20-01-2010 om 20:56 geschreven door babelle  

09-01-2010 om 16:37 geschreven door babelle  

27-12-2009 om 16:17 geschreven door babelle  

Cupramontana, 13 december 2009.

Cari amici,

Dit jaar wisselde het aantal olijven van plaats tot plaats, onze bomen flink teruggesnoeid leverden slechts een schamele oogst op dwz 21 kg, net genoeg voor 2,5 kg olie. Onze vrienden daarentegen die ik hielp met het plukken verdronken in hun olijven: 1150 kg oftewel 184kg olie.

Zij brachten die jaarlijks naar een olijfoliemolen in San paolo di Jesi waar ze tussen 2 verwerkingsmethodes konden kiezen : de moderne eigenlijk de meest geschikte voor biologische geteelde olijven, alles gebeurt dan volgens een gesloten systeem en met de centrifuge. De traditionele wijze waarbij molenstenen de olijven maalden en de persing geschiedde door middel van matten.

Deze molen kon men het hele jaar door bezoeken met een goed Engels sprekende eigenares ! De versgeperste olie geurde door heel de molen heen en smaakte buonissimo op de bruschetta's die men er kon proeven.

November betekende tevens bijna het einde van het toeristisch seizoen, en dus ook minder gasten. We konden dan ook eens met de podisti van Cupra wandelen, een groepje vrienden die vorig met zaterdagwandelingen startte. Algauw ging dat van mond tot mond en groeide het groepje wandelaars dat elke zaterdag vertrok. Het werd zelfs een internationale wandelgroep. Wij werden ook regelmatig gevraagd, maar ja zolang we het ontbijt verzorgden op zaterdag voor onze gasten.

Maar nu konden we dus mee ! De meesten kenden we wel, Alberto de echtgenoot van mijn huisarts bleek de gids, wekelijks stippelde hij al een wandeling uit in de buurt. Gemiddeld tochten van een 16-tal km en dat in heuvellandschap. Kurt, een Duitser, ontwierp zelfs een website met de wekelijkse beschrijving van elke wandeling èn de bijbehorende foto's. www.castiglionidiarcevia.it/cupra/

Elena zorgde voor de wekelijkse mail met de uitnodiging enz....

We merkten het meteen, een toffe groep enthousiaste mensen waarin men onmiddellijk opgenomen werd. Feestvieren deden de podisti ook graag en zo besloten ze om het laatste weekend van november hun 1-jarig bestaan te vieren in een piepkleine pizzeria. Aanvankelijk zouden er 60 personen komen doch de avond zelf kon de ober extra tafels en stoelen tevoorschijn toveren want we bleken met 70 te zijn. Allemaal wandelaars ?? Nee maar ook sympathisanten waren welkom.

Eerst verschenen ze met de pasta, hier at men dikwijls nog pasta vòòr de pizza....Daarna konden we genieten van de prachtige fotomontage van Riccardo , foto's van de verschillende wandelingen met bijbehorende muziek. De pizza's volgden en tot onze grote verbazing verscheen hierop Rita met een zelfgebakken taart die de diehards van de podisti voorstelde . Smullen dus. Ivana zorgde natuurlijk voor een emotionele speech, op héél dat jaar hadden ze slechts 2 keer regen gehad.

Het feest liep nog lang niet ten einde, Gea reikte nog enkele medailles uit op een ludieke manier aan de gids, de webmaster en onze emailster .

Geen feest zonder muziek, dus werd er nog gedanst en gezamenlijk karaoke gebruld. Ambiance verzekerd met deze groep.

De volgende dag feestten wij vrouwen door: Gea nodigde ons allemaal uit op een Aziatische kookcusus, we leerden nasi, tjap tchoi klaar maken, loempia's...... en natuurlijk begeleid met wijn en muziek en dansen maar !!!!

Einde seizoen dus ook weer tijd voor uitstappen: naar Ascoli Piceno deze keer, de zuidelijkste stad van de Marche. Hier werden de gebouwen voornamelijk in travertijn steen opgetrokken, een wit gesteente uit de buurt. Men merkte meteen de gezellige sfeer en één van de mooiste piazza's van Italia . Culinair is Ascoli vooral door de olive ascolane beroemd. Het gaat om grote eetolijven (dus minder geschikt voor olie) die helemaal geschild worden, zodat de pit eruit valt. Men maakt dan een vulling van verschillende soorten gehakt en kruiden, die draait men tot een balletje en eromheen doet men opnieuw de olijvenschil . Vervolgens in het paneermeel en frituren en dan is het echt smullen !

Meer info over deze stad zetten we op onze website www.vakantiemarche.eu

Koning Winter staat nu aan de voordeur te trappelen, de warmste novembermaand ooit , is dan ook definitief voorbij.

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Mijn zus uit Umbria wilde naar de film in Perugia. Op internet had ze gezien dat de film om 16.55 begon. Dus zij op tijd met haar kinderen naar de bioscoop. Doch daar aangekomen zag ze dat de loketten pas openden om 17 uur . Boven het loket kon ze in de zalen kijken en tot haar grote verbazing zag ze dat de film wel degelijk al startte om 16.55 !!!! Stond men in een lange rij aan het loket had je waarschijnlijk al een heel deel gemist als je in de zaal kwam...

• de acteur Dustin Hoffmann mocht in een reclamespot over de Marche meespelen. (de kosten van dat filmpje rond de 1,5 miljoen euro...) Hij werd geinterviewd en één van de vragen was of hij ooit een film zou draaien in Urbino ? Zijn antwoord in het Engels: I do'n t think so, it would ruin the city....de Italiaanse vertaling: een film maken zou hier tof zijn ...

13-12-2009 om 16:09 geschreven door babelle  

27-11-2009 om 20:44 geschreven door babelle  

Cupramontana, 14 november 2009,

Ciao tutti,

Tevreden konden we terugkijken op de waarschijnlijk nu wel allerlaatste feesten: het wijnfeest en de gouden bruiloft van Eriks ouders !

Het op één na oudste wijnfeest van heel Italia stond dit jaar gelukkig goed aangeschreven bij de weergoden, warm en zonnig betekende meteen meer bezoekers, dit gecombineerd met het optreden van een populaire groep (althans bij de Italiaanse jeugd) Zero Assoluto kregen we in Cupra zelfs files van beneden aan de heuvel tot boven !!!!! De bakker van Cupra sloot zich zelfs 3 dagen op in de bakkerij en bakte zomaar 8000 broodjes, voor het eerst maakte hij het feest zelf niet eens mee. Op zondagavond had ons kraampje bijna geen eten meer om te verkopen....kortom tevredenheid bij de standhouders.

We waren nog niet uitgerust of het volgende feest kondigde zich al aan, 50 jaar trouwfeest van Eriks ouders. Om alles te versieren kwamen de ouders al wat op voorhand af. Onze capanna , of bijschuurtje onderging weliswaar deze lente een verfraaiing met de pizzaoven, doch de zijkanten en voorkant staken nu eventjes pover af. Die dan ook even mooi gevoegd, ijzeren deur eruit voorlopige oude ramen erin gezet en ons Fiatje 500, het stationwagen model mocht er na 8 jaar weer uit. Met de hulp van de Fiat Doblò, trokken we en duwden we het autootje in de nieuwe verblijfplaats, de hooischuur.

Uitstapjes maakten we natuurlijk ook, midden oktober wees de thermometer nog 26 graden aan !

Het Nationale Natuurpark Il Gran Sasso in de regio Abbruzzo stond op ons programma. Meer bepaald de hoogvlakte van Campo Imperatore, waar Mussolini ooit gevangen werd gehouden en dmv een spectaculaire ontsnapping door Duitse piloten kon ontvluchten. Hier konden we zelfs bergen van 3000m en hoger aanschouwen. Al rijdend tussen de geitenkuddes genoten we van de prachtige landschappen èn de besneeuwde toppen. Op de bewuste plek had het net gesneeuwd en waaide een ijzige noorderwind, eventjes wat foto's maken en dan toch gauw rechtsomkeer, naar het meer zonnige dal, richting Aquila, waar in april de aardbeving vele slachtoffers maakte. We wilden er geen ramptoeristische tocht van maken, dus reden we aan de rand van de stad, maar de tenten stonden er wel ! En enkele beschadigde gebouwen ook, blij dat we dat zelf niet moesten meemaken.

De volgende uitstap lag dichter bij huis, in Chiaravalle, waar ze 180 jaar tabaksfabriek vierden. Ooit één van de grootste werkgevers, tegenwoordig bood het nog slechts werk aan tientallen. De opendeur dag was interessant, jammer dat de fabriek niet functioneerde, we kregen de uitleg van één van de personeelsleden. Aan de ingang stond de Guardia della Finanza , de belastingpolitie, goed wakend dat niemand sigaretten mee smokkelde. Je mocht aan het einde wèl de verschillende merken proberen, doch als niet rokers.....

Dè feestweek brak dan toch aan, de familieleden, broer, zussen, oom en tantes en nicht sijpelden langzaam in de Girandola binnen, mèt auto of per vliegtuig. De woensdag maakten we ons allemaal piekfijn in orde, maar eerst werden Erik en ik nog onverwachts in de bloemetjes gezet door de familie, voor het 10 jaar Italiaans avontuur. Een mooie sorpresa.

Marina en Gino van het restaurant in Mergo wachtten ons op. De tafel feestelijk gedekt en de feestmaaltijd kon beginnen, heerlijke antipasti, 2 soorten primi waarbij de verse ravioli's met truffelsaus de kroon spanden ! Dan een pauze waarbij we samen een Hollands lied mochten zingen,met aangepaste en dan de trouwplechtigheid overdoen van 50 jaar geleden in een ludieke context !

Kado's uitgedeeld en we konden verder naar de secondo en de huwelijkstaart en dan alles verteren met de zelfgemaakte grappa della casa.

's Avonds aten we uiteraard niets meer ! Het fest eindigde eventjes met een klein staartje, één van de tantes viel, waardoor we de volgende dag de spoeddienst in Jesi uitprobeerden, weliswaar in zeer oude gebouwen , maar de zorg op zich mocht er wel zijn en iedereen uitermate vriendelijk. De terugtocht naar Nederland van de tantes verliep dan ook met ambulance en lijnvlucht.

Voor de rest eindigde gelukkig alles positief en konden we na enkele dagen afscheid nemen van iedereen.

Het weer veranderde ook helemaal, de herfst trok ook de Marche binnen ! Doch de eerstvolgende zonnige dagen zouden we niet op onze lauweren kunnen rusten, doch aan de olijvenoogst beginnen.

Tot de volgende keer

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• de wekelijkse markt vond , vòòr en nèt na het wijnfeest op een andere plek plaats dan de officiële. Dus eindelijk op een illegale plek. Tijdens die dagen stonden dan ook niet de politieagenten de standplaatsen toe te kennen aan de kraamhouders, doch de gemeente werkers, de politie had die dagen nèt altijd verlof.

• Op de loterij van het wijnfeest konden weer allerlei prijzen gewonnen worden. Deze keer stond de dag erna iemand aan ons hek, ze had een ganzenbord gewonnen doch de spelregels stonden uitsluitend in het Nederlands geschreven...

• de tante en oom van Erik hadden tijdens elk verblijf hier problemen met de banken. Deze keer accepteerde de bankautomaat de kaart niet en slikte het meteen in, ondanks de juiste code en en de reeds begonnen verrichtingen. Attendere prego verscheen op het scherm, even wachten, tja dat werden 5 minuten, 10 minuten, dan toch even in de bank gaan, doch daar wilde men eerst niet geloven, nee wacht u maar hoor, maar ja een half uur, nog langer, uiteindelijk opende de bankbediende de automaat maar vond eerst niets, nee hoor geen kaart, doch ze had die toch ingestoken ??? attendere prego stond nog altijd op het scherm, tja dan toch maar weer de automaat openen en gelukkig de kaart werd nu wel gevonden !!!!

• Tijdens onze uitstap naar de Abbruzzo hield de politie onze auto staande. Of we onze passen even konden tonen ? Had de agent beter niet kunnen vragen, Erik had zijn Nederlandse pas bij, Eriks ouders de Nederlandse identiteitskaart en ik een Italiaanse, de computer op het politiekantoor kon overuren draaien !!!

14-11-2009 om 18:09 geschreven door babelle  

12-10-2009 om 18:47 geschreven door babelle  

%%%FOTO1%%%

Cupramontana, 12 oktober 2009,

Ciao tutti,

September herfstmaand, daarvan merkten we niet veel; nog altijd héél veel zon en ook wel warme temperaturen. De jacht was weliswaar begonnen, de vijgen konden rijkelijk geoogst en verwerkt worden tot jam !

Uitstapjes deden we naar Osimo met een bezoek aan de onderaardse gangen , het gemeentehuis gevestigd in een middeleeuws palazzo met allemaal Romeinse beelden zonder hoofd., De bewoners van deze stad noemde men dan ook niet voor niets de onthoofden. Niet ver van deze stad bevond zich de plaats Castelfidardo, dè Italiaanse stad van de accordeons, hier exporteerden ze wereldwijd met hand gemaakte accordeons, waarbij die van Soprani de meest begeerde waren.

Na zo'n toer belandden we tenslotte in Ancona, waar we de gratis rondleiding door het stadmuseum konden meepikken en dan het nachtleven van Ancona : overal aanschuiven bij de kleine pizzeria's waar men pizza al taglio kon bestellen .

September , in tegenstelling tot Belgie en Nederland , was tevens dè Italiaanse trouwmaand. Een ex-collega van Kind en Gezin wenste dan ook deze traditie in ere te houden en besloot om hier in Cupra te trouwen. Onze gemeente voelde zich natuurlijk vereerd , dat buitenlanders uitgerekend in hun gemeente huwden. Het paperassenwerk bleek wat ingewikkelder dan bij mijn zus, maar lukte uiteindelijk wel. Een plek vinden om met al de genodigden te gaan eten , viel wat tegen; hèt restaurant waar ik mijn zinnen op had gezet zou juist die week sluiten....operatie van dochter tja kon gebeuren, misschien restaurant Orietta, ook gezellig op de piazza van Cupra doch toevallig die week ook dicht voor de voorbereiding van een communiefeest met 100 personen . Nu begon het wat problematischer te worden...maar nog niet panikeren, 3de keer goede keer, bij Rosina lukte het gelukkig wel, ook een lokatie met een mooi kader. Het toekomstig trouwpaar arriveerde enkele dagen vòòr de plechtigheid, zodat we ook de ondertrouw konden doen. Even wat papierwerk op de gemeente waarbij ik officieel als tolk werd geaccepteerd. Dan nog de zaal bekijken, een mooie historische plek in het 18de eeuwse palazzo .

De 2 zussen van de bruidegom hadden een mooie verrassing in petto , ze zouden toch kunnen afkomen en in het geheim werd hun komst geregeld. Jammer genoeg kon ik ze die dag niet aan het station afhalen, hun broer werd niets vermoedend naar het station gestuurd. Doch het vliegtuig had vertraging, de trein ook en ik zat in een vergadering waar geen GSM bereik was....toen ik buiten kwam “regende “ het Sms-en, maar vooral David was wanhopig : WAT STOND HIJ HIER IN HEMELSNAAM al een uur te wachten waarbij al 2 treinen gepasseerd waren maar er gebeurde niets. Ondertussen was ik op de hoogte van de opgelopen vertragingen en kon ik hem geruststellen nog eventjes geduld. De verrassing was dan ook compleet !

De dag van de trouw mooi weer, de ca. 500 gevouwde kraanvogels konden mooi opgehangen worden in de hazelaar. De rest van de familieleden zou vandaag afkomen, de ouders van David kregen nog autopech onderweg en kwamen niet meer vooruit met de caravan...ze zouden de trouw toch niet missen ?? Er op af en de caravna oppikken en de ouders geraakten gelukkig nog tot hier. De kapster kwam af om de bruid te kappen, de schminkster verscheen , ja nu begon eht wel spannend te worden. Iedereen was compleet, alleen nog de bruid die naar buiten moest komen. Een mooie stralende bruid !!

In colonne naar de gemeente. De mooie trap op en dan in de zaal. Ik mocht naast de viceburgemeester staan, want zou alles waarheidsgetrouw moeten vertalen, dat moest ik immers op voorhand zweren ! Adria, onze ambtenaar bleek ook over een grote dosis humor te beschikken en de plechtigheid verliep op een leuke wijze ! De rest van het gemeentepersoneel kwam af en toe even binnen loeren, want ze waren doodnieuwsgierig ! De bruid zorgde voor een duidelijke ja en voordat we het wisten was het al voorbij. Het bruidspaar vertrok voor de foto's naar het meer van Cingoli, wij gingen aperitieven bij bar Ruggero. Na zonsondergang reden we dan naar het restaurant waar het bruidspaar ook net aankwam, we konden naar binnen ! De tafel was mooi versierd en het eten werd dan opgediend, antipasti met verschillende gerechtjes, versgemaakte pasta, dan een grote vleesschotel met allerlei groenten en dan de mooie bruidstaart.

Na de maaltijd danste het bruidspaar nog even maar toen was het definitief voorbij : een mooie dag maar wat vloog dat toch om !

De volgende gasten beleefden nog veel plezier aan de kraanvogels ! Opnieuw een ex-collega van Kind en Gezin, Nederlandse gasten die een huis zochten en een toevallig passerende motorrijder. Ze maakten allen 's morgens vroeg hun eerste aardbeving (4.6 op de schaal van Richter ) mee, 'waarbij het epicentrum slechts een 40-tal km van ons lag, maar gelukkig was de beving zo diep dat er nergens schade was.

Ondertussen verscheen het artikel over onze Girandola in het reistijdschrift Grande Italia, naar de reacties te horen een mooi artikel, wij zouden het een een paar weken later lezen.

Einde september kon ik de nieuwe lijn Ancona -Brussel-Charleroi uitproberen met Ryan air, wat een luxe ! In Belgenland zou mijn zus me komen ophalen. Het werd een toffe week, met een daguitstap naar Maastricht (dropjes kopen ), de Thalys nemen in het gloednieuwe station van Luik naar Keulen voor mijn klasreunie. Als ex- BSD 'er moest ik hiervoor naar Duitsland. Het werd een fantastisch weekend, mooi weer, onze vroegere school (een barok kasteel) omgebouwd tot één van de grootste luxe hotels uit Duitsland. We konden overal binnen daar er een tentoonstelling liep van luxe oldtimers !! Samen ijs eten dan , samen uit eten in een Duits restaurantje in de meer alternatieve buurt van Keulen met als afsluiter de Koelsche Kneipe !!!

De volgende dag ging de nostalgietour verder in Weiden waar ik ooit gewoond had. Een Duits architectenbureau vormde nu de hele militaire wijk tot residentiële woningen, wauw, doch even binnekijken door een venster in onze vroegere woning (er woonde toch niemand in ) was te verdacht voor de Duitse buurman ...”was machen Sie denn da ????”klonk het bars . Ik legde het even uit doch die vond het maar verdacht, nochtans azgen mijn vriendin en ik er niet als terroristen uit.....

Ondertussen feestte Erik ook goed in de Girandola, want zìjn klasgenoten waren in la bella Italia gekomen, 8 ervan waren erin geslaagd om een lang weekend naar hier te komen, zij maakten ècht zomers weer mee, naar het strand, naar Ancona , hier aan het zwembad , en telkens heerlijk uit eten met een waarachtig watergevecht in maffiastijl... ( kleine kinderen hadden deze zomer watermitrailleurs achtergelaten, dat kwam altijd goed van pas )

Allebei keken we terug op een fantastisch weerziens met onze klasgenoten, doch veel tijd om na te denken was er niet....de wijnfeesten startten weer en deze keer met hogere temperaturen dan vorig jaar, maar dat is voor de vològende maandbrief

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• de plaatselijke bevolking sprak niet veel talen, soms wat moeilijk voor onze gasten die geen Italiaans kenden. De menukaart klonk dan ook zeer exotisch: tagliatelle all'anatra ??? de ober probeerde het beest uit te beelden doch tevergeefs, dan haalde ze een mooi voorwerp erbij: een badeendje ! Ja dat verstond men : pasta met eendensaus !

• In de bouwmarkt aan een kassa stond een man met een grote doos aan te schuiven. Op de doos een afbeelding van een buitendouche waaronder een mooie jonge vrouw stond. Die man maar staren naar die afbeelding. “ Tja “ zei de kassierster tegen hem, “de douche zit er in, maar die jonge vrouw krijgt u er niet bij. “ “Ik weet het , ik weet het “”

• zuchtte de man , “ die heeft Berlusconi er al uitgehaald ! “

12-10-2009 om 18:43 geschreven door babelle  

20-09-2009 om 21:43 geschreven door babelle  

12-09-2009 om 11:05 geschreven door babelle  

05-09-2009 om 23:00 geschreven door babelle  

05-09-2009 om 22:56 geschreven door babelle  

Cupramontana, 5 september 2009.

Ciao Amici,

al 2 maanden geen regen gezien, al 2 maanden temperaturen boven de 30 graden en meer. Onze ligstoelen, zwembad en hangmatten kenden dan ook een groot succes, in tegenstelling tot het doen van uitstapjes doen in de zinderende hitte.....

La scampagnata, of straatfeest ontving heel veel bezoekers, 's avonds was het immers nog heerlijk warm. Bovendien maakten de grootmoeders van Poggio Cupro weer verse gnocchi's. Le nonne of grootmoeders werden elk jaar wat ouder, dus ontbraken er al enkele op het appel . Maar de jonge versterking (een kokkin uit de schoolkantine en ik) werd dan ook enorm geapprecieerd. Hoeveel mensen speciaal de gnocchivrouwen complimtenteerden ?Niet te tellen ! Door de grote toeloop kookten we bijna 200kg aardappelen gedurende die 3 avonden en maar zweten in de ijzeren container !

2 weken later werden alle vrijwilligers getrakteerd op een etentje in het clubhuis van het dorp, hadden wij ons eigen feest..

De maand augustus noemden we bijna een reuniemaand wat de gasten betrof ; een ex-collega van Kind en Gezin met zijn familie, al 10 jaar niet meer gezien, Engelse ex-gasten van ons, al 4 jaar uit het oog verloren, een vriendin van Erik uit de jeugdbeweging, hiervoor moest hij 25 jaar terug in de tijd en dan een heel aangename verrassing , bezoek van het dierenarts- koppel waarmee we ooit samen in de dansvereniging waren...

's Anderendaags zouden ze de boot naar Montenegro nemen in Ancona. Maar eerst nog even samen uit eten en als geschenk hadden ze de overheerlijke Belgische Leopold druiven. (mijn eigen druivenoogst viel dit jaar opnieuw tegen, te nat in het voorjaar en nu te droog...)

Een telefoontje van het Belgische reistijdschrift Grande vroeg of we een artikel in hun blad zagen zitten ? Hierop zeggen we nooit nee. In september prijken we dus in Grande Italia !

Een minpunt tijdens de vakantiemaanden: een verwaarloosde hond als waakhond bij een schrijnwerkerij. Toevallig reed ik er voorbij en zag een hond zonder hok , zonder eten en zonder drinken en dat bij deze hitte. Verschrikkelijk. Eerst wat eten en drinken gekocht en dan zo goed en zo kwaad als het ging onder het hek doorgeschoven, zodat het beestje wat reserve kon opdoen. Op het telefoonnummer van de schrijnwerkerij reageerde niemand. Dan de dierenbescherming opgebeld, een kordate vrouw antwoordde dat ze er werk van zou maken . Inderdaad, een paar dagen later was de hond weg, hopelijk op een meer gelukkige plaats.

10 augustus, San Lorenzo of de nacht van de vallende sterren, dit jaar enkele dagen later. Toevallig op één van onze pizza-avonden. Onder onze gasten bevond zich zelfs een amateur jongleur, zodat we genoten èn van een jongleurshow èn van de pizza's èn van de vele vallende sterren.

Op de allerlaatste pizza-avond, want in september worden de avonden toch korter en koeler, nodigden we 37 personen uit. Gelukkig had ik telkens wat personeel onder de gasten dat een handje wilden toesteken, vooral de jeugd deed enorm goed mee !

De zomer vloog voorbij, maar in september vieren we gewoon verder, een trouwfeest en een klasreunie.....

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

• vanaf 8 augustus werden de verkeersboetes serieus duurder, maar de Italiaanse staat gaf korting . Men zou voortaan meer moeten betalen, maar er zouden minder punten van het rijbewijs worden afgetrokken.

• Dan heb je een luxe auto, de deur valt in het slot, de sleutel in de auto, idem de GSM, maar gelukkig gebeurde het in de bewoonde wereld, bij de imker waar je honing wilde kopen. Noodnummer werd gebeld, binnen een uur kwam de technieker aan alsook de overbuurman, de zoon, de grootvader enz...en dan tot grote verbijstering kon die auto nog altijd met een gewone ijzerdraad geopend worden.

• De porties in de restaurants van Cupra zijn nog altijd uit de tijd van de het harde labeur op de velden. Onze gasten hadden dan meer dan genoeg aan hun pastamaaltijd. De ober kwam vragen : “basta ?” de gasten verstonden “pasta ?” nee schudden ze , geen pasta meer , ze ontploften bijna, doch de ober verstond dat het nog niet basta of genoeg was, dus kwam ze met de volgende pastaschotel aan.....

• je bent professionele organist, je hoort dat er in een dorp een historisch orgel gerestaureerd is, dus wil je daar eens op spelen. Doch waar was het VVV ? Een zaaltje met allemaal babbelende mensen bood uitkomst, zij beweerden immers het VVV te zijn en aan de sleutel van de kerk konden ze ook geraken, in optocht door het dorp de sleutel halen, in optocht naar de kerk, in optocht het trapje op naar het orgel en dan genieten van het concert en een mooi applaus bieden !!!

• je restaurant ligt een beetje moeilijk in een steegje, hoe laat je dan klanten naar toe gaan ? Onderweg allemaal oude mensen op een bank neer laten zitten die de klanten langzaam naar je toe loodsen.

05-09-2009 om 22:48 geschreven door babelle  

Cupramontana, 30 juli 2009

Ciao amici,

De overweldigende sterrenhemel, de honderden krekels op de achtergrond , geven voldoende inspiratie voor deze zomerlijke nieuwsbrief.

Olijfolie is weliswaar een winterproduct, doch een cursus over het proeven van olijfolie leek ons toch interessant om te volgen. Een mooie afsluiter op de snoeicursus. Zo leerden we de kenmerken van goede olijfolie, dat bakken met goede olijfolie het gezondst is, hoe er geknoeid wordt met goedkope extra vergine olijfolie (goede olijfolie kost minstens 7à 8 euro de liter in Italia), en last but not least hoe je moet ruiken en proeven. De laatste cursusdag konden we ons geen professionele proevers noemen, doch we konden wel zéér goede van zéér slechte olijfolie onderscheiden. De beloning was een mooi getuigschrift en opnieuw een heerlijk buffet !

De maand juni is tè vroeg voor olijven, doch de kruisbessen en visciola kersen konden wel verwerkt worden tot heerlijke jam, de ronde courgetten, aardappelen en eerste speciale tomaten (oranje en gele) konden geoogst worden.

Op Corpus Domini, of de de 2de zondag na Pinksteren versierden weer talrijke stadsbewoners Cupra met prachtige bloementapijten, de wijnkelders in de Marche openden traditioneel hun deuren tijdens het cantine aperte weekend en onze collega durfde het opnieuw aan om een concertweekend te organiseren dat dit jaar gelukkig nièt in het water viel !

Op de Girandola kan men tegenwoordig ook Italiaanse les krijgen , in samenwerking met een jonge Italiaanse leerkracht die in Fabriano een talenschool bezit. Het voordeel, 's namiddags na de cursus kan men nog steeds de praktijk oefenen, in de winkels, op een terrasje, tijdens een uitstap. De eerste cursisten waren dan ook duidelijk enthousiast !

Nu draait de Girandola op volle toeren, zéèr snel, de eerste vier weken van het hoogseizoen zijn al achter de rug met een heuse belgeninvasie, te danken aan het tv programma de Italiaanse droom. Met die Belgen kwam veel ambiance, Nederlandstalige tijdschriften, speculaas en -pasta, en bier. Een Belgisch gezin kwam zelfs kennismaken met de mogelijke Italiaanse schoonouders van hun zoon; tijdens een scholen uitwisseling waren de Belgische jongen verliefd geworden op een Italiaans meisje uit Jesi.. de kennismaking verliep natuurlijk met veel etentjes.

Tussen het Belgische geweld door , logeerde ook een Italiaanse ma Baker van ca. 80 jaar met haar dochter van ca. 60 jaar. De mama bleek een kranige vrouw waarschijnlijk één van de eerste geëmancipeerde Italiaanse vrouwen in de geschiedenis. Een tocht naar de Abbruzzo van ca. 200km heen en 200km terug moest kunnen. 's Anderendaags verscheen la mama dan ook als eerste aan het ontbijt, dochterlief was nog aan het slapen. “ ja “ zei ik begripsvol, “ze zal wel moe zijn na zo'n hele dag achter het stuur” Ma Baker antwoordde heel beledigd: “ ìk reed hoor, niet mijn dochter en dan mag ik van haar nog niet eens 140 km per uur rijden “!

Met zoveel gasten kon de nieuwe pizzahoek mooi ingewijd worden, het bakhuisje helemaal gevoegd, een echte vloer bij de oven , goede buitenverlichting èn een gemetselde werktafel....tevens te gebruiken als BBQ ! Een enorme vooruitgang met onze allereerste pizza avond rond de wijnton !!!!

Ondertussen produceren de krekels nog altijd onvermoeid hun decibels, de nachtbries brengt wat verkoeling aan de tropische temperaturen van overdag ... morgen het begin van de scampagnata, hèt straatfeest van ons dorp.

Viva l'estate !!

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• gasten van ons wilden het kunstmuseum in Jesi bezoeken. Ze stapten de historische palazzo binnen, gingen naar de eerste verdieping en belandden zo bij loket. Hier keek de persoon op en zei hen dat ze eerst moest bellen om te zien of het museum geopend was. Na een telefoontje bleek het museum niet open vandaag. Maar waarom dan iemand aan het loket ?

• We kregen een telefonische aanvraag. Iemand die vanuit de costa brava belde en een overnachting nodig had van Spanje op weg naar Linz in Oostenrijk .???? Wilde hij soms de overtocht maken van Spanje over Italia met de boot en dan zo naar Oostenrijk ??? Vergissing !!!! hij dacht dat we in Liguria zater.

• Erik reed laatst met de auto van Duitse vrienden. Hun auto stond bij ons als ze niet in hun vakantiehuis zaten en wij konden die gebruiken als 2de auto. Erik werd aangehouden door de verkeerspolitie: Eerste opmerking wat deed een Nederlander in een Duitse auto, 2de opmerking de verzekeringspapieren waren nog van 2007 (tja die van 2009 lagen nog zeker in Duitsland ?), de autobanden bijna versleten (de auto zou volgende keer naar Duitsland gaan om te worden gesloopt, ) en geen Duits kenteken van nationaliteit. Erik verwachtte dan ook een enorme boete maar kwam er gelukkig met 71 euro van af....voor het ontbreken van de Duitse D.

30-07-2009 om 22:33 geschreven door babelle  

Cupramontana, 19 juni 2009,

Ciao Amici,

Mei, de bloemen maand waarbij we bedolven werden onder het parfum van de acacia's, de kamperfoelie, de rozen en de pittosforum....maar ook een feestmaand want op 1mei 1999, 10 jaar geleden dus, startten we ons Italiaans avontuur.

In Cupramontana vierden ze hun patroonheilige San Eleuterio, dit met een speciale mis, een palio en een leuke wandeling met als afsluiter een pranzo. Een vrienden groepje , dat elke zaterdagvoormiddag de omgeving met de benenwagen verkent.l Zo kwamen we in delen van Cupra waar ik nog nooit geweest was, ontdekten een grot waar ze vroeger gesteente uit haalde om molenstenen te maken. Bij een vervallen villa, kregen we drank aangeboden, best nodig in deze warmte. Want de temperaturen stegen deze maanden al boven de 35 graden.

Ancona vierde ook haar patroonheilige, San Ciriaco met een reusachtige jaarmarkt. De havenstad bezit een lange laan, te vergelijken met de Ramblas in Barcelona, maar dan zonder terrasjes of andere toeristische attracties , die leidt tot een spierwit oorlogsmonument en dan uiteindelijk tot het strand der Anconitanen.

De Monte Conero, de prachtige kliffenkust ten zuiden van Ancona mochten we ook niet overslaan.

De meimaand ook de bloeimaand, dus uitermate geschikt om lezingen over wilde eetbare planten te volgen èn een bezoek te brengen aan een bioboerderij. Na de cursus waren we enkele recepten rijker . Als afsluiter zouden we enkele gerechten verwerkt met die planten kunnen proeven.o.a brood met vlierbloesem,pasta met kruizemunt. Een waar smulfestijn !

Het bezoek aan de bioerderij verliep nogal chaotisch, samen met enkele vriendinnen reden we in konvooi naar de piazza van San Paolo di Jesi, de verzamelplaats voor alle deelnemers.

Met 20 auto's ging het dan richting boerderij, we bereikten die echter vanuit een verkeerde hoek, waardoor we allemaal achteruit een zandweggetje af moesten dalen....de uitleg boeide iedereen, wàt een werk om al de kruiden op het juiste moment met de hand te oogsten. In de distilleerderij verwerkte Mony ze dan tot essentiële oliën. Dit werd dan de volgende bezichtingsplaats. Doch 20 auto's die elkaar moeten volgen vraagt om moeilijkheden,, op een gegeven ogenblik reed niemand meer vòòr mij, doch wel een hele sliert achter mij, en ik wist totaal niet waar die distilleerderij was...Bijna bereikten we Cupramontana, nu hier lag die zeker niet. Ik stopte , waarschuwde mijn Italiaanse volgers dat ik het best apprecieerde dat ze mij volgden ,doch dat ik géén idee had waar we nu moesten zijn. Rechtsomkeer maar ., Op dat ogenblik een telefoontje van andere vrienden die ook een tevergeefse zoektocht aan het ondernemen waren,? Doch opeens héél in de verte een ander konvooi dat het industrieterrein opreed, daar misschien ? Ja maar nergens een bord met aanwijzingen of zo.

Het verwerkignsproces van kruid tot olie bleek opnieuw een geduld- en ambachtelijk werk te zijn. Geen wonder dat men toch wat euro's voor zo'n flesje olie mocht neertellen.

Vervolgens met heel het konvooi terug naar de boerderij, deze keer vanuit de juiste hoek !.Een heerlijk buffet wachtte ons op met de biowijn des huizes ! Ondanks de chaotische organisatie een geslaagde avond.

De Girandola draaide weer op volle toeren, we mochten sympathieke Canadeze gasten ontvangen die de roots van hun vriend opzochten in de Molise. Een 70-jarig Frans koppel overnachtte ook bij ons. 's Anderendaags wensten ze de veerboot naar Griekenland te nemen om dan naar Albanie te reizen gewoon op goed geluk. 2 jaar gelden hadden ze dat immers ook gedaan en het was enorm meegevallen: vriendelijke bevolking, ongerepte natuur en goedkoop.

Meimaand betekende ook weer de eerste krekels, de het gezang van de nachtegalen èn het terug openen van het zwembad.

Lat de zomer nu maar komen !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• elke maand bracht Erik de identifikatiefiches van onze gasten naar de politie. Doch deze keer was de verantwoordelijk van het afstempelen afwezig en niemand anders kon dat.

• Onze labrador Pucha lust alles wat eetbaar en niet eetbaar is. Als het kan steelt ze dan ook van onze gasten: 1kg parmeggiano, truffelsaus, brood, schoenen, fietsbril, maar deze keer was eht wel grof, de portefeuille....zouden wìj haar dat geleerd hebben ?

• Ik stak de straat over met onze honden voor de dagelijkse wandeling. Een auto stopte en het raampje ging naar beneden. De weg uitleggen ? Nee....of ik hem niet herkende ? Precies 1 jaar geleden was hij ook gestopt om het ras van onze honden te vragen, want zo eentje wilde hij ook en waar ik ze vandaan had ....ik moest hem teleurstellen....het waren geen rashonden. Dat kon toch niet. Nu of ik mij dat gesprek herinnerde ? Ja inderdaad. Niet te geloven hè dat het geen rashonden waren ? In ieder geval wenste hij me buone vacanze, waarschijnlijk dacht hij dat ik hier elk jaar op vakantie kwam met mijn 3 honden !

21-06-2009 om 16:23 geschreven door babelle  

We doopten de 2 gastenkamers met namen van beroemde Marchigiaanse personen: kamer Montessori, de bekende pedagoge en Leopardi, de Italiaanse dichter vergelijkbaar met Vondel.

8 mei 2002, een héél belangrijke dag voor ons want B&B la Girandola opende de deuren ! Geen Italiaanse sole voor onze gasten, helaas een dikke grijze lucht waaruit het water met liters naar beneden viel. Pino of alias Baggermans had de lading steentjes voor de parking en ons terras rond het huis helemaal niet kunnen leveren. Gevolg één grote modderpoel, de natte kleigrond kleefde gewoon aan de schoenen.
Gelukkig waren onze eerste gasten enkele wandelvrienden met een goede vriendin van ons. Zij wilden bij ons een nacht logeren om dan een grote wandeltocht te ondernemen. Het werd in ieder geval een blij weerziens na al die jaren ! Het eerste ontbijt klaarmaken voor de gasten een kleine vuurproef, maar we waren eindelijk gestart !!!!

Midden 2002 zouden we onze derde gastenkamer afmaken: Rossini, de componist van de Barbier van Sevilla.

2003: Geen verbouwingen, wel planten van een haag en andere sierstruiken. De fameuze Italiaanse Black Out meegemaakt, heel Italia zonder stroom, waarbij het ontbijt een romantisch tintje kreeg door de verscheidene theelichtjes, en de koffie nu niet door de espressomachine werd heet gemaakt maar op het gasvuur in oma's mokakannetje pruttelde. 5 Bed and breakfasts telde Cupramontana al. We werkten al een hele tijd samen, dus dan maar een vereniging gesticht. Cupramontana-Accoglie (www.cupramontana-accoglie.it) werd boven het doopvont gehouden en Erik tot presidente of voorzitter verkozen.
2004: De verbouwingskriebels jeukten weer; de eerste aanzet tot het vakantieappartement werd gezet, een aparte deur, een nieuwe vloer èn een onafhankelijke trap.

In de zomer verwelkomden we een heel originele groep: een Vlaamse djembégroep op cursus. 's Morgens het getrommel als achtergrondgeluid en 's middags luieren of de regio Marche verkennen.

Een artikel in een Zweedse krant met als titel het Luilekker leven in het Nieuwe Toscana zorgde zelfs voor Zweedse gasten !
2005: een late en koude winter met bijna anderhalve meter sneeuw .

Doch de verbouwingen van het vakantieappartement gingen door. Ingepakt in dikke kleren, want er was daar immers nog geen verwarming, verfden en timmerden we er duchtig op los, bijgestaand door Eriks ouders.

Een prachtig artikel in het Belang van Limburg zorgde voor vele nieuwe gasten en Raffaello kon begin juli plechtig geopend worden.

2006: Een zwembad mocht eigenlijk ook niet ontbreken op de Girandola. Internet bracht uitkomst en eind april stond ons zwembad er met een fantastisch uitzicht op de Monte San Vicino.

De wereldkampioenschappen voetbal eindigden met een overwinning van de Italianen, het dorpsfeest dat toen uitbrak !

Mijn ouders waren 45 jaar getrouwd en het verrassingsfeest vond natuurlijk plaats op de Girandola.

2007: Waarvoor internet niet goed voor was: klasgenoten uit mijn Nederlandse lagere school kwamen me bezoeken dit na meer dan 30 jaar, een enorm leuk weerziens !

Onze integratie in het Cuprensisch leven viel op: jaarlijks meehelpen op het straatfeest van Poggio Cupro, ons dorp en natuurlijk stonden we jaarlijks paraat op het wijnfeest van Cupramontana, het op 1 na oudste feest van heel Italia.

2008: eerst een nostalgietrip met Interrail door Oost Europa , tijdens onze afwezigheid velde een orkaan onze mooie boom aan de ingang om.

De Europese kampioenschappen vielen minder gunstig uit voor de Italiaanse azzurri, doch het bleef feesten geblazen.

Mijn zus uit Belgie besloot om hier in la bella Italia te trouwen en het feest mòest op de Girandola !

2009: onze vereniging telde nu 14 structuren , we maakten dan mooie afspraken met de restaurantjes bars van Cupramontana voor onze gasten en zelfs voor de grotten van Frasassi. Met de Cupra card krijg je korting of een presentje. Ryan Air zorgde ook voor 2 verrassingen, 2x per week een vlucht van Weeze (Duesseldorf)- naar Ancona en twee keer per week van Brussel-Charleroi op Ancona. Laat de gasten nu maar komen , siete tutti i benvenuti!!!!!!

14-06-2009 om 23:56 geschreven door babelle  

Eenmaal de huissleutels in ons bezit, lieten we de stroom opnieuw installeren. Het huis had immers meer dan 20 jaar leeg gestaan .
Eenmaal de bovenverdieping opgeruimd, konden we vanaf 1 november in ons huis gaan wonen of beter gezegd kamperen. Geen douche of warm water, geen verwarming wel een bed, 2 stoelen, een tafel, een oude tv, een kleine ijskast en een kookplaat met 2 pitten op gasfles en een wc binnen. Hummel verhuisde ook mee samen met …...........Barbie en Bruno 2 puppies die we uit Umbria meenamen.

Een half jaar later kwam Pucha de beestenbende vergezellen.

Voortaan zou ons leven voornamelijk uit verbouwingen bestaan. De belangrijkste aanschaf werd natuurlijk de betonmolen !

Het grootste werk: het isoleren van het dak. 3 maanden zaten, stonden en werkten we op ons dak. Het dorp noemde ons al gauw, de mensen van het dak.

Ondertussen een orkaan meemaken, waarbij de helft van ons isolatiewerk honderden meters ver bij onze overburen in talrijke stukjes op te rapen viel , gaten in het dak door de rondvliegende stenen, autoramen die ontploften door de druk van de wind toen we naar veiligere oorden wilden vluchten.
Alle dakbalken moesten geschuurd worden en ons huis telde honderden, misschien wel duizenden balken......

Muren afbreken, het oude bezetsel afhalen van de muren, nieuw bezetten en dan verven.

Denken aan de winter en kiezen voor een centrale verwarming op hout , waarbij een “atoomcentrale “ wordt geinstalleerd !!!

Waterleidingen voor de keuken, wc en douche aanleggen...het wordt stilletjes meer bewoonbaar !
Eventjes naar Belgie op en af om onze hele inboedel te halen, mijn ouders verhuisden mee naar Italia naar de regio Umbria.

Daar in de garage konden we onze inboedel voorlopig opslaan en beetje bij beetje de spullen naar ons huis verhuizen.
De stallen en cantina ombouwen tot ontbijtruimte en B&B kamers. Hiervoor moeten echter het autootje, een oude Fiat 500 en alle wijntonnen verwijderd worden.

De naam voor onze B&B ? het Italiaanse woord voor de houten windhaan ooit geschonken door vrienden: La Girandola. Het klonk vrolijk en onze gasten zouden immers uit alle windstreken naar hier komen. 

Na 6 maanden eindeloos geduld eindelijk ook een vaste telefoonlijn.
Door de vele hulp van vrienden en familieleden die bij ons op “vakantie” mochten komen slaagden we er uiteindelijk in om op 8 mei 2002 officieel onze B&B te kunnen openen met 2 kamers en een ontbijtruimte. We konden onze allereerste gasten verwelkomen !

WORDT VERVOLGD........

16-05-2009 om 21:52 geschreven door babelle  

Eind november keerden we terug naar België, een deel van onze spullen lieten we in Casa Maria Vittoria achter, de eigenares zou toch niet afkomen. De overgang naar het mythische jaar 2000 vierden we dan in Schalkhoven met de hoop om 2001 in Italia te kunnen meemaken.
In de maand mei bezochten we Eriks zus in Zweden, waar we Italiaans zonnig weer aantroffen.

Het land bracht ons nog meer geluk, want we vernamen dat ondertussen ons huis verkocht was !
Terug thuis pakten we alles in en sloegen onze inboedel op in de garage van Eriks ouders.

Vol goede moed zouden we onze huizen zoektocht hernemen, weliswaar niet meer in Umbria, want op korte tijd waren de prijzen er snel gestegen. De regio Marche zou het worden, ten oosten van Umbria en nog helemaal niet platgetreden door het toerisme.
Internet was de kinderfase voorbij en enkele makelaars bezaten nu al een website, waardoor we online afspraken konden vastleggen.
Terug bij mijn zus, logeerden we nu in de caravan van Eriks ouders op het terrein van mijn zus.

Onze poes Hummel was er deze keer ook bij.

Hier vernamen we minder goed nieuws, de dag vòòr onze terugkomst hadden ze in Casa Maria Vittoria ingebroken en heel veel spullen van ons weggenomen. Aangifte doen konden we niet want het was immers ons kraakpand geweest !!!!

Dat huis schrapten we definitief van ons lijst, het bracht blijkbaar geen geluk.
Regelmatig reden we nu richting oosten om de regio Marche te verkennen. We zagen huizen in het noorden, maakten afspraken met makelaars aan de kust . Langzamerhand verkenden we dit best bewaarde geheim van Italië.
Ondertussen verwachtte mijn zus haar eerste kindje en moest het huis “ietwat” verbouwd worden. De mannen sleepten wat af met houten balken,

terwijl mijn zus en ik als echte Trümmerfrauen het puin opruimden.

Een goede oefening voor ons huis later.
In september hakten we dan de knoop door: we beslisten een boerderijcomplex te kopen in Cupramontana, precies in het midden van de regio Marche en tevens de hoofdstad van de witte Verdicchiowijn.

Het hoofdgebouw mat ca. 350 m₂, de hooischuur en bijgebouw samen 160m₂. Het terrein omheen met olijfbomen, vijgen, noten en granaatappelbomen was nog eens goed voor 0,5 ha.

Op 23 september ondertekenden we de Comprommesso of het voorakkoord. Deze keer verliep alles op rolletjes, we werkten dan ook met een Duitse makelaarsvrouw die de klappen van de zweep duidelijk kende. Binnen 3 maanden volgde de notariële akte. De geometra zou ons zo snel mogelijk de sleutels overhandigen en hiermee zou dan ook een einde komen aan een 1,5 jaar lange vakantie !
De verbouwingen konden beginnen !

WORDT VERVOLGD...

08-05-2009 om 23:18 geschreven door babelle  

Cupramontana 3 mei 2009,

Ciao tutti,

A Natale con i suoi, a Pasqua con chi vuoi....of Kerstmis met de zijnen en Pasen met wie men wil. De Girandola was dan ook volgeboekt, o.a gasten uit Cuneo, de hazelnotenstad of beter de Nutella stad, want daar wordt de wereldberoemde chocopasta gemaakt. Toevallig werkte onze gaste er ook, ze ontwierp er de nieuwe producten voor Ferrero , want ook de Kinder suprise eieren komen van dit merk , Ferrero Rocher en nog vele andere lekkernijen. Het weer vierde ook mee, dus konden vrijdagnamiddag langs de weg van ons dorp de ijzeren paaltjes met potjes en brandolie in de grond worden geslagen, zodat die 's avonds de Goede vrijdag processie weer mysterieus zouden verlichten.

Maart en april de beste snoeimaanden voor de olijfbomen. Toevallig vond ik een berichtje over een cursus olijvenbomen snoeien hier in de buurt,georganiseerd door de regionale Boerenbond. Ik schreef me in, het programma beloofde immers interessant te zijn: 3 namiddagen, de helft theorie en de helft praktijk.

De lessen hadden plaats bij een redelijk groot landbouwbedrijf in het wijnproeflokaal. 28 mannen en 2 vrouwen, dat waren de deelnemers, ik verwachtte me aan jonge amateurs, maar waarschijnlijk was ik de enige, de meeste cursisten leken me och oude “rotten” in het vak . Tevens bezaten de meesten minstens 50 bomen, wij welgeteld 11, maar ja die moesten ook gesnoeid worden.

De theorie bleek heel interessant, we kregen ook een syllabus en de groep concentreerde zich gedurende anderhalf uur, een hele prestatie voor een Italiaanse groep, ik had al wat anders meegemaakt. Maar de opluchting was toch groot toen we de olijfgaard konden instappen, wel 200 bomen in 10 rijen van 20, beduidend jongere bomen dan die van ons, dus ook niet zo hoog maar wel een aantal jaren niet meer gesnoeid. De leraar toonde ons welke takken weggenomen werden, daarna gingen we zo naar verschillende bomen waar wij hem zeiden welke hij af moest zagen. Bleek niet zo eenvoudig. De tijd vloog om , morgen zouden we het zelf in de praktijk brengen !

De 2de theorieles verliep al rumoeriger, de praktijkles kon niet snel genoeg starten. We verdeelden ons in groepjes en dan kon het werk beginnen!!! ik zat met de andere vrouw en nog 3 andere mannen in een groepje. Eén ervan klom vastberaden de boom in met zijn zaag en wachtte op ons advies, ondanks dat het hele discussies volgden dan . Bij de eerste boom bleef er eigenlijk niet veel meer over.....De leraar werd erbij gehaald (waren we nu gebuisd?) Nee maar meer mocht zeker niet, dus stopten we onze “zager “ bij de volgende op tijd.

De laatste dag was het louter nog snoeien geblazen, wij vormden weer onze squadretta of ons ploegske zoals we onszelf al gedoopt hadden, veel plezier maakten we samen. De andere groepsleden helemaal verbaasd dat een Belgische zo'n cursus volgde, ja maar ik woonde immers hier In Belgie zijn er geen olijfbomen in de natuur !

De eigenaar liep aanvankelijk zenuwachtig van boom tot boom, doch hij stelde snel vast dat we echt gemotiveerd waren en ons best deden, dus was hij superblij dat op het einde zijn bomen bijna allemaal gesnoeid waren.

De cursus sloot nog feestelijk af, de directeur van de Boerenbond feliciteerde ons allemaal, de 2 dames kregen zelfs een speciale vermelding, we ontvingen allemaal een mooi getuigschrift èn een fles wijn. Daarna konden we aanschuiven aan een heerlijk buffet...wat volg ik toch graag cursussen in Italia, altijd feest !

'andenrendaags ging ik meteen onze bomen snoeien, viel niet mee zonder de hulp van mijn squadretta, doch de 5 eeuwelingen bewaarde ik voor Elio en zijn vader. Vrienden van vrienden waarvan we wiaten dat ie dat zeer goed werk leverden. Ze merkten meteen op dat die bomen waarschijnlijk al jaren niet meer gedaan waren, tja af en toe , doch het was meer een mishandeling geweest..... Maar eindelijk werden ze vakkundig onder handen genomen, de vader van meer dan 70 jaar klom ook de boom in en na 5 uurtjes werken, haalden onze bomen na al die jaren weer opgelucht adem en knipperden ze hun blaadjes naar eht felle zonlicht. De snoeiers hadden zelfs nog wijn van eigen productie mee en een lonza of zoete vijgenworst.

Het mooie weer gaf ook energie om de moestuin al wat te beplanten, om een kruidenhoekje te installeren....

Doch het zonnige weer bleef niet , april zorgde nog voor heel wat grillige buien, ook tijdens het verjaardagsfeestje van mijn nichtje in Umbria....dit betekende een bende wilde Italiaantjes binnenshuis bezighouden. Bovendien vermeldde de uitnodiging weliswaar een aanvangsuur, doch op dat tijdstip niemand te zien, na 3 kwartier de eersten om 2 uur later het laatste kind te kunnen verwelkomen, wanneer het spel dan bijna gedaan is. Doch het zelf in elkaar geknutselde ganzenbordspel boeide de jeugdigen en Lena was blij met haar festa.. Het weer klaarde bovendien op en na het spel en de taart konden ze nog flink buiten ravotten.

Nu naar de meimaand, hopelijk met meer sole !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• de cursus snoeien kostte 40 euro voor niet-leden en 30 voor leden. Als niet lid legde ik al 40 euro op tafel, nee ze hadden na lang beraad besloten iedereen was zogenaamd lid en hoefde slechts 30 euro te betalen.

• Eriks liefhebberij is met het openbaar vervoer rondrijden. Ik had ergens vernomen dat er nu een buskaartje bestond waarbij men in heel de provincie Ancona kon rijden. Een mooie verjaardag surprise voor Erik doch in Jesi wisten ze van niets, en waar wil je dan naar toe rijden ? Gewoon in de bus zitten en dan in de provincie toeren...Wie deed dat nu, die vrouw aan het loket hoorde het echt in Jesi donderen. Je kon wel een kaartje kopen van Jesi naar Ancona en daar kon je weer een ander kaartje kopen. Ik vroeg maar niet naar het kaartje om in Jesi rond te rijden, want dan had ze me gegarandeerd gevraagd van waar naar waar in Jesi en dat iemand zomaar graag in de bus zat te rijden...

• we zaten dan in de bus, de bewuste rit Jesi-Ancona Het startte goed, de vertrektijden van de website klopten al niet. Het kaartje moest je dan afstempelen op de bus, er stond op 1 zijde vermeld : hier afstempelen, doch hoe we ook probeerden...lukte niet. De chauffeur zuchtte heel luid en zei dat we het kaartje moesen omdraaien en dan ging het wel. Inderdaad. Hoe vaak hij dat op een rit of op een dag moest herhalen ?

• Stapte onderweg in de bus een vrouw op, ze ging niet zitten maar bleef staan. Een persoon merkte op dat ze haar kaartje nog moest afstempelen, oh zei ze maar ik ben solo di passaggio, gewoon even voorbij aan het komen, maar ik heb een kaartje hoor. Ze stapte na twee haltes uit aan een niet officiele halte...

• Op de kleine Fiera vallesina, of regiobeurs van de plaatselijke handelaars stond er een plantenkraam . De verkoper herkende ik vaag....och de vroegere verkoper van de gasflessen (ooit in het begin , dus al jaren geleden, kookten we op gasflessen) hij herkende me ook. Ik kocht wat planten, wilde afrekenen, wacht zei hij ik heb een geschenkje, kreeg ik nog en prachtige geranium en surfinia kado !! en 2 klapzoenen erbij.

04-05-2009 om 21:34 geschreven door babelle  

04-05-2009 om 21:33 geschreven door babelle