Cupramontana, 3 augustus 2010.

Ciao amici,

In juni wijdden de gasten eindelijk het zwembad in, de zon verscheen op het toneel en zou ons deze maand niet teleurstellen ! Op een heldere dag beklommen we de Monte San Vicino, de hoogste berg (ca. 1500m. ) waar wij op uitkijken. We kozen de juiste dag uit; kilometers uitzicht en overal een magnifieke flora, zelfs wilde pieonen, orchideeën en viooltjes. Het digitaal fototijdperk kwam nu goed van pas, honderden bloemen nam ik zo op de foto .Te zien op de volgende site:

http://picasaweb.google.nl/girandolaster/Montesanvicino?authkey=Gv1sRgCLSQnc6MlY2eyAE#

Ook het bloementapijt in Cupramontana, de 2de zondag na Pinksteren wilden we even bekijken, voordat onze nieuwe gasten arriveerden. maar we kenden zoveel mensen dat we ons nog moesten haasten om op tijd thuis te zijn. Want samen met een Belgische kunstenares Linda Blokken organiseerden we een schilderscursus op de Girandola. De weergoden waren de schilders goed gezind, zodat ze verschillende technieken konden uitproberen. De schilderijen waren echt de moeite waard.

Cupramontana kreeg bovendien allemaal ferrarifreaks over de vloer, een 40-tal konden we dan in de gemeente bewonderen.

Een Duitse vriend besloot om zijn 50-jarige verjaardag te vieren in de pas gerestaureerde abdij Beato san Angelo van Cupra te vieren. Wij waren één van de 90 uitgenodigden, een prachtige festa in een fantastisch dekor.

Terwijl Erik een week lang met Amerikanen door Umbria tourde in een mooie minibus kwam Lena, mijn petekind, mij helpen met de gasten. Zo leerde ze me dan dè lekkere pannenkoeken bakken en ook onze gasten zouden ervan smullen !

Half juni startte het wk voetbal, weer kon ik de Belgische vlag opgeborgen laten liggen, de Nederlandse en Italiaanse haalden we dan wel tevoorschijn. Die laatste verdween al snel terug in de opbergplaats, terwijl de oranjegekte bij de Nederlandse bewoners van Cupra ook toesloeg ! Mijn zussen met kinderen logeerden ook bij ons en samen gekleed in het oranje en gewapend met allerlei oranje attributen zouden we dan tidjens de halve finale voor de ploeg van ome Erik supporteren....de finale waren mijn zussen al thuis en supporterden ze voor spanje...In ieder geval verloor oranje weer de finale en is het weer 4 jaar wachten.

Ondertussen was hier het hoogseizoen gestart met nieuwe maar ook met stamgasten. De Belgische neefjes, de Italiaanse nichtje en neefje het Duitse nichtje met vriendin logeerden om beurten bij hun tante en oom, dat werd naargelang de leeftijd shoppen, op het strand bakken, in het zwembad plonzen, de grote glijbaan van het aquapark trotseren en natuurlijk de pizza-avonden. Het weer liet dit gemakkelijk toe want we bereikten net niet de 40 graden !Er overnachtte zelfs een journalist van de Standaard/Nieuwsblad bij ons, hij wenste de Marche wat meer bekendheid te geven. Jammer dat zijn vriendin al de eerste dag haar voet brak tijdens een bergwandeling...maar zo kon de spoeddienst van het ziekenhuis van Jesi nogmaals getest worden.

Tot grote verbazing van Erik logeerde hier ook één van de eerste afgestudeerde Belgische agogen , moest Erik eindelijk eens niet uitleggen wat agogiek was.

Met verschillende stamgasten bezochten we dan ook net zoals vorig jaar de sagra van de crescia of de piadina, een soort pannenkoek die zowel met hartige als met Nutella gevuld kan worden. De Belgische delegatie zorgde voor veel ambiance op de dansvloer.

Het dorpsfeest of de scampagnata Poggiana staat weer voor de deur als ook het jaren 50 feest de Jamboree in Senigallia..

we blijven maar feesten !

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Een Duitse makelaar en zijn vrouw werden door de politie aangehouden, want ze reden veel sneller dan de toegelaten 50km. Alhoewel zij hier al jaren woonden, deden ze net alsof ze geen Italiaans spraken. De 2 poltieagenten begonnen onderling te overleggen hoe je 50 in het Engels zei. “ Fieefetie” zei de ene agent plotseling tegen onze vriend. Hij deed alsof hij het niet begreep “ Fiefetie ?” Si en de agenten herhaalden het een aantal keren. Totdat onze vriend opeens uitriep “ Oh you mean fifty ?” de agenten dolblij dat ze begrepen waren. “ Oh sorry “ zei onze vriend nu “ I didn't know” de agenten maar al te blij dat ze begrepen waren lieten de 2 Duitsers dan maar zonder boete vertrekken.

• Mijn nichtje Lena is in veel dingen geinteresseerd , zo ook tijdens haar bezoek aan het kleine landbouw museum van Morro d'Alba. 3 zalen klein. Maar zij wilde elk object bekijken en zo deden we er lang over...de kaartjes verkoopster die waarschijnlijk nog nooit bezoekers had gehad die er zolang overdeden, kwam al bezorgd vragen of alles wel in orde was. We konden haar gerust stellen.