Hier is dan het andere verhaal, het echte. We hebben vandaag besloten om de waarheid een weekje uit te stellen, omdat Amber midden in de examen zit. We willen niet dat haar examens lijden onder het slechte nieuws. Daarom vertelden we aan iedereen hetzelfde verhaal.
Vandaag hebben we te horen gekregen dat de chemo niet aanslaat. De tumor in de hersenen is vergroot. We zijn er niet goed van, weer een tegenslag. De dokter zegt zelfs dat ze de chemo stopzetten. Ik vraag nog of het misschien niet kan aanslaan na vier sessies, maar het antwoord is negatief.
Ze biedt een alternatief: een andere chemo, maar met minder kans op slagen. Zwaarder ook. En deze gaat niet tot in de hersenen. Om dat op te lossen gaan ze eerst bestralen. Morgen bellen ze ons om verder af te spreken. We hebben al wel de uitleg gekregen hoe alles in zijn werk zal gaan. Foto maken, een masker maken, een 5-tal bestralingen aan de twee zijden van het hoofd, 1x op de knie, en dan een maand tot 6 weken rust. Nadien zwaardere chemo. Hoe lang weten we nog niet. Het voordeel van GHB is dat ze enorm gespecialiseerd zijn. Het nadeel is dat je het verhaal steeds ik kleine stukjes krijgt. De neurologen spreken voor de hersenen, respiratoire oncologie voor de chemo en de radiologen voor de straling. Als je vragen hebt sturen ze wel iemand, maar je ziet nooit de verschillende departementen samen.
Michel gaat ook zijn haar verliezen, zowel van de stralen als van de chemo. Hij was hier zo bang voor, en ik was zo blij voor hem dat alles tot nu was blijven staan. Maar elke strohalm nemen we vast. Voorlopig toch nog, want afzien tot het bittere eind is niet wat Michel wil. En ik steun hem in welke beslissing hij ook maakt. Ik veronderstel dat er de volgende weken nog veel gesprekken zullen volgen. Want momenteel, hoe groot de pijn ook is, proberen we aan niemand iets te laten merken.
Dag 115
Intussen zijn de kinderen op de hoogte en is de familie ingelicht. Een zware klap voor iedereen. Michel houdt zich kranig. Hij is heel emotioneel als hij erover moet praten, maar daarbuiten wil hij niet dat er somber gedaan wordt. Liever lachen dan huilen, plezier maken en genieten van de (goede) dagen die we hebben. En boven alles, het leven gaat door, en zo willen we ook dat onze kinderen hun gewone leven voortzetten. Nu Amber klaar is met de examens volgen en barbecues, een galabal en festivals voor beiden. En tussendoor proberen we af en toe met zijn vieren wat te doen, als is het een ontbijt samen.
Ook Michel wil het gewone leven verder zetten. Dinsdag wou hij absoluut het gras afrijden. Bijna dagelijks neemt hij de borstel in zijn handen om het huis te keren. De dagen duren lang als je weinig om handen hebt. Hij is altijd blij als hij een bezoekje krijgt. Genieten van een glaasje wijn met de vrienden. Wat keuvelen. In de tuin zitten als het weer het toelaat. Eens bij de buren binnen springen.
