|
Je staat s morgens op, vol verwachting naar wat de dag brengen gaat. Vol verwachting naar het spectaculaire van vandaag.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De zon is nog niet op
wordt dat het spektakel? 8 juni 2011, de dag dat de zon niet meer ontwaakte. Nee, toch niet, het eerste zonnestraaltje probeert zich een weg te banen door de wolkenmassa.
Oke, het wordt een ander magisch gebeuren.
Het stoplicht blijft ontzettend lang op rood. Dat zal het zijn, alle verkeerslichten hebben unaniem besloten in staking te gaan..te weinig personeel onder ons politiekorps om de aankomende chaos in de kiem te smoren. Groen
.oke, geen heerlijke, overdonderende chaos dus.
De dag kabbelt rustig verder, zoals een doordeweekse werkdag veel te vaak wordt beleefd.
Het brandalarm begint te loeien
het zou een oefening kunnen zijn, maar het kan ook dé dag zijn dat dit architecturale plaatje het begeeft onder een vlammenzee. Ik trek mn jas alvast aan. Ettelijke seconden later wordt ook dit aankomende spektakel afgedaan als zijnde een test. Zonde? Ach nee, ik kom het wel te boven.
Lichten uit, op weg naar huis
.onbezonnen kind net ontweken, fietser netjes voorrang verleend, de sleutel in het daarvoor bestemde sleutelgat en peinzend
Ik heb het spektakel, de magie toch mogen beleven, ook vandaag weer, al zat het hem in die kleine dingen.
De zon die opkwam, verwondering voor de technologie die verkeerschaos kon voorkomen, een test die ons zou kunnen behoeden voor een rampenscenario, mijn lijf dat de reflex had het volgende verkeersslachtoffer uit de krant te houden en een sleutel die toegang geeft tot de warmte van mijn thuis
..magische dag
|
