezoek. Na dit leuke bezoek reden we naar Macerata waar onlangs een schoolmuseum opende. Ontstaan uit een uit de hand gelopen privécollectie , stapte je als het ware een klaslokaal binnen uit de jaren 30. Weliswaar een Italiaans klasje ,maar Erik en ik herkenden toch veel gelijkenis met onze houten schoolbanken . De rieten stokjes waarmee Erik af en toe nog op zijn handen getikt werd zagenw eook. We bemerkten nog potjes met mais en kikkererwten waarop je blijkbaar als straf op de blote knieën moest zitten in de hoek. De ontwikkeling van ganzenveer tot moderne bic , van eenvoudige boekenbescherming tot schooltas, een mooie tijdreis naar het schoolverleden,want wie is er immers niet op school geweest ????

Jammer dat door gebrek aan middelen men uitsluitend met vrijwilligers kon werken en men dus deze hoogst interessante plekken sporadisch voor het publiek kon openhouden.

Eén van de 3 bakkers van Cupra organiseerde een cursus foccaccia maken, waarbij we met bijna 50 cursisten meededen. Andrea legde ons behalve het recept ook alles uit i.v.m. de verschillende soorten meel en gisten. Na 2 dagen wisten we hoe zoete en gezouten foccaccie te maken !

Piano piano arriveerden ook onze gasten aan, waarbij we onze allereerste koppel uit Macedonië begroetten !

Nu nog het zwembad openen en dan weten we dat het seizoen echt gestart is. In mei en juni staan allerlei patroonheiligen feesten , de bloementapijten en de opendeurdagen van de wijnboeren in heel de Marche op het programma. Nog geen vakantieplannen ? Op de Girandola is nog plek, bij ons ben je een gast, niets moet alles kan ! De vluchten momenteel op Ancona zijn ideaal voor een lang weekend ertussenuit !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– een koppel Nederlandse gasten vertelden hun zoektocht naar een vakantiehuis in Italië. Hun oog viel op een huis met wat landbouwgrond, waarbij die laatste volgens de makelaar hoogstens 10.000 euro waard was. Bij navraag eiste de eigenaar echter 60.000 euro voor het stukje grond. “ eh sì” zo verklaarde hij deze prijs“ er leven wel speciale vogels op die grond !”

– het hoedenmuseum kondigde een uitzonderlijke opening aan ter gelegenheid van de patroonfeesten. Doch daar aangekomen stonden we toch voor een gesloten deur. Gelukkig stond er een telefoonnummer vermeld. Ik gebeld en de mijnheer verklaarde onmiddellijk te komen. Wat hij ook deed. “ ja” verontschuldigde hij zich,” er was iets tussen gekomen, maar jullie hadden 2 meisjes kunnen contacteren die hier nu op het feest rondlopen….wel hadden ze geen sleutels bij zich……”Tja Montappone is weliswaar niet groot maar om op zoek te gaan naar 2 onbekende meisjes die bovendien geen sleutels bij hadden…

– In de fietsenwinkel in Fabriano kocht ik dan een e-mountainbike. Ik werd geacht een voorschot te betalen, wat normaal is. “ Hoeveel wilt U ?” vroeg ik. “ tja hoeveel wilt u geven ?” Moest ik dat bepalen ????

02-05-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 april 2018,

De staart waarmee de maand maart dit jaar roerde was wel een ferme ! Onze olijfbomen en oleanders apprecieerden de koude sneeuwvlagen en windbuien totaal niet en reageerden door volledig bruint uit te slaan en hun bladeren te verliezen. In al die 18 jaren dat we hier woonden, maakten we een dergelijke uitdroging nog niet mee. Gelukkig herinnerde ik me de wijze woorden tijdens de snoeilessen: wachten tot de warmte komt en met een beetje geluk herpakken de bomen zich. Dan pas vaststellen welke takken geen blaadjes meer krijgen , die mogen dan gesnoeid worden.De warmte afwachten dan maar.

De eerste lentedag vergeten we ook niet zo gauw: sneeuwvlokken dwarrelden met veel plezier uit de hemel, net nu we onze eerste gasten mochten ontgaven…. We verwelkomden die dan ook met de blijde woorden: welkom in het zonnige zuiden !

Zoals reed vermeld in de vorige maandbrief ,onze zaterdagwandelingen gingen gewoon door, desnoods in de sneeuw om tot een bepaald punt te komen waar al jaren een Christus figuur over een mooi panorama heenkijkt.

Eriks moeder werd 80 jaar en we besloten om haar te verrassen. Dit lukte zeer goed, zodat we 4 daagjes Belgenland meemaakten met als mooiste verjaardagsgeschenk de geboorte van het neefje Rune bij de zus van Erik ! We genoten ook even van de Belgische specialiteiten en snoven even weer de sfeer op van het Genker Plantencentrum…..wat een bloemenpracht maar helaas pasten weinig planten in onze handbagage voor het vliegtuig .

Terug in la Bella Italia mocht Erik een avond het museum openhouden voor de Slow Food afdeling. Hierbij kregen de leden de plaatselijke wijnen en producten te proeven.

Een foto-uitstap, ondanks het bar slechte weer, ontbrak ook niet op ons programma. Deze keer met de Yallers van le Marche , Urbino was de uitgekozen stad en gelukkig voorzagen ze een regenprogramma. We slenterden met verschillende gidsen door het wonderbaarlijke hertogelijke paleis, waar we ook 1 van de torentjes beklommen, doch zeer mooi uitzicht was er die dag niet. Voor mij was het al meer dan 15 jaar geleden dat ik dit paleis bezocht en gelukkig had het belangrijkste schilderij van Raffaello de Muta of de stille/stomme vrouw nu wel een belangrijke plek gekregen. Ze kon gemakkelijk met de Mona Lisa wedijveren.

Eind maart waren weer de open monumentendagen in heel Italië. Ik koos met het oog op toekomstige artikelen voor de Marche blog , om het miljoenen jaren oude ichtyosaurier fossiel en het prehistorische Venusbeeldje te gaan bekijken , allebei in de buurt van de grotten van Frasassi.

Ook voor de blog maar dan samen met mijn medeblogster , de verantwoordelijke voor het Engelstalige gedeelte, trokken we door Cupra Montana. Wat kan men daar in 24 uur doen ? we startten natuurlijk met een ontbijt in de bar van ons dorp Poggio Cupro. Altijd leuk blogger zijn want zo kwamen we meer over het verleden van barman Lino te weten. Enkele jaren als kelner op cruiseboten gewerkt, waardoor hij zo over alle wereldzeeën zwierf !

Het hele artikel verscheen op onze blog natuurlijk maar het volgende wil ik jullie wel meedelen nl. het interview dat we hadden met de eigenares Antonietta van het arbeiders restaurant Da Fiorina. Eenmaal op haar praatstoel was ze niet meer te stuiten en zo genoten we van haar prachtige verhalen over haar moeder Fiorina die zeer geëmancipeerd was voor haar tijd; de eerste vrouw in heel Cupra met een rijbewijs waarbij ze dan meteen ook vrachtwagens bestuurde . Toen in de 2de wereldoorlog er een gewonde Duitse soldaat bij hen strandde, aarzelde ze niet maar laadde ze hem op en reed ze eigenhandig met paard en kar naar de Duitse Kommandantur waar ze de soldaat afleverde. Ooit begonnen als kleine osteria waar men met paard en kar even halt kon houden om iets kleins te eten, groeide het geheel uit tot een wijnbedrijf met zeer goede wijnen, een restaurant nog altijd gericht op arbeiders en werkvolk, dus alleen s’ middags geopend en door de week. Maar wie het wilt vinden moet zich oriënteren op het tankstation dat er sinds de 50 er jaren staat, want het wijnwinkeltje ligt daarachter. het eetgedeelte bevindt zich achter de bar. Ooit woonde er boven de onderwijzeres die in het lokaal ernaast les gaf . De wijnwinkel heeft nu een reusachtig degustatiegebouw ernaast.

Nooit geweten dat deze plek zo’n mooie geschiedenis bevatte.

De paasdagen vielen dit jaar heel vroeg maar gelukkig besloot prinses Lente nu wel op de voorgrond te treden, heel Italië wilde van deze zonnige lentedagen genieten zodat ook wij een vol huis hadden met o.a. een Italiaanse shoedesigner (zijn modemerk Barbanera) uit Milaan en een Belgisch/Italiaans familie, stamgasten op doorreis naar de Abruzzo.

Terwijl ik dit schrijf wachten we op de volgende gasten , nu weten we echt dat onze vakantie er weer op zit . Aan jullie dus om vakantie te vieren !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– daar er allemaal families met kleine kinderen kwamen tijdens Pasen, legde ik op elk bed een mooi chocolade paasei als verrassing. Totdat de laatste gasten arriveerden. “oh”, zei ik tot hen ,”ik dacht dat uw een kleine dochter had maar deze is wel al groot (een 20-jarige !)” Ze keken me verbaasd aan. “Tja want ik heb nl. een paasei gelegd op bed.” De dochter reageerde meer dan blij verrast: “Oh wat leuk, al enkele jaren krijg ik geen paaseieren meer ,ook niet van mijn grootouders, en nu heb ik eindelijk weer eentje gekregen !”

04-04-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 maart 2018,

Cari amici,

deze keer toont de hoofdfoto van de brief geen “o sole mio” taferelen maar eerder Scandinavische winterlandschappen. Buran, de ijzige wind uit het noordoosten werd aangekondigd en zorgde dus voor een 50cm dik sneeuwtapijt. Hiermee werd ons sneeuwrecord gelukkig niet verbroken dat nog altijd bij anderhalve meter lag !

Gelukkig is prinses Lente weldra in aantocht en klagen we absoluut niet over de voorbije winter die ons met zeer zachte temperaturen verwende. Dat bevorderde Eriks werklust om de nieuwe keuken in de ontbijtzaal af te maken. we zijn heel tevreden over het resultaat en verheugen ons erop om nog lekkerdere ontbijten klaar te maken voor onze gasten.

Weer of geen weer de zaterdagwandelingen gingen door, dankzij de steeds onzekere weersverwachtingen vertrokken we dan maar vanuit de homebasis Cupramontana. Dat betekende steeds pittige tochten want onze gemeente is de hoogste (500m) van allemaal in de buurt . M.a.w. aan het begin altijd de afdalingen en op het einde de steile beklimmingen.

Onze blog liep ook goed en hielp mij onze regio nog beter te leren kennen. Zo vertrok ik met een vriendin op Valentijnsdag naar Gradara, eens stadje omringd door 2 kasteelmuren in het noorden van le Marche. Elk jaar op 14 februari onderging dit dorp een ware metamorfose, dankzij het tragische liefdesverhaal tussen Paolo en Francesca. Zelfs Dante vernoemde ze in zijn Divina Commedia. Wie nieuwsgierig is achter het verhaal , kan dat lezen op de blog.

Al slingerend door de steegjes kregen we gratis chocolaatjes aangeboden en in het restaurant waar we middag aten , zelfs het dessert op kosten van het huis. Bij een delicatessenzaak legde de verkoopster ons alles uit over de plaatselijke producten en het bezoek aan het kasteel liet ons het plaats van het liefdesdelict zien. Echt een gezellige plek maar absoluut te mijden in het hoofdseizoen, gezien het aantal parkings, restaurantjes e.d.

Gradara lag helemaal in het noorden van le Marche, een week later bevond ik mij in het uiterste zuiden nl. bij de badplaats San Benedetto del Tronto, ook wel de palmenriviera genoemd. Deze keer niet voor de blog maar als getuige bij een aankoop van een stuk landbouwgrond. Tegenwoordig moet er bij een aankoop van een onroerend goed altijd een tolk en getuige in de desbetreffende taal aanwezig zijn wanneer één van de partijen de Italiaanse taal niet machtig is. Gelukkig verliep het hele gebeuren vlot, de oudere verkoper blij met mijn kennis over de olijfbomen en olijfolie want zo kon er in de pauzes niet over koetjes en kalfjes gesproken worden maar over de pluk en de opbrengst .

De Archeolclub zat ook niet stil, op 4 november dat is in Italië de herdenking van het einde van WOI, het organiseert weer een tentoonstelling over de vrouwen en ook over het dagelijkse leven tijdens de eerste Wereldoorlog. De 5de klas van de lagere school bestudeerde een leerkracht uit 1916 die helaas in deze oorlog sneuvelde. De leerlingen kwamen bij ons in de bibliotheek op bezoek want wij hadden nl. wat documenten gevonden omtrent deze leraar, nl. de registers met zijn leerlingen en de eindexamens van de lagere school. We lieten hen ook zien dat alles nog met een inktpen geschreven werd., waarna zij dat ook eens konden proberen. Hierop volgde nog een rondleiding tussen de oude boeken uit de 15de eeuw en de 17de eeuwse kadasterplannen.

Langzamerhand maken wij alles klaar voor het nieuwe toeristisch seizoen, Pasen valt nl. vroeg dit jaar en dankzij de sneeuw kunnen we al veel binnenwerken verrichten.

Tatni cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Voor de blog wilde ik ook iets vermelden over de carnaval in Fano, de oudste van heel Italië ! Het is een badplaats en 3 zondagen achterelkaar zorgen ze voor een grote stoet met mooie karren. Doch dankzij het mooie weer wilden wel meer mensen er naar toe. Een complete verkeerschaos, nergens parkeerplaats. Ik herinnerde me iets over een parking en pendelbus aan de buitenkant van de stad bij het sportvliegveld. Na lang zoeken deze bewuste plek gevonden, doch uitgezonderd van de piloten en hun families geen pendelbus te zien. Ze wisten van niets maar misschien had ik meer geluk bij het oude vliegveld? Helaas daar was het nog meer verlaten en besloot ik maar terug naar huis te rijden. Mijn collega blogster was slimmer en nam de zondag erop de trein, zodat we ons stukje over de carnaval in Fano uiteindelijk toch konden schrijven.

– na de bijeenkomst van Archeoclunb liep ik over de piazza waar de schoolbussen op de leerlingen aan het wachten waren. Opeens merkte ik een roofvogel op die zijn prooi aan het oppeuzelen was, gewoon op de grond. Ik verwittigde één van de buschauffeurs die een heel goede fotograaf was. Doch net die dag had hij zijn apparaat niet bij en ook niemand van de andere chauffeurs. Dan maar stilletjes met de telefoons fotograferen . Het dier trok zich van heel de belangstelling niets aan en ging gewoon door met zijn maaltijd. Op het einde werd het een complete volkstoeloop want wanneer had men de kans om een roofvogel van zo dichtbij te zien ?

28-02-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 4 februari 2018,

Cari amici,

De bovenstaande foto is een mooie weergave van het mooie weer dat we bijna heel de maand januari genoten: zon , zon en nog eens zon !

Tijdens de zaterdagwandelingen nam ik dan ook dikwijls zeer mooie foto’s ! Bij de wandeling van zaterdag 6 januari zorgde ik voor een mooie verrassing: verkleed als Befana of goede heks die de brave kinderen op Driekoningen altijd een presentje brengt, “vloog” ik op mijn bezemsteel naar de plek van bijeenkomst. De groep vond het natuurlijk prachtig vooral toen ik ze allen voorzag van een surprise versierd met een minibezemsteel.

Op 7 januari sloten Erik en ik onze B&B voor een winterstop, om vervolgens de jaarlijkse was en strijk van de gordijnen, de matrashoezen enz.…te doen. Bij een Siciliaanse bioboer bestelde ik biosinaasappels die ik dan tot jam verwerkte voor het ontbijt van onze gasten.

Erik ondernam een grotere klus, het bouwen van een nieuwe keuken in de ontbijtzaal. Na 16 jaar mocht dat wel.

Tijd voor een uitstapje was er gelukkig ook. De laatste dag van de tentoonstelling la Devota Bellezza, met de tekeningen van de schilder il Sassoferrato , behorende tot de privécollectie van de Britse koninklijke familie. Met de uitleg van de gids een heel interessant bezoek. Bovendien georganiseerd door de vereniging Happennines, een groep jongeren die een VVV stichtten om het lokale toerisme aan te wakkeren ! een zeer goed initiatief.

Wij zaten echter ook niet stil wat de marketing en toerisme betreft. Erik ontwierp een mooi stadsplan van Cupramontana voor het toekomstig toeristisch seizoen. In samenwerking met de gemeente zou er bovendien een mooie gids over Cupra gedrukt worden dat deel zou uitmaken van de interessante gidsjes Le Guide in Tasca ,in zeer handig formaat.

We maakten een kleine promotie video:

https://www.youtube.com/watch?v=crsfL2XP99o&feature=youtu.be

maar last but not least startten een Italiaanse vriendin Laura en ik een 2-talige blog om le Marche wat meer bekendheid te geven. Zij verzorgt het Engelse gedeelte en ik het Nederlandstalige luik. Jullie kunnen het volgen op www.eccolemarche.eu en mochten jullie andere Italië liefhebbers of Marchefans kennen, breng ze dan maar op de hoogte ! Daar we met onze tijd meegaan kan men onze blog ook lezen op Facebook en foto’s bekijken op Instagram.

In februari zullen we ons vast en zeker niet vervelen !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik,

PS:

– Op Social Media ontketende zich een ware plastieken zakjes oorlog. Begin januari verbood de staat nog het gebruik van plastieken zakjes bij de verse groenten en fruit afdeling. Op zich een goede zaak ,doch de zakjes werden vervangen door afbreekbare zakjes die men dan naargelang de supermarkt tussen 0,01 en 0,05 euro moest betalen. Alles om de plastieken zakjes afvalberg te verminderen. Doch men mocht geen eco zakjes van thuis meebrengen...wegens de hygiëne (gelukkig werd dat snel afgeschaft en mocht men wel nieuwe zakjes van thuis meebrengen)…..helaas bleken die eco zakjes maar gedeeltelijk afbreekbaar en als je ze niet mag hergebruiken????

Doch het allerergste was dat er boven de rol van eco zakjes er nog altijd een doos met plastieken handschoenen stond, want je mag dus de verse groenten en fruit die je in het zakje wilt doen, niet met je blote handen aanpakken...die handschoenen zijn nog altijd niet ecologisch…...maar ja de hygiëne….

03-02-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 4 december 2017,

Cari amici,

Dit jaar gelukkig wel een olijvenbrief voor de maand november. Dankzij het tropische zomerweer kreeg de olijfvlieg dit jaar geen enkele kans om zich te ontwikkelen , maar de olijven des te meer. Ons mini pluk team bleek ondanks het gedwongen rustjaar 2016 nog compleet op elkaar ingespeeld en op 5 dagen tijd oogstten we meer dan 880 kg of 8 quintali zoals ze dat hier noemen. Wij plukken volledig met de hand, d.w.z. zonder mechanisch apparaat, eigenlijk de beste manier omdat je dan de olijven en de boom het minst beschadigt , bovendien belanden er op die manier minder bladeren en/of takjes in het net. Men spreidt nl. netten rond de bomen en dan begint men te plukken. Bij hoge bomen moet er natuurlijk geklommen worden en als de takken echt te hoog zijn geworden dan snoeit men die en kan het grondpersoneel aan de slag. Er is natuurlijk ook een middagpauze voorzien, een leuk moment ,want dan eten we gezamenlijk buiten. Zijn de eigenaars van de olijfgaard aanwezig dan zorgen die voor eten, anders nemen de plukkers hun picknick mee. Daarna is het plukken geblazen tot het donker wordt. Een afspraak bij de molen is normaal al gemaakt, minstens 200kg moet men brengen om olie te hebben van eigen olijven. Minder kan ook maar dan ruilt men de olijven tegen olie van de molen.

Hier geen probleem om dit gewicht te behalen,eerder om een afspraak bij de molen te maken. Vaak lang van tevoren want eigenlijk start iedereen wel ongeveer op hetzelfde moment. Dit jaar met de grote hoeveelheid olijven die er waren, betekende dat echt aandringen om een gaatje te vinden en hopelijk niet midden in de nacht want de molen gaat door…..We hadden geluk , tegen 14 uur. Ideaal zou zijn om de geoogste olijven nog de dag zelf naar de molen te brengen maar dat lukt zelden. Dus legt men alle olijven in plastieken kratten met gaatjes en veel blaadjes ertussen om het allemaal luchtig te houden. Bovendien plukt men steeds bij droog weer om schimmelvorming te voorkomen.

Bij de molen aangekomen, kapten we onze olijven in grote bakken waar maximaal 250 kg in kon. De heftruck woog het geheel en het gewicht werd opgeschreven, want men betaalde per kg . Wonder boven wonder moesten we helemaal niet wachten en gingen ze meteen de pers in. Ondanks een afspraak met vastgelegd tijdstip lukte het eigenlijk nooit dat men meteen aan de beurt kwam. Wij kozen voor de nieuwe persmethode die slechts 1,5 uur duurde. De traditionele wijze gebeurt met maalstenen en duurt drie uur. Uit ervaring weten we dat als men een paar keer naar de molen is geweest dat elk uur telt….Normaal was het een komen en gaan in de molen, doch door het mooie weer was iedereen nog aan het plukken en zou het spitsuur pas tegen vijf beginnen. Op het teken van de arbeider zetten we de inox kan onder de pers voor het magische moment : het vloeibare goud stroomde eruit ! Aangezien de opbrengst onvoorspelbaar is, waren we voorzien van 3 kannen van elk 50 liter, dat had voldoende moeten zijn. Maar dit jaar niet, want de opbrengst was 18,5 % ,ongelooflijk.

Voor ons miniteam was het plukken nog niet gedaan in tegendeel. Nu kwamen onze eigen olijven aan de beurt, op 3,5 dagen tijd haalden we alles van onze bomen en die van de rest van de teamleden. Nu waren we natuurlijk ook benieuwd naar onze opbrengst, wij haalden tot nu toe max 14 %…..Spanning ten top aan het uiteinde van de pers...19,7 % we vielen net niet omver en maakten tot grote hilariteit van iedereen een vreugdedans, zoveel olie, wat een mooie beloning voor het vele werk !

We konden na 3 weken oogsten een punt achter zetten en terugkijken op een fantastisch olijfolie jaar….Nieuwsgierig geworden ? In het volgende filmpje dat ik een paar jaar geleden maakte kunnen jullie het hele procedé zien: https://www.youtube.com/watch?v=9xMrVQy1b34

Langzaamaan naderen we de feestdagen en heel de Marche maakt zich klaar: met het verlichten van de heuvel in Castelbellino en de talrijke kerstmarkten. Op 2de kerstdag maken talrijke dorpjes een gedaanteverwisseling mee en worden Bethlehem om dan op 6 januari om middernacht alle feestdagen uit te zwaaien.

Alvast prettige feestdagen aan jullie allemaal gewenst !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Tijdens het wachten in de molen klampte een wat oudere heer me aan. “Ik zie dat u fel geïnteresseerd bent in olijven. Geen zin om mijn olijfboomgaard over te nemen ? 320 jonge bomen in de buurt van Jesi”….

– iemand aan de pers vroeg me om zijn versgeperste olijfolie te proeven. Vol verwachting keek hij naar mij ... “Buonissimo” zei ik “maar” antwoordde ik, “die van ons is nog lekkerder”

– Ik werd opgebeld door een familie die de olijven van ex-gasten van ons oogsten. Of ik niet even wilde komen kijken en getuigen dat er in tegenstelling tot andere olijfgaarden hier weinig olijven waren. Ik ging ter plaatse kijken en zag er inderdaad niet zoveel. Ook oma Anita van 86 jaar oogstte nog mee !!!! ‘s anderendaags ontmoette ik haar en vroeg haar of de oogst gedaan was. “ja hoor” zei ze, “ik heb nu gedaan. Trouwens , vond je dat leuk om te zien hoe olijven geoogst worden ?”

“ Maar Anita ik pluk al jaren olijven….”

04-12-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 10 november 2017,

cari amici,

Bij de vorige brief stopte ik bij de derde dag van het wijnfeest, dus ben ik jullie nog de laatste dag van het feest schuldig. De 2 laatste dagen overtroffen we het aantal bezoekers, aan alle stands , dus ook aan de onze, werkten we non stop door ! De stoet met praalwagens leverde het finale werk af van 2 maanden hard labeur in de gemeentehal. De jury kreeg het moeilijk om te beslissen wie nu de mooiste praalwagen bouwde maar ook wie de mooiste act opvoerde.

Onze feesten eindigden helaas met minder leuk nieuws, onze Pimpinello poes, een onverschrokken beestje eindigde helaas onder een auto. Weer een steen erbij in ons dierenkerkhof….

Tijd voor lang te treuren hadden we niet, ik vloog nog eens naar Belgenland terwijl Erik ondertussen appartement Raffaello van een nieuwe keuken voorzag. Na 12 jaar mocht dat wel.

In België maakte ik louter nostalgietripjes, in Hasselt vierde ik de jeneverfeesten met mijn klasgenoten uit het middelbaar en in Herent ontmoette ik mijn ex-collega's van het kinderopvangcentrum in Tervuren, 25 jaren waren zomaar voorbijgevlogen. Dankzij de foto’s en dia’s herbeleefden we de tijd toen we stukken jonger waren.

Terug in Italië bezochten we de musical Mamma Mia in het theater van Ancona, prachtige plek en zaten we zelfs naast een Zweeds koppel. Uiteindelijk danste en zong iedereen de overbekende liedjes mee.

Even vakantie vieren, hiervoor reisden we met de trein naar Sicilië, een eiland dat ik ooit 35 jaar geleden bezocht, voor Erik allemaal nieuw. Ik herinnerde me het als achtergebleven gebied waarbij je je bijna als een ontdekkingsreiziger waande zeker in de afgelegen dorpen en waar veel kinderen en jongeren niet konden kezen en schrijven. Die tijd bleek gelukkig voorbij en we genoten van het fantastische klimaat en de vriendelijkheid. Taormina, Catania en de Etna stonden op ons programma. De eerstgenoemde, zeer toeristisch , net zoals Toscane behoorde het al tot de Grand Tour van de Engelse jonge adel. Toen al vormde het Grieks amfitheater op de heuvel met zicht op zee en de Etna , de toeristische trekpleister. Heden ten dagen slenterden we vooral tussen de Aziaten , Oostblokkers en Fransen. Een rijke Chinese rijke dame presteerde het zelfs om haar taxi midden in de winkelstraat te laten stoppen om een ijsje te halen bij de gelateria en zo het hele verkeer te blokkeren..

Catania was dan ook meer de authentieke Siciliaanse stad, chaotisch, vuil en lawaaierig, ooit een zeer rijke stad ,te zien aan de historische gebouwen. De Etna rondgereden in het smalspoortreintje , nl. de Circumetnea. We beklommen gedeeltelijk met een alpiene gids de beroemde vulkaan, tot de bovenste krater kon momenteel niet vanwege het uitbarstingsgevaar. We zagen dan ook de rookontwikkeling en hoorden regelmatig gedreun en ontploffingen. Sicilië had ons goed bevallen en we zouden er vast en zeker terug gaan.

In de Marche is het nu geen korte broeken en shirt weer meer , maar ideaal natuurlijk om te wandelen en iets te bezoeken: de truffelmarkten , de speciale opendeurdagen van de rode schuimwijn en langzamerhand de kerstmarkten en levende kerststallen.

Maar eerst de olijvenpluk. In tegenstelling tot vorig jaar en Umbrië en Sicilië stikt onze regio dit jaar van de olijven met zeer lekkere olijfolie. De gesprekken van de dag gaan dan ook louter over hoeveel kilo plukte je, hoe deed je dat, naar welke molen ga je , welke maalmethode kies je en vooral hoe was de resa, of de opbrengst ? , Hoe het met de olijven van de Girandola verliep, lezen jullie in de volgende brief.

Wie nu al heimwee naar de zon heeft, check even onze website, we hebben een vroegboek korting voor volgend jaar !

Tanti saluti cari

PS :

– We kregen inspectie in de stands van het wijnfeest. De baas van onze stand wilde de inspecteur wat vleien en sprak hem aan met maresciallo, of maarschalk. “Dat ben ik niet” antwoordde de man bits, “sono L’ispettore !!!”

– In de trein van Rome naar Reggio di Calabria, werd in elk station waar we halt hielden omgeroepen op welke treinen er daar overgestapt konden worden. Zo konden we op een bepaald moment overstappen van onze trein naar Reggio op een andere trein die ook naar Reggio reed en die er veel langer zou overdoen…..

13-11-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 30 september 2017,

Cari amici,

terwijl ik deze brief schrijf, maakt Cupra Montana zich klaar voor de derde dag van het wijnfeest, de 80 ste editie. Zoals reeds verteld, de grootste in heel de regio en de op 1 na oudste van heel Italië !

De weergoden zijn dit jaar geen spelbrekers , de hemelsluizen blijven op slot, en de koude wind zorgt ervoor dat de wijnconsumptie niet stilvalt. Het wijnfeest dit jaar ook onder de invloed van strenge beveiligingsnormen, aan alle ingangen betonnen blokken en de inhoud van de glazen wijnflessen moeten we in plastieken overgieten. Doch dat laat de pret niet bederven en de ambiance zit erin. De kennismaking met ons ploegje verliep even wat chaotisch want de keukenruimte was helemaal anders dit jaar , alsook het menu meer aan de moderne eisen aangepast. ‘s Avonds eerder de hamburgertoer op, doch zondag de familiedag ,zouden de pasta’s weer opgediend worden.

Een vroeg feest dit jaar , want valt op de 1 ste zondag van de maand oktober en de 3 dagen erop voorafgaand. Traditioneel start het feest bij het begin van de wijnoogst ,door de extreme zomer vieren we nu al bijna het einde van de druivenpluk.

Begin van de maand mocht ons dorpje Poggio Cupro de festiviteiten inluiden door het middeleeuwse feest. Slechts 2 weken op voorhand besliste men de organisatie ervan, vanwege problemen vorig jaar. Alle zeilen moesten dan ook bijgezet worden, alles in extremis, vooral dat er voor een nieuwe formule gekozen werd; geen maaltijden op voorhand reserveren en betalen, de bezoekers konden nu bonnen kopen en zelf beslissen wat ze aten en wanneer. Het dorpje veranderde zoals altijd in een middeleeuwse burcht, minder edelen, maar meer gepeupel. De eersten dwaalden rond doorheen de steegjes, de bezoekers groetend en het voetvolk mocht werken…..Een zeer goed idee, want iedereen was uiterst tevreden, de dreigende wolken loodsten gelukkig geen water en we mochten weer tevreden terugkijken op een geslaagde avond. Minder werk en minder verspilling van voedsel ! Een week later verwerkten ze de resten tot een smakelijke maaltijd voor alle ijverige helpers. Bij die bijeenkomst droomden we al van editie 2018 met misschien buitenlandse middeleeuwers, wie zich geroepen voelt en een middeleeuws kostuum bezit, gelieve zich te melden !

De volgende dag rustten we niet op onze lauweren want een kersverse vereniging, eenentwintig 4, ruimde de verlaten site op van een restaurant bij het klooster van de zwarte fraters in Cupra Montana, zodat men het vervallen restaurant en de bijbehorende bron kon bezoeken. Ooit een florrisserende zaak, jaren 60 en 70, maar na verandering van uitbater totaal verkommerd. Vele Cuprensers hielden er jeugdherinneringen aan van eerste jobs tot dansavonden e.d. Dus wilden heel veel mensen de site herbekijken na jarenlange ontoegankelijkheid ervan. Tegenwoordig hoorde het hele terrein toe aan de monniken van het naburige klooster. De vereniging voorzag een namiddag met verschillende evenementen, doch de eerste enorme regenbuien na de droge zomer verhinderden dat . Gelukkig waren er even opklaringen en kon de site toch bezocht worden, onze vereniging van B&B had wat infomateriaal geplaatst i.v.m. het toerisme van Cupra nu en er waren natuurlijk foto’s uit de oude doos van het restaurant in de gloriedagen. Niet veel want ja wie nam er vroeger foto’s….

Ondertussen verwelkomden we nog enkele gasten, onze eerste Pakistaan, een student die perfect Italiaans sprak, een wijn importatrice die te voet van het station naar onze B&B wandelde om zo verschillende B&B’s af te gaan met de benenwagen. Een ex-collega vond de weg naar ons terug maar de klapper op de vuurpijl, onze allereerste gaste die we ooit in onze Girandola ontvingen op 8 mei 2002 !!! ze vond natuurlijk het geheel ietwat veranderd.

De activiteiten gingen door, de uitreiking van de gouden wijnetiket aan de beste ontwerpen, en de traditionele passegiando/degustando wandeling. Een wandeling rond Cupramontana om aan het einde ervan ,plaatselijke specialiteiten te kunnen proeven. Dit jaar was het eindpunt het Romaanse klooster van de Zalige Angelo, war we nog op een prachtig concert getrakteerd werden en daarna de heerlijke hapjes mochten verteren.

Tussen dit alles door, vermaakte Erik zich met zijn ex- klasgenoten , terwijl ik even een blitzbezoek aan Belgenland bracht. Ieper kreeg de eer, want volgend jaar staat opnieuw een tentoonstelling over WOI op het programma met een speciaal luik aan de vrouwen gewijd en ik mag het buitenlandse deel verzorgen. Hier opnieuw een oproep wie wat info heeft over de vrouwen en WOI door foto’s en/of voorwerpen, ik ben geinteresseerd.

Maar nu terug naar het wijnfeest, straks de palio van het druivenvertrappelen en vanavond het optreden van Alex Britti, een zeer bekende zanger van dit schiereiland.

Tijdens het werken zullen we een glaasje Verdicchio drinken op jullie allemaal

SALUTE

Isabelle en Erik

PS:

– 2 weken voor het middeleeuwse feest moest er nog gebrainstormd worden over het hoe en wat van de nieuwe formule. Maar waarover nu heel lang gediscussieerd werd, de maaltijden en de recepten ervan. Eén van de vergaderingen mochten we zelf voorproeven en de pastasaus goed-of afkeuren…..terwijl men nog altijd niet goed wist wat we precies zouden doen…

– we zouden in Umbrië in een restaurant gaan eten , op voorstel van mijn zus die Umbrisch gids is. Doch de bewuste plek bleek gesloten , althans overal steigers en doeken, de deur stond nochtans open. Maar niemand te zien, dan de trappen op ,totdat ik een persoon aantrof. Tja het restaurant was toe maar het hotel was wel open, schreeuwde de man naar mij door het lawaai heen van de verbouwingswerken, af en toe kuchend van het opwaaiende stof..

– alles gebeurt hier last minute. Donderdag morgen,een paar uren voor het begin van het wijnfeest werd Erik nog in alle paniek opgebeld, de vergunning voor de wijnproeverijen op de piazza bleken niet in orde, of hij eventjes kon afkomen, misschien kon men via de cultuurdienst nog snel snel iets regelen ????

29-09-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 5 september 2017

cari amici,

Niet alleen stormen of orkanen dragen een voornaam, ook hittegolven worden gedoopt. Lucifer werd aangekondigd, de naam voorspelde helachtige temperaturen….inderdaad de Afrikaanse winden joegen de thermometer naar 41 en hoger…..gelukkig wonen wij op een heuvel waar de warme luchtlagen af en toe nog op koudere konden botsen, een briesje dus.

Tropische toestanden overdag betekenden wel succesvolle avonden voor de geplande evenementen. De enige momenten van de dag waarop men toch nog iets van afkoeling kon voelen..doch tijdens de periode van Lucifer wees de thermometer om middernacht nog altijd onherroepelijk 30 graden.

Onze collega's van la Distesa organiseerden het 10-jarige jubileum van hun muziekfestival , dat traditioneel de regengoden altijd op bezoek kreeg . Hiertegen was zelfs de hittegolf niet opgewassen , de eerste dag regende het namelijk, doch gelukkig genoten we de volgende festivaldagen van een heerlijke zon..

Het volgend jubileum was onze zilveren trouwdag, dat we met onze gasten aan een champagneontbijt vierden. Maar we waren nog niet uitgefeest want Engelse vrienden nodigden iedereen uit om de 50 jaar van de Beatles LP Sergeants Lonely Heart Club Band samen te herinneren, natuurlijk in dito kledij. De genodigden bleken een internationaal gezelschap te vormen, waarbij iedereen een bekend lied uit zijn/haar land moest karaoken. De Nederlanders kozen voor Andre Hazes, de Duitsers zongen met iedereen uit volle borst de 99 Luftballons van Nena, de Engelsen hadden embarras du choix, alsook de Italianen, maar de enige Belgische van het gezelschap ????? de Engelsen en Duitsers suggereerden Ça plane pour moi van Plastic Bertrand, een hit dat zij ook kenden. Dat maar karaoken dus….een groot succes, iedereen plaaaande op de dansvloer !

De enoteca werd dit jaar gelukkig bemand met een sommelier die Engels sprak. Voor mijn nicht uit België die ook sommelier is en bovendien les geeft over Italiaanse wijnen, de uitgelezen kans om weer verschillende Verdicchio’s te proeven.

De zomer verwelkomden we talrijke gasten, bekende en onbekenden, stamgasten, de ex-baas van Erik, een koppel dat meer dan 10 jaar geleden bij ons logeerde en nu met hun 3 dochters opnieuw onze gasten waren. 2 koppels die hun Vespa mee vervoerden en hier talrijke leuke tochten maakten, ideaal weer om zo rond te toeren.

In juli en augustus programmeerden onze gemeenten en alle omringende plaatsen talloze evenementen, moeilijk soms om er eentje uit te kiezen, behalve als we meehielpen met de organisatie: de Notte del Verdicchio, meer dan 200 bezoekers in het museum, het muziekfeest bij wijnboer Sparapani, het Jamboree festival in Senigallia waarbij deze badplaats gedurende een hele week terug gaat in de 40 en 50 jaren.

De Cuprabeach met de zwembaden op de piazza, waarbij natuurlijk juist die dagen hevig onweerde en regende. Gelukkig niet op ferragosto zelf.

Poggio Cupro stond defintiief op de kaart van de downhill skaters voor zowel de Italiaanse als de wereld kampioenschappen . 4 dagen lang suisden de kandidaten met een noodvaart de heuvel af , bovenaan startend bij ons dorpje Poggio Cupro.

De pizza avond op de Girandola bleef deze keer slechts beperkt tot 1 avond, de pizzabakker weigerde om bij de tropische temperaturen bij de oven te staan.

Een dagje Rome in de zinderende hitte tussen de 1000den toeristen liet me begrijpen dat we wat geluk hadden met de briesjes op onze heuvel !

We verwelkomden ook wandelgasten die geen auto huurden maar elke avond moedig naar Cupra wandelden en ook de omgeving met de benenwagen verkenden. Natuurlijk probeerden ze met succes de zaterdagwandeling met de podisti uit.

Nicht en neef uit Umbria logeerden ook bij ons waardoor we het kersverse Frederik II museum in Jesi bezichtigden, een multimediaal gebeuren rond de persoon van keizer Frederik II die in Jesi geboren werd en ooit over het Heilig Roomse Rijk regeerde. Het avonturenpark met klim- en abseiltoestanden probeerde men uit , alsook de ondergrondse grotkelders in Camerano.

De sportdag sloot als altijd het zomer seizoen af in Cupra, waarbij elke sportvereniging in Cupra nieuwe leden kon aanwerven door demonstraties. Het spectaculairste was het muurklimmen langs de wanden van het gemeentehuis en het leukste het meedoen aan het country dansen.

Een opsteker voor het toerisme : weer 3 tunnels klaar van de nieuwe autoweg naar Umbrië, volgend jaar kunnen we van bij ons via een 4-baansweg naar Perugia in minder dan 1 uur. De luchthaven van Perugia vormt dan een mooi alternatief voor die van Ancona.

September staat voor de deur, ook nog een maand met heel veel mogelijkheden , vooral dat dan de temperaturen op zijn best zijn om iets te ondernemen, de wijnoogst startte al vele weken vroeger dan normaal zodat de wijnfeesten dit jaar de oogst eerder zullen afsluiten dan inluiden.

Begin oktober ons wijnfeest, de 80ste editie, de op 1 na oudste van heel Italia en de grootste van de Marche. Zin om dat mee te maken ? We hebben nog iets vrij…..

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– en dan komt men als toerist in een parkeergarage waarbij geen parkeerbon uit de automaat komt maar een munt. . Als men de parking uit wilt rijden blijkt die munt volgens een heel ingewikkeld systeem te werken, althans volgens de Italiaanse uitleg op de machine waarvan je als toerist niets van snapt. Gelukkig zijn Belgen plantrekkers en na veel geprobeer lukte het dan toch de parkeergarage te verlaten.

04-09-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 27 juni 2017,

Cari amici,

De mannelijke vuurvliegjes voeren al nachten lang hun lichtshow op om de vrouwtjes te lokken, magische nachten aldus. 1 mei is hier ook een feestdag dus vertrokken we naar Sassoferrato, ooit het belangrijke Sentinum tijdens Romeinse tijden. Hier voltrok de belangrijke strijd tussen de Romeinen geallieerd met de Piceniers (de oorspronkelijke bewoners van de Marche) tegen de Umbriërs en de Kelten. Die laatsten verloren het gevecht waardoor het hele gebied onder Romeinse heerschappij kwam te staan. Het archeologisch park is eindelijk nu elke dag te bezoeken in het hoogseizoen, tot vorig jaar slechts sporadisch.

Een andere uitstap bracht ons naar Filottrano naar het Birocciomuseum. 229 gemeentes telt de regio Marche en bijna elke van hen, ook klein ook, bezit een museum. Helaas zijn die meer gesloten dan open bij gebrek aan middelen, maar het museum van de biroccio of landbouwkar opende 1x per maand haar deuren en dit gratis.

De landbouwkarren in de Marche werden nl. altijd heel mooi versierd door de karrenmakers zelf. In de rest van Italië bestond dat alleen in Sicilië..

Een vrijwilliger leidde ons en andere Italiaanse bezoekers rond. Die laatsten konden zelf ook nog veel over het vroegere landbouwleven vertellen. Helaas mochten we geen foto’s maken, 2 vrijwilligers bij de civiele bescherming verboden het.

Langzaamaan bereidde Erik het toeristisch seizoen voor van het VVV en het museum. Dit jaar mocht de vereniging Cupramontana-Accoglie met Erik als voorzitter, het VVV en wijnetikettenmuseum beheren. Tot nu toe hadden we hiervoor altijd ‘s morgens en ‘s zaterdags een stagiaire gehad, en ‘s namiddag was er een beurtrol voor de leden van de vereniging. Nu stelden we dankzij een project een vaste persoon aan, waardoor de zondagnamiddagen nog alleen voor ons overbleven. De persoon die we hiervoor aanstelden bleek een afgestudeerde marketing toerisme en bovendien 5-talig.

Bij de wekelijkse zomeractiviteiten boden we dit jaar iets nieuws aan: , een namiddag workshop bij een lijstenmaker, zodat alle toeristen kennis konden maken met een ambacht die helaas dreigde te verdwijnen.

Ook kunnen er deze zomer elektrische mountainbikes gehuurd worden bij het VVV.

De rest van de maand mei stond helaas in het teken van het ziekenhuis verblijf van mijn vader. Hij woonde in Umbrië dichtbij mijn zus, en om de 2 weken reed ik ernaar toe. Die woensdag gelukkig ook, waarbij hij gevallen bleek te zijn en niet meer kon opstaan. De ziekenwagen en de brandweer moesten er aan te pas komen, ze kwamen allemaal heel snel ter plekke en dan zo naar de spoed van een klein ziekenhuis. Daar werd dan longontsteking vastgesteld ,waardoor hij dan naar een groter ziekenhuis vervoerd werd. Hier zouden mijn zus en ik elkaar aflossen en maakten we meteen kennis met de Italiaanse gezondheidszorg. Uitstekend, bekwaam en zeer vriendelijk en respectvol.

Erik en ik zagen toch kans om ons 35 jarig samenzijn te vieren in een leuk restaurantje in Jesi op 31 mei.

Na 2,5 weken mocht mijn vader terug naar huis en mits wat organisatie lukte het mijn zus en ik om de nazorg te organiseren.

In Cupramontana organiseerde de archeoclub een tentoonstelling over de belangrijke kunstenaars uit de 18de eeuw van Cupramontana, de gouden eeuw voor die stad. Rond die tentoosntellign hielden we ook enkele evenementen, voor de literatuur nodigden we een boek restauratrice die ons de geheimen ervan verklapte, wat de muziek betreft, vond er een prachtig concert plaats in de San Lorenzo kerk en een orgeldemonstratie.

Maar het meeste werk kroop zoals altijd in de voorbereiding van de infiorata op Corpus Domini ,de 2de zondag na Pinksteren. De lerares kunstgeschiedenis kopieerde dan beroemde schilderijen op papier en met een paar vrijwilligers plakten we die tekeningen vol organisch plantenmateriaal. Dit jaar overtrof ze zichzelf want we versierden Het laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci . Geen sinecure, want dit betekende een reusachtig werk met heel veel priegelwerk, maar het resultaat mocht er zijn. Op de dag zelf stond iedereen met open mond het kunstwerk te bewonderen. De weergoden waren ons dit jaar uitermate goed gezind, weinig wind en heerlijke temperaturen. De infiorata kende opnieuw een ongelooflijk succes.

In juni vierden we met ons werkgroepje het 1-jarig bestaan van de kruidentuin, hiervoor had elk van ons wat hapjes gemaakt en hielden we een kleine receptie in de tuin. Wat was die fantastisch geworden ! In het kader daarvan stond de zaterdagwandeling van 24 juni in het teken van San Giovanni of Sint Johannes waarbij de traditie gebood om dan Sint janskruid te plukken om er een huidolie van te maken. Die olie helpt dan tegen brandwonden, zonnebrand en is ook zeer goed voor de huid tegen rimpels e.d. We plukten veel bloemetjes om die dan in een glazen potje te doen,het te vullen met olijfolie en dan ca.25 dagen in de volle zon . Moeilijk was het niet.

Juni oogstmaand, zeker wat het fruit betrof, de fruitbomen stonden vol. Eerst 15kg wilde kersen geplukt om die te ontpitten en tot jam te verwerken. D abrikozen volgden, een 8-tal kilo…..volgende maand komen de pruimen aan de beurt en dan is de voorraad jam voor het ontbijt van onze gasten weer goed aangevuld !

Het seizoen startte dit jaar maar zeer traag, helaas had de aardbeving vorig jaar voor zeer veel anti-reklame gezorgd. Maar gelukkig kwamen er toch gasten naar onze Girandola, waarbij een stel zich van luchthaven vergiste, de vlucht miste maar via een andere weg toch bij ons terechtkwam, een groep Napolitanen die het communiefeest van een nichtje kwamen vieren, en gasten die ons toevallig vonden.

Juli is gelukkig vol, maar voor augustus zijn nog kamers vrij en via een lastminute actie nog voordelig ook...zeg het voor…..

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Tijdens de laatste les band botanische cursus was iemand van de cursisten zijn hoed en gsm verloren. Via via konden we hem opsporen en hem melden dat hoed en gsm bij ons thuis af te halen waren. Bleek het een 2de gsm te zijn.

Ja want hij was altijd zijn hoed kwijt en dus legde hij de 2de gsm bij zijn hoed. Vond hij zijn hoed niet dan belde hij de 2de gsm op ,zo vond hij zijn hoed altijd terug. Behalve als hij zijn gsm vergat….

– In een ziekenhuis zijn er ook bezoekuren, op alle deuren hingen die duidelijk op, alleen waren er altijd meer bezoekers buiten die bezoekuren dan tijdens...misschien de uren omkeren ?

– in het gebouw waar ik yogalessen deed, werd het wel warm. Dus zette de lerares de ramen open. En de deur ? nee de deur niet, want dan zouden er insecten binnenvliegen…..

– Zouden we in het VVV geen fietsen kunnen verhuren opperde Erik tegen Laura, de vaste VVV-bediende. Zij ging op zoek naar fietsenverhuurders. Op de mails antwoordde niemand, aan de telefoon kreeg ze 1 verhuurfirma die opnam: fietsen verhuren doen we zeker. Maar af en toe en nee liever niet te vaak, we zitten niet in Trento of in Toscane hè…..

26-06-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 3 mei 2017,

Cari amici,

We moeten al enkele jaren terug in de tijd keren om ons een dergelijke fantastische intocht van prinses Lente te herinneren. Koning Winter werd zonder pardon reeds midden februari weggestuurd en samen met de natuur genoten we van zonovergoten dagen. De staart van maart bleef roerloos en de aprilse grillen bleven beperkt .

Zo’n heerlijk weer stimuleerde ons natuurlijk tot leuke uitstappen en zaterdagwandelingen waarvan de vergezichten elkaar keer op keer overtroffen.

We bezochten de stad met de volgende bijnamen: la Rossa, la Grassa e la Detta, de rode, de vette en de wijze….. Rood door de politieke kleur van het gemeentebestuur, Vet door de overheerlijke gerechten gaande van de mortadella, parmigiano als de beroemde bolognese saus. Dat laatste kent geen enkele Italiaan want hier heet die saus al ragù. De Wijze want hier bevindt zich de oudste universiteit van Europa.

Een uitstap naar Bologna dus, de stad die tevens gekenmerkt wordt door de kilometerslange galerijen of portici, de langste vertrekt vanuit het centrum om de bedevaartsoord op een heuvel te bereiken.

In Fano, de Marchigiaanse badplaats die ooit het eindpunt van de Romeinse weg Flaminia vormde , opende een kersvers museum de deuren over deze Romeinse weg. Een mooi interactief museum met gratis inkom.

Maar ook in onze buurt viel er genoeg te ontdekken en verkenden we enkele kasteeldorpen van Arcevia. Sommige nog volledig bewoond zoals Castglioni waarbij alle dorpsbewoners over een gemeenschappelijke houtoven kunnen beschikken.

In Nidastore kan men heerlijk traditioneel eten en vanuit Loretelleo en Piticchio geniet men van de panorama’s.

De zaterdagwandelingen bleken een genot voor de natuurliefhebbers want zienderogen zagen we van zaterdag tot zaterdag de flora langzamerhand haar beste klederdracht tevoorschijn halen. Van bloeiende wilde narcissen tot paarse judasbomen en de orchideeën. Af en toe belandden we op een historische plek waar al sinds het jaar 1000 de gemeente Cupramontana haar drinkwater haalt, een bron in de heuvels. De antieke waterleidingen waren zelfs nog zichtbaar.

Mooi weer gaf natuurlijk ook moed om allerlei klusjes te verrichten ,hier kregen we zelfs versterking van de oom en tante van Erik. Alle potten uit de winterberging want de ijsheilige is hier Sint Antonius die gevierd wordt op 25 april, de tuinmeubelen kregen weer een likje verf,en de paasversieringen tevoorschijn gehaald .

Cupramontana participeerde dit jaar ook weer aan de openmonumenten dagen traditioneel tijdens het laatste weekend van de maand maart . De 16 de eeuwse boeken, ooit afkomstig uit de bibliotheek van de kluizenaars abdij werden tentoongesteld in het wijnetikettenmuseum. De heemkundige kring besloot om dan ook die dagen de historische gemeentezaal te openen en de 18de eeuwse ruimte dat eigenlijk nooit toegankelijk voor het publiek was. De 18de eeuwse kasten herbergden nog de oude kadasterplannen en nog vele andere gemeentarchieven. Ook de historische kruidentuin maakte deel uit van de rondleiding. Naast de leerlingen uit het lagere middelbaar gidsten wij van de heemkundige kring ook. Dankzij het schitterende weer, onthaalden we een 1000-tal bezoekers.

Ook dit jaar kwamen we in aanmerking voor de oorkonde wat betreft de Ospitalità di Qualità Italiana, een Italiaans kwaliteits keurmerk. Ik was nog nooit mee geweest naar de uitreiking ervan die elk jaar ergens anders in de regio plaatsvond. Dit jaar in Osimo meer bepaald in het historisch theater. We zouden zelfs live deel uitmaken van een talkshow over toerisme uitgezonden op de regionale tv. . De gesprekken waren interessant, ook de zandkunstenares bleek indrukwekkend maar de uitreiking zelf een tijdrovende en absurde bedoening. In totaal kregen meer dan 110 structuren een oorkonde en per gemeente moest men 1 voor 1 op het podium komen om dan de handen te schudden van de autoriteiten en dan te poseren voor een foto. De gemeentes werden bijna altijd vertegenwoordigd door de burgemeester of vice. Voor Cupramontana kreeg Erik de eer om voor burgervader te spelen. We zullen maar zwijgen hoe lang het hele gebeuren duurde als men bedenkt dat de show tegen 21.30 startte. De vraag om op het einde allemaal naar voren te komen op het podium voor een groepsfoto werd dan ook genegeerd want iedereen wilde maar 1 ding ,zo snel mogelijk naar huis. Vooral dat men de oorkonde al aan de ingang ontvangen had.

Onze Girandola opende op 15 maart haar deuren en verwelkomde al enkele gasten; waarbij we zo in het programma van Spoorloos konden belanden . Een groepje vrienden logeerde bij ons waarvan 1 vrouw Italiaanse roots had, meer bepaald in de buurgemeente Staffolo. Haar achternaam kwam me bekend voor en ik vroeg haar of zij geen familie was van Marco die in Cupra woonde. Ja daar was ze de nicht van maar ze had hem al 40 jaar niet meer gezien. Of ik hem kende ? Natuurlijk en zo konden nicht en neef op de zondagmorgen tijdens ons ontbijt elkaarr na 40 jaar terug omhelzen !

Ondertussen is het winterzeil van ons zwembad weggehaald en wachten we op weer op die gast die de eerste duik van het jaar zal ondernemen.

Tanti cari saluti

PS:

– de Italiaanse post is sinds de afschaffing van de posta prioritaria blijkbaar weer overgeschakeld naar de postkoets. Een paar foto’s die ik opstuurde naar mijn familie in Noord Italië deed er 1 maand over. Maar het record werd dit jaar verbroken door de kerstkaart uit België die verstuurd was op 24/12 en ons bereikte op 1 maart…

– In Ancona zaten we in een taverne waar de kelder de bestelling opnam aan het tafeltje achter ons. Hij noemde alle mogelijke pastasauzen op matriciana, carbonnara en dan tot mijn grote verwondering ook salsa bolognese. Waarschijnlijk kwamen hier veel buitenlanders over de vloer want de Italiaanse klanten begrepen die naam dan ook niet. Salsa bolognese che cos’è ? Bolognesesaus wat is dat ? Oh zei de kelner dat is al ragù.

– We wilden de tentoonstelling van de beroemde Amerikaanse fotograaf Mc Curry bezoeken in Ancona. daar kregen we een audioguide erbij. Een ellenlange uitleg volgde over hoe het apparaat te bedienen met al laatste : “ en hier dan de 2 gaatjes voor de koptelefoon”. Wij dus op de koptelefoon wachten die echter niet kwam. De man achter de balie verwonderd waarom we nog wachtten ? ja de koptelefoon , ach die werd echter niet bijgeleverd ze hadden alleen de recorders ontvangen…

– Hier in Italië kan men postzegels ook in de tabacchi kopen. Dus dat deed ik dan. Maar de verkoopster schudde haar hoofd. Nee geen postzegels daarvoor moet u bij de post zijn. Ja zei ik maar ik dacht dat ze bij tabacchi ook postzegels verkochten.

Dat is normaal ook zo, maar vanmorgen ging ik naar de post om een nieuwe voorraad te halen en ontdekte dat ze in prijs gestegen waren, ja dan moest ik ze niet meer hebben…

06-05-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 7 februari 2017,

Cari amici,

Onze belevenissen tijdens januari verliepen hoofdzakelijk in Belgenland ! Voordat we echter richting noorden vertrokken, ontdekten we nog met de Archeoclub een artikel over een priester uit Cupra die begin 19de eeuw een bekende botanicus werd in het verre Australië. Enkele planten zouden zelfs naar hem vernoemd zijn een 2 jaar geleden organiseerde men down under zelfs een tentoonstelling gewijd aan deze plantenexpert. Een mooie opdracht dus om alles over hem terug te vinden, zeker i.v.m. de kruidentuin bij het klooster. De Archeoclub en de Cuprensische bevolking werden deze maand tevens aangenaam verrast door het aankondigen van de ontdekking van de intacte Romeinse waterleiding. Cupramontana immers was tijdens de Romeinse periode een thermenstad , het reservoir van het water was al teruggevonden maar die hele waterleiding niet. Toevallig bij de reconstructiewerken van de bioskoop ontdekte men deze Romeinse resten.

Wij waren helaas tidjens de perspresentatie al in België, maar in ieder geval weten we dat de gemeente alles eraan zal doen om de ontdekking goed te bewaren !

Een cursus marketing en sociale media kon er ook nog af, maar op 10/1 vertrokken we naar het noorden. Niet met het vliegtuig maar met ons busje, daar we 3 vakantiebeurzen zouden doen , dus veel materiaal mee te nemen.

We startten met de eerste beurs in Utrecht; hier maakten we 1 dag mee, want daarna was het feesten geblazen in Voeren waar we met de hele familie van Erik een huisje huurden. Dit om de 80-jarige verjaardag van Eriks vader te vieren. Sommige tantes , oom, zus, neven e.d. hadden we al 8 jaar niet meer gezien. Het werd een blij weerzien dus. Daarna hadden we diverse ontmoetingen met vrienden, ex-gasten en we haalden onze schade grotendeels in wat betreft de Belgische gastronomie: frieten, stoofvlees, vidés enz….

De beurzen zelf waren telkens verschillend, soms deelden we een stand met de regio Marche of stonden voor onze eigen B&B . In ieder geval hopen we dat we iedereen duidelijk konden maken dat de aardbevingen niet naast ons waren en dat het epicentrum gelukkig ver van ons bed lag.

Onverwachts vroeg de regio Marche of we ook niet op het vakantiesalon in Brussel wilden staan ? en dat van Muenchen ? Dit laatste zou een Duitse collega van ons doen. Erik bleef uiteindelijk wat langer in Belgenland en zelf kon ik voor 8 euro terugvliegen.

Hier kon ik langzaamaan alles weer klaar maken voor het volgende seizoen, want de deuren van Girandola openen weer midden maart !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– we gingen eens eten met mijn zus in een zelfbedieningszaak in Umbria. Op de vitrine alles vertaald in het Engels, we konden er ook senguichen krijgen ???? het bleken sandwiches te zijn.

– tijdens de cursus sociale media marketing was de voorzitter van het natuurpark van de grotten ook aanwezig. Hij beklaagde zich over het feit dat hij een enquête had gestuurd naar een 400-tal B&B’s en agriturismi die bij het park hoorden, maar dat slechts een handvol geantwoord had. “Maar” zo bekende hij, “ ik heb zelf ook een B&B en ik moet zeggen ik heb de enquête ook niet ingevuld”…..

06-02-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

https://www.youtube.com/watch?v=ilKcGqN5VHs&feature=share

05-01-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

05-01-2017 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 4 december 2016

Cari amici,

geen onderdompeling in de olijvengeur , maar op speurtocht naar het zwarte/witte goud: de truffel. Inderdaad net zoals 2 jaar geleden sloeg de olijvenvlieg meedogenloos toe en vernielde een aanzienlijk deel van de olijvenoogst. De olijfolie uit de Marche belooft weer schaars en duur te zijn. Ongunstige weersomstandigheden voor de olijvenoogst, maar des te beter voor de truffelmarkt. Met mijn zus en haar gezin reden we naar Acqualagna, waar ze naast Alba de enige echte Italiaanse witte truffel hebben,. In het fabriekje waar de truffels geleverd werden , leerden we dat deze regio een wonderhabitat vormt voor wel 7 soorten truffels, waardoor het hele jaar door hier geoogst kan worden. De gemeente Acqualagna, amper 5000 inwoners rijk, heeft geen enkele werkloze inwoner, telt bovendien 25 restaurants en 6 banken !

Hierna begaven we ons naar het huis van de truffeljager. Hij beschikte over een ruim aantal truffelhonden, van verschillende rassen en vandaag mocht Pablo mee. Helaas hadden we een regenachtige dag uitgekozen, maar uitgedost in laarzen en regenjassen trotseerden we de weerelementen om die truffels te zoeken. We werden niet teleurgesteld ,120 gram middelgrote witte truffels vonden we gedurende een uurtje op pad zijn. Interessant om het eens mee te maken, want de jager moest snel toeslaan zodra de hond aangaf waar een truffel zat. De truffel mocht immers niet beschadigd worden tijdens het opgraven, want anders daalde de waarde. Na zo’n stevige tocht doorheen de bossen, wachtte de vrouw van de jager ons op met drank en lekkere taart ! Ondertussen ging de uitleg gewoon door, want ook waterwichelarij was belangrijk om truffels en water te vinden. Bleek ons nichtje Lena zeer getalenteerd te zijn !

Nu wilden we de truffels ook proeven, een heerlijke degustatie met allerlei verwerkte truffelproducten volgde in een winkeltje, truffelpasta, truffelsalami enz.…..daar er ook op dat vlak veel gesjoemeld wordt met bijvoorbeeld Chinese truffels die naar niets smaken..profiteerden we ervan dat we nu op de juiste plek waren ! Een hele namiddag ondergedompeld in de truffelweelde, een must voor elke gastronoom!

Na een hele week familiebezoek, besteedden we onze tijd nu aan het winter klaar maken van heel de tuin. Eigenlijk was dit gedurende 2 jaar overbodig werk gebleken, maar aangezien we nooit wisten hoe Koning Winter zijn intrede zou doen, namen we toch altijd voorzorgsmaatregelen.

We namen uiteraard toch nog tijd om wat uitstapjes te doen. In Senigallia bezochten we de Marchigiaanse versie van de kleine zeemeermin, die gelukkig nog niet overspoeld wordt door een horde toeristen….om daarna onze magen te vullen bij de selfservice Pesce Azzurro. Een visserscoöperatie die hun dagelijkse visopbrengst naar de verschillende restaurants brengt. Zeer eenvoudige keuken in een zeer eenvoudige ruimte maar aan zeer democratische prijzen.

Ondanks de nog warme novembertemperaturen startten verschillende gemeentes met hun kerstattracties. Dit jaar kozen we de gemeente Candelara uit om te verkennen. De naam verwijst naar het woord Candela of kaars en elk jaar rond de kerstdagen versiert men het historisch dorpje met duizenden kaarsen. De kerstkraampjes verkopen dan ook kaarsen in allerlei vormen en maten en tegen 17.30 gaan alle lampen uit zodat de kaarsverlichting tot zijn goed recht komt. De kunst is om vroeg te komen voordat de mensenmassa komt, want het gebeuren trekt bij mooi weer natuurlijk heel veel publiek. De sprookjesachtige sfeer blijkt wel de moeite waard te zijn !

In Cupramontana opende tijdelijk voor de kerstdagen een winkeltje met specifieke Marchigiaanse producten, iets wat hier echt ontbrak. We probeerden ook de uitbater ervan te overtuigen om dit ook tijdens het toeristisch seizoen te doen. Wie weet ???

In afwachting van de levende kerststallen en andere feestactiviteiten van december, startten we met de voorbereidingen voor de 2 reisbeurzen van januari. Want volgend jaar in januari bezoeken we liefst 2 reissalons, die van Antwerpen van 26/1-30/1 en die van Hamont-Achel (Noord-Limburg) op zondag 22/1. Zet alvast die data in jullie agenda, want dan kan iedereen ons bezoeken !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Mijn Belgische identiteitskaart moest vernieuwd worden. Dit gebeurde via de Belgische ambassade in Rome. Men kon online de benodigde documenten invullen en dan alles per post opsturen. Of zelf naar Rome gaan. Ik besloot om alles per post te doen dat zou dan toch wat geld besparen...dacht ik want ik had de bureaucratie weer goed onderschat. Een enveloppe voldoende gefrankeerd aan mezelf gericht , een postcheque die ook nog werkingskosten incasseerde, x aantal pasfoto’s…..alles opgestuurd. Na enige tijd kreeg ik bericht dat er nog documenten ontbraken...die weliswaar niet vermeld stonden op de website van de ambassade. Dus weer een aantal nieuwe papieren moeten halen , op de gemeente deze keer met takszegels…..maar het meest eigenaardige document was wel het bewijs dat de gemeente moest leveren dat ik nog altijd Belgische was of tenminste nog geen Italiaanse nationaliteit bezat….maar zo’n officieel document bestond helemaal niet. Bovendien kon ik misschien geen Belgische meer zijn, maar wie weet was ik nu Nederlandse geworden of Duitse of….maar op onze gemeente deden ze gelukkig niet moeilijk en verzonnen ze maar een mooi officieel uitziend papier voorzien van indrukwekkende stempels en handtekeningen met de vermelding dat ik buitenlander was……….

05-12-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 7 november 2016.

Cari amici,

het wijnfeest startte dit jaar op een bijzondere manier: een Duitse ex-gast van ons, tevens eigenaar van een vakantiehuis in ons dorp Poggio Cupro en een vriend van hem , besloten vanuit Aken te vertrekken op de fiets , om zo tijdig op het wijnfeest aan te komen. Amper 13 dagen zouden ze er over doen en ze werden dan ook met open armen ontvangen door de burgervader himself !

Het werden weer 4 dagen van muziek, wijn en lekkere spijs, wat regen op zaterdagnacht, doch de jeugd liet zich daardoor de pret niet bederven en de optredende muzikant voorzag het publiek van ontelbare bisnummers….de stoet met de versierde praalwagens werd even verstoord door een onverwachtse aanval van vliegende mieren die zelfs doorheen de kleren heen staken...de laatste muziekband die optrad voor het vuurwerk kreeg iedereen maar dan ook iedereen op de dansvloer , en last but not least het spetterende vuurwerk die het hele gebeuren prachtig afsloot.

Traditiegetrouw sloot deze Sagra dell’uva het toeristisch seizoen van Cupra af en konden we ons weer bezig houden met andere activiteiten.

Ik hernam de zaterdagwandelingen, met als hoogtepunt de wandeling door Canfaito , het eeuwenoude beukenbos. Onze ontmoeting met de zogenaamde lupo of wolf en de schitterende herfstkleuren , we zouden dit niet gauw vergeten. Achteraf bleek het een wolfshond te zijn, doch het bleef een mooi dier om te zien.

De bijeenkomsten van de dondergademorgen met de Archeoclub in de bibliotheek werden hervat. Het werkgroepje had niet stilgezeten en catalogiseerde alle vondsten uit de verschillende kasten e.d.. Zo ontdekten we een grote verpakking met een Italiaanse en Zuid-Afrikaanse vlag erin vergezeld van een brief en een krantenartikel. In 1945 werd Cupra bevrijd o.a. door Zuid-Afrikaanse soldaten. Eén daarvan nam de Italiaanse vlag ondertekend door Engelsen en Amerikanen als souvenir mee . Begin jaren 60 kreeg de man wroeging en besloot om terug naar Cupra te reizen en de vlag terug te geven. Het begeleidende krantenartikel van 1962 getuigde dit hele voorval.

De regio Marche organiseerde al 2 jaar Photowalkings in bepaalde Marchigiaanse steden. Men kon zich hiervoor inschrijven om dan een hele dag met gidsen gratis monumenten, gebouwen e.d. te bezoeken en te fotograferen. Die foto’s plaatste men dan in de social media , de mooiste foto kon een prijs winnen.

Eindelijk hadden we eens tijd om mee te gaan om Macerata te bekijken. Aangezien het de laatste tocht was die jaar, waren we best met velen,een 100-tal fotografe.

De eerste foto’s maakten we in het Sferisterium, een stadion uit de 18de eeuw gebouwd voor een soort kaatsspel. Tegenwoordig gebuikte de stad het als speciale ruimte voor openluchtconcerten en -opera’s in de zomer. Het zou een betere akoestiek hebben dan de meer bekende Arena in Verona. Daarna fotografeerden we steegjes, een historische bibliotheek, musea, kerken en het klokkenwerk van een astronomisch uurwerk , het meest complete van heel Europa. Die van Praag werd elke dag bekeken door 1000den toeristen die op het plein het carillonspel afwachtten, hier hetzelfde schouwspel te beleven maar dan met veel minder volk !!!!

Zoals elk jaar werd de vredesmars Perugia -Assisi gehouden en mijn nichtje Lena besloot om samen met een paar van haar circusvrienden de tocht half op een eenwieler af te leggen en half te voet.

Ons Fiatje dat zich in ons huis bevond toen we dat kochten en dat we 5 jaar geleden verkochten aan vrienden, begon steeds meer en meer rijklaar te zijn: prachtige ivoorkleurige carrosserie , een herstelde motor en opnieuw beklede stoelen wachtten om terug in auto te worden gemonteerd.

De maand eindigde minder positief met de opeenvolgende aardbevingen, gelukkig zaten we ver genoeg van het epicentrum en was ons huis stevig gebouwd. We voelden het altijd wel goed trillen, maar we hadden geen schade. Helaas kampeerden weer talrijke mensen in de nieuw getroffen gebieden nu voorlopig in tenten, of overnachtten in hotels . Behalve hun woonst waren velen ook hun inkomstenbron kwijt.

Mijn zus uit België liet zich daardoor gelukkig niet afschrikken en andere Belgen ook niet zodat wij toch nog gasten ontvingen.

De volgende brief zal dan ook vergezeld zijn door truffelaroma’s …

Tot de volgende keer.

tani cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– tijdens het wijnfeest werden we overstelpt met veel aanvragen om te overnachten. De voorzitter van de cultuurdienst van een badplaats in de Marche , belde ons op om te vragen of wij geen plek hadden voor hem voor 1 nacht. Helaas waren wij volgeboekt. Wat jammer zei hij, hij was nl. heel goed bevriend met onze huidige burgemeester Fazi. Nu was wel de burgemeester van 6 jaar geleden…..

– Duitsers logeerden in het vakantiehuis van hun Duitse vrienden hier in Cupra. Ze belden ons op , want onderweg naar hun huis lag er een everzwijn die zwaar gewond was en niet meer te redden. Maar wat nu ? Ik belde een jager op die ik kende om het dier uit zijn lijden te verlossen. 2 dagen later stond de jager aan onze deur met zomaar 2kg everzwijnenvlees.

-

10-11-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 6 oktober 2016,

Cari amici,

We dachten altijd dat mei de maand van de nieuwe poesjes was, maar blijkbaar zijn augustus/september dat ook. Onze beestenboel telde nog slechts 1 kat nl. Zorro, er kon dus best uitgebreid worden. Een vriendin van mij vond 5 kleine poesjes in een doos, voedde ze met de fles en alle 5 overleefden. Met veel plezier onthaalden we Pimpinello, onze nieuwe aanwinst, niet meteen tot grote blijdschap van Zorro. Wat deed dat klein monstertje in zijn huis ????

De zomer deden we al uitgeleide, doch de weergoden bleven ons supporteren en zo vierden we het middeleeuwse feest in Poggio Cupro bij een zomerse warmte ! De organisatie ervan verliep dit jaar echter niet bepaald vlekkeloos, eerder emotioneel, stormachtig en met veel geruzie…..zo erg dat we even vreesden voor het voorbestaan ervan. Doch zoals altijd hier, werd de soep niet zo heet gegeten en beleefden de toeschouwers een prachtig schouwspel. Ikzelf zoals altijd lid van het gepeupel en dus van het werkende bedienende voetvolk, Erik uitzonderlijk dit jaar geen edelman maar de organisator van de gereserveerde tafels en werden er dit jaar niet meer zitplaatsen verkocht als mogelijk. Zo rommelig en heftig de organisatie zo fantastisch het feest zelf. Op het einde zette iemand moderne muziek op en iedereen in middeleeuwse kostuums samen met het publiek startte aan het dansen….

‘s Anderendaags konden we nog niet op onze lauweren rusten want het Amatriciana gebeuren stond gepland. Een benefiet-eten voor de slachtoffers van de aardbeving in Amatrice en Arquata. Tijdens de namiddag verkocht de jeugdcultuurdienst tweedehands-speelgoed, waarvan de kinderen de opbrengst zelf aan de kinderen van de getroffen gebieden zouden overhandigen. ‘s Avonds natuurlijk de pasta amatriciana. Ook giften waren welkom. Erik zat achter de kassa natuurlijk en zelf ging ik met onze gasten ernaar toe. Alles voor het goede doel. Het smaakte heerlijk, ook al waren er dagen van discussies geweest tussen de kokkinnen want iedereen kende wel hèt recept van de pasta amatriciana.

Als laatste event voor het wijnfeest had nog de fameuze wandeling Passeggiando e Degustando plaats. Wandelen in de omgeving van Cupra gevolgd door een degustatie. De weervoorspellingen waren niet fameus en helaas laten de mensen zich hier tegenwoordig ook door beïnvloeden. ‘s morgens vroeg heel bewolkt en dus weinig zielen. Geen nood ,we waren allemaal getrainde wandelaars, dus dan maar kiezen voor een pittige wandeling, van 14 km door de wijngaarden, heuvels op en neer. De afwezigen hadden zoals altijd ongelijk, want de zon kwam er door en de degustatie achteraf in het museum smaakte hierna des te meer !!!!! Na deze activiteit sloten het museum en de enoteca tot volgend jaar. Alleen het wijnfeest bracht nog wat toerisme mee, maar dan eindigde het toeristisch seizoenin Cupra.

Vòòr het wijnfeest logeerden traditioneel enkele klasgenoten van Erik, eigenlijk mijn jaarlijkse België bezoek. Doch dit jaar besloot ik eens om naar Biella te reizen in Piemonte, de geboortestreek van mijn moeder. Ik realiseerde me dat ik er al 17 jaar niet meer was geweest en de familieleden al 8 jaar niet meer ontmoette. Tijd voor een nostalgietrip. Een treinreis met 4 overstappen die me dan tot een B&B bracht die zeer gunstig lag, zowel voor het station als het centrum . Gewapend met een stadsplan, zocht ik dan ook die plekken op die we tijdens onze jaarlijks zomervakantie altijd bezochten. Het fototoestel deed overuren. De volgende 2 dagen trok ik samen met mijn neef en nichten op, die superblij waren om me terug te zien. Het geboortedorpje en huis van mijn moeder werden gekiekt, de winkeltjes, de bedevaartsoord Oropa in de Alpen waar we jaarlijks te voet naar trokken enz.….. een fantastische weerzien en we hopen dat het de volgende keer niet meer zo lang zal duren...want de tijd vliegt….

Dat geldt ook voor het wijnfeest, voor we het wisten stonden we er weer in onze stand….maar dat is voor de volgende maandbrief.

Nu volgt het ene wijnfeest het andere op, gevolgd door de griezelige halloweenperiode en daarna nog het truffelseizoen…….het cuprensische seizoen mag dan wel afgelopen zijn, onze Girandola heet jullie nog altijd van harte welkom !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– ook het Italiaanse spoor moderniseert. Alles werd nu in het Italiaans en in het Engels omgeroepen. Ook op de kleine lokale lijntjes. Opeens riep men om dat de kaartjescontrole zou starten, dat men de controleur moest respecteren daar hij staatsambtenaar was enz.. (ook hier helaas meer en meer agressie vanwege de reizigers) dan volgde de vertaling doch niet in het Engels maar in het DUITS !!! dat klonk waarschijnlijk strenger als in het Engels…. Niettegenstaande deze omroep hebben we de controleur nooit gezien….

05-10-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 5 september 2016,

Cari amici,

Op 24 augustus om 3.30 's nachts stond de tijd even stil in enkele Italiaanse gemeentes. Ook wij hier voelde het huis goed schudden . Vooral als men bedenkt dat wij al door verschillende aardbevingen heen sliepen. Wij behoorden tot de gelukkigen die geen schade hadden zowel op materieel als fysisch vlak, doch 150km verder startte voor velen weer een ware lijdensweg van jaren puin ruimen en heropbouw.

De maand augustus telde gelukkig ook weer leuke zomerse herinneringen , o.a. de pizza avonden waarbij meestal de jongere gasten meehielpen pizza deeg maken om dan 's avonds een persoonlijke pizza te mogen bakken bij de authentieke houtoven ! dit jaar ontstonden door creatieve geesten de voetbal en de girandola pizza !

Als groot event stond opnieuw Cupra Beach op het programma rond 15 augustus , de hoogdag van de Italiaanse vakantie. Dit jaar besloten de weergoden om ons niet te pesten en onder een stralende zon plonsden kleine en grote kinderen in de 2 zwembaden, terwijl de ouders luierden in de strandstoelen opgesteld in het midden van de piazza in Cupramontana. 's Avonds kon men in wat eten en luisteren naar verschillende optredens.

De 2 laatste weken werd de Girandola letterlijk overspoeld door gasten. De matrassen stonden zelfs in onze woonkamer: Een Italiaanse familie, een Belgo/Italiaans familie, onze vrienden die hier al jaren komen, ons neefje uit Umbrië en de jongste zus van Erik met haar familie. Een leuke bende waarbij dan spontane initiatieven als een gezamenlijke aperitiefavond tot een pasta-avond uitliep ! Neefje en nichtje even achtergelaten bij oom en tante en dus bezochten we een speeltuin, het avonturenpark en een pastaworkshop bij Carla . Bovendien liepen bij die laatste dan ook schapen rond en een grote knuffelhond en een babypoesje....

We maakten dankzij de jeugdige gasten kennis met het Pokemon jagen . Blijkbaar waren er zelfs Pokemons tot in ons dorp Poggio Cupro beland en natuurlijk ook in Cupramontana, waaronder zeldzame en unike Italiaanse figuren.

Einde zomer betekent niet meteen einde activiteiten: het middeleeuwse feest stond natuurlijk voor de deur wat s'anderendaags zou opgevolgd worden door een benefiet avond voor de slachtoffers van de aardbeving.

Maar daarna zal de concentratie natuurlijk op de wijn vallen met als jaarlijkse apotheose het grote wijnfeest in Cupramontana. Wie nu in september of oktober boekt krijgt 5% korting bij het boeken van min. 3 nachten....

Autunno in Cupramontana, herfst in Cupramontana, laat de wijn nu maar rijkelijk vloeien.

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Gasten van ons gingen op uitstap naar Urbino waar de hertogfeesten plaatsvonden. Allerlei straatartiesten voerden iets op, o.a. ook een acrobaat. De muziek die zijn act begeleidde ,werd via de gsm van zijn compagnon naar de boxen gestuurd. De acrobaat voerde zijn toeren uit met de muziek op de achtergrond. Doch daar ging plotseling de gsm....de compagnon pakte op en begon woedend te schreeuwen dat hij nu niet kon antwoorden want hij was een act aan het begeleiden.....doorheen de boxen kon heel het publiek mee volgen…..en de acrobaat moest gedurende dit intermezzo zijn acrobatentoer even rekken......

05-09-2016 om 00:00 geschreven door babelle