|
Machu Picchu,
Dat doe je meestal vanuit Cusco.
En Cusco is een stad gemaakt voor toerisme.
Straten opgebouwd uit kinderkopkes.
Authentieke architectuur.
Agentes gekeurd op uiterlijk.
Op elke hoek staat er wel een mooie meid de vlammende salami te zwaaien om het verkeer in goeie banen te leiden.
En dat werkt.
De stad van San Pedro Market.
Uw ritssluiting voor anderhalve euro laten fixen.
Eten aan 2 euro.
De stad van Belgisch Incagoud, in de vorm van een Chimay, Leffe en Sint Bernardus, terugvinden.
De stad van " blijven plakken", glued to the chair of one of your favourite bars..
De stad van uitgaan, het bont allegaartje van toeristen ontvangen en tripjes naar MP boeken.
Als je in Machu Picchu bent geweest mag je haar MP noemen.
Dat is net zoals ge Jack Daniels "John" moogt noemen, als hij u persoonlijk kent.
Een 115 dollar- rekening voor 3 dagen MP.
Daarvoor krijg je 1 dag all in eten. Die allround etentjes zijn middelmatig, maar vullen
de maag.
Daarvoor krijg je transport in een minivan, heen en terug, met een chauffeur die die trip van 7uur 2 maal per dag doet.
Haarspeldbochten racend die het haar op uw armen doet rijzen.
Daarvoor krijg je 2 nachten in Aguas Calientes, de ontoegankelijke stad aan MP.
Aangezien AC teert op 1dags-toeristen, is er 2 nachten verblijven een geinige ervaring.
Daar een nacht 2 persoonsbed opeens een extra gast in de kamer betekende.
Hallo Alexander, de leuke Engelsman.
Tot morgenvroeg 4uur voor een korte nacht en een hectische ochtend.
Dat voor organistatie.
Na 7uur rijden,
doe je 11 km stapjes langs de spoorweg want de treinticketjes kosten 28 dollar terwijl een inwoner er nog geen ene voor betaalt.
De volgende ochtend, rond de vijven..
Knallen naar de ingang via 790 meter treden.
En Inca-trapjes die zijn niet van de poes.
Honden die lachwekkend én met hijgende blik de trappen samen met u opspringen.
Want zij weten dat uw long sebiet achterblijft.
Pitchblack voor de ogen wanneer je de file naar het park toe betreedt.
Naar lucht happen en
naar een schim van die laatste ademteug grijpen wordt al moeilijk.
Effe wachten.
De gids, veel te traag, zijn groep bij elkaar ronselend.
Niks daarvan,
niet vanuit die wachtrij.
Er is wel een infoboekje te vinden.
Want foto´s,
daarvoor ben ik hier.
Je ziet er alles in die file:
- Kids die door de ouders zijn meegesleurd en ze vlot voorbij gaan op de trappen erna.
- Grannies die hun beste vriend, wandelstok, al in de gaten houden. Als die gaat lopen, zeg maar dagdag tegen jouw trip MP.
Maar even goed, de hand van hun vent vasthoudend want MP is het hoogtepunt van een lastige reis. Mooi.
- De hangover ones die vol goeie moed the mountain gaan klimmen en de anderen, die in de schaduw van de hut van de caretaker, hún dagje kateren gaan beleven.
- De Inca- aanhangers die waarschijnlijk stout op de berg hebben gekampeerd en nog voor elke eerlijke toerist,
al staan te blinken met het ingangsticket.
Hun gezicht tegen de entree-tralies geplakt.
Drummen aan de ingang en via een paar van die lastige stapjes ben je opeens aan dat plaatsje waar je die bekende MP-foto´s neemt.
De zon die 1e oude stadsstenen zien raken. Dat is fijn..
Boek een tripje naar de top van MP Mountain.
Dat is niet Waynu mountain. Die is uitverkocht tot september.
Maar de grotere versie die blijkt in overvloed beschikbaar te zijn.
En dat is nog is 731 meter stijgen.
Hoeveel trappen?
Want de Incas hadden een correct telstelsel, een deftige trappenmaker daarentegen...
Een trappenstel dat u uw longen doet uitspugen naar de top toe.
De weg naar beneden is zelfs gevaarlijker maar het gemoed net iets beter.
Als volgt bij de klimmers die op uw weg komen:
- Hey...
- Is het nog ver?
Geen blaasjes wijsmaken, het is maar puffend om de volgende hoek.
- Is het nog ver?
Nog 110 treden, het is geteld.
- Ben ik al over de helft?
Ja, de helft is het dubbele van een derde.
- Ga ik dood?
Als ge niet springt.
- Een meisje van 7?
Braveheart!
Een gigantische Incavlag op de top als beloning.
Een hamburgerkot?
Zelfs water is er niet te verkrijgen.
Het maakt allemaal deel uit van de energetische plaats die MP is.
Die leukerds hebben er in het jaar 14 en wat 50 eerder een energy draining place van gemaakt.
Energie die ge er kwijtspeelt... Tuurlijk wordt die teruggegeven aan anderen.
Zoals een zwart gat.
Waar moet het universum met die energie anders naartoe.
Een ietwat obese Amerikaanse die aan de Incabrug meegeeft:
Ambitieus, heb u zien klimmen..
Vriendelijke juffrouw..
Wil een McDo..
MP is datgene wat ge 1 keer in uw leven moet hebben gedaan, zegt iedereen.
Dat is waar.
Niet om het mystieke.
Misschien om de fysieke voldoening,
Misschien om te kunnen navertellen wat de beleving is.
Om er een Pika grapje van te maken.
Om settings op de gevoelige plaat te etsen.
Een fijne ervaring,
Is dat niet voldoende?
Bloed, zweet en tranen delend,
denk aan al die vrienden die je er maakt.
|
