Cupramontana, 13 december 2009.

Cari amici,

Dit jaar wisselde het aantal olijven van plaats tot plaats, onze bomen flink teruggesnoeid leverden slechts een schamele oogst op dwz 21 kg, net genoeg voor 2,5 kg olie. Onze vrienden daarentegen die ik hielp met het plukken verdronken in hun olijven: 1150 kg oftewel 184kg olie.

Zij brachten die jaarlijks naar een olijfoliemolen in San paolo di Jesi waar ze tussen 2 verwerkingsmethodes konden kiezen : de moderne eigenlijk de meest geschikte voor biologische geteelde olijven, alles gebeurt dan volgens een gesloten systeem en met de centrifuge. De traditionele wijze waarbij molenstenen de olijven maalden en de persing geschiedde door middel van matten.

Deze molen kon men het hele jaar door bezoeken met een goed Engels sprekende eigenares ! De versgeperste olie geurde door heel de molen heen en smaakte buonissimo op de bruschetta's die men er kon proeven.

November betekende tevens bijna het einde van het toeristisch seizoen, en dus ook minder gasten. We konden dan ook eens met de podisti van Cupra wandelen, een groepje vrienden die vorig met zaterdagwandelingen startte. Algauw ging dat van mond tot mond en groeide het groepje wandelaars dat elke zaterdag vertrok. Het werd zelfs een internationale wandelgroep. Wij werden ook regelmatig gevraagd, maar ja zolang we het ontbijt verzorgden op zaterdag voor onze gasten.

Maar nu konden we dus mee ! De meesten kenden we wel, Alberto de echtgenoot van mijn huisarts bleek de gids, wekelijks stippelde hij al een wandeling uit in de buurt. Gemiddeld tochten van een 16-tal km en dat in heuvellandschap. Kurt, een Duitser, ontwierp zelfs een website met de wekelijkse beschrijving van elke wandeling èn de bijbehorende foto's. www.castiglionidiarcevia.it/cupra/

Elena zorgde voor de wekelijkse mail met de uitnodiging enz....

We merkten het meteen, een toffe groep enthousiaste mensen waarin men onmiddellijk opgenomen werd. Feestvieren deden de podisti ook graag en zo besloten ze om het laatste weekend van november hun 1-jarig bestaan te vieren in een piepkleine pizzeria. Aanvankelijk zouden er 60 personen komen doch de avond zelf kon de ober extra tafels en stoelen tevoorschijn toveren want we bleken met 70 te zijn. Allemaal wandelaars ?? Nee maar ook sympathisanten waren welkom.

Eerst verschenen ze met de pasta, hier at men dikwijls nog pasta vòòr de pizza....Daarna konden we genieten van de prachtige fotomontage van Riccardo , foto's van de verschillende wandelingen met bijbehorende muziek. De pizza's volgden en tot onze grote verbazing verscheen hierop Rita met een zelfgebakken taart die de diehards van de podisti voorstelde . Smullen dus. Ivana zorgde natuurlijk voor een emotionele speech, op héél dat jaar hadden ze slechts 2 keer regen gehad.

Het feest liep nog lang niet ten einde, Gea reikte nog enkele medailles uit op een ludieke manier aan de gids, de webmaster en onze emailster .

Geen feest zonder muziek, dus werd er nog gedanst en gezamenlijk karaoke gebruld. Ambiance verzekerd met deze groep.

De volgende dag feestten wij vrouwen door: Gea nodigde ons allemaal uit op een Aziatische kookcusus, we leerden nasi, tjap tchoi klaar maken, loempia's...... en natuurlijk begeleid met wijn en muziek en dansen maar !!!!

Einde seizoen dus ook weer tijd voor uitstappen: naar Ascoli Piceno deze keer, de zuidelijkste stad van de Marche. Hier werden de gebouwen voornamelijk in travertijn steen opgetrokken, een wit gesteente uit de buurt. Men merkte meteen de gezellige sfeer en één van de mooiste piazza's van Italia . Culinair is Ascoli vooral door de olive ascolane beroemd. Het gaat om grote eetolijven (dus minder geschikt voor olie) die helemaal geschild worden, zodat de pit eruit valt. Men maakt dan een vulling van verschillende soorten gehakt en kruiden, die draait men tot een balletje en eromheen doet men opnieuw de olijvenschil . Vervolgens in het paneermeel en frituren en dan is het echt smullen !

Meer info over deze stad zetten we op onze website www.vakantiemarche.eu

Koning Winter staat nu aan de voordeur te trappelen, de warmste novembermaand ooit , is dan ook definitief voorbij.

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Mijn zus uit Umbria wilde naar de film in Perugia. Op internet had ze gezien dat de film om 16.55 begon. Dus zij op tijd met haar kinderen naar de bioscoop. Doch daar aangekomen zag ze dat de loketten pas openden om 17 uur . Boven het loket kon ze in de zalen kijken en tot haar grote verbazing zag ze dat de film wel degelijk al startte om 16.55 !!!! Stond men in een lange rij aan het loket had je waarschijnlijk al een heel deel gemist als je in de zaal kwam...

• de acteur Dustin Hoffmann mocht in een reclamespot over de Marche meespelen. (de kosten van dat filmpje rond de 1,5 miljoen euro...) Hij werd geinterviewd en één van de vragen was of hij ooit een film zou draaien in Urbino ? Zijn antwoord in het Engels: I do'n t think so, it would ruin the city....de Italiaanse vertaling: een film maken zou hier tof zijn ...