|
Minimal!
Electro!
Deephouse!
Drum 'n bass!
Maar dat is niet alles.
Deze gaan gepaard met
"I am bored of.."
Het einde van het refrein:
"Love Acid!"
Daar maak je grapjes over.
Nee nee.
These people..
They do fucking mean it.
"Wat is Acid?" is de vraag.
Een goeie, naar mijn bescheiden mening.
Naast een hallucinogeen is het ook een techno music- variant.
En die gaat hard.
Net als de drug wanneer ik mensen tegenkom die
of uit het gat van Uranus komen gekropen na een paar dagen trippen,
of in hogere sferen naar die planeet onderweg zijn.
Een underground festival.
Niet veel mensen, een 200 tal, jong en ouder,
en allemaal overtuigd van hun religie.
Dat zeggen ze toch.
Als de topper van de line- up Rackit haar dansschoenen aantrekt om op Drum 'n base een danske te placeren,
zie je het volk schoorvoetend toch dat idools voetsporen volgen.
Aah, de vrijheid om van mening te veranderen.
Toch zo mooi om te zien..
Zo is ook de locatie.
Baracita, finca Bella Horizonte.
De kust van Noord Colombia.
De andere kant dan die van Cartagena.
Palmbomen zo ver het oog kan reiken.
Zwerfhonden die hun neus in uw oog steken wanneer je je even afkapt op dat strand.
Strand overal.
Zand ook.
Neus, oog, nagels, tussen uw billen.
Levend schuurpapier dat zand eet.
Op een festival wordt dat met bier naar de maag doorgespoeld.
Voor de rest is alles zo een beetje hetzelfde wat overleven in de underground betreft..
Als ge maar diep genoeg graaft kom je ofwel water
of jezelf tegen.
Het aantal slachtoffers stapelt zich op naarmate de dagen elkaar opvolgen, snakkend naar een druppel ervan.
De Dj sets worden langer, het aantal ervan ook.
24 uur feest.
Smoelentrekkerij van de mensen rondom je, wordt creatiever met het volgende uur.
Want dan gaat de volgende pil de bek in.
Je mag "bek" gebruiken wanneer individuen op kauwende lama´s beginnen lijken.
De beats blijven dezelfde maar hun lijf ervaart ze als:
Nog sneller,
blijven gaan pé,
harder sjieken,
want mijn benen volgen dan.
De beats gaan opeens trager.
Wonderpil op de tong.
Kluts Red Bull erbij,
Ding Ding,
Jackpot voor een uur.
Maar een uur?
Ja, want zoals elke drug wordt men er resistent aan.
De naam van het festival klinkt dan ook treffend als:
Resistance Acid Techno Festival.
Maar dat is buiten de wetten van dat lijf gerekend.
Die wet zegt opeens stop.
En dan gaat the spotlight uit.
En de bek het zand in.
Die vind je de volgende dag dan terug.
Half bedolven met het zand dat de wind die nacht met zich meedroeg.
Dat is net iets anders dan graven,
maar het principe is hetzelfde.
Je bent jezelf tegengekomen.
Dat is leerrijk,
soms een beetje zuur.
Het is gewoon Acid.
|
