Reizen door het leven...ik doe het niet alleen Het leven...een hobbelige, boeiende, maar vooral mooie en spannende weg. Een weg die ik begonnen ben in de schoot van een fantastische vrouw, mijn mama. Samen willen we de reis bewandelen met woorden...
07-02-2012
Blijf niet altijd met je twee voeten op de grond
Veiligheid, geborgenheid, zekerheid, realiteit, relativeren het zijn stuk voor stuk woorden die we ons eigen maken om op de één of de andere manier de onzekerheden in het leven aan te kunnen. Ze zijn belangrijk geworden en ons dagelijks leven is er van doorspekt. Het is wel gek, want ergens zijn we ook met zen allen steeds op zoek naar die vluchtwegen, de ontsnapping van dat alles. De reis van ons leven, avontuur, ontstressen, relaxen, verstand op nul en eens lekker doen waar we zin in hebben. En dan is die realiteit er weer terug, die ons met een onwaarschijnlijke kracht terugzuigt naar het moment dat die twee voeten de grond weer raken. Want doe nu niet gek, je hebt kinderen, een job, verantwoordelijkheden en mensen die op je moeten kunnen rekenen. Doe niet gek, wees verstandig en zweef nu niet. Dat werk is hetgeen waardoor je een leven hebt. Die kinderen hebben een voorbeeld nodig. De maatschappij eist dat je normaal doet! Abnormaliteit wordt niet aanvaard.
En dan denk ik. Ben ik abnormaal? Is dat nu het probleem met het meest eenvoudige antwoord? Heeft mijn dochter een rolmodel nodig dat de voorgekauwde woorden van veiligheid, geborgenheid en dergelijke er met de paplepel insteekt. Ik ben het ermee eens dat we die dingen nodig hebben, maar laat jezelf ook toe om af en toe te zweven. Leer je kinderen dat zweven echt wel mag en belangrijk is, want dat is vaak de weg van echte passie en verlangens. Het is niet slecht die weg te volgen. Het is vaak de meest intense, maar leer je kinderen dan ook dat dat de weg is van het meeste kwetsbare. Een pleister is geen overbodige luxe.
