Cupramontana , 17 oktober 2018

Cari amici,

Met de maand september stopten onze activiteiten nog lang niet …..daarvoor moeten we bij het wijnfeest zijn. Dat evenement kondigt immers al jaren het einde van het toeristisch seizoen, althans wat Cupra Montana betreft.

Onze gasten kwamen zoals altijd uit verschillende gebieden met verschillende achtergronden: gepensioneerde Nederlanders die een weekend kwamen golven met hun golfclubje, mijn Nederlandse klasgenote die na 42 jaar besloot om me eens op te zoeken, Engelse en Belgische stamgasten, een Engelse milieu wetenschapster….

Konden we dan ook eindelijk weer gezamenlijk iets ondernemen, sommigen wandelden mee met de zaterdag groep, met anderen organiseerde ik een mini workshop tagliatelle maken, die smaakten overigens zeer lekker !!!

Doch sommige events hoefden we niet uit te vinden; het jaarlijkse middeleeuwse feest stond voor de deur. De weergoden waren ons enorm goed gezind, terwijl heel Jesi overstroomde en Cupra Montana onder een hagelbui bedolven werd, kon het feest in Poggio gewoon doorgaan zonder weerperikelen. Eén speciale deelneemster wil ik vermelden, een meisje van 14 jaar , wiens opa in ons dorpje Poggio Cupro woonde en jarenlang manden vlocht. Haar opa overleed, maar ter eerbetoon volgde ze een cursus manden vlechten en besloot om op het feest dit ook te doen voor het publiek.

Erik zat aan de kassa en zelf hielp ik in de keuken, terwijl het publiek opnieuw genoot van het lekker middeleeuws eten en de optredens.

Een ander evenement de moeite waard om te bezoeken, de heksen nacht in Polverigi, een kasteeldorp in de buurt van Ancona. Hier veranderen de dorpsbewoners voor 1 nacht hun hele dorp in heksen toestanden, altijd mooi versierd en elk jaar anders. We waren er vroeg genoeg bij, zodat we nog gemakkelijk een eetplaats bemachtigden (geen Marchigiaans feest zonder eten ) en daarna slenterden we door het hele dorp genietend van de griezelige decors….

De jaarlijkse Passeggiando/Degustando activiteit, een wandeling rond Cupra Montana met een cultureel doel en op het einde lekkere degustatie van lokale specialiteiten, bracht ons dit jaar naar het grottenklooster , ooit gebouwd door kluizenaarsmonniken die aanvankelijk in rotswoningen leefden om dan uiteindelijk toch in een stenen gebouw te verhuizen. Een prachtige locatie in een kloof, waardoor men het van nergens kan zien. Ter plekke kregen we een rondleiding en mochten we ook de binnenkant bekijken, normaal gezien alleen van buitenaf te bewonderen. Vervolgens klommen we terug omhoog naar een ander ex- religieus gebouw, het Sint Catarina klooster. In de gewelfde kelders bracht men nl. 2 jaar geleden het VVV, het wijnetikettenmuseum en de enoteca. daar zouden we kunnen genieten van een heerlijk buffet onder de begeleiding van een leuke muzikale band.

Ondanks de drukte vonden Erik en ik toch nog een vrije dag om er samen op uit te trekken , daarvoor staken we zelfs de regionale grenzen over ! In Umbrië bezochten we Rasiglia, een dorp dat ook het kleine Venezia genoemd wordt, enorm overdreven maar het bleek wel een zeer pittoresk dorpje te zijn, waarbij de aanwezigheid van veel water een enorme textielindustrie had voorgebracht. Tegenwoordig natuurlijk niet meer bestaande , maar overal getuigden foto’s en schilderijen van deze vroegere activiteit.

Op aanraden van een plaatselijke bewoonster reden we verder naar Postagno, een oud kasteeldorp dat jarenlang onbewoond en verlaten was geweest. Investeerders hadden het helemaal omgevormd tot 1 hotel, waar men gewoon door de steegjes kon wandelen. Er waren talrijke zithoeken en eetplekjes voor de hotelgasten maar ook buitenstaanders konden genieten van de horecafaciliteiten. In sommige ruimtes hingen dan foto’s van voor en na de verbouwingen, mooi gedaan.

De kruidentuin bij het ex-klooster kreeg nog een insectenhotel, dat door de voorzitter van ons werkgroepje eigenhandig werd gebouwd.

Mijn medeblogster van www.eccolemarche.eu kwam terug van haar job in Noorwegen. we besloten om onze blog nog meer te internationaliseren en onthaalden zo een Duitse vriendin die ook toevallig in ons dorpje Poggio Cupro woont als 3de blogster. Zo bloggen we nu in 3 talen ,Nederlands, Duits en Engels. Posten doen we 1 keer per week op donderdag, zo blijft het realistisch en haalbaar.

Eind september maakte ik weer een kleine minitrip naar Belgenland, door alle perikelen met stakingen e.d. werd het slecht een kort verblijf, terwijl Erik zich amuseerde aan de kust met zijn klasgenoten.

Volgende brief zal zeker met een artikel over het wijnfeest starten, waarna het toeristisch seizoen voor ons rustig zal voortkabbelen tot 6 januari. We kijken al naar de truffelfeesten uit , en al de evenementen i.v.m. olijfolie !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– ik stapte het postkantoor binnen van Cupra Montana. 2 bemande loketten zag ik, achter het ene ,de meest “vlijtige” bedienden van het kantoor en aan het andere een onbekende vrouw. Ik kwam aan de beurt bij de vrouw en gaf een brief voor Belgie af. 2,90 euro vroeg ze. “Oei” zei ik “bent u zeker ? Want vorige keer was het 1 euro, via de gewone post.” “Oh” zei ze “ is dat teveel?” Nog een van alles op computer gedaan….2,50 nog te veel ? “ja dat lijkt me wel.” Toen kwam de vlijtigste bediende in actie , tikte ook ergens op de pc: 1, 15 euro! “Ja” zei ik “dat lijkt me al realistischer.”

“Dus 1,15 is oké” ? “ja hoor, doe die prijs maar” antwoordde ik.

– tijdens de groepswandeling maakte ik kennis met een nieuwe wandelaar. Hij woonde in Bologna maar was afkomstig uit Cupra. Hij vertelde ons over zijn vakantie in Australië want daar woonde zijn zoon immers. “ Oh ken jij dan de eigenaars van de brillenwinkel, die hebben er ook een zoon ”. “Nu zal ik jullie eens wat vertellen” antwoordde hij. “Ik was met mijn zoon in Tasmanië (het eiland onder Australië) in een godvergeten natuurpark . We wandelden en hoorden er opeens stemmen….Italiaanse stemmen. Wij raakten aan de praat, waar komen jullie vandaan ? uit le Marche bleek. “oh ik ook.” “En waar dan ?” “ oh dat kent u niet Cupramontana,”” Dat bestaat niet, wij ook”, bleken dat de optiekers te zijn uit Cupra die daar ook met hun zoon aan het wandelen waren. Zo hebben we elkaar ontmoet en leren kennen !!!!

16-10-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cari amici,

De finale heeft niet moge zijn voor de Rode Duivels, maar de bronzen medaille stelde de supporters ook blij. Wij hadden ook onze fanzone en vooral de wedstrijden tegen Japan en Frankrijk bracht volk op de been. Die tegen Brazilië misten we helaas wegens een afscheidsdiner van Nieuw-Zeelandse collega’s. Doch onze nieuwe huisgenote Panina, zorgde voor de nodige afleiding !

De cicaden of boomkrekels voerden overdag hun luiste concerten op, we wisten de zomer is op de Girandola ingetreden. Maar met af en toe een verkoelende onweersbui, zodat hier nog geen droogte heerste en we ons zelfs af een toe in Ierland waanden, daar de kleur groen nog altijd het landschap overheerste.

De mei maandbrief bevatte reeds verschillende opsommingen van activiteiten, deze brief barst ervan, Magnalonga dialect voor lang eten maakten we voor het eerst mee. Gedurende de hele dag wandelden we rond en in Cupramontana van punt naar punt waar overal iets te eten en te drinken was, telkens begeleid door muziek en volksdansen. We startten met het ontbijt om dan een volledig parcours af te leggen tot natuurlijk het dessert. Onderweg met 300 man die er echt zin in hadden, veel families met kinderen, veel gezongen en gelachen dat zorgde meteen voor een goede sfeer.

Eén voordracht stond op onze wenslijst: het verhaal van de ontdekking van de grotten van Frasassi, één van de grootsten van Europa en indrukwekkend. (bezocht ze al 5 keer). Gelukkig lukte het ons deze keer om de verhalen van 2 ontdekkers te horen. Het publiek luisterde geboeid naar de twee 60-ers die 40 jaar geleden de ontdekking van hun leven maakten samen met andere 11 speleologen, waarvan de jongste toen 16 en de oudste 22 jaar was. De groep bezat sinds enkele weken pas zijn brevet, om dan zo’n natuurwonder te ontdekken. A.h.v hun foto’s vertelden ze hun verhaal waarbij duidelijk werd ,dat ze er zeker 3 weken over deden voordat ze de bodem bereikten van de hoofdgrot. Die is nl. zo groot dat de Dom van Milaan erin kan staan zonder de wanden aan te raken. In de 70-er jaren hadden ze nog geen ledlampen op hun hoofd maar carbuurlichtjes die bij de geringste luchtvlaag uitgingen. Ook geen speciale pakken, maar gewoon jeans,en katoenen kleding. Prachtig. Maar pas 2 jaar geleden ontvingen de ontdekkers een gratis toegangskaart om de grotten te mogen bezoeken……..

Met de Archeoclub zaten we ook niet stil, want tijdens onze speurtocht naar documenten van WOI ontdekten we toevallig muziekpartituren van Bonanni, de leermeester van de bekende Spontini en kapelmeester in Cupramontana. Muziekstukken die nog nooit opgevoerd waren. Van het een kwam het andere en door samenwerking met een barokke koor en muziekensemble die nog op de instrumenten speelden uit die tijd ,vond dan de 1ste opvoering van die stukken in de kerk San Lorenzo van Cupra, een concert op hoog niveau. Waarbij een professor muziek uit Rome de orgels van onze kerken bestudeerde en tot het besluit kwam dat zo’n kleine gemeente wel 6 waardevolle orgels bezat, alle de moeite om gerestaureerd te worden (doch zoals altijd ontbraken de nodige centjes ) Tevens het bewijs dat onze gemeente in de 17de en 18de eeuw op muziekgebied belangrijk was.

Mijn vader die een mooie verjaardag te vieren had, 80 jaar en zo kwam mijn familie na 10 jaar weer eens allemaal te samen, om gezellig samen te eten in Perugia.

Qua gasten maakten we zeer veel wisselingen mee, de hele zomer lang, waardoor we voor het eerst geen pizza avond organiseerden. Toch probeerden we het record van de langste tagliatelle te breken dat op 4 meter stond, het werd 3,40m maar niet getreurd.

Gasten namen een origineel souvenir mee naar huis, een oldtimer motor dat ze toevallig bij een Italiaanse mevrouw ontdekten.

De zomer sloten we af, de eerste onweers- en hagelbui veroorzaakten helaas veel schade bij de wijnboeren, maar in oktober gaat het beroemde wijnfeest gewoon door. Zetten jullie maar alvast 4t/m 7oktober in jullie agenda want dan vieren we weer uitbundig de wijnoogst. Wie af wil komen, kan nog boeken en we zorgen voor 2 dagen gratis entreekaarten !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Mijn zus zat in de sneltrein van Lece naar Bari die al enorme vertraging had opgelopen. Opeens werd omgeroepen: de sneltrein verandert vanaf nu in een lokale boemel en zal nu overal stoppen. Dit natuurlijk tot groot ongenoegen van de meeste passagiers die daarna de treinconducteur bestormden…

– de tandarts belde op ik hoefde binnen een uur niet te komen want de hele tandartsstoel was opeens kapot gegaan…..

– Op internet lazen we dat men het landbouwmuseum in Sassoferrato op zondag 12 augustus kon bezichtigen met gids. Wij ernaar toe want het museum was meer toe dan open. We kwamen eraan, deur open maar niemand te zien ook niet na wat roepen. Wij naar binnen en het museum op ons eigen houtje bezocht, maar naargelang we verder kwamen, werden de zalen steeds donkerder. Tiens geen licht meer. Terug bij de ingang merkten we dat ze ons opgesloten hadden. Bellen hielp niet, maar Erik vond een middel om zonder de deur te forceren toch naar buiten te geraken. Eenmaal buiten ,werden we plots opgebeld waarna wij de situatie uitlegden. Ja, kregen we te horen, dat museum is slechts op aanvraag te bezoeken, tja antwoordden, we op internet stond iets anders en de deur stond wagenwijd open….

-

03-09-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 8 juni 2018,

Cari amici,

‘s nachts is het volop “light en sound” show in de natuur; terwijl de krekels luid tsjirpen, gaan de lichtjes van de vuurvliegjes voortdurend aan en uit , aan en uit. Nu gaan we echt naar de zomer toe. Er ontbreekt alleen nog het luide achtergrondgeluid van de boomkrekels overdag, pas dan spreken we van de zomer.

1 mei is hier ook een feestdag, en tevens aspergedag in Avacelli, één van de mooie kasteeldorpjes hier in de buurt. Dit jaar lukte het me eindelijk om de begeleide aspergewandeling mee te maken met de natuurgids Sabrina. Een wandeling aangepast aan iedereen, dus best te doen voor de podista die ik ben. Het werd een interessante tocht met uitleg hoe men de wilde asperges kan herkennen en het beste plukken. hier groeien inderdaad wilde asperges in de natuur, waarbij eind april, begin mei de ideale periode is om die te oogsten. Maar je moet ze eerst gezien hebben om daarna zelf op pad te gaan. Ze staan dikwijls op moeilijk te bereiken plaatsen. De asperges hoeft men niet te schillen ,maar kunnen direct gebruikt worden voor omeletten of pastasauzen. Via een romaans kerkje van de tempeliers bereikten we uiteindelijk terug Avacelli waar men pastaschotels met asperges kon proeven.

Hoe stil de wintermaanden ,hoe druk het in de lente is met verschillende evenementen. Soms zou een mens zich in 3 of in 4 moeten delen om alles te beleven. De Chiese aperte of open kerkdag organiseerde onze heemkundige kring. Zelf bood ik me aan om ons dorpskerkje te gidsen in Poggio Cupro. Een 16de eeuwse kerk waar ooit een veel oudere kerk stond. Elke kerk uit Cupra zou deze dag iets bijzonders bieden, ofwel kon men op het dak of wel achter de verborgen luiken loeren waarachter de kluizenaars nonnen de mis moesten volgen of een magische tuin bij de kerk van Poggio Cupro. Ons kerkje bezit een aantal interessante bezienswaardigheden: het oudste fresco van de Marche van de heilige Florian uit de 15de eeuw, een doopvont met een houten koepel uit de 16de eeuw, een preekbalkon nog helemaal beschilderd uit de 16de eeuw en dan natuurlijk de magische tuin met prachtig uitzicht.

Eriks ouders logeerden 2,5 week bij ons , ook weer een excuus om allerlei dingen te bezoeken. De open molendagen waarbij in onze buurt nog altijd een actieve molen staat. Tegenwoordig maalt die voornamelijk mais en biograan. Bovendien bezochten we een oude bankgebouw uit de 19de eeuw, waarbij men nog de oude bankkluizen uit de 50-er jaren kon bezichtigen. Aangezien Eriks moeder in die tijd in een bank werkte , bestond het bezoek vooral uit het ophalen van nostalgische herinneringen. Oude rekenmachines, alle oude bankbiljetten voor de euro en munten stonden er, maar ook een gat waardoor men kon kruipen , mochten de bankbediendes een klant vergeten hebben bij de kluizen.

Bij de ouders van Eriks staat ook het shoppen van schoenen steevast op het programma, ook deze keer slaagden ze .

Met de Archeoclub doken we de magazijnen in op zoek naar archieven van 1915-1918. We vonden in de bibliotheek nl. een inventaris met alle documenten uit die periode, doch de documenten zelf niet. In het stadsmagazijn misschien ? ja daar stonden dan heel veel dozen die 1 voor 1 moesten geopend worden. Maar zo ontdekten we wel nog boeken uit de 16de eeuw en meer. Alle dozen eenmaal doorzocht verhuisden we de gevonden documenten naar de bibliotheek waar we nu geregeld samenkomen om alles te doorpluizen. Een echt monnikenwerk, zeker als men bedenkt dat niet iedereen een mooi en leesbaar handschrift bezat. De burgemeester van die tijd alvast niet !

De 2 stagiairs konden eindelijk starten in het museum en langzaamaan vinden ze hun draai. Toevallig was ik net aanwezig toen er Zweden nar binnen stapten met een Zweedse gids over Italië, met de vermelding van Cupramontana ! Onze gemeente mag best gekend worden.

Begin juni was het weer zover, Corpus Domini dag. Dat betekende hier de infiorata of de bloementapijten. Zoals ieder jaar hielp ik de kunstgeschiedenis lerares met haar schilderijen die met bloemen en ander natuurlijk materiaal beplakt moesten worden.

Mijn e-bike is natuurlijk nog niet aangekomen, nu is 10 juni de afleverdatum, ik ben benieuwd.

Italië en Nederland doen niet mee bij de WK voetbal, het zal stil zijn in de bars dit jaar maar niet op de Girandola want wie hier logeert kan zeker op de Rode duivels supporteren, wij hebben attributen genoeg !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Ik stond op mijn beurt te wachten aan het waterhuisje in Cupra . Sinds enkele jaren kunnen we er aan het luttele bedrag van 5 cent per liter, plat of bruiswater halen. Natuurlijk moet je soms op de beurt wachten ,maar dan kun je altijd wel met iemand babbelen. De oudere man was zeer geconcentreerd zijn flessen aan het vullen toen hij me opmerkte: “oh mevrouw sorry dat ik u nu pas zie, anders had ik u voorgelaten.” “Nu dat hoeft niet hoor ,ik heb tijd.” “ ja maar een vrouw heeft altijd wel wat te doen, had ik u gezien dan had ik u voorgelaten….”

– Erik moest voor zijn stagiairs naar de Italiaanse RVA. Samen met hen ging hij er naar toe. Allerlei documenten ingevuld en dan de takszegels. Tja die had Erik niet, dan snel in een bar tabacchi takszegels gehaald. Opgeplakt ,stempels , “ja” zei de ambtenaar , “ nu is alles in orde voor 3 maanden”. “ hè” zei Erik “we hadden toch 4 maanden afgesproken ?” “Oei” zei de ambtenaar

“ En nu moeten er zeker nieuwe takszegels op ?” vroeg Erik. Eigenlijk wel ,maar ja we waren in Italië en heel langzaam lukte het de ambtenaar toch de takszegels van de andere documenten af te halen en op de nieuwe formulieren te plakken.

– Ik stond bij het postkantoor een formulier in te vullen toen 2 toeristen opvielen die de postbediende iets probeerde wijs te maken. Zij spraken geen Italiaans, hij geen Engels. Of ik ze kon helpen ? “ ja” zeiden ze in het Duits , ze zochten postkaartjes. Ik legde het de bediende aan het loket uit, “ah ik dacht postzegels. Postkaarten kunenn ze in Cupra bij de tabacchi halen en tegelijkertijd postzegels.” Ik vertaalde het maar voegde er bij : koop daar geen postkaarten, want die zijn lelijk (wie wil er nou een opgebaarde heilige opsturen ?), maar ga in het VVV daar hebben ze er mooie en de postzegels haal je dan bij de tabacchi.

07-06-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 3 mei 2018,

cari amici,

de paasdagen verdreven definitief Koning Winter uit het schiereiland, waardoor Prinses Lente zich eindelijk in het land vestigde. Dit betekende wel voor Erik herhaaldelijke sessies van gras maaien en gras maaien en gras maaien…...De planten haalden we uit hun winterberging, alsook het hele tuinmeubilair. Onze scooters kregen een mooie wasbeurt , zodat we weer door de mooie landschappen konden rondtoeren. ‘s Nachts genoten we reeds van de mooie zangstonden van de nachtegalen, nu nog de krekels en het mooie seizoen is daar !

Zonnig weer betekende eindelijk ook opnieuw verdere wandelingen met de groep, deze keer de Valle Scappuccia , waarbij men beloond werd door een indrukwekkende overhangende rots.

Een wandeling naar het zeetje en het imposante monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de 1 ste wereldoorlog bij Ancona voegden we eveneens aan ons programma. Een aanrader want de vroegere vissershuisjes in de rotswand vormden tegenwoordig de strandhuisjes voor de bewoners van Ancona. Op dit moment waren ze natuurlijk allemaal druk bezig met de lenteschoonmaak en kon je ook eens een kijkje nemen binnen deze huisjes ! Sommigen hadden er zelfs een keuken in staan !

Met het mooie weer kregen we ook weer zin om te bewegen, Erik op zijn mountainbike en ik toog met mijn bijeen gesprokkelde spaarcentjes naar een fietsenwinkel in Fabriano. Eerst maakte ik bij een vriendin , een ervaren fietsster , een proefrit op haar e-mountainbike , waarbij ik meteen verkocht was. Ik wist exact welk model ik wilde tot grote verbazing van de verkopers, want de meesten die daar komen, hebben slechts vage ideeën. Ook daar mocht ik een testrit doen, waarbij ik midden mei dan mijn e-mountainbike mocht afhalen en zo na vele jaren eindelijk weer eens kon fietsen.

Op 1 mei zou het VVV en het etikettenmuseum opnieuw de deuren openen, doch onze competente kracht van vorig jaar vond een job in Noorwegen. Erik zocht een nieuwe oplossing en na verschillende sollicitatiegesprekken zouden 2 meisjes kunnen starten. De hele bureaucratische rompslomp dat hiermee gepaard ging, besparen we jullie echter.

Zoals reeds vermeld in de vorige maandbrieven bracht de blog ons weer leuke ervaringen op. Toevallig waren 2 musea, die helaas dikwijls gesloten bleken, op dezelfde dag open. Bovendien lagen ze bij elkaar in de buurt, dus aarzelden we niet lang en besloten we erheen te gaan. Allereerst bezochten we het hoedenmuseum in Montappone, een gemeente amper 1000 bewoners groot, dat samen met enkele buursteden een internationale rol speelden, maar nu ook nog, wat de hoedenmode betreft. 70% van alle Europese hoeden worden er nog steeds gemaakt. We kregen er een zeer interessante en bevlogen rondleiding in een prachtige zaal. Zoal jullie zien op de bovenste foto mochten we op het einde een mooie hoed uitzoeken in de uitgebreide collectie. In de blog ervaren jullie de details van ons bezoek. Na dit leuke bezoek reden we naar Macerata waar onlangs een schoolmuseum opende. Ontstaan uit een uit de hand gelopen privécollectie , stapte je als het ware een klaslokaal binnen uit de jaren 30. Weliswaar een Italiaans klasje ,maar Erik en ik herkenden toch veel gelijkenis met onze houten schoolbanken . De rieten stokjes waarmee Erik af en toe nog op zijn handen getikt werd zagenw eook. We bemerkten nog potjes met mais en kikkererwten waarop je blijkbaar als straf op de blote knieën moest zitten in de hoek. De ontwikkeling van ganzenveer tot moderne bic , van eenvoudige boekenbescherming tot schooltas, een mooie tijdreis naar het schoolverleden,want wie is er immers niet op school geweest ????

Jammer dat door gebrek aan middelen men uitsluitend met vrijwilligers kon werken en men dus deze hoogst interessante plekken sporadisch voor het publiek kon openhouden.

Eén van de 3 bakkers van Cupra organiseerde een cursus foccaccia maken, waarbij we met bijna 50 cursisten meededen. Andrea legde ons behalve het recept ook alles uit i.v.m. de verschillende soorten meel en gisten. Na 2 dagen wisten we hoe zoete en gezouten foccaccie te maken !

Piano piano arriveerden ook onze gasten aan, waarbij we onze allereerste koppel uit Macedonië begroetten !

Nu nog het zwembad openen en dan weten we dat het seizoen echt gestart is. In mei en juni staan allerlei patroonheiligen feesten , de bloementapijten en de opendeurdagen van de wijnboeren in heel de Marche op het programma. Nog geen vakantieplannen ? Op de Girandola is nog plek, bij ons ben je een gast, niets moet alles kan ! De vluchten momenteel op Ancona zijn ideaal voor een lang weekend ertussenuit !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– een koppel Nederlandse gasten vertelden hun zoektocht naar een vakantiehuis in Italië. Hun oog viel op een huis met wat landbouwgrond, waarbij die laatste volgens de makelaar hoogstens 10.000 euro waard was. Bij navraag eiste de eigenaar echter 60.000 euro voor het stukje grond. “ eh sì” zo verklaarde hij deze prijs“ er leven wel speciale vogels op die grond !”

– het hoedenmuseum kondigde een uitzonderlijke opening aan ter gelegenheid van de patroonfeesten. Doch daar aangekomen stonden we toch voor een gesloten deur. Gelukkig stond er een telefoonnummer vermeld. Ik gebeld en de mijnheer verklaarde onmiddellijk te komen. Wat hij ook deed. “ ja” verontschuldigde hij zich,” er was iets tussen gekomen, maar jullie hadden 2 meisjes kunnen contacteren die hier nu op het feest rondlopen….wel hadden ze geen sleutels bij zich……”Tja Montappone is weliswaar niet groot maar om op zoek te gaan naar 2 onbekende meisjes die bovendien geen sleutels bij hadden…

– In de fietsenwinkel in Fabriano kocht ik dan een e-mountainbike. Ik werd geacht een voorschot te betalen, wat normaal is. “ Hoeveel wilt U ?” vroeg ik. “ tja hoeveel wilt u geven ?” Moest ik dat bepalen ????

02-05-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 april 2018,

De staart waarmee de maand maart dit jaar roerde was wel een ferme ! Onze olijfbomen en oleanders apprecieerden de koude sneeuwvlagen en windbuien totaal niet en reageerden door volledig bruint uit te slaan en hun bladeren te verliezen. In al die 18 jaren dat we hier woonden, maakten we een dergelijke uitdroging nog niet mee. Gelukkig herinnerde ik me de wijze woorden tijdens de snoeilessen: wachten tot de warmte komt en met een beetje geluk herpakken de bomen zich. Dan pas vaststellen welke takken geen blaadjes meer krijgen , die mogen dan gesnoeid worden.De warmte afwachten dan maar.

De eerste lentedag vergeten we ook niet zo gauw: sneeuwvlokken dwarrelden met veel plezier uit de hemel, net nu we onze eerste gasten mochten ontgaven…. We verwelkomden die dan ook met de blijde woorden: welkom in het zonnige zuiden !

Zoals reed vermeld in de vorige maandbrief ,onze zaterdagwandelingen gingen gewoon door, desnoods in de sneeuw om tot een bepaald punt te komen waar al jaren een Christus figuur over een mooi panorama heenkijkt.

Eriks moeder werd 80 jaar en we besloten om haar te verrassen. Dit lukte zeer goed, zodat we 4 daagjes Belgenland meemaakten met als mooiste verjaardagsgeschenk de geboorte van het neefje Rune bij de zus van Erik ! We genoten ook even van de Belgische specialiteiten en snoven even weer de sfeer op van het Genker Plantencentrum…..wat een bloemenpracht maar helaas pasten weinig planten in onze handbagage voor het vliegtuig .

Terug in la Bella Italia mocht Erik een avond het museum openhouden voor de Slow Food afdeling. Hierbij kregen de leden de plaatselijke wijnen en producten te proeven.

Een foto-uitstap, ondanks het bar slechte weer, ontbrak ook niet op ons programma. Deze keer met de Yallers van le Marche , Urbino was de uitgekozen stad en gelukkig voorzagen ze een regenprogramma. We slenterden met verschillende gidsen door het wonderbaarlijke hertogelijke paleis, waar we ook 1 van de torentjes beklommen, doch zeer mooi uitzicht was er die dag niet. Voor mij was het al meer dan 15 jaar geleden dat ik dit paleis bezocht en gelukkig had het belangrijkste schilderij van Raffaello de Muta of de stille/stomme vrouw nu wel een belangrijke plek gekregen. Ze kon gemakkelijk met de Mona Lisa wedijveren.

Eind maart waren weer de open monumentendagen in heel Italië. Ik koos met het oog op toekomstige artikelen voor de Marche blog , om het miljoenen jaren oude ichtyosaurier fossiel en het prehistorische Venusbeeldje te gaan bekijken , allebei in de buurt van de grotten van Frasassi.

Ook voor de blog maar dan samen met mijn medeblogster , de verantwoordelijke voor het Engelstalige gedeelte, trokken we door Cupra Montana. Wat kan men daar in 24 uur doen ? we startten natuurlijk met een ontbijt in de bar van ons dorp Poggio Cupro. Altijd leuk blogger zijn want zo kwamen we meer over het verleden van barman Lino te weten. Enkele jaren als kelner op cruiseboten gewerkt, waardoor hij zo over alle wereldzeeën zwierf !

Het hele artikel verscheen op onze blog natuurlijk maar het volgende wil ik jullie wel meedelen nl. het interview dat we hadden met de eigenares Antonietta van het arbeiders restaurant Da Fiorina. Eenmaal op haar praatstoel was ze niet meer te stuiten en zo genoten we van haar prachtige verhalen over haar moeder Fiorina die zeer geëmancipeerd was voor haar tijd; de eerste vrouw in heel Cupra met een rijbewijs waarbij ze dan meteen ook vrachtwagens bestuurde . Toen in de 2de wereldoorlog er een gewonde Duitse soldaat bij hen strandde, aarzelde ze niet maar laadde ze hem op en reed ze eigenhandig met paard en kar naar de Duitse Kommandantur waar ze de soldaat afleverde. Ooit begonnen als kleine osteria waar men met paard en kar even halt kon houden om iets kleins te eten, groeide het geheel uit tot een wijnbedrijf met zeer goede wijnen, een restaurant nog altijd gericht op arbeiders en werkvolk, dus alleen s’ middags geopend en door de week. Maar wie het wilt vinden moet zich oriënteren op het tankstation dat er sinds de 50 er jaren staat, want het wijnwinkeltje ligt daarachter. het eetgedeelte bevindt zich achter de bar. Ooit woonde er boven de onderwijzeres die in het lokaal ernaast les gaf . De wijnwinkel heeft nu een reusachtig degustatiegebouw ernaast.

Nooit geweten dat deze plek zo’n mooie geschiedenis bevatte.

De paasdagen vielen dit jaar heel vroeg maar gelukkig besloot prinses Lente nu wel op de voorgrond te treden, heel Italië wilde van deze zonnige lentedagen genieten zodat ook wij een vol huis hadden met o.a. een Italiaanse shoedesigner (zijn modemerk Barbanera) uit Milaan en een Belgisch/Italiaans familie, stamgasten op doorreis naar de Abruzzo.

Terwijl ik dit schrijf wachten we op de volgende gasten , nu weten we echt dat onze vakantie er weer op zit . Aan jullie dus om vakantie te vieren !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– daar er allemaal families met kleine kinderen kwamen tijdens Pasen, legde ik op elk bed een mooi chocolade paasei als verrassing. Totdat de laatste gasten arriveerden. “oh”, zei ik tot hen ,”ik dacht dat uw een kleine dochter had maar deze is wel al groot (een 20-jarige !)” Ze keken me verbaasd aan. “Tja want ik heb nl. een paasei gelegd op bed.” De dochter reageerde meer dan blij verrast: “Oh wat leuk, al enkele jaren krijg ik geen paaseieren meer ,ook niet van mijn grootouders, en nu heb ik eindelijk weer eentje gekregen !”

04-04-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 maart 2018,

Cari amici,

deze keer toont de hoofdfoto van de brief geen “o sole mio” taferelen maar eerder Scandinavische winterlandschappen. Buran, de ijzige wind uit het noordoosten werd aangekondigd en zorgde dus voor een 50cm dik sneeuwtapijt. Hiermee werd ons sneeuwrecord gelukkig niet verbroken dat nog altijd bij anderhalve meter lag !

Gelukkig is prinses Lente weldra in aantocht en klagen we absoluut niet over de voorbije winter die ons met zeer zachte temperaturen verwende. Dat bevorderde Eriks werklust om de nieuwe keuken in de ontbijtzaal af te maken. we zijn heel tevreden over het resultaat en verheugen ons erop om nog lekkerdere ontbijten klaar te maken voor onze gasten.

Weer of geen weer de zaterdagwandelingen gingen door, dankzij de steeds onzekere weersverwachtingen vertrokken we dan maar vanuit de homebasis Cupramontana. Dat betekende steeds pittige tochten want onze gemeente is de hoogste (500m) van allemaal in de buurt . M.a.w. aan het begin altijd de afdalingen en op het einde de steile beklimmingen.

Onze blog liep ook goed en hielp mij onze regio nog beter te leren kennen. Zo vertrok ik met een vriendin op Valentijnsdag naar Gradara, eens stadje omringd door 2 kasteelmuren in het noorden van le Marche. Elk jaar op 14 februari onderging dit dorp een ware metamorfose, dankzij het tragische liefdesverhaal tussen Paolo en Francesca. Zelfs Dante vernoemde ze in zijn Divina Commedia. Wie nieuwsgierig is achter het verhaal , kan dat lezen op de blog.

Al slingerend door de steegjes kregen we gratis chocolaatjes aangeboden en in het restaurant waar we middag aten , zelfs het dessert op kosten van het huis. Bij een delicatessenzaak legde de verkoopster ons alles uit over de plaatselijke producten en het bezoek aan het kasteel liet ons het plaats van het liefdesdelict zien. Echt een gezellige plek maar absoluut te mijden in het hoofdseizoen, gezien het aantal parkings, restaurantjes e.d.

Gradara lag helemaal in het noorden van le Marche, een week later bevond ik mij in het uiterste zuiden nl. bij de badplaats San Benedetto del Tronto, ook wel de palmenriviera genoemd. Deze keer niet voor de blog maar als getuige bij een aankoop van een stuk landbouwgrond. Tegenwoordig moet er bij een aankoop van een onroerend goed altijd een tolk en getuige in de desbetreffende taal aanwezig zijn wanneer één van de partijen de Italiaanse taal niet machtig is. Gelukkig verliep het hele gebeuren vlot, de oudere verkoper blij met mijn kennis over de olijfbomen en olijfolie want zo kon er in de pauzes niet over koetjes en kalfjes gesproken worden maar over de pluk en de opbrengst .

De Archeolclub zat ook niet stil, op 4 november dat is in Italië de herdenking van het einde van WOI, het organiseert weer een tentoonstelling over de vrouwen en ook over het dagelijkse leven tijdens de eerste Wereldoorlog. De 5de klas van de lagere school bestudeerde een leerkracht uit 1916 die helaas in deze oorlog sneuvelde. De leerlingen kwamen bij ons in de bibliotheek op bezoek want wij hadden nl. wat documenten gevonden omtrent deze leraar, nl. de registers met zijn leerlingen en de eindexamens van de lagere school. We lieten hen ook zien dat alles nog met een inktpen geschreven werd., waarna zij dat ook eens konden proberen. Hierop volgde nog een rondleiding tussen de oude boeken uit de 15de eeuw en de 17de eeuwse kadasterplannen.

Langzamerhand maken wij alles klaar voor het nieuwe toeristisch seizoen, Pasen valt nl. vroeg dit jaar en dankzij de sneeuw kunnen we al veel binnenwerken verrichten.

Tatni cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Voor de blog wilde ik ook iets vermelden over de carnaval in Fano, de oudste van heel Italië ! Het is een badplaats en 3 zondagen achterelkaar zorgen ze voor een grote stoet met mooie karren. Doch dankzij het mooie weer wilden wel meer mensen er naar toe. Een complete verkeerschaos, nergens parkeerplaats. Ik herinnerde me iets over een parking en pendelbus aan de buitenkant van de stad bij het sportvliegveld. Na lang zoeken deze bewuste plek gevonden, doch uitgezonderd van de piloten en hun families geen pendelbus te zien. Ze wisten van niets maar misschien had ik meer geluk bij het oude vliegveld? Helaas daar was het nog meer verlaten en besloot ik maar terug naar huis te rijden. Mijn collega blogster was slimmer en nam de zondag erop de trein, zodat we ons stukje over de carnaval in Fano uiteindelijk toch konden schrijven.

– na de bijeenkomst van Archeoclunb liep ik over de piazza waar de schoolbussen op de leerlingen aan het wachten waren. Opeens merkte ik een roofvogel op die zijn prooi aan het oppeuzelen was, gewoon op de grond. Ik verwittigde één van de buschauffeurs die een heel goede fotograaf was. Doch net die dag had hij zijn apparaat niet bij en ook niemand van de andere chauffeurs. Dan maar stilletjes met de telefoons fotograferen . Het dier trok zich van heel de belangstelling niets aan en ging gewoon door met zijn maaltijd. Op het einde werd het een complete volkstoeloop want wanneer had men de kans om een roofvogel van zo dichtbij te zien ?

28-02-2018 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 4 februari 2018,

Cari amici,

De bovenstaande foto is een mooie weergave van het mooie weer dat we bijna heel de maand januari genoten: zon , zon en nog eens zon !

Tijdens de zaterdagwandelingen nam ik dan ook dikwijls zeer mooie foto’s ! Bij de wandeling van zaterdag 6 januari zorgde ik voor een mooie verrassing: verkleed als Befana of goede heks die de brave kinderen op Driekoningen altijd een presentje brengt, “vloog” ik op mijn bezemsteel naar de plek van bijeenkomst. De groep vond het natuurlijk prachtig vooral toen ik ze allen voorzag van een surprise versierd met een minibezemsteel.

Op 7 januari sloten Erik en ik onze B&B voor een winterstop, om vervolgens de jaarlijkse was en strijk van de gordijnen, de matrashoezen enz.…te doen. Bij een Siciliaanse bioboer bestelde ik biosinaasappels die ik dan tot jam verwerkte voor het ontbijt van onze gasten.

Erik ondernam een grotere klus, het bouwen van een nieuwe keuken in de ontbijtzaal. Na 16 jaar mocht dat wel.

Tijd voor een uitstapje was er gelukkig ook. De laatste dag van de tentoonstelling la Devota Bellezza, met de tekeningen van de schilder il Sassoferrato , behorende tot de privécollectie van de Britse koninklijke familie. Met de uitleg van de gids een heel interessant bezoek. Bovendien georganiseerd door de vereniging Happennines, een groep jongeren die een VVV stichtten om het lokale toerisme aan te wakkeren ! een zeer goed initiatief.

Wij zaten echter ook niet stil wat de marketing en toerisme betreft. Erik ontwierp een mooi stadsplan van Cupramontana voor het toekomstig toeristisch seizoen. In samenwerking met de gemeente zou er bovendien een mooie gids over Cupra gedrukt worden dat deel zou uitmaken van de interessante gidsjes Le Guide in Tasca ,in zeer handig formaat.

We maakten een kleine promotie video:

https://www.youtube.com/watch?v=crsfL2XP99o&feature=youtu.be

maar last but not least startten een Italiaanse vriendin Laura en ik een 2-talige blog om le Marche wat meer bekendheid te geven. Zij verzorgt het Engelse gedeelte en ik het Nederlandstalige luik. Jullie kunnen het volgen op www.eccolemarche.eu en mochten jullie andere Italië liefhebbers of Marchefans kennen, breng ze dan maar op de hoogte ! Daar we met onze tijd meegaan kan men onze blog ook lezen op Facebook en foto’s bekijken op Instagram.

In februari zullen we ons vast en zeker niet vervelen !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik,

PS:

– Op Social Media ontketende zich een ware plastieken zakjes oorlog. Begin januari verbood de staat nog het gebruik van plastieken zakjes bij de verse groenten en fruit afdeling. Op zich een goede zaak ,doch de zakjes werden vervangen door afbreekbare zakjes die men dan naargelang de supermarkt tussen 0,01 en 0,05 euro moest betalen. Alles om de plastieken zakjes afvalberg te verminderen. Doch men mocht geen eco zakjes van thuis meebrengen...wegens de hygiëne (gelukkig werd dat snel afgeschaft en mocht men wel nieuwe zakjes van thuis meebrengen)…..helaas bleken die eco zakjes maar gedeeltelijk afbreekbaar en als je ze niet mag hergebruiken????

Doch het allerergste was dat er boven de rol van eco zakjes er nog altijd een doos met plastieken handschoenen stond, want je mag dus de verse groenten en fruit die je in het zakje wilt doen, niet met je blote handen aanpakken...die handschoenen zijn nog altijd niet ecologisch…...maar ja de hygiëne….

03-02-2018 om 00:00 geschreven door babelle