Overjaars, oververhit frituurvet
die je een branderig gevoel in je neus geven, in enkele van de
straatstalletjes aan het station.
De van look doordrongen
lichaamsgeur, zo wanneer de geur door de porieën naar looktenen neigt en
je uit de lift wil springen of hopen dat je je dem kan inhouden tot het
gewenste verdiep is bereikt.
De geur van teveel kippen op
een te kleine plek op straten ,pleinen en overdekte markten.
De adem van sommige
medemensen, die adem die je de adem beneemt, misschien mag ik dat niet
zeggen, misschien heb ik zelf wel een verrotte vis met tomatengeur,
misschien is het niet helemaal politiek correct, maar toch, ik zal me deze
geur herinneren.
De geur van de smog als je
Mushi town indraait, cokes, uitlaatgas, een slecht verluchte kachel.Je ruikt het, je proeft het, je moet het
savonds van je huid wassen.Bij
het binnenkomen van China moesten we X-rays van de longen laten nemen,
misschien is het verstandig om, nadat we terug zijn, voor alle zekerheid,
toch eens een nazichtje van de longen laten uitvoeren.Alle acht start-up teamleden (dat moest
ik toch eens kunnen schrijven hé, start-up teamleden) hoesten, kuchen en
hebben precies longontsteking.
Er zit niks anders op dan de leegte op te vullen met whisky. Weerom vertrekt er een collega naar huis, weerom een vriend minder om tegen te zagen als de sjineeskes weer eens ons voeten uithangen. We gaan hem missen, al komt hij dan uit de verkeerde kant van het land en heeft hij het bedenkelijke genoegen om binnen de firma ons te gaan onderrichten in LPS, niet te verwarren met LSP van Edwin Ratelband, alhoewel het er wreed dichtbij komt. Eindeloos gezever tegen 100km/h zonder enige toegevoegde waarde , kritiekloos slikken en hypocriet beleid. Maar dat is voor later, nu kunnen we zeggen dat we veel plezier hebben beleefd aan Bjohn. Merci maat en behouden terugvaart.
Na drie en een halve maand beginnen we een balans op te maken en te denken aan terug te keren naar Belgie. Het is stilletjes aan tijd en ik ben in mezelf eens beginnen overlopen wat ik me zal herinneren van dit avontuur. Gek, of misschien ook wel niet, maar aan de meeste herinneringen kleeft een negatief en donker kantje. Niet echt flaterend voor China en de Chinezen. Is hier alles dan kommer en kwel, is alles hier slecht, achterhaald en verkeerd. Natuurlijk niet, het is vooral anders dan wat ik in gedachte had, om het met Hilde VDH te zeggen, waar is het China uit Kuifje en de Blauwe lotus, waar zijn de oneindige rijstvelden met de ijverige Chinese boer en zijn strooien hoed. Waar zijn de Chinese draken en vliegers. Niks van dat al, dit is een land dat tegen sneltreinvaart wil veranderen en een wereldmacht worden, maar, waar de mensen op het land en in de steden deze vooruitgang niet kunnen volgen. Honderdduizenden mensen van een auto voorzien, maar die geen enkele vorm van verkeersinzicht hebben, waar vroeger stapsgewijs met kar en ezel goederen werden vervoert over veldwegen kan je nu aan 120km/uur met je vrachtwagen razen. Alles verandert hier zo snel dat de gewone mens niet meer mee kan, en dat is absoluut niet negatief bedoelt (ik kan zelf immers ook niet mee met al die nieuwe toestanden van GSM, tablet, zonnepanelen enz.) Zeker in deze respectievelijk nieuwe steden zie je dat de aandacht gaat naar geld verdienen, overleven op elke mogelijke manier. Cultuur en het behoud van het cultureel erfgoed zijn niet zo besteed aan de modale Chinees. Idem voor het culinaire aspect, eten dient om te overleven en aan tafel blijven zitten is absoluut not done. Begrijp me goed, dit is mijn ervaring en dus geen zaligmakende waarheid. En dus in de volgende reeks berichtjes zal ik eens overlopen wat er me zal bijblijven van China.
Eindelijk, we hebben een stukje China gevonden in Tengzhou. Weggestoken, beschimpt en beschimmeld, maar toch, zoiets waarvan je 5 maand geleden dacht , zo ziet China eruit. Niet zeker van de bestemming, noch wie de grote voorganger is, het klonk als Kong Zhi, de leraar of de baas (teajer or boss) Rondleiding door Wangin, die maar wat fier was. En terecht. Daarna een Chinese leesbril gaan halen, op voorschrift natuurlijk en en passant nog een zonnebril en een foto of 10 laten nemen. Maar nu neem ik dus ook een foto (toch van de mooie en fijne meisjes en vrouwen!) We beginnen het hier echt wel leuk te vinden.
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
