De werken aan het kasteel blijken tijdig stil te liggen. Bij het uitbreken van de kelders blijkt de vloer niet geïsoleerd te zijn en dus water door te laten. Deze onverwachte tegenslag wijzigt de plannen (en het budget, uiteraard).
Een blik in het kasteel en een woordje uitleg van werfleider Johan, leren ons dat een deel van de oorspronkelijke houten binnendeuren zal behouden blijven. Ook de gerestaureerde torenklas (het vroegere wachtlokaal) zal zoveel mogelijk in zijn originele staat blijven als herinnering aan het verleden.
Vandaag wordt de houtstapel die beneden aan de berg (boven de ijskelder) ligt, volledig weggewerkt. Klieven dus: dat doen Ludo en ik. Het verwerkte brandhout wordt door François weggevoerd terwijl Stan zich bezig houdt met het wieden van het resterende springkruid op de berg.
Tot onze grote spijt zien wij ook dat een eenzame KSA-man (oud-leider Kristof Bouvard) zich bezig houdt met het ontruimen van het KSA-lokaal. KSA, jarenlang een begrip in het Sint-Jan Berchmanscollege en later in het Groenendaalcollege: een bloeiende jeugdvereniging die heel wat kinderen (groot en klein) een extra dimensie bood in hun jeugd. Doodjammer dat deze groep wegens te weinig leden en te weinig leiding stopt met bestaan. Daarom nog enkele foto's van het KSA-lokaal dat al zoveel jaren een plek in ons park inneemt. een eresaluut aan alle leiders en leden die zo lang een deel van het park als hun territorium mochten beschouwen...
Hoeveel stenen er nog uit het kasteel zullen verdwijnen, is moeilijk te schatten maar met dat wat nu al buiten ligt kan je al een ander kasteel bouwen (lijkt ons). Volg even mee op de fotos!
Foto 1 toont de ingang via de trappen. Wij stappen binnen via de loopbrug (foto 2) . Links en rechts kan je in de toch wel erg diepe kelder kijken (3en 4) waar twee kruiwagens wachten om gevuld te worden.
Foto 5 laat een nieuwe muur zien die de vroegere projectiezaal verdeelt in twee stukken. Op de volgende foto zie je dat er toch nog originele elementen bewaard blijven (hier de monumentale houten deuren).
De zevende foto brengt ons in de trapzaal van waaruit wij de gang naar de zijdeur kunnen bekijken.
Foto 8 toont de trapzaal. Hier werden de muren volledig gestript. Via de trap begeven wij ons naar de eerste verdieping (laatste foto) : die lijkt in niets meer op het beeld dat wij hier in september nog zagen.
Ongelofelijk hoeveel puin al werd geruimd uit het kasteel. Kijk wat een berg planken (die er vorige week nog niet lagen) aan de achterzijde van kasteel Groenendaal. Wij nemen een kijkje in de kelderverdieping via de raampjes van de voormalige conciergewoning. Het valt onmiddellijk op dat een groot deel van de zoldering verdwenen is en je ziet ook nieuwe doorgangen naar de naastliggende ruimtes (refter, voetbalkelders...). Op de vijfde foto kan je de houten trap zien die tot op de tweede verdieping leidt. Wij zijn nu op het gelijkvloers. Een blik naar boven toont ons de onderzijde van het dak met de mooie houten dakspanten. De volgende foto is dezelfde ruimte met de camera naar onderen, de kelder van de toren dus. Via de hoofdingang kijken wij tenslotte binnen in de ruimte die vroeger het projectielokaal vormde.
Wij kijken even naar omhoog en jawel, het mooie plafond van die projectiekamer is er nog!
Aan de achterzijde van het kasteel zien wij dat het regenweer van de laatste dagen voor wateroverlast gezorgd heeft. In de kelder merken wij alweer nieuwe doorgangen, uitgekapt uit de monumentale muren (eens zo dik of zelfs drie maal zo dik als de muren van tegenwoordig...). Een blik in de blauwe klas (hoekklas aan de achterzijde) vertoont hetzelfde fenomeen: nieuwe doorgangen naar de voormalige muziekklas.
Aan de voorzijde van het kasteel zijn enkele arbeiders druk bezig met het ophangen van een draagstel aan de torenhoge kraan.
In het park blijven onze groenwerkers druk bezig met het gewone onderhoud. Dré rijdt het snel groeiende gras af, Stan zorgt voor het vervoer van het materiaal en terwijl zijn Ludo, Hugo en ikzelf bezig met het klieven van boomstronken en het verwijderen van het snel woekerende springkruid. Op de foto's zie je onder andere één van de vier volle karren hout die werden weggevoerd, een zicht op de parkzone mét en zonder springkruid en de mensen die dit alles verwerken en afvoeren. Veel werk maar dit keer waren de weergoden met ons...
De bergen afval groeien hoe langer hoe hoger. Op foto 1 kan je de voorzijde van het kasteel nog goed bekijken.
De tweede foto toont ons een inkijk langs de keldervenster van de conciergewoning: beneden blijft nog een stuk muur bewaard, op de hoogte van het gelijkvloers is die intussen al verdwenen. De resten liggen op de metershoge puinhopen aan de rand van de looppiste.
Als ik naar de kelderverdieping stap, merk ik pas hoeveel muren reeds verdwenen. De muur die de refter van de voetbalkelder scheidde, alle muren van deze voetbalkelder en de volledige vloer van lerarenrefter en muziekklas zijn inmiddels verwijderd. Uiteraard ook alle tussenmuurtjes van de individuele douches en de tussenmuren van de gelijkvloerse verdieping. Dit wordt in de nieuwe structuur een ontmoetingsruimte met uitzicht op het voetbalveld.
Ongelofelijk welke enorme stukken puin hier boven op de puinhopen liggen.
In het park wordt vandaag niet gewerkt met de houtkliever vanwege een technisch defect.
Verhakselen dus: deze machine doet het wel! De leerlingen van KOCA hebben vorige week de zijkant van het voetbalveld onder handen genomen en het snoeihout ligt te wachten op verwerking. Dré, François, Hugo en Ludo zorgen voor de verwerking van deze bergen snoeihout, terwijl ik nog maar eens de rand van het voetbalveld onder handen neem. Gras losmaken, verwijderen en wegvoeren.
Helaas liet de verhakselaar ons om halfvier in de steek, blijkbaar een beetje oververhit, afgaande op de rookwolken die uit de machine kwamen. Volgende keer dan maar...
Iedere week verbaas ik mij er weer over hoeveel puin er toch nog uit het kasteel wordt gehaald. De eerste foto is er eentje van februari, de tweede toont de achterzijde zoals die er nu uitziet: er resten enkel nog buitenmuren, het dak van de achterbouw is volledig verwijderd (uitgezonderd de kapel en de blauwe klas). De balken die het dak ondersteunden zijn weggenomen en liggen op een berg aan de rand van de looppiste. Aan de voorzijde is de eerste toren bijna volledig gestript. Je ziet met een beetje moeite van buiten naar binnen hoe er een kleine tussenverdieping is boven de conciergewoning van vroeger. In de tweede toren wordt nog druk gewerkt aan het verwijderen van de bepleistering en de zolderingen. Al het overige materiaal lijkt intussen wel verwijderd (verwarmingsbuizen, elektriciteitsleidingen e.d.m.).
Geen grasmaaier (te nat vandaag) maar wel de boomkliever. Er rest nog heel wat hout dat moet verwerkt worden, dus trekken Stan, Ludo, Dré en ik zelf het park in om in de nabijheid van het KSA lokaal stelselmatig het aanwezige hout in blokken te klieven, klaar voor je open haard. Foto 3 is genomen vóór wij begonnen, foto 4 bij het einde van onze werknamiddag.
Daarnaast gaat onze aandacht ook naar het springkruid dat dringend moet verwijderd worden. Jammer genoeg zijn wij niet met voldoende mensen om dit woekerende onkruid snel te wieden, maar alle beetjes helpen. Moest je hier met één klas aan beginnen dan was de klus op een half uurtje geklaard....
Vooraleer aan ons werk in het park te beginnen, werpen wij nog snel een blik op het kasteel en zijn omgeving.
Het afbraakpuin stapelt zich op en als je de gevel bekijkt, zie je dat er steeds meer plaatsen worden vrij gemaakt om later heringericht te worden. Dat moet wel als er later dertien klaslokalen worden ingericht op de eerste en tweede verdieping. Zoals je kan zien, vordert ook het uitbreken van de gelijkvloerse verdieping en de kelders. De blauwe klas (het aquarium voor de ingewijden...) vormt nu één ruimte met de voormalige fitclass en de leerkrachtenrefter.
Die ruimte omvat ook de daar onder liggende kelders: dat wordt één grote zaal die o.m. als ontmoetingsruimte zal dienen.
Verder in het park wordt het opruimen van de boomresten voort gezet. De eerste foto toont de plaats zoals die er uit zag in augustus van vorig jaar (na de storm). De tweede foto laat zien hoe deze plek er vandaag uit ziet: alle boomstronken zijn verwerkt en weggevoerd.
Als laatste karwei op deze plek rest ons nog het verwijderen van het aanwezige springkruid: dat gebeurt met de hand en moet in deze periode gebeuren want als er nog langer gewacht wordt, komt het zaad vrij en zal het kruid nog verder de bodem bedekken.
Naast de afbraak van alle overbodige structuren in het kasteel, wordt er volop aan de opbouw gedacht.
Zien wij aan de achterzijde nog hoe de bergen puin steeds groter worden (kijk hoeveel ijzer zich in de oude steunbalken bevindt!), dan worden aan de voorzijde nieuwe stenen aangevoerd. Een reuzegrote betonmolen staat klaar naast de linkertoren en aan de rechterzijde staat een vrachtwagen die veel weg heeft van een betonwagen.
Het werk gaat aan een stevig tempo verder, dat is zeker!
Uiteraard werken wij in het park verder aan de wekelijkse karweien: bomen klieven en in blokken kappen zodat de voorraad brandhout aangroeit. In de hoek van het park is Dré druk bezig met het stapelen van de aangevoerde houtblokken. Die worden aangebracht door Stan terwijl François en Hugo de boomstronken in stukken klieven.
Terwijl trek ik zelf door het park om de kleinere karweien uit te voeren: de nooduitgang van de sporthal proper maken, een deel van de piste onkruidvrij maken en als besluit: de twee zitbanken aan het handbalveld, die stilaan overwoekerd worden, terug zitklaar maken.
Na de koude aprilmaand doen de warme meidagen het park groen kleuren. Er rest nog heel wat houtafval dat moet verwijderd worden uit het park.
Dré is druk bezig in de uiterste hoek van het park: de piste wordt verder vrij gemaakt van houtschilfers en de hoop brandhout tegen de muur stapelt zich op.
Aan de rand van de vijver zijn Hugo en François druk bezig met het aanbrengen van een omheining, ten einde de ganzen eindelijk binnen een vastomlijnd territorium te geven waarbinnen zij kunnen doen en (achter)laten wat zij willen.
Er resten nog veel stukken boomstam die moeten gekliefd worden tot brandhout. Ludo en ikzelf nemen deze taak op ons terwijl Stan in staat voor het vervoer van dat brandhout naar onze nieuwe stapelplaats. Dat levert vandaag vier volle karren brandhout op!
Stan (onze voorman) neemt ook even de tijd om te overleggen met één van de werfleiders, Johan en via deze man krijg ik plots de beschikking over een heleboel foto's van het kasteel waarvan er verder op deze blog een aantal zal getoond worden.
Bij het terugkeren naar onze bergplaats wijst Hugo ons op de voorlaatste foto op een groen bosje. Na enig snoeiwerk komt daar toch wel een groene vuilbak te voorschijn zeker! Nu maar hopen dat die ook nog gebruikt wordt...
Terug naar het kasteel. Wij merkten al op dat Stan contact opnam met één van de werfleiders, aan de voorkant van het kasteel. In hun gezelschap zien wij ook W. Van Damme (die in het project betrokken is als vertegenwoordiger van de school) en L. De Bie (vertegenwoordiger van de oud-leerlingenbond van het college).
Dank zij de vriendelijke heer Smit kan je nu een reeks foto's bekijken van de werken aan het kasteel, die ik zelf niet heb kunnen maken.
Je ziet eerst drie foto's van de binnenkant, met name in de kelder van het kasteel.
Daarna stijgen wij met de kraan boven het kasteel uit en krijg je een zicht van het park.
Foto 4 is ook in de kelder genomen maar van foto vijf tot en met negen zie je hoe er eerst nog een dak op het gelijkvloers lag, daarna hoe die benedenverdieping ontmanteld werd.
De volgende vier foto's laten, van op de eerste verdieping, zien hoe de vroegere lerarenrefter en de fitclass (voorheen nog muzieklokaal geweest in een ver verleden) er nu uit zien. Veel blijft er niet van over...
Daarna volgen er nog enkele zichten van buiten: je merkt dat er al heel veel puin is geruimd: uiteindelijk zal er van het hele gebouw enkel het geraamte en de buitenmuren overeind blijven.
