Vanmorgen is Michel alleen gaan wandelen. Dit keer zonder rolstoel in zijn handen, maar wel met de staander voor zijn zakjes. In GHB zijn er heel wat gangen om door te wandelen. Keuze troef dus. Ook om de weg naar de kamer terug te vinden... Michel is dus 5 kwartieren gaan wandelen omdat hij de weg niet terug vond... Ik vind je moedig Chelle, dat je zo alleen gaat wandelen om je fysiek op peil te krijgen. Maar je mag vlugger de weg vragen hoor ;-) .
Bovendien is de dokter nog aan zijn bed geweest in de voormiddag. Als het zo door gaat mag hij spoedig naar huis, misschien woensdag al. Maar ik durf hier nog niet te veel op hopen. Stel dat het toch later is, dan ben ik teleurgesteld. In elk geval, hij ziet er prima uit nu. Zijn baard is een stuk ingekort. Er zijn 8 van de 16 nietjes verwijderd uit zijn hoofd (morgen de andere 8). En de snee aan zijn ribben geneest goed. En van mama heeft hij vandaag 8 flessen goede wijn gekregen. En nadien mag hij er nog meer uit haar kelder komen halen!
Vandaag heeft Michel veel kaartjes van jullie gekregen. 's Morgens een deel, en 's avonds nog een deel. Hij was er heel blij mee! Wat ons ook plezier deed was de definitieve bevestiging dat Michel morgen naar huis mag. Precies vier weken nadat hij in spoed is binnen gebracht. Vier weken die heel wat emoties in ons hebben losgemaakt: angst, wanhoop, pijn, onzekerheid, onmacht, maar ook liefde, vriendschap, vreugde, dankbaarheid en hoop. Wat de toekomst ons gaat brengen weten we niet. Momenteel wachten we op de uitslag van de biopsies om de verdere behandelingen te bepalen. Dit zal twee weken duren.
Ik zal deze blog één à twee keer per week blijven aanvullen. En misschien schrijft Chelle ook wel af en toe iets. Ik wil jullie ook allen bedanken voor jullie steun aan ons tijdens deze zware weken. En, intussen zijn jullie thuis allemaal welkom! Tot binnenkort!
We zijn alweer drie dagen thuis. Ik ben blij om te zien dat Michel wat beter slaapt sinds hij hier is. Hij wordt geregeld wakker, maar het aantal uren dat hij slaapt gaat naar omhoog. Ook door de dag doet hij af en toe een dutje. En hij recupereert goed! Maar wat is hij mager geworden. Ik probeer hem dus vol te stoppen met kalorierijk eten (vandaag spek met eieren 's middags, warm eten 's avonds en veel tussendoortjes). En hij nipt af en toe van een glaasje wijn of bier.
We zijn bij de dokter geweest om een deel van de haakjes uit zijn zij te laten nemen. Daarna hebben we direct een wandelingetje gedaan. Eén van de drie vandaag, want hij wil echt aan zijn algemene conditie werken. Na de derde was hij wel moe. Vanaf maandag komt er ook de dagelijkse kiné bij. En gaande weg gaan we de wandelingetjes langer maken. Want hij zou zo graag weer een balletje willen kloppen binnen enkele weken.
Hij is blij met al jullie bezoekjes en telefoontjes. Een goede babbel en eens kunnen lachen doet hem deugd. Hoewel het soms bij lang bezoek te vermoeiend is. Maar dit zegt hij pas achteraf. Ook het leven van de kinderen begint terug in zijn gewone plooi te vallen. Gelukkig, want ook zij hebben het zwaar gehad de voorbije maand. Normaal hebben we zo nog een paar weken voor de rest van de therapie volgt. Wat deze zal zijn weten we momenteel nog niet. Maar laat ons nu maar eerst van dit genieten!
