Het Schrijverke

Guido Gezelle (1830-1899)

(Gyrinus natans)

O krinklende winkelende waterding,

met  't zwarte kabotske aan,

wat zien ik toch geren uw kopke flink

al schrijven op 't waterke gaan!

Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,

Al zie ’k u noch arrem noch been;

gij wendt en gij weet uwe weg zo wel,

al zie 'k u geen oge geen één.

Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?

Verklaar het mij zeg het mij toe!

Wat zijt gij toch blinkende knopke fijn,

dat nimmer van schrijven zijt moe?

(...)

Guido Gezelle is zonder twijfel de grootste dichter in het Nederlands taalgebied. Had hij niet in het West-Vlaams gedicht, maar in een of andere belangrijke Europese taal, hij was dan wis en zeker een van de grootste Europese dichters geweest. De natuur speelt in zijn poëzie een belangrijke rol. God openbaart zich zowel in Bijbel als in de natuur.

Gezelle is verwonderd bij het gade slaan van een waterinsect (een slootschrijvertje, zie foto). Verwondering is, als bekend, het begin van filosofische, religieuze en wetenschappelijke reflectie. 

Het gedicht kan ook Spinozistisch worden geïnterpreteerd, als Gezelle’s conclusie in het laatste vers van het gedicht wordt aangevuld (in gedachten) met’het begrip ‘Natuur’ in Spinoza’s beroemde equatie God of de Natuur (Deus seu Natura).

Bijlage:   Het Schrijverke, geïnterpreteerd door Will Ferdie, en prachtig in beeld gebracht!

Zalig gedicht, het doet me denken aan het liedje dat mijn moeder steeds zong als ik klein was ( en haar moeder zong het voor haar toe mijn moeder klein was ) en soms zing ik het ... hahaha

30-03-2020, 12:35 geschreven door Mel Carreras