Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
10-04-2009
STILLE WEEK
In de traditie van de Protestantse kerk wordt de week vóór Pasen de Stille Week genoemd. Gisteren was het Witte Donderdag en op die dag vieren we de Maaltijd van de Heer - ook wel het Heilig Avondmaal genoemd. Vandaag is het Goede Vrijdag, de dag waarop we de kruisiging en het sterven van Christus gedenken. Traditiegetrouw kun je op de televisie de Matthäus Passion volgen, het bekendste en meest imposante muziekwerk van Bach. Wat me altijd weer opvalt - en ook wel een beetje stoort - is het applaus na afloop. Bach heeft met muziek getracht het lijden en sterven van Jezus uit te beelden, en dan kun je toch na afloop niet applaudiseren. Ik kan me de uitvoering van de Matthäus jaren geleden door Sursusm Corda o.l.v. Gerrit Peuscher nog heel goed herinneren. Hij deelde vóór aanvang mee dat hij na afloop applaus niet op prijs zou stellen maar verwachtte dat het publiek na een ogenblik van stilte de kerk zou verlaten. Dit ogenblik van stilte duurde echter minuten en is me altijd bij gebleven. De Goede Vrijdagdienst in onze wijkkerk ervaren mijn vrouw en ik altijd als heel bijzonder en indrukwekkend. Vóórdat de kerkdienst begint is het stil in de kerk, het orgel speelt nog niet, zoals dat gewoonlijk wel het geval is. Het lijdensevangelie uit Johannes 18 en 19 wordt door vier gemeenteleden afwisselend gelezen en steeds onderbroken door toepasselijke gezangen op bekende melodieën uit de Matthäus Passion. Aan het eind van de lezingen wordt de Paaskaars gedoofd, de lichten in de kerk gaan uit en in stilte verlaten we de kerk, diep onder de indruk. We kijken nu uit naar Pasen!
Ook één van de nieuwe muziekstukken die ik met mijn fanfare-orkest speel, is "A Tribute to Frank Sinatra". Het zijn arrangementen van de bekende songs "The Lady is a Tramp", "What now my Love", "My Way" en "New York, New York". Voor mij zijn deze nummers jeugdherinneringen maar ik denk dat ook de jongere garde deze melodieën niet helemaal onbekend voorkomen. M.a.w. het zijn sterke composities die een heel lang leven hebben wat je van veel van de hedendaagse muziek niet kunt zeggen. Eind veertiger jaren zong Frank bij het orkest van trombonist Tommy Dorsey en in die tijd had hij een grote aantrekkingskracht op de tieners van die tijd - een woord overigens dat toen nog niet bestond - de zgn. bobbie soxers. Zo werd hij het eerste tiener-idool. Frank Sinatra is in mijn ogen toch een beetje een controversieel figuur geweest, met name in het begin van de jaren vijftig. Door allerlei oorzaken ging het bergafwaarts met "The Voice", zoals één van zijn bijnamen luidde. Er wordt beweerd dat hij in die tijd connecties had met de Italiaanse maffia, hij verkeerde in elk geval veel in die kringen en trad veel op in nachtclubs van maffialeden. Ook de huwelijkstrouw was aan Frank niet besteed, hij trouwde vier keer met achtereenvolgens Nancy Barbato, de filmactrices Ava Gardner en Mia Farrow, en danseres Barbara Marx. Zijn comeback als acteur maakte hij met de film "From here to Eternity" waar hij slechts $ 8000 voor kreeg, een fooi voor een filmacteur. Sinatra was bevriend met bekende zangers als Dean Martin en Sammy Davis Jr. In 1996 vierde hij zijn verjaardag met Bruce Springsteen en Bob Dylan. In januari 1998 ontving hij de American Music Award voor zijn levenswerk, maar vier maanden later, op 14 mei, stierf Frank Sinatra aan een hartaanval. Een groot zanger was niet meer......
Ook nieuw is de selectie van Herb Albert, die wij met Wilhelmina spelen. De muziek stamt uit 1965 en 1966, en bevat de nummers "Spanish Flea" (oftewel "Spaanse vlo"), So What's New" en "Tijuana Taxi". Het zijn bekende nummers uit de jaren 60 en de klank van het orkest van Herb Alpert is heel speciaal. Het heeft veel weg van Zuid-Amerikaanse muziek, tijuana is een Mexicaanse muziekstijl en zeer kenmerkend. Herb Alpert werd op 31 maart 1935 in Los Angeles, als oudste van drie kinderen, geboren uit een Russische vader en een Hongaarse moeder. Al op jonge leeftijd -op zijn achtste verjaardag - kreeg hij een trompet. Naast trompettist was hij tevens arrangeur en producer. Vanaf 1959 had hij diverse orkesten zoals Herbie Alpert Sextet, maar hij is vooral bekend geworden met zijn Tijuana Brass. Wat mij overigens steeds weer opvalt is dat er tegenwoordig bijna geen orkesten meer zijn te beluisteren die alleen muzieknummers spelen. De zanger of zangeres is het belangrijkste geworden en het orkest(je) zorgt alleen voor begeleiding. Jammer want in de jaren 50 en 60 waren er prachtige orkesten in het populaire genre, zowel nationaal als internationaal. Ik noem er enkele: Harry James, Tommy Dorsey, Stan Kenton, Duke Ellington. Hier in Nederland bijv. het Metropole orkest, de Ramblers en The Skymasters. Uit Duitsland is met name Hugo Strasser, Max Greger en James Last bekend.
Spanish Flea is op youtube te horen via http://www.youtube.com/watch?v=iYxwuN_6X_E
Ook één van de nieuwe muziekstukken die ik met mijn fanfare-orkest speel, is "A Tribute to Frank Sinatra". Het zijn arrangementen van de bekende songs "The Lady is a Tramp", "What now my Love", "My Way" en "New York, New York". Voor mij zijn deze nummers jeugdherinneringen maar ik denk dat ook de jongere garde deze melodieën niet helemaal onbekend voorkomen. M.a.w. het zijn sterke composities die een heel lang leven hebben wat je van veel van de hedendaagse muziek niet kunt zeggen.
