Op deze winterse lentedag was onze taak in de eerste plaats al het oud ijzer (dat wij in de loop van het jaar verzamelden) klaar leggen voor vervoer. Een hele klus want het gaat hier over de inhoud van een volledige garagebox van ongeveer 15 m².
Onderstellen van stoelen en banken, overblijfselen van afsluitingen, materiaal uit de keukens, oude fietsen, je kan het zo gek niet bedenken of het hoort er allemaal bij. Ook een boel aluminium (zie foto 4) en zelfs drie strijkplanken!
Dat alles wordt gestapeld op de parking zodat de ijzeropkoper het straks kan opladen met zijn grijpmachine. Zijn vrachtwagen zal weer mooi gevuld zijn.
Daarna konden wij eindelijk nog eens wat hout gaan klieven. Na enkele maanden andere taken te hebben uitgevoerd deed het weer deugd om de houtblokken te klieven tot brandhout, geschikt voor de open haard of de houtkachel. Dirk reed met de tractor de klaargemaakte blokken naar de bergplaats terwijl Ludo en ikzelf de machine bedienden. Vier volle karren later bleek de voorraadplaats volledig gevuld en stopten wij onze activiteiten.
Een blik op de aanplanting voor de cafetaria gaf toch nog een onverwacht lentegevoel en met dat lentegevoel reden wij naar huis.
Vandaag volgde het tweede hoofdstuk van de zandbak voor het verspringen: omspitten, losrijven en proberen een beetje vlak te krijgen. Een zware klus die de ganse namiddag in beslag nam. Nog één woensdagnamiddag en wij zijn er klaar mee!
Terwijl ik daar in mijn eentje stond te spitten waren Dré, François en Ludo druk in de weer met het losmaken van ijzer. Het oude schoolmeubilair dat naar de afvalcontainer moet, bevat heel wat ijzer (poten van stoelen, steun van de banken en tafels). Dat wordt door onze groenploeg gerecupereerd en verzameld tot wij voldoende hebben om dat tegen een prijsje van de hand te doen. Met het verkregen bedrag worden de kosten van ons materiaal (o.m. benzine voor de tractor) betaald.
Onze tractor bolde heel wat kilometers vandaag. Eerst met Dirk als chauffeur om zijn materiaal naar het voormalig KSA-lokaal te voeren. Daar ligt nog een enorme berg hout te wachten op verwerking. Samen met François werden vier karren vol in blokken gezaagd hout verwerkt.
Intussen reed Dré met de tractor naar de speelplaats Kluizevelden om een boel oud ijzer op te halen.
Tenslotte werd Ludo de chauffeur die al het verwerkte hout naar de bergplaats bracht.
Tegelijk was ikzelf bezig met een tweede poging om de zandbak van het verspringen in een betere staat te brengen. Zwaar werkje, dat kan ik je verzekeren! Nog twee woensdagmiddagen hard werken en wij kunnen terug verspringen!
Nadien gingen wij even kijken naar de bloemen die wij vorige week verplant hebben en zie: de knoppen staan reeds klaar om te bloeien!
De ene groep trok naar het voormalige KSA-lokaal om daar ter plaatse hout te verzagen, klaar voor de open haard.
De andere groep (2 man sterk) hield zich bezig met het uitgraven van wilde boshyacinten naast het voetbalveld. Toen onze kruiwagen vol was, brachten wij die bloembollen naar de aanplanting voor de cafetaria waar alle plantjes net in de grond werden geplaatst. Binnenkort zie je hier die specifieke blauwe bloemen.
Net zoals vorige week trok de groenploeg ten strijde tegen het overwoekerende onkruid (distels, doorntakken, netels en nog veel meer) in de bocht achter het doel (aan de kant van de sporthal). Het onkruid werd afgesneden, bijeengeharkt, verzameld bij de verhakselaar en daarin verwerkt tot een bodembedekkende laag. Na afloop zag die bocht er heel wat mooier uit dan voordien.
De lente toont zich reeds in het park. Een mooie, roze hyacint steekt het hoofd uit boven de grond!
Tijd om heel wat onkruid te verwijderen dus, voor het terug begint te woekeren. Peter gaat alle onkruid in de bocht achter de goal machinaal te lijf. Wat overblijft zijn vooral losse stukken van de wilde bramen (met heel veel doornen...) en ander wild groeiende planten (zoals klimop).
Dirk en ik zelf harken dat bij mekaar en stapelen het op voor verdere verwerking.
Daarbij komt uiteraard weer plastiek afval te voorschijn, wij brengen dat naar de juiste plaats (de vuilbak).
Terwijl verhakselen Dré en François de dikkere takken. Wat overblijft wordt gebruikt om de bodem te bedekken.
Met zo'n zonnig weertje is het een plezier om in het park te werken.
Aan de voorkant van het domein ligt een berg takken die door de verhakselaar moeten. Het verhakselde hout wordt ter plaatse gebruikt om het doorgangsweggetje te bedekken. Heerlijk om hier over te lopen!
Achter het voetbalveld bevindt zich nog een veel grotere hoop restafvalhout. Hier wordt gezaagd en verhakseld dat het een lieve lust is.
Het nog bruikbare hout wordt in onze bergplaats gestapeld. Het verhakselde hout brengen wij naar de parking aan de voorzijde van de sporthal. Hier is nog heel wat ruimte om de bodem te bedekken met een mooi laagje. Zo blijft de grond onkruidvrij.
Na een verplichte winterstop (te veel regen en de week daarna te veel sneeuw) wachtte er heel wat werk in het park van Groenendaal.
Maar wij werken ook binnen de school zelf, als dat nodig is...
Jef, de werkman van het college, vroeg ons om een boom die gevaarlijk overhelde op de fietsenparking te verwijderen. Dat was het eerste werk van de namiddag. Dank zij Dirk en zijn kettingzaag was deze klus in een minimum van tijd geklaard. Op de vierde foto zie je wat er overblijft, hier zal geen boom meer omvallen!
Van de fietsgarage ging het naar onze opslagplaats. Intussen genoten wij van de prachtige krokussen die de eerste lenteverschijnselen aankondigen. Maar aan onze opslagplaats wachtte nog heel wat meer werk: een berg hout die moest verzaagd of verhakseld worden. Dank zij de , eigenhandig door François gemaakte, nieuwe werkbank verliep het zagen heel wat vlotter. En ook het verhakselen ging danig snel vooruit zodat er op het einde van onze werknamiddag alleen maar zaagsel overbleef: de rest werd allemaal verwerkt tot brandhout of houtsnippers. Het brandhout wordt gestapeld en de houtsnippers worden gebruikt als bodembedekker.
Een berg houtafval (vooral dode takken) lag op ons te wachten. De verhakselaar (met nieuwe messen) werd klaargezet en wij gingen aan de slag.
Dikke takken en stronken werden door Dirk verzaagd tot bruikbaar brandhout. Alle andere takken en houtafval werden door Ludo en François in de verhakselaar gestoken en kwamen er als houtschilfers uit. Die vingen wij op in de kruiwagen. Het verhakselde hout wordt gebruikt als bodembedekker tussen de aanplantingen zodat het onkruid minder kans krijgt om door te schieten.
Als het hout bijna opgebruikt was, kwam Dré met een nieuwe houtberg aangereden. En dat ging zo de hele namiddag door.
Alweer een namiddag nuttige arbeid in het park van Groenendaal!
Om halftien was de groenploeg al aanwezig aan de schoolpoort om te helpen. Een hele lading papier moest vanuit de fietsgarage in een bestelwagen worden gestapeld. Ook daar waren wij dus van de partij.
In de namiddag werden de taken anders verdeeld.
Achter de nieuwe ijzeren poort (ingang Ullenshofstraat) werden twee rijen tegels gelegd zodat hier geen onkruid meer kan groeien en de ruimte altijd proper blijft (foto2).
Verder moest de aanplanting rond de parking een beetje uitgezuiverd worden. In de eerste plaats was daar het bijsnoeien van sommige boompjes waarvan de onderste (stekelige) takken verwijderd werden. Daarna was er weer het vermoeiende, laag bij de grondse, wieden van het woekerende onkruid .
Intussen werd er ook hout gezaagd (vreemde figuren zie je daarbij) en reed de tractor heen en weer om het verzamelde afval in onze 'restput' te storten.
Aan de scoutslokalen ligt nog heel wat hout dat moet verwerkt worden. Dirk zaagt met de kettingzaag alles op maat terwijl Dré en Ludo dat hout verzamelen in de aanhangwagen. Dan wordt het vervoerd naar onze bergplaats waar het wordt gestapeld onder een zeil.
In een volgende fase zal het hout gekliefd worden en groeit onze brandhoutvoorraad weer aan.
De nieuwe aanplantingen worden stilaan overwoekerd door onkruid. Ideaal moment om dit onkruid te verwijderen en daar beginnen François en ik dan aan. De grond wat loswerken met de riek, onkruid uit trekken en in de kruiwagen werpen. Zo brengen wij de namiddag door en het moet gezegd worden: het zicht loont de moeite (voor de aandachtige kijker toch).
Een ander zicht is dat op de vijver. Zit daar warempel terug een zwaan, zeker! En ook in de lucht is er nieuw leven: twee blauwe reigers vliegen heen en weer boven het park. Dan zwijgen wij nog over de ganzen die zich terug vertonen, de talrijke eendjes en de nog talrijker meeuwen.
Na een korte onderbreking (kerstvakantie) werd er weer hard gewerkt in het park van Groenendaal.
François werkte verder aan de siertuin die er komt rond de bank van Stan (Van Herck, oud-voorzitter en erelid).
Er lag nog een hoop brandhout ( onder het blauwe zeil) dat moest gekliefd worden in het park.
Dré voerde meer stronken aan met de tractor, Dirk verzaagde alles tot een geschikte maat om te klieven.
Dat zouden Ludo en ik doen maar helaas, de boomkliever liet het afweten. Dan maar op ouderwetse wijze met de bijl, dacht Ludo en in minder dan een uur werd de hele hoop, handmatig, gekliefd tot blokken die goed zijn voor de open haard.
Al het brandhout dat onder het zeil lag werd netjes opgewerkt en gestapeld in onze (meer dan volle) bergruimte.
Zo werd het programma toch nog afgewerkt, ondanks de defecte machine!
Einde van de herfst, dus het ideaal moment om de bladeren die nog achter bleven, bijeen te vegen.
Wij beginnen aan de achterzijde van de sporthal om dan achter het voetbaldoel en de beek, zoveel mogelijk de laatste bladeren te verzamelen. Hierbij komen onze tractor en de kruiwagens goed van pas. Alles moet immers naar de voorzijde van het kasteel verhuizen.
Na de bocht komen wij aan de rechte lijn, 100 meter lopen in de tegenovergestelde richting. Ook hier liggen er natuurlijk nog heel veel bladeren die moeten bijeen geveegd worden. Alles wordt op hoopjes geharkt en dan weer opgehaald door onze tractor of... met de kruiwagen. Die dode bladeren worden onder de beuken aan de ingang van het park gekapt. Daarna komt er nog een laagje humus (uit het voormalige kippenhok) bovenop zodat de bladeren blijven liggen en een vruchtbare laag vormen. Hiermee zit onze woensdagnamiddagwerkdag er weer op. De groenploeg neemt een pauze van twee weken om op 6 januari terug aan de slag te gaan.
Herfst in het park, dat betekent vooral bladeren verwijderen.
Daarom begin ik aan de fietsparking vóór het kasteel, gewapend met een bladhark (of bladrijf zoals wij zeggen). Fietsrekken die her en der geplaatst staan worden even verplaatst, de bladeren worden er onderuit gehaald en tenslotte rijven wij alles naar de zijkant. Opgeruimd staat netjes maar wel jammer dat hier en daar nog een fiets vastgeketend ligt aan het fietsrek. Op de laatste foto krijg je een indruk van de fietsparking zoals ik ze heb achtergelaten.
De afsluiting rond de vijver vraagt nog vele uren werk en het is vooral François die zich hier mee bezig houdt.
Aan de Ullenshofstraat staat een kleine elektriciteitscabine die overwoekerd wordt door onkruid en doornstruiken. Dré en Ludo gaan aan de slag om de mensen die de meterstanden moeten meten, de kans te geven om dat op een veilige manier te doen.
Terwijl werk ik zelf door aan de zandbak van het verspringen. Vandaag beperk ik mij er toe om de randen van die bak terug zichtbaar te maken.
De rest van de zandbak zal nog enkele namiddagen arbeid vragen....
De wortels van de beuken aan de voorzijde van het kasteel zijn door de jaren heen boven de grond komen te liggen. Dat blijkt schadelijk te zijn voor de bomen zelf en daarom trekt de groenploeg naar hier. De ruimte rond de beuken wordt afgezoomd met hout zodat er als het ware een eilandje ontstaat. Die ruimte wordt dan opgevuld met de afgevallen bladeren die zich in grote hoeveelheden bevinden in het park. Tenslotte wordt boven op die bladeren een laag humus aangevoerd (die hebben wij zelf gemaakt en die is opgestapeld in het vroegere kippenhok). Zo liggen de wortels terug onder de grond zoals je op de twee laatste foto's kan zien.
Na afloop gaan Dré, François, Dirk en Ludo nog aan de slag om van oud ijzer nuttig materiaal voor verder gebruik te maken. De vonken spatten er af!
