Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
01-02-2009
MIJN MUZIEKSMAAK
Eén van mijn vele hobby's is muziek en dan niet alleen luisteren naar muziek maar ook zelf spelen. Over het zelf muziek maken zal ik later nog een apart hoofdstuk schrijven.
Ik ben een liefhebber van zowel het klassieke als het populaire genre. Dat vraagt echter om een toelichting want zowel "klassiek" en "populair" is zo'n algemeen begrip dat daar wel een nadere omschrijving op moet volgen.
Klassiek: Ik luister graag naar symfonische muziek van componisten als bijv. Bach, van Beethoven, Mozart, Händel, Tsjaikowsky, enz., kortom de romantische componisten. Maar ook operamuziek - met name van Italiaanse componisten - kan ik erg waarderen. Aangezien mijn vrouw Iet zingt in een oratoriumkoor is dit genre mij ook bekend en woon hiervan concerten bij.
Populair: Dat is ook al een breed begrip maar voor mij is dat vooral muziek uit de 40-er en 50-er jaren. Orkesten van Benny Goodman, Arty Shaw, Stan Kenton, Glenn Miller, Woody Herman zijn mijn favourieten. Ook van jazzmuziek ben ik een groot liefhebber en dan met name de oude jzazz, dixieland.
Blaasmuziek: De laatste jaren is mijn belangstelling ook gericht op de blaasmuziek doordat ikzelf in een fanfare-orkest speel. Vooral in Engeland zijn prachtige brassband (Fodens, Black Dyke) te beluisteren, maar ook de blaasorkesten in Nederland zijn van een hoog niveau.
Sinds de opkomst van de digitale camera is er heel wat veranderd in de fotowereld. Momenteel blader ik door een jaargangen van een fotoblad uit 2001. Al lezende valt het mij nu op dat de digitale fotografie nog zeer jong is. Zo'n vijftien jaar geleden zag ik voor 't eerst iemand foto's maken met een digitale camera. Het duurde een eeuwigheid voordat een volgende opname kon worden gemaakt en de kwaliteit was ook niet om over naar huis te schrijven. Wat natuurlijk wel zeer bijzonder was dat de gemaakte opnamen direct bekeken konden worden! Digitale camera's hebben nu veel meer mogelijkheden dan camera's uit het eind van de 20e eeuw, denk alleen maar aan de mogelijkheden van het histogram en de witbalans, het instellen van de ISO-waarden, de zoommogelijkheden, enz.
Wat is een histogram?
Een histogram geeft van een beeld in een grafiek weer het aantal pixels per helderheidswaarde. Op de verticale as staan de aantallen en de horizontale as vermeldt de helderheidswaarden van 0 aan de linker kant voor volledig zwart tot 255 aan de rechter kant voor volledig wit.
Wat is witbalans?
Verschillende lichtbronnen (zoals zonlicht, gloeilampen of TL-lampen) hebben een eigen kleurtemperatuur - ze bevatten verschillende hoeveelheden groen, rood en blauw licht. Hierdoor zien de kleuren van objecten onder verschillend licht er net iets anders uit - iets dat wij nauwelijks merken, omdat het menselijk brein erop getraind is om die verschillen weg te denken.
In een camera moeten de verschillen in kleurtemperatuur echter gecompenseerd worden. Dat gebeurt door het instellen van de witbalans - de combinatie van groen, rood en blauw die samen perfect wit oplevert.
De witbalans kan automatisch ingesteld worden, maar op meer geavanceerde modellen kunt u ook de witbalans handmatig aanpassen aan het omgevingslicht.
Mijn eerste digitale camera was een Canon Powershot A60 die ik in 2003 kocht. Het was een klein, handzaam model met toch veel meer mogelijkheden dan mijn oude analoge camera's. Daarmee heb ik bijna vier jaar met veel plezier gefotografeerd, waarna mijn kleinzoon de trotse eigenaar werd. In 2007 kocht ik een Canon S3 IS, een zgn. hybride of "bridge"camera. De camera lijkt op de spiegelreflex maar heeft geen verwisselbaar objectief. Met een zoombereik tot 200 mm zijn de mogelijkheden bijna onbeperkt. Tegenwoordig hebben veel camera's standaard IS, wat staat voor Image Stabilizer. Deze vinding maakt het mogelijk uit de hand scherpe foto's met het grootste telebereik vast te leggen mits de omstandigheden niet al te beroerd zijn.
Vanaf de 50-er jaren ben ik al een fanatiek amateurfotograaf. In die tijd waren er nog geen digitale camera's - het woord moest volgens mij nog uitgevonden worden! - dus alles ging op de ouderwetse manier, analoog. D.w.z. filmpje in het toestel, goed kijken voordat je een opname maakte en dan afdrukken; film ontwikkelen en dan na het afdrukken van de negatieven zag je pas het resultaat! Ik begon met een eenvoudige 6x6 camera voor het maken van zwart/wit foto's, een Baldaflex. Dat was een klapcamera met een balg, een stuks of 6 sluitertijden, de afstand moest je zelf instellen en dat was het dan. Toch waren er te veel beperkingen met dit toestel bij het fotograferen en je gaat op zoek naar een betere camera met meer mogelijkheden. In die tijd waren er voor het 6x6 formaat een aantal Japanse merken zoals Yashica, Mamyia, Beautiflex die tussen de fl. 100 en fl. 200 kostten. Rollei was marktleider in het 6x6 segment maar voor mij onbetaalbaar vanwege de prijs want een Rolleiflex kostte al snel zo'n 700 á 800 gulden en dat was erg veel geld. Minolta - bekend van kleinbeeldcamera's - dacht ook in de 6x6 markt een graantje mee te kunnen pikken en bracht een tweeogige 6x6 op de markt die een getrouwe kopie was van de beroemde Rolleiflex. Deze uitmuntende camera, die minstens zo goed was als een Rollei en de helft goedkoper, werd commercieel echter een miskleun. In de opruiming kocht ik deze camera voor fl. 200, ik heb er duizenden foto's mee gemaakt, nooit mankementen mee gehad en is me tot aan het digitale tijdperk trouw geleven! Naast mijn zwart/wit fotografie kocht ik een kleinbeeldcamera voor het maken van kleurendia's. Begonnen met een simpele meetzoekercamera maar al snel ingeruild voor een betaalbare spiegelreflex van het merk Praktica. Niet al te duur en toch van een redelijke kwaliteit. De Praktica werd gemaakt in de voormalige Zeiss fabrieken en door het Oost-Duitse bewind in de DDR werden voortgezet. Niet al te lang mee gefotografeerd want ik kocht snel een Canon FTb en dat was één van de beste camera's ooit door Canon vervaardigd. Een halfautomaat met nog een geheel aluminium chassis (daarna kwam de plastic periode!). Tegenwoordig is een FTb een colletors item en dat zegt genoeg! In de loop van de tijd schafte ik allerlei objectieven, flitsers, tussenringen, balgapparaten en wat dies meer aan. Gevolg was wel dat de fototas steeds groter maar ook zwaarder werd. Als amateurfotograaf beschik je natuurlijk over een doka (= een donkere kamer) waar je je belichte films kunt ontwikkelen en afdrukken. Je wilt echter ook vergrotingen maken en de eerste vergroter heb ik zelf gebouwd: een kolom op een plank, een lampenhuis met daaronder een oude platencamera als scherpstelling. Jaren prima mee gewerkt maar uiteindelijk toch een Durst vergroter gekocht, het neusje van de zalm onder de amateurvergroters. Toen de kleurennegatieffilms aan hun opmars begonnen, werd bij de Durst een kleurenanalyser met toebehoren gekocht maar dat liep uiteindelijk op een teleurstelling uit. Ik heb toen een aantal jaren weinig of niets aan fotografie gedaan en ik zal uitleggen waarom. Zwart/wit vergroten is een prachtige bezigheid. In de doka bij een veilige verlichting (vergrotingspapier is voor een bepaald spectrum uit het licht niet gevoelig) zie je na het belichten van het fotopapier het beeld in de ontwikkelbak opkomen. Je ziet direct of de foto goed is maar bij kleuren vergrotingen ligt dat even anders. Alles moet in het pikkedonker gebeuren, je moet op de tast naar papier e.d. zoeken, alle handelingen gaan op tijd en temperatuur. Maar dat is nog niet alles. Ik weet niet hoe het nu is maar in die tijd moest je van een pak kleurenpapier eerst een correctiefactor bepalen. Had je die uiteindelijk gevonden dan moest er van de te vergroten kleurenfoto eerst een proefstrook gemaakt worden voor belichtingstijd en het bepalen van de 3 kleurfactoren geel, magenta en cyaan. Pas daarna kon het feitelijke vergroten beginnen en je had het goed gedaan als je op één avond 2 vergrotingen gemaakt had en dat schiet niet erg op. Daar ben ik uiteindelijk op afgeknapt en heb de hele handel verkocht aan een knaap die de fotovakschool in Apeldoorn ging volgen. En toen kwam het digitale tijdperk! In minder dan tien jaar is de gehele fotografie op zijn kop gezet. Bijna iedereen heeft nu een digitale camera waarmee je foto's maakt die nagenoeg nooit mislukken. George Eastman, de oprichter van Kodak, bracht eind 19e eeuw de eerste camera voor het grote publiek uit onder de slogan "you press the button, we do the rest". Hij had een visionaire blik!
Zo maar een paar foto's, gemaakt in de omgeving van Almelo.
Ducdalven in tegenlicht Het bevroren Twentekanaal bij de Dollengoorbrug De Bellinckhof Zo maar een hek in een weiland Een boerenhoeve in het winterlandschap
Het is mijns inziens voor de lezer en lezeres prettig om te weten waarom ik aan een blog ben begonnen. Daar hoort vanzelfsprekend een toelichting op. Welnu, daar gaat-ie, maar eerst een korte levensbeschrijving!!
Ik ben altijd al een druk bezet persoon geweest, ik heb nogal wat hobby's en ben actief in het verenigings- en kerkelijk leven. Dat was ik al toen ik nog werkte maar nu ik al een aantal jaren gepensioneerd ben, heb ik hiervoor nog meer tijd. Dacht ik, maar het is net of er steeds dingen bijkomen. Ik ben altijd een echte verenigingsman geweest, en nog. Ik ben geen type dat lid is van een vereniging en verder niets doet. Nee, besturen en actief in allerlei commissies hoort er dan ook bij. Ik hou er niet van om het verenigingsleven vanaf "de zijlijn" te bekijken: niet alleen rechten maar ook plichten. Om een indruk te krijgen wat ik zoal deed en doe, volgt hierna een korte opsomming van activiteiten en hobby's:
1) muziek maken, ik speel altsax in de fanfare van de chr.orkestvereniging Wilhelmina Almelo, maar daarover later veel meer! 2) fotografie, vroeger analoog maar nu digitaal; dat onderdeel zal ook nog wel een vervolg hebben! 3) postzegels verzamelen van Canada en de VS; levert voldoende stof voor allerlei artikeltjes. 4) actief in de plaatselijke atletiekvereniging SISU als lid van de wedstrijd organisatie commissie, de materiaalploeg en materiaalonderhoud 5) secretaris van de plaatselijke computerclub MCCA 6) secretarisvan de volkstuinenvereniging in onze wijk 6) ledenadministrateur van mijn wijkkerk 7) bibliotheekbeheer van mijn postzegelclub PCA, beheer van de postzegelstock, samensteller van veilingen en soms veilingmeester ad hoc.
Ik zal best nog wat vergeten zijn maar het lijstje wordt anders veel te lang!!
Waarom de titel "Mijn fotomuziekpost" ? Ik heb mijn blog "Mijn fotomuziekpost" genoemd omdat hierin mijn meeste hobby's zijn samengevat, t.w. fotografie, muziek en postzegels verzamelen. Over elk onderwerp zal ik later uitvoeriger schrijven, het ene wat uitgebreider dan het andere. Dat hangt niet alleen af waar je de meeste tijd in steekt maar nog meer waar je het liefste mee bezig bent.
