Reizen door het leven...ik doe het niet alleen Het leven...een hobbelige, boeiende, maar vooral mooie en spannende weg. Een weg die ik begonnen ben in de schoot van een fantastische vrouw, mijn mama. Samen willen we de reis bewandelen met woorden...
01-09-2011
Morgen GM?
En toen was er Goede Morgen Nee, ik ga hier geen pleidooi houden, of de één of de andere actie op facebook lanceren (heb ik wel in het mini gedaan, omdat ik toch even mijn gal wou spuwen en dacht voila, mijn 489 vrienden mogen het ook weten) dus waar was ik. Nee, geen acties, geen moraalridder gedoe, dat allemaal niet. Gewoon Goeie Morgen? Weet je, de woorden hoeven zelfs niet, gewoon een knikje, een lach. Die lach mag zelfs nog doorspekt zijn van hier een daar een ochtendgeeuw of zucht. Zelfs een blik doet al veel, maar dan liefst niet zo van de blikken waarvan ik er deze ochtend een paar honderd van ben tegengekomen. Ik ga niet uitsluiten dat mijn doorspekte geeuwlach en Goede Morgen-gemompel niet ergens oorzaak waren van vreemde reacties en blikken, maar die echt boze, of die compleet negerende, die neem ik niet voor mijn rekening. Weet je dat de eerste Goede Morgen, of de eerste lach de volgende en vorige 20 negerende blikken kan goedmaken? Dus voila, toch een mini oproepje dan, aan 12.22 van mijn 489 vrienden (ik zal daar al starten) .morgen een Goede Morgen?
Maandagochtend moeilijk moment, zware uurtjes, veel te veel koffieslurpende perioden, maag die keert en draait, ogen die liever de zeilen nog even neer laten en rustig verder dobberen, man, wat vind ik ze moeilijk die maandagochtenden.
Het klopt toch niet helemaal. Weekend net gepasseerd, vaak toch net iets langer kunnen en mogen slapen, zonder dat een wekker je met zijn vervelend gezeur uit bed dwingt. Je zou fit moeten zijn, helemaal heropgeladen door een weekend waarin je toch verondersteld wordt een beetje van het leven te genieten en vooral die dingen te doen waar je in de week geen tijd voor hebt, of die je wegens verplichtingen niet kan doen.
Ja, dat is het leven van vandaag, een hoop verplichtingen, een hoop veronderstellingen, een massa verwachtingen .wat een balast zeg.
Toen ik 30 werd heb ik me een aantal voornemens gemaakt die ik voor mijn 40ste wou verwezenlijken. Een daarvan was zoveel mogelijk ballast van mijn lijf gooien, uit mijn leven laten verdwijnen, al moest ik er bij wijze van spreken een scherpschutter bijhalen om die kleine, sluimerende ettertjes voor eens en voor altijd naar het vagevuur te sturen. Mijn leven was genoeg geleid door verplichtingen en verwachtingen.
Geloof me, het was een helse rit, met heel wat tranen, liters marathonzweet, heel wat kwetsuren en heel wat verwondingen, maar volgens mij zonder doden Er zijn mensen die vragen of het nu al die offers - want hoewel er geen doden zijn gevallen, vielen er wel slachtoffers, met misschien wel wonden die af en toe nog kunnen ontsteken of het dit nu allemaal waard was, gewoon om mezelf lichter te kunnen voelen. Ik kan alleen maar volmondig JA zeggen. Ik leef nu echt elke dag het leven dat ik wil leiden. Het woord NEE is zelfs hoog gerangschikt wanneer we de populariteit van mijn woorden even onder de loep zouden nemen. Ondanks alles, en dat klinkt dan weer ontzettend negatief, voel ik mij een beter mens en kan ik hierdoor ook een beter medemens zijn, voor sommigen
