Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
10-04-2009
STILLE WEEK
In de traditie van de Protestantse kerk wordt de week vóór Pasen de Stille Week genoemd. Gisteren was het Witte Donderdag en op die dag vieren we de Maaltijd van de Heer - ook wel het Heilig Avondmaal genoemd. Vandaag is het Goede Vrijdag, de dag waarop we de kruisiging en het sterven van Christus gedenken. Traditiegetrouw kun je op de televisie de Matthäus Passion volgen, het bekendste en meest imposante muziekwerk van Bach. Wat me altijd weer opvalt - en ook wel een beetje stoort - is het applaus na afloop. Bach heeft met muziek getracht het lijden en sterven van Jezus uit te beelden, en dan kun je toch na afloop niet applaudiseren. Ik kan me de uitvoering van de Matthäus jaren geleden door Sursusm Corda o.l.v. Gerrit Peuscher nog heel goed herinneren. Hij deelde vóór aanvang mee dat hij na afloop applaus niet op prijs zou stellen maar verwachtte dat het publiek na een ogenblik van stilte de kerk zou verlaten. Dit ogenblik van stilte duurde echter minuten en is me altijd bij gebleven. De Goede Vrijdagdienst in onze wijkkerk ervaren mijn vrouw en ik altijd als heel bijzonder en indrukwekkend. Vóórdat de kerkdienst begint is het stil in de kerk, het orgel speelt nog niet, zoals dat gewoonlijk wel het geval is. Het lijdensevangelie uit Johannes 18 en 19 wordt door vier gemeenteleden afwisselend gelezen en steeds onderbroken door toepasselijke gezangen op bekende melodieën uit de Matthäus Passion. Aan het eind van de lezingen wordt de Paaskaars gedoofd, de lichten in de kerk gaan uit en in stilte verlaten we de kerk, diep onder de indruk. We kijken nu uit naar Pasen!
Ook één van de nieuwe muziekstukken die ik met mijn fanfare-orkest speel, is "A Tribute to Frank Sinatra". Het zijn arrangementen van de bekende songs "The Lady is a Tramp", "What now my Love", "My Way" en "New York, New York". Voor mij zijn deze nummers jeugdherinneringen maar ik denk dat ook de jongere garde deze melodieën niet helemaal onbekend voorkomen. M.a.w. het zijn sterke composities die een heel lang leven hebben wat je van veel van de hedendaagse muziek niet kunt zeggen. Eind veertiger jaren zong Frank bij het orkest van trombonist Tommy Dorsey en in die tijd had hij een grote aantrekkingskracht op de tieners van die tijd - een woord overigens dat toen nog niet bestond - de zgn. bobbie soxers. Zo werd hij het eerste tiener-idool. Frank Sinatra is in mijn ogen toch een beetje een controversieel figuur geweest, met name in het begin van de jaren vijftig. Door allerlei oorzaken ging het bergafwaarts met "The Voice", zoals één van zijn bijnamen luidde. Er wordt beweerd dat hij in die tijd connecties had met de Italiaanse maffia, hij verkeerde in elk geval veel in die kringen en trad veel op in nachtclubs van maffialeden. Ook de huwelijkstrouw was aan Frank niet besteed, hij trouwde vier keer met achtereenvolgens Nancy Barbato, de filmactrices Ava Gardner en Mia Farrow, en danseres Barbara Marx. Zijn comeback als acteur maakte hij met de film "From here to Eternity" waar hij slechts $ 8000 voor kreeg, een fooi voor een filmacteur. Sinatra was bevriend met bekende zangers als Dean Martin en Sammy Davis Jr. In 1996 vierde hij zijn verjaardag met Bruce Springsteen en Bob Dylan. In januari 1998 ontving hij de American Music Award voor zijn levenswerk, maar vier maanden later, op 14 mei, stierf Frank Sinatra aan een hartaanval. Een groot zanger was niet meer......
Ook nieuw is de selectie van Herb Albert, die wij met Wilhelmina spelen. De muziek stamt uit 1965 en 1966, en bevat de nummers "Spanish Flea" (oftewel "Spaanse vlo"), So What's New" en "Tijuana Taxi". Het zijn bekende nummers uit de jaren 60 en de klank van het orkest van Herb Alpert is heel speciaal. Het heeft veel weg van Zuid-Amerikaanse muziek, tijuana is een Mexicaanse muziekstijl en zeer kenmerkend. Herb Alpert werd op 31 maart 1935 in Los Angeles, als oudste van drie kinderen, geboren uit een Russische vader en een Hongaarse moeder. Al op jonge leeftijd -op zijn achtste verjaardag - kreeg hij een trompet. Naast trompettist was hij tevens arrangeur en producer. Vanaf 1959 had hij diverse orkesten zoals Herbie Alpert Sextet, maar hij is vooral bekend geworden met zijn Tijuana Brass. Wat mij overigens steeds weer opvalt is dat er tegenwoordig bijna geen orkesten meer zijn te beluisteren die alleen muzieknummers spelen. De zanger of zangeres is het belangrijkste geworden en het orkest(je) zorgt alleen voor begeleiding. Jammer want in de jaren 50 en 60 waren er prachtige orkesten in het populaire genre, zowel nationaal als internationaal. Ik noem er enkele: Harry James, Tommy Dorsey, Stan Kenton, Duke Ellington. Hier in Nederland bijv. het Metropole orkest, de Ramblers en The Skymasters. Uit Duitsland is met name Hugo Strasser, Max Greger en James Last bekend.
Spanish Flea is op youtube te horen via http://www.youtube.com/watch?v=iYxwuN_6X_E
Afgelopen woensdagmiddag hebben de kinderen van de Schelfhorstwijkkerk bij de bakker broodhaantjes gebakken. Zondagmorgen is het dan zover dat de palmpasenstokken worden opgetuigd. Al vóór half tien zijn er tientallen kinderen aanwezig met hun ouders en natuurlijk ook grootouders. Het versieren is al leuk maar uiteindelijk het zelf gebakken broodhaantje op de stok prikken is supergaaf! Dat heb je dan toch maar weer mooi gedaan! Hieronder een aantal foto's van de palmpasen optocht.
Het optuigen van de palmpasenstokken, soms met hulp van ouders.
De snoepjes worden aan de stok geregen.
Het is een inspannend werk om dat voor elkaar te krijgen.
De ouders helpen echter een handje.
...En dan wordt het broodhaantje boven op de stok geprikt!
Trotse oma Susan met haar kleinkinderen!
Eerst een rondje om de kerk met de dominee en ouderlingen voorop.
Het is een hele optocht.
Onder klokgelui gaat de optocht naar de kerkzaal....
...dan een paar rondjes door de kerk....
en als afsluiting naar het liturgisch centrum....
....waar uiteindelijk de palmpasens worden neergelegd!
Komende zondag is het Palmzondag. Dan wordt de intocht van Jezus in Jeruzalem herdacht waar het volk hem bejubelde en de weg met palmtakken plaveide. In onze wijkkerk is het traditie dat de kinderen van de kindernevendienst op Palmzondag de kerk binnenwandelen met versierde palmpasenstokken. Zon optocht is de nabootsing van de intocht van Jezus in Jeruzalem. Voordat het echter zover is, moeten de stokken versierd worden en dat gebeurt 's morgens vóór aanvang van de kerkdienst. Boven op de stok hoort een haantje van brood. Gistermiddag gingen de kinderen naar de bakker waar ze zelf de broodhaantjes mochten bakken! Hieronder een impressie hoe dat in zijn werk ging.
De bakker vertelt de kinderen hoe ze een broodhaantje moeten vormen en bakken.
Het deeg voor de haantjes wordt uit de mengmachine gehaald.
Het deeg wordt met de handen uitgerold en tot een haantje gevormd.
Voordat de broodhaantjes gebakken worden, moeten deze eerst nog rijzen.
Dat gebeurt in de rijsoven.
De broodhaantjes zijn al behoorlijk gerezen en nu klaar om te worden afgebakken.
In de oven worden de broodhaantjes prachtig bruin afgebakken.
Na het bakken nog even een nabehandeling waardoor de haantjes gaan glimmen.
De beloning voor de bakker!
Het was een hele belevenis voor de kinderen om zelf een haantje te bakken. Komende zondag zullen deze broodhaantjes boven op de palmpasenstokken worden gestoken tijdens het versieren.
Het wordt de hoogste tijd om weer eens wat over onze honden te vertellen. Een maand geleden schreef ik over de tijd dat Mischa nog een pup was. Een mooie tijd maar wel een periode dat je de pup constant in de gaten moet houden. Met name het zindelijk maken is een kwestie van attent zijn op het gedrag van het hondje. Heeft ze de neiging te gaan snuffelen en maakt ze aanstalten de zithouding aan te nemen, dan is het zaak om met haar naar buiten te gaan. Heeft ze gedaan wat ze moest doen, dan prijs je haar de hemel in!. Kennelijk zijn honden daar erg gevoelig voor. Ook de opvoeding komt dan aan de beurt. De hond moet luisteren naar een aantal commando's: "zit", "af", "hier", "sta en blijf", "volgen" en dat is voor mij wel voldoende. Ik heb geen hond voor allerlei kunstjes maar voor de gezelligheid.
Inmiddels is de hond opgegroeid tot een volwassen terriër. Zoals op deze foto te zien is denkt Mischa dat er weer wat staat te gebeuren. "Gaat de baas wandelen, dan kom ik meteen in de poten". "Of misschien gaat hij wel met de auto weg en mag ik mee want dat vind ik prachtig. Achterin kun je dan fijn om je heen kijken. Je ziet soms soortgenoten en die blaf ik dan heel vriendelijk toe. Of soms een kat en dat is toch anderen koek". Alle terriërs die bij ons zijn geweest hadden een bloedhekel aan katten. Je moest erg opletten als er een kat in de buurt liep want dan was ze niet te houden.
Mischa was een echte Airedale, eigenwijs zoals de koningin van de terriërs het betaamt, en dat wilde ze weten ook! Ze kon soms met een hautaine houding op andere honden aflopen, alsof ze wilde zeggen: "Zie je wel wie ik ben!". Hoewel het een vrouwtje was gedroeg ze zich vaak niet als een dame. Een gevecht ging ze niet uit de weg, maar begon nooit zelf. Buitenaf door de modder banjeren was voor haar een groot genoegen, ze rolde er met veel genoegen door! Alleen mijn vrouw en ik waren daar niet zo blij mee want dan moest ze onder de douche en daar had ze dan weer een hekel aan. We hebben erg veel plezier aan Mischa beleefd en kijken met een beetje weemoed naar deze foto's, we missen haar. In de laatste fase van haar leven - herfst 1996 - kreeg Mischa problemen met haar nieren. Geneesmiddelen hielpen niet meer, waarna ze tenslotte twee dagen bij de dierenarts aan de nierdyalise heeft gelegen maar dat werkte helaas niet. In plaats dat ze er van opknapte, ging ze nog verder achteruit. De tweede dag van de opname belde de dierenarts 's avonds om tien uur dat we toch maar moesten komen want het ging niet goed. We hebben daar de knoop moeten doorhakken om voor euthanasie te kiezen en hebben afscheid van haar genomen, waarna ze rustig insliep. Dat was een trieste en moeilijke beslissing maar voor het dier het allerbeste. Mischa is daarna gecremeerd.
Na het concert met basisschool de Telgenborch is de fanfare van Wilhelmina, het orkest waarin ik altsax speel, nu bezig een nieuw programma op te bouwen. We hebben een aantal mooie nummers op de lessenaar zoals bijv. filmmuziek van Ennio Morricone met de thema's "Once Upon a Time in the West" en "The Good, the Bad and the Ugly". Het is filmmuziek uit de 60-er jaren behorend bij wereldberoemde "Westerns". Als liefhebber van dit genre films zie ik de scenes zo weer voor mij als we de muziek spelen!
Hier een korte biografie van Morricone. Ennio Morricone wordt op 10 november 1928 in Rome geboren. Al op 10-jarige leeftijd begint hij met een opleiding trompet aan het conservatorium. Zijn uiteindelijke doel is om moderne klassieke muziek te gaan schrijven, maar hij slaat toch een andere richting in, want hij wordt gevraagd om poparrangementen te gaan schrijven. Hij neemt de gok en stort zich op de voor hem nog onbekende wereld van de popmuziek. Hij heeft succes met onder meer de hit Se telefonando. Toch blijft de wil om iets te betekenen voor de klassieke muziek knagen. In 1961 wordt Morricone gevraagd filmmuziek te schrijven bij een film van zijn vriend Luciane Salce. Hoewel deze samenwerking succesvol is, komt de grote doorbraak in 1963 als Morricone wordt benaderd door oud-klasgenoot Sergio Leone. Deze is bezig de Western "Per un pigno di Dollari" te produceren en vraagt hem de muziek hierbij te componeren. Deze film blijkt in Italië een enorm succes en wordt nog datzelfde jaar (1964) internationaal uitgebracht onder de titel A Fistfull of Dollars. In één klap zijn regisseur Sergio Leone, acteur Clint Eastwood en componist Ennio Morricone internationale beroemdheden. Leone krijgt toestemming om nog eens twee films rondom de persoon van Clint Eastwood te maken. De eerst verschijnt in 1965 onder de titel "For a few Dollars more" en de tweede ook weer een jaar later, in 1966 onder de titel "The Good, the Bad and the Ugly". Beiden zijn nog grootser en nog spectaculairder en worden nog altijd gezien als de beste westerns ooit gemaakt.
Scheidsrechter vertrek. Voordat de starter het startschot geeft, controleert de scheidsrechter of de atleten correct in de starthouding zitten. Zo ja, dan krijgt de starter een teken.
De start. Een beeld van de start 100 m. sprint. De atleten komen zojuist uit de startblokken wat goed te zien is aan de rechter Sisu atleet die een zeer snelle start heeft.
De starter. De starter heeft zojuist de atleten "weggeschoten".
Jury tijd. Links staat de scheidsrechter en op de trap zitten de juryleden tijd die de gelopen tijden met hun stopwatch klokken. De tijden van de atleten worden via lijsten doorgegeven aan het wedstrijdsecretariaat.
Hier een opname van het verspringen. De atleet zweeft door de lucht en landt vervolgens in de verspringbak die gevuld is met zand.
Afstand meten. Na de sprong wordt de afstand gemeten en door een jurylid op een lijst genoteerd.
Vandaag werd op de kunststofbaan van de Almelose Atletiek Vereniging Sisu de openingswedstrijd in 2009 voor C-D atleten en pupillen gehouden. Dit is de categorie sporters van 7 tot 14 jaar, dus vaak nog beginnende atleten en voor een aantal was dit de eerste echte wedstrijd! De weersomstandigheden waren deze zaterdag zeer slecht, de hele dag een druilerig regentje en het was nog koud ook. De microfonist was echter een positieveling want hij kondigde aan dat het vermoedelijk in de namiddag wel droog zou worden Al met al niet de meest ideale omstandigheden om voor het eerst aan een officiële wedstrijd mee te doen, laat staan om meteen topprestaties neer te zetten. Dat gebeurde ook niet maar er werd met passie gestreden voor een goede prestatie. Deze wedstrijden kenmerken zich door een grote deelname ondanks het slechte weer. Veel publiek langs de baan omdat de vaak nog jonge kinderen door hun ouders begeleid worden. Vanwege de regen ook een woud van paraplu's! Bovenstaande foto's geven een kort beeldverslag van de wedstrijd. Begonnen wordt met de sprint en verspringen, vandaar ook dit eerste deel van de reportage. Er komt nog een vervolg over hoogspringen en kogelstoten.
De winter is achter de rug, de lente twee dagen oud maar met al een paar mooie zonnige dagen. Dan begint het weer voor de volkstuinders te kriebelen want de tuin moet in gereedheid worden gebracht. De zaden zijn reeds gekocht, het land moet alleen nog worden omgespit en dat is een heel karwei! Mijn volkstuin heeft een oppervlak van 200 m² en daarop kun je heel wat verbouwen. Ja, waarom eigenlijk al die moeite om wat groente, aardappelen,aardbeien, enz. te verbouwen. Je kunt deze producten toch veel gemakkelijker in de super of op de markt kopen! Dat is waar maar dan weet je nog niet hoe die producten zijn geteeld. Alles wat van mijn tuin afkomt is zonder bestrijdingsmiddelen verbouwd en dat is ook wat waard. Bovendien is een krop sla die dezelfde dag van het land komt en gegeten wordt heel wat smakelijker! Het kost wat inspanning maar je krijgt er veel voor terug. Dat geldt natuurlijk ook voor al die andere artikelen die je verbouwt. Voor het echter zover is moet eerst de grond bewerkt worden. Afgelopen zaterdag bracht een boer uit Vriezenveen mij een vracht stalmest, die ik op de tuin heb gebracht met de kruiwagen en nu is het spitten geblazen! Gelukkig is de grond van mijn tuin heel makkelijk te bewerken want het is de plek waar vroeger een hovenier zijn bedrijf uitoefende, het is dus goede teelaarde. Ik heb de tuin in zes vakken verdeeld vanwege de aardappelteelt. Aardappels mag je om de drie jaar op dezelfde plek verbouwen om aardappelmoeheid tegen te gaan. Ik reserveer altijd twee vakken voor aardappelen (1x vroege en 1x late) vandaar die zes vakken. Eén vak is inmiddels omgespit, de rest volgt deze week als tenminste het weer geen spelbreker is.
Ik heb ook nog uitgezocht hoe de benaming volkstuin ontstaan is en dat zit als volgt: Vroeger was tuinieren alleen voorbehouden aan de adel en de geestelijken. Later gingen meerdere bevolkingsgroepen zich met tuinieren bezig houden. Aan het einde van de 19e eeuw ontstonden de arbeiderstuinen die het arbeiders mogelijk moest maken om zelf groenten te kweken zodat men meer te besteden geld overhield. Dit werd zelfs in een wet vastgelegd. Vandaar ook de benaming "volkstuinen".
Opnieuw een joint issue met Canada, nu t.g.v. het 50-jarig bestaan van de Peace Bridge. Deze brug vormt de verbinding tussen Fort Erie, Ontario en Buffalo, New York. De brug werd in 1927 geopend in de aanwezigheid van o.a. koning George V van Engeland als vredesmonument tussen de beide landen. Dit is een typisch voorbeeld van een joint issue waarvan de afbeeldingen sterk van elkaar afwijken.
Iedereen kent het Witte Huis in Washington. De architect van de residentie van de Amerikaanse president was de Ier James Hoban (1762-1831). Hij emigreerde in 1785 naar de VS, waar hij zich later liet naturaliseren tot Amerikaan. Hij nam deel aan een ontwerpwedstrijd voor een presidentiële residentie, die hij ook nog eens won. Tevens was hij verantwoordelijk voor de herbouw van het Witte Huis, nadat dit in 1812 tijdens de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog met Engeland in brand werd gestoken. Er zijn twee uitgiftes van deze USA-zegel: op 13 oct 1981( de geboortedatum van Hoban) werd de zegel van 18c uitgegeven. Op dat moment was het binnenlands tarief voor de eerste ounce (= 28 gram) nog 18c; twee weken later werd de porto echter verhoogd tot 20c., waardoor een nieuwe zegel verscheen.
De bekende zegels, uitgegeven t.g.v. het 200-jarig bestaan van de diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en de VS. John Adams werd als gezant van de jonge VS naar Nederland gestuurd om het verdrag te ondertekenen. Maar tevens moest hij een lening met Nederland afsluiten om de schatkist van de VS weer te vullen, die t.g.v. de Onafhankelijkheidsoorlog leeg was geworden. U ziet hier een kaart met de oorspronkelijke 13 staten, waarmee Nederland het verdrag sloot.
Dit is een copie van het originele verdrag met o. a. de handtekening van de Amerikaanse ondertekenaar Adams, de latere 2e president van de VS.
Hier een tweetal afbeeldingen van John Adams, de Amerikaanse gezant en latere president van de Verenigde Staten van Amerika.
Op de schragen van het podium komen de vloerdelen te liggen
Het opbouwen vordert gestaag!
Even werkoverleg!
Anton schroeft alles vast!
De vloerdelen worden op de schragen gelegd
Met vereende krachten wordt een sta-podium op zijn plaats gebracht
En hier staat straks het koor!
Mijn vrouw Iet is al meer dan 50 jaar lid van de chr.oratorium vereniging Sursum Corda, waar ze de sopraanpartijen zingt. Het is natuurlijk niet alleen repeteren maar regelmatig worden er concerten gegeven. Komend weekend wordt het 23e Nederlands Festival voor Vocale Ensembles (voormalige s Heerenberg-Festival) voor de 3e keer in Almelo gehouden. Dit festival wil zich profileren als een muzikale ontmoeting tussen klassieke en lichte vocale ensembles. Aan Sursum Corda is de eer te beurt gevallen om op donderdag 19 maart 2009 in de Grote Kerk te Almelo het openingsconcert te verzorgen met de Petite Messe Solennelle van Gioacchino Rossini. Medewerkenden zijn: sopraan Miranda van Kralingen, mezzosopraan Helen Lepalaan, tenor Livio Gabrielli en bas Henk van Heijnsbergen . Verder werken mee : Elske te Lindert harmonium en het Almelose pianoduo Martijn en Stefan Blaak. De muzikale leiding is in handen van Eric Kotterink. Voordat het echter zover is moet er heel wat werk verzet worden zoals de opbouw van het podium; daar zijn altijd een aantal vrijwilligers voor nodig. Hoewel alleen mijn vrouw lid van Sursum is, word ik voor deze werkzaamheden regelmatig gevraagd. Hierboven een korte impressie van het werk van de onmisbare vrijwilligers.
Bijna vijfhonderd jaar geleden, om precies te zijn in 1513, werd hetschiereiland dat nu bekend staat als Florida ontdekt door deSpanjaard Juan Ponce de León. Deze Ponce deLeon kwam met de 2e reis van Columbus naar Amerika.
De eerste Spaanse nederzetting werd in 1565 gesticht onder de naam Saint Augustine.
T.g.v. deze gebeurtenis werd door Spanje en de VSeen Joint Issueuitgegeven.
Ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de VS in 1976 werd door Canada en de USA een Joint Issue uitgegeven.
Op de postzegel zijn afgebeeld het borstbeeld van Benjamin Franklin, de eerste
Postmaster - General (=Directeur-Generaal) en Staatsman van de
toenmalige 13 Verenigde Staten, en een kaart van het betreffende gebied. In 1776 bestonden de Verenigde Staten uit Connecticut, >Delaware, Georgia, Maryland, Massachusetts, New Hampshire, New Jersey, New York, Pennsylvania, Rhode Island, North-Carolina, South-Carolina en Virginia.
Het wordt de hoogste tijd om weer wat te gaan vertellen over postzegels. Als je al lang postzegels verzamelt, raakt de aardigheid er op de duur een beetje vanaf omdat je bijna alles al hebt, het verzamelen wordt dan een beetje passief. Om dit te voorkomen kun je een thematische verzameling beginnen. Je kiest een bepaald thema, - muziekcomponisten bijv. - en dan ben je niet meer beperkt tot één land want je gaat zoeken naar zegels van de gehele wereld, waarop componisten voorkomen. Zo ben je weer actief aan het verzamelen. Als verzamelaar van USA postzegels heb ik een thematische verzameling Joint Issues opgezet. Een Joint Issue is een gezamenlijke postzegeluitgifte van postadministraties uit twee of soms meerdere landen; hiervoor wordt ook wel de benaming Omnibusuitgifte gebruikt. Kenmerk is dat de afbeeldingen identiek zijn met uitzondering van de waarde-aanduiding en de landennaam. Er kunnen echter ook kleine verschillen in afbeeldingen bestaan, en soms zijn de verschillen zelfs zo groot dat de zegels in 't geheel niet meer op elkaar gelijken!! Natuurlijk zijn er wel vaker zegels door meerdere landen uitgegeven naar aanleiding van een bepaalde gebeurtenis. Denk maar aan het tweehonderd jarig bestaan van de VS in 1976. Hier gaat het echter om uitgiften, die door overleg van de betreffende postadministraties zijn ontstaan.
De eerste Joint Issue De eerste Joint Issue van de VS, samen met Canada, verscheen in 1959 t.g.v. de opening van de Saint Lawrence Seaway (= de internationale vaarroute over de St. Lawrence rivier. Centraal op deze zegels staan o.m. afgebeeld de Grote Meren - onder de meaple leaf en de adelaar - met de St. Lawrence, schuin rechts naar boven.
Kaart van het grensgebied van de USA (in wit) en Canada (in geel) met in rood aangegeven de St. Lawrence rivier, die uitmondt in de AtlantischeOceaan. De St. Lawrence Seaway is van zeer groot belang voor de zeevaart, want het is de laatste verbinding tussen de Grote meren (links boven in blauw) en de wereldzeeën. Om de Grote Meren zijn n.l. veel landbouw- en zware industriegebieden geconcentreerd. De benaming Grote Meren is een samenvatting van 5 meren: het Superiormeer, het Huronmeer, het Michiganmeer, het Eriemeer en het Ontariomeer die aansluiten aan de St.Lawrence rivier.
De bovenste zegel van dit tweeluik werd uitgegeven t.g.v. het 100-jarig bestaan in 1955 van de Soo Locks bij Sault Sainte Marie in de staat Michigan. Deze sluizen verbinden het Superiormeer met het Huronmeer om een verval van 6 meter te overbruggen. De onderste postzegel geeft een mooi beeld van de ligging van de Grote Meren.
In 1984 gaven Canada en de VS opnieuw een postzegel van de St. Lawrence Seaway uit, maar nu t.g.v. het 25-jarig bestaan hiervan. In feite voldoet deze uitgifte niet meer aan de basisvoorwaarden van een Joint Issue want hij verschilt zowel in formaat als afbeelding sterk van elkaar. De VS zegel geeft een overzicht van de vaarroute, terwijl de Canadese uitgifte vooral het hoogteverschil laat zien. Enkele gegevens: * Superiormeer ligt 183 m. boven de zeespiegel; * Huron- en Michiganmeer liggen 177 m. boven de zeespiegel; dit verschil wordt overbrugt door de Soo Locks; * Eriemeer op 174 m. boven de zeespiegel dat via het 44 km. lange Welland kanaal (in de buurt van de Niagara Falls aangelegd om deze te omzeilen) verbonden is met het op 75 m. lager gelegen Ontariomeer. Het verval van 100 m. wordt overwonnen via een achttal sluizen, waar tijdens het schuttenvan de schepen enorme watermassa's worden verplaatst. Hiervan wordt gebruik gemaakt om energie op te wekken; * via nog een aantal sluizen gaat de vaarroute door de St. Lawrence Seaway om te eindigen in de Atlantische Oceaan; * het gezamenlijke US-Canada project kostte $ 466 miljoen en is het sluitstuk van een bijn a 3800 km. lange waterwegverbinding tussen de plaats Duluth, Minnesota en de Atlantische Ocaan.
Hieronder nogmaals de hoogteverschillen van de Grote Meren maar nu grafische weergegeven.
Honden blijven natuurlijk niet klein en vooral in de eerste maanden zie je ze groeien. In die periode moet je een pup ook van alles bijbrengen, het is net als met kleine kinderen. Het begint met het zindelijk maken en dat is vooral een kwestie van "goed in de gaten houden". Dat kost wat tijd maar met wat oplettendheid bemerk je snel dat de hond naar buiten moet. Vooral in het eerste levensjaar kan een hond veel bijgebracht worden en daar heeft de eigenaar later ook weer veel plezier van. Een hond die goed luistert naar commando's van zijn baas is een genot om mee om te gaan.
Mischa in de armen van onze dochter
Mischa wordt even aangehaald door het vrouwtje! De rand van de hondenmand heb ik versterkt met ijzerdraad want de rakker vond het nodig om te onderzoeken hoe sterk deze was.
Vrijdagavond j.l. was dan eindelijk de ontknoping van het avontuur van Wieger.
De aula van de c.s.g. Het Noordik aan de Noordikslaan in Almelo stroomde helemaal vol: kinderen van de Telgenborch met hun leerkrachten, ouders, grootouders, buren, de aanhang van Wilhelmina, fotografen en wie nog niet meer. Allemaal wilden ze meemaken of Wieger op tijd wakker zou worden om naar zijn eerste muziekles te gaan. Het voorjaarsconcert stond bijna helemaal in het teken van de musical "Wieger Wordt Wakker". In de voorgaande artikelen hebben de lezers al de voorgeschiedenis van Wieger kunnen lezen. En nu was het dan zover..... De stadsomroeper van Almelo - Renée Coupé - praatte het concert op luchtige wijze aan elkaar en wist de kinderen van begin tot eind te boeien. Maar eerst speelde Almelo's enige fanfare een drietal populaire nummers om de stemming erin te brengen. Geopend werd met "The A-Team", daarna "Can You Feel The Love Tonight" uit The Lion King en vervolgens het hoofdthema uit "The Simpsons". De spanning was inmiddels te snijden toen het orkest met de ouverture van "Wieger Wordt Wakker" begon, want direct hierna moesten zeventien beginnende muzikanten meespelen in "Flugels Are Cool". Hierna kwamen de kinderen van de Telgenborch aan de beurt met het liedje "Ik kan niet kiezen". Na de "Romance" mocht de hele zaal meeklappen en -stampen op de maten van "Boris". En toen eindelijk de ontknoping met de rockmuziek van "Wakker", waarin de moeder van Wieger roept: "Hé, wordt eens wakker, kom uit je bed. Je moet naar de muziekschool met je trompet!!". Het was een prachtige muzikale avond.
Een volle zaal met luisterend publiek (foto AlmeloNieuws)
Leerlingen spelen het deel "Flugels Are Cool", samen met het fanfare-orkest (foto AlmeloNieuws)
Kinderen zingen de finale met (foto AlmeloNieuws) " Hé, wordt eens wakker, kom uit je bed. Je moet naar de muziekschool met je trompet. Het mondstuk, het lesboek, ventielen goed gesmeerd. Het is er allemaal als je nieuwe noten leert."
"Je hebt een beetje kriebels want het is de eerste keer. Er is een nieuwe leraar, oh, hoe heet hij nu weer? En als ik niet goed oefen is hij strenger dan de rest! Nou het zal me niet gebeuren want ik wil in het orkest."
"Je gaat je tanden poetsen en trek je kleren aan. Nog even een ontbijtje, en dan moet ik gaan. Met de fiets naar de muziekschool, en daar doe je goed je best! En nu gaat het echt gebeuren want je wilt in het orkest!"
Ja, dit is de familie vom Garnsee! Hoe dat in elkaar zit? Onze 2e Airedale terriër Mischa is een "kind" van vader Baltus vom Garnsee en moeder Flashlight Sweet Memory - oftewel Susie. Moeder Susie bracht negen pups ter wereld en die liggen, zitten of hangen hier in de werpkist. Onder hen is natuurlijk ook onze Mischa die officieel "Canyon Dark Eyed Mischa" heet volgens de stamboom.
De titel roept voor de buitenstaander meteen vraagtekens op: wat is dat nu voor een kreet? Dat zal ik uitleggen. Zoals je in één van mijn vorige berichten hebt kunnen lezen speel ik altsaxofoon in een fanfare-orkest. Om aan nieuwe leerlingen voor ons jeugdorkest te komen - dit is een orkest van beginnende muzikanten - bezoeken we regelmatig basisscholen en geven daar demonstraties met de verschillende instrumenten uit het orkest. Een aantal kinderen, die muziek leuk vinden, geeft zich vervolgens op en zo krijgen we steeds nieuwe leden. Nu is er een soort musical met de titel "Wieger Wordt Wakker" waaraan kinderen mee kunnen doen door te zingen, te klappen en te dansen.
De musical bestaat uit zes delen, nl. Ouverture, Flugels (Bugels) are Cool, Ik kan niet kiezen, Romance, Boris en Wakker. Het muziekstuk, gecomponeerd door Carl Wittrock, gaat over Wieger, een jongen die droomt van z'n eerste trompetles. Hij maakt in zijn dromen van alles mee; zal Wieger wel op tijd wakker worden om op zijn droominstrument te spelen?
Wieger heeft één probleem want hij kan niet kiezen! Hij weet nog niet op welk instrument hij wil gaan spelen: een bugel, een trompet, een saxofoon of zo'n grote bas. Of als de buren het goed vinden, misschien wel op een drumstel!
Dit is de rode draad die door het muziekstuk loopt. Op YouTube staat een muziekfragment van het deel Boris: ga naar www. youtube.com. Tik in het zoekvenster wiegerwordtwakker(aan elkaar). Aan de linkerkant worden dan drie video's zichtbaar. Klik op de tweede video (wieger.mpg) en geniet! Toevallig is de dirigent die voor dit orkest staat ook mijn dirigent. De opname is echter van een ander orkest waarvan hij dirigent is.
Boras was overleden en onze twee kinderen waren inmiddels op zichzelf gaan wonen. Ons huis werd toch een beetje leger en daarom besloten we maar snel weer een hond te nemen. Het zou opnieuw een Airedale terriër worden! Gelukkig kenden we Hanny Verdoold, fokster van dit ras en ze woonde vlak bij ons in de buurt, in Wierden. Contact met haar opgenomen en jawel, er was een nestje op komst!! Meteen een afspraak gemaakt en tijdens het onderhoud werd besloten dat we een teefje mochten uitkiezen zodra de pups geboren waren. Op 23 oktober 1985 kregen we het verheugende bericht dat moeder Susie 9 pups ter wereld had gebracht. Een paar weken later zijn we op kraamvisite geweest en hebben meteen uit dit negental "Canyon Dark Eyed Mischa" geadopteerd. (ik heb de foto's van kleurennegatieven gescand want ik had geen dia's)
Ook één van de nieuwe muziekstukken die ik met mijn fanfare-orkest speel, is "A Tribute to Frank Sinatra". Het zijn arrangementen van de bekende songs "The Lady is a Tramp", "What now my Love", "My Way" en "New York, New York". Voor mij zijn deze nummers jeugdherinneringen maar ik denk dat ook de jongere garde deze melodieën niet helemaal onbekend voorkomen. M.a.w. het zijn sterke composities die een heel lang leven hebben wat je van veel van de hedendaagse muziek niet kunt zeggen.
Inmiddels is de hond opgegroeid tot een volwassen terriër.![](http://i41.tinypic.com/w6y1hg.jpg""border=0)
Al met al niet de meest ideale omstandigheden om voor het eerst 
Mischa in de armen van onze dochter
