Reizen door het leven...ik doe het niet alleen Het leven...een hobbelige, boeiende, maar vooral mooie en spannende weg. Een weg die ik begonnen ben in de schoot van een fantastische vrouw, mijn mama. Samen willen we de reis bewandelen met woorden...
04-08-2011
De circel is bijna rond, maar nog niet helemaal
Of ik ze ooit vervloekt heb? Je moest eens weten! Of ik ooit gedacht heb....het moet een vergissing zijn, ze hebben mij verwisseld...gehoopt, gedroomd, maar nooit bewezen...
Vervloekt, verwenst, gevoodood, hoewel de pop langs geen kanten op haar leek.
Ja, nee, wit zwart, lang, kort, te lang, te kort, te rood, te donker, te oud, te jong. Deuren die mijn respect verdienen om niet uit eigen beweging weg te wandelen en de andere deur te laten opdraaien voor de harde stoten, het oorverdovende lawaai en de daverende scharnieren.
Hij is de held, niet jij, hij verstaat me, niet jij..je wilt me niet verstaan, dat is het nooit word ik als jou, ik zal de mijne wel begrijpen, wel begrip opbrengen en ze wel laten ontvangen wat hen toebehoort
Mijn eerste (bwa, waarschijnlijk vierde, maar die andere drie zijn met de wind meegefladderd, nadat ik hen met veel liefde van mijn hoofdhuid heb verwijderd) grijze haar schiet de kop op en mijn bijna puberende dochter begrijpt me niet altijd en ik haar ook niet en dan denk je
Of ik een andere wil? Nooit, het is de mijne...met alles erop en eraan. Elk grijs haartje, elke rimpel is geleefd en verdiend...
Trots ben ik op haar, ja echt wel...Ik heb de beste, toch voor mij. Geen zwart of grijs haar dat eraan denkt haar te willen inruilen ze is mijn muze, mijn inspiratie, mijn voorbeeld en klankpaal, mijn schouder en rots. Ik ben nu zelf mama, maar telkens als ik haar zie, hoor, voel met haar warme hand over mijn rug, dan ben ik dat kleine meisje, dat zich geborgen en gewaardeerd voelt en het allemaal net wat beter begrijpt.
