by the way, lotusbloemen zijn lekker, zowel de pitten, smaken een beetje naar kastanje als de zaaddoos. Maar of ze ook gezond zijn, mensen beginnen dan rare dingen te doen
Naar
het meer. Dat is het plan voor zondag 19 juli 2015.
Tengzhou Weishanhu lake.
Een van de 15 must-see in Tengzhou volgens tripadvisor.Behoort tot een van de zes grootste
zoetwaterreservoirs van China.Wereldberoemd voor zijn lotusbloemenvelden.
sMorgens een briefje laten schrijven aan de balie voor de taxichauffeur en wij
weg. 42 km van waar we zitten, een klein uurtje voor we aan het groot, glazen,
in beste Chinees communistische traditie opgerichte ticketbalie komen.60 yuan inkom en dan kom je dus niet aan het
meer, dat is wat verder, je komt in een rietveld / moerasgebied / vennenstelsel
of hoe je het ook mag noemen, vol met ijverig toeterende, toeristen
vervoerende, voetgangers vermorzelende busjes (toch als je niet snel genoeg
bent)
Een enkele rit naar het meer, welk meer, waar meer, naast een paar dokken en
een enkele vaargeul ter grootte van het kanaal Dessel-Schoten is er nog niet
veel van het meer te zien.
Voor een boottochtje van 10 minuten in een gammele, op steenkool varende,
schuit, daar bedanken we voor.
We wandelen terug naar de uitgang, niet zonder eerst langs de tempel van the
God of wealth and prosperity te wandelen waar we tegen betaling van het nodige
geluk kunnen worden voorzien. Aan de uitgang van het attractiepark gekomen,
geen taxi te vinden, dan maar op goed geluk een bus nemen in de richting
waarvan we denken dat Tengzhou.En
warempel, we komen uit aan de achterzijde van het station, in het centrum van
onze thuisbasis.Weerom een mooie dag
met een happy end en in veel Chinese huisgezinnen worden de fotos getoond aan
diegene die de vreemdelingen niet heeft kunnen aanschouwen.
Besluit; van het meer hebben we niks gezien, de manier waarop de area wordt
beheerd stemt tot nadenken. Maar wel
veel lotusbloemen gezien, heel veel lotusbloemen, zo veel lotusbloemen dat ge
begint op te eten.
Retourtje Shanghai om mijn workpermit op te halen. 13minuten om wakker te worden 22 minuten om met de taxi in Tengzhoudong te komen 3uur 25 minuten om met de trein in Shanghai statie te raken 1uur en 45 minuten om met de limousine naar het emigratiebureau te rijden. 45 minuten wachten op "Grace" van het kantoor te wachten 2 minuten 17 seconden om de zaak af te handelen. 7 minuten 14 seconden wachten tot Grace enkele copyen heeft gemaakt 2uur en 17 minuten file tot het station Shanghaihongquia 12 minuten aanschuiven voor een ticket 1uur 32 minuten in de hall wachten op de trein 3 uur 12 minuten treinen naar Tengzhou railway station. 19 minuten om af te dingen op de prijs van de taxi juist geen 13 uur onderweg, waarom? Juist Daarom
Potvolblomme, hoe is het in hemelsnaam mogelijk, in de tijd van Djenghis Khan kon je al een brief de wereld rondsturen en nu, in "moderne" tijden is dit blijkbaar een nooit te overbruggen moeilijkheid. Dit is een "international" hotel, de absolute top van Tengzhou, de créme van Shandong. Maar kaartjes versturen naar een land dat niet China is, hooo maar. Eerst de manager raadplegen, dan iemand die twee woorden Engels praat zoeken, die tot slot voorstelt om rechtstreeks te bellen met het postkantoor, ik mag binnen enkele uren nog eens informeren. en ja hoor , na twee uur krijg ik trots de bevestiging dat het effectief mogelijk is om kaartjes te versturen. Weerom een overwinning op het westen en het kapitalisme. In de namiddag een bezoek aan een onbekend deel van de stad, 12 Led-spotjes voor 120 yuan is de oogst. Op de terugweg worden we gelokt met gratis thee en amusement in een postkantoor om een foto van ons met de manager. Toeval ? De pagode, een van de 15 bezienswaardigheden van Tengzhou.
een kleine stap voor de mensheid maar eengigantische voor Haoda
Eindelijk, er komt schot in de zaak. Gisteren is dan eindelijk de reactor dichtgelegd. Velen zijn aanwezig maar weinigen zijn gekomen om te werken. We zijn tevreden met de kleine successen die we scoren, zoals een roerder die in de juiste richting draait. Om dit heugelijke feit te vieren zijn we naar de favoriete spot van onze collega's gaan eten. Bon, er was koud bier en chinese likeur. BBQ met minuscule spiesjes, veel te veel en pikant gekruid en een ondermaatse portie groenten, gekookte pindas en nog iets onbekend. Daarna nog 3 uur aan de slag om een update van Skype te instaleren. (ge moet maar eens proberen, er wordt direct doorgelinkt naar Skype China en na 3 minuten verlies je hier je connectie ) Kortom, another day in paradise
U bent benieuwd hoe het interview verlopen is ? Zes pasfotos laten nemen, dat is met de 2 voor mijn paspoort, de 3 voor mijn Z-visa en de 9 voor de medische keuring zeer veel Frank dat daar ronddwaalt. Hopen dat er geen nachtmerries van komen. Dus nadien een verdiep of 2 hoger, een zaal zo groot als de grote markt in Antwerpen, nummerke pakken en aanschuiven. Nogmaals, met de webcam deze keer, een pasfoto, een stempel, iets in het Chinees en we krijgen een voorlopige residence permit in handen gestopt. Dat was het, de rest van de dag kunnen we in Shanghai doorbrengen. Een bezoekje aan de Jade tempel, met zijn Jade Boedha's en chinese Bonsai's en de wijk Xintiandi, een van de weinige overgebleven authentieke wijken, in de gietende regen. Tegen dan is de batterij van het fototoestel leeg, dus geen regenfoto's. Het is happy hour in de Hyatt van 17.30 tot 20.00, dus we sluiten de dag happy af.
Zondag de hogesnelheidstrein naar Shanghai voor de volgende episode van de soap genaamd visum. Deze stap bestaat eruit dat we moeten verschijnen voor de politie op het immigratiebureau voor ons werkvisum en residence permit. Daarvoor moeten we in Shanghai 30 dagen een adres hebben en daar het vorige hotel geen reservatie wil geven voor 30 dagen, goed wetende dat we na drie dagen opstappen, verblijven we in de Grand Hyatt midden in het financieel district. Kamer op de 71e verdieping, ontbijt op 54e, bar en lounche op de 83e verdieping. A room with a view, zeg dat wel.
De trein Shangai- Tengzhou van 11.38. Tegen 310 km/uur raast hij door het landschap. I-pod in met de favoriete muziek op shuffle. Jezelf verliezen in je boek, toevallig het zevende zegel van Jef Geeraerts, nu na het overlijden, de vier delen voor 9.90 op de e-reader. Aangekomen in de bedrukte warmte van Tengzhou en jezelf realiseren dat deze enge plaats (1.6 miljoen inwoners en toch bekrompen, klein, bijna middeleeuws) voor enkele maanden mijn thuis zal zijn. In de taxi van het station overvalt me de weemoed. Ik heb iets nodig om me thuis te voelen. ASAP een sanseveria gaan kopen en het gaat weer beter. Suggesties voor een naam voor mijn nieuwe vriendje ?
Even een dagindeling van een hard werkende expat onder de loep nemen: 06h15 opstaan (jawel elke dag ), douchen en naar beneden. 07h00 samen ontbijten (meestal toch, er is altijd wel iemand in de buurt om zo te zeggen) 07h45 met het busje naar de plant (waarom dat ze een fabriek plant noemen heb ik nog steeds niet begrepen, hier groeit niks, hier wordt zelfs niks gemaakt maar daar komt verandering in....) 08h15 opstarten PC, doornemen mails en een wandeling op de plant. Meestal loopt er al wel iemand rond, maar werken is nog wat vroeg. 12h00 lunch, wij houden meestal een soort van pauze voor 30 minuten, de chinezen daarentegen nemen een break van 2 uur en langer, niet dat er al veel gewerkt is, maar dat is bijkomstig. Overal liggen slapende mensen, iedereen brengt zijn kussentje mee en legt zijn hoofd op het bureau, op de procescomputer , als je dan iets moet opzoeken moet je die mensen letterlijk opzijschuiven. Je vind hier slapende mensen op compressorplatformen, achter de reactor, op een stuk isolatiemateriaal. 15h00 nu begint blijkbaar iedereen te werken, humm, er troepen er zes samen , twee doen iets, twee zijn met de gsm aan't spelen, een zit er te zitten en een kijkt bedenkelijk. 17h20 het start-up team, wij dus, vertrekken, het moment voor de chinezen om dat te doen wat we niet mogen weten, of waarvan we absoluut niet willen dat gebeurt, bijvoorbeeld brandbare stoffen binnenbrengen. 18h30 meestal wordt er in groepjes afgesproken om ergens te gaan eten, de praktijk leert ons dat Amerikanen en Belgen niet eenvoudig mengen. Als het weer het toelaat maken we een lange wandeling voor we ergens eten, we proberen zoveel mogelijk iets uit, soms OK, dikwijls maar zus en zo en het valt al eens tegen. Op pleinen wordt er gedanst, alle avonden in grote getale. En met tollen gespeeld die aangejaagd worden door een zweep, ik probeer een filmpje te posten.
Zondag, rustdag. Zo heeft de meester besloten, de meester Conficius wel te verstaan. En om dit te eren brengen we een bezoek aan Qu Fu (spreek uit als koengfoe) Wie? De vier belgen uit het start up team Wat; de familiewoning van de familie Conucius; de tempel en het kerkhof. Een kleine 100 km van Tengzhou, 20 minuten met de trein. De stad is ook onderhevig aan de bouwwoede van de Chinese overheid maar slaagt erin om toch het historische karakter te behouden, je ziet er in de nieuwbouw het respect voor traditie en men behoudt en koestert het cultureel erfgoed. het toeristisch hoogtepunt van de provincie Shandong.
Mistel Flank; vandaag was het zover, Mistel Flank, neen, geen tandloze oma, geen blinde oude vrijster of een boerendochter in de winter van haar leven maar een frisse jonge deerne. De zus van onze favoriete bartender (ik weet het, het gaat rap, anders ga ik nooit op cafe en naar bars, maar ik kan mijn collegas toch niet alleen laten, zeker niet omdat ze iets te vieren hadden) En ik zal u nog meer vertellen, ze was in de wolken over mijn neus, ze had het wel gezien met al die platte chinese neuzen, mijn neus daarentegen.......
Zondag rustdag moeten de chinezen gedacht hebben en dus mogen we eens iets anders uithalen, alhoewel, van werken is er nog niet veel in huis gekomen. Het "team" gaat de hoofdstad van de provincie bezoeken. Jinan, hoofdstad van de provincie Shandong, zegt nu nog eens dat ge er niks van leert. Met de hoge snelheidstrein tegen 320 km/h, onze spiekbrief vol chinese tekens waarvan we hopen dat het waar is, stappen we in een taxi. Schoon , ahum, zoals overal, wat ik al gezien heb, heerst er een bouwwoede, lelijke hoogbouw en nog liefst 10 tegelijk, zodat tegen er nog een paar chinezen bijkomen ze toch al appartementjes voor denieuwbakken mensjes.%%%foto1%%% zicht op het plein Ouan Cheng, daarna bezoek aan de Bao Tu spring park.%%%foto2%%% en Five dragons en Da ming lake, waar ge gedurende 27 seconden kunt meevaren met een speedboot. Laatste stop den berg van de duizend Boedha's, geloof me, het zijn er geen duizend maar wel veel, heel veel. de laagste zijn maar zozo, maar hoe hoger ge geraakt, hoe mooier, bovenaan, de oudste exemplaren, uit de rotsen gehouwen. Lourdes is er niks tegen, een Mariake, pftt
Om een werkvisum/paspoort te kunnen bekomen in China moet je door een medische keuring en je moet een medisch dossier in Belgie laten maken (en ook een interview met een hoge ome, maar dat is voor binnen 2 weken) Wij dus vroeg uit de veren om tijdig op het medisch centrum te zijn. (Denk aan je jeugd bij het medisch onderzoek in de lagere school, maar dan zonder controle in je onderbroekje, zo erg) In een wachtkamer met allemaal buitenlanders met hun Chinese contactpersoon, binnen bij een nukkige dokter, die stempelt, mompelt en naar gelang zijn muts staat een of meerdere onderzoeken laten herdoen, die volgens hem niet voldeden aan de Chinese vereisten. (persoonlijk denk ik dat het eerder is om de kas te spijzen dan iets anders, maar wie zijn wij) soit , na 2 uur zijn we klaar en worden we naar het station gevoerd om naar onze eindbestemming, Thengzou te sporen. Na 90 minuten aanschuiven krijgen we te horen dat de trein volzet is en kunnen we terug met alle bagage richting Shanghai sleuren. Na inchecken in dezelfde kamer waar we enkele uren geleden zijn uitgecheckt kunnen we eindelijk iets gaan eten, oh ja ik was dus vergeten te vermelden dat we nuchter op onderzoek moesten verschijnen. Nadat mijn collegas de nodige pinten hebben gedronken trekken we richting Bund, om de skyline van het financiëel centrum te bewonderen bij zonsondergang. We waren er zeker niet alleen en elk, maar dan ook elk moderne (en niet zo moderne) bruid/bruidegom komt daar, met designteam, make-up team, belichtingsteam en fotograaf zeer originele foto's nemen om de dag onvergetelijk te maken
Na een voorbeeldige vlucht zitten we in Shanghai. De metro over de deur. Is dat te betrouwen, ondergronds?
Direct van profiteren, richting oude stad, of wat ervan overblijft. Op 2 generaties is Shanghai veranderd van een kleine stad tot een der grootste wereldsteden. en we zijn naal de chinees gaan eten, voollopig alles ok, geen diallee
Makkers, maten, vriendinnen en vrouwen, De koffers zijn gepakt, de accus van de motors hangen aan de druppellader en de fiets ligt in de kelder. ik ben er klaar voor, nog even in de douche, scheren en een laatste nacht. Na al het gepalaver met visum, medisch dossier en allerhande verhuisdocumenten is het moment aangebroken. Wel mooie documenten hebben die Chinezen;
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
)
 "Wink"){kind=icon}
Om een werkvisum/paspoort te kunnen bekomen in China moet je door een medische keuring en je moet een medisch dossier in Belgie laten maken (en ook een interview met een hoge ome, maar dat is voor binnen 2 weken)
