Les Conquérants

J.M. de Hérédia   (1842-1905)

Comme un vol de gerfauts hors du charnier natal,

Fatigués de porter leurs misères hautaines,

De Palos de Moguer, routiers et capitanes

Partaient, ivres d’un rêve héroique et brutal.

Ils allaient conquérir le fabuleux métal

Que Cipango mûrit dans ses mines lointaines,

Et les vents alizés inclinaient leurs antennes

Aux bords mystérieux du monde occidental.

Chaque soir, espérant des lendemains épiques,

L’azur phosphorescent de la mer des Tropiques

Enchantait leur sommeil d’un mirage doré;

Ou, penchés à l’avant des blanches caravelles,

Ils regardaient monter en un ciel ignoré

Du fond de l’Océan des étoiles nouvelles.

De veroveraars

Als een vlucht gieren die het knekelnest vlieden,

Niet langer bereid hun hoge miseries te torsen,

Vertrokken vanuit Palos en Moguer, avonturiers 

En kapiteins, vol van heroische en brutale dromen.

Ze gingen het fabelmetaal veroveren

Dat Cipango rijpte in zijn verre mijnen,

En passaatwinden dreven hun boegsprieten

Naar de mysterieuze randen van de westerse wereld.

Elke avond bracht hoop op epische ochtenden,

En het fosforazuur van de Tropische Zee

Betoverde hun slaap met vergulde waan.

Of , steunend op de reling van hun witte karvelen

Zagen ze oprijzen in nooit eerder geziene hemels,

Nieuwe sterren vanuit het diep van de Oceaan.

Bijlage: Les Conquérants