Bladeren bijeen harken en vervoeren naar het oude kippenhok, dat is het werk voor de komende weken.
Zo zie je terug de wegen en het gras in het park en bovendien brengt het ons een hele berg bladgrond op. Die kunnen wij dan volgend jaar weer gebruiken om hier en daar de bodem te verbeteren.
Herfst, het vallen van de bladeren, en waar blijven wij met die bladeren.
Onze groenploeg startte vandaag met het bijeenharken van de bladeren aan de voorzijde van het kasteel. Heel wat bergen liggen hier te wachten op vervoer. Dat gebeurt met de omgeturnde aanhangwagen zodat er in één beurt veel meer bladeren kunnen meegenomen worden. Peter rijdt de kar naar het voormalige kippenhok zodat ze daar weer kunnen verzameld worden. Zoals intussen al langer geweten, rusten die bladeren daar een heel jaar om te composteren tot bladgrond.
Het hout dat vorige week werd vervoerd naar onze bergplaats wordt vandaag gekliefd tot brandhout. Op de eerste foto staat de houtkliever, op de tweede het hout. Hiervan maken wij stukken brandhout die geschikt zijn voor een open haard, een kampvuur en dergelijke meer. Alles bijeen goed voor een tiental volle kruiwagens die door Dré vakkundig in de bergplaats werden opgestapeld. Opgeruimd staat netjes!
Wij beginnen waar wij vorige week gestopt waren: aan de scoutslokalen. Hier ligt nog een mooie berg hout dat moet verhakseld worden. Met het verhakselde hout kunnen wij dan weer de bodem bedekken op sommige plaatsen in het park. Dré rijdt een volle kar weg om de beuken aan het kasteel te verzorgen. Intussen zijn François en Dirk bezig met het verzagen van de afgewaaide takken aan het scoutslokaal.
Daarna stappen zij naar de vijver want daar liggen ook nog twee omgewaaide bomen.
Die boom ligt jammer genoeg voor negentig percent in het water, het wordt dus geen lachertje om die op de kant te krijgen...
Intussen laden Dré en ikzelf de wagen vol met de afgezaagde stukken brandhout die wij vorige week aan het scoutslokaal hebben opgestapeld. Twee karren later wordt al dat brandhout verzameld aan onze bergplaatsen. Nu moet dat hout eerst nog een tijd drogen en daarna kan het weer verkocht worden. Kopers zijn nog altijd welkom!
De tijd die ons nog rest wordt besteed aan het herstellen van de steuntjes van de houtkliever.
Na drie dagen grijs weer scheen eindelijk nog eens de zon. Ideaal om in ons park de noodzakelijke karweitjes op te knappen.
Dré, François en Dirk trokken naar het voetbalveld om, achter het doel, de piste vrij te maken van scharrelhout. Daarbij leverde de verhakselaar weer nuttig werk.
Peter en ikzelf gingen aan de slag nabij het scoutslokaal. Hier werden de resten van de afgebroken boom verzaagd en gestapeld. Na afloop blijven er twee hopen hout over: de ene hoop is hout dat wordt gekliefd tot brandhout, de tweede berg zal door de verhakselaar moeten.
Zo wordt ons park weer een beetje netter...
Bij het naar huis gaan valt ons weer op hoeveel zwammen er in dit park groeien.
Afgebroken takken dienen opgeruimd en weggewerkt te worden. Daarbij is de kettingzaag een nuttig wapen.
De dikkere stukken worden gestapeld om later gekliefd te worden tot brandhout, de dunnere stukken zullen door de verhakselaar worden getrokken om bodembedekker te maken.
Uiteindelijk haalt Peter nog een afgebroken tak uit een boom. Zo is er geen gevaar meer dat die tak op een voorbijganger zou vallen.
Vandaag was de opdracht: klimop verwijderen van de bomen aan de rand van het handbal- en het voetbalveld. Een karwei dat heel wat tijd en moeite in beslag neemt maar waarvan je ook dadelijk het resultaat ziet. Klimop groeit overal en neemt een deel van het park in beslag. Soms is dat een uitstekende bodembedekker, mooie bekleding van een muur maar soms ook een bedreiging voor andere planten en bomen.
Helaas heeft de storm van vorige week weer slachtoffers gemaakt onder onze oude bomen. Op de zevende en achtste foto zie je één van de slachtoffers.
Ook onze loods werd onder handen genomen, wij gunnen je een kijkje in de box waar een deel van ons werkmateriaal is opgestapeld.
Vandaag werkten wij verder aan het opruimen van het kippenhok door de bladeren van vorige herfst te verwijderen en door de verhakselaar te duwen. Zoals reeds eerder gezegd, maken wij daarmee prima bladgrond aan die in het park zijn verdere bestemming krijgt.
De eerste foto is nog van vorige week, je ziet hoeveel bladgrond er aanvankelijk lag. Op foto 2 zie je de hoeveelheid bladgrond die er vanmiddag bij de start lag en de derde foto toont het eindresultaat. Op de andere foto's zie je hoe leeg het hok nu is geworden.
Net als vorige week, werkten onze groene jongens vandaag verder aan het vrijmaken van het kippenhok. Op de eerste foto zie je met hoeveel bladgrond wij vorige week eindigden. De tweede foto geeft een beeld van hoeveel bladgrond er intussen bij werd gemaakt terwijl foto drie de eindsituatie weergeeft, gisteren om vier uur. De andere foto's tonen wat er verder gebeurde in dat kippenhok en hoe de bladere tot bladgrond worden verhakseld. Een rustmoment om even te bekomen van dat zware werk zie je op de laatste foto.
Het voormalige kippenhok wordt verder onder handen genomen: alle overbodig hout verlaat het hok. Zo maken wij heel de muur vrij door de vroegere konijnenkoten af te breken, een werkje dat heel wat mankracht vraagt. Op deze manier komt er meer ruimte vrij zodat wij beter onze bladgrond kunnen klaar maken.
Een deel van het verwijderde hout zal als brandhout dienen.
Hout dat te hard vergaan is wordt in het park gebruikt om de putten naast de buitenmuur op te vullen.
Intussen blijven er nog altijd bloemen bloeien in onze school. De uitgebloeide zonnebloemen doen dienst als voedselbank voor de vogeltjes.
In april werd de zandbak van het verspringen volledig 'springklaar' gemaakt. Deze woensdag trokken wij met de ganse groenploeg terug naar die zandbak en zoals je op de eerste foto kan zien, was die plek moeilijk terug te vinden.
Toen wij anderhalf uur later onze activiteiten stopten, zag het er al veel beter uit.
Enkel de aanlooppiste is nog volledig begroeid en dus niet echt in orde. De zandbak is opnieuw gebruiksklaar, al moeten er toch enkele kubieke meters fijn zand bij worden gekapt.
Aan één zijkant van het kasteel hebben wij intussen verschillende planten ingegraven. Dit zou binnen enkele tijd een groene muur moeten opleveren in plaats van een muur van onkruid.
Tijdens het werken in de zandbak konden wij weer heel wat kikkertjes en padden waarnemen die door ons op een veilige plaats werden ondergebracht.
In een opwelling van nostalgie trok ik op zoek naar de afstootplaats voor het kogelstoten. Deze plek was ook al volledig overwoekers en niet meer bruikbaar. Toch werd alvast die betonnen cirkel weer vrij gemaakt.
De herfst nadert. Daarom gaan wij vandaag aan de slag in het vroegere kippenhok. Hier liggen alle bladeren gestapeld die wij vorige herfst hebben bijeengeveegd. Het doel was: nieuwe bladgrond maken die later in het park kan gebruikt worden.
Zwaar werk want de bladeren zijn zodanig vergaan dat het opscheppen een heel karwei wordt!
Op de eerste foto's zie je de toestand bij het begin van onze werkzaamheden.
De bladeren worden dan in de verhakselaar gekieperd en komen er, samen met de grond, volledig klein gemalen uit.
Intussen heeft Peter de omheining rond de vijver voor een groot stuk vrijgemaakt van onkruid. Zo hebben wij terug een kijk op het water in plaats van op die groene onkruidmuur.
Nog verder in het park hebben Dré en François ervoor gezorgd dat er toch al een deel van het gras werd afgereden, niet met de grasmaaier maar wel met een doodgewoon grasmachientje dat eigenlijk bij het oud ijzer hoorde. De echte grasmaaier is voorlopig nog altijd niet hersteld.
Het onderhouden van het park van Groenendaal bevat heel wat facetten. Het gras en de vijverrand vormen zo een heel takenpakket dat moet onderhouden worden.
Peter probeert de rand van de vijver met een graskantmaaier vrij te maken van het hoge onkruid dat hier welig tiert.
Langs die vijverkant zie je hoe de naderende herfst de paardenkastanjes toont.
In de vijver bloeien voor het eerst ook purperen bloemetjes. Op het water zie je tal van insecten die op het wateroppervlak schijnen te lopen.
Terwijl is Dré bezig met het afrijden van het gras rond de parkklassen. Helaas, onze grasmaaier is in onderhoud en daarom gebruikt hij een veel kleinere grasmaaier die op elektriciteit werkt. Als dan die elektriciteit wegvalt, wordt het helemaal een moeilijke job...
Vandaag werd, in het kader van de eerste schooldag, de speelplaats Kluizevelden onder handen genomen. Een wildgroei van onkruid versierde vooral de muren die de speelplaats omgrenzen, vaak tot twee meter hoog. Onze groenploeg trok weer ten strijde tegen al die ongewenste planten. Een werkje van lange duur en redelijk zwaar vanwege het voortdurend bukken en tegen de grond werken.
Daarbij kwamen wij tot de verrassende vaststelling dat er zich drie kikkertjes bevonden in het onkruid, naast mieren, regenwormen, slakken, allerlei soorten spinnen en zelfs sprinkhanen. Een volledige biotoop die moest verwijderd worden....
Na twee uur hard werken waarbij wij zelfs wilde aarbeienplantjes noteerden tussen al dat onkruid, was de klus geklaard en de speelplaats zuiver.
Onze zonnebloemen doen het goed, dat merk je aan de eerste foto.
Terwijl de leerlingen en leerkrachten nog genieten van hun welverdiende vakantie, trekt de groenploeg naar de speelplaatsen. Hier is heel wat onkruid dat moet verdwijnen tegen 1 september. Soms gemakkelijk, soms heel moeilijk maar na twee uur arbeid zijn de speelplaats Gagelveldenstraat en de speelplaats vijvervelden verlost van het meeste groen. Opgeruimd staat netjes!
Tussendoor merken wij nog een snelheidswedstrijdje op tussen twee wijngaardslakken die om het eerste naar boven kruipen.
In een park als dat van Groenendaal is er altijd wel houtafval dat moet verwerkt worden. Naast de sporthal en onder de beukenbomen lagen enkele stapels takken die moesten gezaagd en/of verhakseld worden. Ludo en ikzelf startten naast de sporthal en na een dik half uur was de stapel mooi verhakseld en over de bodem verspreid.
Dirk, Dré en François gingen onder de beuken (voor het kasteel) aan de slag. Takken verzagen tot brandhout en opstapelen was de opdracht.
Nadien kwamen wij ter hulp om het fijnere hout te verhakselen. Ook hier werd het verhakselde hout aangewend om de bodem te bedekken.
Toen wij bijna klaar waren wandelde onze vroegere voorzitter, Stan, het park binnen. Gezellig babbeltje met zijn opvolger Dré gezeten op de bank van Stan.
Toch hebben wij nog wat aandacht voor de hommels op de paarse wilde bloemen en de mooie paddenstoeltjes die onze wilde bloementuin versieren.
Terwijl Dirk en François het park in trokken om enkele afgebroken takken te verzagen, volgde ik Dré naar de buitenmuur aan de kant van de wijk Bordink. Hier lagen heel wat stapels gemaaid gras dat telkens weer overbleef na de maaibeurten. Dat gras gebruikten wij om de chaussée André op te vullen zodat wij een nieuw pad aanlegden naast de muur.
Wanneer wij langs de zandbak van het verspringen stapten, bleek dat er van ons werk in het derde trimester, niet veel meer overbleef. De landingsplaats voor dat verspringen is opnieuw volledig overwoekerd! De natuur doet zijn ding...
Dat merk je trouwens ook aan onze wilde bloemenweide. De eerste zonnebloem toont zijn prachtige gele kleur en ook naast die bloemen groeit er een schitterend bloementapijt!
Op de vierde foto merk je een zwart vlekje: hier werd een pad (familie van de kikvors, voor een goed begrip) gespot; een nieuwe bewoner?
Vandaag werkte onze groenploeg verder aan de stapels hout die naast het KSA-lokaal liggen.
Dirk en François verzaagden het dikkere hout tot brandhout, geschikt voor de open haard. Dirk met de kettingzaag en François die het hout aanreikte en vasthield: echt teamwerk!
Ludo en ikzelf verhakselden de dunnere takken en ander houtafval zodat wij weer een stapel verhakseld hout overhouden als bodembedekker.
Op de foto zie je de evolutie van één berg naar twee. Het was zweten geblazen maar zo werd toch weer een hele hoop hout verwerkt.
Nadien was er champagne om een verjaardag te vieren. En smaken deed dat!
