 |
|
|
| |
|
|
| 09-06-2015 |
 Gepetto |
- Nee, zot! zegt de even gekke Duitse eigenaar van het hostel in Sucre
Als ge naar Paraguay wilt, moet ge via
Santa Cruz rijden want de weg via Tarija staat op de map, maar is er helemaal
niet; voegt ie eraan toe.
- Ja, ma..: stamel ik; Ilse zegt dat het 500 kilometer omrijden is.
- Take it, or fucking leave it: zijn de duidelijke woorden van Dzie German.
Nu ja, zo verbazend is dat niet. Niet de 1e keer in Zuid- Amerika.
En het is toch maar via de Ruta 5. De verlengde autosnelweg die vanuit Chile
doorheen Bolivia loopt.
Daarna een stuk over de 7. Misschien is die van mindere kwaliteit.
Vertrekken vanuit Sucre. Geen benzine meer.
- No Señor: zegt de verlegen vrouw die de pomp aan het tankstation bedient;
Wij mogen geen autos met een buitenlandse nummerplaat bedienen.
- Hoezo? Kan ik dan nergens benzine verkrijgen
- Jawel, ik mag u een jerrycan van 10 liter verkopen aan de Boliviaanse
prijs.: vertelt ze terwijl haar bazin over haar schouder meeloert.
- Ja, daar ben ik geen fluit mee: zeg ik melodieus. Wij gaan op een ander.
Voila se, geen dinero´s voor u.
Volgende tankstation.
- Ola, benzine alstublieft: Vraag ik alsof ik van niets weet.
En ooh, boy and girl: Ik wist blijkbaar niks.
- Ok zegt de kerel, aan internationale prijs.
- Ah, de internationale prijs, hoeveel is dat?
- Ah, omgerekend meer dan in België; bedoelt hij eigenlijk.
Andere kerel lacht ons vierkant uit met een verticale grijns op zijn gezicht.
Geen andere optie.. Ik betaal 80 euro voor 65 liter..
Daar mòet een oplossing voor zijn. Die zal even bedacht worden terwijl ik de
ruta afcruise.
Sucre uit, weg naar Santa Cruz, jeuj, daar waar ze u niet in het zak zetten
bedenk je positief.
Cruise my ass..
De weg op zich rammelt met alles wat aan u hangt. Inclusief de auto.
Putten in het asfalt, waarvan ge bijna de bodem
niet ziet. Dat is overdreven.
Maar niet wanneer ik de hoeveelheid korrels optel, wanneer de weg na 30 kilometer opgegeten is geweest door
een zandmonster dat de resterende 180 kilometer de weg zal vormen.
De autosnelweg is betalend. Gestopt worden door een lint dat uit een bureeltje
langs de weg wordt strak getrokken. Net zoals vroeger de Schelde werd
geblokkeerd om schepen tol te doen betalen.
Om de 100 km ben je de volle euro kwijt.
Tussendoor ontwijk je verdoken putten, steek je tientonners van vrachtwagens
voorbij ( hoe doen die mannen dat, hun 20 meter lange truck op zo´n baantjes
navigerend),
trachtend die kudden ezels, paarden, koeien en de enkele struisvogel niet op uw
voorruit te zien belanden.
Want, onze ruitenwisser is kapot.
En een voorlicht.
En binnenkort maar die remmen eens laten vervangen.
Maar ge krijgt er het perfecte zicht bij, eenmaal de stofwolk van de vorige
auto is verdwenen.
Glooiende hellingen. Enfin, steile bergen, maar glooiend is dan toch zo´n mooi
woord.
Overal groen, want het semi- tropisch klimaat staat voor de deur. En die beuken
we binnen 25 km in.
Eerst nog even slapen. Plateau uitgekozen.. Zon zakt, om 19 uur Boliviaanse
tijd, alles donker. Langs de andere kant dan waar de zon ondergaat, ontstaat
een rood- oranje gloed.
Snel groter wordend.
Ow
De staanders van de tent in de hand..
Super brand in de Boliviaanse jungle? Moeten we vluchten samen met alle dieren
die binnen de 5 minuten onze kant zullen uitkomen?
Een ronde rode boog komt boven de heuvelkam gerezen.
De maan?
De maan!
Binnen de 10 minuten staat ze op ooghoogte vol te schijnen.
Vuurrood. De beruchte bloedmaan.
Het licht van la luna doet het licht van de sterren en melkweg in het niets
verbleken.
Schijnend zoals de zon achter een wolk tijdens de dag, is de maan als een
vuurtoren in de duisternis.
Geen foto. Zo egoïstisch geweest om er zelf van te genieten.
Volgende keer wordt u niet vergeten.
Bewogen nacht.. Huilende honden als een koor op de lichtgevende achtergrond.
1 zwarte mankende hond die het als een ninja in de schemering op de pot
spaghetti heeft gemunt.
Volgende ochtend krijgt ie die..
Stof gevreten tot op Ruta 7. Zoveel dat de wielen piepen en tanden ervan knarsen.
Dat is best wat.
In tegenstelling tot eerder gedacht is de 7 een weg zoals de 1e 30km
vanuit Sucre. Putten, maar geasfalteerd.
Aangekomen in Santa Cruz.
In contradictie met het geordende Sucre, een wespennest van microbussen, auto´s
en taxi´s die allemaal hebben meegedaan aan pimp my ride, maar dan op z´n
goedkoopst.
De motor die het waanbeeld van een Ferrari heeft.
De carrosserie die de schizofrene motor niet kan volgen.
Ja, de goedkope taxirit de dag erna was me het wel.
Scheurend doorheen het verkeer in slow motion zoals in een oud computerspel met
het volume op maximum.
Oren die de decibels niet verdroegen zoals de auto de chauffeur niet.
Plaza Principale aka het prinsjipoalsjte plaain, vertaald in een ander
dialect, is omgeven door palmbomen, en de zon die er tussendoor zakt.
Als in de zee. Maar 1 van gebouwen.
Een mensenzee ook.
Talloze bankjes. Allemaal benut.
Benut om een schouwspel van mensen kijken te onderhouden.
De plaats van de m´as tu vu?
We doen mee.
Wat opvalt is het schoenenpoets-ritueel.
Even in het hoofd van de man kruipen die twijfelachtig de hoek van het plein
betreedt.
- Benader de schoenenpoetser.
- Bekijk de gazet van de dag.
- Die staat mij aan, ik zet mij neer op die/mijn verheven houten troon.
- Onderdaan, rol mijn broekspijpen op.
- Ik kies mijn favoriete radiozender.
- Schrobben maar.
- Met 2 verschillende poetsmiddelen en 3 andere vodden word ik in de watten
gelegd.
- ik heb mijn krant vast, praat niet tegen mij, ondergeschikte.
- Bijna klaar, ja?
10 minuten later staat Meneer te blinken als de nieuwe man. De avondzon van de
plaza tegemoet. Glimmend van trots zich afvragend wie hem heeft gezien.
Oui mec, je t´ai vu.
Wat wel aandoenlijk te aanschouwen is, is de schoenenpoetser.
De geldstukken eens in de hand schuddend. Klinkend in de jaszak deponerend.
Zelfvoldane blik in de glanzende ogen.
Oude man, trots op z´n werk.
Als een Gepetto die zonet weer een pinokkio heeft afgeleverd.
Ik zou liegen als ik ook zou willen plaatsnemen om de man een plezier te doen.
Want mijn flip flops hebben net de juiste maat.
Hopelijk is dit eerbiedig schrijfsel evenveel waard als die 3 stuivers.
Oui, mon brave, je t´ai vu aussi..
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
