Cupramontana, 6 oktober 2016,

Cari amici,

We dachten altijd dat mei de maand van de nieuwe poesjes was, maar blijkbaar zijn augustus/september dat ook. Onze beestenboel telde nog slechts 1 kat nl. Zorro, er kon dus best uitgebreid worden. Een vriendin van mij vond 5 kleine poesjes in een doos, voedde ze met de fles en alle 5 overleefden. Met veel plezier onthaalden we Pimpinello, onze nieuwe aanwinst, niet meteen tot grote blijdschap van Zorro. Wat deed dat klein monstertje in zijn huis ????

De zomer deden we al uitgeleide, doch de weergoden bleven ons supporteren en zo vierden we het middeleeuwse feest in Poggio Cupro bij een zomerse warmte ! De organisatie ervan verliep dit jaar echter niet bepaald vlekkeloos, eerder emotioneel, stormachtig en met veel geruzie…..zo erg dat we even vreesden voor het voorbestaan ervan. Doch zoals altijd hier, werd de soep niet zo heet gegeten en beleefden de toeschouwers een prachtig schouwspel. Ikzelf zoals altijd lid van het gepeupel en dus van het werkende bedienende voetvolk, Erik uitzonderlijk dit jaar geen edelman maar de organisator van de gereserveerde tafels en werden er dit jaar niet meer zitplaatsen verkocht als mogelijk. Zo rommelig en heftig de organisatie zo fantastisch het feest zelf. Op het einde zette iemand moderne muziek op en iedereen in middeleeuwse kostuums samen met het publiek startte aan het dansen….

‘s Anderendaags konden we nog niet op onze lauweren rusten want het Amatriciana gebeuren stond gepland. Een benefiet-eten voor de slachtoffers van de aardbeving in Amatrice en Arquata. Tijdens de namiddag verkocht de jeugdcultuurdienst tweedehands-speelgoed, waarvan de kinderen de opbrengst zelf aan de kinderen van de getroffen gebieden zouden overhandigen. ‘s Avonds natuurlijk de pasta amatriciana. Ook giften waren welkom. Erik zat achter de kassa natuurlijk en zelf ging ik met onze gasten ernaar toe. Alles voor het goede doel. Het smaakte heerlijk, ook al waren er dagen van discussies geweest tussen de kokkinnen want iedereen kende wel hèt recept van de pasta amatriciana.

Als laatste event voor het wijnfeest had nog de fameuze wandeling Passeggiando e Degustando plaats. Wandelen in de omgeving van Cupra gevolgd door een degustatie. De weervoorspellingen waren niet fameus en helaas laten de mensen zich hier tegenwoordig ook door beïnvloeden. ‘s morgens vroeg heel bewolkt en dus weinig zielen. Geen nood ,we waren allemaal getrainde wandelaars, dus dan maar kiezen voor een pittige wandeling, van 14 km door de wijngaarden, heuvels op en neer. De afwezigen hadden zoals altijd ongelijk, want de zon kwam er door en de degustatie achteraf in het museum smaakte hierna des te meer !!!!! Na deze activiteit sloten het museum en de enoteca tot volgend jaar. Alleen het wijnfeest bracht nog wat toerisme mee, maar dan eindigde het toeristisch seizoenin Cupra.

Vòòr het wijnfeest logeerden traditioneel enkele klasgenoten van Erik, eigenlijk mijn jaarlijkse België bezoek. Doch dit jaar besloot ik eens om naar Biella te reizen in Piemonte, de geboortestreek van mijn moeder. Ik realiseerde me dat ik er al 17 jaar niet meer was geweest en de familieleden al 8 jaar niet meer ontmoette. Tijd voor een nostalgietrip. Een treinreis met 4 overstappen die me dan tot een B&B bracht die zeer gunstig lag, zowel voor het station als het centrum . Gewapend met een stadsplan, zocht ik dan ook die plekken op die we tijdens onze jaarlijks zomervakantie altijd bezochten. Het fototoestel deed overuren. De volgende 2 dagen trok ik samen met mijn neef en nichten op, die superblij waren om me terug te zien. Het geboortedorpje en huis van mijn moeder werden gekiekt, de winkeltjes, de bedevaartsoord Oropa in de Alpen waar we jaarlijks te voet naar trokken enz.….. een fantastische weerzien en we hopen dat het de volgende keer niet meer zo lang zal duren...want de tijd vliegt….

Dat geldt ook voor het wijnfeest, voor we het wisten stonden we er weer in onze stand….maar dat is voor de volgende maandbrief.

Nu volgt het ene wijnfeest het andere op, gevolgd door de griezelige halloweenperiode en daarna nog het truffelseizoen…….het cuprensische seizoen mag dan wel afgelopen zijn, onze Girandola heet jullie nog altijd van harte welkom !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– ook het Italiaanse spoor moderniseert. Alles werd nu in het Italiaans en in het Engels omgeroepen. Ook op de kleine lokale lijntjes. Opeens riep men om dat de kaartjescontrole zou starten, dat men de controleur moest respecteren daar hij staatsambtenaar was enz.. (ook hier helaas meer en meer agressie vanwege de reizigers) dan volgde de vertaling doch niet in het Engels maar in het DUITS !!! dat klonk waarschijnlijk strenger als in het Engels…. Niettegenstaande deze omroep hebben we de controleur nooit gezien….