In de binnenkant van de klokkentoren in Cupramontana: Terug in de tijd, zich weer 18 jaar voelen !!! Olijvenoogst, plukken, lekker eten en lekkere olijfolie als beloning: Ondertussen reclame voor Cupramontana gemaakt op de fuori expo Milano: Terug herstart met de mooie zaterdagwandelingen:
Precies
op 1 november woonden we alweer 15 jaar Poggio Cupro . Maar tijd om
dit heuglijke nieuws te vieren ontbrak gewoon , want de talrijke
olijven riepen om geoogst te worden. Vorig jaar kampten we met een
reusachtig tekort, dit jaar wist men gewoon niet waar met de oogst te
starten. Blij dat ik was, eindelijk weer plukken ! Het novemberweer
overtrof zichzelf met superwarme dagen van meer dan 20 graden
waardoor het meer dan een plezierige activiteit was. De estate van
San Martino of Sint-Maartenszomer klopte dit jaar als een bus.
We
legden de netten rond de bomen , namen een tak vast in de boom of
beneden vanaf de grond en ritsten de olijven eruit. Op de middag
genoten we ,naargelang de eigenaars aanwezig waren of niet, van een
lekkere lunch of anders een pranzo a sacco, de meegebrachte
picknick. Na een halve dag werken in de open lucht smaakte alles.
Zodra het donker werd, staakten de activiteiten en brak het uur der
waarheid aan , hoeveel hadden we geplukt ?
Om
de 2 dagen, reden we dan met de hele buit naar de olijfoliemolen
waar we dan beloond werden door de heerlijk geurende verse olijfolie.
Dit jaar steeg de olijvenkoorts tot ongekende hoogte, bij elke
ontmoeting in het dorp waren de vragen: hoeveel kilo, naar welke
molen ga je maar de belangrijkste hoe was de resa, of de opbrengst?
Hoeveel percent olie kwam er uit die hoeveelheid olijven ?
Dat
laatste hing van verschillende factoren af: welke soort olijf ? Er
bestonden in Italië wel meer dan 400 rassen olijven , in de Marche
al 40 . Sommige zoals de dikke San Francesco of Ascolana gaven
ondanks hun reuze afmetingen weinig olie en waren meer geschikt voor
consumptie. Eigenlijk bevatten de allerkleinste olijven zoals de
Carbonella en de Mignola de meeste olie, maar hiervan moest men
beduidend meer plukken. Vanaf 200 kg immers kon men een
olijfoliemolen in de Marche huren, bij minder gewicht ruilde men de
olijven tegen olie van de molen. Door de schandalen van de
geïndustrialiseerde olijfolies zaols Bertolli of Carpelli, was de
olijfolie uit de oliemolens zeer gegeerd !
Een
ander element dat de resa bepaalde, het tijdstip van de oogst, hoe
vroeger men oogstte, hoe groener de olijven , en dus hoe onrijper
(een groene olijf is een onrijpe olijf) en dus ook minder olie. .
Last but not least hing het ook af van de weersomstandigheden van het
afgelopen jaar en van de ligging van de bomen, droog seizoen of nat
weer, hoge ligging of in de vallei.... een groot aantal olijven
betekende dus helemaal veel olie. Dit jaar schommelde de gemiddelde
resa rond de 11%. een gematigd jaar. Onze eigen olijven moest ik
echter met koud, mistig weer oogsten samen met 2 vrienden en die hun
olijven ook, herhaaldelijk stopten we vanwege de regen, maar we
werden wel beloond met een record resa van 14.6 % . Dat hadden we
nog nooit gehad !
Dit
jaar beschikte een Engelse vriend over een plukmachientje, wat wel
handig bleek met de reusachtige hoeveelheden. Het betrof gelukkig een
machine die weinig lawaai maakte en de bomen niet beschadigde.
Begin
december konden we een streep trekken onder de raccolta. Het weer
herstelde zich opnieuw en de zon was weer van de partij. De laatste
eigenares waar ik hielp, stopte, ondanks dat er nog genoeg te doen
was, maar zij verdronk in de olijfolie en wat moest ze er in
hemelsnaam mee doen ? De olijfoliemolens daarentegen gingen nog
altijd door en hoopten toch einde december te kunnen stoppen. In
ieder geval was het wel een recordjaar geweest.
Hoe
warm het ook was, we besloten toch om onze tuinmeubelen in de schuur
te plaatsen, we hielden voor alle zekerheid nog 1 tafel over en de
meer delicate planten vertrokken in de winterberging. Nu nog niet
echt nodig maar je zou het altijd zien, de winterprik zou zich altijd
onaangekondigd presenteren.
ex-Belgische
gasten vierden het einde van de belangrijkste verbouwingswerken aan
hun vakantiehuis met een Belgisch diner. Daartegen zeiden we nooit
nee. We smulden dan ook van de garnaalkroketten, tomate crevettes met
grijze garnalen,de Belgische frieten (de allerlekkerste, alhoewel er
nu 2 Nederlandse frituurs hun deuren in Ancona en Jesi openden),
stoofvlees, witloofsalade, en chocomousse toe.....
Weinig
gasten maar wel speciale, een Italiaans/Japans koppel dat in
Nederland woonde en een koppel waarvan de man bij de Zwitserse garde
van de paus wekte en dan ook in Vaticaanstad woonde. Meteen onze
eerste Japanse en eerste Vatikaanstedeling.
Erik
volgde nog een voordracht i.v.m. digitaal toerisme , de toekomst
natuurlijk, en zelf volgde ik een kleine erboristeria cursus, i.v.m.
kruiden.
De
feestdagen staan voor de deur, de eerste Chrismasparty beleefde ik al
en dan zijn de laatste jaren de kerstmarkten hier ook een trend en
de levende kersstallen......en dan is het jaar weer omgevlogen.
Alla
prossima volta
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Tijdens het oogsten van de olijven werd er ook op bepaalde dagen
hevig gejaagd, meer bepaald de klopjachten op de everzwijnen. Soms
vlogen de kogels net niet rond ons hoofd. Zo zaten we dan gezellig
te lunchen even uitblazend van de olijvenpluk tot we opeens in een
Monthy Python sketch belandden; Uit het hoge struikgewas kwam
plotseling verwilderd een jager tevoorschijn met een hele meute
uitgelaten jachthonden, sorry sorry ik ben verdwaald, ik ben
verdwaald roepend , om dan meteen in het oerwoud van bamboes te
verdwijnen met zijn honden wild blaffend achteraan. Waar naar toe
????Een totaal onbegaanbaar gebied zonder pad e.d. maar we zagen ze
niet meer terug....
na een hele dag oogsten, ging onze vriendin boodschappen doen in
de plaatselijke supermarkt. Ze stopte aan de vleesafdeling met
bediening. Tot ieders verbazing kwam daar een hele groep jagers aan,
die tot grote hilariteit van alle klanten en personeel , bedeesd wat
vlees bestelden.
Herfstmaanden
kenmerken zich meestal door wisselvallig weer, september en oktober
2015 beantwoordden volledig aan dit beeld: weken met bijna 40 graden
gevolgd door helse regenbuien.
De
hittegolf startte op de dag van het middeleeuws diner, waardoor een
groot publiek opdaagde. Maar het was wel zweten geblazen in ons
middeleeuwse outfit. Doch dit stond geenszins de organisatie in de
weg; een vlotte bediening aan de tafels, perfect afgewisseld met
boeiende middeleeuwse attracties. Onze gasten genoten dan ook met
volle teugen !
De
traditionele passeggiando/degustando (wandelen en degusteren)
wandeling volgde dit jaar het traject van alle bronnen in
Cupramontana om te eindigen bij de alleroudste, de pas gerestaureerde
fonte Romana uit Romeinse tijd. Na de inwijdingsceremonie kon er
gedronken en gegeten worden. Het volgende project van de gemeente
voorzien voor maart volgend jaar, de musei nelle grotte of de musea
in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Via het VVV en
een bezoekerscentrum zal men het Verdicchiomuseum en het
wijnetiketmuseum bereiken om te eindigen bij de enoteca of wijntheek.
Bij mooi weer kan men dan zelfs een glaasje nuttigen in de
kruidentuin aangrenzend aan het klooster.
Oktober
startte zoals altijd met het fameuze wijnfeest. De eerste dag regende
het pijpenstelen, gelukkig sloten de weergoden de andere dagen de
watersluizen en bestraalde een mooie zon het feestelijk gebeuren.
Talrijke mensen maakten de palio van de pigiatura mee, de wedstrijd
van het druiven vertrappen , de geleide wijndegustatie, proefden
van de lekkere hapjes aan de kraampjes, bekeken de stoet met
praalwagens versierd met druiven om dan uiteindelijk te genieten van
het schitterende vuurwerk. Alweer een geslaagde festa dell'uva.
Zoals altijd hielpen Erik en ik de familie Cherubini, Erik ontkurkte
weer honderden wijnflessen en ik fungeerde dit jaar als vliegende
hulp. Frieten bakken, piadina's maken, bedienen aan de tafel, de
pasta serveren.....
Onze
B&B herbergde ook nog gasten deze herfst, waaronder een
Nederlands koppel dat we leerden kennen tijdens onze Trans-Siberische
reis, een leuk weerzien met veel verhalen. Bovendien ontvingen we een
sympathiek koppel waarbij de vrouw een echt schilderstalent bezat,
dat bleek wel uit de aquarel van onze Girandola die ze ons schonk en
de man bleek net zo'n treinfreak als Erik !!!!
Dit
jaar organiseerde Erik zijn klasreünie midden oktober , zodat ik die
week mijn reis naar Belgenland plande, toffe ontmoetingen met
vrienden en familie maar wat een slecht weer.....tevens bezocht ik
samen met een vriendin de kruidentuin van de abdij van Herkenrode,
een echte aanrader en de kerst tentoonstelling bij Thomas in
Hasselt.....gelukkig woonde ik daar niet in de buurt want mijn
bankrekening zou danig geslonken zijn....
Bij
thuiskomst verwelkomde mij een warme zonnige sole. Ideaal voor de
geplande uitstap van de Archeoclub van Cupramontana: op
ontdekkingstocht naar het geheime Cupra. Op het programma stonden de
beklimming van de kerktorens en de klokkentoren van het gemeentehuis
en de afdaling in de kelders van het gemeentehuis en de langste
kelder van een privéwoning op de piazza. Ooit waren alle kelders van
Cupramontana met elkaar verbonden en vormden zo een kilometerslang
gangenstelsel. Door de eeuwen heen stortten er meerdere in, waardoor
ze niet meer of slechts gedeeltelijk nog toegankelijk bleken. De
speleologen van deze gemeente brachten het voormalig netwerk in kaart
door ze één voor één te verkennen en waren dan ook op deze dag
onze gids.
Het
beklimmen van de 3 torens bleek niet altijd even gemakkelijk, soms
moest men zich door een nauw trappengang wurmen, of zich via een
ijzeren trapje naar boven begeven. Het uitzicht beloonde ons altijd
voor de gedane inspanningen, wat een geluk dat we net deze zonnige
dag uitkozen. We kregen ook de gelegenheid om boven de koepel te
lopen van het kerkje van de nonnen van de gemeente. Er woonden nl.
nog 3 zusters in het sint Catharinaklooster respectievelijk tussen
de 80 en 100 jaar oud. Zo kregen we even een inkijkje bij hun privé
vertrekken.
Om
de kelders te betreden moest men zich door nauwe gaten wringen
uitsluitend bijgelicht door onze koplampen. Cupra onthulde haar
geheimen. Uiteindelijk belandden we nog in een historisch palazzo
aan de piazza waar we de originele vloer bewonderden en de bewoners
ons nog op een aperitivo trakteerden !
Daarna
moest ik snel terug naar de Girandola want vandaag arriveerden mijn
ex-klasgenoten van ons Belgisch atheneum in Duitsland. 35 jaar
geleden verlieten we het Koninlijk Atheneum Bensberg en dit
heuglijke feit vierden we met een speciale klasreünie in la bella
Italia !
2
koppels kwamen met de wagen aan in de namiddag om dan samen naar de
luchthaven te rijden om de rest op te pikken. Het vliegtuig was op
tijd , doch het was even wachten geblazen op de groep , want als
verrassing trokken ze een speciaal T-shirt aan, door een vriendin
speciaal voor deze reünie ontworpen. De begroeting was dan ook meer
dan euforisch ! Er volgde natuurlijk eerst een groepsfoto met
iedereen gekleed in het speciale T- shirt om dan de magen te vullen
in een plaatselijk restaurant. In totaal waren we met 15, helaas kon
niet iedereen in ons busje meerijden of op de Girandola logeren. Doch
2 extra auto's en logeerplaatsen bij 2 collega's in ons dorpje Poggio
Cupro brachten de oplossing.
3
dagen lang voelden we ons terug 18 jaar, we startten de dagen met een
gezamenlijk ontbijt in onze B&B en daarna vertrokken we op
verkenning van de Marche, want ik wilde mijn klasgenoten het
prachtige van onze streek laten zien waar ik al 15 jaar leefde: de
grotten van Frasassi, Fabriano en het papiermuseum, Ancona, de Monte
Conero en een bezoek aan de olijfoliemolen die nu volop draaide. De
uitstappen telkens voorzien van culinaire stops, elk dieet werd nu
even aan de kant gezet. Niet voorzien was het bezoek aan de
plaatselijke garagist want het busje kampte met een olielek, een gat
in de oliefilter. Een extra niet toeristische attractie !
Ik
werd bedolven onder de chocolade, dropjes en prachtige planten en op
mijn beurt schonk ik mijn klasgenoten een mooi souvenir. Doch aan
alles kwam een einde en te gauw belandden we weer op de luchthaven
van Ancona , ditmaal voor het afscheid. 2 diehards bleven wel een
paar dagen langer op de Girandola om nog wat meer van de streek te
zien.
Erik
vertoefde ondertussen met het gemeentebestuur in Milaan bij de fuori
expo (buiten de Expo). De dampkapfabriek Elica van Fabriano bezat een
gebouw in het centrum van de modestad en gaf de gelegenheid aan de
Marchigiaanse steden er enkele dagen reclame te maken. Cupramontana
organiseerde dan ook 3 dagen lang degustaties, kookworkshops en wijn
voordrachten, Erik zorgde voor het toeristische luik.
Het
jaar is weliswaar nog niet om, de olijvenpluk staat voor de deur en
Erik is volop de deelname aan het organiseren van de B&B
vereniging aan de vakantiebeurs te Antwerpen einde januari !
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Tijdens het middeleeuws diner vond een toneelspel plaats, waarbij
het publiek actief betrokken werd. De regisseuse pikte er toevallig
een van onze Belgische gasten eruit die en gaf hem een aansteker
gevolgd door een stortvloed van Italiaanse woorden. Hulpeloos stond
onze gast daar, want wat werd er in hemelsnaam van hem verwacht ?
Even verliet ik het gepeupel en vertaalde ik zijn rol:telkens als het
woord fulmine viel , moest hij zijn aansteker aandoen want hij stelde
nl. de bliksem voor. Onze gast zou dan ook nooit meer het woord
Fulmine vergeten.
bij een wandeling aan de kliffenkust belandden we op een
wandelpad. Een speciaal bord verwittigde ons : attenzione percorso
facile, opgelet gemakkelijke wandeling
waarbij
er meteen een moeilijke afdaling via een steile trap volgde.
bij het wijnfeest zorgde een rondtrekkende muzikale groep ,
waarbij de leden verkleed waren als monnik, voor veel ambiance .
Aangekomen bij onze stand, startten ze hun repertoire. Na een
tijdje zeiden ze tegen onze baas dat ze alleen nog maar voort zouden
spelen indien ze een fles zouden krijgen. Geen probleem hoor
zei Erik en kwam met een fles water op de proppen.
Het
zomerseizoen wuifden we weg naar het volgende jaar. We keken terug op
een heel actief zomerseizoen zowel qua activiteiten als qua gasten.
De hittegolven volgden elkaar nog op, gelukkig regelmatig afgewisseld
met regenbuien en wat koelere dagen.
Het
eerste weekend kreeg ons dorpje Poggio Cupro een complete
metamorfose; 100den skaters afkomstig uit heel de wereld overvielen
het middeleeuws gehuchtje. Want door een eigenaardig toeval stond
Poggio Cupro hoog aangeschreven in de skatewereld . 4 dagen beleefden
we de Verdicchio race , twee dagen voor de Italiaanse
kampioenschappen en de laatste twee de kwalificatie voor het Wk. Nl.
zo snel mogelijk van de heuvel afdalen op een skateboard . Wij
ontvingen een wat oudere (40) , tenminste in die wereld toch ,
Nederlandse skater, die ons wegwijs maakte in die wereld en de
wedstrijd. De grootste moeilijkheidsfactor bleek uiteindelijk niet
het parcours maar de hitte , want het afdalen gebeurde immers in een
leren pak en meestal een zwarte helm en dat bij temperaturen van 40
graden. Beneden aan de rivier stelden de organisatoren een groot
skatecamp op, doch weinig schaduw, sanitair en natuurlijk vele
muggen. Talrijke kandidaten en familieleden zochten dan ook een
andere logeerplek, doch de Girandola was meer dan volgeboekt.
De
pro loco, het organiserend comité waar Erik nu penningmeester was,
bedacht talrijke leuke zomer events. Tijdens de speciale markt van
begin augustus wijdden ze het beschilderde schoolbusje in. Street
art kunstenaars mochten hun creativiteit loslaten, maar wel op
voorwaarde van een kindvriendelijk motief. De Afrikaanse
savannedieren vielen duidelijk in de smaak bij de kinderen! ! De
avond sloot dan af met een gratis concert van een Engelse
bluesrockartiest.
Ferragosto
of het bouwverlof voor heel Italië kreeg ook een speciaal programma,
de zee moest naar Cupra komen. 2 grote zwembaden bouwde men op de
piazza en allerlei spelletjes werden bedacht om de kinderen in het
water te krijgen. Volledig overbodig, op de eerste dag om 10 uur
stonden de eerste kinderen al in de rij om in het water te kunnen
plonzen, want niet iedereen kon zich immers een dagje naar de zee of
zwembadparadijs permitteren . Dus dolblije kinderen en natuurlijk ook
volwassenen, want net zoals op de stranden stonden er ook ligstoelen
opgesteld. Als afsluiter van een geslaagde dag, het optreden van de
coverband van the Boss Bruce Springsteen, en hierbij natuurlijk at
men american streetfood, hamburgers en hot dogs. Die vlogen het
kraampje uit en er was veel te weinig.... 3 dagen moest deze pret
duren doch de Neptunus god stelde het blijkbaar niet op prijs dat de
zee verplaatst was naar de bergen . De volgende twee dagen goot het
zo hard, dat alles , tot groot verdriet van de kinderen, afgelast
moest worden. Maar Neptunus moet zich maar alvast voorbereiden, anno
2016 komen de zwembaden er weer!
De
middenstand van Cupra zorgde als altijd voor een avondeten op straat
begeleid met muziek, dus eten en dansen was de boodschap.
Onze
gasten verbaasden zich echt over de talrijke activiteiten en genoten
ervan. Ook al had een Belgisch koppel echt wel pech met zijn auto, in
belgenland staakte hun voertuig al geregeld, doch hier met de tunnels
en de ontbrekende pechstroken werd het toch behoorlijk gevaarlijk.
Hun reisverzekering gaf uitkomst, een vervangwagen, een repatriëring
van hun vehikel en een terugvlucht. Die laatste ook met veel
problemen want door de zware onweersbuien in belgenland kon hun
vliegtuig maar niet vertrekken. Dus dat werd een late thuiskomst en
de auto zou pas binnen drie weken terugkomen. We ontvingen een
Italiaanse bierbrouwer die een belg als brouwmeester had. Een
Italiaans boeddhistisch koppel waarvan de zoon tijdens hun gebeden
ijverig met zijn spelletjescomputer in actie was. Een familie die
zijn 1000dste geocache in la bella italia haalde en een zangeres die
deel uitmaakte van een zangkoor doch liever bij ons voor de rust
verbleef.
Augustus
verwende ons rijkelijk met pruimen en eindelijk ook de allereerste
smakelijke Royal en Leopolddruiven! de vijgen belandden al in de
jampotjes maar de boom hangt nog vol.
Door
het fantastische weer startten vele wijnboeren al met de pluk van hun
Verdichiodruiven bestemd voor de champagne en de schuimwijnen. Ons
dorpje maakt zich op voor het middeleeuws feest en de komend weken
volgen de wijnfeesten elkaar op.......wie nog heerlijk nazomeren wil,
die kan nog altijd bij ons terecht.
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
Ps:
de
Engelse blueszanger trad de avond voor zijn concert in Cupra nog op
in Hamburg. Maar zijn Engels publiek zal zeker sterk verschild hebben
van zijn Italiaans. De eerste rij was immers bezet door de bejaarden
van Cupramontana. Achteraf kwam een hoogbejaarde man ons nog
bedanken voor het mooie concert, hij had zichtbaar genoten van de
rockmuziek !.
onze
gasten met autopech werden telkens per taxi van de girandola naar de
autoverhuur vervoerd. De taxichauffeur ontpopte zich tot reisgids en
reed dan ook langs vele bezienswaardigheden zonder autogordel
weliswaar. Om het signaal te omzeilen die normaal afgaat als de
gordel niet ingeklikt is, had hij een ijzeren gesp ontwikkeld die hij
dan in de gordelplek klikte...
-
andere street art kunstenaars mochten de binnenkoer van de school
beschilderen. Oorspronkelijk bedacht men een muurschildering, maar de
mevrouw van monumentenzorg ketste dat verzoek meteen af. Ze wilde er
niets van horen want zij bepaalde wat mooi en wat lelijk was. Dan
maar op houten panelen schilderen en die op de muren hangen.
Al
anderhalve maand zweten we samen met onze gasten onder een hittegolf,
maar beter dat dan de regen van vorig jaar ! Het belooft in ieder
geval positief te worden voor de olijfolie en de honing. De
zomeractiviteiten startten ook dit jaar met de speciale Cupra Espone
markt. Dankzij het warme weer bezochten talrijke mensen de markt en
de viskraampjes die speciaal uit Cupra Marittima , onze tegenstad aan
de zee, afgekomen waren.
Leuk
was tevens de tentoonstelling met foto's , voorwerpen en een filmpje
uit de jaren 70 , waardoor we een mooie kijk kregen op Cupramontana
tijdens de seventies. Een echte publiekstrekker vooral wanneer men
zichzelf in een jongere versie terugzag.
Het
volgende evenement was de Notte del Verdicchio waar o.a. de fotoclub
zijn jaarlijks tentoonstelling hield. De leden mochten dan mooie
foto's tentoonstellen. Zelf bracht ik een halve dag in het
kattenasiel door, waar ik dan , ondanks de moeilijkere
omstandigheden, (katten poseren echt niet) toch nog enkele mooie
portretten kon maken. Het hele gebeuren slaagde wonderwel, de
tropische temperaturen overdag maakten de nachten superfijn, geen
vestje of jasje nodig ! Voor de ambiance zorgde de muzikale band
voorzien van gerecycleerde muziekinstrumenten.
De
bioaankoopgroep strikte de Franse filosoof Serge Latouche voor een
vorodracht over zijn consuminderen filosofie, heel interessant .
Tussen
al de activiteiten door, vonden we toch nog tijd om de pas heropende
site van de zwavelmijn te bezoeken. Ooit de grootste van West Europa
om dan begin jaren 60 te sluiten.. Het museumpje was wel ouderwets
maar het bezoek aan de site met gids en interessante uitleg maakte
het allemaal goed. Zwavelmijnwerker bleek een zeer ongezond beroep,
de meeste onder hen stierven jong. Maar het betaalde zo goed dat
velen er toch werkten.
Een
professionele actrice en regisseuse stichtte begin vorig jaar een
amateurgezelschap , dat nu mocht optreden in het binnenhof van het
Sint Lorenzoklooster. Daar er enkele vriendinnen van mij meededen,
was het een bezoekje waard. Een grappig stuk met leuke acteurs op
een prachtige locatie.
De
wekelijkse activiteiten zoals de wijnbezoeken , olijfoliedegustatie
en rondleidingen gingen ook dit jaar weer door met als nieuw aanbod
de pastaworkshop.
De
volksdansgroep uit Cupra vierde haar 20 jarige bestaan en dat vierde
ze door 3 buitenlandse groepen uit te nodigen, vooral die van Hawaï
en Rusland veroverden met hun optreden het publiek. Wonder boven
wonder kon ik zelfs met 2 gasten een bergwandeling maken met de
wandelgroep. Geen wissel dat weekend en wat een geluk, een hele dag
naar de Monte Sibilla , 2100m hoog. Maar wat een zware beklimming en
dat zonder veel training en conditie .ja hoor op de terugweg gleed
ik uit en had een pracht van een beenwond als souvenir. Gelukkig
wandelde die dag net de vrijwilligster van het Rode Kruis mee, die
kon mijn been dan goed inpakken. Terug thuis kwam de dokteres die ook
mee had gewandeld meteen de wonde bekijken en ook meteen naaien. De
wandelingen blijken dit jaar echt behekst te zijn. Jaren gebeurde er
niets maar dan de zaterdag voor mijn tocht viel er eentje al
telefonerend , pols gebroken. De zondag na mijn wandeling struikelde
een wandelaarster bij de berg Cucco en die bleek dan haar schouder
te hebben gebroken .
IKEA
organiseerde een stuntprijsdag, van o.a. 500 houten tuinstoelen van
70 euro naar 10 euro afgeprijsd. Dergelijke stoelen kochten we ooit
toen we onze B&B opstartten in 2002 tegen 15 euro en we hadden
die nog steeds !!!! Dus waagde Erik zich op de bewuste dag tot aan
de poorten van de Zweedse meubelkolos tussen nog honderde
gegadigden . De poorten openden zich en de hele meute stormde naar de
plek waar de begeerde artikelen stonden. Erik kon er toch mooi 6
bemachtigen !!!
Ondertussen
maakten we 2 dagen regen mee, maar tot grote opluchting van onze
gasten kondigde zich de nieuwe hittegolf al weer aan, want vakantie
vieren in la bella Italia, daar hoort zon bij.
De
2 artikels in het tijdschrift Buonissimo heb ik dan eindelijk kunnen
lezen en ook aan de wandelgroep kunnen tonen, fier dat ze waren om op
2 hele pagina's vermeld te worden in een Belgisch tijdschrift.
Erik
heeft het heel druk met de organisatie van de komende events, want
15 augustus staat immers voor de deur. Er zijn nog plekjes vrij in
augustus en ook voor de 1ste zaterdag van september want dan
verandert ons dorpje weer in een middeleeuws decor...of willen jullie
eens het beroemde wijnfeest meemaken ???
Maar
eerst de 4-daagse Verdicchio Race in Poggio Cupro, de
wereldkampioenschappen afdaling heuvel op longboards skateboards ,
ons dorpje staat op de kaart van de skate wereld
!www.verdicchiorace.it
Tot
volgende keer.
Tanti
saluti
Isabelle
en Erik
PS:
mijn tandarts was net terug uit Belgenland. Hij vond
het er prachtig (behalve het gure weer) en begreep niet wat wij
noorderlingen in het chaotische armzalige Italië kwamen doen. Maar
hij had wel een vraagje, of ik zijn boete kon
vertalen. In Gent had hij nl. een parkeerboete
opgelopen en die was nu via de verhuurfirma toch bij hem in Italië
beland. Ik vertaalde de Nederlandse brief voor
hem. Toen vroeg hij of hij geenkorting
kreeg op de boete ? Hier kreeg men immers
mits betaling binnen de 5 dagen een korting.
Nee hoor zei ik, dat is nu 1 van
de redenen waarvoor wij hier gekomen zijn, in
België bestaat dat niet.
Als
dank voor de vertaling moest ik de tandarts ook niet
betalen .misschien een 2de reden om hier te wonen ?
De
zingende nachtegalen maakten plaats voor het getjirpt van de krekels,
nog steeds begeleid door de lichtshow van de vuurvliegjes.
Corpus
Domini, de religieuze feestdag op de 2de zondag na Pinksteren, viel
dit jaar begin juni, precies in het midden van het bloemenseizoen.
Dit kwam goed uit want Cupramontana maakte immers officieel deel uit
van de Città con Le infiorate of de Steden met de bloementapijten.
De
lerares kunstgeschiedenis zorgde elk jaar voor enkele kopieën van
bekende schilderijen. Deze keer schilderde ze de Sibyllen van
Michelangelo op grote vellen papier. De week voor de festiviteit
mocht iedereen die zin en tijd had , even bij haar thuis de gedroogde
bloemblaadjes op de schilderingen plakken. Want de kleuren werden
niet alleen door bloemen nagemaakt , maar ook door gekleurde
rijstkorrels, slierten van palmbomen enz...2 dagen voor het feest
vulde de natuur zich met talrijke Cuprensers die ijverig
bremblaadjes, gras, rozen en andere bloemen plukten. Als het maar
kleur had.
De
dag zelf was het vroeg opstaan geblazen, want om 5 startte men met
het versieren van de de straten met bloementapijten . Alles met verse
bloemblaadjes . De natuur werd langzaam wakker, maar in het centrum
van Cupra gonsde het al van de activiteiten. De straten die allemaal
op het plein uitmondden , voorzag men van tapijten met geometrische
motieven,de Sibyllen zouden het plein zelf versieren. De race tegen
de klok begon, maar niemand streste .er was nog altijd tijd om te
praten met elkaar, om even in de bar een cappuccino te gaan
drinken en om een babbeltje te slaan met de talrijke fotografen die
graag de fotowedstrijd wilden winnen. Het thema was Kleur !
Om
11 uur stipt begon de processie . Mijnheer pastoor liep met heel de
groep mensen achter zich onder het baldakijn langs de mooi versierde
straten . Om dan met een openluchtmis te eindigen op het plein.
Ondertussen bezocht ik de tentoonstelling van de oude postkaarten
van Cupramontana. De eigenaar ervan gaf graag een woordje uitleg
zodat het een interessant bezoek werd. Blijkbaar was Cupra in de
jaren 60 en 70 best belangrijk op toeristisch gebied, de stad kwam
toch voor op de postkaarten Groetjes uit de Marche , als
toeristische trekpleister !!
Het
weer was zoals elk jaar met de infiorata goed zonder zelfs een
zuchtje wind. De sproeiers liepen toch onafgebroken rond de
bloemblaadjes nat spuitend, zo zouden ze nog langer op de straten
blijven.
Doch
de zondag erop zou de palio plaatsvinden die reeds uitgesteld was
geweest door de hevige regenbuien. Ook deze keer was het kantje
boord. Een fikse regenbui verjoeg de meeste bezoekers naar huis. Doch
ondanks alles vertrok de middeleeuwse stoet door de straten van
Cupra. Dit keer was Eriks adellijk kostuum al aan iemand anders
gegeven. Een probleem want vindt maar zo'n lang gewaad ..die van
het gepeupel waren te kort, die van de kardinaal misschien ?' doch
nee ook die te kort. Uiteindelijk vond men dan toch nog een adellijk
heerschap kostuum.
Onze
gasten filmden het hele gebeuren met de daar op volgende
wijntonnenrace. Helaas vond men elk jaar steeds minder vrijwilligers
om hieraan mee te doen en waarschijnlijk zou dit de laatste keer zijn
geweest. Daarna mochten we met alle deelnemers in de parochiezaal
samen gaan eten natuurlijk .
Trouwen
in de Marche blijkt enorm populair te zijn. We verwelkomden
verschillende Nederlandse gasten waarvan de vrienden hier in het
huwelijksbootje stapten. Tegelijkertijd logeerden er een
Frans/Cambodjaans
en een Italiaans/noordierskoppel
bij ons voor een bruiloft van Zwitsers...
Eind
juni weer
en
dus organiseerden onze collega's
van la Distesa
voor de 8s te keer hun muziekfestival: Musica
Distesa. Dit jaar waren de weergoden hen bijzonder goed gezind,
prachtig weer !!!! het hele gebeuren verliep steeds
professioneler...waar was de tijd dat alle collega's voor de catering
zorgden en dat we samen onder 1 zeil schuilden
voor
de hevige stormbuien ????
De
junimaand was bijzonder gul qua fruitproductie, kersen, abrikozen en
visciola kersen verwerkte ik tot talrijke jampotten. Hoog tijd want
mijn voorrad van vorig jaar was echt bijna op.
Nu
nog het zandbakspeelgoed poetsen en alles is klaar voor de zomer op
de Girandola....
Viva
le vacanze !!!
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Het
mooie strand van de kliffenkust is niet altijd gemakkelijk te
vinden. Onze Duitse gasten stonden
dan ook beteuterd bij een gesloten hek. Toch zagen
ze
er talrijke auto's geparkeerd. Ze wilden
al rechtsomkeer maken toen
ze
een vrouw in strandoutfit opmerkten.
hoe kom je aan het strand ? Ze wees
naar het hek. maar die is toch dicht oh zei
de vrouw, natuurlijk, maar je moet er over heen klimmen !
dit
jaar doen s 'nachts vooral de nachtegalen hun best , hele
songfestivals maken we mee. De krijsende uilen komen helemaal niet
aan de beurt of worden gewoonweg overtroefd. Bovendien genieten we nu
ook van de nachtelijke lichtshows van de vuurvliegjes.
Meimaand
feestmaand zoals we reeds aankondigden, doch alle feesten
meemaken... onmogelijk. Onze keuze viel op Camerino in Fiori. Een
universiteitsstad meer zuidelijker in de Marche dat een weekend lang
in bloemenstad veranderde. We deden er dan ook leuke ideeën op. Niet
alleen de stad zelf veranderde in een plantenzee maar de klanten bij
de schoonheidsspecialiste werden er omgevormd tot wandelende bloemen
.
Dit
jaar lastte de beroemde oldtimer rally Mille Miglia in Senigallia
een lunchpauze in , de gelegenheid om de sfeer op te snuiven en
foto's te maken. De hele badplaats was in rep en roer, meer dan 400
oldtimers met chauffeurs van heel de wereld zouden hier stoppen. De
rally ontstond in 1927 toen nog met hedendaagse auto's, maar de
auto's van toen behoren nu echt tot de categorie oldtimers.
Tegenwoordig betaalt men 3000 euro p.p. inschrijvingsgeld dus niet
voor iedereen weggelegd, tenzij men ijverig spaart ! Dit jaar was de
oudste wagen een Fiat van 1922 en de jongste een Citroen van 56. Het
hele gebeuren gesponsord o.a. door Ferrari en Mercedes die de
karavaan dan ook voorreden. Het blijft een rally en dus een wedstrijd
van Brescia naar Rome heen en terug op 4 dagen tijd.
De
sfeer ademde nostalgie uit, de Italianen sowieso auto gek , hadden
massaal vrij genomen. Wanneer had men immers de kans om èn dure
moderne wagens te spotten èn mooie oldtimers. Want die stalen
natuurlijk de show samen met de chauffeurs, die meestal ook
aangepaste kledij droegen. De leerlingen van de hotelschool en de
plaatselijke vendelzwaaiers verwelkomden de passagiers en de
chauffeurs. Daarna was het natuurlijk kijken, afkeuren
,goedkeuren....we kregen waar voor ons geduld.
Met
het mooie weer konden op de Girandola de scooters van stal en het
zwembad terug lucht krijgen .
De
verkiezingen van het nieuwe bestuur van de Pro Loco stonden voor de
deur. Een Pro Loco is eigenlijk een soort gemeentelijke vereniging
die alle evenementen van een gemeente organiseert en coördineert
allemaal op vrijwillige basis. In het verleden kenmerkte onze Pro
loco zich door ruzies e.d. want het bestuur was altijd wat politiek
getint. Aanhangers van het gemeentebestuur alsook leden van de
oppositie , maakten dikwijls deel uit van het bestuur, waardoor het
allemaal moeizaam verliep. Erik had er graag van deel uitgemaakt,
want hij vond dat er echt coördinatie moest komen tussen alle
evenementen die in Cupra georganiseerd werden. Vaak wist men pas op
de laatste minuut als er iets georganiseerd werd enz...
De
dag van de verkiezingen was het ook nog jaarvergadering van het oude
bestuur. Daar werd al de toon gezet. Slechts 2 wilden van voren
zitten, de andere bestuursleden weigerden , maar maakten de hele tijd
commentaar vanuit het publiek. Ze vonden zelfs dat er wel veel nieuwe
leden waren bijgekomen en dat die zich toch eens moesten
bekendmaken. Erik was dit voortdurende kinderachtige commentaar uit
het publiek beu. Tot ieders grote verbazing stond hij op , liep
naar voren en stelde zich voor . Hierbij zei hij dat hij het ook
gepast zou vinden dat de oude bestuursleden zich voorstelden.
Oh, zeiden de commentatoren maar we kennen jou toch en jij ons
toch ook? Inderdaad, dus zijn we hier allemaal samen gekomen
om iets voor Cupra te betekenen en zou ik nu voorstellen dat we
kunnen beginnen met te kiezen. Einde commentaar waarop eindelijk
het stemmen zelf op de agenda kwam. Maar eerst moesten er kiesagenten
aangesteld worden en tellers, want het gebeurde in het geheim en zeer
officieel. 2 Chinese vrijwilligers werden door de burgemeester
aangeduid en toevallig de 2 grootste monden van de hele avond. Balen
dat ze deden ! Nu hadden de burgemeester en de tegenpartij hun leden
goed geïnstrueerd op wie er gestemd moest worden, want hij wilde
zoveel mogelijk neutrale mensen erbij hebben , om zo komaf te maken
met die ruzies. Zo geschiedde het ook, o.a. Erik werd gekozen en
mocht dan penningmeester zijn. Het nieuwe bestuur begon er met volle
moed aan en met veel samenhorigheid !
In
Italië , maar ook in de Marche voelde
men de crisis goed : heel veel bedrijven
sluiten en het sociale opvangnetwerk is bijlange niet zo genereus als
in Nederland of België. Gelukkig blijken sommige
jongeren niet bij de pakken neer te zitten en bedenken ze allerlei
initiatieven. Zo maakt een jong koppel sinds een jaar allerlei
ambachtelijke zoetigheden, jams en chocolade. Hun winkeltje sinds
kort in Jesi.http://www.pierredolcealcuore.it/
Een
ander koppel investeerde in 2 oldtimers die ze nu aan toeristen
wilden verhuren om zo de Marche te beleven. Zo stonden ze bij onze
Girandola voor het hek met een oude Triumph
cabrio. Erik mocht er meteen een ritje mee maken. Binnenkort meer
info op hun website: www.slowtravelmarche.it
De
ondergrondse steengroeve uit Cupra werd vereeuwigd door de fotoclub,
het was er zo donker dat het moeilijk fotograferen was. Doch de meer
ervaren fotografen uit onze club slaagden er in. Op een
tentoonstelling kon men dan de kiekjes bewonderen, vooral dat er
figuranten waren geweest om het harde werkleven uit die tijd uit te
beelden.
Dan
kwam de langverwachte week voor onze vriend Bart die hier absoluut
zijn 50ste verjaardag in de maand mei wilde vieren, want hier was
het toch meer kans op mooi weer. De locatie was ook uitgekozen,
Country House Vittoria , onder hun moerbeiboom.
Helaas
staakten de goede weergoden toevallig net gedurende die dagen en
zeker op de feestdag zelfs, want zoveel liters neerslag maakten we
nog nooit mee. Bovendien liep onze pomp uit het zwembad goed onder
water en onze splinternieuwe pomp mocht al meteen naar de
reparateur..... Een deel van de 40 vrienden kwam aan per vliegtuig
en landde op Ancona. Met een groot bord Feest van Bart
wachtten we hen op. Kwam er toch geen ex-gast van ons die ook Bart
heette, op ons af. Stomverbaasd natuurlijk, hij wist niets van een
feest.... Tja helaas voor hem , maar het feest was wel voor een
andere Bart bedoeld!
Op
de feestdag zelf, werden we allemaal samen gezet in een apart
zaaltje waar de groep niet zou onder doen voor een Italiaanse groep.
Zoveel ambiance waardoor de andere Italiaanse gasten in het
restaurant af en toe kwamen kijken wie die feestvierders waren. Het
eten duurde van 13 uur tot 19 uur , waarbij we voortdurend onze
smaakpapillen verwenden.... Daarna vertrokken we naar Cupra om de
palio te zien. Doch door de stromende regen had men de wijntonnenrace
afgelast.. Dan maar met heel de bende bij bar Ruggero binnengestapt,
zo werd zijn verlies van de dag toch nog wat verzacht. Blijkbaar
zagen we er goed uitgehongerd uit, want de bestelde dranken werden
nog door allerlei hapjes begeleid ! Onze magen protesteerden nu wel
heftig, moest er al weer gewerkt worden en dat op een zondag. Een
leuke afsluiter van eht verjaardagsfeest we hadden de zon geen
minuut gemist.
De
volgende dag bezochten we met zijn allen een olijfoliemolen. De zon
was terug van de partij en zo belandden we na de hele uitleg in een
decor van een Bertolli reclamespot. Omgeven door de olijfbomen,
gezeten op banken en aan tafels onder de zonneschermen, leerden we
hoe olijfolie geproefd werd . Bovendien smaakte elk gerecht met een
andere olijfoliesoort ook weer eens anders. We hadden meteen middag
gegeten !!!
Dan
nog de jaarmarkt onveilig gemaakt en 's anderendaags was het toch
afscheid nemen. Een feest om in onze annalen neer te schrijven !
De
eerste beschreven wandeling in Cupra, de historische wandeling, een
initiatief van de lerares kunstgeschiedenis ,werd ingewijd. . De
leerlingen legden bij de historische punten om alles uit en er was
ook een folder ter beschikking. Een Engelse vertaling moest nog
volgen.
Volgende
belangrijke activiteit, de infiorata . Ijverig plukte men nu overal
bloemen om op zondag de straten weer feestelijk te versieren met
bloementapijten. Maar dat is voor de volgende maandbrief.
Tanti
saluti
Isabelle
en Erik
Ps:
bij het waterhuis stonden er wel elke dag files.
Iedereen tankte het goede water. Opeens stopte
een auto volgeladen met plastieken flessen met gekocht
water uit de supermarkt , een koffer vol
flessen spuit en plat water. Maar toch wilde de
chauffeur ook nog water tanken....
Tijdens de Mille Miglia moesten 400 auto's een
parkeerplaats vinden voor de lunchpauze. De
plaatselijke wachters (gepensioneerden
die even gepromoveerd waren )regelden
dat even.. Alle 1000 toeschouwers werden
verzocht om op het voetpad te blijven zodat de oldtimers konden
manoeuvreren. Dat lukte bij de eerste 4 auto's , maar
daarna liep iedereen van het voetpad om die auto's te bewonderen, te
fotograferen, aan te raken,. Terwijl de wachters tevergeefs
schreeuwden dat iedereen op het voetpad
terug moest...
Om de 2 jaar worden auto's en scooters bij keuringsstations of
bij erkende garages gekeurd. Erik ging met mijn 50cc scooter bij onze
garage. Alles geschiedde er per computer , waarbij elke gekeurde
handeling gefilmd werd. Om corruptie onmogelijk te maken. Totdat de
uitlaatgassen aan de beurt waren. Dit gebeurde in een aparte hoek
zonder camera. een 2-takt is natuurlijk vuiler en er verscheen een
rood lampje. Een 4-takt werd erbij gehaald ,die de computer als goed
registreerde en mijn scootertje mocht weer rondrijden...
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:overnachten in de marche,logeren in de Marche, evenementen in de Marche, vakantie in de marche, vakntie in Italie
geurende
acacia's, duizenden zoemende bijen,het is eindelijk weer eens een
traditionele Italiaanse meimaand. Maart roerde gelukkig een niet al
te dikke staart en april op de paasdagen na, verwelkomde prinses
Lente in alle glorie.
De
zaterdagwandelingen met de podisti kleurden zich elke zaterdag met
meer groen en meer bloemen. We hadden zelfs de eer om een pas
gerestaureerd kerkje te bezoeken, ooit aan een heel belangrijke weg
gelegen op de grens tussen het Longobardische en Byzantische Rijk.
Tegenwoordig bereikte men het kerkje via een smal bospad ...
Eriks
ouders logeerden hier enkele weken, dus werd er weer duchtig geklust
op la Girandola. Maar de magen wensten af en toe gevuld te worden en
zo bezochten we restaurant Vintora in de stadsmuur van San Marcello,
een heel toffe eetplek, meer bepaald een coöperatie waarvan de leden
de ingrediënten leveren voor de dagelijkse maaltijden.
Seizoensgerichte gerechten en zo veel mogelijk chilometro zero.
De
komst van Isabelles zussen met hun kinderen leverde de gelegenheid op
om het record van de langste tagliatelle van de Girandola te
verbreken. Het stond nl. op naam van de Nederlandse neefje en nichtje
: 3m lang. Wij gingen voor de 4m. Met man en kracht slaagden we er in
!
In
maart herstartte ons seizoen en dit jaar waren onze eerste gasten
zelfs Amerikanen die hier in de regio wijn kwamen proeven ! Ze hadden
nl. een wijnwinkeltje in New York waar ze o.a. biologische
Verdicchio verkochten van een kleine wijnproducent uit Cupramontana !
Maar
het leukste waren natuurlijk onze vrienden met hun kinderen die we
zeker al minstens 20 jaar niet meer gezien hadden ! De zoon deed
hotelschool , dus stonden er allerlei gastronomische evenementen op
het programma. Met Erik en een truffeljager op truffeltocht in
Acqualagna, dè truffelstreek van de Marche en zeker van Italië. Een
pasta workshop mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat gebeurde bij
Carla, een specialiste in eetbare wilde planten en die ze dan ook
verwerkte o.a. in haar pastasauzen. Het klaarmaken van de pasta alla
chitarra met bijbehorend instrument zou voortaan geen geheim meer
zijn, alsook het pastadeeg op zich. Gegeten werd dan samen in de
prachtige serre achter de boerderij, een idyllische plek ! Na het
eten nam Carla ons nog mee in haar domein en wees ons de planten aan
die we net gegeten hadden.
Het
bleek de tijd van reünies te zijn want ook een ex-collega van Kind
en Gezin logeerde eventjes bij ons en dit na 15 jaar , een prachtig
weerzien !
Ondanks
het heropende seizoen ondernamen we nog een mooie uitstap naar
Chioggia net ten zuiden van Venetië , ook piccola Venezia genoemd.
Dat laatste misschien wat overdreven, maar het was wel een leuke ,
gezellige stad met veel water en bootjes !
De
tegenhanger van Cupramontana, de godin Cupra op de berg, moesten we
toch ook eens bezichtigen, nl. Cupramarittima, de godin Cupra van de
zee. Het moderne stadje direct aan de zee viel wat tegen, maar het
historische dorp op de heuvel bleek wel de moeite. Hier keken de
bewoners op kilometers lange azuurblauwe kleuren van de zee en de
lucht.
De
openmonumentendagen gaven ons de kans om in een appartementsgebouw de
historische fresco's te bewonderen. De bewoners van één van de
appartementen waren zo gastvrij geweest om hun woonst aan het publiek
te tonen. Zij woonden echt te midden van fresco's zowel op de wanden
als op de plafonds.
Een
vriendin van mij werkte als vrijwilligster in het kattenasiel van
Jesi. Het hondenasiel ernaast financierde de gemeenten, maar het
poezenverblijf draaide louter op vrijwilligerswerk. Geregeld hadden
ze dan ook geld nodig voor de medicijnen voor de 100 poezen. Na wat
brainstorming besloten we om een garagesale te houden, zelf maakte ik
met behulp van Eriks moeder een aantal lavendelzakjes die er ook
verkocht konden worden.
Het
ingezamelde geld leverde weer wat medicatie op !
Meimaand
feestmaand is nu gestart en inderdaad allerlei initiatieven kondigen
zich weer aan: de cantine aperte, waarbij in heel Italië de meeste
wijnproducenten een opendeurdag weekend houden, , een Belgische
vriend van ons viert hier zijn 50ste verjaardag , verschillende
musea in de Marche organiseren een speciaal weekend , kortom si fà
la festa ! Iedereen welkom en er zijn nog plaatsen vrij in onze B&B
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
Ps:
tijdens een
uitstapwilden
we s
'middagsgewoon
een broodje eten. Dat konden
we dan in een bar.
Hier stond zoals altijd en overal de tv luid op. Maar
we werden met
alle egards
bediend alsof we in een
luxe restaurant
plaatshadden genomen. Er was ook mogelijkheid
tot warm
eten , want al
gauw kwam er een
heel gezelschap binnen die aan een
reeds gedekte
tafel ging zitten. Met veel lawaai en bijbehorende chaos. De barman
verontschuldigde
zich
herhaaldelijk
bij ons
voor de storing. Tevergeefs
probeerden we hem gerust te stellen dat het ons niet stoorde.Het
geluid van de
tv had hij dan toch maarafgezettotdat
hij dacht dat
Erik
er naar keek, en hup de volumeknopvan
de tv weer op zijn luidst
gezet. Terwijl dat
eigenlijk meer stoorde dan het getetter van het gezelschap.
Hier stuurt men geen
overlijdensberichten rond ,
maar op de muren van de gemeentes,
worden overlijdens affiches geplakt.
Een vermeldde
het overlijden van signora Legumi
weduwe van signor
Fagioli. ( mevrouw
Peulvrucht weduwe van heerBoontje)
groot feest in Cupra : la
casa dell'acqua (
het huis van
het water)
werd ingewijd.
Voortaanhoefde
ook de bevolkingvanCupra
geen water meer in plastieken
flessen uit
de supermarktte
sleuren. Nee op de Veemarkt kon men voortaan water tanken, zowel
bruisend
als plat water. Gedurende
2 maanden
gratis
en daarna voor
3 euro permaand. Italianen
zijn immers de grootste consumenten van water uit de supermarkt.Terwijl ons
kraantjeswater rechtstreeks uit de bergen komt. Nu
was dat
water van het
huisje precies
hetzelfde als ons kraantjeswater, doch volgens
de mensen was dat van het huisje beter......
Onze regio le Marche
wordt ook Italië in het klein genoemd; zee, bergen, heuvels en
cultuursteden allemaal te vinden op 9694 vierkante kilometer ! De zee
is hier bij de Monte Conero op zijn mooist ! 5oom hoge kliffenkust.
Volgens
ons leende februari de beruchte staart van de maand maart: zo konden
we buiten eten en genieten van echte lentedagen, zo zorgden hevige
en langdurige regenbuien voor wegverzakkingen of overstromingen.
Bepaalde onverharde wegen werden dan ook bijna onbegaanbaar , een
grote hindernis als men die benutten moest om bijvoorbeeld de
verwarming aan te steken in een vakantiehuis. Ik slaagde er dan ook
in om mezelf goed vast te rijden. Erik kon me ook niet meteen eruit
halen, dan maar bij onze vrienden in de buurt een schop halen. Het
vergrootte rescueteam vermeerderde hiermee ook het aantal
raadgevingen maar uiteindelijk geraakte het autootje er ongedeerd
eruit !
Onze
fotoclub nodigde een professionele modelfotograaf uit om ons meer
wegwijs te maken in de modelfotografie. Hierbij had hij ook een prof.
fotomodel meegebracht. Het bleek een zeer leerrijke dag te worden,
ongelooflijk hoe een foto veranderde naargelang men de belichting
vermeerderde, verminderde, men 1 paraplu gebruikte voor schaduw , of
voor verschillende gekleurde achtergronden zorgde. Niet dat Erik en
ik in de toekomst een carrière als modelfotografen business
ambieerden. Doch meer wegwijs worden in de belichting leverde altijd
voordelen op voor onze volgende foto's.
De
nieuwe
kennis kwam goed tevens
goed van pas bij het
maken van foto's van de nieuwe
badkamers (ondertussen ook de
derde gastenkamer gepimpt) voor onze
website
www.lagirandola.eu
Deze
maand kregen we een nieuwe dakbalk in de keuken want 1 dreigde wel
naar beneden te donderen.
In
de buurgemeente van Jesi mocht Erik zijn collega's i.v.m. onze
vereniging van B&B's in Cupra informeren. Zij wilden nl. ook een
dergelijke vereniging stichten.
8
maart is hier traditioneel de vrouwendag, doch wij wilden hierop niet
wachten en kozen hiervoor 17 februari uit. We bezorgden Riccardo
van restaurant Orietta bijna een beroerte met deze pizza-avond voor
le donne (vrouwen) . Die avond was hij de enige vertegenwoordiger
van het mannelijke geslacht tussen 45 ladies !
Onze
wandelgids Alberto vertrok voor enkele weken naar India, dus nam
Livio tijdelijk de scepter over de zaterdagtochten . Het werden 2
vlakke wandelingen, van 20km elk ! We bezochten de 2 rotskerken in
de nabijheid van de grotten van Frasassi, waarbij dit op het einde
toch nog een flinke stijging vereiste , maar met een 1000 jaar oud
Mariakerkje als beloning .
De
3de wandeling kende dan weer een serieuze klim naar een verborgen
grot.
De
Archeoclub startte een voordrachtenreeks i.v.m. het 18de eeuwse
Cupramontana: de eerste namiddag behandelde de Romeinse steen in de
gemeentezaal. Na de invallen van de barbaren werd het Romeinse
Cupramontana verlaten en vergeten. Langzaamaan ontstond een nieuwe
nederzetting wat hoger op de heuvel, waar de huidige gemeente zich
bevindt. Er kwam een nieuwe naam Masaccio en dat zou zo blijven tot
de ontdekking van de Romeinse steen. In de Romeinse geschriften kwam
dikwijls de naam Cupramontana voor maar niemand wist nog waar die
stad ooit gelegen had, tot de steen opgegraven werd, want daar werd
expliciet de naam Cupramonta in vermeld. Vanaf 1861 mocht Masaccio
terug Cupramontana heten.
Met
de komst van de lente nadert het nieuwe seizoen, midden maart
ontvangen we onze eerste gasten alweer. Het voorjaar, altijd een
aanrader om onze streek te bezoeken, wie onze voorjaarsaanbiedingen
wilt zien, raadpleeg onze site ! Siete tutti i benvenuti !
Tot
de volgende keer
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
De organisatie van de workshop
modelfotografie verliep
niet echt van een
leien dakje, niet wat het
fotograferen zelf betrof,
maar wel de gastronomie.
De cursus duurde nl een hele
dag en de leraar wilde geen
tijd verliezen met de
gebruikelijke
ellenlange zondagslunch...dus werd er louter heen en weer
gecommuniceerd over wat we zouden eten, wie wat zou klaarmaken,
hoeveel enz... resultaat we hadden gerust 3x zoveel cursisten
kunnen voeden...
Tijdens de wandeling startte Mauro
verwoed te zoeken in zijn rugzak,. Wij vroegen of hij iets kwijt was
geraakt. Ja zijn GSM. Na lang denken vermoedde hij dat
die uit zijn rugzak was gevallen toen we van de parkeerplaats in
Cupra vertrokken . In zijn
haast om in een andere auto te stappen was de GSM waarschijnlijk uit
zijn rugzak gevallen. Met
wat
geluk lag de Gsm nog naast zijn auto op de
grond . Misschien dat zijn
vrouw even naar de parking zou willen gaan ? Hij
belde
zijn vrouw op en vertelde heel
het verhaal, waarop zijn vrouw
laconiek antwoordde dat de Gsm voor haar neus lag op de tafel en
dat hij die
gewoon niet mee had genomen....maar thuis had laten
liggen.
Erik moest naar de tandarts net na
de beruchte rellen van de
Feyenoordsupporters in Rome. De
Italianen waren hier echt geschokt want voor hen waren Nederlanders
altijd beschaafde mensen geweest waarvan
ze dergelijk gedrag nooit verwacht hadden....
De tandarts had het hier dan
ook over met Erik die in de
tandartsstoel zat .Plots
ging de lamp uit boven de stoel
De tandarts kreeg die niet
meer aan
de
praat en dit net
nadat hij Erik zijn
beklag had
gedaan over die
Nederlandse supporters.
Erik was toch ook immers Nederlander ?? Nee hoor zei Erik ik
ben Poggiano van Poggio Curpo Amper deze woorden uitgesproken of
het licht brandde
weer...
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:logeren in de marche, overnachten in de marche, vakantie in de marche, le marche, cupramontana, b&b in de marche
Koning
Winter verwende ons dit jaar met mooie lenteachtige temperaturen en
dito zonnige dagen. Blijkbaar sloot hij een akkoord met Prinses Lente
! Hierdoor kriebelden de groene vingers en startte ik met het snoeien
van de fruitbomen. Erik daarentegen zorgde voor een remake van de
badkamers van onze B&B kamers Rossini en Montessori. Ook de vloer
van kamer Rossini vernieuwde hij. Tevens stond
er nu aan de straat een
nieuw Girandola bord, mooier en duidelijker zichtbaar vanaf de
straat .
Ons
project voor de kloostertuin in de gemeente Cupramontana, kreeg
steeds meer vorm. De burgemeester stond achter het project en de
gemeenteraad keurde het goed. Nu alleen nog een ontwerp samen met de
architect bepalen om dan de laatste maar moeilijkste horde te kunnen
nemen, het akkoord van Monumentenzorg.
Alles
kaderde in een groots plan, om van de gewelfde kelders van het Sint
Catharina klooster een Verdicchiocentrum te maken; het VVV, de
enoteca, het etikettenmuseum, dan hopelijk een mooi kloostertuin met
in het torentje een kleine archeologische tentoonstelling van al de
historische vondsten afkomstig uit de ondergrond van deze gemeente.
Ondertussen
wandelden elke zaterdag de onvermoeibare podisti vele kilometers,
waardoor we mooie panorama's konden fotograferen. Tegelijkertijd
merkten we het verschil in klimaat op, zo wandelde je in het groen en
zo kon men bijna sneeuwballen gooien.
Een
voordeel als men in
heuvel en bergachtig gebied
woont. Weliswaar betekende dit altijd pittige excursies zelden
vlakke omlopen .
Alleen
het fiets- / wandelpad vanaf
de grotten(de bergen)
tot Falconara
(de kust) kon men best plat noemen. Helemaal volledig was het traject
nog niet,
er ontbraken nog delen ervan, doch een privébedrijf
maakte onlangs weer een
stuk erbij, langs de rivier met mooie begaanbare paden
en mooie zitbanken om uit te rusten.
De
knutselvereniging waar ik vorig jaar manden vlechten leerde ,
beschikte nu over een mooie historische villa in Jesi. Hier
organiseerde ze elke donderdag weer een andere cursus. Die van
kramiek interesseerde me wel, hoe met echte pottenbakkersklei een
lampje maken voor een theelichtje. De lerares was een heel toffe en
uitstekende onderwisjkracht ! Alle kunstwerken zouden dan in haar
oven gaan en dan zouden we binnen een aantal weken het resultaat
kunnen zien.
De
bioaankoopgroep organiseerde een voordracht i.v.m. hennep, de soort
die men niet kan roken. Ooit behoorde Italië tot de 2de grootste
wereldproducent maar door toedoen van de Amerikaanse oliebaronnen
werd dit wereldwijd totaal ontmoedigd. Doch daar olie steeds
schaarser wordt en men terug grijpt naar natuurlijke grondstoffen
bleek hennep een zeer mooi alternatief. Gemakkelijk om te kweken ,
zelfs zonder pesticiden, daar het gewas sterker en vroeger groeit dan
alle andere grassen. Men kon het eten, verwerken tot bouw- en
isolatiemateriaal en het zelfs weven !!!
La
Girandola is weliswaar 's winters gesloten doch vervelen doen we ons
dus absoluut niet ! In februari , mits dat Koning Winter niet al te
veel noten op zijn zang gaat hebben, staan nog andere evenementen op
het programma, maar dat is voor de volgende nieuwsbrief.
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
Wij waren al een aantal jaren klant
bij de telefoonmaatschappij Infostrada. Nu hadden ze weer een nieuwe
aanbieding en Erik informeerde zich bij de
telefoonwinkel van die firma of dat ook gold voor oude
abonnees. Na eventjes gebeld te hebben verkondigde de bediening dat
dit ook voor ons zou kunnen. We zouden zelfs het abogeld voor de
Telecom
niet meer moeten betalen. Hiervoor moest Erik alleen een
papier ondertekenen en alles was in orde. Doch we ontvingen
toch weer van Telecom
een rekening om het
abogeld bij hen te
betalen. Wij antwoordden
dat we een overeenkomst
hadden met Infostrada enwe
betaalden
niet. Ook niet na een aanmaning. Gevolg geen telefoon meer. Erik
terug naar de telefoonwinkel, doch wat bleek, zij hadden hetzelfde
probleem aan de
hand, en ook
telefoon was
afgesloten....
Bij de zaterdagwandelingen
vertrokken
we soms in groepjes met verschillende auto's naar een
bepaald punt. Vandaag mocht ik bij Mario in de auto samen met nog
anderen, want hij had een
spiksplinternieuwe Fiat Panda.
Met alle snufjes erop en eraan. We
zaten nog maar net of Mario
gebood ons , tot onze
grote verbazing , de
veiligheidsgordels aan te doen. Iets wat ik tot nu toe nog nooit een
andere
Italiaanse chauffeur had horen vragen..
was hij zo bezorgd over ons ? Nee hoor, maar als we de gordels niet
aan zouden doen, dan zou er een vervelend
signaal volgen...
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:bed and breakfast in italie, bed and breakfast in de marche, overnachtne in italie, overnachten in de marche, vakantie in italie, vakantie in de marche
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
