Een extra week gevang voor Niki, de som staat op 4 weken.
Hij mag, sorry moet wel komen werken, maar zonder iemand te zien. Al wie met hem in contact komt moet nog maar eens een uitstrijkje laten maken, hopelijk is het anaal uitstrijkje een fabeltje.
Geen engelstalige krant meer sinds enkele dagen.
Een teken aan de wand?
Vorige week kon ik, ondanks een geldige health code toch een bezienswaardigheid niet binnen.
Toeval?
Is er meer gaande dan men laat uitschijnen? Verdraaide hypocrieten. Baaldag.
Ode aan de floshen en de chochons, de NCB'ers en de APP'ers, allé sommige dan toch en aan de toevallige passanten en crewleden,
Ik moet u vertellen over een boek dat me werd toegezonden door een vriend.
Ja hoor, ook ik heb vrienden, niet veel en ik ben slecht in het onderhouden van vriendschappen.
Daar ben ik me bewust van. De vriendschappen die ik heb vertonen een grote variatie aan achtergrond en interesse. Van alle rangen en standen, om het zo maar eens te benoemen. Verschillend in de mate en snelheid waarin ik me aan hen erger en omgekeerd. En hoe snel we dat vergeten en vergeven hebben. Langdurig en kortstondig, intensief of met grote tussenpauzes. Ge kent dat wel ; "verdomme, ik ben de verjaardag van Ajay weer vergeten!"
Enfin, we hadden het over een boek.
We schrijven maart 2020, de eerste periode van ophokplicht door "een virus dat niet genoemd mag worden".
Bruno B zend naar een groep vrienden, waaronder ik dus, een boek. Eentje om te lezen, uw horizon te verbreden. Of zoals Bruno B zelf zegt; het kijkt op een andere wijze naar de dagelijkse realiteit in onze wereld.
2 weken later, geen boek. 2 maand later, geen boek en we vergeten stilaan.
We schrijven september 2020, de eerste week van de Quarantaine in Xiamen. Boodschap van het thuisfront. Een boek is aangekomen. Via Heusden, Berchem, Leuven, Charleloi tot in exotisch Merksem.
En of ik dat graag zou lezen. Hmm.
We schrijven 16 november 2020. In de bagage van een collega steekt een boek. Feitenkennis van Hans Rosling.
10 stellingen, ondersteunt met data, anekdotes en persoonlijke ervaringen, geschreven in een vlot leesbare stijl.
Soms zijn er onderwerpen waarvan je je niet realiseert, dat wist ik eigenlijk al, maar geloofde het niet. Soms besef je, zo kijk ik naar ook naar de wereld en mijn omgeving en nu ga je toch proberen om dat een beetje bij te sturen. En soms is het me een beetje kort door de bocht, zeggen dat de invloed van de paus verwaarloosbaar is aan de hand van de cijfers van gebruik van voorbehoedsmiddelen onder de katholieken of dat Mao geen politieke erfenis achterlaat aan de hand van de geboortecijfers in China, is mijn inziens een nogal eenzijdige benadering en ik denk dat een paar miljoen Chinezen daar ook niet mee akkoord zijn. Maar dat is dan ook de grootste bijdrage van het boek, het doet je nadenken over een aantal stellingen en zaken, over je eigen kijk op de wereld en even stilstaan bij de feiten. Dus, steek het haardvuur aan, neem een dekentje en weet dat de chimpansees het beter weten dan 90% van de ondervraagden. En dankzij Bruno B zijn we weer een ietsie pietse wijzer geworden.
