|
Daar draaien wij naar links, het smalle weggetje in dat naast het hekken ligt. Aan het einde van dit pad komen wij aan een draad waar het herinneringshoekje achter verscholen is. Vandaag een gedichtje voor Amal, geschreven door haar lieve vriendin, Hellen.
AMAL
Je bent zo lief.
Je bent een hartendief.
Kijk: je prachtige boom!
Ik zie je altijd in mijn droom.
En bij wiskunde vloog je er ineens in.
Je was een fiere pauw.
En ik hou nog steeds van jou!
Nu dat je in de hemel zit voel je, je vrij.
En daarom ben ik blij.
Liefs, Hellen
Wij lopen naar links nu, richting vijver. Oei, hier stoot een min of meer grotere loper zich vast het hoofd... Na het betere snoeiwerk zien wij terug het bos door de bomen en de dreef naar het kasteel. Een laatste bocht naar rechts brengt ons terug naar het vertrekpunt: de brug. De betere lopers van het zesde leerjaar leggen deze omloop een tiental keren af in 50 minuten, toch goed voor zo'n 9 kilometer, bravo!
|
