Vandaag zijn we naar GHB gegaan voor de tweede chemokuur. Michel was heel nerveus voor zijn bloedwaarden, want hij hoopte dat de chemokuur kon doorgaan. In de wachtzaal was het lang wachten, maar de verpleging en dokters van afdeling 652 doen zeer fel hun best. Toen Michel uit de wachtkamer werd gehaald, zei er een man tegen zijn vrouw dat Michel hem bekend voorkwam. Ik kende het koppel niet en schonk er verder geen aandacht aan.
Chelle was weer 1,5 kg aangekomen. Goed bezig dus. Hij is nu ongeveer op zijn oude gewicht (wordt met kleren aan gewogen). Verder vind ik het heel goed van hem dat hij nog steeds niet rookt. Af en toe durft hij wel eens zeggen dat hij geld zou geven voor een sigaretje, maar daar geef ik niet aan toe!
Na de checkup wordt Michel naar zijn kamer gebracht. Geen éénpersoonskamer vandaag. Als we binnenkomen zit Jos daar, een vroegere vriend (voetbalmakker) van Chelle. We waren hem een aantal weken geleden al tegen gekomen in GHB. En nu mogen ze samen de nacht doorbrengen. Als ik begin van de namiddag terugkom van mijn tenniselleboog te laten ingipsen, zitten ze daar met 3 op een rij van dezelfde geboortestreek. De man van de wachtkamer (Jacques) was er ook bij gekomen. Ze kenden elkaar dus, maar het was heel lang geleden. Met de drie vrouwen erbij was de kamer gezellig vol.
De bloeduitslag bleek goed genoeg om aan de tweede chemokuur te beginnen. De rode bloedcellen waren wat gezakt, en daarvoor gingen ze Michel wat EPO geven. De fiets laten we nog even achterwege ;-) Verder volgt er toch nog een scan van de knie, en morgenmiddag mag hij weer thuiskomen.
Doordat Chelle in de vorige twee weken enkele dagen misselijk is geweest, wordt zijn medicatie ineens aangepast. Ja ze volgen hem goed op in GHB. Ik verwacht dat hij morgen en overmorgen fel moe zal zijn, maar nadien kan hij er weer tegen aan.
Ik kreeg onlangs een berichtje van een oude vriend, die niet goed durfde bellen omdat hij geen antwoord had gekregen op zijn sms. Daarom wil ik jullie toch laten weten dat Michel nooit smst, en ook geen mails terugstuurt. Hij houdt niet echt van die technologie ;-). Maar bel gerust (morgen en overmorgen niet, dan slaapt hij veel), dat doet hem steeds plezier!
Vandaag heeft GHB ons opgebeld om de uitslag te zeggen van de kniescan. En wat ik al vreesde is bevestigd: Michel heeft nu ook een uitzaaiing in zijn knie. We moesten terug binnen gaan om extra kalk te krijgen. Doordat het bot wordt aangetast, kan hij makkelijker iets breken. Meer dan dat doen ze er voorlopig niet aan, omdat de chemo heel het lichaam behandelt.
Gisteren is Michel niet denderend geweest. Constant misselijk. Ook vandaag is hij misselijk. Hij heeft deze twee dagen amper iets gegeten. Vanmorgen was hij al een kilo afgevallen.
Geen goed nieuws dus momenteel. We hebben het er allemaal moeilijk mee... We hebben even de tijd nodig om het weer allemaal te verwerken. Binnen drie weken krijgen we het resultaat van de eerste chemokuren. Hopelijk valt dat wat beter mee.
