http://hiking.cupramontana-accoglie.it/NL-index.php

12-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 3 februari 2015,

Cari amici,

Koning Winter verwende ons dit jaar met mooie lenteachtige temperaturen en dito zonnige dagen. Blijkbaar sloot hij een akkoord met Prinses Lente ! Hierdoor kriebelden de groene vingers en startte ik met het snoeien van de fruitbomen. Erik daarentegen zorgde voor een remake van de badkamers van onze B&B kamers Rossini en Montessori. Ook de vloer van kamer Rossini vernieuwde hij. Tevens stond er nu aan de straat een nieuw Girandola bord, mooier en duidelijker zichtbaar vanaf de straat .

Ons project voor de kloostertuin in de gemeente Cupramontana, kreeg steeds meer vorm. De burgemeester stond achter het project en de gemeenteraad keurde het goed. Nu alleen nog een ontwerp samen met de architect bepalen om dan de laatste maar moeilijkste horde te kunnen nemen, het akkoord van Monumentenzorg.

Alles kaderde in een groots plan, om van de gewelfde kelders van het Sint Catharina klooster een Verdicchiocentrum te maken; het VVV, de enoteca, het etikettenmuseum, dan hopelijk een mooi kloostertuin met in het torentje een kleine archeologische tentoonstelling van al de historische vondsten afkomstig uit de ondergrond van deze gemeente.

Ondertussen wandelden elke zaterdag de onvermoeibare podisti vele kilometers, waardoor we mooie panorama's konden fotograferen. Tegelijkertijd merkten we het verschil in klimaat op, zo wandelde je in het groen en zo kon men bijna sneeuwballen gooien.

Een voordeel als men in heuvel en bergachtig gebied woont. Weliswaar betekende dit altijd pittige excursies zelden vlakke omlopen .

Alleen het fiets- / wandelpad vanaf de grotten(de bergen) tot Falconara (de kust) kon men best plat noemen. Helemaal volledig was het traject nog niet, er ontbraken nog delen ervan, doch een privébedrijf maakte onlangs weer een stuk erbij, langs de rivier met mooie begaanbare paden en mooie zitbanken om uit te rusten.

De knutselvereniging waar ik vorig jaar manden vlechten leerde , beschikte nu over een mooie historische villa in Jesi. Hier organiseerde ze elke donderdag weer een andere cursus. Die van kramiek interesseerde me wel, hoe met echte pottenbakkersklei een lampje maken voor een theelichtje. De lerares was een heel toffe en uitstekende onderwisjkracht ! Alle kunstwerken zouden dan in haar oven gaan en dan zouden we binnen een aantal weken het resultaat kunnen zien.

De bioaankoopgroep organiseerde een voordracht i.v.m. hennep, de soort die men niet kan roken. Ooit behoorde Italië tot de 2de grootste wereldproducent maar door toedoen van de Amerikaanse oliebaronnen werd dit wereldwijd totaal ontmoedigd. Doch daar olie steeds schaarser wordt en men terug grijpt naar natuurlijke grondstoffen bleek hennep een zeer mooi alternatief. Gemakkelijk om te kweken , zelfs zonder pesticiden, daar het gewas sterker en vroeger groeit dan alle andere grassen. Men kon het eten, verwerken tot bouw- en isolatiemateriaal en het zelfs weven !!!

La Girandola is weliswaar 's winters gesloten doch vervelen doen we ons dus absoluut niet ! In februari , mits dat Koning Winter niet al te veel noten op zijn zang gaat hebben, staan nog andere evenementen op het programma, maar dat is voor de volgende nieuwsbrief.

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Wij waren al een aantal jaren klant bij de telefoonmaatschappij Infostrada. Nu hadden ze weer een nieuwe aanbieding en Erik informeerde zich bij de telefoonwinkel van die firma of dat ook gold voor oude abonnees. Na eventjes gebeld te hebben verkondigde de bediening dat dit ook voor ons zou kunnen. We zouden zelfs het abogeld voor de Telecom niet meer moeten betalen. Hiervoor moest Erik alleen een papier ondertekenen en alles was in orde. Doch we ontvingen toch weer van Telecom een rekening om het abogeld bij hen te betalen. Wij antwoordden dat we een overeenkomst hadden met Infostrada enwe betaalden niet. Ook niet na een aanmaning. Gevolg geen telefoon meer. Erik terug naar de telefoonwinkel, doch wat bleek, zij hadden hetzelfde probleem aan de hand, en ook telefoon was afgesloten....

– Bij de zaterdagwandelingen vertrokken we soms in groepjes met verschillende auto's naar een bepaald punt. Vandaag mocht ik bij Mario in de auto samen met nog anderen, want hij had een spiksplinternieuwe Fiat Panda. Met alle snufjes erop en eraan. We zaten nog maar net of Mario gebood ons , tot onze grote verbazing , de veiligheidsgordels aan te doen. Iets wat ik tot nu toe nog nooit een andere Italiaanse chauffeur had horen vragen.. was hij zo bezorgd over ons ? Nee hoor, maar als we de gordels niet aan zouden doen, dan zou er een vervelend signaal volgen...

04-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

31-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

31-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

27-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 2 december 2014,

Cari amici,

Een novembermaandbrief zonder vermelding van de olijvenpluk ???? Helaas was dit de zoveelste oogstramp van anno 2014. Zagen de imkers met lede ogen de povere honingopbrengst van hun bijen aan , de wijnboeren hun wijnoogst met 30 % ten opzichte van vorig jaar zinken, ook de olijfolieproducenten wensten deze annata orribile zo snel mogelijk te vergeten. De warme lente veroorzaakte een te snelle bloei, waarbij een groot deel van de bloesem opdroogde en er zo geen bestuiving plaats kon vinden. Het gering aantal ontwikkelde olijven mocht vervolgens de strijd aangaan met een natte julimaand en de daarbij horende olijfvlieg. Dit insect verscheen op het toneel normaal gezien pas einde september wanneer de eerste regenbuien de droge zomer wegjoeg. De dan gelegde eitjes in de olijf konden zich net niet voor de oogst ontwikkelen. Doch dit jaar kwamen de larven wel uit en aten hun buikje vol met olijf. Meerdere generaties olijfvlieg profiteerden van de rijkelijke maaltijden. De olijven rotten echter zo weg en vielen op de grond. Zulke rotte olijven leverden een slechte olijfolie op. De meesten besloten dan ook om niet te oogsten. Niet alleen een dikke strop voor de producenten maar ook voor de olijfoliemolens. Die laatsten leefden immers hoofdzakelijk van de olijven. Alleen die boeren die hun planten hadden bespoten, beschikten over mooie olijven. In de rest van Italië zag de situatie niet rooskleuriger uit, idem voor Spanje en Griekenland. Het groene vloeibare goud zou dit jaar haar naam echt waarmaken. De eerste berichten van diefstallen van olijfolie verschenen langzamerhand in de media.

De meesten onder ons moesten afkicken van het feit dat er niet geplukt werd, ook voor mij één van mijn favoriete activiteiten. 's Morgens vroeg in de olijfboomgaarden starten , dan samen middageten onder de olijfbomen, vervolgens verder plukken totdat de zon onder ging. Om dan meestal na 2 dagen naar de olijfoliemolen te rijden en de versgeperste beloning op te halen.

Gelukkig konden we zo dan mooie uitstapjes maken, naar Sefro en Pioraco, de laatste ooit een belangrijke papierstad, waardoor er ook veel water aanwezig was.
De Marche , bekend om zijn speciale wijnen, kende een unicum in deze wereld: de rode schuimwijn La Vernaccia di Serrapetrona. Een kleine gemeente meer ten zuiden van ons , de enige plek waar ze die vervaardigden. In november kon men tijdens de opendeurdagen hun druiven drogerijen bezoeken. Een deel van de rode Vernacciadruiven persten ze nl. direct na de oogst en werd in vaten opgeslagen, het andere deel werd tot februari opgehangen of in kistjes gelegd om te drogen. We bezochten een kleine producent en een grotere wijnboer, zeer interessant en indrukwekkend om al die wijntrossen te zien en de opbrengst van het vorige jaar te proeven.

De fotoclub organiseerde 2 foto-uitstappen zodat er weer vlijtig geoefend kon worden. In Cingoli genoten we van de stads objecten en in het Cardetopark van Ancona van de natuur.

De wandelgroep vierde zijn jaarlijkse bestaansfeest; 6 jaar lang wandelden we iedere zaterdagmorgen over een mooie afstand in prachtige natuurlandschappen van de Marche. Onze feestlocatie , de mooie Sant Urbano abdij in Apiro, waar we lekker aten en de mooie fotomontage bekeken van de mooiste foto's , gemaakt tijdens de wandelingen. Een van de leden zorgde zelfs voor een mooie verrassing, 3 mooi versierde zelfgebakken taarten, één voor de jarige van de dag, één voor onze gids en één voor de groep waarbij de vlaggen de verschillende nationaliteiten van de leden aanduidden.

De bioaankoopgroep organiseerde een mooie voordracht over eerlijke koffie en honing gevolgd door een heerlijk aperitiefbuffet.

Ondertussen liep het seizoen van onze B&B langzaam naar het einde en kon Erik weer wat klussen. Na 12 jaar besloten we om de B&B kamers wat op te frissen zonder dat de charme en rustieke look ervan zouden verdwijnen !

Nochtans bood de maand december nog vele kerstactiviteiten aan: de gezellige

kerstmarkt op 8 december in Castelbellino waarbij deze gemeente op de eerste adventszondag de heuvel als kerstboom verlichtte tot 6 januari. De levende kerststallen waarbij historische dorpen in Bethlehem veranderen met bijbehorende figuranten en zelfs een levend kindje Jezus ! Om de nacht van 9 december niet te vergeten, waarbij overal in de buurt grote vreugdevuren de engelen de juiste route aan te wijzen naar Loreto.

heel vele saluti van onze logeerplek in de Marche

Isabelle en Erik

PS:

– in Pioraco stapten we het VVV binnen . De bediende zei echter, dat het nu echt een verkeerd moment was om naar Pioraco te komen, veel te slecht weer. (de zon scheen volop) Nee , vervolgde de bediende zijn betoog, in mei dan moesten we de stad bezoeken en de omgeving want dan stond immers alles in bloei. Nu was het volgens hem gewoon verloren tijd.

01-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

22-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 13 november 2014,

Cari amici,

Gelukkig vermeldt de oktobermaandbrief wel het verslag over het wijnfeest. Kon het gnocchifeest niet doorgaan vanwege gebrek aan vrijwilligers, het grootste Marchigiaanse druiven festijn telde gelukkig nog altijd voldoende helpende handen. Zoals elk jaar werkten de jongeren nu al een maand lang elke avond en nacht aan mooie praalwagens versierd met druiven, in de hoop dat zij de bewuste beker in handen konden nemen.

Cristina van onze kraam kwam ons vragen of we dit jaar a.u.b. weer wilden meehelpen. “ Oh” zei Erik “ heeft Isabelle het je niet gezegd ??? “Wat ?” schrok Cristina. “Wij kunnen dit jaar niet , wij gaan op vakantie.” “ Oh” zei Cristina “wanneer dan ?” “Ja we vertrekken echt donderdag , de eerste dag van het feest.” “ Waar gaan jullie dan naar toe ?” wilde ze weten. “Naar Cupra” antwoordde Erik al lachend. “He hè!” opgelucht lachte Cristina mee, want we behoorden nu toch ondertussen al geruime tijd tot de vaste kern van het team. Meer nog , we waren langzamerhand één van de ouderen... als we grootmoeder Anita niet meetelden natuurlijk. De kranige 85 jarige hielp nog elke avond mee de piadina's en broodjes te maken.

Dit jaar waren de weergoden gelukkig geen spelbrekers en genoten we van goed feestweer. Het publiek kwam dan ook in grote getale en dus was iedereen tevreden over de inkomsten. De praalwagens waren weer prachtig en de jury hield het uitermate spannend om de winnaar uit te roepen. Maar ook de fototentoonstelling over de boerderijdieren kende een enorm succes !

Wij konden dan ook Cristina gerust stellen op het einde van het feest dat onze vakantie in Cupra uitermate geslaagd was !

Onze gasten, èèn van onze allereerste ueberhaupt, genoten enorm van de Festa dell' Uva. Ze hielp in 2002 nog mee met de inwijding van onze pizza oven , nu alweer 12 jaar geleden ! Ze was kunstenares en ons gastenboek telde al mooie potloodtekeningen van haar. Deze keer maakte ze een mooie aquarel van een granaatappel.

Hadden we met de bioaankoopgroep een mooie kruidenweekend georganiseerd, nu wilden we een stapje verder. Het Sint Catharinaklooster van Cupra werd eindelijk volledig gerestaureerd en hierbij hoorde toch een kloostertuin. Samen met de archeoclub kwamen we geregeld samen om brain te stormen om het project op papier te zetten. Eenmaal het groene licht ontvangen van de gemeente, zouden we ons kunnen uitleven met het uitzoeken van de kruiden e.d.

Terwijl Erik opnieuw zijn jaarlijkse bijeenkomst vierde met zijn ex-klasgenoten tijdens één van de warmste oktoberweekends ooit, amuseerde ik me in Belgenland. De terugvlucht gebeurde samen met Eriks ouders want die kwamen weer voor 3 weken af. Natuurlijk werd er weer goed geklust maar maakten we ook mooie uitstapjes. O.a. naar Recanati, het geboortedorp van de bekendste Italiaanse dichter Leopardi. De film Il Giovane Favoloso, over het leven van deze poëet, was bijna volledig hier gedraaid en kwam een dezer dagen uit in de cinemazalen. Daar kon je in dit stadje niet naast kijken. Het hele dorp ademde Leopardi uit. Alle muren versierd met paletten , plantjes en fragmenten uit de gedichten van Leopardi. Ook de winkeletalages supporterden voor hun dichter. Een knappe sfeer. Maar wij kwamen niet voor het museum van de dichter, dat bezochten we immers al in de lente. Wij wilden het nieuwe emigratiemuseum bezichtigen over de geschiedenis van de Marchigianen die over heel de wereld emigreerden. Het startte midden de jaren 1800 naar Argentinië en de Usa. Om dan na WO II te verhuizen naar België, Duitsland enz... Een modern museum met touch screens waar men de documenten en foto's kon bestuderen die de Marchigiaanse verenigingen van heel de wereld opgestuurd hadden. Interessant !

Tevens hernam ik deze maand de wandelingen van de zaterdaggroep langs de talrijke herfstdecoraties van de natuur, hier en daar echte Indian summer taferelen !

De tijd van de oogst van het vloeibare goud kwam eraan, doch dat zou eerder het verhaal worden van het meest onvindbare vloeibare goud. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tot volgende keer

tanti saluti cari

van Isabelle en Erik

PS:

– Ik maakte een afspraak met de kapster. Om 9 uur 's morgens als eerste klant. “ Maar” zei de kapster “ je weet..., kom niet precies om 9 uur want dan ben ik er nog niet…..

15-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 24 oktober 2014,

Sinds ik deze maandbrieven schrijf , vanaf 1999, vermeldde ik begin augustus altijd het gnocchifeest uit Poggio Cupro. Dit jaar ging het gebeuren helaas niet door, vanwege gebrek aan vrijwilligers. De grootmoeder werden immers een dagje ouder en als je op je 80 ste 3 avonden recht moet staan en gnocchi's maken.....

Gelukkig hielden de weergoden tijdens deze zomermaand de hemelsluizen in tegenstelling tot de maand juli , wel dicht . Doch Erik moest even goed gras maaien, wat hij in augustus ook nog nooit had moeten doen. De lavendel, eigenlijk een liefhebber van droogte en warmte, kreeg een enorme groeischeut, zodat er veel te snoeien viel, en bundelen en drogen in de hooischuur. De oude bundels ontdeed ik van hun zaden en vulde hiermee talrijke kussentjes.

Toevallig ontdekten we een interessante activiteit voor onze gasten: het ter zee laten van genezen schildpadden. Regelmatig spoorde men gewonde en zieke zeeschildpadden op in de Adriatische Zee. Die werden dan in een speciaal centrum opgevangen om die te genezen. Eenmaal hersteld werd het dier op een boot geladen en terug in zee gelaten op een beschermde plek waar niet gevist werd.

Leuk om mee te maken en de bijdrage dat men betaalde, ging dan naar het zeeschildpadden centrum. De boottocht alleen al was meer dan de moeite waard, rond de kliffenkust om dan aan te meren bij een mooie rustige baai. De schildpad die de zee rook, croste zo snel als ze kon de zee in en een duiker begeleidde haar naar de veilige wateren. Prachtig om dat mee te maken !Naast deze activiteit organiseerden de bootslui meerdere boottochtjes om te snorkelen met een bioloog, of om passagiers af te zetten op een strandje en ze 's avonds terug op te pikken. Ook het huren van een boot of zeilboot werd nu mogelijk.

Een andere populaire activiteit van de laatste jaren bestond uit het geocachen. Overal op de wereld verstopten mensen een object op speciale plekken. De coördinaten van de verstopplaats vermeldde men dan op de website van geochace en de zoektocht kon beginnen. Zo ontdekte men wel leuke plekken . Onze familie besloot ook iets te verstoppen in ons dorpje Poggio Cupro zodat dit dorpje ook wat bekendheid zou krijgen. Op www.geocache.com kan men zien waar het object ongeveer ligt. We hadden succes, want ondertussen speuredn al een aantal personen het object op !

Cupramontana nodigde enkele streetfood koks uit Zuid Italië uit, om hun specialiteiten klaar te maken op onze piazza. Een lekkere en gezellig avond werd d het.

Cupramontana kent weliswaar het grootste en bekendste wijnfeest maar de andere wijndorpen in de buurt vieren het druivennat ook ! In Staffolo woonden we dan eens de palio van de pigiatura bij, want die van Cupramontana maakten we nooit mee.

De bedoeling is om met verschillende teams tegen elkaar op te komen en in een kwartier tijd zoveel en zo snel mogelijk druiven met de voeten te trappelen. De hoeveelheid geperste sap wordt dan gewogen. Na een kwartier topsport, want dat was het dan ook uiteindelijk , steeg de spanning ten top om te zien wie nu het meeste sap had verwezenlijkt !

Begin september hadden de middeleeuwse feesten weer plaats in ons dorpje Poggio Cupro, de voorbereidende vergaderingen of beter gezegd ontmoetingen zoals altijd grote chaos. Maar uiteindelijk wist iedereen zijn rol, ontvingen we onze kostuums en konden we alleen veel eieren naar de Clarissen brengen om droog weer af te smeken.

Dit jaar minder edelen onder de figuranten , want vorig jaar bij gebrek aan boerenvolk en dus helpende handen, moesten de bezoekers te lang wachten. Erik hoorde weer bij de gelukkige edelen want niemand kon zijn lang kostuum aan !

De dag van het feest stralend weer in tegenstelling tot alle voorspellingen, toch durfden de mensen het niet aan en hadden we veel minder bezoekers. Dat mocht de pret niet drukken en zo verliep dan ook alles vlekkeloos. Dit jaar nieuwe acts als speciale vuurspuwers toneel, buikdansers, middeleeuws koor en musici en roofvogels show. Het publiek genoot dan ook van zowel het eten alsook van de optredens. Wij helpers hadden het minder druk en konden het dan ook rustiger aan doen.

De maand september betekende voor onze Girandola een even drukke maand als augustus, een welkome meevaller. Ook de weergoden lieten zich van hun beste kant zien ! Wij konden dan ook op ons gemak de fototentoonstelling voorbereiden met de fotoclub voor het komende wijnfeest. Het thema dit jaar : boerderijdieren. Makkelijker gezegd dan gedaan want beesten poseren absoluut niet. Dus trokken Erik en ik regelmatig erop uit om koeien, geiten e.d. te fotograferen. Eind september werden de mooiste geselecteerd en konden we ze laten ontwikkelen.

Met dit mooie feest in het vooruitzicht beëindig ik deze maandbrief en tot volgende keer.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

PS:

– met veel geduld wachtten we op onze kostuums voor het middeleeuws feest. Alhoewel de meesten hetzelfde kostuum droegen als de vorige keren, dwarrelde de organisatrice weer zenuwachtig tussen alle kleren door. “ This is chaotic” ze ik ik aan onze Engelse vriend die dit jaar ook mee wilde doen. “Chaotic ?” antwoordde hij, “This is normal !”

-Tijdens een scootertour belandde we bij La Casa Colle Celeste , huis van de hemelse heuvel. Het bleek een bejaardentehuis te zijn naast ….het kerkhof....

– ik reed op de weg in Cupramontana. Stopte vlak voor mij de politieauto midden op de weg. Stapten er 2 politieagenten uit en werden afgewisseld door hun collega's . De briefing gebeurde wel midden op straat en achter hen een ellenlange rij auto's!!!

26-10-2014 om 15:58 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 augustus 2014,

Cari amici,

het supporteren voor de Rode Duivels en voor Oranje ging deze maand gewoon door. Het heeft niet mogen baten, maar de attributen werden veilig opgeborgen want het zal niet de laatste keer zijn dat we hen aanvuurden !

Ook het haken kende geen zomerpauze; een heel park moest nu worden ingepakt. De stad Jesi bezat nl. een historische villa met park, dat een aantal jaren geleden door de gemeente te koop aangeboden werd. De burgers uit Jesi protesteerden hiertegen met succes en beleefden de metamorfose van villa tot jeugdherberg. Jaarlijks herdacht men dit voorval tijdens een wekend met een eco feest.

De villa beperkte zich niet tot jeugdherberg maar bood ook lokalen aan verschillende verenigingen. Zo ook aan een knutselvereniging die dan met het leuke idee aankwam om het park in te pakken. Een mooi kleurrijk spektakel was het resultaat.

De juli weergoden besloten dit jaar te staken, waardoor de zon slechts sporadisch zijn warmte afgaf. Voor het eerst moesten organisatoren bij hun evenementen een plan B achter de hand houden in geval van regen. Want de hemelsluizen staakten allesbehalve....liters water stortten neer, in Jesi een ware regen- en windhoos waarbij een hele wijk de daken mocht herstellen. In tegenstelling tot de overige dorstzomers konden de planten zich nu te goed doen aan de overvloedige regenbuien, een groen landschap in juli, du Jamais vu.

Toch slaagden we erin om 2 keer een pizza avond te organiseren, bij de 2de trotseerden we echt de weergoden, maar de regenbuien vielen gelukkig net ervoor ! We beleefden hierbij nog een primeur, een pizza tartuffata, één van onze gasten schonk ons nl. 2 truffels !!!

La notte del Verdicchio met de talrijke optredens, dansuitvoeringen en wijndegustaties konden gelukkig ook rekenen op de goodwill van de weergoden . Alles verliep in een warm atmosfeer !

Hierbij stelden de leden van de fotoclub opnieuw hun foto's tentoon en deze keer deed Erik ook mee.

De bezoekers apprecieerden de mooie kiekjes , waarbij de fotosessies opgenomen in het nonnenklooster bij de laatste 4 zusters een groot succes kenden.

De wijndegustatie, en olijfolie molen bezoeken en de rondleidingen in Cupramontana vonden ook dit jaar weer plaats. De gegidste tour eindigde zelfs met een wijndegustatie in de enoteca van de gemeente, een oude gewelfde kelder van een 18de eeuwse palazzo.

Volgende maand gaan de activiteiten gewoon verder, het onthaal van de gasten op de Girandola eveneens.

Buone vacanze

Isabelle en Erik

PS:

– sinds 2 jaar werkt onze huisvuilophaling als volgt: wie binnen de bebouwde kom woonde mocht zijn afval aan de deur zetten, want die werd thuis opgehaald. Wie buiten de bebouwde kom woonde moest zijn afval naar bepaalde containers zelf brengen. Wij behoorden tot de laatste categorie. Erik ging als altijd met de vuilzakken naar de container waar hij tot zijn grote verbazing een slot ontdekte. Tiens vorige week was er toch nog geen slot ? Dan maar naar de gemeente gaan.

De gemeenteambtenaar daar reageerde verbaasd. Ja zei Erik al lachend, als ik mijn huisvuil niet meer kwijt kan, dan zal ik die voortaan naar het gemeentehuis brengen. Oh hoe is dat mogelijk, hebben jullie geen sleutel gehad '?

Tja, nu zat de ambtenaar met haar handen in haar hoofd want de verantwoordelijke hiervoor was ziek. Gelukkig kwam de burgemeester eraan en hoorde wat er aan de hand was. Meteen de schepen opgebeld , die belde weer iemand van de technische dienst op , die weer een andere ambtenaar opgebeld, ... Maar gelukkig werd nog 1 sleutel gevonden, eigenlijk bedoeld voor iemand anders , maar als die persoon zou opdagen dan was misschien de verantwoordelijke weer genezen ….

01-08-2014 om 22:15 geschreven door babelle  

15-07-2014 om 22:27 geschreven door babelle  

15-07-2014 om 22:14 geschreven door babelle  

15-07-2014 om 22:10 geschreven door babelle  

15-07-2014 om 22:06 geschreven door babelle  

24-03-2014 om 15:46 geschreven door babelle  

Cupramontana 4 maart 2014,

Cari amici,

Dit jaar geen hoge sneeuwmuren of liters neerslag in februari, maar voornamelijk prachtige lentedagen waarbij de thermometer al af en toe 20 graden en meer aanwees. Dan haalden we natuurlijk een klein tafeltje tevoorschijn en 2 stoelen om heerlijk buiten te eten !

Het snoeien en andere tuinklusjes waren dan ook geen bestraffingen !

De zaterdagwandelingen boden nu groene panorama's door de ontwakende natuur; helleborussen, primula's, saffraankrokussen en zelfs de narcissen in de tuin trokken hun geel kleedje al aan.

We bezochten Recanati, de geboorteplaats van dichter Leopardi, die men het best met Vondel kan vergelijken. De stad was na ons laatste bezoek (toch al weer 10 jaar geleden) beduidend opgeknapt, met een waar museumwijkje ! Alleen jammer dat ze de ingangskaartjes in een lelijk kaal lokaal verkochten. O.l.v. een gids bezochten we een deel van het geboortehuis van deze dichter. De rest van de villa werd nog altijd bewoond door de adellijke familie Leopardi. In de historische bibliotheek, de vroegere vertrekken en keuken van de dienstbodes kon men wel een kijkje nemen. De rondleiding startte spannend, het brandalarm ging af, men rook brandlucht. Het bleek een kapotte gloeilamp te zijn. Gelukkig konden we daarna toch de bibliotheek binnentreden, waar men gauw bemerkte dat Leopardi een hoogbegaafd iemand was geweest, op 12 jarige leeftijd las hij verschillende encyclopedieën in het Hebreeuws, Grieks en Latijn.

Interessant om te bezoeken dus, alsook de rest van de stad. Want hier werd ook Beniamino Gigli geboren, de tenor di Caruso opvolgde Pavarotti voor ging. Maar zijn museum gehuisvest in het historisch theater lieten we voor een andere keer alsook het splinternieuwe emigratiemuseum.

In juni zou Erik een groepje Amerikanen rondtouren in het noorden van de Marche. Om die rit voor te bereiden reden we dus naar Rimini en startten de American Tour. Van San Leo , het mini San Marino naar de reële onafhankelijke stadstaat. Vandaar naar Gradara, dat bekend werd door een Romeo/Julia achtig verhaal, dat zelfs Dante aanhaalde. Het was toevallig 14 februari en ter ere van dit liefdesverhaal en Sint Valentijn was heel dat dorp ,dat eerder als kasteeldorp kan genoemd worden, veranderd in een Valentijn vesting. Mooi gedaan, maar we waren te vroeg , want overal stonden de grote kaarsen en fakkels klaar om 's avonds feestvolle verlichting aan te bieden.

We eindigden uiteindelijk in Pesaro aan de kust. Vooral het bolvormig kunstwerk van Pomodoro valt hierop. Maar ook hier weer een geboorteplek van een beroemde Marchigiaan: de componist Rossini o.a. bekend om zijn Barbier van Sevilla . Het was dan ook overal Rossini wat hier de klok sleog, maar toch nog leuke steegjes en een goed bewaard joodse wijk waar we helaas een dag te laat waren om de synagoge te bezoeken. Ook het stadsmuseum zorgde voor een mooie buiten attractie, net alsof een hele buitenmuur met boeken was voorzien, goed nagemaakt van isomo. Wie nog wat muziek wil meepikken die gaat gewoon in het binnehofje van het conservatorium staan waar men dan de studenten kan horen. Soms blijkt er een mooi natuurtalent tussen te zitten en dan is het genieten !!!In de zomer organiseert men er ook het Rossini festival. Al bij al een zeer leuke uitstap dag.

Een aantal vrouwen in het buurdorpje Castelbellino stichtten een VZW waar ze elke woensdag samenkomen om samen te knutselen, potten te bakken e.d. Bovendien organiseren ze ook regelmatig cursussen, waarbij ik die van manden vlechten bezocht. Ik ben dol op alle soorten manden mocht ik die voortaan zelf kunnen maken... Onze leraar bleek Livio te zijn, een oudere man die zoals de meeste oudere boeren hier , nog de kunst van het manden vlechten beheerste. Vroeger kochten ze nooit manden, nee dat was mooi werk voor de winter.

Hij had ook een hele voorraad wilgentakken mee gebracht. Het vlechten zelf bleek heel wat moeilijker dan gedacht, vooral de basis vereiste nogal vingerkracht....als ik Livio's handen vergeleek met die van mij, dan begreep ik de uitdrukking van handen als kolenschoppen maar al te goed . Doch na een aantal uren , hadden we toch allemaal een mandje klaargemaakt.!!!

Eind februari brachten we door in België, we kwamen overgevlogen voor een lang weekend want eindelijk was het ons gelukt om een verrassingsweekend voor de ouders van Erik te organiseren. Niet gemakkelijk als de familieleden in Nederland, België, Duitsland en Italië wonen. Uiteindelijk moesten een aantal wegens ziekte op de laatste minuut toch forfait geven, maar de pret was er daarom niet minder om. |

Eenmaal terug maken we langzaam onze Girandola weer klaar want de eerste gasten kondigen zich in maart alweer aan.

Tot de volgende keer.

PS:

– Eriks tv optreden bleef niet zonder gevolgen. We kregen een telefoon van de universiteit van de 3de leeftijd van Tolentino (meer in het zuiden van de Marche) Ze hadden Erik op de televisie gezien en Erik was toch Nederlander ? Dat beaamde ik. Dat kwam goed uit want zij bereidden nl. een cyclus over buitenlands eten en 1van de avonden zou over de Nederlandse keuken gaan. Of Erik niet even een uurtje hierover kon komen praten en meteen een gerecht klaarmaken om die samen op te eten ????

– Tijdens het bezoek aan het museum van Leopardi was ons uitdrukkelijk gezegd dat fotograferen verboden was. Ik liep van achter waar een oudere man mij zijn GSM toonde. Ja eigenlijk zou ik hiermee kunnen fotograferen, zei hij. Hij wist dat ik niet Italiaans was. Maar ja eigenlijk mag het niet maar wij Italianen doen wel vaker wat verboden is... Je zag hem ernstig twijfelen....zou hij aan de buitenlandse tonen dat Italianen ook aan regels kunnen gehoorzamen of zou hij zijn Italiaanse aard laten zien ??? Uiteindelijk besloot hij dan toch om het goede voorbeeld te tonen en borg zijn telefonino weliswaar hevig zuchtend, in zijn jaszak weer op.

– We namen de trein in het stationnetje Castelplanio. De treinkaartjes hadden we al, maar we moesten die wel van te voren in het station afstempelen. Er stond warempel een nieuw modern apparaat. Links insteken stond erop en dan afstempelen, zelfs in het Engels. Wat goed. Doch het ging niet.. wat Erik ook probeerde....dan opeens , ja , gelukt. De volgende passagiers worstelden allemaal met de machine ...we zeiden hen geduld te hebben en herhaaldelijk te proberen. Maar toen kwam er iemand aan die het kaartje instak en waarbij het apparaat meteen reageerde. Men moest dus het kaartje rechts insteken en dan naar links schuiven en dan magia, functioneerde het .

05-03-2014 om 21:47 geschreven door babelle  

11-02-2014 om 17:36 geschreven door babelle