de natuur zucht
onder de 4de hittegolf van deze maand, de hoeveelheid water begint
ook kritiek te worden....de wisselvallige lente lijkt alweer een
tijdje achter de rug.
De wijncursus wijdde
Erik in de geheimen van de rode, witte en schuimwijnen. Zelf dompelde
ik me in de wereld van spontane planten en kruiden van onze regio.
2à 3 avonden theorie gedurende 4 weken , de praktijk tijdens mooie
wandelingen. Een boeiende cursus, waarbij de professor botanica ons,
bij de laatste les, beloonde met 2 fantastische flora boeken.
Midden mei en juni
altijd de mooiste wandelmaanden wat de natuur betreft, de hele
plantenwereld leek een competitie te houden voor de mooiste bloemen.
Onze zaterdagwandelingen overtroffen elkaar keer op keer. De Monte
Cipollara met zijn wilde bloeiende uien (cipolle de naam van de
berg verklapte het reeds). De pioenen op de Monte San Vicino...maar
de meest spectaculaire beleefden we bij de verkenning van de Fosso
Scuo of de donkere gracht. Een wandelpad verstopt in een bos bracht
ons uiteindelijk via veel geklauter in een indrukwekkende canyon.
Tijdens één van
onze pauzes in een dorpje maakten we kennis met een oud vrouwtje, 90
jaar werd ze die dag. Meteen een startsein voor de groep om te zingen
voor de jarige.
Dankzij het talent
van een van de wandelaarsters, een kunstlerares, wandelden we
voortaan in een mooi podisti outfit .
Natuurlijk het
drukke seizoen naderde , met meer en meer wisselingen van gasten op
zaterdag , dus konden we niet meer altijd mee.
Zelf ontving ik na
meer dan 30 jaar een ex-klasgenootje van de lagere school en Erik
van zijn middelbaar onderwijs.
Onze Limburgse
stamgasten zorgden zelfs voor een Limburgse specialiteiten
verrassing, we verheugden ons ook op ex-Schalkhovenaars, oude
dorpsgenoten dus.
De lerares
schilderkunsten bezocht ons met haar ouders waarvan haar vader ons
het recept onthulde voor de echte Hasseltse speculaas !
Recent een
ex-collega van mij van de VDAB uit Tongeren die nu weer collega
blijkt , want zijn vrouw en hij verhuren vakantieappartementen in
Tongeren.( www.heurwinning.com
)
Een groot evenement,
de Giro passeerde in de Marche, niet de eerste keer, maar nu wel
dichtbij onze deur. Een vriend van ons, een echte wielerfan toonde
ons een mooie toeschouwersplaats, waar we inderdaad de beklimming van
de wielrenners mooi konden volgen.
Cantamaagio kondigde
zich opnieuw aan; een oude traditie waarbij de muzikanten vroeger van
boerderij naar boerderij trokken om een concert te geven, en zo wat
bij te verdienen. De groep Damigiana wist ons te vinden doch zoals
elk jaar waren onze gasten de hort op. De groep besloot ons dan maar
een privéconcert te geven compleet met dansmuziek ! Onze gasten
misten zo wel een leuke namiddag.
De cantine aperte of
de opendeurdagen van de wijnproducenten stond ook op het programma,
de gasten in onze bus geladen en zo lekkere wijn gaan proeven.
De bloementapijten
sierden ook dit jaar de straten van Cupramontana onder de
traditionele stralende zon.
Eind mei ging Erik
voor het eerst in zijn leven onder het mes. Hij was in april
gevallen, had een knobbel eraan overgehouden op zijn schouder. Na 2
maanden besloot men toch foto's te laten nemen, bleek zijn schouder
uit de kom en een bot dat eruit stak. Een medisch wonder, want
normaal zou men vele pijn moeten hebben en niets meer kunnen bewegen.
. De operatie vond plaats in het Dus in het ziekenhuis van Jesi ,
waar Erik via een rollend tapijt op de operatietafel belandde . De
chirurg legde alles goed uit en na 4 uren was zijn schouder terug in
orde. Maar natuurlijk kon hij nu bijna niets meer doen. Toch moest
het snel genezen want Erik moest einde maand met 2 Amerikanen
rondtoeren. Dat lukte perfect en de 2 Amerikaanse toeristen waren nu
echte Marche liefhebbers geworden.
Het oogsten van
fruit startte nu ook, bij mijn buurvrouw de kersen geplukt en bij
ons zelf de visciola of wilde kersen voor de confituur. Mijn neefje
uit Umbrië die hier op sportkamp was, ontpopte zich tot een ware
kersenontpitter !
Elke begin van de
maand organiseerde de gemeente voortaan een kunst- en biomarkt wat
veel succes kende ! De prachtige kraampjes verrijkten onze piazza.
Het artikel van de
Smaak van Italië lag nu ook in de winkels en we kregen mooie
reacties.
Mijn scooterdroom
werd vervuld, een mooie Scarabeo Aprilia 50cc. Alleen bleek het
rijden erop minder gemakkelijk , toch zeker als men geen 18 meer is.
Maar tegenwoordig rijd ik er naar de bakker, en naar Moie en
naar....
De EK voetbal bracht
grote verrassingen: Nederland meteen uitgeschakeld en Italia warempel
tot in de finale. Daarmee had men hier niet gerekend , dus wie op het
einde nog een vlag wilde kopen,ving echt bot. Bar Rugggero weer de
beste plaats om de match te volgen, maar helaas geen groot feest
zoals in 2006 .
De gemeente
investeerde nu in gratis Wifi op bepaalde plaatsen voor de toeristen
en elk monument voorzag ze van een plakkat met de geschiedenis en QR
code.... Binnenkort de nacht van de Verdicchio, het dorpsfeest in
Poggio......het seizoen is weer gestart !
Tot de volgende keer
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Een van de wijnproducenten vierde zijn 50-jarig bestaan. Wij
waren ook uitgenodigd .Van te voren moest men meedelen of men voor
de receptie en geleide wandeling kwam of voor het avondeten. We
meldden ons alleen aan voor de wandeling in de wijngaarden en de
receptie en namen onze gasten mee. Doch het begon te
stortregenen, oei daar ging de wandeling en de receptie, dan maar
meteen starten met het avondeten. Zo genoten wij van een heel diner
en wijn à volonté
Erik bezocht een restaurant met zijn 2 Amerikanen, waar we al een
tijdje niet meer gewest waren. Hingen er allemaal foto's van de
voetbalclub Manchester City en Ballotelli, het enfant terrible van
de Italiaanse voetbal. De kok in het restaurant was eigenlijk de kok
van die ploeg en als het zomerpauze was, kwam hij terug in zijn
restaurant hier in de Marche. Begon het voetbalseizoen weer, dan
reisde hij naar Engeland en kookte zijn moeder in zijn Marchigiaans
restaurant. Dit doordat de trainer van de ploeg afkomstig was uit
de Marche.
De operatietafel in het ziekenhuis van Jesi bleek niet echt
overeen te komen met Eriks lengte. Geen probleem zei de chirurg
tegen Erik, we zijn hier bij de afdeling orthopedie, een amputatie
van de voeten kan er nog bij. Ja ja zei Erik maar ik ben Hollander,
dus dat worden 2 operaties voor de prijs van 1 !
In mijn vorige brief meldde ik het
ontbreken van de maartse buien, doch de aprilse grillen lieten zich
des te meer kenbaar maken. De Goede vrijdag processie verliep onder
de paraplu's. De paasklokken uit Rome, speciaal voor onze gasten uit
Schalkhoven geland in de Girandola, verstopten hun paaseieren maar
binnenshuis.
Gelukkig wisselde de zon regelmatig
af met de regenbuien, waardoor de natuur in een kleurrijke bloemenzee
veranderde en de fotografen van onze zaterdag wandelingen van extra
materiaal voorzag. Leve de digitale fotografie.
De podistigroep kreeg wel een
minder leuke boodschap te verwerken, onze gids Alberto brak zijn heup
tijdens een fietstocht met vrienden. De diehard fietste zelfs nog 10-
tallen kilometers met zijn gebroken heup. Een nieuwe heup en een week
verder organiseerde hij al alternatieve korte wandelingen. De groep
zonder zijn ervaren gids recycleerde dan maar de oude wandelingen of
belde bij twijfels aan kruispunten op: Alberto, we staan hier,
moeten we nu links of rechts ?
Met Pasen startte langzaam het
toeristisch seizoen, het VVV in Cupra heropende haar deuren voorlopig
elke maandagmorgen tijdens de markturen. Erik ontwierp een nieuwe
postkaart, dat alle toeristen gratis mochten afhalen op het VVV.
Eindelijk een alternatief voor de postkaart met de opgebaarde
heilige. Ook de parking voor de campers werd opgewaardeerd.
Een uitstap bracht ons naar
Mondavio, een mooi ommuurde burchtstad , op weg naar Urbino. Prachtig
en opmerkelijk de nog talrijke bewaarde gevechtstoestellen.
De meimaand startte met zonniger
weer , zodat alle vogels voor erfgenamen zorgden. Ononderbroken
vogelconcerten met als nummer 1 in de vogelhitparade, de nachtelijke
canzone van de nachtegaal .
1 mei vierden we traditioneel met de
wandelgroep, het bleef deze keer droog tijdens de maaltijd, maar
helaas doopten de weergoden de inwijdingsceremonie van de restauratie
van de oude fontein met vers regenwater.
Het zwembad legden we natuurlijk
open, een mooie rotstuin er rond aangelegd en een bamboescherm op de
achtergrond. De parasol aan het appartement vervingen we nu door een
zonnezeil. Bovendien ondertekenden we het contract voor zonnepanelen
voor stroom.
Zelfs tijdens crisistijden is
promotievoeren een must. Een journaliste en fotografe van het
tijdschrift de Smaak van Italië logeerden een paar dagen bij ons.
Het artikel over onze B&B vereniging en de gemeente Cupramontana
zou in het juli nummer verschijnen. De weergoden verpestten af en toe
het plezier, doch de eerste biomarkt werd vereeuwigd, de natuur,
enkele structuren, en het aperitief moment bij de bar. Genoeg
smaakmakers voor een vakantie in onze bijzondere gemeente
Cupramontana.
Het evenement van de meimaand was de
viering van ons 10-jarig jubileum van de opening van onze B&B
Girandola. Op 8 mei 2002 openden we onze deuren bij stromende regen
en omringd door een dikke modder parking. Gelukkig waren de 1ste
gasten een vriendin met haar wandelvrienden en hun wandelschoenen en
geen chique signore met hun stilettohielen ! We nodigden de
dorpsbewoners uit, onze collega's van de vereniging, de wandelgroep
en nog allerlei vrienden. Of ze allemaal zouden komen ? Maar wat te
eten aanbieden ? Uiteindelijk bedachten we een internationaal
broodjesfestival: panini porchetta voor Italië, hotdogs, knäckebröd
met beleg, stokbrood met Belgische preparé, kipkerrie salade,
tonijnsalade, en dan tortilla's. Onze vriendin bakte een prachtige
taart .
Er kwamen uiteindelijk 90 man
opdagen die al die verschillende broodjes origineel vonden. Zelfs de
Italianen onder het gezelschap smulden er op los. Vooral het
knäckebröd intrigeerde hen, was dat Belgisch brood ? Nee hoor
Scandinavisch ! Oh en waar vond men dat ? In Lidl of IKEA. Ook de
sauzen smaakten hen best, natuurlijk zelfgemaakt, want hier vond men
dat niet in de winkels. Leve internet voor de recepten !
De gasten bedolven ons onder de
geschenken, waarbij natuurlijk de dorpsbewoners en de wandelgroep ons
extra verwenden !
Het ideale moment voor een speech,
die filosofische discussies en veel emoties onder de toehoorders
teweeg bracht. Uiteraard bedankten we de dorpsbewoners,
collegavrienden en Cuprensers voor alles steun en hun vriendschap
tijdens al die jaren. Tot slot de opmerking dat onze gasten vaak als
Toscanefans bij ons aankwamen, doch afscheid namen als
Marchesupporters. Niet door de mooie natuur, en de cultuursteden,
alhoewel de gasten dat natuurlijk zeker apprecieerden. Doch
voornamelijk door hen , de bewoners van Poggio en Cupra. Onze gasten
werden immers altijd geraakt door de vriendelijkheid, de gastvrijheid
en de behulpzaamheid van de mensen hier. We hoopten dan ook dat zij
deze eigenschappen nooit zouden verliezen want die waren immers zo
belangrijk.
Veel gezoen en gefeliciteer
achteraf, waarbij wij buitenlanders zo geprezen werden voor ons
ondernemingszin e.d. Doch zonder de openheid en de hulp van de
plaatselijke bewoners hadden we onze B&B nooit geopend. Laat
staan 10 jaar open kunnen houden. Een mooier besluit dan de
wederzijdse verrijking konden we dan ook niet maken. Nu moest de
mooie taart tevoorschijn komen en worden aangesneden.
Een beter feest hadden we ons niet
kunnen wensen.
Met als kers op de taart: 2 awards
voor onze B&B: de Zoover award, één van de beste B&B in
Italië op een portaal waarbij gasten hun verblijf evalueerden en het
Italiaanse kwaliteitskeurmerk.
Op naar de volgende 10 jaar.
Erik en ik blijven echter niet
stilstaan, we volgen respectievelijk een wijncursus en een cursus
over wilde planten, mijn eigen scooter kondigt zich aan en de Giro
passeerde hier...maar dat is weer stof voor de volgende maandbrief.
Of tot op de Girandola, wij verheugen ons altijd op nieuwe gasten,
alsook onze honden die nu weer verwend werden door enkele gasten
...tot hun groot verdriet zijn ze ook weer snel weg.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste wijncursusdag waren slechts 2 cursisten aanwezig, Erik
en iemand anders. Nochtans hadden zich een 10-tal ingeschreven, doch
er was voetbal , er was een vergadering daar, een bijeenkomst
hier.....dan maar volgende week de echte start. Ondertussen mochten
de 2 cursisten al wijnen proeven.
De meeste gasten komen bij ons terecht via internet, door B&B
te googelen of overnachting of iets anders. Doch door een pasta naam
te googelen die veel op Girandola leek, arriveerde ook een gast.
Op het San Michele feest regent het altijd. Ook dit jaar dreigden
de wolken opnieuw aan de hemel . Mijnheer pastoor vertelde de
legende. Ooit stond er nog geen kerkje op deze plek. De droogte
teisterde al maanden de landbouwers...deze smeekten dan de Heilige
Michele om veel regen . Ze zouden hem belonen met het bouwen van een
kapel. San Michel had daar wel zin in en liet de hemelsluizen openen
...de dankbare boeren bouwden meteen een kerkje en sindsdien willen
of niet, regent het altijd tijdens het feest.
Op een vernissage van een plaatselijke kunstenaar die al jaren
gestorven was, was de adoptieve dochter aanwezig. Dat hadden de
bezoekers geweten. De hele inleiding onderbrak ze de spreker met
commentaar, verbeteringen en wilde nog de laatste plaatselijke
roddels uitwisselen en plein public. Tot ieders opluchting stak de
spreker daar uiteindelijk een grote stok ervoor.
De maand maart vergat dit jaar zijn
staart te roeren en zo genoten we van een warme en zonovergoten
lentemaand. De sneeuwperikelen verdwenen als de beroemde sneeuw voor
de zon. We haalden de tuinmeubelen weer tevoorschijn en ook de
planten uit de winterberging lieten zich de zonnestralen welgevallen.
Wie nu door de Marche reed, maakte ononderbroken bloesemtochten:
bloeiende kersenlaars, pruimen- en perenbomen.
Het zwembad kon weliswaar nog niet
geopend worden, daarvoor koelde het 's nachts nog te veel af , doch
een mooie rotstuin werd wel aangelegd.
Op de traditionele vrouwendag van 8
maart, was dit jaar de crisis merkbaar . Ontvignen de winkelende
vrouwen vroeger aan de kassa gratis een mooie mimosa, dit jaar moest
men die kopen. De gemeente besloot de vrouwen te eren met de
projectie van de documentatiefilm: Senza trucco of zonder make-up.
Het verhaal over 4 vrouwen zonde make-up die elk in een bepaald deel
van Italië biowijn produceerden, wijn zonder schmink dus . De hele
documentaire vastgelegd in een film zonder schmink, m.a.w. zonder
speciale effecten of voice over. Het publiek luisterde en keek echt
anderhalf uur geboeid naar mooie cinema!!! Daarna natuurlijk wijn en
eten à volonté.
Mooi weer, geen sneeuw meer,
eindelijk konden we eens op uitstap met ons busje. Allereerst kwam
Siena in Toscane aan de beurt, achteraf gezien amper 2 uurtjes rijden
van de Girandola. Erik beleefde Siena voor het eerst en meteen op
haar best; weinig toeristen, veel studenten kortom een mooie
gezellige stad, waarbij il Campo of het stadsplein de hoofdattractie
vormde.
Dichter bij huis reden we ook naar
Loreto, de bedevaartsplaats van Maria in de Marche. Volgens de
legende vlogen de engelen ooit het geboortehuisje van Maria uit
Nazareth helemaal naar Loreto. Rond het huisje bouwden beroemde
kunstenaars zoals Bramante een mooi gebeeldhouwd schrijn.
Assisi vormde het volgende doel
voor onze uitstap. Mijn zus en de gidsen van Umbrië organiseerden
voor de zomer weer Nederlandstalige rondleidingen zowel in Perugia
als Assisi en de eigenaars van B&B's, hotels e.d werden weer
uitgenodigd voor een modelrondleiding. Met 7 vrouwen en 1 man reed ik
dan het busje naar Assisi. Precies schoolreisgevoel. De rondleiding
mocht er zijn, heel interessant en niemand zal ooit de afbeelding van
de liftende Madonna in de Sint-Franciscuskerk vergeten. Tips
voor betaalbare terrasjes en restaurants in Assisi kregen we ook en
's avonds keerden we tevreden naar huis.
De medereizigers waren vol lof over
ons busje, comfortabel, goed zicht en natuurlijk een goede chauffeuse
!!!
Lentemaand meteen ook snoeimaand.
Cupramontana organiseerde voor de belangstellenden een snoeicursus
voor fruitbomen èn voor olijfbomen. Telkens een halve dag theorie en
een halve dag praktijk. De 2 verschillende lesgevers bleken
enthousiaste docenten die met hart en ziel verknocht waren aan de
bomen. Zowel theorie als praktijk waren heel interessant en
natuurlijk telkens gevolgd door eten en drinken. Blijkbaar een must
voor cursussen in de Marche. Bij de olijfsnoeicursus was ook de
zilveren snoeischaar aanwezig. De man had al een aantal keren
deelgenomen aan snoeiwedstrijden voor olijfbomen en telkens de 2de
plaats veroverd. Op het einde van de praktijk mocht hij dan zijn
kunsten vertonen. Binnen het kwartier een olijfboom snoeien,
uiteindelijk had hij die 15 minuten niet eens nodig. Op 8 minuten
tijd klaarde hij de klus.
De 3 gulden snoeiregels zouden we
niet snel vergeten.
De maand maart gaf het startschot
voor ons toeristisch jaar, deze keer waren het allemaal italianen die
de spits afbeten.
Ondanks de crisis zien we ons
toeristisch seizoen positief tegemoet, onze vereniging in
samenwerking met de gemeente zorgt vanaf mei tot september voor een
maandelijks kunst/ambachtenmarkt en we kijken natuurlijk al uit naar
8 mei, ons 10-jatig jubileum van onze B&B.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de praktijkcursus van de fruitbomen snoei had plaats in de
boomgaard van 2 oudere broers. Broer1 wilde de cursus volgen, broer2
niet want wat kon een professore hem nog leren. De zoon van broer 2
was wel geïnteresseerd en luisterde goed naar de professor.
Herhaaldelijk werd echter het betoog onderbroken door de zoon,
vader luister nu eens naar de leraar- , waarop hij -signor professore
u kan me echt niets meer leren-. Waarbij broer 1 hem antwoordde dat
men altijd bij kon leren vooral dat ze allebei een dagje ouder werden
en dat moderne snoeitechnieken vooral tijdsbesparend waren. Wat voor
hen toch best voordelig was. Broer 2 kon hiervoor slechts zijn neus
ophalen en achter de rug van il professor toch af en toe stiekem een
tak wegsnoeien die de professor zou hebben laten staan, maar ja wat
wist die professore er ook van ???
Bloeiende narcissen alom,
tulpenbladeren die boven de grond komen loeren, de roze bloesem van
de abrikozenbomen......en amper 3 weken geleden ploeterden we nog
door bijna anderhalve meter sneeuw.
De voorbode van een koude winter
maakten mijn nichtje en ik al mee tijdens onze citytrip in Amsterdam.
Een toffe logeerplek in hartje Amsterdam bij Petra, een nicht van
Erik , vormde ons dagelijkse vertrekpunt . Met mijn 10-jarige nichtje
op stap gaan ,betekende een programma op zijn Amerikaans of op zijn
Japans.: het Van Gogh museum, het Rijksmuseum, Het historisch museum,
het huis van Anne frank, de poezenboot en nog veel meer bezochten we
op 3 dagen tijd. Dit bij een ijzige koude noordenwind, die mijn
Siberië reis meteen opriep. We maakten nog de laatste grachtentocht
mee, want de volgende dag sloten alle grachten om ijsvorming te
bevorderen voor het schaatsen. Brussel bereikten we per Thalys ook
net voordat vele wissels begonnen te vriezen en we landden ook met
één van de laatste vliegtuigen op Ancona. Er lag nl. al een mooi
sneeuwtapijt, die de komende dagen dikker en dikker zou worden,
waardoor de luchthaven bijna een week gesloten werd. Mijn nichtje
geraakte ook nog net op het nippertje terug thuis in Umbrië, net
voor de serieuze sneeuwval.
2 weken lang zou het sneeuwen,
waarbij het dagelijkse verkeer vooral te voet gebeurde. De scholen
bleven 2 weken lang toe, waardoor de leerlingen dit jaar 2 weken
minder zomervakantie zouden hebben. (niet een al te grote ramp gezien
de 3 maanden lange vakantie) Lege winkelrekken en het leger dat
overal kwam meehelpen met extra vrachtwagens en baggers om die tonnen
sneeuw weg te ruimen.
Tijdens mijn 50-jarige Sarah
verjaardag was de sneeuw gelukkig aan het smelten, doch het feest
kon toch pas de week erna plaatsvinden, want sommigen konden zich nog
niet goed verplaatsen. Die dag wees de thermometer al meteen 20
graden aan ! Mijn zus uit België stuurde me een nieuwe outfit op,
want ze vond dat met 50 jaar men zich toch anders moest kleden !
Uit eten gebeurde in een nieuw
ontdekt restaurant in Jesi, (restaurant Vincanto) waar men kon kiezen
tussen speciale vis- of vleesgerechten. Het dessert, een ware creatie
met chocolademousse kon zelf wedijveren met de beste Belgische
chocomousse !
Het feest zelf was een
teatime-champagne festa met allerlei dolce, ik had natuurlijk weer
gebakken voor een heel legerregiment...Onze vriend David bracht zijn
gitaar mee .Hij had de Engelse charts en Amerikaanse charts van
februari 1962 nagekeken. Een van de liedjes die toen in de hitparade
stonden zou hij voorspelen, geassisteerd door een koor . Heel leuk
!!!
En ik zou dan eindelijk op mijn 50
ste een scooter krijgen.
Zoals reeds vermeld aan het begin
van de brief staat de lente voor de deur en natuurlijk ook weer het
begin van ons toeristisch seizoen, dit jaar bijten we de spits af met
een groep italianen.
De tuin maken we ook langzaam weer
gereed, ik zal nog snoeicursussen gaan volgen. Doch 8 mei zal de
grote datum worden , want dan zijn we precies 10 jaar met onze B&B
gestart. Wie die dag bij ons logeert krijgt de overnachting gratis
(min. 3 nachten) en kan meefeesten !
Maar dat is voor de toekomst
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS tijdens de eerste week van de
sneeuw wandelden we naar Cupramontana om even een frisse neus op te
halen. Hier lag nog meer sneeuw dan bij ons. In de bar Ruggero werd
dan ook over niets anders gesproken. Bij het verlaten kreeg ik nog
een mooi theekopje cadeau met allerlei soorten thee. Voor de moeite
dat we gedaan hadden om even naar het dorp te gaan.
PPS een vriendin van ons kon tijdens
de sneeuw niet eens met haar auto tot haar huis geraken, tot de
hoofdweg vergde een wandeling van 20 minuten, bergop wel te verstaan.
Doch boodschappen moesten er wel gedaan worden. Bovenaan gekomen
stopte een tandeloze opa voor haar. Of ze aan het wandelen was. Nee
zei ze, boodschappen doen. Stap maar in. Opa die een Fiat 500 reed,
zonder kettingen en zonder sneeuwbanden geraakte toch ondanks alles
tot aan de 1ste supermarkt. Hier kon ze haar inkopen doen en
ontmoette andere vrienden. Hiermee kreeg ze weer een lift tot aan de
bar tabacchi van Poggio cupro, waar ze sigaretten haalde. Maar
opnieuw moest ze niet te voet... want opa stond er weer, dus kon ze
weer mooi mee.
Deze brief kon een kopie zijn van
het jaar 2005, l'annata della grande nevicata, of het jaar van de
grote sneeuw. Toen was het 40 jaar geleden, nu amper 7 jaren na de
fameuze sneeuwbuien. We zitten nu met een meter sneeuw, Cupra meet
al bijna anderhalf en de neerslag blijft maar duren!!!
Tot nu toe bleef Koning Winter
tijdens december en januari gewoon afwezig , maar verstopte zich
waarschijnlijk op een heel goede plek om dan onverwachts toen
iedereen al de lente zag, meedogenloos toe te slaan.
Gelukkig genoten we de voorbije
maanden van ononderbroken zonnige dagen met cielo azzurro zoals we
dat in la Bella Italia gewend waren. De wekelijkse wandelingen
overtroffen zichzelf dan ook. Zo wandelden we met Dante , een gids
die normaliter wandelingen leidt in Patagonië, op de Kilimanjaro
e.d. ,naar de Monte Conero, onze prachtige kliffenkust. We zouden
op zeeniveua vertrekken om dan de 500 meter hoge klif te beklimmen.
Weliswaar langs de paden met niet al te moeilijke hellingsgraad,
want zijn dagelijkse training bestond eruit om van een buurdorp hier
in de buurt naar de top van de Monte San Vicino te lopen (1500m
hoog) en terug. We kozen bovendien een stralende winterdag uit en
genoten zo van prachtige panorama's op de blauwe Adriatische kust.
Januari waren we gesloten en om ons
toch bezig te houden organiseerde ik samen met een Duitse collega een
baknamiddag Duitse taarten. Het werd een internationale samenkomst
met o.a. een Finse vrouw, Nederlandse, Engelse, en natuurlijk ook
Italiaanse vrouwen. Zelfs 2 mannen waren van de partij. De gebakken
taarten konden we dan met zijn allen lekker oppeuzelen.
Het jaar startten we tevens met een
belangrijke aankoop ; een minibus met 9 plaatsen. We kregen nl. meer
en meer aanvragen om tours te organiseren. Tot nu toe huurde Erik
altijd een bus , doch daar men die ruim van tevoren moest reserveren,
konden we niet altijd flexibel zijn. We ontdekten een goede
tweedehands Fiat Ducato in Fabriano die we onmiddellijk kochten..
Een week later maakte ik al met enkele vriendinnen een surprise
bezoek bij een vriendin die jarig was. Samen reden we dan verder om
heerlijk te aperitieven; in het busje groeide al snel het
schoolreisgevoel. Voortaan konden we ook onze gasten dagtours
aanbieden.
Eind januari vertrokken mijn moeder
, ik, mijn zus uit Umbrië en haar 2 kinderen naar België voor een
surpriseparty voor mijn zus in België die 40 jaar jong werd. De hele
organisatie verliep in het grootste geheim met mijn schoonbroer in
het complot. We arriveerden 's avonds laat in Charleroi waar we in
een hotel overnachtten. S 'anderendaags haalde onze schoonbroer ons
op , om dan hun huis , meer bepaald de living in een discotent te
veranderen, compleet met discobal. (voor dat laatste attribuut hadden
we wel een extra bagage moeten inchecken ) We verkleedden ons ,
verstopten ons en dan was het wachten geblazen op mijn zus die niets
vermoedend haar huis zou binnen stappen met de 2 zoons na een
werkdag. De verrassing was compleet, ze merkten niet meteen iets op
totdat ze verklede figuren zagen die een dansje opvoerden op Dancing
Queen !!!! Daarna deden we ons tegoed aan het buffet !
Wij vertelden haar dat wij de
babysitters waren die onze zwager had besteld voor een etentje in een
restaurant morgen avond. Natuurlijk weer een smoes, want
morgennamiddag was een verrassingsfeest gepland met allerlei
vrienden. We moesten haar wel eerst het huis uitkrijgen, maar ze
stelde plots voor om een kinderfilm te gaan bekijken. Zo gezegd zo
gedaan, mijn 2 zussen en de kinderen de deur uit, zodat mijn
schoonbroer, mijn moeder en ik het huis konden klaarmaken. Een
traiteur was ook besteld, dus die kwam ook alles versieren e.d. De
vrienden kwamen stilletjesaan binnen alsook onze broer, we moesten
alleen mijn zus nog langer ver van huis houden, want de film was al
lang gedaan en niet iedereen was er al. Haar wat boodschappen laten
doen en dan het langverwacht moment ! De rode loper was uit en
stomverbaasd parkeerde ze de de auto het werd een leuke namiddag
en avond met zeer lekker eten, een traiteur om u tegen te zeggen !!!!
De volgende dag vertrokken mijn
petekind en ik naar Amsterdam waar we samen op citytrip vertrokken.
Met de trein naar Waremme tot Brussel Zuid voor de Thalys. Op het
perron koos ik de hoofdroltrap uit om naar beneden te gaan naar de
inkomhal van het station. Op de roltrap bemerkte ik beneden 2 hevig
zwaaiende figuren , misschien voor de mensen achter ons ? Nee het
waren 2 vriendinnen van mij compleet met ballonnen en pralines,
speciaal voor mijn 50 ste verjaardag, weliswaar pas eind februari,
maar toch. Wat een surprise !!! aanvankelijk lag er een ander
scenario klaar, doch de algemene staking van 30 januari gooide roet
in het eten. Gelukkig bleef er nog even tijd over om nog samen
iets te drinken en te eten , maar toen moesten we toch de Thalys op
.Afscheid genomen en dan gezoefd tot in Amsterdam waar we de trein
namen tot in Alkmaar waar mijn schoonzus woonde. Zij haalde ons op
met haar zoontje en we konden dan hun verbouwde huis bewonderen en
natuurlijk het 8maanden oude dochtertje ! Daarna kreeg Lena mijn
petekind nog het Nederlandse strand te zien, duinen e.d. Ook het
avondeten was voor Lena iets speciaals: voor het eerst rookworst
gegeten, die ze heel lekker vond. Vervolgens met de trein terug naar
Amsterdam. De metro genomen naar Petra, een nicht van Erik waar we
zouden logeren. Maar dat is voor de volgende maandbrief. Hopelijk
spreken we dan van prinses Primavera....
tanti saluti cari
Isabelle enErik
PS:
we gingen te voet naar Cupramontana. Het rijden met de auto
was slechts mogelijk met sneeuwkettingen om en dat was wel veel
moeite om die om te doen. Aangekomen in de supermarkt leek het wel
oorlog: alle schappen met verse groenten , fruit, eieren waren leeg.
De rest van het assortiment was ook beperkt....
10 Jaar B&B la Girandola 20 Jaar getrouwd 30 jaar samen 40 jaar zus van Isabelle 50 jaar Isabelle
daarom plannen we elke maand iets speciaals , hou dan ook onze
website en de maandbrieven in de gaten ! Ons eerste initiatief: : wie
vòòr eind
januari tenminste 1 week een B&B kamer boekt en eenvoorschot betaalt
krijgt 10% korting.(naar gelang beschikbaarheid en niet geldig voor
boekingen tijdens juli en augustus)
prettige feestdagen !!!
Het is alweer bijna een maand
geleden dat we terugkwamen van onze fantastische
transsiberie/transmongoliereis. Voor ons meteen ook de eerste keer
Azië. Met deze brief wil ik toch een poging wagen om deze reis zo
goed mogelijk samen te vatten. Moskou verraste ons compleet, geen
oude kleurloze grijze sovjet stad maar een luxe metropool. Zoveel
geëtaleerde rijkdom zagen we hier nog niet, meterslange limousines,
de duurste en allernieuwste automerken en modellen, de duurste
kleding en juweliers....Een stad met brede rijbanen (8-baans in
hartje centrum) en brede voetpaden waarlangs het snelle en talrijke
verkeer langs raasden, een super efficiënte metro, kortom een
moderne stad met overal WIFI mogelijkheden en de gemiddelde
metrogebruiker zonder boek maar met e-reader. De Moskoviet een
cultuurliefhebber die urenlang aanschuift voor een Carvaggio
tentoonstelling .Een reusachtige stad, het duurt even voordat men die
helemaal doorkruist heeft.
De treinreis die ons van Moskou naar
Irkoetsk en het Balkajmeer moest brengen, bleek ook de moeite waard.
3 dagen lang op de trein, maar ze vlogen om. Een compartiment met 4
personen hadden we, waarbij we elke dag andere medereizigers zouden
krijgen. Het was laagseizoen, m.a.w. weinig toeristen op de trein,
maar des temeer gewone Russische passagiers. Jammer dat ze bijna of
geen Engels spraken, de communicatie verliep dan ook stroef of
helemaal niet.
Irkoetsk of de hoofdstad van Moskou
verraste ons ook. Hier troffen we in tegenstelling tot Moskou wel nog
een historische kern aan met oude huizen. (Moskou brandde ooit begin
1800 waardoor er niets meer overbleef) het gaf dan ook iets gezelligs
aan deze stad. Livstjanka aan het Balkajmeer , in het toeristisch
seizoen een ware trekpleister maar nu een beetje doods. Het bestond
uit houten huizen en het deed dan ook Scandinavisch aan.
De treinrit naar Mongolië bleek de
leukste, wel heel oude trein, doch de steeds voorbijkomende Mongolen
met al hun bagage , maakten de rit allesbehalve saai, ook de
grensovergang was nog die naam waardig. De natuur van Mongolië
overweldigde ons, weids, uitgestrekt en onbewoond. Ons tentenkamp
lag wel in een natuurpark dat in de zomer nogal toeristisch was, maar
nu bleken we op een Fins koppel na , de enige bezoekers. Het was
tevens ons koudste verblijf, -24 graden, weliswaar een droge kou,
en voor de Mongolen nog niets een echt koud.....
Ulaan Baatoor kon ons echter niet
bekoren, dit was wel een echte grijze, kleurloze sovjetstad. Zeer
chaotisch , in het verkeer heerste het recht van de sterkste , hier
liepen de meester zakkenrollers rond, doch met onze winteroutfit
maakten we het hen extra moeilijk ! 's Avonds werd er ook afgeraden
om buiten te komen, drugsbendes en wilde honden....We waren blij om
onze reis voort te zetten naar China. Het mooiste landschap passeerde
nu onze trein , heel afwissende panorama's , maar de vuilste trein.
In elke trein had tot nu toe elke wagon 2 opzichters gehad, die
altijd hun best deden om alles zo proper mogelijk te houden, de
Chinese trein helaas niet. Ook minder ijverig om de verwarming van de
trein geregeld van steenkolen te voorzien, dus af te toe best koud
aan boord. In de Russische trein was het dan eerder een sauna, 30
graden !
China verwelkomde ons de eerste dag
met 16 graden, het voelde als zomer aan . Beijing was ook een grote
metropool, daarbij zijn Parijs en Rome provinciesteden, maar gelukkig
wel nog talrijke oudere en kleinere wijken , waar men nog resten zag
van het oude Peking. De cultuur was er zo anders dat wij de eerste
dag daar dan ook louter stomverbaasd rondliepen. Zoveel nieuwe dingen
te zien die compleet anders waren. Bovendien een echt propere stad,
de hoofdwinkelstraat werd er zelfs met een boenmachine proper
gehouden...Moskou ook zo'n schone stad, in de metrostations liep
voortdurend personeel rond om al het vuil op te ruimen.
Kortom een prachtige reis, met
talrijke mooie herinneringen en indrukken en een groot compliment
aan Trans-sputnik, de Russische reisorganisatie in Nederland die het
allemaal onberispelijk organiseerde, een echte aanrader.
Mochten we een volgende reis
aanvatten dan zal dat toch wel met één of andere apparaat zijn
waarmee we ons op internet kunnen aansluiten, want overal was er wel
WIFI en de internetcafés waren echt aan het uitsterven. De blog is
dan ook verbeterd en er zijn foto's op te zien:
2 weken na onze terugkomst hebben we
helaas afscheid van onze 14-jarige labrador Pucha moeten nemen. Door
een plotselinge nierblokkade kon ze niet meer lopen, eten of drinken
, de enige oplossing was dan ook haar laten inslapen. Een grote
troost was haar toch mooie leven in la Bella Italia.
na een lange periode van droogte en
nazomerweer, maakten we dan toch uiteindelijk de grote onweersbui
mee, waardoor de tropische temperaturen voorgoed tot het verleden
behoorden. De natuur was in jubelstemming eindelijk weer water ! het
toeristisch seizoen liep ook langzaam af, zodat ik ook weer mooie
zaterdagwandelingen kon maken met de podisti. Tijdens de
zaterdagwandeling na de fameuze onweersbui, was het zelfs zo helder,
dat we de kust van Kroatië konden zien. Langzamerhand presenteerde
de natuur zich volledig in herfstkleuren, wat de wandelingen
natuurlijk nog mooier maakte. De abdij van Sant' Urbano in Apiro ,
onlangs gerestaureerd, vereerden we tevens met een bezoek en
Elcito het Andesdorpje (zelfs de Spaanse naam klopt) verraste ons met
een tentoonstelling van oude foto's. Zo zag men het harde en
moeilijke leven van 50 jaar terug.
Ons zwembad, dat we nog nooit zo
lang open hadden gehouden, sloten we ook tot volgend jaar. Nu weer
tijd voor enkele klussen zoals het verder afwerken van een cementen
vloer in de hooischuur, de gasten met moto's zouden voortaan
probleemloos hun moto's kunnen stallen.
In Moie bezochten we ook de
trattoria il maresciallo, dat al lang op ons lijstje stond. Een
restaurant open gehouden door 3 oma's: eentje stond aan de kassa,
eentje in de bediening en eentje zwaaide de scepter in de keuken. Men
kon er alleen door de week en 'middags gaan eten. De kwaliteit van de
keuken eenvoudig maar ottima en de prijzen zo democratisch als het
maar kon. De bediening echt hartelijk op zijn la nonna !
De olijfoliemolen waar we vroeger
onze olijven naar toe brachten, had al de klanten uitgenodigd, want
de molen was vernieuwd en verplaatst naar een andere locatie. Voor
iedereen natuurlijk gratis porchetta en wijn en als bijkomend
extraatje een olijfboompje cadeau !
Erik verheugde zich al op een
gastronomische tour met zijn gasten. Net zoals vorig jaar mocht Erik
rondtoeren met een groepje Nederlandse gastronomen, deze keer waren
ze zelfs met zijn zessen. Een busje gehuurd, waardoor de gasten
heerlijk konden dineren en zorgeloos wijn konden drinken.
In 4 dagen tijd, proefden ze van de
overheerlijke Marchigiaanse keuken in verschillende restaurants,
bezochten de pastafabriek Mancini in Monte San Giusto, proefden de
biochampagne van perruzzi met demonstratie en uitleg en maakten de
olijvenpersing mee. Want inderdaad de olijvenkoorts heerste weer in
het land . Overal werden de netten rond de bomen gespreid, de kisten
tevoorschijn gehaald en mogelijke plukkers gecontacteerd. Ook ik
werd herhaaldelijk gevraagd, gewoonlijk verdeelde ik mijn diensten
als plukster. Doch daar we dit jaar op reis vertrekken mocht ik
overal afzeggen.
Gelukkig kon ik 1 pluk meemaken,
onze eigen bomen. Dit jaar voor het eerst versterkt met een heel team
plukkers, mijn zussen, schoonbroer schoonmoeder en mijn nichtje
stonden paraat om mij te helpen. Op een halve dag plukten we dan ook
al onze bomen leeg. Niet moeilijk want door de droogte van deze
zomer, hingen er niet veel olijven aan de bomen. Amper 36 kilo. Doch
verschillende vrienden plukten ook en samen hadden we toch 208 kg.
Genoeg voor 1 pers. De afspraak bij de molen was al de week ervoor
gemaakt, dus tegen 17 uur stonden we er met zijn allen met al onze
kisten. We hadden echter dikke pech: de molen had 4 uur stilgelegen
wegens een defect aan 1 van de machines, dus enorme vertraging !!!! 2
personen offerden zich op en bleven er, om dan tegen 21 uur de keuze
te krijgen i.p.v. de nieuwe methode de oude pers te gebruiken, want
die was vrij. Dat maar gekozen, wij waren toch niet de professionele
proevers die verschil tussen de 2 manieren zouden kunnen maken. In
ieder geval, we hadden toch heerlijke geurende olijfolie.
Mijn familie was hier niet gekomen
voor de olijfpluk maar wel voor de gouden bruiloft van mijn ouders.
Die vierden we dan gezamenlijk in Umbrië. Het werd een heel leuke
dag, waarbij mijn ouders weggelokt werden door een taxichauffeur,
zodat wij in hun huis vrij spel hadden om de nieuwe tv te
installeren.
Daarna waas het eten bij mijn zus
thuis, alles van de Italiaanse traiteur met een mooie taart.
Op 1 november wuifden we iedereen
uit, behalve mijn schoonouders dan, want die zouden dan de
dogsitters zijn tijdens onze reis.
Vrijdag vertrekken we dan op
Trans-siberie en Transmongolie reis voor 3 weken. Op de volgende blog
kunnen jullie het dan volgen.(telkens als we een internetcafé zullen
vinden bloggen we dan)
www.bloggen.be/siberie_mongolie_reis
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Webezochtendebiochampagneboerinomeenafspraaktemakenmethaarvoorderondleidingmetonzegasten.
Toenzehoordendatwebinnenkort
een goudenbruilofttevierenhadden,
kregenwezomaareenmagnumflesalsgeschenk!!!
Cupramontana, 18 oktober 2011, Ciao amici, We beleefden de langste en warmste nazomer ooit; onze gasten konden nog lang genieten van ons zwembad of van een dagje op het strand. Het middeleeuwse dorpsfeest in poggio Cupro, vorige brief vermeldden we nog de chaotische organisatie ervan, profiteerde van het warme weer en ontving honderden bezoekers. Een week voor het feest was het nog een groot vraagteken hoe en wat er ging gebeuren, de avond zelf verliep alles op rolletjes. Het zoveelste voorbeeld van het fantastische improvisatievermogen van de Italianen. De verlichte fakkels in de steegjes van het dorp verwelkomde iedereen sfeervol . In de gewelfde kelders stonden middeleeuwse ambachten opgesteld, de smid, de mandenvlechter. De notabelen schreden het dorpje binnen via de dorpspoort, onder begeleiding van trommels om dan plaats te nemen aan de eretafel op de piazza. Vervolgens mocht dan het gepeupel, wij dus, aan lange tafels en banken gaan zitten. De tafels bekleed met echt linnen, het aardewerken servies maakte het nog sfeervoller. De graaf las iets voor ,waarna de maaltijd kon beginnen. Terwijl er middeleeuwse muziek weerklonk bediende het personeel van het kasteel ons aan tafel, een echt middeleeuws diner, zonder tomaten of paprika's dus! 250 personen participeerden aan de maaltijd, wegens plaatsgebrek hadden ze velen moeten teleurstellen. Na elke gang moest het keukenpersoneel alles terug afwassen, ondertussen werden we dan vermaakt met vendelzwaaiers, vuurspuwers en trommelsessies. Drank en eten in overvloed en tot slot een mooi vuurwerk. het enthousiaste commentaar achteraf maakte duidelijk dat dit niet het laatste middeleeuws feest in Poggio was geweest. Wij zouden dan ook meehelpen, er hadden zelfs dit jaar al kostuums voor ons klaargelegen, ..... De volgende dag moest alles snel opgeruimd worden want Poggio stond dan in het teken van de zeepkistenrace. Het nieuwe gemeentebestuur had nog een mooi initiatief op het programma staan voor september, een wandeling van Cupra naar het grottenklooster van de witte broeders, met degustatie van typische producten en een rondleiding in het gerestaureerde klooster. Enkele gasten en ik vertrokken vanaf de piazza van Cupramontana met een grote groep voor de wandeling langs mooie binnenpaadjes. Op het binnenplein van het gerestaureerde klooster degusteerden we lekkere hapjes en konden we ook onze dorst lessen. De geometra die de restauratie leidde, opende alle deuren zodat we de mooie fresco's , kapelletje en vroegere monnikencellen konden bewonderen. De eerste witte broeders leefden ooit als kluizenaars in grotwoningen in de tufstenen heuvel. Doch rond de 17de eeuw bouwden ze dan een klooster waar tot 1920 de laatste monnik nog woonde. Tegenwoordig behoorde het gebouw aan een internationale organisatie die cursussen e.d. organiseerde i.v.m. een multiculturele therapie. Het hele klooster was nog niet helemaal gerestaureerd, hiervoor ontbraken nog de resterende financiën. Maar datgene wat klaar was, kon de bezoekers al bekoren ! Spectaculair tevens de ligging van het klooster : tegen een kloofwand, wie het niets wist, zou dit gebouw nooit vinden. Midden september sloot het VVV haar deuren, we konden tevreden terugblikken op een mooi toeristisch seizoen. Signor Tullio, de 90-jarige fan van ons kantoortje was natuurlijk triestig want zijn dagelijks doel verdween opeens. Restaurant/pizzeria Pakalù uit Cupra organiseerde elke vrijdag een speciale avond, waaronder ook een Nederlandse. Onze Nederlandse vrienden kookten en wij buitenlanders genoten eens van een niet Italiaanse maaltijd. Ook enkele Italianen waagden zich aan het Hollandse menu en vonden het ook lekker. Een echte sjoelwedstrijd met sjoelbakken sloot de avond af. September betekende de laatste jaren ook de klasreünie maand voor Erik en mij. Ik vertrok naar Nieuwpoort waarbij ik de juiste week trof: een stralendblauwe hemel en veel zon, terwijl Eriks klasgenoten hier nog volop in de zee konden zwemmen. We kregen nog bezoek van de Nederlandse consumentenbond waarbij een van hun volgende reiskranten de regio Marche zou behandelen. Het zomerweer duurde ook nog tot het einde van de maand , een gelukstreffer voor het jaarlijkse wijnfeest. Het werd één van de warmste ooit en dat merkten we aan de talrijke bezoekers; het record aantal bezoekers van de zaterdag werd gewoon verpulverd, ca. 15.000 man en dat voor een gemeente van amper 5000 personen. Keihard werken dus , want de Girandola zat vol met ook gasten die vroeg wilden ontbijten en als je om 5 uur 'morgens in bed stapt en tegen 8 uur weer ontbijt staat te serveren.......maar ons wijnfeest team werkte weer fantastisch samen, de keuken zoals elk jaar op bepaalde moment gewoon over haar toeren...de padrone die weer met stoïcijns gezicht van alles verkocht terwijl alles al bijna uitverkocht was, waarop la mamma woedend achter de kookpotten naar de kassa stoof om hem voor de zoveelste keer te vertellen dat er niets , maar dan ook niets meer te verkrijgen was....De stoet op zondag met de mooie praalwagens met versierde druiven , een daverende succes natuurlijk en een prachtig vuurwerk sloot één van de mooiste festa dell'uva af, de weergoden waren ons dit jaar uitermate goed gezind geweest. De druivenoogst loopt nu bijna op ten einde om langzaam plaats te maken voor de olijvenoogst. Wij hebben nog een week gasten en het gouden huwelijk van mijn ouders voordat we dan op 4 november de Transsiberische treinreis gaan maken.
Tanti saluti cari,
Isabelle en Erik PS: -een olijfoliemolen verhuisde van adres en investeerde in modernere machines. Iedereen was welkom op de opendeur dag. Wij gingen er naar toe, want we wisten er zou te eten en te drinken zijn. We werden niet teleurgesteld, een mooie molen was het nu geworden en iedere bezoeker kreeg bovendien nog een olijfboompje als geschenk ! -de gemeente Cupramontana organiseerde na 4 maanden bestuur, een evaluatieavond voor alle inwoners. Ze wilden samen hun 4 maanden evalueren. Om 23 uur ' avonds vertrokken Erik en ik naar huis, na 2 uur vergaderen en diskussie waren ze nog altijd met punt 1 bezig -op de luchthaven Charleroi toen ik terugvloog naar Ancona , stond ik bij de controle van de handbagage achter 3 kleine Italiaanse oudere dametjes. Alle 3 helemaal opgewonden, ze spraken slechts Italiaans en begrepen maar niet dat de broeksriemen uitgetrokken moesten worden, dat de bagage na scanning van verdachte voorwerpen ook uitgepakt moest worden, dat als het alarm af ging er gefouilleerd moest worden... grote verontwaardiging bij de 3 Italiaanse dametjes die er niets van begrepen en maar schelden en maar schreeuwen.....eventjes tolkte ik dan maar en dat bracht de gemoederen gelukkig tot bedaren en kon de grote rij wachtende passagiers tenminste weer vooruit gaan .....ik was meteen back in Italië .
De deltavlieger boven de Girandola: De Pizza avond mèt gitaar: De scampagnata Poggiana: Het 19de eeuwse feest in Cingoli: De strijd tussen de Romeinen en de Kelten: Afscheid van ons Fiatje:
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
