Cupramontana , 17 oktober 2018

Cari amici,

Met de maand september stopten onze activiteiten nog lang niet …..daarvoor moeten we bij het wijnfeest zijn. Dat evenement kondigt immers al jaren het einde van het toeristisch seizoen, althans wat Cupra Montana betreft.

Onze gasten kwamen zoals altijd uit verschillende gebieden met verschillende achtergronden: gepensioneerde Nederlanders die een weekend kwamen golven met hun golfclubje, mijn Nederlandse klasgenote die na 42 jaar besloot om me eens op te zoeken, Engelse en Belgische stamgasten, een Engelse milieu wetenschapster….

Konden we dan ook eindelijk weer gezamenlijk iets ondernemen, sommigen wandelden mee met de zaterdag groep, met anderen organiseerde ik een mini workshop tagliatelle maken, die smaakten overigens zeer lekker !!!

Doch sommige events hoefden we niet uit te vinden; het jaarlijkse middeleeuwse feest stond voor de deur. De weergoden waren ons enorm goed gezind, terwijl heel Jesi overstroomde en Cupra Montana onder een hagelbui bedolven werd, kon het feest in Poggio gewoon doorgaan zonder weerperikelen. Eén speciale deelneemster wil ik vermelden, een meisje van 14 jaar , wiens opa in ons dorpje Poggio Cupro woonde en jarenlang manden vlocht. Haar opa overleed, maar ter eerbetoon volgde ze een cursus manden vlechten en besloot om op het feest dit ook te doen voor het publiek.

Erik zat aan de kassa en zelf hielp ik in de keuken, terwijl het publiek opnieuw genoot van het lekker middeleeuws eten en de optredens.

Een ander evenement de moeite waard om te bezoeken, de heksen nacht in Polverigi, een kasteeldorp in de buurt van Ancona. Hier veranderen de dorpsbewoners voor 1 nacht hun hele dorp in heksen toestanden, altijd mooi versierd en elk jaar anders. We waren er vroeg genoeg bij, zodat we nog gemakkelijk een eetplaats bemachtigden (geen Marchigiaans feest zonder eten ) en daarna slenterden we door het hele dorp genietend van de griezelige decors….

De jaarlijkse Passeggiando/Degustando activiteit, een wandeling rond Cupra Montana met een cultureel doel en op het einde lekkere degustatie van lokale specialiteiten, bracht ons dit jaar naar het grottenklooster , ooit gebouwd door kluizenaarsmonniken die aanvankelijk in rotswoningen leefden om dan uiteindelijk toch in een stenen gebouw te verhuizen. Een prachtige locatie in een kloof, waardoor men het van nergens kan zien. Ter plekke kregen we een rondleiding en mochten we ook de binnenkant bekijken, normaal gezien alleen van buitenaf te bewonderen. Vervolgens klommen we terug omhoog naar een ander ex- religieus gebouw, het Sint Catarina klooster. In de gewelfde kelders bracht men nl. 2 jaar geleden het VVV, het wijnetikettenmuseum en de enoteca. daar zouden we kunnen genieten van een heerlijk buffet onder de begeleiding van een leuke muzikale band.

Ondanks de drukte vonden Erik en ik toch nog een vrije dag om er samen op uit te trekken , daarvoor staken we zelfs de regionale grenzen over ! In Umbrië bezochten we Rasiglia, een dorp dat ook het kleine Venezia genoemd wordt, enorm overdreven maar het bleek wel een zeer pittoresk dorpje te zijn, waarbij de aanwezigheid van veel water een enorme textielindustrie had voorgebracht. Tegenwoordig natuurlijk niet meer bestaande , maar overal getuigden foto’s en schilderijen van deze vroegere activiteit.

Op aanraden van een plaatselijke bewoonster reden we verder naar Postagno, een oud kasteeldorp dat jarenlang onbewoond en verlaten was geweest. Investeerders hadden het helemaal omgevormd tot 1 hotel, waar men gewoon door de steegjes kon wandelen. Er waren talrijke zithoeken en eetplekjes voor de hotelgasten maar ook buitenstaanders konden genieten van de horecafaciliteiten. In sommige ruimtes hingen dan foto’s van voor en na de verbouwingen, mooi gedaan.

De kruidentuin bij het ex-klooster kreeg nog een insectenhotel, dat door de voorzitter van ons werkgroepje eigenhandig werd gebouwd.

Mijn medeblogster van www.eccolemarche.eu kwam terug van haar job in Noorwegen. we besloten om onze blog nog meer te internationaliseren en onthaalden zo een Duitse vriendin die ook toevallig in ons dorpje Poggio Cupro woont als 3de blogster. Zo bloggen we nu in 3 talen ,Nederlands, Duits en Engels. Posten doen we 1 keer per week op donderdag, zo blijft het realistisch en haalbaar.

Eind september maakte ik weer een kleine minitrip naar Belgenland, door alle perikelen met stakingen e.d. werd het slecht een kort verblijf, terwijl Erik zich amuseerde aan de kust met zijn klasgenoten.

Volgende brief zal zeker met een artikel over het wijnfeest starten, waarna het toeristisch seizoen voor ons rustig zal voortkabbelen tot 6 januari. We kijken al naar de truffelfeesten uit , en al de evenementen i.v.m. olijfolie !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– ik stapte het postkantoor binnen van Cupra Montana. 2 bemande loketten zag ik, achter het ene ,de meest “vlijtige” bedienden van het kantoor en aan het andere een onbekende vrouw. Ik kwam aan de beurt bij de vrouw en gaf een brief voor Belgie af. 2,90 euro vroeg ze. “Oei” zei ik “bent u zeker ? Want vorige keer was het 1 euro, via de gewone post.” “Oh” zei ze “ is dat teveel?” Nog een van alles op computer gedaan….2,50 nog te veel ? “ja dat lijkt me wel.” Toen kwam de vlijtigste bediende in actie , tikte ook ergens op de pc: 1, 15 euro! “Ja” zei ik “dat lijkt me al realistischer.”

“Dus 1,15 is oké” ? “ja hoor, doe die prijs maar” antwoordde ik.

– tijdens de groepswandeling maakte ik kennis met een nieuwe wandelaar. Hij woonde in Bologna maar was afkomstig uit Cupra. Hij vertelde ons over zijn vakantie in Australië want daar woonde zijn zoon immers. “ Oh ken jij dan de eigenaars van de brillenwinkel, die hebben er ook een zoon ”. “Nu zal ik jullie eens wat vertellen” antwoordde hij. “Ik was met mijn zoon in Tasmanië (het eiland onder Australië) in een godvergeten natuurpark . We wandelden en hoorden er opeens stemmen….Italiaanse stemmen. Wij raakten aan de praat, waar komen jullie vandaan ? uit le Marche bleek. “oh ik ook.” “En waar dan ?” “ oh dat kent u niet Cupramontana,”” Dat bestaat niet, wij ook”, bleken dat de optiekers te zijn uit Cupra die daar ook met hun zoon aan het wandelen waren. Zo hebben we elkaar ontmoet en leren kennen !!!!