Het
is nu volop zomer op de Girandola: zon, blauwe lucht, luierende gasten
in de hangmatten, plonzende kinderen in het zwembad, eventjes wat
cultuur opsnuiven in Jesi en s'avonds genieten van een heerlijke
maaltijd op de piazza van Cupramontana.
(meer zomerbelevenissen te lezen op www.bloggen.be/lemarche). Maar wij denken ook al aan de
herfst, het jaargetijde van de wijnoogst, de olijvenpluk, de
paddenstoelen, en de mooi gekleurde bossen.
Voor ons begint de herfst altijd met het Festa dell'Uva, tijdens het
eerste weekend van oktober en tevens het op één na oudste wijnfeest van
Italië. Op zaterdag vindt de palio plaats tussen de verschillende
wijndorpen rond Cupramontana: wie kan de meeste druiven vertrappelen
met de voeten binnen een bepaalde tijd? Het hoogtepunt van het feest
is dan de optocht met praalwagens allemaal versierd met druiven, die
een
maand van te voren door de plaatselijke jeugd gemaakt werden.
Maar misschien wilt u de Marche ook tijdens de herfst eens bezoeken en
zo'n druivenoogst meemaken of zelf grappa stoken? Of eventueel olijven
plukken om die daarna in de olijfoliemolen zien verwerkt worden tot het
groene vloeibare goud! Marina de kokkin van een plaatselijk restaurant
kent ook vele paddenstoelen uit de streek, u kan eens met haar op stap
en dan al het geoogste verwerken in italiaanse gerechten.
Met Ryan Air is een lang weekend best te realiseren, dus bedachten we
voor u een; Herfstarrangement:"De smaak van Le Marche".
-- Fly and let you drive --
Hoogtepunten van deze reis.
Ontdek het autenthieke Italië.
Bezoek schilderachtige dorpjes
waar de tijd lijkt te hebben
stilgestaan. Geniet van fantastische vergezichten over met wijnranken
begroeide Marchigiaanse heuvels en zilvergrijze olijfboomgaarden.
Proef van plaatselijke
delicatessen en excellente wijnen.
Een
fantastische gelegenheid om de wijnproducenten te ontmoeten, hen te
woord te staan en vragen te stellen, de wijnkelders en wijngaarden te
bezoeken, de wijnen te proeven op de plaats van origine. Voor
gepassioneerden een gelegenheid om de reeds vergaarde kennis en
ervaring te verrijken.
In juni wijdden de gasten eindelijk
het zwembad in, de zon verscheen op het toneel en zou ons deze maand
niet teleurstellen ! Op een heldere dag beklommen we de Monte San
Vicino, de hoogste berg (ca. 1500m. ) waar wij op uitkijken. We kozen
de juiste dag uit; kilometers uitzicht en overal een magnifieke
flora, zelfs wilde pieonen, orchideeën
en viooltjes. Het digitaal fototijdperk kwam nu goed van pas,
honderden bloemen nam ik zo op de foto .Te zien op de volgende site:
Ook het bloementapijt in
Cupramontana, de 2de zondag na Pinksteren wilden we even bekijken,
voordat onze nieuwe gasten arriveerden. maar we kenden zoveel mensen
dat we ons nog moesten haasten om op tijd thuis te zijn. Want samen
met een Belgische kunstenares Linda Blokken organiseerden we een
schilderscursus op de Girandola. De weergoden waren de schilders goed
gezind, zodat ze verschillende technieken konden uitproberen. De
schilderijen waren echt de moeite waard.
Cupramontana kreeg bovendien
allemaal ferrarifreaks over de vloer, een 40-tal konden we dan in de
gemeente bewonderen.
Een Duitse vriend besloot om zijn
50-jarige verjaardag te vieren in de pas gerestaureerde abdij Beato
san Angelo van Cupra te vieren. Wij waren één van de 90
uitgenodigden, een prachtige festa in een fantastisch dekor.
Terwijl Erik een week lang met
Amerikanen door Umbria tourde in een mooie minibus kwam Lena, mijn
petekind, mij helpen met de gasten. Zo leerde ze me dan dè lekkere
pannenkoeken bakken en ook onze gasten zouden ervan smullen !
Half juni startte het wk voetbal,
weer kon ik de Belgische vlag opgeborgen laten liggen, de Nederlandse
en Italiaanse haalden we dan wel tevoorschijn. Die laatste verdween
al snel terug in de opbergplaats, terwijl de oranjegekte bij de
Nederlandse bewoners van Cupra ook toesloeg ! Mijn zussen met
kinderen logeerden ook bij ons en samen gekleed in het oranje en
gewapend met allerlei oranje attributen zouden we dan tidjens de
halve finale voor de ploeg van ome Erik supporteren....de finale
waren mijn zussen al thuis en supporterden ze voor spanje...In ieder
geval verloor oranje weer de finale en is het weer 4 jaar wachten.
Ondertussen was hier het
hoogseizoen gestart met nieuwe maar ook met stamgasten. De Belgische
neefjes, de Italiaanse nichtje en neefje het Duitse nichtje met
vriendin logeerden om beurten bij hun tante en oom, dat werd
naargelang de leeftijd shoppen, op het strand bakken, in het
zwembad plonzen, de grote glijbaan van het aquapark trotseren en
natuurlijk de pizza-avonden. Het weer liet dit gemakkelijk toe want
we bereikten net niet de 40 graden !Er overnachtte zelfs een
journalist van de Standaard/Nieuwsblad bij ons, hij wenste de Marche
wat meer bekendheid te geven. Jammer dat zijn vriendin al de eerste
dag haar voet brak tijdens een bergwandeling...maar zo kon de
spoeddienst van het ziekenhuis van Jesi nogmaals getest worden.
Tot grote verbazing van Erik
logeerde hier ook één van de eerste afgestudeerde Belgische agogen
, moest Erik eindelijk eens niet uitleggen wat agogiek was.
Met verschillende stamgasten
bezochten we dan ook net zoals vorig jaar de sagra van de crescia
of de piadina, een soort pannenkoek die zowel met hartige als met
Nutella gevuld kan worden. De Belgische delegatie zorgde voor veel
ambiance op de dansvloer.
Het dorpsfeest of de scampagnata
Poggiana staat weer voor de deur als ook het jaren 50 feest de
Jamboree in Senigallia..
we blijven maar feesten !
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Een
Duitse makelaar en zijn vrouw werden door de politie aangehouden,
want ze reden veel sneller dan de toegelaten 50km. Alhoewel zij
hier al jaren woonden, deden ze net alsof ze geen Italiaans
spraken. De 2 poltieagenten begonnen onderling te overleggen hoe je
50 in het Engels zei. Fieefetie zei de ene agent plotseling
tegen onze vriend. Hij deed alsof hij het niet begreep
Fiefetie ? Si en de agenten herhaalden het een aantal keren.
Totdat onze vriend opeens uitriep Oh you mean fifty ? de
agenten dolblij dat ze begrepen waren. Oh sorry zei onze
vriend nu I didn't know de agenten maar al te blij dat ze
begrepen waren lieten de 2 Duitsers dan maar zonder boete
vertrekken.
Mijn nichtje Lena is in veel dingen geinteresseerd , zo ook
tijdens haar bezoek aan het kleine landbouw museum van Morro
d'Alba. 3 zalen klein. Maar zij wilde elk object bekijken en zo
deden we er lang over...de kaartjes verkoopster die waarschijnlijk
nog nooit bezoekers had gehad die er zolang overdeden, kwam al
bezorgd vragen of alles wel in orde was. We konden haar gerust
stellen.
We kregen
deze maand veel onverwachtse gasten, waaronder een ex-collega
vrachtwagenchauffeur
van Erik. 30
jaar hadden ze elkaar niet meer gezien en opeens stond Cocco hier aan
het hek. Een
blij
weerziens natuurlijk tussen de 2 mannen. Hij kwam oorspronkelijk uit
Sicilia, was er even
geweest bij
familie en op de terugweg dacht hij, even zoeken waar Erik woonde !
Cupramontana
beleefde bovendien de grootste Hollandse invasie ooit, 90 personen
uitgenodigd
voor een
huwelijk van een Hollands bruidspaar. Een ex-collega van één van de
uitbaters van de
B&B's
hier. De plaatselijke horeca wreef in de handen, toeristen zijn
altijd welkom. Ook wij
herbergden
enkele van de trouwgenodigden en beleefden zo een gezellig weekend !
Na deze invasie
overnachtte
bij ons een Duitse beheerder van een Frans wijn chateau die de
Verdicchio wijn
eens wilde
proeven. Aangenaam verrast bleek hij , een druif dat op zoveel
mogelijke manieren
verwerkt kon
worden; champagne, tafelwijn , witte wijn , dessertwijn en grappa.
Een
buurgemeente organiseerde een mooi initiatief, Giardini di maggio,
enkele privétuinen werden opengesteld, vooral één van de villa's
trok veel nieuwsgierigen, niet voor de tuin maar de
reusachtige
oude wijnkelder die nog ontelbare wijn tonnen bevatte.
We waren
weer vertrokken voor de talrijke feste !
Tanti saluti
cari
Isabelle en
Erik
PS:
We gingen naar de presentatie van een nieuwe gids: la guida dei
castelli di Jesi. Een mooi
boek, waarvan elke
bezoeker een exemplaar ontving. Na de bespreking ervan mocht iedereen
aanschuiven bij het
buffet. Een luxe buffet waar de spumante rijkelijk vloeide en de
truffels
op allerlei mogelijke
manieren geproefd konden worden.
de aprilse grillen of april doet wat
hij wil, allemaal van toepassing op deze maand 2010 ! Voor het eerst
ging ook een gast van ons mee met de podisti op zaterdag , maar
helaas de weergoden waren ons niet goed gezind. !!! Liters water
stroomden naar beneden...Als verzopen katten doken we met de hele
groep in een bar waar ze ons stomverbaasd aankeken , wat hadden we
gedaan om zo nat te worden ? gewandeld...in die regen ????? de gaste
had ondanks alles toch van het gezelschap genoten !
Gelukkig ook mooi weer in april ,
dus konden de olijfbomen gesnoeid worden en tijdens een wandeling met
onze honden volgde ook een ontmoeting met de eerste slang van het
jaar.
Pa en ma Wempe kwamen logeren, dit
betekende klussen op de Girandola. Het dak van het huisje , de
cabanna , stond op instorten dus met zijn allen aan de slag. Terug
het dak op pure nostalgie ; wel op minder grote hoogte en
beduidend minder dakpannen om te versjouwen, maar de betonmolen
draaide weer op volle toeren, de dakpannen moesten weer gesorteerd
worden op ouderdom en grootte, en als afsluiter een blinkende nieuwe
koperen dakgoot.
We trakteerden onszelf op talrijke
ijsjes bij la Dolce Vita, testten het vismenu bij ristorante Orietta
(buonissimo) en maakten dan nog een uitstap naar Umbrie. Hier
picknickten we boven op de top van de Monte Subasio, de berg van
Assisi . Even mijn zus begroet in die stad, tijdens haar gidspauze.
De Ijslandse vulkaanas bezorgde
enkele van onze gasten ook even wat moeilijkheden. Dan maar niet
vliegen naar huis maar terugkeren met de huurauto. Mijn Belgische
nicht die in Rome vastzat , reisde via Zwitserland en Frankrijk
terug met de trein , 24 uren reistijd ipv 1,5 uur.
De lente in la bella Italia, dus
ook weer het startsein voor de talrijke feesten, wij kozen met onze
gasten het kleine wijkfeestje van San Michele uit , een dag waarop
het eindelijk niet regende !!! Het broodje porchetta smaakte ons dan
ook goed.
Mooi weer, dus het zwembad weer
geopend, wel geen plons genomen want hiervoor was het water nog
veel te koud ! maar aperitieven aan het zwembad kon wel !
Laat de zomer maar snel komen.
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
We wilden even naar Umbrie , het vakantiehuis zoeken waar Erik
met zijn Amerikanen zou verblijven. Maar ja waar lag dat gebouw ? we
stopten in een dorpje en vroegen het aan iemand die in zijn tuin
werkte. Bleek dat toch niet de concierge van het vakantiehuis te
zijn. Wat een toevalstreffer. Zo wees hij ons meteen het juiste
gebouw aan.
even met de ouders van Erik naar wijnboer Cherubini om wat wijn
te kopen. Stond de hele familie en vrienden de net gebottelde
flessen uit de aanhangwagens te lossen en dan via een rij mensen
over te dragen naar de opslagruimte. Waarom niet even meehelpen ?
Voor we het wisten hadden we zo 3000 flessen door onze handen laten
gaan.
maart roerde dit jaar wel met een
extra dikke staart; op 1 nacht viel er nog bijna 40 cm sneeuw, in
Urbino stortte zelfs een dak in door het sneeuwgeweld....de ouderen
van ons dorp herinnerden zich dergelijke sneeuw in maart van 1957,
of was het 1956 ? Mijn zus die in Umbria woonde moest haar auto
beneden aan de heuvel achterlaten en de 7km lange zandweg naar haar
huis te voet afleggen , want zoveel sneeuw ineens konden de
winterbanden ook niet aan.
Onze eerste gasten maakten nog een
mooie natte sneeuwbui mee, maar dan eindelijk zette prinses
Primavera haar definitieve intrede. (op de mogelijke aprilse grillen
na ?)
We konden eindelijk snoeien,
grasmaaien, al enkele tuinmeubels buiten zetten, want 's middags aten
we al heerlijk buiten ! De tulpen volgden de narcissen op.
Dit jaar bloeiden de mimosa's dan
ook nog volop op 8 maart, de vrouwendag die hier in Italia best
gevierd wordt. Als je als vrouw boodschappen doet, krijg je die dag
gegarandeerd een takje mimosa mee.
Mooi lenteweer betekende ook deel 1
van een fotocursus , het zou niet al te technisch worden. Met Frans
de leraar reden we naar de ommuurde historische gemeente Serra San
Quirico. Hier parkeerden we en startten meteen de les. Enkele tips
ontving ik reeds via mail, maar nu de praktijk. Gewoon foto's trekken
en dan meteen bespreken, Frans maakte ook beelden op dezelfde plek
en dan vergelijken ! Er kwam een wat oudere gedistingeerde man op ons
af, hij was best nieuwsgierig, wat deden we daar ? We legden het
hem uit en geraakten wat aan de babbel. Of we ook van hem een foto
mochten nemen, want hij was echt fotogeniek. Tja maar hoe zou hij die
foto's ooit ontvangen ? We beloofden hem een exemplaar op te sturen .
Hierop gaf hij zijn adres, zijn achternaam en zijn voornaam ? ,
hierbij aarzelde hij even, niemand had zo'n voornaam als hij. We
werden wel nieuwsgierig nu....Radio, hij heette Signore Radio ! Zijn
vader had nl in de eerste wereldoorlog samen met Guglielmo Marconi (
de uitvinder van de radio) in hetzelfde regiment gezeten en als
eerbetoon noemde zijn vader zijn eerste zoon Radio ! Hij wandelde
nog even met ons mee en wees ons op een belangrijke gedenkplaat van
Serra , declameerde nog een heel gedicht van San Francesco en de
wolf van Gubbio en nam toen afscheid. Een leuke ontmoeting !
Hierna zetten we de les voort, leren
kijken was de boodschap, het apparaat mag no zo gesofisticeerd zijn,
wie niet kan kijken maakt geen mooie foto's.
Oefenen kon ik nog de volgende dag,
tijdens een uitstap naarde regio Lazio, waar Erik in juni een een
groepje Amerikanen mocht rondrijden. Zo ontdekten we nog een mooi
stukje Italia, vlak aan het meer van Bolsena, ten noorden van Rome.
Vooral Bagnoregia di Cìvita liet een enorme indruk achter. Ooit één
gemeente maar door jarenlange erosie in de tufstenen rots, ontstond
een kloof die de gemeente in 2 deelde. Een lange brug verbond de
delen met elkaar, maar de vele regenbuien en sneeuw van deze winter
hadden nog voor extra erosie gezorgd, la città che muore noemden ze
het. Impressionante. Terwijl we zo door prachtige karstlandschappen
reden, kregen we nog een telefoon van mijn zus in Umbria, ze was een
lid van de koninklijke familie uit Madagascar aan het rond leiden !
Het toeristisch seizoen was wel
degelijk gestart, we kijken er naar uit !
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
zelfs bekende mensen nemen de vlucht Brussel-Charleroi-Ancona,
mijn ma zat met Elio di Rupo in het vliegtuig !
tijdens de fotocursus schreeuwde een man in een vensteropening
ons toe : daar moesten we gaan staan , schreeuwde hij in dialect.
Wij keken hem verbaasd aan, zagen we dan de 3 bogen dan niet
?Hiervan konden we toch een prachige foto nemen ? Tja maar we zagen
ook de auto ervoor en nog andere storende elementen. Hij bleef
echter maar roepen, dan maar een kiekje genomen.
Erik ging alvast een grote auto reserveren bij een
verhuurbedrijf voor de Amerikanen die hij zou rondrijden. 2 weken
geleden hadden ze hem er een bepaalde prijs gezegd, maar Erik zag op
internet met de dag de prijs stijgen. Dus snel ernaar toe. Hij liet
de prijs van 2 weken geleden aan de bediende. Tja die prijs gold
niet meer. Wie zei u dat ? Een collega van u, ah misschien mijn
broer ? na wat telefoontjes kreeg Erik toch nog de goedkope prijs,
zelfs nog lager dan 2 weken geleden.
Een Belgisch koppel moest onverwachts naar een Italiaanse notaris
voor een aanvulling van hun koopcontract. Doch de documenten moesten
in het Nederlands vertaald worden door een beëdigde
vertaler, doch het was al laat in de avond, Mocht hun Italiaanse
vriend die mee was dat niet doen ? Hij bellen naar de notaris,
aanvankelijk ging het niet , maar plots herkende de notaris een
familiair accent. Kwam de vriend ook toevallig uit die gemeente in
het zuiden ? ja inderdaad , toen was het plots geen probleem meer.
Tussen
de sneeuw- en regenbuien door, verscheen ook af en toe een zonnetje
op het toneel. Ideaal voor uitstapjes om onze website over de Marche
te vervolledigen. We kozen deze keer de 3 buurgemeentes uit:
Maiolati Spontini, Monteroberto en Castelbellino, alle 3 nog oude
ommuurde vestingsdorpjes, alle 3 nog zelfstandige gemeentes,
alhoewel hun inwonersaantal vaak de 1500 inwoners niet overschreed.
Bereikbaar via een omhoog slingerende weg, pronkten de drie met hun
vestingmuren en hun kerktorens, veelbelovend voor een mooie
panorama. Vanuit Poggio vertrekkend, bereikte men eerst Maiolati
Spontini , de geboortestad van de componist Spontini, ooit nog
hofcomponist van Napoleon. Een klein museumpje over deze componist
ontbrak dan ook niet in het dorp. De moderne deelgemeente Moie, die
beneden aan de heuvel ntstond overtrof al jaren de hsitorische kern
van de gemeente met het aantal inwoners maar het gemeentehuis
bleef in Maiolati, boven de heuvel. Volgde hierop Monteroberto met
een indrukwekkende vestingtoren om dan uiteindelijk te belanden in
Castelbellino , bekend voor de gezellige kerstmarkt en het mooie
uitzichtsterras !
Mooie
aanraders voor onze gasten en verdere bezoekers uit de Marche.
Onze
vereniging van B&B's kende w een nieuw lid: il Baco of de
zijderups. Erik als voorzitter nam er een kijkje , een originele B&B
gelegen in het historisch centrum van Cupra in een voormalig
zijderupskwekerij. Tot de jaren 20 kende de hele omgeving hier een
belangrijke zijdeindustrie. talrijke landbouwers verdienden er zo wat
bij door een aparte plaats in huis te voorzien om zijderupsen te
kweken. Aangezien het hoofdvoedsel uit de bladeren van moerbeibomen
bestond, pronken bij oude boerderijen nog vaak eeuwenoude
moerbeibomen .
Terwijl
Erik even op en af naar Belgenland reisde voor een reunie (met Ryan
air was nu zo'n korte trip best mogelijk) maakte ik de blijde
intrede mee van Prinses Primavera ! Ze werd luid verwelkomd en
bejubeld, narcissen en krokussen tooiden zich in bonte kleuren en ook
de amandelbomen zorgden voor een mooi wit kleed. De wijnboeren konden
eindelijk hun druiven snoeien, wat een achterstand om in te halen....
Doch
Koning Winter weigerde zijn alleenheerschappij zomaar prijs te geven
en de maartse buien voorspelden niet veel goeds.
Tot
volgende keer
Tanti
saluti cari
Isabelle
ed Erik
PS:
Eventjes
tolken tussen een Zwitserse huiseigenaar en de bediende van een
ramen- en deurenfabriek. De Zwitserse klant wilde graag schuifdeuren
voor zijn veranda bestellen. De bediende zou ons die laten zien met
de volgende woorden: deze zijn heel mooie deuren, doch ze
functioneren niet goed want bij heviger regens blijken ze niet
waterdicht te zijn, deze deuren daarentegen zijn niet echt mooi,
maar ze zijn efficiënt
tegen de binnenstromende regen !
Koning Winter bezocht dit jaar wel
héél Europa, ook hier mochten we 2010 instappen met sneeuw, regen,
ijskoude wind en weinig zon.
Gelukkig dat de podisti of
wandelaars uit Cupra optimistische mensen zijn, want op 6 januari,
juist op Befana of Epifania dag, organiseerden ze een uitstap naar la
Citta Eterna of Roma.
Met Epifania tutte le feste vanno
via, doch die dag maakten we er met zijn allen een mooi feest van.
De bus vertrok om 6 uur 's morgens
vanaf de piazza van Cupra. De stemming zat er meteen in ondanks het
vroege tijdstip, we voelden ons weer op schoolreis. Befana dag of de
goede heks dag, meteen hield Grazia een mister Befana verkiezing
onder de mannelijke passagiers.....ze mochten een hoofddoek omdoen,
foto getrokken en wie was nu de mooiste ????
Het weer viel echter tegen, alleen
maar regen regen tegen, de Tiber stond ook al buiten haar
oevers...doch heel in de verte waar Rome lag, zagen we warempel een
brede opening in de lucht. Miracolo of Magia per i podisti, Rome
verwelkomde ons gewoon met een stralende zon een een blauwe lucht !
Dat gaf energie voor de wandeling ! Riccardo, oorspronkelijk een
Cuprenser maar al jaren woonachtig in Rome had ons voorgesteld om
eens het alternatieve Rome te laten zien. Het zou een mooie
rondleiding worden van ca. 20km. maar zo zagen we wel heel mooie
plekjes !
De bus zette ons af aan het station
, waar hij ons 's avonds zou terug komen oppikken. Wij wachtten hier
op Riccardo, onze gids , op iemands vriendin, op iemands nicht, op
een vriend....iedereen had ervan geprofiteerd om eens met één van
zijn of haar vriend/in af te spreken. Doch eindelijk konden we dan
vertrekken. Erik als langste van de groep werd meteen gepromoveerd
tot paraplu drager, iedereen kon hem tenminste van verre zien en zo
raakte men de groep niet gemakkelijk kwijt. Toevallig een oranje
paraplu !
Zo wandelden we via het Colosseum en
het Forum Romanum naar de Janiculus heuvel, de Aventijn, keken we
door het beroemde sleutelgat, geraakten we in Trastevere, waar de
terrasjes vol waren en waar Riccardo een piepkleine pizzeria kende
met heerlijke ovenverse pizza al taglio . Buonissimo, na zo'n
wandeltocht wilde de maag ook verwend worden. Even rusten en dan weer
verder. Eigenlijk hadden we ook langs de oevers van de Tiber moeten
wandelen, doch er was zo'n hoog water, dat Riccardo een andere weg
moest volgen.
Om half zes arriveerden we dan weer
aan het station, doodop maar wat een mooie dag ! de bus stopte
onderweg nog even voor een panino maar dan was het echt terug naar
Cupra rijden. Om 23 uur konden we allemaal in onze bedden kruipen.
Zo'n uitstap zullen de podisti zeker nog eens organiseren ! Alle
foto's te zien op de website:www.castiglionidiarcevia.it/cupra
Januari 2010 zorgde voor een
ecologische verandering in de omgeving, vanaf nu zou de vuilnis apart
van huis aan huis opgehaald worden. Voor de noordelijke landen al
jaren een gewoonte, hier een echte revolutie. Tot nu toe kwam er
hier geen vuilniswagen die huis aan huis het afval ophaalde....nee om
de zoveel meters stond er aan de weg een grote grijze container waar
men dan zijn vuilnis ingooide. Er werd gevraagd om glas, plastic en
papier in aparte hiervoor bestemde containerparkjes te deponeren,
maar daar het afval in de grijze container anoniem was, gebeurde dit
niet altijd zorgvuldig. Het groot huisvuil, zoals meubels, e.d. kon
gratis 2 maal per maand thuis afgehaald worden na een telefoontje.
Italie bleek echter niet meer aan de
Europese normen te voldoen en dus veranderde hier ook van alles.
Iedereen die in de bebouwde kom woonde kreeg een aantal
containertjes, voor groene afval, voor restafval en dan om de zoveel
meters kwamen er nu plastic, papier, en glascontainers. Zij die
buiten de bebouwde kom woonden, mochten nog altijd hun restafval in
de grijze containers doen, maar moesten nu ook glas e.d. sorteren.
Wij wonen net achter het bord van
de bebouwde kom, dus kregen geen kleine container, en dus wordt het
afval bij ons thuis niet afgehaald, dus gebruiken we verder de grijze
container. Helaas zijn die fel verminderd in aantal, en gooien nog
altijd veel meer mensen dan geoorloofd hun afval in die container,
gevolg uitpuilende containers....ze worden ook veel minder vaak
leeggemaakt....
De grijze container voor onze
deur verdween jammer genoeg, dus nu maakte erik zoals ze dat hier
zo mooi zeggen een ecologisch eiland !
In het voorjaar van 2010 organiseren we samen met kunstenares Linda Blokken een cursus tekenen en schilderen in het midden van Italië.
Temidden van het prachtig Marchigiaans heuvellandschap kunt u tijdens
een week vrij werken onder individuele begeleiding en kennis maken met
verschillende materialen en technieken; acryl, aquarel,..
Van zondag 6 juni tot en met zaterdag 12 juni 2010. Wie geinteresseerd is, kan altijd een kijkej nemen op onze website: www.lagirandola.eu
In januari vertoefden we even in Nederland voor een familiefeest:
Februari:
Ravenna is niet zo ver, dus ideaal voor een daguitstap!
Maart:
Zonnige dagen dus even de top van de Monte Murano verkennen en fabriano bezoeken:
April:
Hoog tijd om de eeuwenoude olijfbomen te laten snoeien !
Mei:
Dankzij het warme weer gaan we een naar het strand van de Monte Conero en eten er een gelato. Tevens missen we de open deur dag niet van de kruidenboerderij !
Juni:
Erik knapte de pizzahoek op, want de pizzafeesten stonden weer voor de deur.
Juli:
De zonnebloemen lieten zich van hun mooiste kant zien en de pizzafeesten brachten weer veel plezier.
Augustus:
Honderden kilo's gnocchi's maakten we op de Scampagnata van Poggio en wekelijks konden onze gasten wijn proeven in de wijngaarden.
September: Het trouwfeest van mijn ex-collega bleek het hoogtepunt van de maand.
Oktober: We bleven feesten èn het wijnfeest èn een gouden bruiloft !
November:
Eindelijk konden we eens mee wandelen met de wandelgoep of de podisti van Cupra. Een plezante bende !
December:
We bezochten de leukste kerstmarkt die van Castelbellino, maakten de warmste kerstdag mee, wel 20 graden, Urbino werd bezocht en dan was het weer buon anno a tutti !
Olijven plukken en dan naar de molen met de traditionele methode Elke zaterdagmorgen wandelen emt de podisti en dan feesten emt hen: Ascoli Piceno de witte stad uit de Marche en de olive Ascolane.
Dit
jaar wisselde het aantal olijven van plaats tot plaats, onze bomen
flink teruggesnoeid leverden slechts een schamele oogst op dwz 21 kg,
net genoeg voor 2,5 kg olie. Onze vrienden daarentegen die ik hielp
met het plukken verdronken in hun olijven: 1150 kg oftewel 184kg
olie.
Zij
brachten die jaarlijks naar een olijfoliemolen in San paolo di Jesi
waar ze tussen 2 verwerkingsmethodes konden kiezen : de moderne
eigenlijk de meest geschikte voor biologische geteelde olijven,
alles gebeurt dan volgens een gesloten systeem en met de
centrifuge. De traditionele wijze waarbij molenstenen de olijven
maalden en de persing geschiedde door middel van matten.
Deze
molen kon men het hele jaar door bezoeken met een goed Engels
sprekende eigenares ! De versgeperste olie geurde door heel de molen
heen en smaakte buonissimo op de bruschetta's die men er kon proeven.
November
betekende tevens bijna het einde van het toeristisch seizoen, en dus
ook minder gasten. We konden dan ook eens met de podisti van Cupra
wandelen, een groepje vrienden die vorig met zaterdagwandelingen
startte. Algauw ging dat van mond tot mond en groeide het groepje
wandelaars dat elke zaterdag vertrok. Het werd zelfs een
internationale wandelgroep. Wij werden ook regelmatig gevraagd, maar
ja zolang we het ontbijt verzorgden op zaterdag voor onze gasten.
Maar
nu konden we dus mee ! De meesten kenden we wel, Alberto de
echtgenoot van mijn huisarts bleek de gids, wekelijks stippelde hij
al een wandeling uit in de buurt. Gemiddeld tochten van een 16-tal
km en dat in heuvellandschap. Kurt, een Duitser, ontwierp zelfs een
website met de wekelijkse beschrijving van elke wandeling èn de
bijbehorende foto's. www.castiglionidiarcevia.it/cupra/
Elena
zorgde voor de wekelijkse mail met de uitnodiging enz....
We
merkten het meteen, een toffe groep enthousiaste mensen waarin
men onmiddellijk opgenomen werd. Feestvieren deden de podisti ook
graag en zo besloten ze om het laatste weekend van november hun
1-jarig bestaan te vieren in een piepkleine pizzeria.
Aanvankelijk zouden er 60 personen komen doch de avond zelf kon de
ober extra tafels en stoelen tevoorschijn toveren want we bleken met
70 te zijn. Allemaal wandelaars ?? Nee maar ook sympathisanten waren
welkom.
Eerst
verschenen ze met de pasta, hier at men dikwijls nog pasta vòòr de
pizza....Daarna konden we genieten van de prachtige fotomontage van
Riccardo , foto's van de verschillende wandelingen met bijbehorende
muziek. De pizza's volgden en tot onze grote verbazing verscheen
hierop Rita met een zelfgebakken taart die de diehards van de
podisti voorstelde . Smullen dus. Ivana zorgde natuurlijk voor een
emotionele speech, op héél dat jaar hadden ze slechts 2 keer regen
gehad.
Het
feest liep nog lang niet ten einde, Gea reikte nog enkele medailles
uit op een ludieke manier aan de gids, de webmaster en onze emailster
.
Geen
feest zonder muziek, dus werd er nog gedanst en gezamenlijk karaoke
gebruld. Ambiance verzekerd met deze groep.
De
volgende dag feestten wij vrouwen door: Gea nodigde ons allemaal
uit op een Aziatische kookcusus, we leerden nasi, tjap tchoi klaar
maken, loempia's...... en natuurlijk begeleid met wijn en muziek en
dansen maar !!!!
Einde
seizoen dus ook weer tijd voor uitstappen: naar Ascoli Piceno deze
keer, de zuidelijkste stad van de Marche. Hier werden de gebouwen
voornamelijk in travertijn steen opgetrokken, een wit gesteente uit
de buurt. Men merkte meteen de gezellige sfeer en één van de
mooiste piazza's van Italia . Culinair is Ascoli vooral door de
olive ascolane beroemd. Het gaat om grote eetolijven (dus minder
geschikt voor olie) die helemaal geschild worden, zodat de pit eruit
valt. Men maakt dan een vulling van verschillende soorten gehakt en
kruiden, die draait men tot een balletje en eromheen doet men
opnieuw de olijvenschil . Vervolgens in het paneermeel en frituren
en dan is het echt smullen !
Koning
Winter staat nu aan de voordeur te trappelen, de warmste
novembermaand ooit , is dan ook definitief voorbij.
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Mijn
zus uit Umbria wilde naar de film in Perugia. Op internet had ze
gezien dat de film om 16.55 begon. Dus zij op tijd met haar kinderen
naar de bioscoop. Doch daar aangekomen zag ze dat de loketten pas
openden om 17 uur . Boven het loket kon ze in de zalen kijken en
tot haar grote verbazing zag ze dat de film wel degelijk al startte
om 16.55 !!!! Stond men in een lange rij aan het loket had je
waarschijnlijk al een heel deel gemist als je in de zaal kwam...
de
acteur Dustin Hoffmann mocht in een reclamespot over de Marche
meespelen. (de kosten van dat filmpje rond de 1,5 miljoen euro...)
Hij werd geinterviewd en één van de vragen was of hij ooit een
film zou draaien in Urbino ? Zijn antwoord in het Engels: I do'n t
think so, it would ruin the city....de Italiaanse vertaling: een
film maken zou hier tof zijn ...
Tevreden
konden we terugkijken op de waarschijnlijk nu wel allerlaatste
feesten: het wijnfeest en de gouden bruiloft van Eriks ouders !
Het
op één na oudste wijnfeest van heel Italia stond dit jaar gelukkig
goed aangeschreven bij de weergoden, warm en zonnig betekende meteen
meer bezoekers, dit gecombineerd met het optreden van een populaire
groep (althans bij de Italiaanse jeugd) Zero Assoluto kregen we in
Cupra zelfs files van beneden aan de heuvel tot boven !!!!! De bakker
van Cupra sloot zich zelfs 3 dagen op in de bakkerij en bakte zomaar
8000 broodjes, voor het eerst maakte hij het feest zelf niet eens
mee. Op zondagavond had ons kraampje bijna geen eten meer om te
verkopen....kortom tevredenheid bij de standhouders.
We
waren nog niet uitgerust of het volgende feest kondigde zich al aan,
50 jaar trouwfeest van Eriks ouders. Om alles te versieren kwamen de
ouders al wat op voorhand af. Onze capanna , of bijschuurtje
onderging weliswaar deze lente een verfraaiing met de pizzaoven,
doch de zijkanten en voorkant staken nu eventjes pover af. Die dan
ook even mooi gevoegd, ijzeren deur eruit voorlopige oude ramen erin
gezet en ons Fiatje 500, het stationwagen model mocht er na 8 jaar
weer uit. Met de hulp van de Fiat Doblò, trokken we en duwden we
het autootje in de nieuwe verblijfplaats, de hooischuur.
Uitstapjes
maakten we natuurlijk ook, midden oktober wees de thermometer nog 26
graden aan !
Het
Nationale Natuurpark Il Gran Sasso in de regio Abbruzzo stond op ons
programma. Meer bepaald de hoogvlakte van Campo Imperatore, waar
Mussolini ooit gevangen werd gehouden en dmv een spectaculaire
ontsnapping door Duitse piloten kon ontvluchten. Hier konden we
zelfs bergen van 3000m en hoger aanschouwen. Al rijdend tussen de
geitenkuddes genoten we van de prachtige landschappen èn de
besneeuwde toppen. Op de bewuste plek had het net gesneeuwd en waaide
een ijzige noorderwind, eventjes wat foto's maken en dan toch gauw
rechtsomkeer, naar het meer zonnige dal, richting Aquila, waar in
april de aardbeving vele slachtoffers maakte. We wilden er geen
ramptoeristische tocht van maken, dus reden we aan de rand van de
stad, maar de tenten stonden er wel ! En enkele beschadigde gebouwen
ook, blij dat we dat zelf niet moesten meemaken.
De
volgende uitstap lag dichter bij huis, in Chiaravalle, waar ze 180
jaar tabaksfabriek vierden. Ooit één van de grootste werkgevers,
tegenwoordig bood het nog slechts werk aan tientallen. De opendeur
dag was interessant, jammer dat de fabriek niet functioneerde, we
kregen de uitleg van één van de personeelsleden. Aan de ingang
stond de Guardia della Finanza , de belastingpolitie, goed wakend
dat niemand sigaretten mee smokkelde. Je mocht aan het einde wèl
de verschillende merken proberen, doch als niet rokers.....
Dè
feestweek brak dan toch aan, de familieleden, broer, zussen, oom en
tantes en nicht sijpelden langzaam in de Girandola binnen, mèt auto
of per vliegtuig. De woensdag maakten we ons allemaal piekfijn in
orde, maar eerst werden Erik en ik nog onverwachts in de bloemetjes
gezet door de familie, voor het 10 jaar Italiaans avontuur. Een
mooie sorpresa.
Marina
en Gino van het restaurant in Mergo wachtten ons op. De tafel
feestelijk gedekt en de feestmaaltijd kon beginnen, heerlijke
antipasti, 2 soorten primi waarbij de verse ravioli's met
truffelsaus de kroon spanden ! Dan een pauze waarbij we samen een
Hollands lied mochten zingen,met aangepaste en dan de
trouwplechtigheid overdoen van 50 jaar geleden in een ludieke context
!
Kado's
uitgedeeld en we konden verder naar de secondo en de huwelijkstaart
en dan alles verteren met de zelfgemaakte grappa della casa.
's
Avonds aten we uiteraard niets meer ! Het fest eindigde eventjes met
een klein staartje, één van de tantes viel, waardoor we de volgende
dag de spoeddienst in Jesi uitprobeerden, weliswaar in zeer oude
gebouwen , maar de zorg op zich mocht er wel zijn en iedereen
uitermate vriendelijk. De terugtocht naar Nederland van de tantes
verliep dan ook met ambulance en lijnvlucht.
Voor
de rest eindigde gelukkig alles positief en konden we na enkele
dagen afscheid nemen van iedereen.
Het
weer veranderde ook helemaal, de herfst trok ook de Marche binnen !
Doch de eerstvolgende zonnige dagen zouden we niet op onze lauweren
kunnen rusten, doch aan de olijvenoogst beginnen.
Tot
de volgende keer
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
de
wekelijkse markt vond , vòòr en nèt na het wijnfeest op een
andere plek plaats dan de officiële.
Dus eindelijk op een illegale plek. Tijdens die dagen stonden dan
ook niet de politieagenten de standplaatsen toe te kennen aan de
kraamhouders, doch de gemeente werkers, de politie had die dagen nèt
altijd verlof.
Op
de loterij van het wijnfeest konden weer allerlei prijzen gewonnen
worden. Deze keer stond de dag erna iemand aan ons hek, ze had een
ganzenbord gewonnen doch de spelregels stonden uitsluitend in het
Nederlands geschreven...
de
tante en oom van Erik hadden tijdens elk verblijf hier problemen
met de banken. Deze keer accepteerde de bankautomaat de kaart niet
en slikte het meteen in, ondanks de juiste code en en de reeds
begonnen verrichtingen. Attendere prego verscheen op het
scherm, even wachten, tja dat werden 5 minuten, 10 minuten, dan toch
even in de bank gaan, doch daar wilde men eerst niet geloven, nee
wacht u maar hoor, maar ja een half uur, nog langer, uiteindelijk
opende de bankbediende de automaat maar vond eerst niets, nee hoor
geen kaart, doch ze had die toch ingestoken ??? attendere prego
stond nog altijd op het scherm, tja dan toch maar weer de
automaat openen en gelukkig de kaart werd nu wel gevonden !!!!
Tijdens
onze uitstap naar de Abbruzzo hield de politie onze auto staande.
Of we onze passen even konden tonen ? Had de agent beter niet kunnen
vragen, Erik had zijn Nederlandse pas bij, Eriks ouders de
Nederlandse identiteitskaart en ik een Italiaanse, de computer op
het politiekantoor kon overuren draaien !!!
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
