Het nieuwe model van BMW misschien, een roos snoepje of een zacht gekookt ei, ge moet er hier niet lang voor zoeken. De volgende lading vreemde voertuigen van de nabije toekomst
Troosteloos, zielloos, karakterloos, zijn er nog dingen toepasbaar op deze stad? Ik kwam op tripadvisor een recentie tegen over Tengzhou met daarin de 15 meest belangrijke attracties van Tengzhou, de schrijver kwam van een andere planeet geloof ik. Al wat ik hier kan zien is geweldig grote bouwprojecten waar geen kat is in geïnteresseerd en niemand in wil/kan wonen, op enkele uitzonderingen na. Het verval zit er na enkele jaren al in, de straten krijgen namen zoals "Gold street" , "Nirwana road" , "Tixian Garden"en zo voort. De nieuwe winkels voorzien van eigen gemaakte copyen van reclamepanelen van MacDonalds, Cartier, Valentino, Häagen Dass, Kenzo, ..........en Dat na 500 meter zie je deze terug verschijnen aan weerom andere, leegstaande winkels. De mensen die hier wel leven zitten in kleine huisjes ter grootte van een staanplaats voor de auto, boven een klein groezelig winkeltje waarin je een allegaartje van producten kan kopen waar je flink wat fantasie voor nodig hebt om het gebruik ervan te achterhalen. Ben ik weerom te negatief? Dat komt van teveel boeken te lezen in een hotel waar het niet storen signaal betekent dat ze bellen om te vragen wanneer ze mogen storen.
8 augustus is een mijlpaal in de geschiedenis van Haoda LDPE plant. We zijn fier u te mogen meedelen dat we het punt bereikt hebben van de totale mechanische compleetheid van de fabriek. Hoor ik daar sceptische opmerkingen en hoongelach? Hoor ik daar verholen kritiek en wanklanken aan het adres van de kameraden van de PRC. Laat ons samen het heugelijke feit vieren door mooi in de rij te staan, bij 36°C in den vollen zon en de toespraken aanhoren en ons verder voorbereiden op de toekomst. De opstart komt er nu echt aan, het worden drukke weken.
Het is even teveel voor Corneel.
Vandaag hebben ze (de Chinezen, de leider, het systeem, de halstartigheid enz.)
me bijna aan het huilen gekregen.
Wat is er zo moeilijk aan een postzegel plakken, een briefkaart versturen?In heel de wereld doen ze het, in het
kleinste dorpje in de Thar woestijn, er staat een postbus in Geysir in Ijsland,
ik heb nog brieven liggen, opgestuurd door mijn lief vanuit St.Petersburg, toen
er nog een ijzeren gordijn was en de roebel enkel in de officiële banken kon
aangekocht worden.Wat is er dan zo
verdomd moeilijk aan?
Zes weken, drie dagen en anderhalf uur in het hoofdpostkantoor van Tengzhou,
drie maal herschrijven , zeven man/vrouw die hun zegje moeten komen doen, tot
er iemand van de andere klanten binnenkomt met een smartphone (hatelijke
dingen, maar hier komen ze van pas, volgende keer neem ik er zeker ene mee, met
VPN verbinding dan nog) om Belgium en Antwerpen te vertalen.
Ze zitten dus nu wel op de post, maar of ze aankomen is nog een andere vraag.
Ik heb op dit ogenblik behoefte aan mijn vrouw(en), een motorritje met open
vizier en een wisky, in die volgorde.
Is 11.00 uur nog te vroeg om te beginnen drinken? Snik.
Ok, OK we zijn wat afgekoeld en Bjorn( B-John voor de Amerikanen) en ik gaan samen een rit maken, met mijn nieuw herstelde fiets. We zijn dapper en gaan op het voorheen zo vettig weggetje. Door de droogte ligt het hard en schieten we snel op. Na een goed uur stoppen we even en keren om. De lucht boven Tengzhou ziet zwart, donker zwart en na 10 minuten vallen de eerste druppels, we schuilen even in een kot, maar moeten verder en 5 minuten later zijn we doorweekt. Maar dat is niks, het is de ondergrond die in een mum van tijd veranderd in een gele smurry die plakt als bizonkit, met een geur zoals alleen modder uit een rivier kan ruiken. Aangekomen aan het hotel glippen we via de ondergrondse parking binnen, want we durven niet via de lobby te gaan. Raar, ik voel me toch weer iets beter, haja
Ik heb er juist 4 Chinese nachten opzitten om te blowen, en nee het is niet wat je denkt, geen verboden middelen van Nederlandse makelij maar op de plant (=fabriek) alle nieuwe leidingen doorblazen met stikstof. Hiervoor wordt stikstof opgedrukt tot 180 bar om dan met geweld er uit te worden geblazen, vandaar blowen. In een autoband zit zo ongeveer 1.8 bar, dit is 100x meer en als je al eens een autoband hebt weten ontploffen dan kan je wel een voorstelling maken van het hels lawaai waarmee dit vergezeld wordt. Geloof het of niet maar tussen al dat geweld liggen hier mensen te slapen, een nachtshift dient toch niet om te werken zeker!!! Als er van de 15 man die hier zijn er drie wakker zijn, waarvan twee op hun GSM'eke aan spelen zijn en er is er eentje echt iets aan het presteren mag je blij zijn. Overal liggen ze, in jassen gedraaid, enkele stoelen bijeengeschoven, op enkele stukken isolatiemateriaal, een manual met instructies dubbelgevouwen onder hun hoofd als kussen, of nog beter, een kussen van thuis meegebracht, je kan het zo gek niet bedenken. De bewakingsfirma komt in de gang liggen ronken, zijn T-shirt half opgestroopt zodat alle hinderlijke details zichtbaar zijn. En wij maar proberen wakker te blijven en langs de controlekamer te gaan om nog wat uitleg of andere zaken te verschaffen, vergeet het, het is er trouwens niet mogelijk om langer dan een half uur geconcentreerd te werken wegens de aanhoudende alarmen, sommige gaan wel om de 20 seconden aan en uit, en niemand kijkt ervan op. Binnen 14 dagen moet dat ding hier opgestart worden, ha, het zal mij benieuwen, misschien wordt er wel iemand wakker en schiet in aktie, tot dan blijven we vewonderd kijken naar deze "Nieuwe Wereldorde"
Afspraak in de lobby, vanwaar we met de bus, op uitnodiging
van de plantmanager naar restaurant Jin Lin, Hangsan gaan.Specialiteit zijn de streekgerechten van
Sanshi, uit de Hunan provincie.De area
is bekend voor zijn tarwemeel en de daaruit gemaakte noedels.
Er stond ons een piece montée te wachten die niet zou misstaan op een chique
bruiloft bij ons.
Maar eerst kregen we een copieuze maaltijd voorgeschoteld.
Aan een grote ronde tafel gezeten, met in het midden een draaiend deel, worden
er achtereenvolgens een keur aan vlees, vis, groenten, gevogelte en niet nader
te benoemen zaken geserveerd, het een al mooier gepresenteerd dan het ander.
Vlees van de dijen van de eend, eendetong (taai man, taai en weinig smaak), het
laatste stuk van de eend, zeer zacht (als het is wat ik denk dat het is ),
okra en yam, soep van zeekomkommer en voor de jarige volgens aloud traditioneel
gebruik, noedels, hoe langer de noedel die je in je mond kan krijgen, hoe
langer je leven.
En dus taart, veel taart, zo ergens tussen de vis en de inktvis in tomatensaus
en de gestoomde oesters.
Na veel glazen water en heildronks op de Chinezen, de firma,
de jarige en de werknemers sluiten we af met een nachtje op de plant, het werk
wacht niet en de job must go on.
KRAK
Gedaan met fietsen, 2e rit, na een half uur rijden langs een schoon
paadje, een soort draafpad, kom ik aan een vettig stukje, ontzettend plakkend
zand, zwaar en redelijk diep.Verkeerd
geschakeld, een tak, ik weet het niet, maar het resultaat blijft hetzelfde, een
gebroken derailleur.
Het kost me anderhalf uur om terug te raken en de fiets ietwat toonbaar te
maken (het had hevig geregend vannacht en vanmorgen) en dan op zoek naar iemand
die dit even kan fiksen.
De eerste , een Merida verdeler weigert, geen Merida voor mij sé, het zal hem leren,
bij de tweede meer succes, een Giant winkel die me meeneemt naar een achteraf
steegje waar er drie man op de grond zit, bij het licht van een klein peertje,
te werken aan elektrische brommerkes enz.
Op een half uur steekt er nieuwe derailleur onder, met nieuwe kabel, afgesteld,
ketting gesmeerd en v96 yuan lichter keer ik moe maar tevreden huiswaarts.
Cold, cold heart
Hard done by you
Some things lookin' better, baby
Just passin' through
And it's no sacrifice
Just a simple word
It's two hearts livin'
In two separate world
But, it's no sacrifice
No sacrifice
It's no sacrifice, at all
Elton John - Sacrifice
Feliç aniversari
Blij dat we dit samen mogen meemaken
Vandaag mijn fiets uitgepakt, in elkaar gestoken en een rit
gemaakt van een 3-tal uur.
Het was nodig na de laatste dagen op de plant, we zitten in de fase van
mechanical completion, dat is het punt waar de firma die de eigenlijke
uitvoering zegt; voor ons is alles gebouwd.En waar Haoda, waar wij dus voor werken en de eigenaars van de plant
zeggen, jamaar dat en dat en dat nog enz.
Er zijn ook andere contractorfirmas aanwezig, Zwitsers voor de compressors,
Honeywell voor het besturingssysteem en een Duitse, niet te noemen, firma die
de hogedrukpompen en leidingen levert en mee de montage opvolgt.
En het is deze laatste firma, die niet genoemd mag worden, die het een beetje
uithangt.Nadat gebleken was dat de
electrodes aan de reactor slecht waren en we deze door de reserves hadden
vervangen bleek dat door de regen ook deze na enkele dagen om zeep waren.Blijkt dat ze niet buiten gebruikt mogen
worden en slechts 50°C mogen zien.Dat
is dus mooi maar niet handig voor een reactor die tijdens opwarmfase 140°C
heeft en een leven in de gezonde buitenlucht spendeert, enfin, wordt vervolgt.
En deze firma, die niet genoemd mag worden, heeft een achterstand van een 8-tal
maanden, herinner u dat we normaal al eind februari zouden afreizen, heeft een
stukje pijp te klein gemaakt, echt waar een klein stukje maar, zon halve meter.Geen probleem, een klein tussenstuk is zo
gemaakt zal u zeggen, dat is correct, maar niet bij deze firma, wiens naam niet
genoemd mag worden, het stuk was zon 9 weken geleden besteld, werd dan direct
gemaakt, natuurlijk geen plobleem, en opgestuurd, vier weken toch nog maar eens
voorzichtig geïnformeerd, ach ja, we sturen het op, geen plobleem, 2 weken
geleden, heum, we wachten wel op dat stuk, hoe zit het ermee, ochja, dat stuk,
het is bij de spuiterij, dan direct inpakken en opsturen, geen plobleem,
volgende week donderdag in het er.Donderdag
kwam en u raadt het al, de krat gaat open en ..geen pijpstuk, even bellen,
euh, dat stuk, euh de verzender is dat vergeten, we zullen dat rechtzetten, euh
we dachten dat dat niet zo belangrijk was dat stuk, we zullen dat zo snel mogelijk
maken en opsturen, donderdag misschien
Dat, en de laat ons op zijn zachts zeggen, de arrogantie van de twee werknemers
van deze firma ter plaatse, maakt het moeilijk werken, temeer daar we nu het
doorblazen van alle leidingen (nodig om alle roest, vuil, lasslakken e.d. eruit
te blazen) nu in omgekeerde volgorde moeten doen door een ontiegelijk klein
leidingetje, en hoogstwaarschijlijk toch nog eens andersom, wat weer twee weken
achterstand kan opleveren.
Misschien nog maar even de fiets pakken om stoom af te
blazen.
de tijd staat niet stil, maar vooruitgang maakt een stad niet noodzakelijk mooier, toch vind je ook in deze miljoenenstad soms gebouwen die de tijd even doen stilstaan.
Althans de connectie in dit "superdeluxe" hotel. Na 5 dagen nog eens op het wereldwijdeweb geraakt, surprise, zelfs mijn mail kunnen openen, weliswaar van een volledig grijs scherm vertrekkend, de cursor zo ergens plaatsen waar ik denk dat hij moet staan om in te loggen, enter drukken en een weesgegroetje. Warempel de wereld gaat open. En nog eens op dit blog binnen geraakt. Ach en wee en oo, eerst drie huwelijken met veel geknal, maar de climax van mijn fustratie was de aanblik van een in onderbroek paraderende, niet zo appetijtelijke chinees zo net voor het ontbijt, op mijn nuchtere maag.
by the way, lotusbloemen zijn lekker, zowel de pitten, smaken een beetje naar kastanje als de zaaddoos. Maar of ze ook gezond zijn, mensen beginnen dan rare dingen te doen
Naar
het meer. Dat is het plan voor zondag 19 juli 2015.
Tengzhou Weishanhu lake.
Een van de 15 must-see in Tengzhou volgens tripadvisor.Behoort tot een van de zes grootste
zoetwaterreservoirs van China.Wereldberoemd voor zijn lotusbloemenvelden.
sMorgens een briefje laten schrijven aan de balie voor de taxichauffeur en wij
weg. 42 km van waar we zitten, een klein uurtje voor we aan het groot, glazen,
in beste Chinees communistische traditie opgerichte ticketbalie komen.60 yuan inkom en dan kom je dus niet aan het
meer, dat is wat verder, je komt in een rietveld / moerasgebied / vennenstelsel
of hoe je het ook mag noemen, vol met ijverig toeterende, toeristen
vervoerende, voetgangers vermorzelende busjes (toch als je niet snel genoeg
bent)
Een enkele rit naar het meer, welk meer, waar meer, naast een paar dokken en
een enkele vaargeul ter grootte van het kanaal Dessel-Schoten is er nog niet
veel van het meer te zien.
Voor een boottochtje van 10 minuten in een gammele, op steenkool varende,
schuit, daar bedanken we voor.
We wandelen terug naar de uitgang, niet zonder eerst langs de tempel van the
God of wealth and prosperity te wandelen waar we tegen betaling van het nodige
geluk kunnen worden voorzien. Aan de uitgang van het attractiepark gekomen,
geen taxi te vinden, dan maar op goed geluk een bus nemen in de richting
waarvan we denken dat Tengzhou.En
warempel, we komen uit aan de achterzijde van het station, in het centrum van
onze thuisbasis.Weerom een mooie dag
met een happy end en in veel Chinese huisgezinnen worden de fotos getoond aan
diegene die de vreemdelingen niet heeft kunnen aanschouwen.
Besluit; van het meer hebben we niks gezien, de manier waarop de area wordt
beheerd stemt tot nadenken. Maar wel
veel lotusbloemen gezien, heel veel lotusbloemen, zo veel lotusbloemen dat ge
begint op te eten.
Retourtje Shanghai om mijn workpermit op te halen. 13minuten om wakker te worden 22 minuten om met de taxi in Tengzhoudong te komen 3uur 25 minuten om met de trein in Shanghai statie te raken 1uur en 45 minuten om met de limousine naar het emigratiebureau te rijden. 45 minuten wachten op "Grace" van het kantoor te wachten 2 minuten 17 seconden om de zaak af te handelen. 7 minuten 14 seconden wachten tot Grace enkele copyen heeft gemaakt 2uur en 17 minuten file tot het station Shanghaihongquia 12 minuten aanschuiven voor een ticket 1uur 32 minuten in de hall wachten op de trein 3 uur 12 minuten treinen naar Tengzhou railway station. 19 minuten om af te dingen op de prijs van de taxi juist geen 13 uur onderweg, waarom? Juist Daarom
