verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
17-09-2011
Geen Maasrun
Doordat ik eindelijk naar de kine ben getrokken, en dit nogal intens is, is de Maasrun geen optie meer. Doodjammer natuurlijk. Hopelijk komt het trio erna, de Passereljogging, gevolgd door Oostende Marathon en de Ekiden, niet in het gedrang. Normaal moet dat mogelijk zijn. Maar dat zal sowieso ook "gene vette" worden. Tussen de sessies door mag ik af en toe wel lopen, foefel ik een beetje met de intensiteit , maar het is toch niet makkelijk doordat de behandeling toch wel tot de nodige ongemakken leidt. Maar de heup, de hamstrings en de onderrug beginnen duidelijk terug los te komen. Ongelooflijk dat ik in zo'n staat zo'n lastige marathon als Gaia heb kunnen afwerken. Gaby, die in de praktijk van Muriel Bagi in Maasmechelen werkt, heeft al ongelooflijk werk geleverd. Jammer genoeg is dinsdag haar laatste dag, maar ik hoop dat Muriel tijdens de laatste sessies niet veel werk meer aan me gaat hebben.
Ondertussen hier thuis de nodige shit meegemaakt. In zo'n situaties leer je je vrienden kennen. En mooie reacties van mensen waarvan je het niet verwachtte, jammer genoeg soms ook geen reacties van mensen waarvan je het wel verwachtte. Het zij zo. Het maakt sommige dingen alleen maar makkelijker en duidelijker, ook wat het lopen betreft. Sommige voorzetten hoeven alleen maar te worden binnengesjot, maar als bepaalde mensen steeds maar blijven missen, alleen voor doel en zonder keeper voor zich, dan kun je beter geen voorzetten meer geven en zelf proberen te scoren. Genoeg geraaskald, het voorgaande zal gene mens begrijpen .
Morgen nog eens proberen te lopen, maar dat zal niet simpel zijn, Gaby heeft vanalles bij me geforceerd, dat was natuurlijk de bedoeling. Zo vrijdagavond nog een lange duurloop afgelegd van 2u13', maar dat is niet simpel als je enorme pijnlijke plekken hebt. Vandaag met onze Tomas gaan fitnessen, maar hij heeft als 6-jarige meer kunnen doen dan mij, want echt àlles zat vast. Ik zal mijn best moeten doen om hem op de kidsrun van de Maasrun te kunnen volgen .
Manmanman, wat een zware wedstrijd was me dat in Gaia Park. Achteraf ook moeten voelen. Zondag en maandag sowieso niet kunnen lopen, alleen maandag wat gaan fietsen. Dinsdagavond dan wat gaan lopen, maar blijkbaar wat te vroeg. Een verrekkingske opgelopen in de linkerbil. Donderdag nog geen beterschap. Zaterdag met femme en kids gaan fitnessen, dat was een eeuwigheid geleden. En vandaag blijkt dat ik op sommige toestellen wat te ver ben gegaan , heb enorme last van mijn rechterbil en van krampen in het rechterbeen.
Nu, volgende week zal die Spielerei wel wat zijn afgelopen, en kunnen we terug verdergaan, met... de voorbereiding op Oostende! Daar wordt op 9 oktober voor de eerste maal een marathon gelopen, en we gaan van de gelegenheid gebruik maken om Oostende eens te leren kennen, en dit vanuit iemands appartement dat vlakbij start en aankomst zou liggen.
Jo Schoonbroodt was deze week nog aan het polsen om deel te nemen aan Meerssen Marathon. Heel wat deelnemers daar aan de nevenwedstrijden, de 5/10 en vooral de 26 km, gek genoeg is de belangstelling voor de marathon heel wat minder. Nu, Jo, ik zou héél graag deelnemen, maar als ge zoudt voelen wat ik nu voel, is dat zondag uitgesloten . Lijkt me wat te veel van het goede, anders: heel graag. Volgend jaar moet dat er zeker van komen. En de wedstrijd zàl volgend jaar doorgaan, daar ben ik van overtuigd. Mich is me nu aan het overtuigen om de 26 km mee te doen. Dat zou eventueel nog kunnen misschien, maar ideaal was om aan de aflossingsmarathon mee te doen. Maar dat hoeft nu niet meer.
In elk geval zijn we weer vertrokken, en hoop ik volgende week, hopelijk blessurevrij, weer te kunnen opbouwen, niet alleen naar Oostende maar ook naar andere wedstrijden toe zoals de Maasrun en de Passereljogging, waar ik hoop dit jaar hetzelfde beeldje te kunnen krijgen als de voorgaande twee jaren .
, maar het is toch niet makkelijk doordat de behandeling toch wel tot de nodige ongemakken leidt. Maar de heup, de hamstrings en de onderrug beginnen duidelijk terug los te komen. Ongelooflijk dat ik in zo'n staat zo'n lastige marathon als Gaia heb kunnen afwerken. Gaby, die in de praktijk van Muriel Bagi in Maasmechelen werkt, heeft al ongelooflijk werk geleverd. Jammer genoeg is dinsdag haar laatste dag, maar ik hoop dat Muriel tijdens de laatste sessies niet veel werk meer aan me gaat hebben.
. Lijkt me wat te veel van het goede, anders: heel graag. Volgend jaar moet dat er zeker van komen. En de wedstrijd zàl volgend jaar doorgaan, daar ben ik van overtuigd. Mich is me nu aan het overtuigen om de 26 km mee te doen. Dat zou eventueel nog kunnen misschien, maar ideaal was om aan de aflossingsmarathon mee te doen. Maar dat hoeft nu niet meer.
.
