We zijn een week verder. Na 5 Covid testen gaan we eindelijk te weten komen of we vrij van virussen zijn. Maar dat is voor morgen. Ondertussen staan de koffers klaar om naar het volgende hotel te verkassen. Maar u vraagt zich hoogstwaarschijnlijk eerder af hoe onze eerste week op het werk was. Ik zal u niet verder in spanning houden, of toch misschien. Voor we ook maar een stap richting fabriek gaan eerst....tadaaa; Eerst de veiligheidsintroductie en kennismaking met de gedragsregels, in het Chinees, presentatie in het Chinees, vragenlijst, in het Chinees, antwoorden, in het Chinees, het klinkt als sjinees voor mij. Maar op het einde van de rit zijn we allen geslaagd, met certificaat en stempel. Toegangsbadge in handen gaan we een roze toekomst tegemoet. Het voelt aan als thuiskomen, grondplan van de eenheid, de mensen , het gebruikte gereedschap, de werkethos; dit is wat ik ervan heb verwacht.
Elke dag volgt er een strak schema; opstaan en westers ontbijt (sorry, dit ben ik sarcastisch) met degelijke koffie (oeps, I did it again) de wagen in, inbadgen met gezichtsherkenning ( dat stom mondmasker op en af en terug op) en dan aan de slag tot de noen, uitbadgen met gezichtsherkenning ( dat stom mondmasker op en af en terug op) ,eten, inbadgen met gezichtsherkenning ( dat stom mondmasker op en af en terug op) , werken tot de avond, wagen in, eten , nog even bellen of zo en slapen.
