|
Je bent op weg naar Punta Gallinas en na een paar dagen besef je dat je je paspoort bent kwijtgespeeld.
Je bent 150 km terug..
Dat is paniek.
Ohja.
Je rijdt naar het politiebureel en legt de situatie uit.
Wanneer men je daar zegt dat je enkel aangifte kan doen op een woensdag terwijl het zondag is heb je 2 keuzes.
- Je wacht 72 uur.
- Je gedraagt je als een illegaaltje.
Keuze nummer 2 dringt zich op wanneer je alles hebt gedaan wat je kan doen.
Doorrijden dus.
Hopen op niet al te veel controles en indien die zich wel voordoen, heb je hetvolgende concept voorhanden:
It´s gringo time.
Gringo time is hetzelfde als het ombuigen van de vooroor- en nadelen van je huidskleur en het gebrek van communicatiemogelijkheden
aangezien je de vakterminologie niet machtig bent in het Spaans.
3 weken zonder paspoort werkt wonderwel, want je hebt je Belgische identiteitskaart nog en je legt uit dat je op weg naar Bogota bent
om dit geval met je ambassade uit te klaren.
Je hebt ondertussen ook al een papiertje van de politie kunnen bemachtigen dat aangeeft dat je je documenten bent kwijtgespeeld.
Daarmee reis je rustig verder.
Naar Medellin onder andere.
Daar parkeer je je auto op dezelfde plaats als de 1e keer dat je er bent geweest.
Met dezelfde parkeerwachter.
Die ken je nog en hij jou ook.
Want de vorige keer heb je hem teveel betaald en dat voelt niet fijn aan.
Hij heeft het tegenovergestelde gevoel.
Deze keer vertel je hem dat je hem op het einde van het verblijf wel zal betalen.
Maar zijn blik verraadt dat hij je niet gelooft.
Mijn blik is er eentje van ongeloof gevolgd door gelach wanneer de auto verdwenen is.
Net zoals de parkwachter.
Snoodaard.
Je begeeft je naar de politie en daar kom je een toffe flik tegen.
Het is kalm in het bureel.
Dat wordt een snelle afhandeling denk je.
Gringo Time.
Totdat je naar de benedenverdieping wordt geleid.
Chaos..
En tijd is datgene waarvan je hier beroofd wordt.
Net zoals de vele centen wanneer je de bedragen van de boetes hoort.
Je hebt al je documenten nodig.
Die steken in de auto.
Pak een taxi naar de plaats waar je auto staat.
10 km verder vertelt men je dat je niet binnen mag zonder toegangsbewijsje.
Dat verkrijg je in het bureel.
Een over en weertje later sta je terug in de file.
Files die aangeven dat administratieve technologie nog niet is doorgevoerd.
Of dat men zoveel mogelijk mensen van een job willen voorzien die je kopieën maken of papiertjes afstempelen.
2 uur later vertelt men je dat in de verkeerde file staat.
Een andere duurt even lang.
Je maakt vriendjes in die file.
En vooral met de kerel die je documentjes regelt.
Die kan je gringo naam niet uitspreken en vindt dat best grappig.
Zo grappig dat ie het doorvertelt aan de collega´s.
Die vinden dat zo geinig dat ze zich verzamelen rondom je documenten.
Achteloos stempelen ze je document af waarmee je je auto mag gaan ophalen.
Verbazing zonder woorden alom..
Verbazing omdat je geen boete hebt betaald.
Hebben ze medelijden, zijn ze toeristisch gezind of is een gringo in de file al eens de verfrissing van de dag?
Je rijdt terug om je baggage in het hostel op te halen.
Parkeer je op dezelfde plaats als voorheen.
Je bent terug. En zo ook de parkwachter.
He pulls a stupid face.
Jij ook, met meer grijns als voorheen.
It´s gringo time.
Talk to the hand because the face won´t listen.
Je reist naar de ambassade waar men je vertelt dat je enkel op afspraak mag langskomen.
Die maak je met een lieve dame aan de lijn.
De volgende dag belt ze je terug omdat men je paspoort heeft teruggevonden in het noorden van Colombia.
Dat zal opgestuurd worden.
Je betaalt er een kleintje voor.
Je kan naar Guatemala vertrekken.
It´s gringo time.
|
