Cupramontana, 7 november 2016.

Cari amici,

het wijnfeest startte dit jaar op een bijzondere manier: een Duitse ex-gast van ons, tevens eigenaar van een vakantiehuis in ons dorp Poggio Cupro en een vriend van hem , besloten vanuit Aken te vertrekken op de fiets , om zo tijdig op het wijnfeest aan te komen. Amper 13 dagen zouden ze er over doen en ze werden dan ook met open armen ontvangen door de burgervader himself !

Het werden weer 4 dagen van muziek, wijn en lekkere spijs, wat regen op zaterdagnacht, doch de jeugd liet zich daardoor de pret niet bederven en de optredende muzikant voorzag het publiek van ontelbare bisnummers….de stoet met de versierde praalwagens werd even verstoord door een onverwachtse aanval van vliegende mieren die zelfs doorheen de kleren heen staken...de laatste muziekband die optrad voor het vuurwerk kreeg iedereen maar dan ook iedereen op de dansvloer , en last but not least het spetterende vuurwerk die het hele gebeuren prachtig afsloot.

Traditiegetrouw sloot deze Sagra dell’uva het toeristisch seizoen van Cupra af en konden we ons weer bezig houden met andere activiteiten.

Ik hernam de zaterdagwandelingen, met als hoogtepunt de wandeling door Canfaito , het eeuwenoude beukenbos. Onze ontmoeting met de zogenaamde lupo of wolf en de schitterende herfstkleuren , we zouden dit niet gauw vergeten. Achteraf bleek het een wolfshond te zijn, doch het bleef een mooi dier om te zien.

De bijeenkomsten van de dondergademorgen met de Archeoclub in de bibliotheek werden hervat. Het werkgroepje had niet stilgezeten en catalogiseerde alle vondsten uit de verschillende kasten e.d.. Zo ontdekten we een grote verpakking met een Italiaanse en Zuid-Afrikaanse vlag erin vergezeld van een brief en een krantenartikel. In 1945 werd Cupra bevrijd o.a. door Zuid-Afrikaanse soldaten. Eén daarvan nam de Italiaanse vlag ondertekend door Engelsen en Amerikanen als souvenir mee . Begin jaren 60 kreeg de man wroeging en besloot om terug naar Cupra te reizen en de vlag terug te geven. Het begeleidende krantenartikel van 1962 getuigde dit hele voorval.

De regio Marche organiseerde al 2 jaar Photowalkings in bepaalde Marchigiaanse steden. Men kon zich hiervoor inschrijven om dan een hele dag met gidsen gratis monumenten, gebouwen e.d. te bezoeken en te fotograferen. Die foto’s plaatste men dan in de social media , de mooiste foto kon een prijs winnen.

Eindelijk hadden we eens tijd om mee te gaan om Macerata te bekijken. Aangezien het de laatste tocht was die jaar, waren we best met velen,een 100-tal fotografe.

De eerste foto’s maakten we in het Sferisterium, een stadion uit de 18de eeuw gebouwd voor een soort kaatsspel. Tegenwoordig gebuikte de stad het als speciale ruimte voor openluchtconcerten en -opera’s in de zomer. Het zou een betere akoestiek hebben dan de meer bekende Arena in Verona. Daarna fotografeerden we steegjes, een historische bibliotheek, musea, kerken en het klokkenwerk van een astronomisch uurwerk , het meest complete van heel Europa. Die van Praag werd elke dag bekeken door 1000den toeristen die op het plein het carillonspel afwachtten, hier hetzelfde schouwspel te beleven maar dan met veel minder volk !!!!

Zoals elk jaar werd de vredesmars Perugia -Assisi gehouden en mijn nichtje Lena besloot om samen met een paar van haar circusvrienden de tocht half op een eenwieler af te leggen en half te voet.

Ons Fiatje dat zich in ons huis bevond toen we dat kochten en dat we 5 jaar geleden verkochten aan vrienden, begon steeds meer en meer rijklaar te zijn: prachtige ivoorkleurige carrosserie , een herstelde motor en opnieuw beklede stoelen wachtten om terug in auto te worden gemonteerd.

De maand eindigde minder positief met de opeenvolgende aardbevingen, gelukkig zaten we ver genoeg van het epicentrum en was ons huis stevig gebouwd. We voelden het altijd wel goed trillen, maar we hadden geen schade. Helaas kampeerden weer talrijke mensen in de nieuw getroffen gebieden nu voorlopig in tenten, of overnachtten in hotels . Behalve hun woonst waren velen ook hun inkomstenbron kwijt.

Mijn zus uit België liet zich daardoor gelukkig niet afschrikken en andere Belgen ook niet zodat wij toch nog gasten ontvingen.

De volgende brief zal dan ook vergezeld zijn door truffelaroma’s …

Tot de volgende keer.

tani cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– tijdens het wijnfeest werden we overstelpt met veel aanvragen om te overnachten. De voorzitter van de cultuurdienst van een badplaats in de Marche , belde ons op om te vragen of wij geen plek hadden voor hem voor 1 nacht. Helaas waren wij volgeboekt. Wat jammer zei hij, hij was nl. heel goed bevriend met onze huidige burgemeester Fazi. Nu was wel de burgemeester van 6 jaar geleden…..

– Duitsers logeerden in het vakantiehuis van hun Duitse vrienden hier in Cupra. Ze belden ons op , want onderweg naar hun huis lag er een everzwijn die zwaar gewond was en niet meer te redden. Maar wat nu ? Ik belde een jager op die ik kende om het dier uit zijn lijden te verlossen. 2 dagen later stond de jager aan onze deur met zomaar 2kg everzwijnenvlees.

-