Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
05-04-2009
DE PALMPASENOPTOCHT
Afgelopen woensdagmiddag hebben de kinderen van de Schelfhorstwijkkerk bij de bakker broodhaantjes gebakken. Zondagmorgen is het dan zover dat de palmpasenstokken worden opgetuigd. Al vóór half tien zijn er tientallen kinderen aanwezig met hun ouders en natuurlijk ook grootouders. Het versieren is al leuk maar uiteindelijk het zelf gebakken broodhaantje op de stok prikken is supergaaf! Dat heb je dan toch maar weer mooi gedaan! Hieronder een aantal foto's van de palmpasen optocht.
Het optuigen van de palmpasenstokken, soms met hulp van ouders.
De snoepjes worden aan de stok geregen.
Het is een inspannend werk om dat voor elkaar te krijgen.
De ouders helpen echter een handje.
...En dan wordt het broodhaantje boven op de stok geprikt!
Trotse oma Susan met haar kleinkinderen!
Eerst een rondje om de kerk met de dominee en ouderlingen voorop.
Het is een hele optocht.
Onder klokgelui gaat de optocht naar de kerkzaal....
...dan een paar rondjes door de kerk....
en als afsluiting naar het liturgisch centrum....
....waar uiteindelijk de palmpasens worden neergelegd!
Komende zondag is het Palmzondag. Dan wordt de intocht van Jezus in Jeruzalem herdacht waar het volk hem bejubelde en de weg met palmtakken plaveide. In onze wijkkerk is het traditie dat de kinderen van de kindernevendienst op Palmzondag de kerk binnenwandelen met versierde palmpasenstokken. Zon optocht is de nabootsing van de intocht van Jezus in Jeruzalem. Voordat het echter zover is, moeten de stokken versierd worden en dat gebeurt 's morgens vóór aanvang van de kerkdienst. Boven op de stok hoort een haantje van brood. Gistermiddag gingen de kinderen naar de bakker waar ze zelf de broodhaantjes mochten bakken! Hieronder een impressie hoe dat in zijn werk ging.
De bakker vertelt de kinderen hoe ze een broodhaantje moeten vormen en bakken.
Het deeg voor de haantjes wordt uit de mengmachine gehaald.
Het deeg wordt met de handen uitgerold en tot een haantje gevormd.
Voordat de broodhaantjes gebakken worden, moeten deze eerst nog rijzen.
Dat gebeurt in de rijsoven.
De broodhaantjes zijn al behoorlijk gerezen en nu klaar om te worden afgebakken.
In de oven worden de broodhaantjes prachtig bruin afgebakken.
Na het bakken nog even een nabehandeling waardoor de haantjes gaan glimmen.
De beloning voor de bakker!
Het was een hele belevenis voor de kinderen om zelf een haantje te bakken. Komende zondag zullen deze broodhaantjes boven op de palmpasenstokken worden gestoken tijdens het versieren.
Het wordt de hoogste tijd om weer eens wat over onze honden te vertellen. Een maand geleden schreef ik over de tijd dat Mischa nog een pup was. Een mooie tijd maar wel een periode dat je de pup constant in de gaten moet houden. Met name het zindelijk maken is een kwestie van attent zijn op het gedrag van het hondje. Heeft ze de neiging te gaan snuffelen en maakt ze aanstalten de zithouding aan te nemen, dan is het zaak om met haar naar buiten te gaan. Heeft ze gedaan wat ze moest doen, dan prijs je haar de hemel in!. Kennelijk zijn honden daar erg gevoelig voor. Ook de opvoeding komt dan aan de beurt. De hond moet luisteren naar een aantal commando's: "zit", "af", "hier", "sta en blijf", "volgen" en dat is voor mij wel voldoende. Ik heb geen hond voor allerlei kunstjes maar voor de gezelligheid.
Inmiddels is de hond opgegroeid tot een volwassen terriër. Zoals op deze foto te zien is denkt Mischa dat er weer wat staat te gebeuren. "Gaat de baas wandelen, dan kom ik meteen in de poten". "Of misschien gaat hij wel met de auto weg en mag ik mee want dat vind ik prachtig. Achterin kun je dan fijn om je heen kijken. Je ziet soms soortgenoten en die blaf ik dan heel vriendelijk toe. Of soms een kat en dat is toch anderen koek". Alle terriërs die bij ons zijn geweest hadden een bloedhekel aan katten. Je moest erg opletten als er een kat in de buurt liep want dan was ze niet te houden.
Mischa was een echte Airedale, eigenwijs zoals de koningin van de terriërs het betaamt, en dat wilde ze weten ook! Ze kon soms met een hautaine houding op andere honden aflopen, alsof ze wilde zeggen: "Zie je wel wie ik ben!". Hoewel het een vrouwtje was gedroeg ze zich vaak niet als een dame. Een gevecht ging ze niet uit de weg, maar begon nooit zelf. Buitenaf door de modder banjeren was voor haar een groot genoegen, ze rolde er met veel genoegen door! Alleen mijn vrouw en ik waren daar niet zo blij mee want dan moest ze onder de douche en daar had ze dan weer een hekel aan. We hebben erg veel plezier aan Mischa beleefd en kijken met een beetje weemoed naar deze foto's, we missen haar. In de laatste fase van haar leven - herfst 1996 - kreeg Mischa problemen met haar nieren. Geneesmiddelen hielpen niet meer, waarna ze tenslotte twee dagen bij de dierenarts aan de nierdyalise heeft gelegen maar dat werkte helaas niet. In plaats dat ze er van opknapte, ging ze nog verder achteruit. De tweede dag van de opname belde de dierenarts 's avonds om tien uur dat we toch maar moesten komen want het ging niet goed. We hebben daar de knoop moeten doorhakken om voor euthanasie te kiezen en hebben afscheid van haar genomen, waarna ze rustig insliep. Dat was een trieste en moeilijke beslissing maar voor het dier het allerbeste. Mischa is daarna gecremeerd.
Na het concert met basisschool de Telgenborch is de fanfare van Wilhelmina, het orkest waarin ik altsax speel, nu bezig een nieuw programma op te bouwen. We hebben een aantal mooie nummers op de lessenaar zoals bijv. filmmuziek van Ennio Morricone met de thema's "Once Upon a Time in the West" en "The Good, the Bad and the Ugly". Het is filmmuziek uit de 60-er jaren behorend bij wereldberoemde "Westerns". Als liefhebber van dit genre films zie ik de scenes zo weer voor mij als we de muziek spelen!
Hier een korte biografie van Morricone. Ennio Morricone wordt op 10 november 1928 in Rome geboren. Al op 10-jarige leeftijd begint hij met een opleiding trompet aan het conservatorium. Zijn uiteindelijke doel is om moderne klassieke muziek te gaan schrijven, maar hij slaat toch een andere richting in, want hij wordt gevraagd om poparrangementen te gaan schrijven. Hij neemt de gok en stort zich op de voor hem nog onbekende wereld van de popmuziek. Hij heeft succes met onder meer de hit Se telefonando. Toch blijft de wil om iets te betekenen voor de klassieke muziek knagen. In 1961 wordt Morricone gevraagd filmmuziek te schrijven bij een film van zijn vriend Luciane Salce. Hoewel deze samenwerking succesvol is, komt de grote doorbraak in 1963 als Morricone wordt benaderd door oud-klasgenoot Sergio Leone. Deze is bezig de Western "Per un pigno di Dollari" te produceren en vraagt hem de muziek hierbij te componeren. Deze film blijkt in Italië een enorm succes en wordt nog datzelfde jaar (1964) internationaal uitgebracht onder de titel A Fistfull of Dollars. In één klap zijn regisseur Sergio Leone, acteur Clint Eastwood en componist Ennio Morricone internationale beroemdheden. Leone krijgt toestemming om nog eens twee films rondom de persoon van Clint Eastwood te maken. De eerst verschijnt in 1965 onder de titel "For a few Dollars more" en de tweede ook weer een jaar later, in 1966 onder de titel "The Good, the Bad and the Ugly". Beiden zijn nog grootser en nog spectaculairder en worden nog altijd gezien als de beste westerns ooit gemaakt.
Inmiddels is de hond opgegroeid tot een volwassen terriër.![](http://i41.tinypic.com/w6y1hg.jpg""border=0)
