Zijn er geen regels in China wat betreft het verkeer.  Zo lijkt het erop, maar natuurlijk zijn die er wel, alleen, ze worden nogal ruimschoots geïnterpreteerd.  Beeld u in; je kan je geen ergere doodzonde bedenken in het verkeer in Belgie.  Goed, u hebt deze doodzonde vast, door rood licht rijden, tegen de richting rijden, met de richting mee rijden, door een richtingsstraat rijden tegen de opgegeven richting, zonder te kijken op een straat draaien, elke 17 seconden op je hoorn drukken.  Dit is hier de normaalste zaak van de wereld, meer nog, hier overleef je niet als je je aan de regels houdt.

En, vooral niet vergeten, een voetganger en fietser maken geen deel uit van het verkeer, dus daar wordt helemaal geen aandacht aan geschonken.

Zijn er dan echt geen regels, jawel er zijn 2 belangrijke regels;

2 rules to obey in Chinese traffic;

1.       Don’t hit anything .

2.       Don’t get hit by anything.

29-10-2015 om 00:00 geschreven door FrankC  

Werken;

Misschien wel de meest onluisterende confrontatie die ik ben aangegaan.
Jurgen heeft in een van zijn mails mooi verwoord en het als volgt geschreven en ik kan het niet mooier;

The pursuit of delicate harmony.  Een rustig werktempo, afgewisseld met in de rij staan voor allerlei speeches, state of the art werkmateriaal en staalharde werkethos.

Maar toch, het volgende in de reeks te onthouden zaken;

·         1 man werken en 7 man kijken.

·         Geen respect voor andermans werk.

·         Middagslaapje op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen.

·         GSM’en, Smartphone’s en GSM’en, een hele dag en meer.  Honderden foto’s van schermen en van niks weten.

·         Branden, lassen en branden en ………………..een gaatje boren, wie doet dat nu, we branden er wel een gat in, we lassen er wel een beugel aan.

·         Gedaan met logisch denken, we doen zoals de “leader” het zegt.

·         “Pick up your fights” je kan toch niet alles naar je hand zetten, een harde les die je hier noodgedwongen wel moet leren, je kan niet alles winnen.

·         Na middernacht vind je hier niemand meer, maar om de waarheid geen geweld aan te doen, er was een (1) shift , een (1) operator, de “scarecrow” die altijd bezig was, soms was ik s’nachts een controle toer aan het lopen en dan scheen hij, verdoken op een of ander platform, naar je, met zijn zaklamp om te zeggen, kijk, hier ben ik.

28-10-2015 om 00:00 geschreven door FrankC  

Last man standing.

Het is zover,  mijn shipment is vertrokken met de meeste kleren ( enkel warme truien heb ik nog nodig) en allerhande spul,mijn  fiets, vliegers en zo meer, ge weet wel dingen die ge niet nodig hebt maar waarvan je denkt , dat kan in die vier maand wel eens van pas komen. En die ge dus laat verschepen en nu dus terug.

Dat betekent ook dat er een einde in zicht is. Ze zullen vanaf nu het heft zelf in handen moeten nemen.  Nog een paar zaken voorbereiden en begeleiden, nog een hoop vragen beantwoorden en huskadee, weg ermee.

Was ik enkele weken ronduit bezorgd en sceptisch , nu is dat deels verdwenen maar ik blijf ervan overtuigd dat het niet lang zal duren vooraleer ze in hun betweterij het grondig gaan verknoeien.
Hopelijk met enkel gevolgen voor productie en geen serieuze gevolgen voor mens en of milieu, dat wensen we niemand toe en zou ook niet mogen als ze de beveiligingen in dienst houden.
Hun grootste probleem ligt niet bij de reactor, maar bij alles wat erna komt, en om die problemen te omzeilen gaan ze liggen klooien met de reactor, met alle gevolgen vandien.  Zelfs nu we er nog zijn zijn ze , om het beleefd te zeggen, aan het foefelen, en zijn dan verbaasd dat we het bijna onmiddellijk merken.  Ach, het is een leercurve en ze zijn maar pas begonnen, ze zullen nog wel een paar keer vallen en opstaan, zolang ze alleen hun knietjes maar zeer doen is het niet erg, wat “moederkeszalf”  en weer verder.

En dan rest me de vraag, zou ik het weer doen, was het het waard.  Voorlopig vind ik dat zelf een behoorlijk moeilijke vraag.  Het heeft ontegenzeggelijk enkele behoorlijke nadelen.  Lang van huis weg, uw beste vriend en lief is al snel uw rechterhand, de fustraties, het eindeloos ergeren aan beterweters, ik kan nog steeds geen begrip opbrengen voor ronduit geknoei door mensen die ondanks goede (en goed bedoelde )raad toch het tegendeel willen doen.  Het gedraai en vlakaf liegen als je tot de ontdekking komt dat er tijdens de nacht toch brandbare producten gebruikt worden, tegen alle veiligheid in.  Ge weet wel(of ook niet) dat soort zaken waaraan een mens zich ergert.
Maar het heeft ook een gans scala aan voordelen, zo eens de baas mogen spelen.  Je leert op een korte periode ontzettend veel bij.  Je leert best wel interessante mensen kennen, niet echt veel chinezen moet ik toegeven.  Ge leert ook toegeven, samenleven met 8 man die niet noodzakelijk tot uw beste vriendenkring horen, of ooit vriend worden genoemd.
Ronduit een verademing was om weg te zijn uit de verstikkende omgeving van het werk in Antwerpen, bezig te zijn met wat plastiek maken is, zonder daarbij de veiligheid uit het oog te verliezen, niet de artificiële veiligheid waarmee we in Antwerpen mee geconfronteerd worden, maar de dingen die ertoe doen.
En niet vergeten het financiële plaatje.  Maar daar staat lijnrecht tegenover het gemis van de kinderen, vrouw, vrienden familie.

De volgende uitdaging ligt al te wachten, maar eerst en vooral , genieten van thuiskomen binnen enkele dagen.  Over enkele maanden zien we wel weer.  En mijn baas moet natuurlijk ook zijn toestemming geven, misschien nog het grootste obstakel.

Tot weldra voor straffe verhalen en een borrel.

27-10-2015 om 14:04 geschreven door FrankC