14-04-2011 om 22:18 geschreven door babelle  

Cupramontana, 28 februari 2011

Cari amici,

deze maand herbeleefden we de strijd tussen Koning Winter en Principessa Primavera, met een overwinning van de koning op dit moment. Maar gelukkig deden we al heel wat snoei- en beitswerk .

Elke zaterdag konden we weer mee gaan wandelen, toch zeker schrijfster dezes .... De avontuurlijke wandeling tussen Mergo en Castiglioni vergaten we niet snel: om de riviertjes over te steken mochten we met zijn allen bruggen bouwen ! Wonder boven wonder viel niemand in het ijskoude water ! Tijdens onze wandelingen merkten we dikwijls mooie maar ook eigenaardige gebouwen op, zoals het grappig postkantoor met allerlei bogen en standbeelden.

De buurman die ernaast woonde , kwam meteen een praatje maken met de podisti toen hij de belangstelling zag. Zo kregen we het hele verhaal achter dit speciaal postkantoortje te horen; Zijn vader , een metselaar, bleek vroeger een grote fan te zijn van Carosello, de beroemde Italiaanse reklamespotjes. (te vergelijken voor de Nederlanders onder de lezers met Loekie de Leeuw) . Elke Italiaan ouder dan 40 jaar kende het , en, tot grote verbazing van de Italiaanse medewandelaars, ik ook. Bij mijn Italiaanse grootouders, kwam dat ook op de televisie en zo keek ik er ook naar tijdens mijn jaarlijkse vakanties. De spreuk luidde dan ook: dopo Carosello si va al letto, of na Carosello naar bed. (de kinderen wel te verstaan) Blijkbaar bij de andere wandelaars ook.

De vader besloot dan ook het gebouw te verfraaien met dezelfde bogen en standbeelden als in Carosello. ( voorbeeld van Carosello http://www.youtube.com/watch?v=teesLCwpbfo&feature=related )

De bioaankoop groep de Gas organiseerde deze maand een bijeenkomst i.v.m. de etiketten op de levensmiddelen. Een docente , specialiste omtrent de materie, , zou de lezing geven , daarna volgde een cena of avondmaaltijd gemaakt met de producten die wij in de biogroep aankochten. De avond werd een succes.

De lesgeefster legde alles heel professioneel , duidelijk en overzichtelijk uit, zodat we de vele knoeierijen te weten kwamen in de levensmiddelenindustrie en dat allemaal uit pure winstbejag.

O.a. de vermelding van plantaardige oliën die men op heel veel producten terugvond en die altijd palmolie of kokosolie betekende. De ongezondste vetten qua verzadigde vetten , terwijl de consument het woord plantaardig met gezond associeert. Hierna volgde de cena met natuurlijk weer veel te veel gangen, antipasti van focaccia met spinazie en een groenten frittata. Dan zuppa di farro en groenten gevolgd door , volkorenpenne met broccolisaus. De secondo bestond uit vegetarische bouletten en gehaktballen in een speciale tomatensaus en gemengde sla. Als dessert, de sinaasappelcakes, tiramisù, koekjes en fruitsalade. Buonissimo maar te veel !

Op dit avondje volgde nog een afscheidsfeest van een Oostenrijkse opvoedster en haar pupil. Een vzw gesteund door de Oostenrijkse staat startte een project voor jongeren en kinderen met gedragsproblemen nl. een half jaar lang de begeleiding van 1 kind door 1 opvoedster en dit in het buitenland ver van de gewone omgeving . Zo belandden de 2 bij Duitse collega's van ons . Wij leerden ze kennen tijdens enkele wandelingen met onze honden en de olijvenpluk. Het half jaar was nu om en dus gaven ze een feestje.

Hier kregen we dan het grappige verhaal te horen i.v.m. het verkoop van hun oude jeep, beter gezegd wrak van een jeep:

Naast een oude Fiat panda en stationwagen telden ze nog een 10 jaar oude jeep in hun wagenpark. Met die laatste kenden ze alleen louter miserie . Voordat ze laatst eens naar Duitsland vertrokken, lieten ze nog een volledige check-up uitvoeren bij de jeep met weer allerlei onkosten, maar dan toch weer rijklaar bevestigd. Onderweg kregen ze echter pech in Oostenrijk. De jeep viel stil en startte niet meer. Nu was de maat vol ! de garagist zag ook niet vele mogelijkheden meer en dus besloten ze de wagen in de Oostenrijkse garage achter te laten en die via internet te verkopen. In Duitsland zetten ze de wagen te koop voor 950 euro met de vermelding : af te halen in Oostenrijk en niet meer rijvaardig. Na amper enkele minuten stroomden de telefoontjes binnen, allemaal Oost-Europeanen die tegen elkaar opboden. Ze wilden allemaal kost wat kost de jeep hebben. Met één daarvan die 1800 euro bood , maakten ze een deal. Via sms werd een akkoord gemaakt en de koper reed dan naar Oostenrijk. Doch een uur of twee later, belde deze opnieuw, hij zag er van af omdat zijn klant de jeep niet meer wilde hebben. Dan maar een andere geïnteresseerde opgebeld die tevens een interessante prijs had aangeboden. Deze woonde zelfs niet ver bij hen vandaan. Ernaar toe gereden, geld in ontvangst genomen en de koper kreeg een papier met de vermelding dat hij de auto gekocht had. De garagist in Oostenrijk werd verwittigd dat de koper met een papier zou afkomen, dus alleen hij mocht de auto krijgen. Doch een half uur later belde de garagist hen op met de melding dat er een man voor hem stond die beweerde dat hij de auto mocht kopen, doch hij had geen papier bij zich. Bleek dat dit de eerste koper was die afgezegd had. Ze maakten hem dan telefonisch duidelijk dat de auto aan iemand anders was verkocht. Ja maar protesteerde de eerste koper, je hebt me niet meer gebeld om te vragen of ik hem echt niet meer wilde hebben. Sprakeloosheid natuurlijk... Die Oost-Europeaan wilde niet wijken, hij had immers nog de bevestigende sms .... Onze vrienden belden dan de 2de koper op om te checken hoe graag die de jeep eigenlijk wilde hebben. Tja zei de 2de koper op dreigende toon, in Montenegro wil iemand die jeep erg graag hebben!!! Onze vrienden begonnen het warm te krijgen, straks belandden ze nog in een strijd tussen 2 Oost-Europese maffiaclans ??? En dit voor een schrotauto die niets meer waard was ?

Gelukkig voor hen zei de 2de koper dan oké ik hoef de auto niet meer, maar ik wil mijn geld terug én 200 euro extra. Zo deden ze het dan , want uiteindelijk had de 1ste koper meer aangeboden. De garagist en de 1ste koper werden terug opgebeld dat alles dan in orde was.

Wat een stress voor een wrak !

Deze maand wensten we het vernieuwde koetsenmuseum in Macerata bezoeken . Alle koetsen bleken stijlvol tentoongesteld in een oude palazzo, overal tweetalige uitleg en als laatste kon men plaatsnemen in een oud rijtuig. De gordijntjes gingen dicht en met een oude postkaart kon men dan virtueel een reis maken met een bestemming naar keuze.

Een aanrader ! Voor de lunch belandden we in een kleine osteria waar ze in de jaren 30 de eerste radiatoren hadden van de Marche ! Die stonden er nog samen met veel oude historische attributen . Het eten was er ook lekker ! Vele specialiteiten uit Macerata. Volgde nog een stadswandeling waarbij we dan kennis maakten met de meest gevierde Maceratees uit de geschiedenis: 400 jaar geleden stierf de jezuïet Matteo Ricci die als eerste de bijbel in het Chinees vertaalde, die raadgever werd van de Chinese keizer en als enige buitenlander binnen de muren van de Verboden Stad in Peking werd begraven.

Aan de buitenkant van de stadsmuren wachtte ons nog een verrassing op, de eerste parkeergarage van auto's en koetsen gebouwd begin 1900 in libertystijl. Maar het allerbekendste is deze stad voor de openlucht opera's van het Sferisteriogebouw georganiseerd in de zomer. Het was een oud stadiongebouw uit de 19de eeuw speciaal gemaakt voor het balspel il Pallone al Bracciale. Dit was een soort kaatsspel met een zware houten armband. Begin 1900 verloor dit spel aan belangstelling en zo ging men dan het sferisterium gebruiken als openlucht concertgebouw. Volgens de kenners de moeite waard en een nog mooiere sfeer dan de Arena in Verona. www.sferisterio.it

De korte wintermaand hebben we nu achter de rug, laat de lente maar snel komen en hiermee ook ons nieuw toeristisch seizoen !

Tot de volgende keer.

tanti saluti cari:

Isabelle en Erik

PS:

• Settimo had natuurlijk op de infoavond van de Gas weer prachtige verhalen aan tafel. De 70 er jaren in Cupramontana kenmerkten zich door de hevige strijd tussen de katholieken en de linkse/communisten. De jeugd , natuurlijk overwegend links, die tegen mijnheer pastoor moest opboksen die bij de ouderen nog veel invloed had. Op zijn trouwfoto kon men dan ook mijnheer pastoor zien met zijn gezicht ingehouden van woede toen de jeugdige vrienden allemaal opstonden en het Internationale lied begonnen te zingen.

• Vroeger bestond er in Italië alleen maar militaire dienst en geen burgerdienst. Dus als jongen moest je wel het leger in. Wie een unief diploma bezat kon meedoen aan de officier- examens waardoor men na 3 maanden legerdienst een officiersloon ontving. Settimo ded aan het examen mee, dat met een verhandeling begon. Hij zou er een groot antileger pleidooi van maken. Het volgende deel bestond uit een mondelinge proef bij de psycholoog die zijn verhandeling al in de handen hield. Signor Settimo , deze verhandeling bedoelde u toch als grap. Nee hoor bittere ernst, ik vind het leger maar niets enz..het examen eindigde in een grote woedeaanval van de psycholoog, die Settimo eruit stuurde. Hij slaagde niet voor het officieren examen, mocht zelfs niet meedoen aan die van de onderofficieren, maar moest zijn legerdienst doen in een soort strafkamp in Apulië, waar de analfabeten terecht kwamen, de rode brigade anarchisten en anderen anti legers zoals hij. Ze hebben dan ook zelden een wapen mogen dragen...

28-02-2011 om 16:37 geschreven door babelle  

24-02-2011 om 18:24 geschreven door babelle  

Cupramontana, 11 februari 2011,

Ciao amici,

Terwijl ik deze brief schrijf, lijkt het alsof koning Winter het land al verlaten heeft; zon, fluitende vogeltjes en één narcisje die het al waagde om haar gele kleed aan te trekken....maar vermoedelijk zal de koning toch nog onverwachts nog even op het toneel willen verschijnen, want primavera begint hier ook pas op 21 maart.

De feestdagen zijn allemaal achter de rug, de laatste die van de befana of epifania op 6 januari. de goede heks schenkt dan de brave kinderen een mooi cadeau, de stoute krijgen steenkool ..Erik ontving dit jaar ook een mooi geschenk, de transsiberische treinreis in november : van Moskou tot Peking. Hiervoor waren dan ook vele paperassen nodig, waaronder het verlengen van mijn Belgisch paspoort, in de hoop dat in november dit koninkrijk nog op de wereldkaart vermeld zou staan !!! anders was ik statenloos.

Maar er staat nog een andere reis op het programma, althans voor de schrijfster dezer brief, een 3-daagse in maart naar Parijs met de zussen en het petekind, vrouwen only. Lena, het petekind mag het programma opstellen , doch zo te zien zullen we met 3 dagen niet toekomen .

Na de feestdagen hernamen ook de wandelingen met de podistigroep, waarbij de verhalen die men elkaar vertelt minstens zo interessant zijn als het gewandeld traject. Zo vertelde Settimo dat er een vloek op zijn familie berustte ivm het jagen. Hoeveel mannelijke familieleden waren er niet door omstandigheden door hun geweren verminkt of zelfs gestorven ? Zijn vader mocht dan ook alleen maar met zijn moeder trouwen mits het stoppen met het jagen. Want haar grootvader moest immers aan zijn been geamputeerd worden, vanwege een wonde opgelopen met het geweer. Dit gebeurde nog door de overgrootvader van de huidige apotheker. De grootvader van een andere wandelaarster bleek zelfs nog vroeger de jachtgeweren te hebben gemaakt voor alle dorpelingen, (selfmade en af en toe liep er wel iets mis) en een andere grootvader van de groep maakte de kogels....

Een ander mooi verhaal kregen we te horen tijdens een wandeling in de buurt van Poggio. We waren ent een paadje aan het beklimmen , en natuurlijk hevig aan het zuchten en hijgen, toen Franco vertelde dat zij dat na de oorlog wel wekelijks deden...de bewoners van de stad Rome leden honger na de oorlog en hier op het platteland hadden ze nog voldoende kippen, eieren, en wijn. Die droegen dan alle dorpelingen te voet naar beneden tot het station van Castelplanio. Hier stapten ze met zijn allen op de trein naar Rome. Daar aangekomen moesten ze nog langs ambtenaren op het perron die de koopwaar zogezegd onderzochten. In werkelijkheid moesten ze omgekocht worden met wat eieren of dergelijk zodat de verkoop in de stad kon beginnen.

Erik en ik wilden nog een eens het stadje San Severino Marche bezoeken. Zo ver geraakten we echter niet want we volgden het bordje van de Eremo di San Eustachio. Hiervoor moesten we langer dan verwacht een wandelpad op, dat midden in het jachtgebied lag , waar een klopjacht op de everzwijnen zou plaatsvinden. Gelukkig hadden we nog tijd om het wonderbaarlijke kerkje in de rotswand te bezoeken, maar dan scheurde de jeep van guardia forestale , opzichters van het bos langs ons , of we wel wisten dat er weldra een klopjacht ging plaatsvinden ? Ja, de bordjes hadden we wel gezien . Het zou nu toch beter zijn, zeiden de boswachters , om snel weg te gaan, want ze zouden zo beginnen met schieten. He eerste schot liet niet lang op zich wachten !.

Het mooie weer liet ons toe om veel buitenwerkjes te doen, snoeiwerk e.d.

Hopelijk blijft prinses Primavera hier nog een tijdje

Tot de volgende keer

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Eén van de wandelaarsters vertelde ons dat ze een kerstboom had met wel meer dan 300 versieringen. Oh zeiden we, wat een werk om elk jaar die boom te versieren en dan weer af te breken. Maar nee zei ze , na de feestdagen wikkelde ze een laken rond de boom (een kunstboom dus) en werd de boom met al zijn versieringen in de garage geplaatst tot de volgende kerst.

• Voor mijn nieuwe paspoort hoefde ik niet naar Rome zelf. Ik kon alles per post regelen. Wel moest ik bij alle vereiste documenten een enveloppe doen , aan mezelf geadresseerd en al gefrankeerd met postzegels ter waarde van 4,40 euro. Dus ik in het postkantoor aan het loket postzegels voor 4,40 gevraagd. Dat ging niet , zei de bediende , wel voor meer of minder, maar het juiste bedrag van 4,40 euro zou niet kunnen gehaald worden. Tja zei ik, dan minstens voor 4,40. Maar de bediende bleek niet echt de beste leerling geweest te zijn in hoofdrekenen, want ik kreeg eerst ter waarde van 3,30, nee zei ik , minstens 4,40 euro. Dan 4,10 en eindelijk werden de 4,60 bereikt en dan na nog een tijdje 4,45 ! Ik wilde de postzegels op de enveloppe plakken, doch ik had er 8 en 2 ervan waren bijna groter dan de enveloppe zelf. Dan maar een nieuwe enveloppe gevraagd. De bediende vond dan na laaaaaaaaaaaaaaang zoeken een gewone enveloppe...

• Er zijn nog maar heel weinig kritische programma's op de Italiaanse televisie sinds dat Berlusconi premier is. Eentje overleefde het nl. Anno Zero (het jaar nul) doch de laatste keer was de kritiek op de prenmier zo hevig dat Berlusconi verontwaardigd was dat zoiets op de openbare tv werd uitgezonden , dus vroeg hij alle Italianen om geen kijk-en luistergeld meer te betalen (dat bestaat in Italië nog )

12-02-2011 om 16:46 geschreven door babelle  

11-01-2011 om 20:30 geschreven door babelle  

Na het  olijven plukken weer een mooie wandeling met de podisti:

18-12-2010 om 15:54 geschreven door babelle  

14-12-2010 om 15:32 geschreven door babelle  

Cupramontana, 8 december 2010,

Cari amici,

8 december is in Italië een feestdag, die van de Immacolata. de thermometer wees vanmorgen 18 graden aan, doch morgen zullen de noordenwinden weer aanvallen en dan zijn deze zachte temperaturen voorbije tijd !

Maar ook de maand november telde dergelijke warme dagen, meer bepaald rond Sint Maarten, als het dan boven de 20 graden is, dan spreken ze hier van de zomer van sint Maarten. Olijven plukken is dan pure pret ! Dit jaar brak ik mijn record: 13 dagen olijven plukken. Nee zelf bezitten we niet zoveel bomen, op 2 dagen had ik hier alles geoogst, maar verschillende vrienden konden altijd wel een helpende hand gebruiken, dus getooid met mijn net ging ik daar waar nodig was. Allereerst kwamen onze Duitse vrienden aan de beurt, 33 oeroude bomen, sinds jaren niet meer gesnoeid, dus sommigen waren wel 6m hoog. Hoge ladders waren dan ook gevraagd, en klimmers natuurlijk, maar dit jaar gebeurde toch een ongeluk, de ladder van onze Duitse vriend klapte om, hij viel met heel zijn gewicht op 1 voet, gevolg voet gebroken en de ligamenten, 3maanden gips. Het volgende adres waar ik ging helpen was bij een Engelse vriendin, die wel 200 bomen bezat, gelukkig niet zo oud en lang niet zo hoog. Maar ook hier was de olijvengod ons niet zo gunstig gezind, want een tak brak en een vriend viel op de grond, resultaat gekneusde ribben.....Onze bomen waren op 2 dagen geoogst en de volgende die graag mijn hulp kregen waren Italiaanse bezitters van een agriturismo met paarden. De olijfbomen stonden hier op schuine hellingen , een eindje van hun huis af, het was er nogal modderig , een uitdaging, temeer dat Sint-Maartenszomer plaats had gemaakt voor noordenwinden...de handen bevroren bijna tijdens het plukken ! Doch te voet moest men nooit, Mario had ooit een zelfgemaakt karretje op ijzeren staven gebouwd als aanhanger voor zijn oude tractor op rupsbanden en zo schoven we van boom naar boom of van plantage naar plantage....ik voelde me een echte boerin al zittend op het karretje ! Bovendien kreeg ik nog een heel oude plukzak als geschenk.. Rond grote bomen legden we nl. netten neer en de olijven lieten we hierin vallen. Doch bij kleine bomen bleek dat nogal tijdrovend, dan bond men beter een oude plukzak rond zijn middel en liet men hierin de olijven vallen.

Plukken met een hele bende gaf natuurlijk veel plezier, toffe maaltijden buiten onder de zon en dan 's avonds telkens de sapnnende ogenblikken rond de weegschaal: hoeveel plukten we vandaag ?

Een gewicht van 200-250 kg gaf de mogelijkheid om de olijfioliemolen af te huren voor een eigen pers. Bij kleinere hoeveelheden bracht men de olijven naar de molen om die om te ruilen tegen de olie van de molen. Dit jaar konden we onze 60 kg olijven samenvoegen met die van Duitse vrienden. Zo hadden we samen wel 258 kg! Het was natuurlijk druk bij de molen, iedereen kwam af, maar we hadden gelukkig een afspraak en dat midden op de dag. Bij pech mocht men soms midden in de nacht komen ! Er was ook een kleuterschool op bezoek om te zien hoe olijfolie gemaakt werd. Een leuk zich al die kleuters die smakelijk hun bruschetta met versgeperste olijfolie aten. De volwassenen mochten ook mee eten !

Ik was met de Duitse vriendinnen afgekomen, alleen vrouwen tussen al die mannen en met onze fotoapparatuur de échte toeristen. We hadden veel bekijks en herhaaldelijk werden we voor mooie foto's aangesproken: hier maak daar een mooie foto van !

Het spannendste moment was natuurlijk toen onze eigen olijfolie uit de pers kwam gestroomd.....14% opbrengst, niet slecht zei de molenares voor een tamelijk ongunstig jaar, veel regen, dus zware olijven met veel water en minder olie.

Tijdens de olijvenoogsten door , werden we nog uitgenodigd op een surpriseparty voor Gino's 60-jarige verjaardag, de eigenaar van het restaurant il Merlo Nero , die we vroeger zelfs Maradonnna noemden. Zijn vrouw had hem met een smoes 's avonds in hun eigen restaurant gelokt (op hun sluitingsdag) en wij vrienden hadden voor hem gekookt ! Toen hij binnenkwam ,was het natuurlijk pikkedonker, het licht staken we dan aan en natuurlijk gevolgd door : “ tanti auguri a te “ Een verbouwereerde Gino ! de geschenken werden ook goed onthaald en de smulavond kon beginnen.

Het volgende feest wachtte ons al snel op, voor alle helpers van het wijnfeest, had de familie Cherubini een dinertje besteld bij het pas geopende restaurant Pakalu in Cupra. Weer een gezellige avond met weer lekker eten.

Na alle oogsten kon ik weer starten met de wandelingen, zo gingen we dan ook bij Piet op bezoek, wiens voet in het gips zat na de val van zijn ladder. Hij zou verschillende maanden niet kunnen meewandelen.

Enkele gasten hadden we ook, bijna allemaal huizenbezitters die hun verbouwingswerken kwamen opvolgen en ook nog een Italiaans koppel op vakantie.

Ondertussen levert de warme zuidenwind een hevig gevecht met de koude noordenwinden, die laatste zal volgens de toekomstige weerberichten helaas de strijd winnen. Misschien hebben we dan vanavond tijdens de kerstmarkt in Castelbellino wel meer winterstemming ?

Tot de volgende keer.

PS:

• ik was weer eens aan het wandelen met onze honden. stopte er een auto. De chauffeur stapte uit en liep enthousiast naar onze reu Bruno. Ah zei hij zo'n hond heb ik jaren ook gehad, un petit berger Pyrenéées nietwaar. Nou nee, antwoordde ik, het is een bastaardhond want kijk en ik wees naar de andere hond, dat is zijn zus en nu lijken die niet op elkaar. maar nee hoor...volgens de signore was Bruno een kleine Pyreneeën herdershond...

• bij de Italiaanse tandarts kwam men op afspraak tijdens het spreekuur en wonder boven wonder kwam ik altijd bijna stipt op het afgesproken uur aan de beurt. Behalve één keer, toen veranderde het opeens in een Italiaanse chaotische wachtzaal , deze keer was het meer van wie wilt er aan de de beurt, we lieten een ouder vrouwtje voorgaan,want ze moest nog thuis geraken in een buurdorp volgens een ingewikkeld bussysteem. Doch na behandeling zei de tandarts, oh maar normaal komt er nog iemand vandaag van je dorp, wacht even in de wachtzaal misschien kan je met die naar huis. Inderdaad. even later kwamen ma en zoon uit hetzelfde dorp en al kenden ze de oudere vrouw niet, een lift was graag geven.

• een woensdagavond vergadering van de bioaankoop groep. Tijdens die avonden bestelden we allerlei bioproducten in groep om die de volgende maand bezorgd te krijgen. Doch deze keer wilde men eens een andere pastaleverancier uitproberen. het werd dan ook de langste en meest chaotische vergadering ooit. Want deze leverancier had enorm vele variëteiten aan pasta: volkoren, tarwe, met kamutmeel , uit speltmeel en dan bij al die soorten nog allerlei vormpjes: spaghetti, penne, fusilli. Helaas ook onbekendere soorten waarbij de Italianen onder ons (de meerderheid dus) wilden weten hoe die pasta eruit zag enz. enz...bovendien luisterde men niet altijd, dus was de gevraagde pasta al lang aan de beurt geweest, maar men wilde die toch graag betellen of men kwam even later een nog lekkerdere pasta tegen, dan maar die vorige van een uur geleden weer schrappen en de nieuwe besteld.....

08-12-2010 om 16:21 geschreven door babelle  

21-11-2010 om 15:55 geschreven door babelle  

14-11-2010 om 17:35 geschreven door babelle  

%%%FOTO1%%%

Cupramontana, 5 november 2010,

cari amici,

Muenchen viert in oktober haar wereldberoemde Oktoberfest, wij in Cupramontana kennen daarentegen la Festa dell'Uva of het wijnfeest. Als hoofdstad van de witte Verdicchiowijn moet ze haar eer hoog houden, het is dan ook het belangrijkste druivenfeest van heel de Marche en zelfs het op één na oudste van Italië !

Zoals elk jaar bouwden de plaatselijke verenigingen en enkele wijnproducenten een grote stand, waar de bezoekers uiteraard wijn kunnen drinken maar ook iets lekkers eten. Elke vrijwilliger is welkom, zo ook wij bij de familie Cherubini. De helpers werden er ook niet jong op, dus haakten dit jaar verschillende mensen af. Gelukkig kent deze familie veel mensen en kwam er versterking opdagen enkele kinderen en jeugdigen, die het klappen van de zweep heel snel onder de knie kregen. Maar ook de 80-jarige oma Anita werd weer opgetrommeld, onverstoorbaar hielp ze waar nodig. Dit jaar had het feestcomité zelfs de Italiaanse rockzangeres Irene Grandi uitgenodigd....een toevloed aan bezoekers , zoveel dat wij voor het eerst pas tegen 4 uur 'nachts onze bedden indoken...terwijl onze gasten uitzonderlijk vroeg hun ontbijt wensten....

De weergoden waren gelukkig het feest goed gezind, geen geruzie of gerommel maar louter zonnige en droge dagen. Na het feest ontstond er om één of andere reden gekrakeel hierboven en maakten we , uiterst zelden voor oktober , talrijke regendagen mee. Het zwembad dan maar gesloten, en onze gasten goede moed toegesproken. Ma en pa kwamen ook af om, ondanks het slechte weer, toch wat klussen op te knappen; de cabanna of het bijhuisje kreeg een betonvloer, om de tuinmeubels beter op te bergen, de hooischuur kende een ruime opruimactie....Vele oude landbouw werktuigen kwamen zo tevoorschijn en de oude druivenkisten sierden nu mijn tuinwerkhoek .

Doch in Italië werkt men niet alleen, goed eten hoort er ook bij. Zoals heerlijk aperitieven met lekkere hapjes bij la Dolce Vita en opnieuw eens aanschuiven bij de selfservice visrestaurant in Fano aan de kust. Hier stichtten de plaatselijke vissers een coöperatief restaurant waar ze de dagverse vis op eenvoudige wijze bereidden en serveerden !

Een uitnodiging voor een curryavond georganiseerd door een Engelse vriend sloegen we uiteraard niet af. Curryavond in Italië ?, tja een welkome afwisseling voor ons buitenlanders hier.... ondanks de overheerlijke Marchigiaanse keuken misten we af en toe de internationale keuken. De Chinese restaurants hier serveren ook pizza's.

Nog meer afwisseling op ons menu , kregen we door het bezoek van een goede vriendin van mij Ann met haar vriend Dirk. Al enkele jaren hadden we elkaar niet meer gezien, gelukkig bracht hun mobilhome hen op hun Italië reis eens naar ons toe. Zij bezaten al een tijdje een biodynamische groentenbedrijf in de buurt van Gent (www.bieselenberg.be) en wilden eventuele collega's hier ontmoeten. Zo reden we dan op 1 dag rond naar de chaotische boerderij van il Bianconiglio in Cupra, hier oogstten we dan onze groenten naar keuze voor een vegetarische maaltijd . Vervolgens bezochten we een oliemolen die jammer genoeg nog niet draaide. Door het slechte weer was heel de wijnoogst al vertraagd, laat staan de olijven.

Honing bij de plaatselijke imker werd geproefd en ingeslagen om de dag te eindigen bij de biologische kaasboerin Chessa, ook nogal rommelig en chaotisch bedrijf, maar de kazen die ze er maakten: nog meer dan buonissimo !

Ann en Dirk vertrokken dan verder op Italiareis en ik kon de wandelingen met de groep podisti terug opstarten, het weer viel telkens mee en de herfstkleuren in de natuur deden ons echt genieten.

De wandelingen zullen toch weer worden opgeschort daar de olijvenoogst eindelijk kan beginnen, maar dat is voor het volgende verhaal

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• de eerste dag van het wijnfeest was dé dag voor de plaatselijke inwoners. 2 oude vrouwtjes kwamen aan onze stand staan, hevig roddelend over iedereen die ze zagen. Maar Erik konden ze nergens plaatsen: “ van wie zou hij de zoon zijn ?” Dan maar de stoute schoenen aangetrokken en het direct aan Erik zelf gevraagd: “ van wie in Cupra ben jij eigenlijk de zoon ?” Voordat Erik erop kon antwoorden, kwam er een derde vrouw bijstaan die Erik wel kende...de 2 overvielen haar meteen : “ wie is hij?” Gelsomina kon hen dan alles haarfijn uitleggen.

• “ Nonna Anita, ben je nog niet moe ?”, vroeg ik haar op het wijnfeest. Het was al middernacht en onvermoeibaar stond ze daar vlees te bakken. Eén van haar wenkbrauwen ging omhoog : “ No, dit is niet hard werken. Vroeger toen we op het land moesten helpen, dat was pas zwoegen”

• Ik ging naar de tandarts van de ziekenkas, want één van mijn voortanden dreigde elk moment uit te vallen. Doch de tandartsen van de ziekenkas doen dit niet, ja eventueel de tand trekken, maar voor een nieuwe tand moest ik privé gaan. Op fluistertoon werd ik echter ik werd apart genomen en ik kreeg te horen dat één van de collega's van de ziekenkas tevens een privépraktijk bezat. De tandartsassistente zou dit wel even regelen. En ja de volgende dag mocht ik toch even plaatsnemen bij de tandarts van de ziekenkas , fotootje werd gemaakt en dan samen met hem naar zijn privépraktijk wat verderop , voor een afdruk.....

05-11-2010 om 22:04 geschreven door babelle  

28-10-2010 om 21:22 geschreven door babelle  

Cupramontana, 17 oktober.

Ciao amici,

aanvankelijk dachten we deze maand niet veel gasten te ontvangen, doch de last minute aanvragen stroomden binnen, de Girandola zat zo weer vol.

Een Italiaanse familie, die 5 jaar geleden hier reeds logeerde, vroeg als allereerste of onze hond Barbie hier nog wel rond liep, want anders wou het dochtertje niet komen, we konden hen gerust stellen, Barbie sprong hier nog altijd rond en ondeugend was ze ook nog steeds.

Cupramontana blijkt héél populair te zijn als trouwgemeente, in juni een Nederlandse bruiloft, nu Engelse gasten voor een Engels koppel dat hier trouwde. Natuurlijk alle vrouwen met hoeden uitgedost. Liesje van een een Belgische familie zorgde elke dag voor de vrolijke welkomstgroet, de anderhalfjarige begroette iedereen met een vrolijke “Hallo”, wij leerden haar natuurlijk “ ciao ciao”zeggen. Dat werd al snel overgenomen.

Erik kreeg een speciale opdracht: 4 Nederlandse fijnproevers naar de goede restaurants en wijnproducenten vervoeren in de Marche. Bovendien mocht hij mee eten. Zo werd het een tocht van mare e monti of van de zee naar de bergen; ristorante da Maria bij Pierosara kenmerkte zich door de verfijnde streekgerechten, la Torre in Numana aan de kust bood een adembenemend uitzicht op de Adriatische zee, de vis gewoon vers op het bord en wat een service !

Voor de speciale wijn werd het wijngebied Lacrima di Morro d'Alba aangedaan. Deze rode wijn wordt alleen maar rond en in de gemeente Morro d'Alna geproduceerd. Na het proeven kon het genieten doorgaan in een trattoria wat verderop. De beste spumanti konden toevallig in Fabriano geproefd worden tijdens een speciaal evenement en die dag sloten de Nederlandse gastronomen af met een culinair feest van de volleybalploeg van Moie! Een hapjesavond op de Girandola met de specialiteiten van la Bontà delle Marche (een delicatessenwinkel in Ancona) ontbrak die week ook niet. Na die week zette Erik zijn gourmet tour gewoon voort met zijn vroegere klasgenoten. Geen dieet voor hem.

Gelukkig kwam ik erna aan de beurt: want met Ryan Air zijn nu lange weekends mogelijk, dus waarom geen lady's weekend ! Kiki en Niki, 2 zéér goede vriendinnen uit België kwamen af, dat werd dus shoppen geblazen en terrasjes doen en ook lekker eten.....

In Ancona konden we heerlijk aperitieven op de piazza del papa , helaas begon het toen te regenen en hadden we net dat terras uitgezocht zonder parasols of andere overdekking, dan maar samen onder de paraplu blijven zitten als echte diehards !!! Shoppen in Jesi volgde de andere dag, met nog eens het bezoek aan de jaarmarkt met 100den kraampjes, echt het paradijs voor vrouwen !!!! Niki slaagde in Ancona, Kiki in Jesi , doch Ancona wilden we nog eens bezichtigen om daarna naar de kust te rijden en ook eens dat heerlijk restaurant in Numana uit te proberen.

Zo'n ladyweekend moesten we zeker en vast weer overdoen !

Onze provisie Belgische chocolade was met al dat Belgisch bezoek gelukkig weer wat vergroot en een Belgisch koppel dat wij helemaal niet kenden, zorgden nog voor een mooie verrassing, een grote fles speciaal bier...

Door de drukte op de Girandola, lukte het me nog niet om terug met de podisti mee te wandelen, Ondertussen waren ze zelfs voor een 5-daagse naar Giethoorn geweest. Één van de Nederlandse wandelaarsters had dit georganiseerd, het werd één groot feest, bovendien, voor hen die nog nooit in Nederland geweest waren of in een vlak land, was het de ogen uitkijken !!!!!Na deze uitstap organiseerden ze een foto-avond die gepaard ging met veel eten en waarop iedereen uitgenodigd was.

Erik kon midden september weer eens gras maaien, de temperaturen begonnen 's avonds toch te dalen, het water van het zwembad koelde af....we sloten ons zwembad maar af.

Het is bijna een traditie geworden.....dit te doen nèt voordat de wijnfeesten beginnen. we zijn er weer klaar voor !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Tijdens het avondfeest van de volleybalclub in Moie wilden de gastronomen uit Nederland hun etentje afsluiten met een grappa. De kelner zei dat dit niet kon, want tijdens dergelijke feesten had niemand een vergunning voor sterke dranken....doch als ze koffie met iets erbij bestelden.....een grappa of zo.....

• In Jesi wilden wij vrouwen even uitrusten op een terrasje van al het shoppen. Een Afrikaanse verkoper snelde onmiddellijk toe met allerlei armbanden e.d. Hij stelde zich voor als Michael , king of Africa en het moest gezegd, hij deed het op een leuke en humoristische manier. vooral de armbanden wilde hij verkopen, doch voor mijn smalle polsen allemaal te groot, ook liet hij mij een zwarte armband zien waarop ik zei: I don't like black....

• ik zat bij mijn kapster....haar telefoon belde herhaaldelijk..iedereen wilde zijn afspraak verzetten of een nieuwe maken...daar reed plotseling heel langzaam een auto voorbij, de vrouw die er in zat schreeuwde : “ Roberta (= naam van kapster) wanneer had ik een afspraak ?” Roberta vlug kijken en dan maar achter de auto hollen en de juiste datum naschreeuwen....

21-10-2010 om 21:07 geschreven door babelle  

19-09-2010 om 17:38 geschreven door babelle  

Cupramontana, 6 september 2010,

Ciao tutti,

Het jaarlijkse dorpsfeest, of la Scampagnata Poggiana, startte met slecht weer; gelukkig bleef het op de eerste avond droog en de andere avonden was de zon weer op appel. Honderden kilo's aardappelen werden gekookt, geschild en dan tot gnocchideeg verwerkt. Ook dit jaar hielp ik de oudere dames van het dorp in de gnocchi tent, Erik daarentegen liep weer rond om het afval van de tafels af te ruimen. Er kwamen toch al wat meer buitenlanders naar dat feest, waardoor Erik altijd zijn werkzaamheden kon staken en even tolk speelde. De gnocchi kenden weer enorm succes, veel Italianen hebben tegenwoordig ook geen tijd meer om ze zelf te maken, dus dan maar naar la Scampagnata gaan, waar je nog handgemaakte kan eten. 2 weken later werden de helpers beloond met een uitnodiging voor een etentje.

Augustus is echt de feestmaand, elke week is het een opgave om te kiezen waarnaar toe. De jamboree of de 50-ties revival in Senigallia blijkt altijd de moeite: alleen rock and roll muziek, tex-mex gerechten en allemaal kraampjes met kleren ed uit die jaren.

Deze zomer hadden we meer wisselingen , dwz gasten die minder dan een week verbleven, dus konden we ook minder pizza avonden organiseren. Doch diegenen die plaatsvonden waren weer succesvol. Bij één daarvan hielpen zelfs de volwassenen mee met het maken van het deeg. (gewoonlijk heb ik louter kinderen als assistenten) Na het maken van de deegbollen volgt een pauze om het te laten rijzen. Onze gasten gingen dan maar wat wijn inkopen voor de avond. Doch bij de wijnfamilie Cherubini mochten ze mteen alle wijnen proeven, dus kwamen ze zeer goed gezind terug. Toevallig bleek één van onze gasten gitaar te kunnen spelen, zo'n instrument was gauw gehaald bij vrienden thuis en de muzikale pizza avond kon zo beginnen, ambiance verzekerd, zeker met het achtergrondkoor !!!

Eind augustus konden we gelukkig nog genieten van restaurant Orietta die , nu dat de piazza van Cupra gerestaureerd was en bijna helemaal autovrij, het mooiste terras van Cupra bezit.

Tot volgende keer,

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– scrabblen met verschillende nationaliteiten was niet eenvoudig: een Nederlandstalig spel waar Engelse woorden, gecombineeerd werden met Nederlandse en Italiaanse.....

06-09-2010 om 18:43 geschreven door babelle  

25-08-2010 om 19:05 geschreven door babelle  

22-08-2010 om 12:09 geschreven door babelle  

Hoogtepunten van deze reis.

08-08-2010 om 22:52 geschreven door babelle  

Cupramontana, 3 augustus 2010.

Ciao amici,

In juni wijdden de gasten eindelijk het zwembad in, de zon verscheen op het toneel en zou ons deze maand niet teleurstellen ! Op een heldere dag beklommen we de Monte San Vicino, de hoogste berg (ca. 1500m. ) waar wij op uitkijken. We kozen de juiste dag uit; kilometers uitzicht en overal een magnifieke flora, zelfs wilde pieonen, orchideeën en viooltjes. Het digitaal fototijdperk kwam nu goed van pas, honderden bloemen nam ik zo op de foto .Te zien op de volgende site:

http://picasaweb.google.nl/girandolaster/Montesanvicino?authkey=Gv1sRgCLSQnc6MlY2eyAE#

Ook het bloementapijt in Cupramontana, de 2de zondag na Pinksteren wilden we even bekijken, voordat onze nieuwe gasten arriveerden. maar we kenden zoveel mensen dat we ons nog moesten haasten om op tijd thuis te zijn. Want samen met een Belgische kunstenares Linda Blokken organiseerden we een schilderscursus op de Girandola. De weergoden waren de schilders goed gezind, zodat ze verschillende technieken konden uitproberen. De schilderijen waren echt de moeite waard.

Cupramontana kreeg bovendien allemaal ferrarifreaks over de vloer, een 40-tal konden we dan in de gemeente bewonderen.

Een Duitse vriend besloot om zijn 50-jarige verjaardag te vieren in de pas gerestaureerde abdij Beato san Angelo van Cupra te vieren. Wij waren één van de 90 uitgenodigden, een prachtige festa in een fantastisch dekor.

Terwijl Erik een week lang met Amerikanen door Umbria tourde in een mooie minibus kwam Lena, mijn petekind, mij helpen met de gasten. Zo leerde ze me dan dè lekkere pannenkoeken bakken en ook onze gasten zouden ervan smullen !

Half juni startte het wk voetbal, weer kon ik de Belgische vlag opgeborgen laten liggen, de Nederlandse en Italiaanse haalden we dan wel tevoorschijn. Die laatste verdween al snel terug in de opbergplaats, terwijl de oranjegekte bij de Nederlandse bewoners van Cupra ook toesloeg ! Mijn zussen met kinderen logeerden ook bij ons en samen gekleed in het oranje en gewapend met allerlei oranje attributen zouden we dan tidjens de halve finale voor de ploeg van ome Erik supporteren....de finale waren mijn zussen al thuis en supporterden ze voor spanje...In ieder geval verloor oranje weer de finale en is het weer 4 jaar wachten.

Ondertussen was hier het hoogseizoen gestart met nieuwe maar ook met stamgasten. De Belgische neefjes, de Italiaanse nichtje en neefje het Duitse nichtje met vriendin logeerden om beurten bij hun tante en oom, dat werd naargelang de leeftijd shoppen, op het strand bakken, in het zwembad plonzen, de grote glijbaan van het aquapark trotseren en natuurlijk de pizza-avonden. Het weer liet dit gemakkelijk toe want we bereikten net niet de 40 graden !Er overnachtte zelfs een journalist van de Standaard/Nieuwsblad bij ons, hij wenste de Marche wat meer bekendheid te geven. Jammer dat zijn vriendin al de eerste dag haar voet brak tijdens een bergwandeling...maar zo kon de spoeddienst van het ziekenhuis van Jesi nogmaals getest worden.

Tot grote verbazing van Erik logeerde hier ook één van de eerste afgestudeerde Belgische agogen , moest Erik eindelijk eens niet uitleggen wat agogiek was.

Met verschillende stamgasten bezochten we dan ook net zoals vorig jaar de sagra van de crescia of de piadina, een soort pannenkoek die zowel met hartige als met Nutella gevuld kan worden. De Belgische delegatie zorgde voor veel ambiance op de dansvloer.

Het dorpsfeest of de scampagnata Poggiana staat weer voor de deur als ook het jaren 50 feest de Jamboree in Senigallia..

we blijven maar feesten !

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Een Duitse makelaar en zijn vrouw werden door de politie aangehouden, want ze reden veel sneller dan de toegelaten 50km. Alhoewel zij hier al jaren woonden, deden ze net alsof ze geen Italiaans spraken. De 2 poltieagenten begonnen onderling te overleggen hoe je 50 in het Engels zei. “ Fieefetie” zei de ene agent plotseling tegen onze vriend. Hij deed alsof hij het niet begreep “ Fiefetie ?” Si en de agenten herhaalden het een aantal keren. Totdat onze vriend opeens uitriep “ Oh you mean fifty ?” de agenten dolblij dat ze begrepen waren. “ Oh sorry “ zei onze vriend nu “ I didn't know” de agenten maar al te blij dat ze begrepen waren lieten de 2 Duitsers dan maar zonder boete vertrekken.

• Mijn nichtje Lena is in veel dingen geinteresseerd , zo ook tijdens haar bezoek aan het kleine landbouw museum van Morro d'Alba. 3 zalen klein. Maar zij wilde elk object bekijken en zo deden we er lang over...de kaartjes verkoopster die waarschijnlijk nog nooit bezoekers had gehad die er zolang overdeden, kwam al bezorgd vragen of alles wel in orde was. We konden haar gerust stellen.

03-08-2010 om 21:47 geschreven door babelle  

Cocco, een ex-collega op bezoek:

Opentuinen:

het zwembad wacht op de eerste plonzende gasten:

14-07-2010 om 23:18 geschreven door babelle