|
An die Parzen
Friedrich Hölderlin (1770-1843)
Nur einen Sommer gönnt ihr Gewaltigen!
Und einen Herbst zu reifem Gesange mir,
Dass williger mein Herz, vom süssen
Spiele gesättiget, dann mir sterbe.
Die Seele, der im
Leben ihr göttlich Recht
Nicht ward, sie ruht auch drunten im Orkus nicht;
Doch ist mir einst das Heilge, das am
Herzen mir liegt, das Gedicht
gelungen,
Willkommen dann, o
Stille der Schattenwelt!
Zufrieden bin ich, wenn auch mein
Saitenspiel
Mich nicht hinabgeleitet; einmal
Lebt ich, wie Götter, und mehr bedarfs
nicht.
Aan de Parken
Slechts een enkele zomer gun mij, Machtigen!
En een herfst met voldragen gedichten,
Gewilliger sterft dan mijn hart,
Verzadigd door het zoete spel.
De ziel die in het
leven haar goddelijk recht
Niet kreeg, komt ook niet tot rust beneden
in de Orkus;
Maar, is eenmaal het Heilige, mijn
hartgehunker, het Gedicht, gelukt,
Wees welkom dan, o stilte van de schimmenwereld!
Tevreden ben ik dan, ook als mijn lierklanken
Mij niet begeleiden naar het graf; ooit
Leefde ik als goden, meer hoeft
niet.
© W. Schuermans
Hölderlin stierf in
zijn torenwoning in Tübingen (Baden-Würtemberg)
in 1843. Ondanks zijn geestesziekte schonk hij ons verzen, die tot de mooiste behoren die
in de Duitse taal werden geschreven.
Dit vers nestelde zich
in mijn geheugenpaleis kort na een bezoek aan Tübingen, gelegen aan de Neckar .Tübingen
gaat prat op twee roemrijke onderwijsinstellingen, de
Eberhard-Karls-Universität, waar o.a. de
astronoom Johannes Kepler studeerde en het Evangelisches Stift waar o.a. Hölderlin
en zijn vriend Hegel gevormd werden.
Bijlagen:
1 An die parzen (film en voordracht)
2 In de Hölderlinturm (hier leefde de dichter van 1807 tot zijn dood in 1834).
|
