Oda al gato
Pablo Neruda (1904-1973)
(
)
Oh pequeño
emperador sin orbe,
conquistador sin
patria,
mínimo tigre de
salón, nupcial
sultan del cielo
de las tejas
eróticas,
el viento del amor
en la intemperie
reclamas
cuando pasas
y posas
cuatro pies delicados
en el suelo,
oliendo,
desconfiando
de todo lo terrestre,
porque todo
es inmundo
para el inmaculado
pie del gato.
(
)
Ode aan de kat
(
)
O kleine keizer zonder
rijk,
vaderlandsloze veroveraar
minieme solontijger,
huwbare
sultan van een hemel
vol dakpannen-erotiek,
snuffelend naar liefdesgeuren
in de ruigheid,
wanneer je rond sluipt
en neerzet,
vier delicate pootjes
op de grond,
rondneuzend
en wantrouwend
al wat aards is,
want alles, ja alles
is vies en vuil
voor vier onbevlekte kattenpootjes.
(
)
Er zijn vele manieren
om de mensheid te verdelen
De minst onschuldige manier, is ze in te delen in
twee groepen: een groep die van honden houdt en groep die de voorkeur geeft aan
katten. Genetische bepaling en opvoeding doen je belanden in de ene of de
andere groep.
Poezenminnaars,
waartoe ik mij reken, kijken neer op honden, door eeuwenlange domesticatie en moderne
kweekprogrammas gedegenereerde beesten, die een slavenleven leiden, ten
dienste van baasjes, die ze meestal gebruiken als soelaas voor een psychologische
probleem.Poezen zijn vrank en
vrij, verpatsen hun wil niet, doen altijd
hun zin en betuigen hun affectie als het voor ze uitkomt
In mijn geheugenpaleis
is een (klein) plekje ingeruimd voor dit hoogst aaibare beest. Een souvenir aan Catho, mijn eerste (wat valse) zwarte
kater, die meer dan eens zijn klauwen plantte in toen mijn teer kindervelletje...
Bijlagen: Onze poes en buurmans kater
