|
ВОСПОМИНАНИЯ В
ЦАРСКОМ СЕЛЕ
А. С. ПУШКИН
(...)
Здесь каждый шаг в душе рождает
Воспоминанья
прежних лет;
Воззрев вокруг
сибя, со всдохом росс бещает:
«Исчезло всё,
великой нет!»
И в думу
углуублен, над злачными брегами
Сидит в
безмолвии, склоняя ветрам слуг,
Протекшие лета
мелькают пред очами,
И в тихом
восхищенье дух.
(...)
Herinneringen aan Tsarkoje Sele
(...)
Hier ontlokt elke stap
in mijn gemoed
Herinneringen aan vervlogen dagen.
Ik kijk rondom mij en adem wolkjes uit:
Alles voorbij, de
glans is weg!
Verzonken in gepeinzen, langs mooie oevers,
Gehuld in zwijgen, luister
ik naar de wind.
Voorbije jaren flitsen
mijn geestesoog voorbij,
En in die stilte vult
dankbaarheid mijn ziel .
(...)
Hoe schoon was mijn school : titel van een roman van de onterecht vergeten
Vlaamse auteur Johan Daisne. De titel vertolkt een wijdverbreid gevoel: velen
denken op latere leeftijd met enige
weemoed terug aan hun school. Dat is terugdenken aan de schoolkameraden van
weleer, aan de vorming die men er genoot, aan ( de zeldzame) bevlogen leraren
aan wie men levenslang geestelijk schatplichtig blijft,
Puschkin liep van 1811 tot 1817 school in Tsarskoje Selo ('Tsarendorp). De plek heet
nu om evidente redenen Pusjkin. Het was een eliteschool: in 1811 werden slechts 30 leerlingen toegelaten. Puschkins school markeerde zijn leven door wat hij er leerde en omwille van de vriendschappen
die hij er sloot. Het is op die school dat zijn poëtisch talent zich voor het
eerst manifesteerde. Dit gedicht , hoewel wat schools en rethorisch, was zijn eerste publiek succes
De bovenstaande verzen dateren van 1815 en zijn een fragment van een lang
gedicht (176 verzen) dat hij schreef toen hij er nog schoolliep. De dichter vertolkt in dit fragment (wat voorbarig) het
hoe schoon was mijn school-gevoel.
Bijlage: bezoek in Sint-Petersburg het Lyceum
van Tsarskoje Selo, de school van Puschkin.
|
