Reizen door het leven...ik doe het niet alleen Het leven...een hobbelige, boeiende, maar vooral mooie en spannende weg. Een weg die ik begonnen ben in de schoot van een fantastische vrouw, mijn mama. Samen willen we de reis bewandelen met woorden...
05-10-2012
voor jou...
Zo heel soms sta ik stil in het leven. Nu ja, soms, eigenlijk redelijk veel. Iets wat ik best niet te veel doe blijkbaar. Ik ben namelijk, volgens bepaalde bronnen, op mijn slechtst wanneer ik begin na te denken. Ik beschouw het als een compliment. Een buikgevoel is voor mij nog nét iets belangrijker. Dus, goed bezig! En eigen lof blijkt te stinken, wat ik bij het opheffen van mijn armen nog niet kan waarnemen, dus het zal nog wel meevallen.
Nu goed, ik was mijn relaties aan het overdenken. Het zijn er een aantal, dat moet ik toegeven. Ik vroeg me af wat die rode draad van mislukking nu eigenlijk was. En toch even vermelden, mijn huidig lief valt compleet buiten die categorie, waarvoor ik dan ook zeer dankbaar ben!
Het waren grotendeels verkeerde mannen, toch voor mij. Het gekke is dat ik dat meestal wel heel snel besefte. Waarom ga je er dan mee door? Lompigheid? Naïviteit? Allemaal mogelijk, maar ik denk het niet. Er is maar één woord nodig en drie om mijn beweegredenen te onderstrepen. Idealisme, met een mooi onderstreepte slogan 'Redt het idiotisme!' Er moet nu eenmaal iemand zijn die dit stukje van het leven op zich wil nemen.
Het is ook een aantrekking. Het gevoel hebben dat je moet redden, het gevoel hebben dat er echt nog wel iets te doen valt aan bepaalde levensvisies, die doorspekt zijn met verkeerde prioriteiten en nog meer idiote waarden. Maar dat blijft uiteraard een geheel eigen interpretatie en niet zozeer een waarheid.
En ik besef dat sommigen nu gaan denken, wat een arrogantie. Ik zou waarschijnlijk hetzelfde denken, maar langs de andere kant is dat wel waar we op 14 oktober met zen allen voor gaan stemmen. Voor de arrogantie van mensen die denken het beter te kunnen. De arrogantie van mensen die onze redders gaan zijn de volgende zes jaar.
En zij die me kennen, weten dat ik verre van arrogant ben. En nee, ondertussen stinkt het nog steeds niet onder mijn armen.
Ik wil gewoon uit zorgzaamheid mensen bevrijden van hun eigen idiotisme. Een zeer idiote gedachte van mezelf
