Cupramontana 1 april 2018,

De staart waarmee de maand maart dit jaar roerde was wel een ferme ! Onze olijfbomen en oleanders apprecieerden de koude sneeuwvlagen en windbuien totaal niet en reageerden door volledig bruint uit te slaan en hun bladeren te verliezen. In al die 18 jaren dat we hier woonden, maakten we een dergelijke uitdroging nog niet mee. Gelukkig herinnerde ik me de wijze woorden tijdens de snoeilessen: wachten tot de warmte komt en met een beetje geluk herpakken de bomen zich. Dan pas vaststellen welke takken geen blaadjes meer krijgen , die mogen dan gesnoeid worden.De warmte afwachten dan maar.

De eerste lentedag vergeten we ook niet zo gauw: sneeuwvlokken dwarrelden met veel plezier uit de hemel, net nu we onze eerste gasten mochten ontgaven…. We verwelkomden die dan ook met de blijde woorden: welkom in het zonnige zuiden !

Zoals reed vermeld in de vorige maandbrief ,onze zaterdagwandelingen gingen gewoon door, desnoods in de sneeuw om tot een bepaald punt te komen waar al jaren een Christus figuur over een mooi panorama heenkijkt.

Eriks moeder werd 80 jaar en we besloten om haar te verrassen. Dit lukte zeer goed, zodat we 4 daagjes Belgenland meemaakten met als mooiste verjaardagsgeschenk de geboorte van het neefje Rune bij de zus van Erik ! We genoten ook even van de Belgische specialiteiten en snoven even weer de sfeer op van het Genker Plantencentrum…..wat een bloemenpracht maar helaas pasten weinig planten in onze handbagage voor het vliegtuig .

Terug in la Bella Italia mocht Erik een avond het museum openhouden voor de Slow Food afdeling. Hierbij kregen de leden de plaatselijke wijnen en producten te proeven.

Een foto-uitstap, ondanks het bar slechte weer, ontbrak ook niet op ons programma. Deze keer met de Yallers van le Marche , Urbino was de uitgekozen stad en gelukkig voorzagen ze een regenprogramma. We slenterden met verschillende gidsen door het wonderbaarlijke hertogelijke paleis, waar we ook 1 van de torentjes beklommen, doch zeer mooi uitzicht was er die dag niet. Voor mij was het al meer dan 15 jaar geleden dat ik dit paleis bezocht en gelukkig had het belangrijkste schilderij van Raffaello de Muta of de stille/stomme vrouw nu wel een belangrijke plek gekregen. Ze kon gemakkelijk met de Mona Lisa wedijveren.

Eind maart waren weer de open monumentendagen in heel Italië. Ik koos met het oog op toekomstige artikelen voor de Marche blog , om het miljoenen jaren oude ichtyosaurier fossiel en het prehistorische Venusbeeldje te gaan bekijken , allebei in de buurt van de grotten van Frasassi.

Ook voor de blog maar dan samen met mijn medeblogster , de verantwoordelijke voor het Engelstalige gedeelte, trokken we door Cupra Montana. Wat kan men daar in 24 uur doen ? we startten natuurlijk met een ontbijt in de bar van ons dorp Poggio Cupro. Altijd leuk blogger zijn want zo kwamen we meer over het verleden van barman Lino te weten. Enkele jaren als kelner op cruiseboten gewerkt, waardoor hij zo over alle wereldzeeën zwierf !

Het hele artikel verscheen op onze blog natuurlijk maar het volgende wil ik jullie wel meedelen nl. het interview dat we hadden met de eigenares Antonietta van het arbeiders restaurant Da Fiorina. Eenmaal op haar praatstoel was ze niet meer te stuiten en zo genoten we van haar prachtige verhalen over haar moeder Fiorina die zeer geëmancipeerd was voor haar tijd; de eerste vrouw in heel Cupra met een rijbewijs waarbij ze dan meteen ook vrachtwagens bestuurde . Toen in de 2de wereldoorlog er een gewonde Duitse soldaat bij hen strandde, aarzelde ze niet maar laadde ze hem op en reed ze eigenhandig met paard en kar naar de Duitse Kommandantur waar ze de soldaat afleverde. Ooit begonnen als kleine osteria waar men met paard en kar even halt kon houden om iets kleins te eten, groeide het geheel uit tot een wijnbedrijf met zeer goede wijnen, een restaurant nog altijd gericht op arbeiders en werkvolk, dus alleen s’ middags geopend en door de week. Maar wie het wilt vinden moet zich oriënteren op het tankstation dat er sinds de 50 er jaren staat, want het wijnwinkeltje ligt daarachter. het eetgedeelte bevindt zich achter de bar. Ooit woonde er boven de onderwijzeres die in het lokaal ernaast les gaf . De wijnwinkel heeft nu een reusachtig degustatiegebouw ernaast.

Nooit geweten dat deze plek zo’n mooie geschiedenis bevatte.

De paasdagen vielen dit jaar heel vroeg maar gelukkig besloot prinses Lente nu wel op de voorgrond te treden, heel Italië wilde van deze zonnige lentedagen genieten zodat ook wij een vol huis hadden met o.a. een Italiaanse shoedesigner (zijn modemerk Barbanera) uit Milaan en een Belgisch/Italiaans familie, stamgasten op doorreis naar de Abruzzo.

Terwijl ik dit schrijf wachten we op de volgende gasten , nu weten we echt dat onze vakantie er weer op zit . Aan jullie dus om vakantie te vieren !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– daar er allemaal families met kleine kinderen kwamen tijdens Pasen, legde ik op elk bed een mooi chocolade paasei als verrassing. Totdat de laatste gasten arriveerden. “oh”, zei ik tot hen ,”ik dacht dat uw een kleine dochter had maar deze is wel al groot (een 20-jarige !)” Ze keken me verbaasd aan. “Tja want ik heb nl. een paasei gelegd op bed.” De dochter reageerde meer dan blij verrast: “Oh wat leuk, al enkele jaren krijg ik geen paaseieren meer ,ook niet van mijn grootouders, en nu heb ik eindelijk weer eentje gekregen !”