verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
27-08-2012
Olympische aflossing
's Vrijdags hadden we een bbq met de lopersgroep van Jos. En daar werd heel wat gedronken . Op gegeven moment werd de idee geopperd om een aantal ploegen samen te stellen voor de olympische aflossing van de Atla-meeting 's anderendaags. Voor ik het wist, zou ik de 800m gaan lopen, gevolgd door Bart W (400m), Guido G en Dirk M (beiden 200m). Gevolg: een aantal tegenstanders op de 800m kwamen me spontaan extra Duvels presenteren ... Die ik dan ook even spontaan opdronk...
Gevolg: ziek! Ziek, zaterdag... Helemaal ontregeld, hoofdpijn, niet kunnen eten, kokhalsen bij het gedacht aan alcohol. Misschien wel een katertje? Nee, een serieuze kater, met alle problemen vandien. Gelukkig was de aflossing pas 's avonds laat, maar toen ik aan het vertrek stond, was nog vanalles ontregeld. Doel: geen goede tijd, want dat zat er al helemaal niet in, maar toch proberen om Rene en Michael te kloppen. Volgens mij is er zelfs een weddenschap met Michael lopende...
Vertrek was alcoholisch moordend... Michael en Rene gingen in het kielzog van Leo mee, en ik kon helemaal niet aanpikken. Na 200m hadden ze zo'n 20m voorsprong. Ik vreesde toen het ergste. Toch kon ik toen beetje bij beetje terugkomen. Bij 400m pikte ik bijna terug aan, bij 500m stak ik beiden voorbij, om toch nog redelijk te finishen, en bijna zelfs terug bij Leo te geraken. Leo, die die dag wel reeds 28 km had getraind, maar liever dat dan een kater . Michael pakte opnieuw uit met zijn ondertussen legendarische eindjump, maar te laat! Weddenschap gewonnen! Ben benieuwd of de andere partij zich die nog herinnert . Tijd: ietske onder 2'30", eigenlijk schandalig, maar gezien de "uitzonderlijke omstandigheden"...
Conclusie: niet te doen, een wedstrijd lopen op basis van alcohol. Hopelijk nooit meer , want dat is echt geen lachertje.
Op deze bijna-warmste/heetste dag sinds de metingen trokken we naar het verre Lommel voor het PK aflossingen. Atla traditioneel zeer ruim aanwezig met liefst 43 ploegen. Heidi behaalt samen met Carin/Annie/Olga goud op de 4x800m, ik samen met Jos D/Michael/Leo op de 4x1500m. Maar wat hebben we ervoor gezwoegd! Na een even hete douche trokken we terug richting Lanaken, waar we nog werden getrakteerd op een overheerlijke bbq! P.S. Eindelijk Frans Pasmans, tot nu een digitaal iemand uit Nl. Brabant, eens in levende lijve ontmoet!
Niet teveel woorden aan vuil maken, de foto's zeggen genoeg . Prachtige organisatie. Magnifiek parcours. Verschrikkelijke afdalingen. Marteling voor àlles, maar vooral voor de achillespezen. Krampen tijdens laatste ronde, ondanks héél veel drinken onderweg. Warm. Ondanks de miserie kijk ik nu al uit naar de volgende editie... Laat maar komen, Micha/Joeri!
Ja ja, ik met mijn groot bakkes alweer. "Ik ben daar gewoonweg niet voor gemaakt", "nooit meer", "hou me tegen als ik weer zo'n rare plannen heb", enzovoorts enzoverder... Ondertussen ingeschreven voor de eerste Coal Miner's trail, 46 km over de terrils van Waterschei en Zwartberg, meer dan 700 hoogtemeters, met een achttal beklimmingen van de terrils... Initiatief van Micha Havreluk, Joeri De Coninck e.a., de joggingclub van Genk. Prachtig initiatief, kijk maar eens op http://www.cmtrail.be, toen ik die site bekeek kon ik niet anders dan me in te schrijven , had eenvoudigweg geen keuze . Doel: het deze keer eens vlot uitlopen, zonder te moeten wandelen, zonder krampen te krijgen, en eens gezond en wel aan te komen. Gezien het parcours en de afstand geen sinecure, maar toch gaat dat lukken Hierna alvast enkele sfeerbrengers, zeg nu zelf, hoe kun je hieraan weerstaan?
Véél te vroeg moeten opstaan, na een zeer korte en woelige nacht. In Stein aangekomen, de andere deelnemers begroet, waaronder nog 4 Atla-ers Gust, Bart, Benny en Ghislain. Els had jammer genoeg verstek moeten laten gaan. Over de wedstrijd kunnen we kort zijn: rustig en soepel gestart, doch nog zeer suf, tot Meeswijk gewoonweg verstandig gelopen. Daarna een tijdje moeten wachten voor de oversteek via het veer, waardoor tempo serieus werd gebroken. Daarna in toch wel serieuze vaart tot km.-punt 25, Voulwammes, met de wind volop tegen. In het gezelschap van Gust, die ondanks het gemis aan trainingen toch goed kon volgen. Daarna terug richting noorden, en na 30 km begon het toch wel moeizaam te gaan. Ondanks dat ik de handrem constant had aangetrokken. Na 35 km moesten we met een bootje de Maas oversteken. Dit was niet simpel, we moesten zelf de Maas inspringen om in het bootje te geraken, en natuurlijk er terug uitspringen, het water in. En toen was mijn pijp helemaal uit. Steken, krampen, ongelooflijk gewoon. Bij mij meestal/altijd tekenen van uitdroging, en alhoewel ik veel had gedronken onderweg, was het inderdaad weer zover. Ook wel dankzij de felle wind, over de regenbuien zullen we nog maar zwijgen . Ik zei Gust om maar door te lopen, het had geen zin om bij me te blijven. En toen begon de calvarietocht pas echt. Wat heb ik die laatste 15 km àfgezien ! 6 km voor het einde is Bart me ook nog gepasseerd. Heb zo'n 15 keer moeten stoppen, om daarna eerst te stappen en dan te proberen om héél voorzichtig terug te beginnen joggen. Ongelooflijk gewoon. Bij de laatste bevoorrading enkele cola's binnengespeeld, zodat ik de laatste km's toch iets minder heb moeten stoppen ...
Uiteindelijk toch met een goed gevoel gefinisht, en reuzetrots op de Atla-maatjes, want die hebben stuk voor stuk een geweldige prestatie neergezet. Ghislain dérde! Gust 7de, Bart 8ste en ik werd nog net 9de. Voor de rest van de zwalpende bende waaronder Benny die nog knap 13de werd. Achteraf bleken we ook nog het ploegenklassement te hebben gewonnen. Het werd dus nog gezellig, temeer daar de vierende Han Frenken en Stichting Ultraloop Stein hadden gezorgd voor een wedstrijdje waar nog lang over gepalaverd zal worden, én ze hadden ervoor gezorgd dat de inwendige mens heel goed versterkt werd achteraf. Maar die spieren en die gewrichten achteraf, man man man toch! En ik heb nauwelijks gelopen ...
Conclusie: ik ben echt niet voor dat lange werk gemaakt. Ik verbruik gewoonweg veel te veel, en zweet veel meer dan de doorsnee medemens. Waardoor de zoutvoorraad heel snel slinkt, enzovoorts enzoverder, met alle gevolgen vandien. Het zij zo, 'k zal nooit een Spartathlon kunnen lopen. Jammer maar helaas. Maar dat zal me niet beletten om vele andere leuke en mooie wedstrijden te lopen, en er vooral van te genieten (achteraf). En me misschien toch af en toe nog eens zo'n folieke te permitteren .
Zaterdagmorgen het grote avontuur. En dan nog vlakbij: 50 km langs beide zijden van Maas en Julianakanaal, en dat allemaal ter gelegenheid van Han Frenken van Stichting Ultraloop Stein die 50 jaar jong wordt. Nog nooit heb ik zo ver gelopen. Daarom is het resultaat ook minder belangrijk. Vlot aankomen, gezond aankomen, geen blessures oplopen, en er zolang mogelijk van proberen te genieten. Daarom: met de rem op vertrekken. Altijd het moeilijkste . Wat we allemaal mogen verwachten is me nog niet zo duidelijk, we moeten namelijk ook twee maal de Maas oversteken. Een keertje via het veer in Meeswijk (denk ik toch), maar er is ook sprake van een keertje de Maas oversteken zonder dat er een veer of brug in de buurt is . Ben benieuwd, heb hier in elk geval heel lang naar uitgekeken, hoop alleen dat ik me niet "kapot" ga lopen.
. Op gegeven moment werd de idee geopperd om een aantal ploegen samen te stellen voor de olympische aflossing van de Atla-meeting 's anderendaags. Voor ik het wist, zou ik de 800m gaan lopen, gevolgd door Bart W (400m), Guido G en Dirk M (beiden 200m). Gevolg: een aantal tegenstanders op de 800m kwamen me spontaan extra Duvels presenteren 
. Michael pakte opnieuw uit met zijn ondertussen legendarische eindjump, maar te laat! Weddenschap gewonnen! Ben benieuwd of de andere partij zich die nog herinnert 
. Tijd: ietske onder 2'30", eigenlijk schandalig, maar gezien de "uitzonderlijke omstandigheden"...
trokken we terug richting Lanaken, waar we nog werden getrakteerd op een overheerlijke bbq! P.S. Eindelijk Frans Pasmans, tot nu een digitaal iemand uit Nl. Brabant, eens in levende lijve ontmoet!
.
Hierna alvast enkele sfeerbrengers, zeg nu zelf, hoe kun je hieraan weerstaan?
. Ik zei Gust om maar door te lopen, het had geen zin om bij me te blijven. En toen begon de calvarietocht pas echt. Wat heb ik die laatste 15 km àfgezien 
.
. Ben benieuwd, heb hier in elk geval heel lang naar uitgekeken, hoop alleen dat ik me niet "kapot" ga lopen.
