deze maand stond
hoofdzakelijk in het teken van de olijven; eerst oogsten en dan
wachten in de olijfoliemolen op het kostbare vloeibare groene goud !
Maar eerst bezochten
we samen met onze Belgische neef Romain de hoofdstad Rome , hij
leerde nl. over de Romeinen, en de eeuwige stad moest zeker bezocht
worden. Helaas kozen we een totaal verkeerde dag, want het regende
er pijpenstelen, een zeldzaamheid voor Roma. Het Colosseum, het Forum
Romanum, de catacomben èn het poezenopvangcentrum kwamen allemaal
aan bod.
Daarna een namiddag
naar de show van Cirque du Soleil in een groot sportpaleis in Pesaro,
aan de kust. Een fantastische belevenis, alleen eindigde het ietwat
in mineur, een zwaar verstuikte voet. Nee niet omdat ik perse één
van de kunstjes wilde nadoen, maar een domme val over een trede dat
ik niet gezien had. Het olijvenplukken moest even gestaakt worden.
Na een week rust,
ging ik toch weer plukken, want het is gewoon een te fijne bezigheid,
in de open lucht , soms tussen en in eeuwenoude bomen en met
verschillende mensen. Plukken bij Italiaanse vrienden stopte altijd
met een grote lunch zeker als de Italiaanse mama speciaal hiervoor
was afgekomen uit Milaan. Ondanks de protesten van dochter en ons dat
met een zware maag het toch wel moeilijk oogsten is, moesten we
plaats nemen aan een goed gevulde tafel met pasta enz..
Door de grote
droogte en hitte van deze zomer waren er minder olijven, de kwaliteit
van de olie bleek gelukkig supergoed maar het percentage olie die men
verkreeg uit de olijven spectaculair laag In de molen maakten ze nog
nooit zo'n slechte percentages mee.. Dit jaar bedroeg de wachttijd
slechts een uur voordat het hele maalproces van onze oogst startte.
Nadia van de molen maakte ondertussen bruschetta klaar met
versgeperste olijfolie !
Erik vertrok voor
een weekje Belgenland en zou een lading bestelde bloembollen terug
meebrengen. Via mijn schoonzus waren er connecties met een
Nederlandse bloembollenkweker . Zij stuurde me een foto op van de
hoeveelheid die ik voor 50 euro had besteld...Nooit gedacht dat men
voor dat bedrag zoveel bloembollen kreeg...en het gewicht ervan 16
kg! Ryan air heeft als limiet 15kg per koffer.. Gelukkig was mijn
moeder even in België en mijn neefjes kwamen ook even over naar la
Bella Italië, zo zou Erik toch niet alle bloembollen alleen mee
moeten nemen. Aan de controle keken ze even raar op, doch mijn moeder
antwoordde snel dat het de beste tulpen uit Amsterdam waren !!!
Met onze wandelgroep
beleefden we wat speciaals. Een Nederlander met een vakantiehuis in
Cupra , die bovendien regelmatig met ons meewandelde , vertrok op 18
augustus te voet uit Nederland om de 1700km tot Cupra te wandelen.
De laatste kilometers wilden we echter samen met hem afleggen. De
timing was prefect. Om precies 9.30 ontmoetten we hem op een
bruggetje en klommen we samen terug naar Cupra , onderweg wilden we
al wat van zijn avonturen horen. Aangekomen trakteerde hij ons in
de bar , waar de burgemeester himself hem al stond op te wachten om
hem te feliciteren met zijn prestatie.
Het weer in november
was zeer wisselvallig, van bijna 20 graden en zon tot mistig en
regen. Toch maar alles in de winterberging plaatsen. Erik voorzag het
huisje van een tegelvloer, dit werd waarschijnlijk een mooie plek
voor allerlei cursussen. Nu de ideale overwinteringsplaats voor de
geraniums en andere tropische planten . De tuinmeubelen kwamen
terecht in onze hooischuur, de winter kon nu afkomen.
Alvorens in de
hooischuur wat te stapelen, moesten we natuurlijk weer wat rommel
opruimen, hiervoor bood nu een nieuw containerpark de oplossing.
Alles sorteren op karren en die dan in de bijbehorende containers
gedaan. Alles wat nog goed was, werd dan verkocht in een
kringloopwinkeltje.
Vanavond zal in
Cupramontana de kerstberlichting worden aangestoken en maakt iedereen
zich langzaamaan klaar voor de feestdagen. Dat wordt dus nog
kerstkransen knutselen voor het goede doel, de kerstmarkten bezoeken
om einde december het nieuwe jaar in te luiden.
A la prossima volta
Tanti saluti cari
Isabelle en eroik
PS:
mijn zus had weer een leuk verhaal van een collega gids uit
Umbrië. Die moest een groep rondleiden met een zeer enthousiaste en
hyperactieve reisbegeleidster. Bij het uitstappen uit de bus viel ze
en mocht ze al naar de spoed waar haar arm gebroken bleek.
De volgende dag stond de reisbegeleidster weer present met een
arm in het gips, maar dat kon volgens haar de pret niet bederven,
vooruit wat stond er vandaag op het programma ?. Doch mevrouw was
weer even te heftig bezig, weer een val en ja hoor nu was haar been
gebroken. Helaas voor haar moest ze nu wel terug naar huis....
een wijnproducent ontving een heel groep klanten uit
Toscane. 3 koppels ervan zouden bij ons overnachten. De 3 kamers
waren gereed, doch zoals altijd met Italiaanse gasten die wilde niet
bij die enz...kortom de 3 sleutels werden afgegeven en 's
anderendaags aan het ontbijt zouden we wel merken wie er überhaupt
was blijven slapen : 3 koppels, 2 of misschien niemand ????
La festa dell'uva of het wijnfeest in Cupramontana
Cupramontana, 30 oktober 2012,
Cari amici,
Een prachtige nazomer, dat maakten
we nu opnieuw mee; af en toe een regenbuitje steeds gevolgd door veel
zon en temperaturen boven de 20 graden. Geen wonder dat het wijnfeest
dit jaar één van de meest geslaagde werd. Prachtig weer, goede
bands die optraden, een verrassende sound and lichtshow geprojecteerd
op het gemeentehuis, heel veel volk, amper incidenten...kortom una
bella festa dell'uva. Opnieuw volop werk in de stand van de Cherubini
waar we al zeker 10 jaar meehielpen. Zij vierden zelfs al 20 jaar
stand op het feest waarbij t het evenement toen slechts 1 dag duurde.
Tegenwoordig start men al op donderdag, de dag voor de cuprensers
zelf met gratis inkom, de vrijdag en de zaterdag zijn concerten met
optredens van in Italia bekende groepen en de palio van de pigiatura
of de wedstrijd van het vertrappen van de druiven met de voeten. De
zondag is de dag voor de families met de grote druivencorso, dit jaar
heel moeilijk voor de jury om te bepalen wie de mooiste kar had
gemaakt.
Bij ons logeerden enkel gasten voor
het druivenfeest, konden we tenminste wat uitslapen, wel nodig als je
pas om 5 uur 's morgens in bed kruipt.
Voor de meeste wijnboeren luidde het
feest dit jaar uitzonderlijk het moment van het einde van de
druivenoogst. Het mooie en droge zomerweer liet de druiven immers
sneller rijpen ! Nu stond de olijvenoogst voor de deur, doch dit jaar
weinig olijven en weinig olie in de olijven door de zomerhitte. Einde
van deze maand hielp ik al vrienden met het oogsten doch de opbrengst
was mager, dan konden we beter nog een tijd wachten.
Terwijl Erik zijn klasgenoten op de
Girandola ontving , verbleef ik een week in belgenland bij mijn zus,
zodat ik toch 1 week van mijn nieuwe nichtje kon genieten: Chiara !
Maar wel koud in Belgie, minstens 10 graad minder, het was dus een
opluchting toen het vliegtuig terug op de Italiaanse bodem landde,
volop zon en warm, alle passagiers genoten van dit licht !!
Het einde van het wijnfeest luidt
meestal ook het einde van het toeristisch seizoen, nu zullen nog maar
sporadisch gasten in onze B&B overnachten. Tijd om te klussen
dus.
Het zwembad werd toegedekt, de
tuinmeubelen behandeld voordat ze in de winterberging belandden. Het
dak van de schuur moest versterkt worden, dit doordat de nieuwe
zonnepanelen extra gewicht vormden.
De oude regenput of waterreservoir
werd voorzien van een nieuw muurtje en terug met de regenpijp
verbonden, dus voortaan konden we regenwater opvangen.
Enkele amateurfotografen uit
cupramontana stichtten in juni een fotoclub, hielden tijdens het
wijnfeest een mooie tentoonstelling met foto's van de vroegere
wijnfeesten . Nu organiseerden ze een fotocursus voor beginners, met
een overrompeling van cursisten, ik zelf schreef me ook in . We
werden dan amar in 2 groepen verdeeld. De cursussen starten hier
altijd om 21 uur, doordat ze hier laat avvodneten en daar ze nooit
stipt starten....maar wel interessant !
De wandelgroep zorgde voor mooie
wandelingen, waarvan 1 vlakke (nooit meegemaakt) langs de rivier, op
één van de zeldzame fietspaden. Een der wandelingen begeleidde een
vrouw die de zus bleek van een arts die bij de eerste dodelijke
slachtoffers behoorde van de SARS ziekte in Azie.
En het hoogtepunt , de uitstap naar
Firenze, met zoveel deelnemers dat we een grote touringcar en een
kleiner busje huurden . De weergoden overgoten onze uitstap met veel
zon en 25 graden,en we kregen als gids een Cuprenser die tijdens
zijns studies in Firenze was blijven plakken. Hij liet ons dan ook
het meer onbekende Florence zien.
Sinds gisteren hebben we 's avonds
de kachel aan, de eerste herfststormen bezochten de Marche , maar
waarschijnlijk maar voor even, want voor einde van deze week
verwachten we opnieuw 20 graden. Goede vooruitzichten voor de
olijvenpluk !En alle herfstfeesten zoals de funghi porcini, de
truffels , Sint Maarten enz...
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
een paar van de wandelgroep startten in Firenze een praatje met
bewoners van de bekende stad. we komen uit de Marche zeiden
ze tegen de firenzers. Zoiets vermoedden we al, we hoorden het
geluid van de bergen in jullie stem.
ik was weer eens getuige bij een voorlopig koopcontract van een
huis in de Marche. Nu moest er weer een nieuw papier ingevuld
worden: vanwaar men het geld had waarmee men het huis ging
kopen....bankoverval ? Loterijwinst ?
Ook moest er een verklaring worden ondertekend , dat men het
gekochte huis niet gebruikte om zijn geld wit te wassen !!!
middeleeuws feest, suprisefeest, allemaal feesten op de Girandola
Cupramontana, 30
september 2012.
Cari amici,
de maand september
bracht dan eindelijk de langverwachte regen, de natuur dronk gretig
van de vochtige rijkdom en de landbouwers ademden opgelucht op, het
zou toch nog een beetje goed komen met de druiven...
Onze gasten namen
het gelaten op, het was immers vakantie en de organisatoren van het
middeleeuws spektakel in Poggio improviseerden bescherming tegen de
mogelijke buien. Doch tijdens het feest bleven de weergoden ons goed
gezind en kon de viering plaatsvinden onder een droge hemel. Er
gingen welgeteld 3 vergaderingen aan het feest vooraf. Erik mocht
edelman spelen, er bleef precies 1 kostuum over voor een lange man en
ik schikte me bij het gepeupel. Dat laatste zou tijdens het festijn
moeten werken en opdienen, terwijl de adel zich te goed zou doen aan
het lekkere middeleeuwse banket. Van te voren waren de kaartjes al
verkocht en ook onze gasten zouden het allemaal mee mogen beleven.
Het werd weer een fantastisch gebeuren, ons middeleeuws dorpje Poggio
leent zich dan ook 100 % voor' zo'n evenement. De trommelaars en de
vendelzwaaiers vertrokken voorop in de stoet gevogld door de adel en
dan het boerenvolk. De gasten mochten dan al op de piazzetta
plaatsnemen aan grote tafels . Daarna kwam de adel binnen en het
feest kon beginnen. Het menu bestond weer louter uit gerechten die
historisch correct waren, dus geen tomaten of paprika's maar vooral
vlees, kaas, bonen , fazant en varkensvlees. Dit alles afgewisseld
met optredens van de vendelzwaaiers en de vuurkunstenaars. Wij van
het gepeupel konden alleen de restjes opeten, gelukkig bleef er
genoeg .Tegen 2 uur 's nachts was het feest afgelopen, iedereen had
ervan genoten.
Hierna nam ik het
vliegtuig richting belgenland, voor een miniweekend, vrijdag op en
maandag terug, lang leve Ryan air.
Het was dan
openmonumenten dag en het toeval wilde dat het kasteel Robiano in
Tervuren dan ook de deuren zou openen. Meer dan 20 jaar geleden
herbergde het nog een kinderopvangventrum waar ik er 7 jaar werkte.
De firma SAS die het kasteel toen opkocht , besloot er nu een
speciale dag van te maken, niet alleen de deuren openen voor
kijklustigen maar ook voor ex-medewerkers en ex-kinderen. Via
ex-gasten van ons die in Tervuren wonen kwam ik het te weten. Dus
meteen met vroegere collega's afgesproken voor die zondag. Maar eerst
de zaterdag bij vrienden in Leuven wat van het Belgische eten en
leven genieten, vol au vent eten met frieten, met de fiets naar
Leuven en dan na veel veel gezoek eindelijk een dame blanche kunnen
eten. De volgende dag naar Tervuren gereden waar ik met 2
oud-collega's en de dochter ervan op een terrasje weer veel kon
bijkletsen. Dan vol spanning naar het kasteel, dat natuurlijk
omgebouwd was. Waar ooit de slaapzalen en kleien douches e.d. stonden
zagen we alleen kantoren. Maar het onthaal was perfect, op
verschillende plaatsen projecties van oude foto's en het ex-personeel
en kinderen kregen zelfs een speciale ruimte met koffie en gebak à
volonté. Hier ontmoetten we nog andere collega's, het weerzien was
geweldig, zeker na al die jaren. We hadden elkaar dan ook veel te
vertellen . Gelukkig dat onze ex-poetsvrouw aanwezig was, ze bleek
een enorm geheugen te hebben voor gebeurtenissen en namen !!! De
kokkin uit het tehuis bezorgde ons de grootste verrassing met haar
aanwezigheid. In 1992 wensten we haar nog een gelukkig pensioen toe.
Als 80 -jarige was ze nu nog niets veranderd !!! En wat een weer,
het warmste wat ik ooit meemaakte in Belgenland ooit.
Na afloop spraken we
af om toch een reunie in Italië te houden .
Terug naar la Bella
Italië, want nu kwam het surprisefeest eraan dat de echtgenoot van
een vriendin van mij voor haar 50 jaar had georganiseerd. Zogezegd
zou ze dat weekend voor een congres mee moeten naar Milaan, maar
ondertussen zouden hun vrienden en hun dochter haar opwachten op het
vliegveld om bij ons te komen.
De verrassing was
geslaagd, alleen het weer speelde absoluut niet mee, waarschijnlijk
konden de weergoden de hemelsluizen niet meer toe houden, want de
neerslag viel met bakken naar beneden en dan nog de mist erbij. De
Italian experience zoals het project gedoopt was startte al aan de
luchthaven met het programmablad. Bij aankomst wachtte er naast het
Fiatbusje ook nog een Cinquecento op de jarige.
In elke kamer een
flesje olijfolie als welkom en dan meteen aan de Italiaanse lunch,
binnen weliswaar. Daarna met de heel bende gewapend met paraplu's
naar Fabriano om er het grappige fietsmuseum te bezoeken en dan op
zoek naar schoenen voor mijn vriendin want haar Milano outfit was
niet echt geschikt voor het onitaliaanse weer.
's Avonds kon de
avond met zelfgemaakte pizza's niet doorgaan wegens het koppige
verzet van de goden hierboven om de sluizen maar weer te
sluiten....Dan maar pizza's afgehaald en op de Girandola verder
gevierd.
's Anderendaags
scheen de zon gelukkig weer en wandelden we met zijn allen naar een
zeer mooi klooster tegen een kloofwand aangebouwd ! Na dit sportieve
uitje reden we richting kust , de mooie kliffenkust , waar een
heerlijke lunch op ons wachtte en dat op het strand !
Na een sportieve
klim terug naar de auto's om in Ancona te shoppen. De dames
shoppen de mannen droppen op een terrasje.
Mijn vriendin
slaagde opnieuw in haar winkeltje en we konden terug naar de
Girandola. We veranderden van outfit voor het gastronomische diner
in een naburig dorp. Hier stak de echtgenoot een mooie speech af,
opgelucht dat alle geheimdoenerij achter de rug was en er kwam nog
een mooier ring als geschenk.
Zondagmorgen namen
ze ontbijt op terras, genietend van het mooie uitzicht , maar daarna
was het weer naar de luchthaven, einde Italian experience.
Nu werd het wat
rustiger qua gasten, het gewone leven begon weer langzaam aan, de
yoga startte terug en de wandelingen op zaterdag kon ik ook weer
terug oppakken. De podisti hadden alweer veel leuke plannen : op
zondag 21 oktober een wandeling in Firenze door iemand van Cupra die
er woonde en de stad goed kende. Een twede plan: een reis naar
Finland volgend jaar in januari, georganiseerd door Finse wandelaars
en een Fins koppel dat een vakantieresort bezat in Finland en hier
een vakantiehuis ! Weer veel om naar uit te kijken.
Wij konden zelf ook
nog een dagje strand meepikken met een bezoek aan de oude
vissershuisjes in de rotswand van Ancona.
September
oogstmaand, de vijgen, de noten maar ook kilo's appels die ik
tijdens de wandelingen met onze honden plukte. Tevens oogstte ik
druiven van 3 verwaarloosde wijngaarden.
De wijnboeren
startten ook hun oogst, sommigen waren einde maan zelfs al klaar
door de hitte en de droogte waren ze veel vroeger begonnen dan andere
jaren.
Het wijnfeest van
volgende week zal dan ook eerder het einde van de wijnoogst dan het
begin inluiden. Het einde van de maand oktober zal dan weer de
olijvenpluk aankondigen. Maar eerst nog het oktoberfest georganiseerd
door onze Nieuw-Zeelandse vrienden !
Tot volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
tijdens het middeleeuwse feest werd het gepeupel even meegenomen
naar een broodjes kraam waar we even mochten pauzeren, de
organisatrice zei: - geef die mensen maar een panino en water-
water ? Wij wilden wijn !! dus begonnen we vino vino te roepen en we
kregen het ook meteen want stel je voor, oproer van het gepeupel
dat konden ze niet hebben...
de 1ste bijeenkomst voor de Finlandreis was gepland in een
bepaald lokaal. We kwamen elkaar allemaal tegen op straat, en
aangezien we elkaar al al lang niet meer gezien hadden, was er veel
bij te kletsen. Zo stonden we daar , de groep werd steeds groter ,
de straat steeds kleiner, tot grote onvrede van de automobilisten.
De bijeenkomst dan toch maar binnen laten doorgaan...
deze zomer kan ik
kort samenvatten, heet, heet, tropisch heet en grote droogte, op de
regenbui tijdens de Notte del Verdicchio na. Uitgerekend op die dag
openden de hemelsluizen zich en maakten de feestelijke nacht
aanzienlijk korter.
Ook bleven we niet
gespaard van bosbranden, onze collega's van de camping evacueerden op
bevel van de brandweer hun gasten en andere collega's hielpen we met
inpakken, want het vuur naderde hun B&B al op 220m. afstand.
Gelukkig blusten de helikopter en canadair dan uiteindelijk het hele
vuur.
Onze zonnepanelen
werden aangelegd op het dak van de hooischuur, doch zouden
uiteindelijk pas in september stroom beginnen te produceren.
Deze zomer ontvingen
we voor het eerst een Thaise gast en een Bulgaarse gaste. Weer nieuwe
talen in ons gastenboek !
Een Belgische
familie wier zoon in Italië afstudeerde , kwam af om het
bijbehorende feest mee te maken en zo hun zoon gelauwerd met
laurierkrans te kunnen fotograferen. De pizza avonden hielden we
wanneer de avonden wat koeler waren, met als uitschieter de muzikale
pizza avond onder begeleiding van onze Engelse vriend gitarist en 2
meisjes met blokfluit en dwarsfluit. De laatste pizza avond had ik
versterking van 3 kleuters die hun taak zeer ter harte namen en
serieus het pizza deeg kneedden. Hun pizza's aan de oven zelf werden
echte creaties.
Onze oude fietsen
die langzaam verroestten, kregen van een jonge gast een flinke
opknapbeurt zodat van de 5 weer 3 deugdelijke rijwielen gemaakt
werden. Zo konden de sportieve gasten gezamenlijk fietstochten
ondernemen èn het avonturenpark uitproberen..
De gebruikelijke
bezoeken aan de wijnproducenten kenden natuurlijk veel succes ,
alsook het interessante bezoek aan de olijfoliemolen, waar Nadia de
gasten uitvoerig uitleg gaf i.v.m. goede olijfolie en demonstreerde
hoe te proeven.
Ons busje vervoerde
onze gasten dikwijls naar de proeverijen of als de gasten het wilden
konden ze samen met chauffeur Erik een mooie tocht maken door de
Marche .
De jaarlijkse
scampagnata in Poggio had natuurlijk weer plaats, deze keer een hele
opgave om al die gnocchi's te bereiden in de hete barakken ! Maar we
waren dit jaar met een grote ploeg, dus de honderden kilo's
aardappelen werden snel tot gnocchi verwerkt !
We trakteerden ons
zelf nog op een fantastisch concert van Sting op het jazz festival in
Perugia, een leuk klein stadion met ca. 600 bezoekers, intieme sfeer
en wat een concert !!!!
Een negatieve noot,
de dood van onze 19-jarige poes Hummel die we ooit kregen van Gert
Steegmans, de huide wielrenner.... Een grote troost was haar goede en
fantastisch leven hier op de Girandola.
Gelukkig gevolgd
door wat beter nieuws, ons 20-jarig trouwfeest, meteen de afsluiter
van alle persoonlijke feesten van 2012 . Dit vierden we dan in
restaurant Erard, een mooi gastronomische eetgelegenheid, zeker in de
zomer, want hun terras kijkt uit op het stadspark.
Scootertochten
bleken ideaal bij deze hitte, gratis airco !!! Ofwel ondernamen onze
gasten een mooie tocht, of we reden er zelf mee en bezochten
Braccano , het dorp met de muurschilderingen op de huizen ooit
aangebracht door kunstacademies.
Elke woensdag konden
de gasten door Cupramontana rondgeleid worden, ik fungeerde als tolk
voor de buitenlandse toeristen.
Van het leuke
zomerseizoen namen we afscheid met een spaghetti vond en ijs toe met
alle gasten die er waren.
September stond nu
voor de deur met het middeleeuwse feest van Poggio waar we dit jaar
mee zouden helpen en we sprongen zomaar ook een nieuw cyberspace area
door de aanschaf van een Smartphone en tablet.....
De herfst kon
beginnen.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Op onze kaartjes online aangeschaft voor het concert van Sting,
stond dat het verboden was om tijdens het concert te fotograferen en
te filmen. Erik vond het dan ook beter om geen fotoapparaat me te
nemen. Doch we zijn in Italië, niet waar en natuurlijk krioelde het
van de fotoapparaten, van Gsm's met camera's enz... Alleen wij
hadden niets mee....en aan het begin van het concert werd toch nog
gevraagd om niet te fotograferen en te filmen....nog nooit zoveel
fotografen en filmers meegemaakt...
met vrienden wilden we het interessante kloostermuseum bezoeken.
Doch het bleek vooral vergane glorie te zijn, bijna altijd toe,
behalve tijdens de misuren op zondag.
Het interessante fietsmuseum in Fabriano wilden we nog eens
bezichtigen met vrienden. De gebruikelijke suppoost vergezelde ons
wetende dat wij Italiaans konden en dat wij eventueel konden
vertalen. Doch onverwachts moest hij terug naar de ingang want er
kwam een 2de groepje aan, Fransen...Ik stelde voor om ook voor hen
te vertalen. Doch na 2 minuten kwam er een andere suppoost naar ons
, met de mededeling aan zijn collega dat hij toch verantwoordelijk
was voor de Franstalige bezoekers. De 1ste suppoost werd kwaad en
stuurde hem meteen terug naar de ingang want wie zou anders de
nieuwe bezoekers verwelkomen ??? na 2 minuten stond de 2de suppoost
terug daar, want hij vond dat maar niets dat die signora (ik dus)
altijd moest vertalen, zo zou de rondleiding immers uuuuren
duren...hij werd weer stante pede teruggestuurd. Na 5 minuten stond
hij terug , nu heel triomfantelijk met de mededeling dat Maurizio
aangekomen was, dat de ingang nu bemand was en dat hij nu de
rondleiding in het Frans kon doen. Suppoost nummer 1 gaf toe, doch
onze vrienden en Erik en ik zouden wel met hem meegaan want wij
konden immers Italiaans
In de buurt was er een groot aquapark met allerlei glijbanen
toestanden. Een dag was het bewolkt en 25 graden. Onze gasten
stonden aan de ingang...doch men moest wachten op de toestemming van
de directie of men vandaag met dit frisse het zwembad ueberhaupt
konden openen ???? na een kwartier en nog steeds geen directie
trapten onze gasten het af. Misschien zou het morgen 30 graden
worden , zou het dan warm genoeg zijn om de deuren te openen ?
Elke dinsdag was er een Nederlandstaligen rondleiding in Perugia
verzorgd door mijn zus. Ook enkele gasten van ons wilden er naar toe
. Via de minimetro hadden we hen aangeraden, was het centrum het
gemakkelijkste te bereiken.. Doch de week van 15 augustus bleek de
minimetro toe voor onderhoud (!) en reed er een busje naar het
centrum. Ook goed, alleen bleef de bus maar rondrijden (wel 2 uur
lang) , stopte nooit en zo misten onze gasten hun gidsbeurt .
de natuur zucht
onder de 4de hittegolf van deze maand, de hoeveelheid water begint
ook kritiek te worden....de wisselvallige lente lijkt alweer een
tijdje achter de rug.
De wijncursus wijdde
Erik in de geheimen van de rode, witte en schuimwijnen. Zelf dompelde
ik me in de wereld van spontane planten en kruiden van onze regio.
2à 3 avonden theorie gedurende 4 weken , de praktijk tijdens mooie
wandelingen. Een boeiende cursus, waarbij de professor botanica ons,
bij de laatste les, beloonde met 2 fantastische flora boeken.
Midden mei en juni
altijd de mooiste wandelmaanden wat de natuur betreft, de hele
plantenwereld leek een competitie te houden voor de mooiste bloemen.
Onze zaterdagwandelingen overtroffen elkaar keer op keer. De Monte
Cipollara met zijn wilde bloeiende uien (cipolle de naam van de
berg verklapte het reeds). De pioenen op de Monte San Vicino...maar
de meest spectaculaire beleefden we bij de verkenning van de Fosso
Scuo of de donkere gracht. Een wandelpad verstopt in een bos bracht
ons uiteindelijk via veel geklauter in een indrukwekkende canyon.
Tijdens één van
onze pauzes in een dorpje maakten we kennis met een oud vrouwtje, 90
jaar werd ze die dag. Meteen een startsein voor de groep om te zingen
voor de jarige.
Dankzij het talent
van een van de wandelaarsters, een kunstlerares, wandelden we
voortaan in een mooi podisti outfit .
Natuurlijk het
drukke seizoen naderde , met meer en meer wisselingen van gasten op
zaterdag , dus konden we niet meer altijd mee.
Zelf ontving ik na
meer dan 30 jaar een ex-klasgenootje van de lagere school en Erik
van zijn middelbaar onderwijs.
Onze Limburgse
stamgasten zorgden zelfs voor een Limburgse specialiteiten
verrassing, we verheugden ons ook op ex-Schalkhovenaars, oude
dorpsgenoten dus.
De lerares
schilderkunsten bezocht ons met haar ouders waarvan haar vader ons
het recept onthulde voor de echte Hasseltse speculaas !
Recent een
ex-collega van mij van de VDAB uit Tongeren die nu weer collega
blijkt , want zijn vrouw en hij verhuren vakantieappartementen in
Tongeren.( www.heurwinning.com
)
Een groot evenement,
de Giro passeerde in de Marche, niet de eerste keer, maar nu wel
dichtbij onze deur. Een vriend van ons, een echte wielerfan toonde
ons een mooie toeschouwersplaats, waar we inderdaad de beklimming van
de wielrenners mooi konden volgen.
Cantamaagio kondigde
zich opnieuw aan; een oude traditie waarbij de muzikanten vroeger van
boerderij naar boerderij trokken om een concert te geven, en zo wat
bij te verdienen. De groep Damigiana wist ons te vinden doch zoals
elk jaar waren onze gasten de hort op. De groep besloot ons dan maar
een privéconcert te geven compleet met dansmuziek ! Onze gasten
misten zo wel een leuke namiddag.
De cantine aperte of
de opendeurdagen van de wijnproducenten stond ook op het programma,
de gasten in onze bus geladen en zo lekkere wijn gaan proeven.
De bloementapijten
sierden ook dit jaar de straten van Cupramontana onder de
traditionele stralende zon.
Eind mei ging Erik
voor het eerst in zijn leven onder het mes. Hij was in april
gevallen, had een knobbel eraan overgehouden op zijn schouder. Na 2
maanden besloot men toch foto's te laten nemen, bleek zijn schouder
uit de kom en een bot dat eruit stak. Een medisch wonder, want
normaal zou men vele pijn moeten hebben en niets meer kunnen bewegen.
. De operatie vond plaats in het Dus in het ziekenhuis van Jesi ,
waar Erik via een rollend tapijt op de operatietafel belandde . De
chirurg legde alles goed uit en na 4 uren was zijn schouder terug in
orde. Maar natuurlijk kon hij nu bijna niets meer doen. Toch moest
het snel genezen want Erik moest einde maand met 2 Amerikanen
rondtoeren. Dat lukte perfect en de 2 Amerikaanse toeristen waren nu
echte Marche liefhebbers geworden.
Het oogsten van
fruit startte nu ook, bij mijn buurvrouw de kersen geplukt en bij
ons zelf de visciola of wilde kersen voor de confituur. Mijn neefje
uit Umbrië die hier op sportkamp was, ontpopte zich tot een ware
kersenontpitter !
Elke begin van de
maand organiseerde de gemeente voortaan een kunst- en biomarkt wat
veel succes kende ! De prachtige kraampjes verrijkten onze piazza.
Het artikel van de
Smaak van Italië lag nu ook in de winkels en we kregen mooie
reacties.
Mijn scooterdroom
werd vervuld, een mooie Scarabeo Aprilia 50cc. Alleen bleek het
rijden erop minder gemakkelijk , toch zeker als men geen 18 meer is.
Maar tegenwoordig rijd ik er naar de bakker, en naar Moie en
naar....
De EK voetbal bracht
grote verrassingen: Nederland meteen uitgeschakeld en Italia warempel
tot in de finale. Daarmee had men hier niet gerekend , dus wie op het
einde nog een vlag wilde kopen,ving echt bot. Bar Rugggero weer de
beste plaats om de match te volgen, maar helaas geen groot feest
zoals in 2006 .
De gemeente
investeerde nu in gratis Wifi op bepaalde plaatsen voor de toeristen
en elk monument voorzag ze van een plakkat met de geschiedenis en QR
code.... Binnenkort de nacht van de Verdicchio, het dorpsfeest in
Poggio......het seizoen is weer gestart !
Tot de volgende keer
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Een van de wijnproducenten vierde zijn 50-jarig bestaan. Wij
waren ook uitgenodigd .Van te voren moest men meedelen of men voor
de receptie en geleide wandeling kwam of voor het avondeten. We
meldden ons alleen aan voor de wandeling in de wijngaarden en de
receptie en namen onze gasten mee. Doch het begon te
stortregenen, oei daar ging de wandeling en de receptie, dan maar
meteen starten met het avondeten. Zo genoten wij van een heel diner
en wijn à volonté
Erik bezocht een restaurant met zijn 2 Amerikanen, waar we al een
tijdje niet meer gewest waren. Hingen er allemaal foto's van de
voetbalclub Manchester City en Ballotelli, het enfant terrible van
de Italiaanse voetbal. De kok in het restaurant was eigenlijk de kok
van die ploeg en als het zomerpauze was, kwam hij terug in zijn
restaurant hier in de Marche. Begon het voetbalseizoen weer, dan
reisde hij naar Engeland en kookte zijn moeder in zijn Marchigiaans
restaurant. Dit doordat de trainer van de ploeg afkomstig was uit
de Marche.
De operatietafel in het ziekenhuis van Jesi bleek niet echt
overeen te komen met Eriks lengte. Geen probleem zei de chirurg
tegen Erik, we zijn hier bij de afdeling orthopedie, een amputatie
van de voeten kan er nog bij. Ja ja zei Erik maar ik ben Hollander,
dus dat worden 2 operaties voor de prijs van 1 !
In mijn vorige brief meldde ik het
ontbreken van de maartse buien, doch de aprilse grillen lieten zich
des te meer kenbaar maken. De Goede vrijdag processie verliep onder
de paraplu's. De paasklokken uit Rome, speciaal voor onze gasten uit
Schalkhoven geland in de Girandola, verstopten hun paaseieren maar
binnenshuis.
Gelukkig wisselde de zon regelmatig
af met de regenbuien, waardoor de natuur in een kleurrijke bloemenzee
veranderde en de fotografen van onze zaterdag wandelingen van extra
materiaal voorzag. Leve de digitale fotografie.
De podistigroep kreeg wel een
minder leuke boodschap te verwerken, onze gids Alberto brak zijn heup
tijdens een fietstocht met vrienden. De diehard fietste zelfs nog 10-
tallen kilometers met zijn gebroken heup. Een nieuwe heup en een week
verder organiseerde hij al alternatieve korte wandelingen. De groep
zonder zijn ervaren gids recycleerde dan maar de oude wandelingen of
belde bij twijfels aan kruispunten op: Alberto, we staan hier,
moeten we nu links of rechts ?
Met Pasen startte langzaam het
toeristisch seizoen, het VVV in Cupra heropende haar deuren voorlopig
elke maandagmorgen tijdens de markturen. Erik ontwierp een nieuwe
postkaart, dat alle toeristen gratis mochten afhalen op het VVV.
Eindelijk een alternatief voor de postkaart met de opgebaarde
heilige. Ook de parking voor de campers werd opgewaardeerd.
Een uitstap bracht ons naar
Mondavio, een mooi ommuurde burchtstad , op weg naar Urbino. Prachtig
en opmerkelijk de nog talrijke bewaarde gevechtstoestellen.
De meimaand startte met zonniger
weer , zodat alle vogels voor erfgenamen zorgden. Ononderbroken
vogelconcerten met als nummer 1 in de vogelhitparade, de nachtelijke
canzone van de nachtegaal .
1 mei vierden we traditioneel met de
wandelgroep, het bleef deze keer droog tijdens de maaltijd, maar
helaas doopten de weergoden de inwijdingsceremonie van de restauratie
van de oude fontein met vers regenwater.
Het zwembad legden we natuurlijk
open, een mooie rotstuin er rond aangelegd en een bamboescherm op de
achtergrond. De parasol aan het appartement vervingen we nu door een
zonnezeil. Bovendien ondertekenden we het contract voor zonnepanelen
voor stroom.
Zelfs tijdens crisistijden is
promotievoeren een must. Een journaliste en fotografe van het
tijdschrift de Smaak van Italië logeerden een paar dagen bij ons.
Het artikel over onze B&B vereniging en de gemeente Cupramontana
zou in het juli nummer verschijnen. De weergoden verpestten af en toe
het plezier, doch de eerste biomarkt werd vereeuwigd, de natuur,
enkele structuren, en het aperitief moment bij de bar. Genoeg
smaakmakers voor een vakantie in onze bijzondere gemeente
Cupramontana.
Het evenement van de meimaand was de
viering van ons 10-jarig jubileum van de opening van onze B&B
Girandola. Op 8 mei 2002 openden we onze deuren bij stromende regen
en omringd door een dikke modder parking. Gelukkig waren de 1ste
gasten een vriendin met haar wandelvrienden en hun wandelschoenen en
geen chique signore met hun stilettohielen ! We nodigden de
dorpsbewoners uit, onze collega's van de vereniging, de wandelgroep
en nog allerlei vrienden. Of ze allemaal zouden komen ? Maar wat te
eten aanbieden ? Uiteindelijk bedachten we een internationaal
broodjesfestival: panini porchetta voor Italië, hotdogs, knäckebröd
met beleg, stokbrood met Belgische preparé, kipkerrie salade,
tonijnsalade, en dan tortilla's. Onze vriendin bakte een prachtige
taart .
Er kwamen uiteindelijk 90 man
opdagen die al die verschillende broodjes origineel vonden. Zelfs de
Italianen onder het gezelschap smulden er op los. Vooral het
knäckebröd intrigeerde hen, was dat Belgisch brood ? Nee hoor
Scandinavisch ! Oh en waar vond men dat ? In Lidl of IKEA. Ook de
sauzen smaakten hen best, natuurlijk zelfgemaakt, want hier vond men
dat niet in de winkels. Leve internet voor de recepten !
De gasten bedolven ons onder de
geschenken, waarbij natuurlijk de dorpsbewoners en de wandelgroep ons
extra verwenden !
Het ideale moment voor een speech,
die filosofische discussies en veel emoties onder de toehoorders
teweeg bracht. Uiteraard bedankten we de dorpsbewoners,
collegavrienden en Cuprensers voor alles steun en hun vriendschap
tijdens al die jaren. Tot slot de opmerking dat onze gasten vaak als
Toscanefans bij ons aankwamen, doch afscheid namen als
Marchesupporters. Niet door de mooie natuur, en de cultuursteden,
alhoewel de gasten dat natuurlijk zeker apprecieerden. Doch
voornamelijk door hen , de bewoners van Poggio en Cupra. Onze gasten
werden immers altijd geraakt door de vriendelijkheid, de gastvrijheid
en de behulpzaamheid van de mensen hier. We hoopten dan ook dat zij
deze eigenschappen nooit zouden verliezen want die waren immers zo
belangrijk.
Veel gezoen en gefeliciteer
achteraf, waarbij wij buitenlanders zo geprezen werden voor ons
ondernemingszin e.d. Doch zonder de openheid en de hulp van de
plaatselijke bewoners hadden we onze B&B nooit geopend. Laat
staan 10 jaar open kunnen houden. Een mooier besluit dan de
wederzijdse verrijking konden we dan ook niet maken. Nu moest de
mooie taart tevoorschijn komen en worden aangesneden.
Een beter feest hadden we ons niet
kunnen wensen.
Met als kers op de taart: 2 awards
voor onze B&B: de Zoover award, één van de beste B&B in
Italië op een portaal waarbij gasten hun verblijf evalueerden en het
Italiaanse kwaliteitskeurmerk.
Op naar de volgende 10 jaar.
Erik en ik blijven echter niet
stilstaan, we volgen respectievelijk een wijncursus en een cursus
over wilde planten, mijn eigen scooter kondigt zich aan en de Giro
passeerde hier...maar dat is weer stof voor de volgende maandbrief.
Of tot op de Girandola, wij verheugen ons altijd op nieuwe gasten,
alsook onze honden die nu weer verwend werden door enkele gasten
...tot hun groot verdriet zijn ze ook weer snel weg.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste wijncursusdag waren slechts 2 cursisten aanwezig, Erik
en iemand anders. Nochtans hadden zich een 10-tal ingeschreven, doch
er was voetbal , er was een vergadering daar, een bijeenkomst
hier.....dan maar volgende week de echte start. Ondertussen mochten
de 2 cursisten al wijnen proeven.
De meeste gasten komen bij ons terecht via internet, door B&B
te googelen of overnachting of iets anders. Doch door een pasta naam
te googelen die veel op Girandola leek, arriveerde ook een gast.
Op het San Michele feest regent het altijd. Ook dit jaar dreigden
de wolken opnieuw aan de hemel . Mijnheer pastoor vertelde de
legende. Ooit stond er nog geen kerkje op deze plek. De droogte
teisterde al maanden de landbouwers...deze smeekten dan de Heilige
Michele om veel regen . Ze zouden hem belonen met het bouwen van een
kapel. San Michel had daar wel zin in en liet de hemelsluizen openen
...de dankbare boeren bouwden meteen een kerkje en sindsdien willen
of niet, regent het altijd tijdens het feest.
Op een vernissage van een plaatselijke kunstenaar die al jaren
gestorven was, was de adoptieve dochter aanwezig. Dat hadden de
bezoekers geweten. De hele inleiding onderbrak ze de spreker met
commentaar, verbeteringen en wilde nog de laatste plaatselijke
roddels uitwisselen en plein public. Tot ieders opluchting stak de
spreker daar uiteindelijk een grote stok ervoor.
De maand maart vergat dit jaar zijn
staart te roeren en zo genoten we van een warme en zonovergoten
lentemaand. De sneeuwperikelen verdwenen als de beroemde sneeuw voor
de zon. We haalden de tuinmeubelen weer tevoorschijn en ook de
planten uit de winterberging lieten zich de zonnestralen welgevallen.
Wie nu door de Marche reed, maakte ononderbroken bloesemtochten:
bloeiende kersenlaars, pruimen- en perenbomen.
Het zwembad kon weliswaar nog niet
geopend worden, daarvoor koelde het 's nachts nog te veel af , doch
een mooie rotstuin werd wel aangelegd.
Op de traditionele vrouwendag van 8
maart, was dit jaar de crisis merkbaar . Ontvignen de winkelende
vrouwen vroeger aan de kassa gratis een mooie mimosa, dit jaar moest
men die kopen. De gemeente besloot de vrouwen te eren met de
projectie van de documentatiefilm: Senza trucco of zonder make-up.
Het verhaal over 4 vrouwen zonde make-up die elk in een bepaald deel
van Italië biowijn produceerden, wijn zonder schmink dus . De hele
documentaire vastgelegd in een film zonder schmink, m.a.w. zonder
speciale effecten of voice over. Het publiek luisterde en keek echt
anderhalf uur geboeid naar mooie cinema!!! Daarna natuurlijk wijn en
eten à volonté.
Mooi weer, geen sneeuw meer,
eindelijk konden we eens op uitstap met ons busje. Allereerst kwam
Siena in Toscane aan de beurt, achteraf gezien amper 2 uurtjes rijden
van de Girandola. Erik beleefde Siena voor het eerst en meteen op
haar best; weinig toeristen, veel studenten kortom een mooie
gezellige stad, waarbij il Campo of het stadsplein de hoofdattractie
vormde.
Dichter bij huis reden we ook naar
Loreto, de bedevaartsplaats van Maria in de Marche. Volgens de
legende vlogen de engelen ooit het geboortehuisje van Maria uit
Nazareth helemaal naar Loreto. Rond het huisje bouwden beroemde
kunstenaars zoals Bramante een mooi gebeeldhouwd schrijn.
Assisi vormde het volgende doel
voor onze uitstap. Mijn zus en de gidsen van Umbrië organiseerden
voor de zomer weer Nederlandstalige rondleidingen zowel in Perugia
als Assisi en de eigenaars van B&B's, hotels e.d werden weer
uitgenodigd voor een modelrondleiding. Met 7 vrouwen en 1 man reed ik
dan het busje naar Assisi. Precies schoolreisgevoel. De rondleiding
mocht er zijn, heel interessant en niemand zal ooit de afbeelding van
de liftende Madonna in de Sint-Franciscuskerk vergeten. Tips
voor betaalbare terrasjes en restaurants in Assisi kregen we ook en
's avonds keerden we tevreden naar huis.
De medereizigers waren vol lof over
ons busje, comfortabel, goed zicht en natuurlijk een goede chauffeuse
!!!
Lentemaand meteen ook snoeimaand.
Cupramontana organiseerde voor de belangstellenden een snoeicursus
voor fruitbomen èn voor olijfbomen. Telkens een halve dag theorie en
een halve dag praktijk. De 2 verschillende lesgevers bleken
enthousiaste docenten die met hart en ziel verknocht waren aan de
bomen. Zowel theorie als praktijk waren heel interessant en
natuurlijk telkens gevolgd door eten en drinken. Blijkbaar een must
voor cursussen in de Marche. Bij de olijfsnoeicursus was ook de
zilveren snoeischaar aanwezig. De man had al een aantal keren
deelgenomen aan snoeiwedstrijden voor olijfbomen en telkens de 2de
plaats veroverd. Op het einde van de praktijk mocht hij dan zijn
kunsten vertonen. Binnen het kwartier een olijfboom snoeien,
uiteindelijk had hij die 15 minuten niet eens nodig. Op 8 minuten
tijd klaarde hij de klus.
De 3 gulden snoeiregels zouden we
niet snel vergeten.
De maand maart gaf het startschot
voor ons toeristisch jaar, deze keer waren het allemaal italianen die
de spits afbeten.
Ondanks de crisis zien we ons
toeristisch seizoen positief tegemoet, onze vereniging in
samenwerking met de gemeente zorgt vanaf mei tot september voor een
maandelijks kunst/ambachtenmarkt en we kijken natuurlijk al uit naar
8 mei, ons 10-jatig jubileum van onze B&B.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de praktijkcursus van de fruitbomen snoei had plaats in de
boomgaard van 2 oudere broers. Broer1 wilde de cursus volgen, broer2
niet want wat kon een professore hem nog leren. De zoon van broer 2
was wel geïnteresseerd en luisterde goed naar de professor.
Herhaaldelijk werd echter het betoog onderbroken door de zoon,
vader luister nu eens naar de leraar- , waarop hij -signor professore
u kan me echt niets meer leren-. Waarbij broer 1 hem antwoordde dat
men altijd bij kon leren vooral dat ze allebei een dagje ouder werden
en dat moderne snoeitechnieken vooral tijdsbesparend waren. Wat voor
hen toch best voordelig was. Broer 2 kon hiervoor slechts zijn neus
ophalen en achter de rug van il professor toch af en toe stiekem een
tak wegsnoeien die de professor zou hebben laten staan, maar ja wat
wist die professore er ook van ???
Bloeiende narcissen alom,
tulpenbladeren die boven de grond komen loeren, de roze bloesem van
de abrikozenbomen......en amper 3 weken geleden ploeterden we nog
door bijna anderhalve meter sneeuw.
De voorbode van een koude winter
maakten mijn nichtje en ik al mee tijdens onze citytrip in Amsterdam.
Een toffe logeerplek in hartje Amsterdam bij Petra, een nicht van
Erik , vormde ons dagelijkse vertrekpunt . Met mijn 10-jarige nichtje
op stap gaan ,betekende een programma op zijn Amerikaans of op zijn
Japans.: het Van Gogh museum, het Rijksmuseum, Het historisch museum,
het huis van Anne frank, de poezenboot en nog veel meer bezochten we
op 3 dagen tijd. Dit bij een ijzige koude noordenwind, die mijn
Siberië reis meteen opriep. We maakten nog de laatste grachtentocht
mee, want de volgende dag sloten alle grachten om ijsvorming te
bevorderen voor het schaatsen. Brussel bereikten we per Thalys ook
net voordat vele wissels begonnen te vriezen en we landden ook met
één van de laatste vliegtuigen op Ancona. Er lag nl. al een mooi
sneeuwtapijt, die de komende dagen dikker en dikker zou worden,
waardoor de luchthaven bijna een week gesloten werd. Mijn nichtje
geraakte ook nog net op het nippertje terug thuis in Umbrië, net
voor de serieuze sneeuwval.
2 weken lang zou het sneeuwen,
waarbij het dagelijkse verkeer vooral te voet gebeurde. De scholen
bleven 2 weken lang toe, waardoor de leerlingen dit jaar 2 weken
minder zomervakantie zouden hebben. (niet een al te grote ramp gezien
de 3 maanden lange vakantie) Lege winkelrekken en het leger dat
overal kwam meehelpen met extra vrachtwagens en baggers om die tonnen
sneeuw weg te ruimen.
Tijdens mijn 50-jarige Sarah
verjaardag was de sneeuw gelukkig aan het smelten, doch het feest
kon toch pas de week erna plaatsvinden, want sommigen konden zich nog
niet goed verplaatsen. Die dag wees de thermometer al meteen 20
graden aan ! Mijn zus uit België stuurde me een nieuwe outfit op,
want ze vond dat met 50 jaar men zich toch anders moest kleden !
Uit eten gebeurde in een nieuw
ontdekt restaurant in Jesi, (restaurant Vincanto) waar men kon kiezen
tussen speciale vis- of vleesgerechten. Het dessert, een ware creatie
met chocolademousse kon zelf wedijveren met de beste Belgische
chocomousse !
Het feest zelf was een
teatime-champagne festa met allerlei dolce, ik had natuurlijk weer
gebakken voor een heel legerregiment...Onze vriend David bracht zijn
gitaar mee .Hij had de Engelse charts en Amerikaanse charts van
februari 1962 nagekeken. Een van de liedjes die toen in de hitparade
stonden zou hij voorspelen, geassisteerd door een koor . Heel leuk
!!!
En ik zou dan eindelijk op mijn 50
ste een scooter krijgen.
Zoals reeds vermeld aan het begin
van de brief staat de lente voor de deur en natuurlijk ook weer het
begin van ons toeristisch seizoen, dit jaar bijten we de spits af met
een groep italianen.
De tuin maken we ook langzaam weer
gereed, ik zal nog snoeicursussen gaan volgen. Doch 8 mei zal de
grote datum worden , want dan zijn we precies 10 jaar met onze B&B
gestart. Wie die dag bij ons logeert krijgt de overnachting gratis
(min. 3 nachten) en kan meefeesten !
Maar dat is voor de toekomst
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS tijdens de eerste week van de
sneeuw wandelden we naar Cupramontana om even een frisse neus op te
halen. Hier lag nog meer sneeuw dan bij ons. In de bar Ruggero werd
dan ook over niets anders gesproken. Bij het verlaten kreeg ik nog
een mooi theekopje cadeau met allerlei soorten thee. Voor de moeite
dat we gedaan hadden om even naar het dorp te gaan.
PPS een vriendin van ons kon tijdens
de sneeuw niet eens met haar auto tot haar huis geraken, tot de
hoofdweg vergde een wandeling van 20 minuten, bergop wel te verstaan.
Doch boodschappen moesten er wel gedaan worden. Bovenaan gekomen
stopte een tandeloze opa voor haar. Of ze aan het wandelen was. Nee
zei ze, boodschappen doen. Stap maar in. Opa die een Fiat 500 reed,
zonder kettingen en zonder sneeuwbanden geraakte toch ondanks alles
tot aan de 1ste supermarkt. Hier kon ze haar inkopen doen en
ontmoette andere vrienden. Hiermee kreeg ze weer een lift tot aan de
bar tabacchi van Poggio cupro, waar ze sigaretten haalde. Maar
opnieuw moest ze niet te voet... want opa stond er weer, dus kon ze
weer mooi mee.
Deze brief kon een kopie zijn van
het jaar 2005, l'annata della grande nevicata, of het jaar van de
grote sneeuw. Toen was het 40 jaar geleden, nu amper 7 jaren na de
fameuze sneeuwbuien. We zitten nu met een meter sneeuw, Cupra meet
al bijna anderhalf en de neerslag blijft maar duren!!!
Tot nu toe bleef Koning Winter
tijdens december en januari gewoon afwezig , maar verstopte zich
waarschijnlijk op een heel goede plek om dan onverwachts toen
iedereen al de lente zag, meedogenloos toe te slaan.
Gelukkig genoten we de voorbije
maanden van ononderbroken zonnige dagen met cielo azzurro zoals we
dat in la Bella Italia gewend waren. De wekelijkse wandelingen
overtroffen zichzelf dan ook. Zo wandelden we met Dante , een gids
die normaliter wandelingen leidt in Patagonië, op de Kilimanjaro
e.d. ,naar de Monte Conero, onze prachtige kliffenkust. We zouden
op zeeniveua vertrekken om dan de 500 meter hoge klif te beklimmen.
Weliswaar langs de paden met niet al te moeilijke hellingsgraad,
want zijn dagelijkse training bestond eruit om van een buurdorp hier
in de buurt naar de top van de Monte San Vicino te lopen (1500m
hoog) en terug. We kozen bovendien een stralende winterdag uit en
genoten zo van prachtige panorama's op de blauwe Adriatische kust.
Januari waren we gesloten en om ons
toch bezig te houden organiseerde ik samen met een Duitse collega een
baknamiddag Duitse taarten. Het werd een internationale samenkomst
met o.a. een Finse vrouw, Nederlandse, Engelse, en natuurlijk ook
Italiaanse vrouwen. Zelfs 2 mannen waren van de partij. De gebakken
taarten konden we dan met zijn allen lekker oppeuzelen.
Het jaar startten we tevens met een
belangrijke aankoop ; een minibus met 9 plaatsen. We kregen nl. meer
en meer aanvragen om tours te organiseren. Tot nu toe huurde Erik
altijd een bus , doch daar men die ruim van tevoren moest reserveren,
konden we niet altijd flexibel zijn. We ontdekten een goede
tweedehands Fiat Ducato in Fabriano die we onmiddellijk kochten..
Een week later maakte ik al met enkele vriendinnen een surprise
bezoek bij een vriendin die jarig was. Samen reden we dan verder om
heerlijk te aperitieven; in het busje groeide al snel het
schoolreisgevoel. Voortaan konden we ook onze gasten dagtours
aanbieden.
Eind januari vertrokken mijn moeder
, ik, mijn zus uit Umbrië en haar 2 kinderen naar België voor een
surpriseparty voor mijn zus in België die 40 jaar jong werd. De hele
organisatie verliep in het grootste geheim met mijn schoonbroer in
het complot. We arriveerden 's avonds laat in Charleroi waar we in
een hotel overnachtten. S 'anderendaags haalde onze schoonbroer ons
op , om dan hun huis , meer bepaald de living in een discotent te
veranderen, compleet met discobal. (voor dat laatste attribuut hadden
we wel een extra bagage moeten inchecken ) We verkleedden ons ,
verstopten ons en dan was het wachten geblazen op mijn zus die niets
vermoedend haar huis zou binnen stappen met de 2 zoons na een
werkdag. De verrassing was compleet, ze merkten niet meteen iets op
totdat ze verklede figuren zagen die een dansje opvoerden op Dancing
Queen !!!! Daarna deden we ons tegoed aan het buffet !
Wij vertelden haar dat wij de
babysitters waren die onze zwager had besteld voor een etentje in een
restaurant morgen avond. Natuurlijk weer een smoes, want
morgennamiddag was een verrassingsfeest gepland met allerlei
vrienden. We moesten haar wel eerst het huis uitkrijgen, maar ze
stelde plots voor om een kinderfilm te gaan bekijken. Zo gezegd zo
gedaan, mijn 2 zussen en de kinderen de deur uit, zodat mijn
schoonbroer, mijn moeder en ik het huis konden klaarmaken. Een
traiteur was ook besteld, dus die kwam ook alles versieren e.d. De
vrienden kwamen stilletjesaan binnen alsook onze broer, we moesten
alleen mijn zus nog langer ver van huis houden, want de film was al
lang gedaan en niet iedereen was er al. Haar wat boodschappen laten
doen en dan het langverwacht moment ! De rode loper was uit en
stomverbaasd parkeerde ze de de auto het werd een leuke namiddag
en avond met zeer lekker eten, een traiteur om u tegen te zeggen !!!!
De volgende dag vertrokken mijn
petekind en ik naar Amsterdam waar we samen op citytrip vertrokken.
Met de trein naar Waremme tot Brussel Zuid voor de Thalys. Op het
perron koos ik de hoofdroltrap uit om naar beneden te gaan naar de
inkomhal van het station. Op de roltrap bemerkte ik beneden 2 hevig
zwaaiende figuren , misschien voor de mensen achter ons ? Nee het
waren 2 vriendinnen van mij compleet met ballonnen en pralines,
speciaal voor mijn 50 ste verjaardag, weliswaar pas eind februari,
maar toch. Wat een surprise !!! aanvankelijk lag er een ander
scenario klaar, doch de algemene staking van 30 januari gooide roet
in het eten. Gelukkig bleef er nog even tijd over om nog samen
iets te drinken en te eten , maar toen moesten we toch de Thalys op
.Afscheid genomen en dan gezoefd tot in Amsterdam waar we de trein
namen tot in Alkmaar waar mijn schoonzus woonde. Zij haalde ons op
met haar zoontje en we konden dan hun verbouwde huis bewonderen en
natuurlijk het 8maanden oude dochtertje ! Daarna kreeg Lena mijn
petekind nog het Nederlandse strand te zien, duinen e.d. Ook het
avondeten was voor Lena iets speciaals: voor het eerst rookworst
gegeten, die ze heel lekker vond. Vervolgens met de trein terug naar
Amsterdam. De metro genomen naar Petra, een nicht van Erik waar we
zouden logeren. Maar dat is voor de volgende maandbrief. Hopelijk
spreken we dan van prinses Primavera....
tanti saluti cari
Isabelle enErik
PS:
we gingen te voet naar Cupramontana. Het rijden met de auto
was slechts mogelijk met sneeuwkettingen om en dat was wel veel
moeite om die om te doen. Aangekomen in de supermarkt leek het wel
oorlog: alle schappen met verse groenten , fruit, eieren waren leeg.
De rest van het assortiment was ook beperkt....
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
