Muenchen viert in oktober haar
wereldberoemde Oktoberfest, wij in Cupramontana kennen daarentegen la
Festa dell'Uva of het wijnfeest. Als hoofdstad van de witte
Verdicchiowijn moet ze haar eer hoog houden, het is dan ook het
belangrijkste druivenfeest van heel de Marche en zelfs het op één
na oudste van Italië !
Zoals elk jaar bouwden de
plaatselijke verenigingen en enkele wijnproducenten een grote stand,
waar de bezoekers uiteraard wijn kunnen drinken maar ook iets lekkers
eten. Elke vrijwilliger is welkom, zo ook wij bij de familie
Cherubini. De helpers werden er ook niet jong op, dus haakten dit
jaar verschillende mensen af. Gelukkig kent deze familie veel mensen
en kwam er versterking opdagen enkele kinderen en jeugdigen, die het
klappen van de zweep heel snel onder de knie kregen. Maar ook de
80-jarige oma Anita werd weer opgetrommeld, onverstoorbaar hielp ze
waar nodig. Dit jaar had het feestcomité zelfs de Italiaanse
rockzangeres Irene Grandi uitgenodigd....een toevloed aan bezoekers
, zoveel dat wij voor het eerst pas tegen 4 uur 'nachts onze bedden
indoken...terwijl onze gasten uitzonderlijk vroeg hun ontbijt
wensten....
De weergoden waren gelukkig het
feest goed gezind, geen geruzie of gerommel maar louter zonnige en
droge dagen. Na het feest ontstond er om één of andere reden
gekrakeel hierboven en maakten we , uiterst zelden voor oktober ,
talrijke regendagen mee. Het zwembad dan maar gesloten, en onze
gasten goede moed toegesproken. Ma en pa kwamen ook af om, ondanks
het slechte weer, toch wat klussen op te knappen; de cabanna of het
bijhuisje kreeg een betonvloer, om de tuinmeubels beter op te
bergen, de hooischuur kende een ruime opruimactie....Vele oude
landbouw werktuigen kwamen zo tevoorschijn en de oude druivenkisten
sierden nu mijn tuinwerkhoek .
Doch in Italië werkt men niet
alleen, goed eten hoort er ook bij. Zoals heerlijk aperitieven met
lekkere hapjes bij la Dolce Vita en opnieuw eens aanschuiven bij de
selfservice visrestaurant in Fano aan de kust. Hier stichtten de
plaatselijke vissers een coöperatief restaurant waar ze de dagverse
vis op eenvoudige wijze bereidden en serveerden !
Een uitnodiging voor een curryavond
georganiseerd door een Engelse vriend sloegen we uiteraard niet af.
Curryavond in Italië ?, tja een welkome afwisseling voor ons
buitenlanders hier.... ondanks de overheerlijke Marchigiaanse keuken
misten we af en toe de internationale keuken. De Chinese restaurants
hier serveren ook pizza's.
Nog meer afwisseling op ons menu ,
kregen we door het bezoek van een goede vriendin van mij Ann met
haar vriend Dirk. Al enkele jaren hadden we elkaar niet meer gezien,
gelukkig bracht hun mobilhome hen op hun Italië reis eens naar ons
toe. Zij bezaten al een tijdje een biodynamische groentenbedrijf in
de buurt van Gent (www.bieselenberg.be)
en wilden eventuele collega's hier ontmoeten. Zo reden we dan op 1
dag rond naar de chaotische boerderij van il Bianconiglio in Cupra,
hier oogstten we dan onze groenten naar keuze voor een vegetarische
maaltijd . Vervolgens bezochten we een oliemolen die jammer genoeg
nog niet draaide. Door het slechte weer was heel de wijnoogst al
vertraagd, laat staan de olijven.
Honing bij de plaatselijke imker
werd geproefd en ingeslagen om de dag te eindigen bij de biologische
kaasboerin Chessa, ook nogal rommelig en chaotisch bedrijf, maar de
kazen die ze er maakten: nog meer dan buonissimo !
Ann en Dirk vertrokken dan verder op
Italiareis en ik kon de wandelingen met de groep podisti terug
opstarten, het weer viel telkens mee en de herfstkleuren in de
natuur deden ons echt genieten.
De wandelingen zullen toch weer
worden opgeschort daar de olijvenoogst eindelijk kan beginnen, maar
dat is voor het volgende verhaal
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste dag van het wijnfeest was dé dag voor de plaatselijke
inwoners. 2 oude vrouwtjes kwamen aan onze stand staan, hevig
roddelend over iedereen die ze zagen. Maar Erik konden ze nergens
plaatsen: van wie zou hij de zoon zijn ? Dan maar de stoute
schoenen aangetrokken en het direct aan Erik zelf gevraagd: van
wie in Cupra ben jij eigenlijk de zoon ? Voordat Erik erop kon
antwoorden, kwam er een derde vrouw bijstaan die Erik wel kende...de
2 overvielen haar meteen : wie is hij? Gelsomina kon hen dan
alles haarfijn uitleggen.
Nonna Anita, ben je nog niet moe ?, vroeg ik haar op het
wijnfeest. Het was al middernacht en onvermoeibaar stond ze daar
vlees te bakken. Eén van haar wenkbrauwen ging omhoog : No, dit
is niet hard werken. Vroeger toen we op het land moesten helpen, dat
was pas zwoegen
Ik ging naar de tandarts van de ziekenkas, want één van mijn
voortanden dreigde elk moment uit te vallen. Doch de tandartsen van
de ziekenkas doen dit niet, ja eventueel de tand trekken, maar voor
een nieuwe tand moest ik privé gaan. Op fluistertoon werd ik
echter ik werd apart genomen en ik kreeg te horen dat één van de
collega's van de ziekenkas tevens een privépraktijk bezat. De
tandartsassistente zou dit wel even regelen. En ja de volgende dag
mocht ik toch even plaatsnemen bij de tandarts van de ziekenkas ,
fotootje werd gemaakt en dan samen met hem naar zijn privépraktijk
wat verderop , voor een afdruk.....
Heerlijk voorgerecht hebben ze bij Da Maria in Pierosara: Het dessert mag er ook zijn: Deze keer waren er 3 klasgenoten vna Erik naar de Girandola gekomen: Het vrouwenweekend begon met ontbijt op het terras: Nutella op de jaarmarkt in jesi: En eindigde met een heerlijk vismenu in La Torre in Numana:
aanvankelijk dachten we deze maand
niet veel gasten te ontvangen, doch de last minute aanvragen
stroomden binnen, de Girandola zat zo weer vol.
Een Italiaanse familie, die 5 jaar
geleden hier reeds logeerde, vroeg als allereerste of onze hond
Barbie hier nog wel rond liep, want anders wou het dochtertje niet
komen, we konden hen gerust stellen, Barbie sprong hier nog altijd
rond en ondeugend was ze ook nog steeds.
Cupramontana blijkt héél populair
te zijn als trouwgemeente, in juni een Nederlandse bruiloft, nu
Engelse gasten voor een Engels koppel dat hier trouwde. Natuurlijk
alle vrouwen met hoeden uitgedost. Liesje van een een Belgische
familie zorgde elke dag voor de vrolijke welkomstgroet, de
anderhalfjarige begroette iedereen met een vrolijke Hallo, wij
leerden haar natuurlijk ciao ciaozeggen. Dat werd al snel
overgenomen.
Erik kreeg een speciale opdracht: 4
Nederlandse fijnproevers naar de goede restaurants en
wijnproducenten vervoeren in de Marche. Bovendien
mocht hij mee eten. Zo werd het een tocht van
mare e monti of van de zee naar de bergen; ristorante da Maria bij
Pierosara kenmerkte zich door de verfijndestreekgerechten, la Torre in Numana aan
de kust bood een adembenemend uitzicht op de Adriatische zee, de vis
gewoon vers op het bord en wat een service !
Voor de speciale wijn werd
het wijngebied Lacrima di Morro d'Alba aangedaan. Deze rode wijn
wordt alleen maar rond en in de gemeente Morro d'Alnageproduceerd.Na het proeven kon het
genieten doorgaan in een trattoria wat verderop. De beste spumanti
konden toevallig in Fabriano geproefd worden tijdens
een speciaal evenement en die dag sloten de
Nederlandse gastronomen af met een culinair feest van
de volleybalploeg van Moie! Een
hapjesavond op de Girandola met de specialiteiten van la Bontà delle
Marche (een delicatessenwinkel in Ancona) ontbrak die week ook
niet. Na die week zette Erik zijn gourmet tour gewoon voort met
zijn vroegere klasgenoten. Geen dieet voor hem.
Gelukkig kwam ik erna aan de beurt:
want met Ryan Air zijn nu lange weekends mogelijk, dus waarom geen
lady's weekend ! Kiki en Niki, 2 zéér goede vriendinnen uit België
kwamen af, dat werd dus shoppen geblazen en terrasjes doen en ook
lekker eten.....
In Ancona konden we heerlijk
aperitieven op de piazza del papa , helaas begon het toen te regenen
en hadden we net dat terras uitgezocht zonder parasols of andere
overdekking, dan maar samen onder de paraplu blijven zitten als
echte diehards !!! Shoppen in Jesi volgde de andere dag, met nog eens
het bezoek aan de jaarmarkt met 100den kraampjes, echt het paradijs
voor vrouwen !!!! Niki slaagde in Ancona, Kiki in Jesi
, doch Ancona wilden we nog eens bezichtigen om daarna naar de kust
te rijden en ook eens dat heerlijk restaurant in Numana
uit te proberen.
Zo'n ladyweekend moesten we zeker en
vast weer overdoen !
Onze provisie Belgische chocolade
was met al dat Belgisch bezoek gelukkig weer wat vergroot en een
Belgisch koppel dat wij helemaal niet kenden, zorgden nog voor een
mooie verrassing, een grote fles speciaal bier...
Door de drukte op de Girandola,
lukte het me nog niet om terug met de podisti mee te wandelen,
Ondertussen waren ze zelfs voor een 5-daagse naar Giethoorn geweest.
Één van de Nederlandse wandelaarsters had dit georganiseerd, het
werd één groot feest, bovendien, voor hen die nog nooit in
Nederland geweest waren of in een vlak land, was het de ogen
uitkijken !!!!!Na deze uitstap organiseerden ze een foto-avond die
gepaard ging met veel eten en waarop iedereen uitgenodigd was.
Erik kon midden september weer eens
gras maaien, de temperaturen begonnen 's avonds toch te dalen, het
water van het zwembad koelde af....we sloten ons zwembad maar af.
Het is bijna een traditie
geworden.....dit te doen nèt voordat de wijnfeesten beginnen. we
zijn er weer klaar voor !
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Tijdens
het avondfeest van de volleybalclub in Moie wilden de gastronomen
uit Nederland hun etentje afsluiten met een grappa. De kelner zei
dat dit niet kon, want tijdens dergelijke feesten had niemand een
vergunning voor sterke dranken....doch als ze koffie met iets erbij
bestelden.....een grappa of zo.....
In Jesi wilden wij vrouwen even uitrusten op een terrasje van al
het shoppen. Een Afrikaanse verkoper snelde onmiddellijk toe met
allerlei armbanden e.d. Hij stelde zich voor als Michael , king of
Africa en het moest gezegd, hij deed het op een leuke en
humoristische manier. vooral de armbanden wilde hij verkopen, doch
voor mijn smalle polsen allemaal te groot, ook liet hij mij een
zwarte armband zien waarop ik zei: I don't like black....
ik
zat bij mijn kapster....haar
telefoon belde
herhaaldelijk..iedereen
wilde zijn afspraak verzetten of een nieuwe maken...daar reed
plotseling heel langzaam een auto voorbij, de vrouw die er in zat
schreeuwde : Roberta (= naam van kapster) wanneer had ik een
afspraak ? Roberta vlug kijken en dan maar achter de auto hollen
en de juiste datum naschreeuwen....
Het jaarlijkse dorpsfeest, of la
Scampagnata Poggiana, startte met slecht weer; gelukkig bleef het op
de eerste avond droog en de andere avonden was de zon weer op appel.
Honderden kilo's aardappelen werden gekookt, geschild en dan tot
gnocchideeg verwerkt. Ook dit jaar hielp ik de oudere dames van het
dorp in de gnocchi tent, Erik daarentegen liep weer rond om het
afval van de tafels af te ruimen. Er kwamen toch al wat meer
buitenlanders naar dat feest, waardoor Erik altijd zijn werkzaamheden
kon staken en even tolk speelde. De gnocchi kenden weer enorm
succes, veel Italianen hebben tegenwoordig ook geen tijd meer om ze
zelf te maken, dus dan maar naar la Scampagnata gaan, waar je nog
handgemaakte kan eten. 2 weken later werden de helpers beloond met
een uitnodiging voor een etentje.
Augustus is echt de feestmaand, elke
week is het een opgave om te kiezen waarnaar toe. De jamboree of de
50-ties revival in Senigallia blijkt altijd de moeite: alleen rock
and roll muziek, tex-mex gerechten en allemaal kraampjes met kleren
ed uit die jaren.
Deze zomer hadden we meer
wisselingen , dwz gasten die minder dan een week verbleven, dus
konden we ook minder pizza avonden organiseren. Doch diegenen die
plaatsvonden waren weer succesvol. Bij één daarvan hielpen zelfs
de volwassenen mee met het maken van het deeg. (gewoonlijk heb ik
louter kinderen als assistenten) Na het maken van de deegbollen
volgt een pauze om het te laten rijzen. Onze gasten gingen dan maar
wat wijn inkopen voor de avond. Doch bij de wijnfamilie Cherubini
mochten ze mteen alle wijnen proeven, dus kwamen ze zeer goed gezind
terug. Toevallig bleek één van onze gasten gitaar te kunnen
spelen, zo'n instrument was gauw gehaald bij vrienden thuis en de
muzikale pizza avond kon zo beginnen, ambiance verzekerd, zeker met
het achtergrondkoor !!!
Eind augustus konden we gelukkig nog
genieten van restaurant Orietta die , nu dat de piazza van Cupra
gerestaureerd was en bijna helemaal autovrij, het mooiste terras van
Cupra bezit.
Tot volgende keer,
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
scrabblen met verschillende nationaliteiten was niet
eenvoudig: een Nederlandstalig spel waar Engelse woorden,
gecombineeerd werden met Nederlandse en Italiaanse.....
Ondanks de hevige oranjesupporters konden ze de finale niet winnen...zelfs de bar eigenaar Ruggero supporterde mee: la festa della piadina in Castelpiano was weer fantastica: Vele handen maken licht werk dat geldt ook voor de pizza's:
Het
is nu volop zomer op de Girandola: zon, blauwe lucht, luierende gasten
in de hangmatten, plonzende kinderen in het zwembad, eventjes wat
cultuur opsnuiven in Jesi en s'avonds genieten van een heerlijke
maaltijd op de piazza van Cupramontana.
(meer zomerbelevenissen te lezen op www.bloggen.be/lemarche). Maar wij denken ook al aan de
herfst, het jaargetijde van de wijnoogst, de olijvenpluk, de
paddenstoelen, en de mooi gekleurde bossen.
Voor ons begint de herfst altijd met het Festa dell'Uva, tijdens het
eerste weekend van oktober en tevens het op één na oudste wijnfeest van
Italië. Op zaterdag vindt de palio plaats tussen de verschillende
wijndorpen rond Cupramontana: wie kan de meeste druiven vertrappelen
met de voeten binnen een bepaalde tijd? Het hoogtepunt van het feest
is dan de optocht met praalwagens allemaal versierd met druiven, die
een
maand van te voren door de plaatselijke jeugd gemaakt werden.
Maar misschien wilt u de Marche ook tijdens de herfst eens bezoeken en
zo'n druivenoogst meemaken of zelf grappa stoken? Of eventueel olijven
plukken om die daarna in de olijfoliemolen zien verwerkt worden tot het
groene vloeibare goud! Marina de kokkin van een plaatselijk restaurant
kent ook vele paddenstoelen uit de streek, u kan eens met haar op stap
en dan al het geoogste verwerken in italiaanse gerechten.
Met Ryan Air is een lang weekend best te realiseren, dus bedachten we
voor u een; Herfstarrangement:"De smaak van Le Marche".
-- Fly and let you drive --
Hoogtepunten van deze reis.
Ontdek het autenthieke Italië.
Bezoek schilderachtige dorpjes
waar de tijd lijkt te hebben
stilgestaan. Geniet van fantastische vergezichten over met wijnranken
begroeide Marchigiaanse heuvels en zilvergrijze olijfboomgaarden.
Proef van plaatselijke
delicatessen en excellente wijnen.
Een
fantastische gelegenheid om de wijnproducenten te ontmoeten, hen te
woord te staan en vragen te stellen, de wijnkelders en wijngaarden te
bezoeken, de wijnen te proeven op de plaats van origine. Voor
gepassioneerden een gelegenheid om de reeds vergaarde kennis en
ervaring te verrijken.
In juni wijdden de gasten eindelijk
het zwembad in, de zon verscheen op het toneel en zou ons deze maand
niet teleurstellen ! Op een heldere dag beklommen we de Monte San
Vicino, de hoogste berg (ca. 1500m. ) waar wij op uitkijken. We kozen
de juiste dag uit; kilometers uitzicht en overal een magnifieke
flora, zelfs wilde pieonen, orchideeën
en viooltjes. Het digitaal fototijdperk kwam nu goed van pas,
honderden bloemen nam ik zo op de foto .Te zien op de volgende site:
Ook het bloementapijt in
Cupramontana, de 2de zondag na Pinksteren wilden we even bekijken,
voordat onze nieuwe gasten arriveerden. maar we kenden zoveel mensen
dat we ons nog moesten haasten om op tijd thuis te zijn. Want samen
met een Belgische kunstenares Linda Blokken organiseerden we een
schilderscursus op de Girandola. De weergoden waren de schilders goed
gezind, zodat ze verschillende technieken konden uitproberen. De
schilderijen waren echt de moeite waard.
Cupramontana kreeg bovendien
allemaal ferrarifreaks over de vloer, een 40-tal konden we dan in de
gemeente bewonderen.
Een Duitse vriend besloot om zijn
50-jarige verjaardag te vieren in de pas gerestaureerde abdij Beato
san Angelo van Cupra te vieren. Wij waren één van de 90
uitgenodigden, een prachtige festa in een fantastisch dekor.
Terwijl Erik een week lang met
Amerikanen door Umbria tourde in een mooie minibus kwam Lena, mijn
petekind, mij helpen met de gasten. Zo leerde ze me dan dè lekkere
pannenkoeken bakken en ook onze gasten zouden ervan smullen !
Half juni startte het wk voetbal,
weer kon ik de Belgische vlag opgeborgen laten liggen, de Nederlandse
en Italiaanse haalden we dan wel tevoorschijn. Die laatste verdween
al snel terug in de opbergplaats, terwijl de oranjegekte bij de
Nederlandse bewoners van Cupra ook toesloeg ! Mijn zussen met
kinderen logeerden ook bij ons en samen gekleed in het oranje en
gewapend met allerlei oranje attributen zouden we dan tidjens de
halve finale voor de ploeg van ome Erik supporteren....de finale
waren mijn zussen al thuis en supporterden ze voor spanje...In ieder
geval verloor oranje weer de finale en is het weer 4 jaar wachten.
Ondertussen was hier het
hoogseizoen gestart met nieuwe maar ook met stamgasten. De Belgische
neefjes, de Italiaanse nichtje en neefje het Duitse nichtje met
vriendin logeerden om beurten bij hun tante en oom, dat werd
naargelang de leeftijd shoppen, op het strand bakken, in het
zwembad plonzen, de grote glijbaan van het aquapark trotseren en
natuurlijk de pizza-avonden. Het weer liet dit gemakkelijk toe want
we bereikten net niet de 40 graden !Er overnachtte zelfs een
journalist van de Standaard/Nieuwsblad bij ons, hij wenste de Marche
wat meer bekendheid te geven. Jammer dat zijn vriendin al de eerste
dag haar voet brak tijdens een bergwandeling...maar zo kon de
spoeddienst van het ziekenhuis van Jesi nogmaals getest worden.
Tot grote verbazing van Erik
logeerde hier ook één van de eerste afgestudeerde Belgische agogen
, moest Erik eindelijk eens niet uitleggen wat agogiek was.
Met verschillende stamgasten
bezochten we dan ook net zoals vorig jaar de sagra van de crescia
of de piadina, een soort pannenkoek die zowel met hartige als met
Nutella gevuld kan worden. De Belgische delegatie zorgde voor veel
ambiance op de dansvloer.
Het dorpsfeest of de scampagnata
Poggiana staat weer voor de deur als ook het jaren 50 feest de
Jamboree in Senigallia..
we blijven maar feesten !
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Een
Duitse makelaar en zijn vrouw werden door de politie aangehouden,
want ze reden veel sneller dan de toegelaten 50km. Alhoewel zij
hier al jaren woonden, deden ze net alsof ze geen Italiaans
spraken. De 2 poltieagenten begonnen onderling te overleggen hoe je
50 in het Engels zei. Fieefetie zei de ene agent plotseling
tegen onze vriend. Hij deed alsof hij het niet begreep
Fiefetie ? Si en de agenten herhaalden het een aantal keren.
Totdat onze vriend opeens uitriep Oh you mean fifty ? de
agenten dolblij dat ze begrepen waren. Oh sorry zei onze
vriend nu I didn't know de agenten maar al te blij dat ze
begrepen waren lieten de 2 Duitsers dan maar zonder boete
vertrekken.
Mijn nichtje Lena is in veel dingen geinteresseerd , zo ook
tijdens haar bezoek aan het kleine landbouw museum van Morro
d'Alba. 3 zalen klein. Maar zij wilde elk object bekijken en zo
deden we er lang over...de kaartjes verkoopster die waarschijnlijk
nog nooit bezoekers had gehad die er zolang overdeden, kwam al
bezorgd vragen of alles wel in orde was. We konden haar gerust
stellen.
We kregen
deze maand veel onverwachtse gasten, waaronder een ex-collega
vrachtwagenchauffeur
van Erik. 30
jaar hadden ze elkaar niet meer gezien en opeens stond Cocco hier aan
het hek. Een
blij
weerziens natuurlijk tussen de 2 mannen. Hij kwam oorspronkelijk uit
Sicilia, was er even
geweest bij
familie en op de terugweg dacht hij, even zoeken waar Erik woonde !
Cupramontana
beleefde bovendien de grootste Hollandse invasie ooit, 90 personen
uitgenodigd
voor een
huwelijk van een Hollands bruidspaar. Een ex-collega van één van de
uitbaters van de
B&B's
hier. De plaatselijke horeca wreef in de handen, toeristen zijn
altijd welkom. Ook wij
herbergden
enkele van de trouwgenodigden en beleefden zo een gezellig weekend !
Na deze invasie
overnachtte
bij ons een Duitse beheerder van een Frans wijn chateau die de
Verdicchio wijn
eens wilde
proeven. Aangenaam verrast bleek hij , een druif dat op zoveel
mogelijke manieren
verwerkt kon
worden; champagne, tafelwijn , witte wijn , dessertwijn en grappa.
Een
buurgemeente organiseerde een mooi initiatief, Giardini di maggio,
enkele privétuinen werden opengesteld, vooral één van de villa's
trok veel nieuwsgierigen, niet voor de tuin maar de
reusachtige
oude wijnkelder die nog ontelbare wijn tonnen bevatte.
We waren
weer vertrokken voor de talrijke feste !
Tanti saluti
cari
Isabelle en
Erik
PS:
We gingen naar de presentatie van een nieuwe gids: la guida dei
castelli di Jesi. Een mooi
boek, waarvan elke
bezoeker een exemplaar ontving. Na de bespreking ervan mocht iedereen
aanschuiven bij het
buffet. Een luxe buffet waar de spumante rijkelijk vloeide en de
truffels
op allerlei mogelijke
manieren geproefd konden worden.
de aprilse grillen of april doet wat
hij wil, allemaal van toepassing op deze maand 2010 ! Voor het eerst
ging ook een gast van ons mee met de podisti op zaterdag , maar
helaas de weergoden waren ons niet goed gezind. !!! Liters water
stroomden naar beneden...Als verzopen katten doken we met de hele
groep in een bar waar ze ons stomverbaasd aankeken , wat hadden we
gedaan om zo nat te worden ? gewandeld...in die regen ????? de gaste
had ondanks alles toch van het gezelschap genoten !
Gelukkig ook mooi weer in april ,
dus konden de olijfbomen gesnoeid worden en tijdens een wandeling met
onze honden volgde ook een ontmoeting met de eerste slang van het
jaar.
Pa en ma Wempe kwamen logeren, dit
betekende klussen op de Girandola. Het dak van het huisje , de
cabanna , stond op instorten dus met zijn allen aan de slag. Terug
het dak op pure nostalgie ; wel op minder grote hoogte en
beduidend minder dakpannen om te versjouwen, maar de betonmolen
draaide weer op volle toeren, de dakpannen moesten weer gesorteerd
worden op ouderdom en grootte, en als afsluiter een blinkende nieuwe
koperen dakgoot.
We trakteerden onszelf op talrijke
ijsjes bij la Dolce Vita, testten het vismenu bij ristorante Orietta
(buonissimo) en maakten dan nog een uitstap naar Umbrie. Hier
picknickten we boven op de top van de Monte Subasio, de berg van
Assisi . Even mijn zus begroet in die stad, tijdens haar gidspauze.
De Ijslandse vulkaanas bezorgde
enkele van onze gasten ook even wat moeilijkheden. Dan maar niet
vliegen naar huis maar terugkeren met de huurauto. Mijn Belgische
nicht die in Rome vastzat , reisde via Zwitserland en Frankrijk
terug met de trein , 24 uren reistijd ipv 1,5 uur.
De lente in la bella Italia, dus
ook weer het startsein voor de talrijke feesten, wij kozen met onze
gasten het kleine wijkfeestje van San Michele uit , een dag waarop
het eindelijk niet regende !!! Het broodje porchetta smaakte ons dan
ook goed.
Mooi weer, dus het zwembad weer
geopend, wel geen plons genomen want hiervoor was het water nog
veel te koud ! maar aperitieven aan het zwembad kon wel !
Laat de zomer maar snel komen.
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
We wilden even naar Umbrie , het vakantiehuis zoeken waar Erik
met zijn Amerikanen zou verblijven. Maar ja waar lag dat gebouw ? we
stopten in een dorpje en vroegen het aan iemand die in zijn tuin
werkte. Bleek dat toch niet de concierge van het vakantiehuis te
zijn. Wat een toevalstreffer. Zo wees hij ons meteen het juiste
gebouw aan.
even met de ouders van Erik naar wijnboer Cherubini om wat wijn
te kopen. Stond de hele familie en vrienden de net gebottelde
flessen uit de aanhangwagens te lossen en dan via een rij mensen
over te dragen naar de opslagruimte. Waarom niet even meehelpen ?
Voor we het wisten hadden we zo 3000 flessen door onze handen laten
gaan.
maart roerde dit jaar wel met een
extra dikke staart; op 1 nacht viel er nog bijna 40 cm sneeuw, in
Urbino stortte zelfs een dak in door het sneeuwgeweld....de ouderen
van ons dorp herinnerden zich dergelijke sneeuw in maart van 1957,
of was het 1956 ? Mijn zus die in Umbria woonde moest haar auto
beneden aan de heuvel achterlaten en de 7km lange zandweg naar haar
huis te voet afleggen , want zoveel sneeuw ineens konden de
winterbanden ook niet aan.
Onze eerste gasten maakten nog een
mooie natte sneeuwbui mee, maar dan eindelijk zette prinses
Primavera haar definitieve intrede. (op de mogelijke aprilse grillen
na ?)
We konden eindelijk snoeien,
grasmaaien, al enkele tuinmeubels buiten zetten, want 's middags aten
we al heerlijk buiten ! De tulpen volgden de narcissen op.
Dit jaar bloeiden de mimosa's dan
ook nog volop op 8 maart, de vrouwendag die hier in Italia best
gevierd wordt. Als je als vrouw boodschappen doet, krijg je die dag
gegarandeerd een takje mimosa mee.
Mooi lenteweer betekende ook deel 1
van een fotocursus , het zou niet al te technisch worden. Met Frans
de leraar reden we naar de ommuurde historische gemeente Serra San
Quirico. Hier parkeerden we en startten meteen de les. Enkele tips
ontving ik reeds via mail, maar nu de praktijk. Gewoon foto's trekken
en dan meteen bespreken, Frans maakte ook beelden op dezelfde plek
en dan vergelijken ! Er kwam een wat oudere gedistingeerde man op ons
af, hij was best nieuwsgierig, wat deden we daar ? We legden het
hem uit en geraakten wat aan de babbel. Of we ook van hem een foto
mochten nemen, want hij was echt fotogeniek. Tja maar hoe zou hij die
foto's ooit ontvangen ? We beloofden hem een exemplaar op te sturen .
Hierop gaf hij zijn adres, zijn achternaam en zijn voornaam ? ,
hierbij aarzelde hij even, niemand had zo'n voornaam als hij. We
werden wel nieuwsgierig nu....Radio, hij heette Signore Radio ! Zijn
vader had nl in de eerste wereldoorlog samen met Guglielmo Marconi (
de uitvinder van de radio) in hetzelfde regiment gezeten en als
eerbetoon noemde zijn vader zijn eerste zoon Radio ! Hij wandelde
nog even met ons mee en wees ons op een belangrijke gedenkplaat van
Serra , declameerde nog een heel gedicht van San Francesco en de
wolf van Gubbio en nam toen afscheid. Een leuke ontmoeting !
Hierna zetten we de les voort, leren
kijken was de boodschap, het apparaat mag no zo gesofisticeerd zijn,
wie niet kan kijken maakt geen mooie foto's.
Oefenen kon ik nog de volgende dag,
tijdens een uitstap naarde regio Lazio, waar Erik in juni een een
groepje Amerikanen mocht rondrijden. Zo ontdekten we nog een mooi
stukje Italia, vlak aan het meer van Bolsena, ten noorden van Rome.
Vooral Bagnoregia di Cìvita liet een enorme indruk achter. Ooit één
gemeente maar door jarenlange erosie in de tufstenen rots, ontstond
een kloof die de gemeente in 2 deelde. Een lange brug verbond de
delen met elkaar, maar de vele regenbuien en sneeuw van deze winter
hadden nog voor extra erosie gezorgd, la città che muore noemden ze
het. Impressionante. Terwijl we zo door prachtige karstlandschappen
reden, kregen we nog een telefoon van mijn zus in Umbria, ze was een
lid van de koninklijke familie uit Madagascar aan het rond leiden !
Het toeristisch seizoen was wel
degelijk gestart, we kijken er naar uit !
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
zelfs bekende mensen nemen de vlucht Brussel-Charleroi-Ancona,
mijn ma zat met Elio di Rupo in het vliegtuig !
tijdens de fotocursus schreeuwde een man in een vensteropening
ons toe : daar moesten we gaan staan , schreeuwde hij in dialect.
Wij keken hem verbaasd aan, zagen we dan de 3 bogen dan niet
?Hiervan konden we toch een prachige foto nemen ? Tja maar we zagen
ook de auto ervoor en nog andere storende elementen. Hij bleef
echter maar roepen, dan maar een kiekje genomen.
Erik ging alvast een grote auto reserveren bij een
verhuurbedrijf voor de Amerikanen die hij zou rondrijden. 2 weken
geleden hadden ze hem er een bepaalde prijs gezegd, maar Erik zag op
internet met de dag de prijs stijgen. Dus snel ernaar toe. Hij liet
de prijs van 2 weken geleden aan de bediende. Tja die prijs gold
niet meer. Wie zei u dat ? Een collega van u, ah misschien mijn
broer ? na wat telefoontjes kreeg Erik toch nog de goedkope prijs,
zelfs nog lager dan 2 weken geleden.
Een Belgisch koppel moest onverwachts naar een Italiaanse notaris
voor een aanvulling van hun koopcontract. Doch de documenten moesten
in het Nederlands vertaald worden door een beëdigde
vertaler, doch het was al laat in de avond, Mocht hun Italiaanse
vriend die mee was dat niet doen ? Hij bellen naar de notaris,
aanvankelijk ging het niet , maar plots herkende de notaris een
familiair accent. Kwam de vriend ook toevallig uit die gemeente in
het zuiden ? ja inderdaad , toen was het plots geen probleem meer.
Tussen
de sneeuw- en regenbuien door, verscheen ook af en toe een zonnetje
op het toneel. Ideaal voor uitstapjes om onze website over de Marche
te vervolledigen. We kozen deze keer de 3 buurgemeentes uit:
Maiolati Spontini, Monteroberto en Castelbellino, alle 3 nog oude
ommuurde vestingsdorpjes, alle 3 nog zelfstandige gemeentes,
alhoewel hun inwonersaantal vaak de 1500 inwoners niet overschreed.
Bereikbaar via een omhoog slingerende weg, pronkten de drie met hun
vestingmuren en hun kerktorens, veelbelovend voor een mooie
panorama. Vanuit Poggio vertrekkend, bereikte men eerst Maiolati
Spontini , de geboortestad van de componist Spontini, ooit nog
hofcomponist van Napoleon. Een klein museumpje over deze componist
ontbrak dan ook niet in het dorp. De moderne deelgemeente Moie, die
beneden aan de heuvel ntstond overtrof al jaren de hsitorische kern
van de gemeente met het aantal inwoners maar het gemeentehuis
bleef in Maiolati, boven de heuvel. Volgde hierop Monteroberto met
een indrukwekkende vestingtoren om dan uiteindelijk te belanden in
Castelbellino , bekend voor de gezellige kerstmarkt en het mooie
uitzichtsterras !
Mooie
aanraders voor onze gasten en verdere bezoekers uit de Marche.
Onze
vereniging van B&B's kende w een nieuw lid: il Baco of de
zijderups. Erik als voorzitter nam er een kijkje , een originele B&B
gelegen in het historisch centrum van Cupra in een voormalig
zijderupskwekerij. Tot de jaren 20 kende de hele omgeving hier een
belangrijke zijdeindustrie. talrijke landbouwers verdienden er zo wat
bij door een aparte plaats in huis te voorzien om zijderupsen te
kweken. Aangezien het hoofdvoedsel uit de bladeren van moerbeibomen
bestond, pronken bij oude boerderijen nog vaak eeuwenoude
moerbeibomen .
Terwijl
Erik even op en af naar Belgenland reisde voor een reunie (met Ryan
air was nu zo'n korte trip best mogelijk) maakte ik de blijde
intrede mee van Prinses Primavera ! Ze werd luid verwelkomd en
bejubeld, narcissen en krokussen tooiden zich in bonte kleuren en ook
de amandelbomen zorgden voor een mooi wit kleed. De wijnboeren konden
eindelijk hun druiven snoeien, wat een achterstand om in te halen....
Doch
Koning Winter weigerde zijn alleenheerschappij zomaar prijs te geven
en de maartse buien voorspelden niet veel goeds.
Tot
volgende keer
Tanti
saluti cari
Isabelle
ed Erik
PS:
Eventjes
tolken tussen een Zwitserse huiseigenaar en de bediende van een
ramen- en deurenfabriek. De Zwitserse klant wilde graag schuifdeuren
voor zijn veranda bestellen. De bediende zou ons die laten zien met
de volgende woorden: deze zijn heel mooie deuren, doch ze
functioneren niet goed want bij heviger regens blijken ze niet
waterdicht te zijn, deze deuren daarentegen zijn niet echt mooi,
maar ze zijn efficiënt
tegen de binnenstromende regen !
Koning Winter bezocht dit jaar wel
héél Europa, ook hier mochten we 2010 instappen met sneeuw, regen,
ijskoude wind en weinig zon.
Gelukkig dat de podisti of
wandelaars uit Cupra optimistische mensen zijn, want op 6 januari,
juist op Befana of Epifania dag, organiseerden ze een uitstap naar la
Citta Eterna of Roma.
Met Epifania tutte le feste vanno
via, doch die dag maakten we er met zijn allen een mooi feest van.
De bus vertrok om 6 uur 's morgens
vanaf de piazza van Cupra. De stemming zat er meteen in ondanks het
vroege tijdstip, we voelden ons weer op schoolreis. Befana dag of de
goede heks dag, meteen hield Grazia een mister Befana verkiezing
onder de mannelijke passagiers.....ze mochten een hoofddoek omdoen,
foto getrokken en wie was nu de mooiste ????
Het weer viel echter tegen, alleen
maar regen regen tegen, de Tiber stond ook al buiten haar
oevers...doch heel in de verte waar Rome lag, zagen we warempel een
brede opening in de lucht. Miracolo of Magia per i podisti, Rome
verwelkomde ons gewoon met een stralende zon een een blauwe lucht !
Dat gaf energie voor de wandeling ! Riccardo, oorspronkelijk een
Cuprenser maar al jaren woonachtig in Rome had ons voorgesteld om
eens het alternatieve Rome te laten zien. Het zou een mooie
rondleiding worden van ca. 20km. maar zo zagen we wel heel mooie
plekjes !
De bus zette ons af aan het station
, waar hij ons 's avonds zou terug komen oppikken. Wij wachtten hier
op Riccardo, onze gids , op iemands vriendin, op iemands nicht, op
een vriend....iedereen had ervan geprofiteerd om eens met één van
zijn of haar vriend/in af te spreken. Doch eindelijk konden we dan
vertrekken. Erik als langste van de groep werd meteen gepromoveerd
tot paraplu drager, iedereen kon hem tenminste van verre zien en zo
raakte men de groep niet gemakkelijk kwijt. Toevallig een oranje
paraplu !
Zo wandelden we via het Colosseum en
het Forum Romanum naar de Janiculus heuvel, de Aventijn, keken we
door het beroemde sleutelgat, geraakten we in Trastevere, waar de
terrasjes vol waren en waar Riccardo een piepkleine pizzeria kende
met heerlijke ovenverse pizza al taglio . Buonissimo, na zo'n
wandeltocht wilde de maag ook verwend worden. Even rusten en dan weer
verder. Eigenlijk hadden we ook langs de oevers van de Tiber moeten
wandelen, doch er was zo'n hoog water, dat Riccardo een andere weg
moest volgen.
Om half zes arriveerden we dan weer
aan het station, doodop maar wat een mooie dag ! de bus stopte
onderweg nog even voor een panino maar dan was het echt terug naar
Cupra rijden. Om 23 uur konden we allemaal in onze bedden kruipen.
Zo'n uitstap zullen de podisti zeker nog eens organiseren ! Alle
foto's te zien op de website:www.castiglionidiarcevia.it/cupra
Januari 2010 zorgde voor een
ecologische verandering in de omgeving, vanaf nu zou de vuilnis apart
van huis aan huis opgehaald worden. Voor de noordelijke landen al
jaren een gewoonte, hier een echte revolutie. Tot nu toe kwam er
hier geen vuilniswagen die huis aan huis het afval ophaalde....nee om
de zoveel meters stond er aan de weg een grote grijze container waar
men dan zijn vuilnis ingooide. Er werd gevraagd om glas, plastic en
papier in aparte hiervoor bestemde containerparkjes te deponeren,
maar daar het afval in de grijze container anoniem was, gebeurde dit
niet altijd zorgvuldig. Het groot huisvuil, zoals meubels, e.d. kon
gratis 2 maal per maand thuis afgehaald worden na een telefoontje.
Italie bleek echter niet meer aan de
Europese normen te voldoen en dus veranderde hier ook van alles.
Iedereen die in de bebouwde kom woonde kreeg een aantal
containertjes, voor groene afval, voor restafval en dan om de zoveel
meters kwamen er nu plastic, papier, en glascontainers. Zij die
buiten de bebouwde kom woonden, mochten nog altijd hun restafval in
de grijze containers doen, maar moesten nu ook glas e.d. sorteren.
Wij wonen net achter het bord van
de bebouwde kom, dus kregen geen kleine container, en dus wordt het
afval bij ons thuis niet afgehaald, dus gebruiken we verder de grijze
container. Helaas zijn die fel verminderd in aantal, en gooien nog
altijd veel meer mensen dan geoorloofd hun afval in die container,
gevolg uitpuilende containers....ze worden ook veel minder vaak
leeggemaakt....
De grijze container voor onze
deur verdween jammer genoeg, dus nu maakte erik zoals ze dat hier
zo mooi zeggen een ecologisch eiland !
In het voorjaar van 2010 organiseren we samen met kunstenares Linda Blokken een cursus tekenen en schilderen in het midden van Italië.
Temidden van het prachtig Marchigiaans heuvellandschap kunt u tijdens
een week vrij werken onder individuele begeleiding en kennis maken met
verschillende materialen en technieken; acryl, aquarel,..
Van zondag 6 juni tot en met zaterdag 12 juni 2010. Wie geinteresseerd is, kan altijd een kijkej nemen op onze website: www.lagirandola.eu
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
